Je beste vriend verliezen.. - Dieren

Hoi,

Ik leef in een roedel van 6 honden en nog wat andere dieren. We weten sinds ongeveer een jaar dat een van onze honden (Blue) kanker heeft. Sinds een week gaat hij achteruit, hij mankt met linkerpoot, hij heeft minder energie en sinds gisteren kan hij zijn mond niet meer dicht houden (hij kan wel nog gewoon eten en drinken, hij knoeit alleen wat meer). We hebben gisteravond besloten om het nog een weekje aan te kijken maar als het echt niet meer gaat, gaan we hem laten inslapen.

Ik vind het vooral erg omdat Blue pas 3 jaar is en omdat Ghost ook haar beste vriend zal kwijt raken. Blue is de enige hond in onze roedel waar ze echt een band mee heeft. Vanaf het moment dat Ghost bij onze roedel kwam waren ze onafscheidelijk.
Wanneer we Blue gaan laten inslapen, nemen we ook Ghost mee zodat ze hopelijk snapt wat er met hem gebeurd en niet dat we opeens zonder Blue thuis komen en dat ze hem dan overal gaat zoeken ofzo.



Ben jij al eens (en van) je beste vriend(en) verloren? Zoja hoe ben je daar mee omgegaan? Wat heeft jouw geholpen om weer verder te kunnen gaan? En hoe gingen je andere huisdieren daar mee om? (Als je die hebt/had).

[ bericht aangepast op 21 juni 2018 - 22:28 ]

I may survive... But at what cost?

Wat naar zeg! Ik begrijp compleet hoe het voelt als één van je honden of andere huisdieren overlijdt.
Mijn hond (Jackrussel) was overleden op zijn 21'ste aan nierproblemen, wel een oude leeftijd.
Ik had vroeger ook een kat en zij was perongeluk doodgereden door een auto. De man kwam wel heel netjes aan de deur het vertellen met de kat in zijn handen.
Ik heb wel echt héél veel gehuild hoor!

Sending prayers(heart2)

Waar ontzettend naar...heel veel sterkte!
Onze vorige kat is ingeslapen omdat hij waarschijnlijk vergif binnen had gekregen. Wat opzich al tot is natuurlijk, maar hij was nog niet eens twee jaar... Ik weet eigenlijk niet hoe ik daar overheen ben gekomen.
We hebben uiteindelijk wel een nieuwe kat gekregen, maar zij had echt een nieuw huis nodig. Als zij nu om kwam zou ik daar wel echt even kapot van zijn (ookalweer hebben we echt een hate-love-relationship)

There are poems inside of you that paper can't handle

Heel veel sterkte, ik ben ook wel een huisdier verloren maar dat was niet zo sad eigenlijk, want al mijn huisdieren zijn gewoon aan ouderdom dood gegaan.

Als ik een dichter was dan was ik dichter bij je.

Wat erg. :c Heel veel sterkte! ♥️

Ik wil een tuin vol egels

Ah wat ontzettend naar om dit te lezen, het lijkt me inderdaad een goed idee om Ghost mee te nemen, zodra Blue is ingeslapen dan ruikt Ghost dat als het goed is meteen en dat geeft dan al veel rust. Ik hoop dat Blue nog een beetje opknapt <3
Ik heb nu een hondje en haar naam is Sandy, ik heb wel meer dieren maar Sandy is echt van mij. Ze is nu 11 en ik kan nu al huilen bij het idee dat ze er straks niet meer is want zij is toch wel mijn beste vriendinnetje. Ze is dan ook al een aantal jaren bij mij. Bij het begin zal het heel moeilijk zijn denk ik, maar helaas gaan honden eerder dan wij door ouderdom of zoals jij al vermeld een enorme klote ziekte en uiteindelijk wordt die pijn minder en leer je het een plekje te geven. ):
Heel veel sterkte in ieder geval! <3

[ bericht aangepast op 20 juni 2018 - 9:07 ]

Life is a beautiful struggle

Wat vervelend. Het is altijd naar om een vriend te verliezen... ):
Heel veel sterkte!
Ik heb mijn hond ook in moeten laten slapen. Maar als je je beseft dat het beter is voor het beestje, dan kun je er uiteindelijk wel vrede mee hebben. Zo ging het bij mij, tenminste.

Veel sterkte toegewenst.. Wat verdrietig..

Wij hadden drie honden, de oudste Rakker is tien geworden en had kanker. Onze tweede hond Zero die toen acht was, is met hem opgegroeid. Rakker was de rustig familirhond en een beetje een vadertje voor hem. Zero was de grote druktemaker. Toen Rakker ingeslapen was hebben we Zero aan hem laten ruiken en hij is meegeweest toen hij begraven werd.
De eerste paar weken was hij ontzettend stilletjes.
Voor ons was het vooral verdrietig. Dat slijt natuurlijk wel maar toch. Hij was onze eerste familiehond en echt een goed beest. Dat mis je al zodra je uit bed komt en hij niet meer beneden de trap wacht..

Veel sterkte nogmaals..!

Wat een dappere beslissing van jullie. Zo'n besluit is nooit leuk, maar helaas soms wel nodig als leven lijden wordt.
Heel veel sterkte!

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Wat super naar. Hoewel het voor jullie waarschijnlijk een hele zware en moeilijke beslissing is, vind ik het heel knap en goed dat jullie in het belang van Ghost het hebben bekeken. Er zijn denk ik genoeg mensen die hun eigen verdriet belangrijker vinden. Laten we natuurlijk hopen dat hij toch nog opknapt en er geen nare beslissing nodig is.

Toen ik een jaar of 10 was verloor ik mijn eerste goudvis. Hier was ik heel verdrietig over. Ik heb toen een luciferdoos versierd en hem begraven in het bos. Ik weet nog wel waar ergens maar niet meer precies. Dat heeft mij toen wel geholpen

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Bedankt voor de reacties

Dit is trouwens Blue :

I may survive... But at what cost?

We hebben Blue net laten inslapen.
Hij kon niet meer

I may survive... But at what cost?