Ik heb jullie hulp nodig... - Lifestyle

Met mijn drugsverslaafde vriendin. Het wordt een lang verhaal, sorry hiervoor, maar ik moet het even kwijt en weet echt niet wat ik moet doen.

Ik zal even wat backstory noemen. Ik en Kate (niet haar echte naam) hebben elkaar leren kennen op havo 3. We waren allebei nerds die in onze emo-tijd waren blijven hangen maar ondanks dat moesten we niets van elkaar weten, tot we dezelfde jongen leuk begonnen te vinden (en hem uiteindelijk samen geditched hebben). Sindsdien waren we onafscheidelijk. Na ons slagen 3 jaar terug is het contact wat verminderd, we gingen beiden naar andere scholen maar spraken elkaar dagelijks en zagen elkaar minstens 3 keer in de maand. Kate dronk amper, net zoals ik, en we gingen ook wel eens naar festivals.

Op een festival ben ik haar twee uur kwijtgeraakt (as you do) en toen kwam ze terug met een flinke hoeveelheid MDMA achter haar kiezen. Sindsdien is het eigenlijk alleen maar bergaf gegaan. Kate heeft een moeilijk verleden gehad en past zich daarom ook (te snel) aan aan haar omgeving. Toen ze een gabber als vriend kreeg, werd zij ook eentje. Ze werd geintroduceerd aan pillen, pep, poppers, nog meer MDMA, 4-fa, je noemt het, zij nam het. Ik begon me toen zorgen te maken, gezien ze pas 17 was. Iets ervan zeggen kon ik niet, want samen met haar nieuwe vriendengroep had ze me links laten liggen.

Toen het uitging met haar vriend, zag ik verbetering. Ze ging minder naar feestjes en festivals en nam dus ook minder drugs. Alles leek de goede kant op te gaan, en onze vriendschap was weer als vanouds. Flash forward to afgelopen jaar augustus, ze kreeg een nieuwe vriend, laten we hem Roy noemen. Roy en Kate waren voor elkaar gemaakt leek het wel. Ze hielden van dezelfde muziek, hij respecteerde Kate's studiekeuze en dedication tot haar school (ze studeert HBO verpleegkunde) en hij leek een nette jongen. Enkele weken later kwam ik erachter dat hij dealer was. Kate was weer als vanouds, elk weekend 2 dagen aan het stappen, met god weet hoeveel drank en drugs.

Ik sprak haar weer amper, tot ze vroeg of ze mocht langskomen in mijn nieuwe appartement. Dit was begin februari dit jaar, en ik was net verhuisd. Ik nodigde haar uit en had afgesproken haar met de fiets op te halen, zodat ze niet alleen hoefde te lopen. Wat ik toen zag had ik nooit verwacht. Kate was altijd een prachtige verschijning geweest, ze had mooie rondingen en een ongelofelijk gezicht. Wat ik aantrof kwam niet eens in de buurt van wat ik me herinnerde. Ze was veel afgevallen, haar kleren hingen losjes om haar heen. Haar ogen hadden donkere kringen en haar wangen waren helemaal ingevallen. Ik weet dat ze wel eens problemen heeft gehad met gezond eten in het verleden, maar dit had ik nooit verwacht. Die avond vertelde ze me over al haar avontuurtjes, welke veel drugs bevatte, en kwam ik erachter dat ze nu ook coke snoof, ''want coke is zo chill, en heeft gewoon geen nadelen''. Ik kon het maar moeilijk aanhoren, vooral gezien het ging om iemand die bijna afgestudeerd verpleegkundige was.

Sindsdien heb ik het contact eigenlijk zo veel mogelijk afgehouden, voor mezelf. Ik heb haar destijds verteld dat ik vond dat ze slecht bezig was, maar meer kon ik voor mijn gevoel niet, en misschien was het ook allemaal niet zo erg, en overdreef ze gewoon. Dat laatste was met name iets wat ik hoopte. Afgelopen weekend belde ze me hysterisch op, haar vriend was vreemdgegaan en ze wilde afleiding dit weekend, of ze langs mocht komen. Ik haalde haar op, we praatten even, en ik vroeg haar naar haar drugsgebruik. Ze vertelde me dat ze die avond al voor 5 uur een lijntje had genomen. Ik beet op mijn tong, en wachtte af hoe de rest van de avond zou verlopen. We gingen naar een drum and bass feestje in de buurt, ik was bob, zij zou wat drinken. Vantevoren ging ze naar het toilet, waar ik een snuifgeluid hoorde, wat ik probeerde te negeren. Die avond heeft ze in haar eentje bijna een halve gram coke weggewerkt, op nog geen 5 of 6 uur tijd. Ik voelde me zo machteloos, want ze luistert toch niet. Op een bepaald punt zei ze, ''het boeit me niet, al snuif ik mijn hele tussenschot naar de klote''.

Het komt nu op een punt, waar ik bang ben dat ze dit niet alleen met feestjes doet maar ook op het werk, en op school, omdat ik gewoon zag hoe erg ze het nodig had.

Ik post dit nu, voornamelijk omdat ik hulp wil, en ook wel een luisterend oor. Haar vriendinnen zijn hetzelfde, dus die zullen mijn mening niet delen, en ik heb het gevoel dat ik de enige ben in haar omgeving (buiten haar ouders) die dit abnormaal gedrag vind. Is er iemand van jullie Quizzers die een soortgelijk iets heeft meegemaakt? Hoe hebben jullie dit aangepakt? Bedankt voor het lezen

---

tya

Hopps schreef:
(...)

Ik heb nergens gezegd dat ik vond dat je niet de juiste ervaring voor hebt, ik vroeg me alleen af of het slim was ergens advies over te geven als je er geen begrip voor hebt. Misschien was ik hier fout, en het is ook niet fout bedoeld het is toch altijd goed om kritisch te blijven? En het is ook denk ik wel goed om input van meerdere kanten te krijgen dan kan je er zelf uiteindelijk wel filteren wat aansluit dus wat dat betreft zit ik ook fout als ik had gezegd dat je geen advies mag geven.

Maar I'm gonna nip this in the bud voor het uit de hand loopt ik ga er verder niet meer op in.

[ bericht aangepast op 17 sep 2018 - 22:16 ]

---

Als ik een dichter was dan was ik dichter bij je.

Ik heb geen ervaring met vrienden die zo aan de drugs zitten, dus ik kan alleen maar zeggen wat ik wel weet en denk. Ten eerste is ze niet jouw verantwoordelijkheid. Het voelt misschien zo, en het moet vreselijk zijn om je vrienden zo kapot te zien gaan, maar om het even heel cru te zeggen: ze is niet jouw probleem. Waar ik vooral mee bedoel dat je jezelf geen verwijten moet maken en niet kapot moet gaan om de keuzes die ze maakt.
Ten tweede heb ik wel een moeder die veel ervaring met hulpverlening heeft en cliënten heeft die drugs gebruiken. Ze zegt altijd dat je nooit iets voor ze kan betekenen tot ze zelf inzien dat ze fout zitten en hulp nodig hebben. Tot je vriendin dus inziet dat ze die hulp echt nodig heeft, ga je haar niet kunnen helpen.
Ten derde (en dit vind ik toch ook wel een dingetje), weet ik niet hoe ik me erbij voel dat ze dadelijk afstudeert als verpleegkundige en aan de coke zit. Er zijn genoeg werkplekken die je verplichten om random alcohol en drugstesten te ondergaan. Er is een grote kans dat ze dus vanzelf tegen de lamp loopt en daarmee gooit ze een groot deel van haar toekomst weg.

Ik denk dat je inderdaad gewoon met haar moet gaan zitten en haar moet proberen te laten beseffen dat dit niet kan. Ik wil vanavond wel even aan m'n moeder vragen hoe je dat het beste kan aanpakken zonder dat je er zelf aan onderdoor gaat?

---

Maflodder -> Rozenthee / "Would you like an adventure now, or shall we have tea first?"

-

[ bericht aangepast op 17 sep 2018 - 17:28 ]

---

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

Hopps schreef:
(...)

Ik ben niet uit op ruzie hier in het topic voel je vrij mij een berichtje prive te sturen als je nog het gevoel hebt dat dingen niet goed zijn opgelost, maar laten we dat niet hier in het topic doen. Heb deze reactie gemeld want je citeerd dingen die ik niet heb gezegd.

[ bericht aangepast op 17 sep 2018 - 22:15 ]

---

Als ik een dichter was dan was ik dichter bij je.

De enige die haar kan helpen, is zijzelf. Als je van een verslaving wil afkomen, is de eerste stap altijd die verslaving erkennen. Maar uit jouw tekst leid ik af dat jouw vriendin haar verslaving waarschijnlijk niet ziet als een probleem. Het enige wat je kunt doen, is met haar samenzitten en haar op het hart drukken dat ze echt het verkeerde pad op gaat. Maar als zijzelf niet inziet dat het fout gaat, kun je niet veel doen. Als ze het wel inziet, kun je samen met haar op zoek gaan naar hulp en haar blijven steunen, natuurlijk. Maar zo niet, is het misschien inderdaad het beste dat jij een beetje aan jezelf denkt en afstand neemt.

(En ik weet niet of het de beste plek is om dit te zeggen, maar ik maak me er best zorgen over dat ze straks verpleegster wordt? Ik bedoel, wat als ze straks iets verkeerd doet door haar druggebruik en daardoor iemand sterft?)

---

If you can't remember my name, just say 'chocolate' and I'll turn around.

Nesta schreef:
(...)

Ik zou eerst een gesprek voeren met je vriendin en anders alsnog met haar ouders. Ja, dan ben je een snitch. Maar je doet het met haar welzijn in gedachten, omdat ze daar zelf momenteel niet meer aan kan denken. Haar ouders zullen hoogstwaarschijnlijk meer op haar kunnen doordringen en wellicht ook grotere stappen actie kunnen nemen.

Ik heb zelf een dergelijke situatie met drugs niet meegemaakt, maar wel een situatie waarbij een vriend in een ongezonde situatie zat en ik eigenlijk heb gesteld dat híj het aan zijn ouders moest vertellen, of dat ik het dan zou doen. Dit was wel toen hij nog op de middelbare zat en daarmee dus ook nog qua leeftijd én woning onder het gezag van zijn ouders viel, maar wellicht kan het helpen. Op deze manier ben je niet echt een snitch, omdat je haar de kans geeft het eerst zelf te vertellen, maar laat je wel zien dat het echt een probleem is, dat het belangrijk is om stappen te gaan zetten, en dat daarin haar ouders van groot belang zijn.

Het hangt natuurlijk ook heel erg van haar ouders en de gezinssituatie af, bij die vriend van mij wist ik dat het thuis goed zat en zijn ouders hem goed zouden opvangen. Als het goed is ken je haar ouders ook enigszins, of weet je van de relatie af tussen haar en haar ouders, dat kun jij het beste inschatten.

Daarbij is mijn situatie natuurlijk ook anders dan die van jou, dus ik weet niet of het zal helpen bij iemand die een drugsprobleem heeft. Maar wellicht is dit een vorm van een gesprek aanknopen en iemand kunnen inlichten waar je je fijner bij voelt. Als je je hier niet goed bij voelt, moet je het natuurlijk niet doen.

Ik ben wel van mening dat je iets móet doen. Je zit er zelf door in de knoop en je wilt natuurlijk ook je vriendin helpen. Ik denk ook dat het belangrijk is dat je er voor haar wilt zijn, maar dat je dat moeilijk vindt als zij zoveel drugs gebruikt. Ga vooral ook uit van je eigen gevoel, maar denk ook na over je woordkeuze. Het is natuurlijk een heel delicaat proces en het zal een moeilijk gesprek worden...

In ieder geval heel veel succes!
Zorg er ook voor dat je ondanks de stress en zorgen hierom, ook rust en afleiding voor jezelf behoudt. Lief zijn voor jezelf!

---

Continue to share your heart with other people even if it has been broken.

Heel heftig verhaal!
Jammer genoeg denk ik dat ik niet zo veel voor je kan betekenen, ik ben zelf nog maar 16 jaar en heb nog niet zovele van de wereld gezien.
Ik wens je veel sterkte!

---

Ga je mee verdwalen? Ik weet de weg.

Ik heb een beetje een onpopulaire mening als het gaat om deze zaken. Ik heb geen ervaring met vrienden die drugsverslaafde zijn. Ik heb wel ervaring met een vriend die zulke grote mentale problemen kreeg dat ik er niet meer tegen kon.
Er is in het kort, niet veel dat je kan doen om haar te helpen. Het is helaas haar eigen verantwoordelijkheid wat ze neemt en niet neemt. Een interventie klinkt als een goed idee en ik zou ook haar ouders inlichten. Ja, ze zal je niet aardig vinden, maar dan moet dat maar.
Meer kan je eigenlijk niet doen. Als ze niet wilt luisteren is dat aan haar. Bij vrienden met problemen moet je aan jezelf denken, hoe egoïstisch het ook klinkt. Als jij merkt dat je eronder lijdt is het niet erg om afstand te nemen. Denk aan jezelf!

---

Seasons will change, but I shall remain

Aventia schreef:
Ik heb een beetje een onpopulaire mening als het gaat om deze zaken. Ik heb geen ervaring met vrienden die drugsverslaafde zijn. Ik heb wel ervaring met een vriend die zulke grote mentale problemen kreeg dat ik er niet meer tegen kon.
Er is in het kort, niet veel dat je kan doen om haar te helpen. Het is helaas haar eigen verantwoordelijkheid wat ze neemt en niet neemt. Een interventie klinkt als een goed idee en ik zou ook haar ouders inlichten. Ja, ze zal je niet aardig vinden, maar dan moet dat maar.
Meer kan je eigenlijk niet doen. Als ze niet wilt luisteren is dat aan haar. Bij vrienden met problemen moet je aan jezelf denken, hoe egoïstisch het ook klinkt. Als jij merkt dat je eronder lijdt is het niet erg om afstand te nemen. Denk aan jezelf!

Ik sluit me hierbij aan.

---

26 - 02 - '16

Je kan iemand niet helpen als diegene zichzelf niet wil helpen. Ik heb een vriendin die zwaar aan de alcohol verslaafd was, en ik heb één keer gezegd dat het niet goed voor haar was, en dat ze hulp moest zoeken. Verder heb ik haar alleen maar gesteund. Uiteindelijk heeft ze inderdaad die hulp gezocht en nu is ze al twee jaar clean.

Ik heb haar gesteund en ben ook nog mee uit geweest met haar en zo, maar ik kon dat aan. Het is totaal niet erg als je haar alleen wil zien in een omgeving waar geen drugs worden gebruikt. Het is ook niet erg om minder contact met haar te hebben, als je aangeeft dat het moelijk is voor je om haar zo te zien. Druk haar vooral wel op het hart dat ze altijd om hulp kan vragen, en dat jij dan kan kijken of je het aankan.

---

"She was fury, she was wrath, she was vengeance."

Ik heb jullie reacties zojuist eens gelezen! Bedankt voor de feedback en tips.
Voor sommigen, het was niet mijn bedoeling om reacties uit te lokken met dit topic, dus sorry daarvoor. Hoe dan ook respecteer ik jullie input.
Sommigen van jullie geven aan dat het jullie zorgen baart ivm haar baan, mij ook. Ik kan me niet voorstellen dat je straks als verpleegkundige coke ligt te snuiven op het toilet. Iemand gaf ook aan dat hier random drugstesten worden gedaan, en dat ze zo zelf tegen de lamp loopt. Ergens is dit goed, maar ik wil het eigenlijk niet zo ver laten komen.
Ik wil jullie bedanken voor de lieve reacties, ook aan allen die me sterkte hebben gewenst <3. Dat vind ik echt fijn om te horen. Het is ook waar dat ik de laatste tijd mentaal ook niet op en top ben, en om dit er dan ook nog bij te krijgen is erg veel.
Ik denk dat ik het even ga afwachten, om te zien hoe ze reageert op de situatie met haar vriend. Als dat allemaal wat bedaart is, ga ik eens met haarzelf praten. Ik heb echter het gevoel dat ik in mijn eentje tegen haar wereld sta, want al haar vrienden zullen mij voor gek verklaren (niet dat ik daar problemen mee heb, maar er is gewoon niemand die mijn mening deelt). Afhankelijk daarvan, zal ik eens kijken of ik met haar ouders ga praten.
Zoals velen van jullie aangeven, zal ze waarschijnlijk niets met mijn mening doen als die van haar het compleet tegenovergestelde is, maar goed, dit zijn dan zorgen voor later zullen we maar zeggen.
In ieder geval nogmaals bedankt voor de reacties! Ik had echt niet verwacht dat ik zoveel nuttige tips en lieve opmerkingen zou krijgen ^^

---

tya