[RPG • 300] Mutant University • Speeltopic - Speeltopics

---

Jaren lang is er gevochten om de jongeren van Xavier's Academy for Gifted Youngsters een plekje te geven op een van de universiteiten van Amerika. Na lang lobbyen stemde de University of Michigan in 1983 toe om enkele goede studenten per jaar toe te laten. In het begin was er enorm veel weerstand, zowel van medestudenten als van docenten. Over de jaren is dit minder geworden, en werden er ook steeds meer mutanten toegelaten tot de universiteit. Deze dagen hebben de mutanten twee eigen studentenhuizen en nemen deel aan het grootste deel van alle sociale en sportieve gebeurtenissen aan de universiteit. Ze zijn enkel nog uitgesloten van het worstelen, door een voorval enkele jaren geleden. Ondanks dat ze inmiddels redelijk mengen met de normale studenten, trekken de jongeren toch liever samen op, gezien lang nog niet iedereen vrede heeft met het bestaan van mutanten. Tolerantie betekent namelijk zeker niet altijd acceptatie. De dames komen bijna automatisch terecht in Delta Iota Epsilon Nu en heren in Sigma Kappa Omicron Tau, behalve als ze bij een ander huis door de ontgroening komen, wat in de regel nooit gebeurt. Delta Iota Epsilon Nu Het huis van de dames staat aan de oostzijde van de campus aan de rand van de botanische tuinen. Elk lid moet ten aller tijden haar kettinkje dragen met daaraan een kleine fenix, een eerbetoon aan Jean Grey. Op feestjes dragen ze allemaal een roze das met rode veren erop. Ook heeft elk lid een blauwe sweater met in gele letters hun naam voor op en ΔΙΕΝ boven het logo van de universiteit achterop. Elke dame slaapt op een simpele kamer met twee bedden, twee bureaus, en twee kasten. Verder mogen ze hun helft zelf inrichten, maar niet te overdreven, gezien ze de kamer ALTIJD met een kamergenoot delen. Er is een gezamenlijke keuken, woonkamer, en eetkamer. Er zijn in totaal 5 badkamers in het huis. Er is een groot balkon aanwezig dat uitkijkt over de botanische tuinen. Ook houd Oscar altijd een oogje in het zeil. Sigma Kappa Omicron Tau Het huis van de heren ligt aan de rivier die de noordelijke campus van de andere delen van de campus scheidt. De heren dragen standaard een blauwe das met rode strepen, al dan niet los om hun nek of als riem door de lusjes van hun broek. Ook heeft elk lid een blauwe sweater met in gele letters hun naam voor op en ΣΚΟΤ boven het logo van de universiteit achterop. Elke jongen heeft een eigen kamertje met een bed, bureau, kast, en koelkastje. De muren mogen niet geschilderd worden, en er mogen geen gaten in gemaakt worden, maar wat extra meubilair, voor zover het op de krappe kamers past, mag wel worden meegenomen. Er is een gezamenlijke keuken, woonkamer, eetkamer, en mancave. Er zijn 5 badkamers, al is er een omgebouwd tot een kamer met enkel een grote jacuzzi.

---

• Rollen • • Chase Benjamin Roger • Flight • Archeology • Salem • 1.3 • Jesse Benjamin Ferguson • Illusion Projection • Medicine • IrisWestAllen • 1.1 • Rhett Faraday • Pherokinesis • Bio Engineering • CaIIiope • 1.2 • Winston Puck Atni • Invisibility • Biology • Necessity • 1.5 • Jason Leonard Renfield • Energy Plasmoids • Music & Sounddesign • Salem • 1.5 • Connor Volkov • Lycanthropy • Architecture •IrisWestAllen • 1.5 • Alexander Nicholas Tennison • Aerokinesis • Studie • CarIyIe • 1.6 • Name • Mutation • Study • User • . • Mara Lacroix • Pain Reducement • Management • Necessity • 1.2 • Alexis Bennet • Pyrokinesis • Forensics • Munis • 1.4 • Nala Thalon • Cryokinesis • Photography • Melpomene • 1.3 • Alison Delilah Brooke • Omnilingualism • Foreign Languages • WrittenWords • 1.6 • Lyra Cardais • Hyperresonance • Art History • CaIIiope • 1.6 • Sora Cardais • Hypnotic Song • Evenement Management • Melpomene • 1.6 • Melody Rose Porter • Weather Manipulation • Dermatology • Sombre • 1.6 • Name • Mutation • Major • User • . • Regels • • Minimaal 300 woorden. • Q Huisregels gelden hier. • OOC in het praattopic. Geen ruzies en weer respectvol naar elkaar toe. • Houd het graag REALISTISCH! Relaties hebben problemen, vrienden hebben soms ruzie met elkaar, dingen gaan vaak fout en lopen niet hoe je wil, krachten putten je uit, en NIEMAND is oppermachtig. • Geen Mary Sue's, ook geen te sterke krachten/mutaties • Naamsveranderingen doorgeven. • Geen personages van anderen besturen. • 16+ mag, maar onder spoiler en aangegeven bovenaan de post • IrisWestAllen maakt nieuwe topics aan.

---

• Het Begin • 15:00 • Woensdag 19 December • -3 graden • Grauw met natte sneeuw en ijzel. Er is een waarschuwing om op te passen op de weg. Ondanks de hoop van velen, is de rust nog altijd niet teruggekeerd. De diehard anti-mutanten groep blijft erg uitgesproken met hun mening, en er wordt maar weinig mee gedaan, behalve dat ze de graffiti van tijd tot tijd van de twee studentenhuizen komen verwijderen. Dit alles heeft ook voor een scheiding gezorgd onder de mutanten zelf: Een groep is overtuigd van de hoop dat de haatzaaiers slechts een kleine minderheid zijn, en mutanten en mensen zij aan zij kunnen leven en elkaars levens kunnen verrijken. Een andere groep is zeker dat mensen en mutanten nooit samen zullen kunnen leven, en de haat en angst van mensen zal winnen over de hoop op samenhorigheid. Nu is het bijna Kerst, maar een sfeer van gezelligheid en familie hangt er niet in de twee huizen, die beiden tot op het bot verdeeld zijn over dit dilemma. Beste vrienden staan lijnrecht tegenover elkaar, liefdes zijn verscheurt, en er zijn hier en daar al kleine fysieke vechtpartijen geweest. De spanningen zijn op dit moment groter bij de mutanten onderling dan met hun tegenstanders. Vanavond zou het jaarlijkse kerstdiner en Secret Santa zijn, voor het feest op vrijdag, en voor iedereen verdwijnt voor Kerst. Nu is maar de vraag of iedereen in de stemming is om Secret Santa te vieren. Je zou namelijk maar het loodje hebben van iemand, die je net heeft uitgemaakt voor bloedverrader of terrorist. Een ding is zeker, dit is waarschijnlijk een Kerst om niet meer te vergeten. 15:00 • Zaterdag 1 September • 27 graden • Zonnig met een licht briesje en enkele schapenwolkjes De start van het academiejaar staat weer voor de deur. De eerstejaars zitten middenin hun ontgroening, maar de ouderejaars hebben enkel oog voor een ding: Ford's Ball. Het grootste feest van het jaar. Vroeger was het nog echt een bal, maar inmiddels is het uitgegroeid tot een groot studentenfeest in een van de talloze verlaten en vervallen fabriekshallen van Ford in Detroit. De drank vloeit er altijd rijkelijk, de muziek staat luid, en elk jaar ontstaan hier ook de beste verhalen. Dus bereid je voor, trek je beste feestkleding aan, en leg een goede bodem, want vanavond is weer een nacht voor de geschiedenisboeken. 22:00 • Zaterdag 1 September • 25 graden • Een zwoele zomeravond met een heldere hemel en een bijna volle maan Ford's Ball is inmiddels begonnen en ook de studenten van ΔΙΕΝ en ΣΚΟΤ komen aan bij de oude Ford fabriekshallen in Detroit. De meeste studenten hebben vervoer geregeld, of komen lopend vanaf de campus. Dit is een feest wat niemand wil missen. De drank vloeit rijkelijk, de muziek staat luid, en de lichten zijn al van verre te zien door de gebroken ramen en gescheurde muren van de fabriekshallen. Ook vannacht zal de aanleiding zijn van vele verhalen en geruchten, en heel veel gênante momenten later in het jaar. Iedereen heeft er zin in en heeft zich opgedoft voor een van de grootste feesten van het jaar. Laat de nacht maar komen! Pas alleen op dat je niet zelf het onderwerp wordt van een gerucht, waar of niet, want daar kom je niet zo snel vanaf. 18:00 • Vrijdag 12 October • 14 graden • Regenachtig met veel bewolking en een snijdende wind vanuit het noorden. Het is enkele weken na het incident van Ford's Ball. Het is door de universiteit afgeschreven aan technische problemen, maar toch hebben de mutanten de wind van voren gekregen door velen van hun medestudenten. Waar het eerst best okay leek te gaan op de universiteit, is de sfeer nu toch wat grimmiger, en durft de anti-mutanten beweging zich openlijk uit te laten over wat zij er wel niet van vinden. De groep bestond eerst uit enkele studenten, maar het heeft na het bal een flinke aanhang gekregen. De gemiddelde student heeft het wat laten gaan, zeker met de belofte van een groot feest de week voor Kerst om het goed te maken, maar er zijn er toch velen die het de studenten van ΔΙΕΝ en ΣΚΟΤ persoonlijk aan rekenen, wat hun leven op de campus niet makkelijker maakt. De universiteit heeft meerder publieke statements gemaakt over het niet tolereren van haat en dat de mutanten niet de oorzaak zijn van het einde van Ford's Ball, maar intussen gebeurt er weinig om de haat op de campus zelf te verbannen.

---

[ bericht aangepast op 28 maart 2019 - 17:58 ]

---

Bowties were never Cooler

---

dermatology student ☆ weather manipulation ☆ outfit ☆ kitchen ☆ Chase, Rhett&Jesse De jongens in de keuken hadden me al snel opgemerkt. De jongen met de donkere haren keek me verschrokken aan en begon meteen andere dingen te doen in de kastjes van de keuken. Een beetje gek als je het mij vraagt, zo eng was ik niet toch? Chase had gelukkig een betere reactie.       'Hey, Melody. Ik weet niet of je het weet, maar ik denk dat je in het verkeerde kappa huis zit. Vrouwen komen hier niet binnen, dat kun je wel merken aan Jesse.' Vertelde Chase, waardoor ik even moest lachen en Jesse's zenuwachtige gedrag bekeek.       'Naast de kamers dan natuurlijk, daar maken we soms uitzonderingen op.' Zei hij nog waarna hij zijn tong even uit stak. 'Ik had geen idee dat ik hier niet mocht komen, dat is me niet verteld...' Kwam er wat onzeker uit mijn mond. Had ik nu een regel overtreden? Ik stond wat op mijn benen te wiebelen terwijl er een jongen langs me heen liep, de keuken in.       'Jongens, ik denk dat Nala nog kwader op me is dan voorheen?' Ik haalde een wenkbrauw op, had hij me nou niet gezien? 'Ik- ik wilde alleen maar helpen want zij en Mara horen gewoon niet te kibbelen maar de telefoon - en toen - Oopsie-Daisy en -' De jongen had zich omgedraaid en mij gespot, waardoor hij niet verder ging met zijn verhaal, maar nogmaals Oopsie-Daisy fluisterde. Ik glimlachte voorzichtig naar de jongen terwijl ik met mijn hand naar hem zwaaide.       'Oopsie- ach wat zou het ook.' Zei hij na hij plaats had genomen aan de tafel en verslagen zijn hoofd op de tafel liet vallen. Een zucht uit medeleven verliet mijn lippen, deze jongen vond het echt naar dat hij ruzie had. Ik nam plaats tegenover hem aan de tafel terwijl Chase naar de koelkast liep en daar vier biertjes uit haalde. Hij zette er een neer voor de jongen en één voor mij. Ook gaf hij een biertje aan Jesse en natuurlijk hield hij er zelf ook een.       'Verzacht de pijn.' Hoorde ik Chase zeggen, waardoor ik even moest lachen. 'In deze keuken hoor je bij de mannen en blijft alles hierbinnen.' Zei Chase gericht aan mij, waarop ik knikte.       'Vanavond gaan we al onze zorgen eraf feesten, ey budds.' Zei Chase, waardoor er wederom een glimlach op mijn gezicht tevoorschijn kwam. 'Zeg Mel, jij bent een meid, wat hebben mijn buds nodig om vanavond even los te kunnen gaan?' Vroeg hij vervolgens.       'Nou, je begint al goed met het uitdelen van biertjes!' glimlachte ik. Ik legde mijn hand even op die van de jongen tegenover me. 'Ik denk dat het wel goed komt met jou, als je haar laat weten dat je het echt heel vervelend vindt hoe alles is gegaan.' Ik liet zijn hand weer los en opende mijn biertje, waarna ik er een slokje van nam.       'Ik help je wel, morgen, eerst gaan we vanavond even een feestje bouwen.' Zei ik vrolijk met mijn biertje in de lucht. 'Of mag ik niet mee?' grinnikte ik.

---

- thank you for existing -

• Twenty-four • Cryokinesis • With Mara • [url=]Outfit[/url] •

      ”Nee, het spijt je niet.”
De resolute toon waarop Mara haar woorden naar buiten bracht duwde voorzichtig mijn eerdere gevoel naar de achtergrond, ook al poogde deze nog altijd wat tegen te stribbelen daar een deel van mij het nog altijd vervelend vond dat ik mijn beste vriendin hiermee opzadelde. “Je mag je voelen zoals je nu doet. Je mag je hart luchten. Daar hoef je je niet schuldig om te voelen. Je bent mens. Je hoeft niet altijd sterk te zijn,” sprak ze verder. Zachtjes beet ik op mijn onderlip en blikte voor me uit terwijl we door liepen. Diep van binnen wist ik dat ze gelijk had — dat er een kern van waarheid berustte in haar woorden — maar het was moeilijk om daar op toe te geven na zo gekwetst te zijn geweest. Los van dat was ook ik iemand die haar problemen niet zomaar bij een ander neerlegde, puur omdat ik hen er niet mee lastig wilde vallen. Vooral niet omdat ik bij deze niet eens goed meer wist wat er nu precies mee te doen.
      ”Ik denk…” spreekt de blondine langs me dan. Een tikkeltje nieuwsgierig kijk ik naar opzij. “Ik denk dat als het meant to be zou zijn, jullie elkaar hoe dan ook gevonden zouden hebben. Ik denk niet dat je eruit ziet als iemand die types als Rhett zou ontwijken. Ik denk… Nee, het maakt niet uit wat ik denk. Het gaat om wat ik weet! En ik weet wie jij bent. Ik weet dat je dat niet zou doen.”
      Een voorzichtige glimlach glijdt langzaam over mijn gezicht heen en voor heel even weet ik het knagende gevoel opzij te schuiven die me ervan beschuldigde wél het type te zijn die jongens zoals Rhett zou mijden. Toch bleef het moeilijk voor me om te bedenken wat Rhett zijn reden dan was geweest, of waarom hij me er niet op durfde te vertrouwen dat ik hem zonder ook wel was gaan zien. Het nam de gekwetste gevoelens dan ook niet weg, waarop ik er niks aan kon doen dan hem ijskoud te behandelen — puur vanwege de angst dat hij me nogmaals wist te kwetsen en ik dat gevoel nooit meer wilde krijgen.
      ”Dankjewel,” fluister ik Mara toe en schenk haar een oprechte glimlach. “Ik ben blij dat er nog iemand is die wel in me gelooft. Ik heb me hier uren over rond lopen piekeren, gewoon omdat ik het niet snap.” Een frons verschijnt tussen mijn wenkbrauwen als ik weer even vooruit kijk, waarna ik lichtjes met mijn hoofd schud. Ik zou nooit gaan begrijpen wat Rhett zijn beweegredenen waren geweest. “Misschien ligt dat dan wel aan mij,” mompel ik half en slaak een diepe zucht als ik een nieuwe brok in mijn keel direct besluit voor te gaan.
      Wanneer we onze bestemming bereiken duw ik de deur open en laat Mara voor gaan terwijl ik de deur voor haar openhoudt. “Laten we iets lekkers uitzoeken.” Heel even trek ik een zuur gezicht als ik opmerk hoe dubbel dit moet klinken, gezien ons gesprek van net en ik zeker voorlopig niet meer aan mannen moest denken. Totaal niet. Ik bevroor ze nog liever.
      “Qua eten, bedoel ik dan.”

• Twenty-four • Hypnotic Song • With Lyra, Jason & Puck •

      ”Ugh, kom op, slome! Ik wil gewoon naar buiten toe!”
Heel even moest ik zachtjes lachen, totdat het lessenrooster uit mijn handen geplukt werd en verdwaald door de kamer heen dwarrelde doordat mijn lieftallige zusje het nodig vond deze resoluut weg te smijten. Ergens kon ik het haar niet kwalijk nemen en dat wist ze. Mijn hand bleef echter niet lang leeg, want al gauw voelde ik de hare er in glijden en trok ze me zonder pardon achter zich aan. Grinnikend volgde ik haar, niet dat ik anders veel keus had, en liet mijn heldere blik onderweg nieuwsgierig rond glijden. Stiekem was ik ook wel benieuwd naar de rest van de school en naar oude bekenden die we deze zomer hadden moeten missen — de een wellicht meer dan een ander.
      ”Kneuzen," hoor Ik lyra dan, zomaar en uit het niets, ineens mompelen. Ik frons even en blik een keer achterom om eventueel een slachtoffer te zien, tevergeefs weliswaar. Lichtjes schok ik een keer met schouder.”Deze kant uit,” eist mijn zusje dan. “Aye,” reageer ik direct en pers mijn lippen op elkaar om er niet nog een plagende, tactvolle opmerking achterna te gooien. Nu was ik het die haar blindelings volgde, maar morgen kon dit zomaar eens anders zijn en trok ik haar veeleisend achter me aan.
      ”Jason!”
Een zachte lach rolt over mijn lippen heen, waarna ik kort met mijn blonde lokken schud. Ik had het kunnen weten. Eens we de hoek om waren geslagen van het ΣΚΟΤ-huis troffen we algauw de desbetreffende jongen aan, samen met Puck; die eveneens een vrolijke begroeting van mijn zusje krijgt. Ik glimlach echter enkel, terwijl Lyra zich al gauw tussen beide jongens in neer laat zakken.
      ”Oh, ehm, hey Lyra. En... Sora toch?” brengt Puck ietwat onzeker uit. “De enige echte,” grijns ik hem toe. “Wat zijn jullie slecht in verstoppertje spelen zeg, ik heb jullie zo gevonden.”Hoofdschudden kijk ik kort naar Lyra en onderdrukt mijn grijns zo subtiel mogelijk. Ik wist dat ze haar gave gebruikt had, ook al had ze dat met geen enkel woord duidelijk gemaakt. Niemand kende Lyra beter dan ik en we wisten elkaar inmiddels haarfijn aan te voelen, op welk vlak dan ook.
      ”Ik... zal het de volgende keer lastiger maken?”
Wanneer Puck na deze woorden heel even onzichtbaar wordt, trek ik een van mijn wenkbrauwen op. Ik vond het ergens prachtig om andere gaves te zien en dit was er zeker een van. “Nou, ik denk dat je het haar hiermee zeker iets moeilijker kan maken.” Een bemoedigende glimlach trekt subtiel over mijn gezicht heen, terwijl mijn poelen een keer over Puck heen glijden als hij weer in zicht is.

[ bericht aangepast op 20 sep 2018 - 19:45 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

JASON LEONARD RENFIELD

“Nou, zonder Joey zal ik dan maar degene zijn die afleiding biedt,” antwoordde Puk na een eindje waardoor mijn blik weer op de jongen viel. Zijn mondhoekjes waren licht opgekruld, en ik waardeerde het enorm dat Puck dit voor me wilde doen en het niet tegen zijn zin in was. Met mij omgaan was vaak altijd een last voor mensen dus deed ik nooit echt moeite om vriendelijk te zijn, waarom zou ik ook? Maar met mensen zoals Joey, Puck en Lyra maakte ik graag een uitzondering. En alsof de dame naast vibraties ook gedachten kon lezen, klonk haar stem al luid door de tuin. "Jason!" ik keek op en zag het enthousiaste gelaat van Lyra aan komen rennen. Hierdoor trok ik lichtelijk verrast mijn wenkbrauwen op en keek ik toe hoe haar blonde krullen vrolijk met haar meesprongen. "Hey Puck," grijnsde ze vervolgens ook met een vette knipoog waardoor ik het niet kon laten even met mijn ogen te rollen, oh de jongen zou het eens moeten weten hoe hoog hij staat op de 'would love to fuck' lijst. Mijn naam zou je niet eens op dat soort lijsten zien en daar was ik dan ook meer dan tevreden mee. Lyra haar aanwezigheid zorgde er toch wel voor dat er een lichte glimlach op mijn lippen ruste en nu zag ik ook dat ze haar zus Sora meegesleurd had. Lyra vleide zich tussen mij en Puck in, waardoor mijn blik van Sora terug naar Lyra gleed, ze was immers naast mijn broer ook de enige die ik echt als beste vriendin beschouwde.
"Wat zijn jullie slecht in verstoppertje spelen zeg, ik heb jullie zo gevonden." zei Lyra luchtig waarna ze even met haar vingers knipte waardoor ik kort mijn hoofd schudde en hierdoor mijn blonde lokken voor mijn ogen gingen. " Ik dacht dat je me nooit zou vinden." kwam er sarcastisch over mijn lippen waarna ik het niet kon laten om mijn pakje sigaretten toch weer boven te halen. Lyra heeft me al vanaf dag 1 weten te vinden, waar ik alleen in het muzieklokaal zat te spelen en uit het niets de blondine zonder enige woorden mee muziek kwam spelen. Ik had mijn peuk nog maar net aangestroken of Lyra gritste deze al tussen mijn vingers vandaan waardoor een heuse frons op mijn voorhoofd verscheen. Ze nam een trekje van mijn peuk en knipperde vervolgens met haar lange wimpers waardoor een "aah" geluidsloos mijn lippen verliet. "Lyra de bloedhond wist me hiermee op te sporen, niet?" grimaste ik waarna ik de Tigra sigaret terug afnam van haar en terug tussen mijn lippen liet rusten, maar om de dame toch te plezieren haar het pakje toeschoof om haar ook een aan te bieden. “Ik... zal het de volgende keer lastiger maken?” klonk Puck na een zacht lachje waarna hij even onzichtbaar werd, een kleine steek van jaloezie ging toch onbewust door me heen waarna ik mijn kijkers van hem af liet glijden naar het vogelzaad. Onzichtbaar zijn voor de wereld, dat zou me geweldig lijken. “Nou, ik denk dat je het haar hiermee zeker iets moeilijker kan maken.” zei Sora met een glimlachje naar Puck toe, waardoor ik uit beleefdheid ook kort mijn mondhoeken optrok, waarna mjin blik weer naar Lyra gleed. Een normaal persoon zou vragen hoe je vakantie geweest was en op welke geweldige avonturen ze geweest zijn, maar dat was namelijk niets voor mij gezien ik de vraag niet teruggekaatst wilde krijgen. "Wie heb jullie vermoord voor die outfits?" kwam er dan ook droog over mijn lippen terwijl ik van het ene zusje naar de andere blikte.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

"Lyra de bloedhond wist me hiermee op te sporen, niet?" antwoordt Jason terwijl hij zijn sigaret terug bietst. Voor ik mijn befaamde pruillip in de strijd hoef te gooien krijg ik van mijn bestje maatje een eigen sigaret aangeboden. Ik trek er eentje uit het pakje en raak dan afgeleid door de immer charmante Puck. “Ik... zal het de volgende keer lastiger maken?” Gedurende een fractie van een seconde verdween de jongeman uit het zicht, tot groot ongenoegen van Lyra. Ze maakte er geen geheim van dat ze hem razend knap vond en glanste dan ook telkens in zijn richting zodra ze daar de kans toe kreeg. “Nou, ik denk dat je het haar hiermee zeker iets moeilijker kan maken," beaamde Sora. Lyra zelf kon het er echter niet meer oneens mee zijn. Ze moest zachtjes lachen, waarbij haar neus omhoog krulde en gaf Puck een speelse elleboogstoot. "Oh shoot," bracht ze uit, zonder enige oprechte vorm van spijt in haar woorden. "Dan zal ik je op de tast moeten vinden." Zo onschuldig mogelijk haalde ze haar schouders op terwijl ze probeerde niet al teveel te grijnzen bij het idee haar handen over de borstkas van de Griekse God-look-alike te kunnen laten glijden. Het was op dat moment dat ze zich weer bewust werd dat Puck echter niet de enige was over wie ze zulke gedachten had en gedurende een moment voelde ze zich zo vreselijk schuldig tegenover Jason, als was er absoluut geen sprake van een romantische of seksuele relatie tussen de twee. Ze had geen idee wanneer ze sterkere gevoelens voor de blonde mutant naast haar gaan ontwikkelen was, maar het was inmiddels een feit waar ze niet meer omheen kon. Dagelijks betrapte ze zichzelf er op erover te fantaseren hoe het zou zijn haar lippen op die van hem te drukken en hem het te voelen beantwoorden. Maar daar waar Lyra anders zo recht voor de raap en misschien zelfs dapper was kon ze zichzelf niet zo ver krijgen deze geheimen aan Jason te bekennen. Voor het eerst snapte ze hoe reëel een angst om afgewezen te worden kon zijn, en hoe deze op iemand kon wegen. Ze herinnerde zich de sigaret die ze op dat moment nog steeds on-aangestoken tussen haar vingers hield en stak deze tussen haar gestifte lippen. Vervolgens boog ze zich dichter naar het object van haar diepste verlangen toe, tot hun beide sigaretten elkaar met de toppen raakten en inhaleerde diep. Op die manier kon ze Jason's sigaret gebruiken om die van haar aan te steken. Het was het dichtste dat ze waarschijnlijk ooit bij een kus zou komen, dus ze stelde zich tevreden met kleine dingen zoals dit. "Wie heb jullie vermoord voor die outfits?" grapte de jongen met de intens blauwe ogen. Zodra diezelfde blauwe ogen ook haar zus van kop tot teen leken te keuren voelde de blondine een pijnlijke steek van jaloezie door zich heen trekken. Ze wist dat Sora nooit achter Jason aan zou gaan, maar van hem kon ze niet hetzelfde andersom verwachten zonder daar een uitleg aan te moeten geven. "Oh deze vodden?" antwoordde Lyra ad rem, in de hoop weer de volledige aandacht van Jason te krijgen. "Die heb ik van je moeder geleend, vind je het wat?" Lyra wist wel zeker ma Renfield nog niet dood in zo'n outfit zou willen aangetroffen worden, en dat maakte het in haar ogen alleen maar grappiger. Om te laten weten dat ze het niet gemeen bedoelde rustte ze haar hoofd op zijn schouder en keek hem zoetjes aan. "Je beklaagt het je vast al dat je me gemist hebt, hm?" grijnsde ze, met een valse air van zelfvertrouwen. Hoewel ze goede vrienden waren was Lyra daar namelijk niet helemaal zeker van, maar ze wilde het wel graag te weten komen. "Oh hé," bracht ze uit zodra het haar te binnen schoot. "Sora had over de zomer een schitterend idee. Tell him sis!" lachte ze naar haar net-niet-evenbeeld. Vaak kregen ze de vraag of ze een tweeling waren omdat ze zo sterk op elkaar leken, zowel wat hun uiterlijk als hun naam betrof. Al zal hun sterke band met elkaar daar ook zeker voor iets tussen gezeten hebben. "Ga je vanavond ook naar Ford's Ball toe?" vroeg ze ondertussen aan Puck. "The Blasphemyths mogen spelen vanavond en het zou leuk zijn een bekend gezicht in het publiek te zien... Of niet te zien," grinnikte ze, doelend op Puck's schitterende gave.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Chase leek het meisje te kennen, waardoor ik iets meer op mijn gemak raakte, maar ik bleef nog altijd half achter de deur van de kast staan, deels verscholen door Chase's vleugels. Natuurlijk moest hij me wel plagen met mijn reactie, maar goed, dat was ik na al die jaren wel van hem gewend. Daarbij was het waar dat meiden eigenlijk alleen mee naar boven gingen en voor de rest enkel met huisfeestjes hier beneden kwamen. Chase deed er luchtig over, maar het meisje leek toch wat nerveus, of in elk geval onzeker. Op een of andere manier stelden haar woorden me wat gerust. Het was een eerstejaars, een mutant als ik het goed uit Chase's woorden had afgeleid, die het gewoon nog niet goed snapte, in tegenstelling tot een ex of een chick van een 'normaal' huis wat hier de boel op stelten moest komen zetten voor haar ontgroening. We mochten dan wel studeren, maar lang niet iedereen wilde dat wij hier waren, en dat merkte ik maar al te goed in mijn lessen. Op dat moment kwam Rhett binnenlopen, alsof je het over de duivel had. Gelukkig zorgde hij voor afleiding en was ik niet meer de enige die iets gênants deed voor deze Melody. Rhett's stopwoordje kwam er namelijk veelvuldig uit, wat me wel een beetje deed glimlachen, al was ik ergens toch nog een beetje op mijn hoede. Nu kwam wel de aap uit de mouw van wat Rhett nu weer had uitgespookt. Meidenproblemen. Rhett had nog niet door dat die A. niet rationeel op te lossen zijn, en B. niet door jongens of buitenstaanders op te lossen zijn. Ik had er in het weeshuis en op Xavier's genoeg meegemaakt om dat inmiddels wel te weten. Hij plofte neer op een stoel, waarna Chase het enige correcte deed wat er in deze situatie van toepassing was: Hij haalde het bier uit de koelkast. Ik nam dankbaar mijn flesje aan en nam meteen een slok. Als je dronk had je namelijk een mooi excuus om niets te zeggen. Gelukkig drukte Chase haar wel op het hart dat alles wat ze hier had gezien en gehoord binnen deze muren bleef. Dat was wel een opluchting en als ze het niet deed, zou Chase daar ook wel wat van zeggen. Het was misschien erg dat ik zoveel op hem aan liet komen in deze situatie, maar iedereen wist dat ze al lang weer buiten had gestaan als het aan mij had gelegen. Zelfs de groentjes van dit huis zagen me eigenlijk niet, behalve degenen die ik al even kende. Chase trok me uit gedachten toen hij begon over het feest. Ow ja, dat was er ook nog. Misschien kon ik wel een dans verkrijgen van Alexis, al zou ik haar van te voren niet uit durven vragen. Zo goed kenden we elkaar nu ook weer niet, en zo zelfverzekerd was ik al helemaal niet. Even zag ik het voor mijn ogen, maar voor het een illusie kon worden focuste ik snel weer op het hier en nu, om meer schaamte te voorkomen. Terwijl Melody en Chase over het feest begonnen, draaide ik naar de kast om nu echt borden te pakken, dit keer 4. Ik zette ze op het aanrecht en begon ze vol te scheppen met de vlees en bonen schotel. "Of je mag komen is afhankelijk van je huis en degene die over de ontgroening gaat. Hier mag het meestal niet." Ik hield het vrij kort, terwijl ik een bord bij haar in de buurt neerzette. Ook Rhett en Chase kregen een bord voor hun neus geschoven, en zelf had ik er natuurlijk ook een. Ik nam nog een slok bier en deelde toen uit de bestekla ook maar 4 lepels uit, zodat we niet onze handen zouden branden aan het hete eten. "Tast toe. Een goede bodem is het begin van een goed feest." Het kwam rustig uit mijn mond, maar weer gebruikte ik niet meer woorden dan nodig. "En die is ook nog eens de perfecte remedie tegen al het emotionele zeer wat je maar kan hebben." zei ik toch wat opener richting Rhett. Het was niet dat ik het meisje geen kans wilde geven, of dat ik haar meteen niet mocht, zoals velen dachten, maar ik was gewoon heel voorzichtig met de mensen die ik in mijn leven toeliet, en dat kwam vaak verkeerd over, maar dat betekende niet dat ik dit wilde, of kon, veranderen. Het is deel van wie ik ben, en heeft vaker dan eens ervoor gezorgd dat ik nu hier stond te koken.

---

Bowties were never Cooler

---

Een piepend geluidje wurmde zich uit Rhett's keel toen hij geheel onverwacht iets kil tegen zijn beurse wang voelde. Zodra de schrikreactie afgenomen was zorgde de verkoeling echter voor een bepaalde, instante verdoving van zijn pijntje, wat hem dan weer een opgeluchte zucht liet slaken. "Verzacht de pijn," sprak Chase, wat Rhett inmiddels alleen maar kon beamen. Het benauwde gevoel in zijn borstkas nam opnieuw een beetje verder af toen hij hoorde hoe zijn beste vriend aan de dame in hun gezelschap vroeg om wat hij er net uit geflapt had voor zichzelf te houden en mocht ze dat inderdaad doen dan zou hij haar eeuwig dankbaar zijn. Hij was er namelijk nog steeds heilig van overtuigd dat het Nala niet zou zinnen mocht dit aan haar oren komen en het laatste dat hij kon gebruiken was nog verder uit haar gratie vallen. "Vanavond gaan we al onze zorgen eraf feesten, ey budds." "Ugh," kreunde Rhett, het niet geheel eens met deze filosofie terwijl zijn persoonlijke verpleger raad vroeg bij de zogeheten 'Mel'. Zijn hoofd stond niet naar feesten, nu nog minder dan anders. Voor hem betekende het torenhoog boven de menigte uitsteken, waardoor zijn onhandigheid (die bovendien alleen maar uitvergroot werd als hij zenuwachtig werd juist door die menigte om hem heen) hem nog meer liet opvallen. De muziek was meestal absoluut niet zijn smaak en in tegenstelling tot zijn vrienden kostte het hem behoorlijk wat moeite genoeg alcohol binnen te werken om er iets van te merken. Desalniettemin haalde hij toch het flesje bier van zijn wang af en zette het aan zijn lippen om er vervolgens enkele flinke teugen van te nemen. Nog steeds verzonken in gedachten was het dan ook een verassing dat hij plots een warme, zachte hand op de zijne voelde. Het registreerde meteen dat deze onmogelijk van Jesse of Chase kon zijn, waardoor Rhett automatisch op keek naar de brunette rechtover hem. "Ik denk dat het wel goed komt met jou, als je haar laat weten dat je het echt heel vervelend vindt hoe alles is gegaan." Hij voelde een wenkbrauw omhoog gaan en een verwarde glimlach op zijn lippen glijden. Wilde hij aan Nala kunnen uitleggen wat zijn intenties waren geweest dan moest hij het eerst wel voor elkaar krijgen een zinnig woord over zijn lippen te krijgen bij haar. Wellicht was dat ook het probleem; hij wilde het té graag. Maar hij had er, in tegenstelling tot Mel, geen vertrouwen in dat het een verschil zou uitmaken. Hij wist precies waarmee hij Nala gekwetst was, ondanks zijn goede bedoelingen, en dat kon hij niet meer terugnemen. Zelfs al kon hij dat, dan deed hij het waarschijnlijk niet want het had geleid tot iets heel moois - zelfs al was het veel te snel voorbij. "Ik help je wel, morgen, eerst gaan we vanavond even een feestje bouwen. Of mag ik niet mee?" ging Mel ongestoord verder. Ondanks het feit dat ze niet echt leek te weten waarover ze sprak, en ze geen benul had waar ze zichzelf net voor opgegeven had apprecieerde hij haar goedbedoelde woorden en wist hij zelfs een oprechte glimlach op zijn lippen te toveren. "Wel," sprak hij voorzichtig, niet geheel zeker of hij het er zelf wel mee eens was maar ervan overtuigd dat het zijn beurt was om aardig te zijn," de drie musketiers waren ook met vier, niet?" Zijn antwoord kwam bijna gelijktijdig met dat van Jesse, die naar gewoonte de vraag behoorlijk letterlijk opvatte. In Rhett's ogen hoefde Mel niet per se als groentje behandeld te worden, en kon ze net zo goed een vriendelijke jongedame zijn die met drie kerels ging feesten - Woah, oké misschien klonk dat wel heel erg fout. Maar hij bedoelde het natuurlijk ook geheel platonisch. De enige van hun drie die oprecht een kans zou maken bij de brunette was waarschijnlijk Chase en dan mochten zijn vleugels hem nog niet tegenwerken. Ondertussen kreeg hij van Jesse een bord stomend eten voor de neus gezet, waarop het water hem spontaan in de mond kwam. "Tast toe. Een goede bodem is het begin van een goed feest. En die is ook nog eens de perfecte remedie tegen al het emotionele zeer wat je maar kan hebben," sprak de kok van dienst. Rhett keek hem dankbaar aan en snoof de geur van zijn avondmaal diep op. "Zonder jullie he..." begon hij aan een zin waarvan hij niet wist hoe hij die af moest maken. Tja, wat zou hij zijn en doen zonder zijn twee broeders? Inmiddels was hij hen wel als meer gaan beschouwen dan enkel frat-broeders, wat hem betrof konden ze net zo goed hetzelfde bloed door hun aderen hebben stromen. "Op Sigma," proostte hij, zijn biertje kort in de lucht geheven. "En uh, op - op Mel," voegde hij er snel aan toe, opdat de jongedame zich niet uitgesloten zou voelen. Hij zette zijn biertje neer en nam smakelijk een hap van het voedsel dat zo aanlokkelijk rook, om net zo snel zijn bier weer te nemen en een slok ervan te gebruiken om zijn mond af te koelen. "Heddis hee wawm," bracht hij uit, hopend dat de anderen zich niet aan dezelfde steen zouden stoten als hij en hun mond zouden verbanden. "Maa wew ekkew," voegde hij er nog aan toe terwijl hij de gloeiend hete schotel weg probeerde te kauwen zonder er blijvend letsel aan over te houden. "Blazen," sprak hij zichzelf dan ook toe toen hij een tweede lepel opschepte en deze naar zijn mond bracht.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

Hij had in elk geval Sora’s naam juist, zoals ze met een “de enige echte” bevestigde. Dat was al iets. Stel je voor dat hij de verkeerde naam gezegd had! Hoe erg zou hij zichzelf dan voor gek hebben gezet? Op zijn grap reageerden ze gelukkig wel goed. “Nou, ik denk dat je het haar hiermee zeker iets moeilijker kan maken,” antwoordde Sora. Puck glimlachte, om vervolgens een flinke elleboogstoot van Lyra te krijgen. “Oh shoot. Dan zal ik je op de tast moeten vinden.” Er was geen enkele twijfel over de dubbele betekenis van haar woorden. Puck voelde hoe hij knalrood werd en keek weer naar de grond. Kon hij zich weer laten verdwijnen zodat niemand dit zou zien? Goed, Lyra was een geweldig mens, iets anders kon hij niet toegeven. Maar toch, Puck wist nooit goed wat hij moest met die dubbele betekenissen. Op dezelfde manier antwoorden? Het negeren? Hij had geen idee. “Ik hoor het al, je ontlopen zal geen optie zijn,” antwoordde hij. Hij betwijfelde überhaupt of iemand Lyra zou kunnen ontlopen als zij haar zinnen gezet had op het vinden van diegene. Hij wist hoe doortastend Lyra kon zijn om haar zin te krijgen als ze iets wilde en hoe ze ook geen ‘nee’ zou accepteren. In stilte luisterde hij naar het gesprek tussen de anderen over de kleding. Het was een veilig onderwerp. De rest praatte wel en hij kon gewoon luisteren en knikken. Dat hij ineens werd aangesproken door Lyra overviel hem dan ook licht, al zou hij dat nooit toegeven. “Ga je vanavond ook naar Ford’s Ball toe? The Blasphemyths mogen spelen vanavond en het zou leuk zijn een bekend gezicht in het publiek te zien... Of niet te zien.” Hij lachte zacht om de grap. Hoe lame het ook was, hij kon zulke te erge woordgrappen wel waarderen altijd. “Je kent me, wanneer sla ik ooit een feest vol met mensen over?” grapte hij. Als er iets was wat niet zijn ding was... “Maar ik was wel van plan te gaan ja. Zeker als er zulke goede muziek is kan ik niet overslaan natuurlijk.”

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

---

---

Haar woorden hadden toch enig effect, want Mara zag een voorzichtige glimlach bij haar vriendin verschijnen. Ze glimlachte zelf ook. Dit was beter. Ze wilde niet dat Nala somber was en zichzelf naar beneden praatte. “Dankjewel,” fluisterde Nala. “Ik ben blij dat er nog iemand is die wel in me gelooft. Ik heb me hier uren over rond lopen piekeren, gewoon omdat ik het niet snap.” Mara knikte. Zij snapte het ook niet, maar het was wel gebeurd. Rhett had een keuze gemaakt en hij was de enige die zijn beweegredenen ooit kon weten. Misschien wist hij het zelf niet eens echt. “Daarvoor ben ik,” antwoordde ze. “Om je af en toe even weer op de waarheid te wijzen.” Dat was waar vriendinnen voor waren. Niet alleen om de ander op te vrolijken, maar om er echt te zijn. Opvrolijken met leugens was misschien makkelijk, maar niet waar Mara achter stond. Zij vertelde de waarheid, ongeacht wat die was. En in dit geval was Nala de waarheid – of in elk geval de waarheid zoals Mara die zag – uit het oog verloren door haar twijfels, dus was het aan Mara om die maar weer te verkondigen. “Misschien ligt dat dan wel aan mij,” vervolgde ze. Ze kwamen aan bij hun bestemming en liepen naar binnen. “Laten we iets lekkers uitzoeken,” zei Nala. Mara beet op haar lip om niet heel hard te lachen. “Qua eten, bedoel ik dan.” Dat had ze allang gesnapt, maar het liep erg goed door qua onderwerp van hun eerdere gesprek. Ze stootte Nala aan. “Dat ziet er wel goed uit,” zei ze iets te onschuldig met een knikje op een best knappe jongen die met een bord met eten – wat er ook erg goed uit zag – net uit de keuken kwam lopen. Ze grinnikte en nam plaats bij een lege tafel. “Dus, wat zijn de plannen voor vanavond?”

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

CHASE BENJAMIN ROGER

'Ik had geen idee dat ik hier niet mocht komen, dat is me niet verteld...' begon de brunette onzeker waarna ik mijn schouder even ophaalde."Of je mag komen is afhankelijk van je huis en degene die over de ontgroening gaat. Hier mag het meestal niet." Mijn blik ging ondertussen ook even naar Jesse die al een stuk minder gespannen leek te zijn. Vorig jaar rond deze periode was Sigma een enorme mess geweest door enkele ontgroeningspogingen, dus ja ik snapte zijn angsten wel. "Meer een voorzorgsmaatregel. Als de meiden hier komen om er een boeltje van te maken, zien we dat als een open uinodiging om kun kappa uiteen te halen, dusja." zei ik met een zacht lachje, Jesse's woorden beamend. Rhett piepte even met tegenzin toen ik over feestjes begon, maar de dame met raad leek mijn actie alvast wel al goed te keuren. 'Nou, je begint al goed met het uitdelen van biertjes!' glimlachte ze waardoor ik ook grijnsde en een slokje nam van mijn flesje, heerlijk zo'n biertje. Ondertussen begon Mel met het opbeuren van Rhett die er duidelijk vanslag leek te zijn. 'Ik denk dat het wel goed komt met jou, als je haar laat weten dat je het echt heel vervelend vindt hoe alles is gegaan.' een zwak glimlachje sierde mijn lippen terwijl ik de jongen moeilijk aankeek. Melody kende duidelijk Nala nog niet. Ik had de brunette beter leren kennen toen ik samen was met Mara en ik wist dat die zeker geen katje was om zonder handschoenen aan te pakken. Rhett die sorry zou moeten zeggen op z'n Rhetts? Oh nee dat zag ik niet meteen goedkomen. 'Ik help je wel, morgen, eerst gaan we vanavond even een feestje bouwen.' Zei Zei ik vrolijk met mijn biertje in de lucht. 'Of mag ik niet mee?' grinnikte ze waardoor ik mijn vrienden ook even vragend aankeek. Ik wilde dolgraag met mijn maten weer eens feesten, en Mel was vandaag toch wel one of the guys "Wel, de drie musketiers waren ook met vier, niet?" Zei Rhett wat voorzichtig ik grijnsde en knikte goedkeurend. Ondertussen kwam Jesse af met de heerlijke borden en begon ik al haast weer te watertanden. "Tast toe. Een goede bodem is het begin van een goed feest. En die is ook nog eens de perfecte remedie tegen al het emotionele zeer wat je maar kan hebben." ik grinnikte "Zonder jullie he..." begon Rhett waarna hij zijn biertje in de lucht stak. "Op Sigma," proostte hij waardroor ik breed glimlachend mijn biertje ook in de lucht hield. "En uh, op - op Mel," voegde Rhett er hackelend bij waardoor ik toch niet kon laten om met mijn vriend te lachen. "Op Sigma , Mel en deze heerlijke schotel!" prooste ik ook waarna ik een slok nam. Ik wilde net ook een hp nemen van de hete stoofpot als ik Rhett spastisch zag bewegen. "Heddis hee wawm, Maa wew ekkew," brabbelde de jongen waaardoor ik weer even lachte en hierdoor ook niet zijn raad opvolgde, en daardoor alweer mijn tong verbrande. "Warlm!" zeurde ik terwijl ik enkele keren op en neer sprong.

[ bericht aangepast op 1 okt 2018 - 19:27 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

dermatology student ☆ weather manipulation ☆ outfit ☆ kitchen ☆ Chase, Rhett&Jesse Rhett zat er redelijk doorheen en dat was duidelijk te zien. Ik hield er van om mensen te helpen, dus natuurlijk probeerde ik ook hem op te vrolijken. De jongens begonnen over het feest van vanavond en ik had echt zin in een feestje voor al het harde werk begon.       'Ik help je wel, morgen, eerst gaan we vanavond even een feestje bouwen.' Zei ik met een glimlach. 'Of mag ik niet mee?' kwam er twijfelend met een glimlachje achter aan. Chase keek even naar zijn vrienden, waardoor ik geduldig op een antwoord wachte.       'Wel, de drie musketiers waren ook met vier, niet?' Hoorde ik Rhett zeggen. Een glimlach verscheen op mijn gezicht en ik keek hem even dankbaar aan voor zijn antwoord. Jesse haalde vier borden met een heerlijk ruikend goedje tevoorschijn en schotelde het ons voor. Ik rook er met een tevreden gezicht aan.       'Dit ruikt echt heel erg lekker!' Glimlachte ik naar Jesse. 'Tast toe. Een goede bodem is het begin van een goed feest. En die is ook nog eens de perfecte remedie tegen al het emotionele zeer wat je maar kan hebben.' Zei hij waardoor ik een brede glimlach kreeg, wat een lieverd.       'Zonder jullie he...' Zei Rhett terwijl hij zijn biertje in de lucht hield. Automatisch ging ook mijn biertje de lucht in om te proosten.       'Op Sigma,' hoorde ik Rhett zeggen. 'En uh, op - op Mel,' kwam er nog achteraan. Ik gaf hem een vriendelijke knipoog en tikte tegen zijn flesje aan met die van mij.       'Op Sigma , Mel en deze heerlijke schotel!' Zei Chase waardoor ik breed glimlachte. Ik nam een slok van het biertje en zette hem vervolgens op tafel. Rhett nam enthousiast een hap van de schotel, die overduidelijk nog veel te heet was, aangezien de stoom er nog van af kwam.       'Heddis hee wawm, Maa wew ekkew,' Murmelde Rhett waardoor ik moest lachen. Gek genoeg nam ook Chase een hap van het veel te hete goedje. 'Warlm!' kwam er uit zijn mond terwijl hij heen en weer sprong.       'Jongens als jullie nou een seconde geduld hebben...' Zei ik terwijl ik met mijn vingers rondjes draaide. Vier kleine windvlagen gingen door de stoofpotjes, waardoor het hete er van af was en het nu gewoon lekker warm was.       'Eetsmakelijk,' Knipoogde ik naar de jongens waarna ik zelf ook tevreden een hap nam en Jesse dankbaar aankeek.

---

- thank you for existing -

---

Rhett zat er duidelijk helemaal doorheen, en hij had ook duidelijk geen zin in feesten. Toch wist ik vrij zeker dat zodra het feestje eenmaal begonnen was, dat hij degene zou zijn die mij meesleepte de dansvloer op, in plaats van ik hem. Die jongen gaf mij nog maar eens een extra bevestiging dat dames een best groot risico met zich meebrachten, zelfs als je ze goed kende. Chase daarentegen leek zich niets aan te trekken van de mogelijke gevaren, alles van een huis in puin tot een gebroken hart. Hij leek al heel dik met Mel. Ik werd hierdoor wel iets minder gespannen, maar toch niet helemaal. Alleen al het feit dat ze zomaar binnen kwam lopen alsof het haar eigen huis was, gaf me toch geen fijn gevoel. Rhett was het blijkbaar wel met Chase eens, waardoor ik alleen kon knikken. Misschien overdreef ik ook wel, maar vertrouwen lag gewoon niet in mijn aard, en dat zou waarschijnlijk ook nooit komen. Om het onderwerp een beetje te veranderen, en om Rhett hopelijk wat meer op te beuren, begon ik borden met eten uit te delen. Het was nog wat vroeg, maar goed. Ik glimlachte een beetje bij het complimentje van Mel. Ze was inderdaad vriendelijk, maar om nu meteen alle muren te laten vallen, was mij veel te veel. Een van de talloze deuren stond op een kiertje, veel verder kon ik echt niet gaan. Bij het proosten tilde ik mijn biertje kort op. "Op Sigma" mompelde ik, voor ik nog een slok nam, en toekeek hoe Rhett een veel te grote hap in zijn mond stopte. Ik lachte, een lach die kort aan sterkte toen Chase nogmaals zijn mond verbrandde aan het eten. Al snel doofde de lach uit toen ik door haar stem weer herinnerd werd dat we hier niet met z'n drieën waren. Ze had zeker gelijk en alleen het feit dat ik hetzelfde had willen zeggen hield me tegen om niet meteen mijn vrienden te verdedigen. Mijn ogen werden groot toen ik opeens een mini wervelwindje boven het eten zag. Zonder het echt te merken deinsde ik ook iets achteruit. Tornados en orkanen waren geen dingen waar ik graag aan herinnerd werd. "Nunca me vuelvas a hacer eso." mompelde ik, meer tegen mezelf om niet te vijandig te klinken. Ik had geen zin om straks een preek te krijgen over hoe onnodig vijandig ik was tegen een vriendelijke vreemdeling. Toch was dit niet iets was haar bij me in het goede boekje zette. Dit was dan een windvlaag over mijn eten, maar hoe makkelijk het ging gaf mij genoeg indicatie over hoe voorzichtig ik rond haar moest zijn. Mensen mochten mij dan de duivel vinden, maar zij speelde echt met de wetten der natuur. Ik nam een hap, maar voor mij was het toch weer net iets te koud. Het moest wel een beetje je mond branden. Ik voegde dus nog maar een lepel heet eten toe en roerde even, voor ik zelf begon te eten. Ondanks dat het waarschijnlijk niet zo was voelde ik me wel erg bekeken. Ik viste mijn mobiel dus maar uit mijn broekzak, terwijl ik nog een hap in mijn mond stak. To Alexis: Kom je vanavond naar het feest? Ik twijfelde even om het te versturen of niet, maar deed het toen toch. Dan had ik in elk geval iemand om mee te praten als Chase Mel verder inpalmde en Rhett toch een van de dames terug voor zich wist te winnen op het feest. Ik nam nog een hap en keek de keuken rond. "Waar is de rest trouwens? We leven hier toch met meer dan 3 jongens?" Meestal kwamen de meesten wel een bordje meepikken als ik had gekookt, maar nu was het hier toch angstvallig stil.

[ bericht aangepast op 8 okt 2018 - 15:14 ]

---

Bowties were never Cooler

---

Net zo snel als dat ze op me afgelopen was, was ze ook weer weg. Mij hoorde je niet klagen. Nu kon ik weer verder met hardlopen en niet meer bij haar betekenisloze leven stilstaan. Ik snapte gewoon niet wat de andere jongens misschien in haar zagen. Ik zette me weer af en ging verder met lopen. Mijn oren flapperden wat mee met de sprong in mijn stappen, en mijn staart deed hetzelfde, terwijl die ook casual van links naar rechts ging om te corrigeren voor mijn balans. Ik kon van verre al ruiken dat Jesse had gekookt. Het rook erg sterk, lekker maar erg sterk. Ik zou straks wel alle restjes uit de pan eten, maar voor nu ging ik nog even door met rennen. Het was vooral om echt nog even mijn hoofd leeg te maken en mijn lichaam te pushen, zodat ik klaar zou zijn voor de trainingen. Toen ik uiteindelijk toch de weg insloeg richting huis, was ik niet echt lekker meer aan het opletten. Het was zelfs zo erg dat ik nog maar enkele centimeters verwijdert was van mijn frat broers voor ik ze opmerkte. Ik vertraagde mijn pas en ging met een glimlach op mijn gezicht naast te lopen. "Hey jongens!" zei ik vrolijk tegen de twee knappe koppies. Nu was Joey hetero en Alec verdiende veel beter, ondanks dat we wel geschiedenis samen hadden. Dit veranderde alleen niets aan het feit dat ze er allebei goed uitzagen. Een stuk minder gestrest en moe in vergelijking met de laatste keer dat ik ze had gezien aan het einde van vorig schooljaar. "Klaar voor Ford's Ball?" vroeg ik met het enthousiasme van een jonge hond, terwijl we nog altijd richting het huis bleven lopen. Zo te zien moesten we ons allemaal nog omkleden, maar alsnog was het nu ook geen straf om in hun gezelschap te zijn. Ik haalde een hand door mijn krullen, waarbij mijn oren mee naar achter bogen om vervolgens terug te springen. Het zorgde altijd voor een apart ploppend geluid in mijn oren, maar daar was ik inmiddels wel aan gewend. Het was beter dan niets zien door de krullen die voor mijn ogen waren gevallen.

---

Bowties were never Cooler

• Twenty-four • Cryokinesis • With Mara • [url=]Outfit[/url] •

      ”Daarvoor ben ik. Om je af en toe even weer op de waarheid te wijzen.”
Een oprechte glimlach speelde even rondom mijn lippen. Opnieuw was ik Mara voor even dankbaar en ik waardeerde haar nog meer als vriendin zijnde. Zoals zij waren er tenslotte niet veel. “Misschien ligt dat dat wel aan mij.”
      Zodra we onze bestemming bereikt hadden en naar binnen liepen gleed mijn blik rond, zoekende naar een plekje en hopende dat mijn dubbelzinnige opmerking me van en verdere reactie bespaard ging blijven. Ik had beter moeten weten. De blondine naast me zou tenslotte zichzelf niet zijn als ze me er niet op zijn minst een klein beetje mee plaagde.
      ”Dat ziet er wel goed uit,”stootte ze me zachtjes aan. De onschuldigheid spatte van haar gezicht af, waarop ik haar blik volgde in de richting van een knappe ober — welke geheel toevallig net met een bord eten de keuken uit kwam gelopen. Ik kon het niet laten mijn blik over hem heen te laten glijden, zoekend en keuren, waarop ik lichtjes mijn hoofd schudde om de lach die daarop speelde te verbergen.
      ”Oh, dat ziet er heerlijk uit,” bracht ik uit. Subtiel perste ik mijn lippen op elkaar en liet me bij een tafeltje voor twee op een stoel neerzakken. De jongen had ik echter allang weer uit het oog verloren en ik negeerde de ijzige steek in mijn binnenste, die door het moment van net veroorzaakt werd.
      ”Dus, wat zijn de plannen voor vanavond?”
Bedenkelijk trok ik het menu uit de houder en sloeg deze voor me open op tafel, waarna ik richting Mara blikte. “Dansen,” was het eerste wat ik uitbracht. “Heel veel dansen, dat is het eerste plan,” vervolgde ik met een geamuseerde trek op mijn lippen. “En drinken, uiteraard. Ik kan me geen feestjes voorstellen waar niet gedronken wordt,” voegde ik er met een grinnik nog aan toe. Kort blikte ik door de kaart heen en sloeg deze weer dicht zodra ik mijn keuze had gemaakt betreft het eten.
      Wanneer ik besluit om alvast een ober te seinen maak ik een subtiel gebaar naar de eerste beste ober die in mijn blikveld verschijnt. Als deze de jongen van net blijkt te zijn voel ik hoe mijn wangen onbewust kleuren, waarop ik Mara een veelzeggende blik toewierp.
      “Zul je altijd zien..”

• Twenty-four • Hypnotic Song • With Lyra, Jason & Puck •

      ”Oh shoot,” brengt Lyra uit zodra ook zij moet toegeven dat Puck in onzichtbare toestand een stuk moeilijker te vinden zal zijn. Grinnikend schud ik met mijn hoofd, wetende hoe haar opmerking hierna vermoedelijk zal gaan klinken. Niemand hoefde mij te vertellen hoe mijn zusje in elkaar stak. “Dan zal ik je op de tast moeten vinden." De onschuld die op haar gezicht speelt laten me zachtjes lachen en voor heel even heb ik het te doen met Puck, wiens gezicht op zijn beurt knalrood wordt.
      “Ik hoor het al, je ontlopen zal geen optie zijn,” zegt hij dan. Echter wordt Lyra’s aandacht al gauw weer getrokken door Jason, die op zijn beurt vraagt waar onze kleren vandaan komen. Heel even moet ik lachen als ze zegt deze van zijn moeder te hebben, want we wisten dondersgoed dat Ma Renfield onze kleren nog eerder in de fik zou steken — of toch zeker die van Lyra.
      ”Misschien dat ontlopen geen optie is,” zeg ik ondertussen tegen Puck, nog doelend op het gesprek van eerder. “Maar je bent in je voordeel door je onzichtbaarheid, dus uit haar handen weet je vast wel te blijven.” Met een lach op mijn lippen schenk ik de jongen voor me een knipoog. Lyra’s gave leek misschien moeilijk te omzeilen, maar er waren heus wel een paar truukjes voor die je daarbij alsnog konden helpen.
      ”Sora had over de zomer een schitterend idee. Tell him sis!”
Als ik mijn naam hoor vallen kijk ik op naar mijn zusje, die duidelijk enthousiast was, en voel hoe een grijns over mijn lippen heen trekt. “Mij leek het een leuk idee als jij het geluid en licht kon regelen tijdens onze optredens,” breng ik uit tegen Jason. “Als je dat ziet zitten, tenminste?”

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Hier is t nieuwe Praattopic

---

Bowties were never Cooler

JASON LEONARD RENFIELD

"Oh shoot," Rolde er over Lyra's lippen waarna ze de jongen een elleboog stoot hunde. "Dan zal ik je op de tast moeten vinden." zei de dame vervolgens zonder enige shaamte tegen Puck waardoor ik kort met mijn ogen rolde. Soms wou ik net zo kunnen doen, schaamteloos zijn, even geen fuck geven om wat andere van me dachten, maar dat zit er helaas niet in. Met de peuk nogsteeds tussen mijn lippen bengelend boog Lyra zich dichter naar me toe waardoor onze blikken even kort kruisten. Ik tikte met mijn tong even tegen mijn peuk aan zodat deze wat omhoog schoot zodat mijn maatje haar sigaret iets gemakkelijker kon branden tegen die van mij aan. Eens dit dan ook gelukt was ging ze terug met haar achterste op haar plaatsje zitten en nam ik ook weer zorgeloos een trekje van mijn peuk. Deze stilte haf me dan ook de kans om de korte stilte even te verbreken en de eerste woorden die mijn gedachten spraken waren kleren. Mijn blik scheurde gauw af van Sora , naar Lyra die al met een antwoord klaar leek te staan.
"Oh deze vodden? Die heb ik van je moeder geleend, vind je het wat?" een korte lach verliet mijn lippen. Mijn moeder zou zich nog liever opgangen dan een garderobe te delen met een mutantejongeling zoals Lyra of Sora. blonde krullen kietelden mijn nek iets en ik hoefde niet eens om te kijken om te weten dat Lyra haar hoofd op mijn schouder liet rusten. ik kantelde dan toch iets mijn hoofd zodat ik haar even kon bestuderen. "Je beklaagt het je vast al dat je me gemist hebt, hm?" vroeg ze zoetjes waardoor ik haar vleugje van zelfvertrouwen liet betrijfelen door haar met een quasi afkeurende blik te bekijken, al zou ze wel snappen dat ik mijn bitchygal enorm gemist had. Begrijp me niet verkeerd, Joey was mijn twin en ik kon alles delen met de jongen. Maar met Lyra kon ik tenminste judgemental zijn en me als mezelf gedragen zonder er een fuck om te geven.
"Oh hé, Sora had over de zomer een schitterend idee. Tell him sis!" lachte de blondine waardoor ik mijn aandacht weer schonk aan de andere Cardais zus. Een grijns verscheen op Sora's lippen voordat ze haar idee pitchte. “Mij leek het een leuk idee als jij het geluid en licht kon regelen tijdens onze optredens,” Haar woorden zorgden echter voor een boel slechte herinneringen en onbewust beet ik dan ook stevig op mijn lip. “Als je dat ziet zitten, tenminste?” ik voelde hoe de migraine alweer opkwam en ik mijn best moest doen om nu geen licht te gaan projecteren. De laatste keer dat ik mijn gave in het openbaar had gebruikt had ik dit lelijke litteken opgelopen en drie mensen permanent verblind. " Dat... dat lijkt me- geen goed idee." ik slikte even de brok weg die in mijn keel leek te vormen. Me proberend af te schermen voor de andere, liet ik Lyra's hoofd van mijn schouder afglijden en stond ik op. "Ik ben niet gemaakt voor zo'n feestjes trouwens dus ehm." ik schrokte mijn schouders even waarna ik mijn vingers kort tegen mijn slaap ruste, in een poging me te kalmeren, wat iets leek te helpen. Eerlijk gezegd zou ik de dames graag helpen met hun geluid, maar wat als het verkeerd liep. Ik had niemand ooit echt verteld over het school incident, gezien de dames me pas leerden kennen na dit litteken op mijn gezicht. Ze zouden me vast een monster vinden zoals iedereen dat had gevonden. En toch... Toch was het hun verdiende loon geweest van die eikels, ik voelde in mijn gedachten nog steeds hoe ik in elkaar geslagen werd. Onbewust was er een kleine lichtbol boven mijn hoofd komen gangen en verdeelde zich pas in kleine dwarrellichtjes die uitbranden eens het besef er was. "Plankenkoorts." loog ik dan ook als 'geldige' reden waarom ik het niet wilde doen. Ik hoefde geen bezorgde gezichten nu rond me, laat staan bemoedigende woorden om me toch t gaan overtuigen, iets wat Lyra vast zou kunnen doen als ze het echt wilde. Mijn blik gleed dan ook kort naar Puck in de hoop dat hij me op de een of andere manier misschien onzichtbaar kon maken.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH