[RPG • 200] This is Fame — Speeltopic 01 - Speeltopics

"What is fame? The advantage of being known by people of whom you yourself know nothing, and for whom you care as little"

Wie wilt het nou niet, beroemd worden? Ook al is het maar voor even. Je saaie leventje verruilen voor een leven vol rijkdom. Zoveel geld dat je niet eens weet waar je het aan moet besteden, alles hebben wat je hartje begeert, ieder weekend feesten, universele bekendheid wat aardig wat privileges met zich mee brengt... Het klinkt als het perfecte leventje. Toch is dit niet voor iedereen weggelegd. Je komt niet zomaar in de top terecht. Je zult er hard voor moeten werken of zal gewoon stom geluk moeten hebben en ontdekt worden. Voor velen blijft het enkel bij een droom. Maar is het showbiz leventje eigenlijk wel zo rooskleurig als men doet lijken? Tuurlijk, in het begin is het allemaal leuk maar over het algemeen duurt het niet lang voordat de druk toch net iets teveel wordt. Nooit meer rust, overal waar je gaat herkent worden, en het ergste nog: de enorm hoge prestatiedruk. En als je zo rijk en bekend bent, wie vertelt je dan wie je echte vrienden zijn? Hoewel je universeel bekend bent is het niet moeilijk om je toch enorm alleen te gaan voelen in deze wereld. Hoe gaat men om met deze gevoelens? De een verdrinkt zijn gevoelens met alcohol, de ander verdringt haar gevoelens door middel van drugs. Anderen besluiten zich volledig terug te trekken, beseft dat het toch niet helemaal bij hen past. Maar kan dit wel zomaar? Je hebt niet zomaar een handvol albums uit kunnen brengen en zoveel mooie merk kleding kunnen aanschaffen en hebt getekend bij een platenmaatschappij of management. Deze heeft ook zo zijn ideeën over jou, wat je wel en niet kan en mag doen. Al dit laat vele beroemde jonge mensen zo onder druk staan dat het resulteert in soms een enorme burn out of uitloopt in een verslaving etc. In deze rpg volgen we een aantal van deze jonge mensen op hun weg door en vooral na fame. De een is het allemaal teveel geworden, de ander is al een tijdje uit het vak maar heeft moeite met het leven er na en het weer terugkeren in de "alledaagse" wereld. De een was zanger de ander model, maar er is in ieder geval één ding wat ze gemeen hebben: ze zijn achter wat de ware betekenis achter het woord fame is. Het gouden randje rondom het woord is voor hen compleet verdwenen. In de villa is het mogelijk een pauze te nemen en even volop te genieten van privacy, maar er zijn ook mensen die na hun carrière moeite hebben weer een "normaal" leven te leiden en er zullen ook mensen zijn die er komen om af te kicken van bepaalde dingen die de lifestyle met zich meegebracht hebben. Ook is er de mogelijkheid weer verder te timmeren aan je carrière, voor als mensen er na hun welverdiende pauze weer tegenaan willen ☆☆☆      VILLA      ☆☆☆ ☆☆☆      LIJSTJE      ☆☆☆ Naam      ☆      (ex) beroep      ☆      Leeftijd (20 - 35)      ☆      Reden van verblijf      ☆      Innerlijk      ☆      Uiterlijk      ☆      Geschiedenis      ☆      Extra      ☆      Relaties "Fame is like seawater; the more we drink, the thirstier we become" ☆☆☆      ROLLEN      ☆☆☆ ★      Ladies ★      Lavore ★      River Tate      ★      21      ★      Childstar      ★      Eostre ★      Antonina Castellan Perez      ★      22      ★      Actrice      ★      Ricciardo ★      Avery Saélihn Phelan      ★      25      ★      Songwriter, gitariste, bassiste      ★      Elentiya ★      Julie Genevieve St. Martin      ★      21      ★      Socialmedia influencer      ★      Kavinsky ★      Gents ★      Joel Kurt Gabriel      ★      22      ★      Zanger, gitarist, bassist      ★      Therion ★      Lucius "Luke" Jason Scofield      ★      22      ★      Sing and songwriter      ★      AdoreDelano ★      Milan Apollo Drake      ★      25      ★      Zanger      ★      Necessity ★      Bentley Derek Duval      ★      21      ★      Model      ★      Remiinds ★      Alistair "King" Kingsley      ★      23      ★      Pitcher & Batter      ★      Tiabeanie ★      Alexander 'Alec' Kellin Quinn      ★      24      ★      Socialmedia influencer, make-up artist, model      ★      AdoreDelano Er is geen limiet op rollen, everyone can join. ☆☆☆      REGELS      ☆☆☆ ★ Minimaal 200 woorden. ★ De Quizlet Huisregels gelden hier. ★ OOC in het praattopic. Geen ruzies en weer respectvol naar elkaar toe. ★ Houd het graag realistisch. ★ Geen Mary Sue's [perfecte personages] ★ Naamsveranderingen doorgeven a.u.b. ★ Geen personages van anderen besturen zonder toestemming. ★ 16+ mag, maar onder spoiler en aangegeven bovenaan de post ★ Alleen Therion of naestivate maken nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven. ☆☆☆      BEGINSITUATIE      ☆☆☆ Iedereen is inmiddels gearriveerd in de villa. De een zit er al een week terwijl de ander letterlijk nét binnen is. Sommigen hebben al ondervonden dat ze elkaar niet mogen terwijl anderen zich de hele week op hebben geslopen in hun kamer. Iedereen krijgt het maximum van een week om aan de situatie te wennen, daarna ben je verplicht om aan sommige activiteiten mee te doen en om samen te eten, tenzij er anders aangegeven is. Momenteel is het 13:00 uur smiddags en is er zojuist gelunched. Dit betekent dat iedereen nu vrij is om te gaan en staan waar zij of hij wilt. (De mensen die er al langer zijn worden om 19:00 voor het avondeten verwacht) Info verblijf: Er wordt natuurlijk wel in luxe geleefd, maar dat betekent niet dat er geen handen uit de mouwen worden gestoken. Er is een rooster die per dag bepaald wie per dag mee helpt met het opruimen. Ook krijgt ieder een persoonlijk rooster (afhankelijk van de reden van het verblijf natuurlijk) waar op staat of en wanneer je eventuele therapieën hebt en of de tijden van de groepsactiviteiten en eventuele bijeenkomsten. Ook zijn sommigen, afhankelijk van hun situatie, toegestaan de deuren te verlaten mits ze om klokslag 20:00 weer binnen zijn. Sommigen zullen de structuur fijn vinden terwijl anderen een grote hekel aan de situatie zullen hebben. Natuurlijk heeft ieder zijn eigen kamer met tweepersoons bed met de nodige luxe. Er is op het terrein genoeg te doen, noem het en het is er of er wordt gezorgd dat het er komt. Er is, aangezien het ook deels een afkickkliniek is, natuurlijk de nodige begeleiding. Ruzies en gevechten worden niet getolereerd en bij het overtreden van de regels zullen er maatregelen worden getroffen. Regels: 1. Gelieve iedereen met respect te behandelen. 2. Openbare ruzies, gevechten en onenigheden worden niet getolereerd. 3. Verslavende middelen zoals drank en drugs zijn absoluut verboden. Als je in bezit hiervan bent wordt het beetje vrijheid dat je nog hebt ingenomen en zal je meer taken in de villa op je krijgen. 4. Er wordt meerdere malen per week gecheckt op deze middelen en wordt iedereen getest op de percentages van deze middelen in zijn of haar systeem. 5. Op het overtreden van maximaal drie van deze regels moet je de villa verlaten. (deze zullen waarschijnlijk nog aangepast worden, als jullie ideeën hebben zijn deze altijd welkom) "It is strange to be known so universally and yet to be so lonely"

[ bericht aangepast op 26 dec 2018 - 12:52 ]

---

How far is far

---

Normaal gesproken zag Julia er altijd tip top uit, zelf wanneer ze thuis was droeg ze nog make-up en zou je haar nog in goed gepaarde outfits terug vinden. Ook wanneer ze ziek was geweest, zorgde ze er vaak voor dat ze een stylish gepaarde outfit aan had en soms ook voor een likje make-up. Ze zorgde er in ieder geval voor dat ze schoon en fris was en minstens eens in de twee dagen onder de douche kwam, het liefst vaker. Nu had Julia zelfs het laatste niet meer gedaan, sinds ze hier aangekomen was droeg ze dezelfde outfit, soms nog met een toevoeging van een grijze joggingsbroek die ze voor ze vertrok ergens onder in haar kast had gevonden. De douche was al die tijd on aangeraakt gebleven, even als haar blonde haren die inmiddels alle kanten uit leken te steken.
"Het gaat iets beter na die knuffel van jou", Voor een moment was Julia in gedachten verzonken, waardoor ze alweer bijna was vergeten dat ze Alistair iets had gevraagd, half geschrokken keek ze op naar haar beste vriend. Normaal zou ze hem waarschijnlijk meteen vertellen dat dit geen antwoord was, want daarmee leek hij het echte antwoord toch een beetje te ontduiken, echter leek Julia nu even te zoned out om dit ook maar door te hebben. "Het heeft gewoon tijd nodig." voegde Alistair aan zijn woorden toe, wat al wat beter tot Julia door drong, die nu haar armen weer om de jongen in haar bed sloeg. 'Als je het er over wilt hebben moet je het zeggen,' zei Julia. 'En als je hulp nodig hebt om een rebound te zoeken dan mag je dat ook aangeven.' Opnieuw verscheen er een kleine glimlach op Julia haar lippen, maar het was een glimlach die maar voor een seconde bleef hangen voordat haar gezicht weer dezelfde vermoeide uitdrukking kreeg als hij eerder had gehad.
"Laten we eerst maar proberen jou een beetje op te knappen, dat scheelt mij ook al een pak zorgen," ging Alistair vervolgens verder. "Als jij nou gaat douchen dan leg ik alvast wat kleren voor je klaar, gaan we een flinke kop koffie halen en kunnen we misschien een wandelingetje in de tuin maken?" Julia knikte kort, maar het idee van haar haar bed uit komen stond haar niet bepaald aan. Het liefst bleef ze nog een dag in dit donkere hol hier liggen, maar ze wou niet dat Alistair zich echt zorgen begon te maken. Hij maakte zich duidelijk al druk genoeg, zonder enige reden, dus rolde ook Julia kort na Alistair uit haar bed. 'Ik weet alleen niet of je een outfit voor me klaar hoeft te leggen,' mompelde Julia. 'Ik denk dat ik dat nog altijd beter zelf kan doen.'
Na het uitspreken van deze woorden liep Julia inderdaad naar de badkamer die aan haar slaapkamer vast zat om daar onder de douche te kruipen, ze durfde haar blik niet op de spiegel te laten vallen, bang voor wat ze aan zou treffen. Julia wist niet of ze het aankon om zich zelf in deze staat te zien. Normaal zag ze er altijd perfect uit en ja... het idee dat dit nu wel niet zo zou zijn alleen werd haar al bijna te veel. Na een snelle douche wikkelde Julia zich zelf in een badjas om in de badkamer al een poging te doen een kam door haar haar te halen, maar het was als of haar spieren het op hadden gegeven. De simpelste knoop wou er met geen mogelijkheid uit. Somber liep Julia haar kamer weer in waar Alistair nog altijd op de grond zat bij haar koffer om haar kleding in de kast op te bergen. 'Alistair,' zei ze zachtjes. 'Kan je mijn haar kamen.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

ALEXANDER 'ALEC' KELLIN QUINN ««« 24 - Socialmedia influencer, make-up artist, model - 3 days in - With Kurt »»» Ik wist niet zeker of ik het fijn vond om over mijn familie te praten. Ondanks dat iedereen apart leefde, was ik enorm hecht met ze en pas nu ik het er zo over sprak, besefte ik hoe erg ik ze eigenlijk miste. Normaal sprak ik sowieso elke dag met mijn zus en ook regelmatig met de rest. maar zins ik hier zat, al was het pas drie dagen, had ik niemand gesproken. Gelukkig leiden Kurt me af door over zijn familie te praten en keerde er een glimlach terug op mijn gezicht, door te zien wat het met die jongen zelf deed. 'Valt eigenlijk wel mee. Ik doe alleen veel collebs en sommige mensen waarmee ik deze doe konen ook uit australie.' Legde ik uit. Want als ik er zo over nadacht was het inderdaad niet heel opvallend. Als dit het wel was geweest, had ik het waarschijnlijk al eerder opgemerkt. Kurt, die blijkbaar niet lang kon blijven hangen op een onderwerp begon over de belangrijkste vraag tot nu toe. 'Ik dacht dat je ging vragen of ik van ananas op mijn pizza hou.' Pruilde ik, zodra het muziek bleek te zijn waarover hij meer wilde weten. 'Tenminste, daar kies ik mijn vrienden op uit.' Grijnsde ik onschuldig. Het was stom, maar ik had echt een vraag over ananas op pizza verwacht. Iedereen wist toch dat, dat tenslotte de alles bepalende vraag was. 'Maar ik denk niet echt dat ik een speciafieke muzieksmaak heb.' Gaf ik uiteindelijk toch antwoord op Kurt zijn vraag. 'Ik heb gewoon vaak de top 40 spotify playlist opstaan.' Bedacht ik me om iets speciafieker te zijn. Ik keek Kurt even bedenkelijk aan. 'Ben ik nu gezakt voor de test?' Grijnsde ik lichtjes, beseffend dat dit waarschijnlijk een kut antwoord was voor iemand waarvan zijn leven uit muziek bestond.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

There's good in all of us and I think I simply love people too much, so much that it makes me feel too fucking sad

22 - Six days in - Living room - With Alec

Mijn vermoeden werd door Alec bevestigd. Inmiddels zou ik eerder aangezien worden als Amerikaan dan Australiër had ik het idee. Mijn familie vroeg me zelfs aan de telefoon weleens waar mijn accent gebleven was. Natuurlijk ben ik best trots op mijn nationaliteit, maar ik kon niet zeggen dat ik het zo vreselijk vond dat mijn accent langzamerhand aan het vervagen was, al zou dat zelfde accent binnen no time terug zou zijn zou ik weer in Australië wonen. 'Dat komt goed uit, kun je mij ook toevoegen aan je Australische collabs.' zei ik met een kleine grijns. 'Ik bedoel, eenmaal we hier niet meer zitten...' mompelde ik. Ik was wel echt op dreef zeg, we waren hier juist om even weg te zijn van al dat werk. Na zijn opmerking keek ik hem even schaapachtig aan. Oh ja, dat was een ding. Ananas op pizza. 'Oef, en wat is jouw antwoord daar op? Want ik weet niet of je van mijn antwoord erg vrolijk wordt.' lachte ik. 'Ik moet wel op safe spelen he, ik pas mijn antwoord gewoon op jouw antwoord aan.' zei ik en stak kort mijn tong naar de jongen uit. Waarschijnlijk liet ik het nu te erg doorschemeren dat ik me prima met hem vermaakte. Maar goed, het was wel de waarheid. 'Maar nee, dat was niet mijn vraag, al was dat wellicht veel interessanter geweest. Damn, ik moet echt mijn vragen eens updaten.' op mijn daadwerkelijke vraag was eigenlijk geen goed of slecht antwoord, iedereen had nou eenmaal zijn eigen smaak en wie was ik om daar over te judgen. 'Hmm...' mompelde ik. 'Ik had jou toch meer als die hard Beethoven aanhanger verwacht om de een of andere reden.' ik zag hem wel bezig in zijn kamer rustig zijn make-up te doen met Für Elise op de achtergrond. 'Of ergens misschien nog wel Elvis Presley.' zei ik terwijl ik hem kritisch aan het bekijken was. Ik beet even bedenkelijk op mijn lip en sloeg mijn ogen even ten hemel in mijn denkproces. Ik was vast enorm goed in spanning opbouwen. Toch liet ik Alec niet langer in spanning en schudde ik mijn hoofd. 'Nee, wees maar niet bang er is geen fout antwoord.' lachte ik. 'Al ben ik wel lichtelijk teleurgesteld in het feit dat je mijn muziek niet kent.' zei ik en pruilde even. Als hij daadwerkelijk enkel top 40 muziek luisterde was de kans ook miniem dat hij mij kende. Die paar keer dat ik ooit echt een top 40 hit had gehad leek ook al eeuwen geleden. Nu maar hopen dat ik zijn alles bepalende vraag goed zou beantwoorden.

---

How far is far

ALEXANDER 'ALEC' KELLIN QUINN ««« 24 - Socialmedia influencer, make-up artist, model - 3 days in - With Kurt »»» Na twee dagen in eenzaamheid te hebben geleefd, was dit een stuk aangenamer en het was belachelijk hoeveel waarde ik nu al aan Kurt hechten. Zijn geratel, onschuld en gegrijns, maakte dat ik me nu al enorm bij hem op mijn gemak voelde en zelf eerlijk durfde te zijn over de ananas vraag. 'Als je antwoord maar ja, ik hou van ananas op mijn pizza is, word ik wel degelijk blij.' Zei ik kritisch, waarna ik toch onschuldig lachte. Nee, als hij dit niet zou eten, betekende dit alleen maar dat ik nooit met hem mijn pizza hoefde te delen. Terug bij de muziek knikte ik bij zijn voorstellen over mijn muzieksmaak. 'Beethoven, Bach, Mozart. Ik ken het allemaal. Ik rolde even lachend met mijn ogen. Ik werd alleen maar dood nerveus van dat soort muziek. En ook van elvis werd ik niet echt warm. Bij zijn pruillip over zijn eigen muziek kwam ik op een idee. 'Misschien moet je daar dan maar eens verandering in brengen.' Ik sprong op en stak mijn handen uit om Kurt overeind te trekken. 'Ik weet dat je hier bent voor rust. Maar ik vind wel dat ik een privé concert heb verdient na mijn wonderlijke daden wat je nagels betreft.' En ik zetten mijn liefste blik op. Niet wetend of hij hier echt wel op zat te wachten, probeerde ik het toch.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

There's good in all of us and I think I simply love people too much, so much that it makes me feel too fucking sad

22 - Six days in - Living room - With Alec

Er schoot toch een lichte opluchting door mijn lichaam toen Alec het verlossende antwoord gaf en dus wel degelijk een voorstander was van ananas op pizza. Ik wist dat het waarschijnlijk maar een dom geintje was, net zoals mijn "alles beslissende vraag", maar toch. 'Dan ben je vast heel blij met mij.' lachte ik. 'Wanneer vind de pizza me ananas dat plaats?' vroeg ik. Dat we nog niet naar buiten mochten betekende nog niet dat we geen pizza mochten bestellen, toch? Eerlijk gezegd klonk pizza nu wel heel goed. Ik moest maar snel ophouden met over eten nadenken wilde ik niet meteen de hele koelkast plunderen. 'Aha, heb ik dus wel degelijk inzicht op iemands muziek smaak. Knew it.' ik moest even extra knipperen na Alec zijn plotselinge bewegingen. Ik keek hem even argwanend aan maar pakte aanvaarde daarna zijn hulp om me omhoog te helpen. Die kon ik wel gebruiken. 'Privé concert in plaats van 20 euro? Doen we.' knikte ik. 'Als ik er een handtekening bij doe, krijg ik dan een tegoed bon om nog eens mijn nagels te laten doen?' plaagde ik hem terwijl ik met enige moeite de trap weer op klom. Met enige moeite kreeg ik de deur van mijn kamer open en werd meteen overspoeld met een immens gevoel van schaamte. Mijn kamer zag er net als ik zelf niet uit. Overal lag kleding, mijn bed was onopgemaakt en mijn gitaren lagen overal en nergens. 'Oké, let niet op de troep.' mompelde ik terwijl ik even op mijn onderlip beet. 'Aan jou de keus,' zei ik terwijl ik enkele gitaren van de grond af trok en weer in hun afkomstige standaard zette. 'akoestisch, elektrisch of...' mompelde ik terwijl ik een kleding stuk van de hals van de basgitaar aan het af plukken was. '..bas.' maakte ik mijn zin af en wierp een blik richting Alec. 'Verzoek nummers?' vroeg ik terwijl ik snel een plectrum probeerde te zoeken tussen de immense zooi. Hoeveel ik er ook bezat, ik was die dingen altijd kwijt.

---

How far is far

ALEXANDER 'ALEC' KELLIN QUINN ««« 24 - Socialmedia influencer, make-up artist, model - 3 days in - With Kurt »»» Opgelucht dat Kurt inging op mijn geopper voor een privéconcert, trok ik hem omhoog. 'Omg ja, dan kan ik hem boven me bed hangen.' Hing ik de fangirl uit, waarna ik Kurt lagend een duwtje richting de trap gaf en achter hem aan omhoog klom. 'Je hoeft me niet om te kopen om je nagels te doen hoor. Gewoon lief vragen is al voldoende.' Grijnsde ik. Ik liep achter hem zijn slaapkamer in en voor het eerst in mijn leven was de term, let niet op de troep, ook echt van toepassing. Gelukkig was ik niet zo moeilijk en kon ik snel door de troep heenkijken en sprong ik op Kurt zijn bed om vervolgens tegen het hoofdboord te gaan zitten. Bij het zien van al zijn gitaren besefte ik me dat dit net zoiets was als make-up voor mij. 'Accoustisch.' Besloot ik meteen zonder twijfel. 'Zoek je deze?' Ik viste een plectrum onder mijn kont vandaan, omdat deze in mijn bil prikte en stak hem uit. 'Ik dacht dat we het erover eens waren dat ik geen nummers van je ken?' Ik had mijn wenkbrauw opgetrokken en keek Kurt grijnzend aan. 'Dus een verzoekje doen gaat dus nogal moeilijk.' Wees ik hem speels op de feiten. Ik ging zoals gewoonlijk in kleermakerszit zitten en keek enthouiast op. 'Kom. Veras me.'

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

There's good in all of us and I think I simply love people too much, so much that it makes me feel too fucking sad

22 - Six days in - Living room - With Alec

Gelukkig kon Alec, voor hoever dat mogelijk was, door de troep heen kijken en zocht hij een plekje op mijn bed. Ik kende Alec nog maar een halve dag, of misschien nog niet eens, maar hij had met al op rock bottom mee mogen maken. Zowel mij als mijn kamer om precies te zijn. Er ontstond een lichte grijns rond mijn lippen na Alec zijn antwoord. 'Zie, houd je toch nog een beetje van klassiek.' zei ik terwijl ik verschillende kledingstukken op bleef tillen in de hoop dat er een plectrum onder tevoorschijn kwam. Ik keek even fronsend op na Alec zijn vraag en knikte toen ik zag wat hij omhoog hield. 'Euh, ja.' mompelde ik terwijl ik me met enige behendigheid me een weg baande door het kleding doolhof op de grond. Onderweg naar het bed greep ik de hals van één van de akoestische gitaren beet en trok deze met me mee het bed op. Ik schonk Alec een glimlach en pakte het plectrum van hem aan. 'Bedank dat je hem warm hebt gehouden voor me.' lachte ik, doelend op waar hij het ding zojuist vandaan had getoverd. 'Hmm, goed punt.' zei ik en keek even bedenkelijk. 'Maar het is een privé concert en op een concert speel je vaker meer dan maar een enkel nummer.' zei ik en keek hem uitdagend aan. 'Tenzij ik zo verschrikkelijk slecht ben dat je na een nummer al genoeg van me hebt.' met Alec zijn volgende woorden zette ik mijn eerste akkoord neer en begon met het spelen van mijn favoriet uit mijn nummers. Dit nummer was waarschijnlijk niet heel bekend, maar betekende dan wel weer veel voor mij. Het nummer bestond uit een best lange gitaar intro en nadat ik deze gespeeld had begon ik zacht met zingen. In het begin had ik er nog best lastig mee gehad om te spelen en zingen tegelijk en soms had ik er nog wel eens last van als ik moest spelen voor mensen één op één. Toch leek ik hier bij Alec weinig tot geen last van te hebben. Ik merkte dat ik nog wel een beetje verlegen was en daardoor iets minder los zong, maar naar mijn weten was ik nog niet de bocht uit geschoten. Ik merkte dat ik er weer echt van genoot dit te doen. De afgelopen paar dagen had ik het in een paar wanhopige pogingen wel geprobeerd, wat natuurlijk faalde. Ik zat midden in het proces van afkicken en zijn verschijnselen. Waaronder trillende handen, wat niet echt samenging met een gitaar. Voor even leek ik even alles te vergeten, zelfs dat er iemand bij me in de kamer was. Eenmaal het lied afgerond was beet ik even lichtelijk onzeker op mijn onderlip en keek Alec afwachtend aan. Nu maar hopen dat hij het niet afschuwelijk vond.

---

How far is far

ALEXANDER 'ALEC' KELLIN QUINN ««« 24 - Socialmedia influencer, make-up artist, model - 3 days in - With Kurt »»» Ik rolde even lachend met mijn ogen zodra Kurt me terug op mijn zogenaamde liefde voor klassieke muziek wees en negeerde het verder door hem zijn plectrum aan te geven. 'Graag gedaan.' Glimlachte ik even onschuldig mijn tanden bloot, terwijl ik keek hoe hij bij me op bed ging zitten. 'Ja, maar je kan maar een nummer tegelijk spelen.' Het was een gewoonte om het laatste woord te hebben en ook nu kon ik het niet laten. Toch leunde ik uiteindelijk afwachtend naar voren zodra Kurt de eerste akkoorden inzetten. Ik wist meteen dat ik het nummer niet kende, maar dat maakte me niet minder geïnteresseerd. Ik wist ook meteen dat ik er niet verkeerd aan had gedaan om, om dit proveconcert te vragen. Ik smolt nog net niet het bed af bij het horen van Kurt zijn stem. Ik ontspande totaal en kon nergens anders dan naar Kurt kijken. Haast teleurgesteld toen het nummer klaar was. Mijn mond viel open bij het zien van zijn onzekere blik en ik moest me inhouden hem niet rond zijn hals te vliegen. Dat ik me nu zo belachelijk snel bij hem op mijn gemak voelde, wilde niet zeggen dat dit wederzijds was. 'Niet zo verlegen gek. Het was geweldig.' Ik gaf hem speels een zacht duwtje. Ik zou hier werkelijk heel de dag naar kunnen luisteren. Deze jongen had talent. 'Je hebt vast de meisjes aan je voeten liggen.' Concludeerde ik grijnsend. 'Gabriel, I want your baby's!' Imiteerde ik een geobsedeerde fan. 'Maar een concert bestaat uit meer nummers, dus ha door.' Haalde ik zijn eigen opmerking terug.

[ bericht aangepast op 24 sep 2018 - 10:07 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

There's good in all of us and I think I simply love people too much, so much that it makes me feel too fucking sad

22 - Six days in - Living room - With Alec

Alec zijn poging tot het laatste woord hebben liet ik maar gaan. Dit ging nog wat worden, volgens mij waren we beiden zo bijdehand als maar kon. Eenmaal ik begon met spelen leek de muziek nog altijd dezelfde kracht te hebben om me even alles te laten vergeten. Dit was het geen wat ik de afgelopen nodig had gehad en wanhopig had geprobeerd, maar het ging simpelweg niet, wat er in had geresulteerd dat iedere gitaar die ik bij hem had ergens door de kamer gesmeten lag. Ik was gewoon zo gefrustreerd geweest, het was me nog een wonder dat alles nog heel was. Ik mocht dan misschien wel een rockster image hebben, ik had het nog nooit over mijn hart kunnen verkrijgen een gitaar te breken. Na het nummer had ik wat onzeker Alec zijn kant op gekeken. Het mocht dan al meerdere jaren het geen zijn waar ik mijn brood mee verdiende, dat betekende nog niet dat ik er minder onzeker over was. Niet iedereen was er weg van en als je indruk op iemand probeerde te maken... Na Alec zijn reactie sprongen mijn mondhoeken omhoog en kwam er een lichtelijk nerveus lachje uit mijn mond. Bij zijn volgende opmerkingen schoot ik in de lach. 'Hmh, is alleen een beetje jammer dat ik daar niet zo heel veel mee kan.' mompelde ik gevolgd door een nerveus lachje. Ik had mijn seksualiteit nooit onder stoelen of banken geschoven, daarom vond ik het ook zo naar dat mijn management het niet toe liet te openbaren dat ik op dat gebied gewoon niet geïnteresseerd was in meisjes. In plaats daarvan lieten ze liever duizenden meisjes valse hoop houden. Ik was oprecht blij met al mijn fans en genoot er ook van ze te ontmoeten en met ze te praten etc. Maar je zou mij niet horen klagen had ik wat meer mannelijke fans gehad. Ik keek even op naar Alec en glimlachte. 'Oké, in de tussentijd denk jij maar na over een verzoek nummer.' grijnsde ik naar hem alvorens ik weer begon met wat te spelen. Wat, nu ik wist dat Alec het wel wat vond, al een stukje vlotter ging dan net.

---

How far is far

ALEXANDER 'ALEC' KELLIN QUINN ««« 24 - Socialmedia influencer, make-up artist, model - 3 days in - With Kurt »»» het was raar om te bedenken dat Kurt zo onzeker over zijn talenten was, terwijl hij er de wereld mee had veroverd. Toch snapte ik het wel. Ik zou ook nerveus worden als er iemand op mijn lip zou kijken terwijl ik mijn ding deed. Toch maakte die onzekerheid hem wel aantrekkelijker. Het maakte hem menselijk. En Gelukkig nam hij mijn compliment aan en glimlachte hij weer. Iets wat hem veel beter stond dan die onzekere blik. Ondertussen bevestigde hij zonder het werkelijk te zeggen wat ik al dacht en grijnsde ik licht. 'Jongens vast ook wel. En zo niet ga ik wel tussen de gillende chicks voor je staan.' Ik lachte even onschuldig mijn tanden blood en ging weer wat rechter zitten in afwachting van Kurt zijn volgende liedje. Achterwegen latend dat ik nog steeds geen verzoek naar nummers kon doen die ik niet kende. Het was nu geen tijd om bijdehand te doen, maar naar Kurt te luisteren en stiekem weg te zwijmelen bij zijn stem.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

---

"Ik weet alleen niet of je een outfit voor me klaar hoeft te leggen. Ik denk dat ik dat nog altijd beter zelf kan doen." Hierom moest Alistair even lachen, al was het maar omdat hij Julia zo het best kende; een grote perfectionist met een klein hartje. Hij twijfelde er ook geen moment aan dat zijn een leukere outfit zou kunnen samenstellen dan hij, want hoewel hij naar eigen mening een goede smaak had was hij nog steeds geen vrouw. Zo soms had hij het vermoeden dat voor vrouwen veel meer kwam kijken dan enkel passende combinaties en comfortabele stofjes. Volgens hem speelde de maanstand een rol, alsook of ze in de evolutietheorie geloofden en hoe recent geleden ze naar een foto van een eenhoorn gekeken hadden. Hij deed geen poging het te begrijpen, en legde zich erbij neer dat hij, wat vrouwelijke mode betrof, net zo goed van een andere planeet had kunnen komen. Met het kletterende geluid van water op de achtergrond zette Alistair zijn taak verder en deed een sorteerpoging die Julia waarschijnlijk wel zou kunnen appreciëren. De shorts en rokjes werden netjes opgehangen, net als de tanktops, bloezen en jurkjes, terwijl jeansbroeken, t-shirts en truien elk een schap kregen toebedeeld. Hij probeerde de kleine neuroot in zijn beste vriendin nog meer tevreden te stellen door bovendien elke categorie ook nog eens volgens de kleuren van de regenboog te sorteren. Zelfs al was het niet haar eigen manier, ze zou op z'n minst alles wel snel terug vinden. Toen het stil werd in de badkamer bekropen de zenuwen hem een beetje. Onbewust telde hij de seconden af tot ze naar buiten zou komen, hopend uit de grond van zijn hart dat de douche haar inderdaad een beetje opgekikkerd zou hebben. "Alistair" Hij schrok een beetje bij het horen van zijn naam, zo dichtbij. Hij mocht dan wel alert geweest zijn, Julia bleek alsnog te stil voor hem aangezien hij haar niet de kamer terug had horen binnen komen. "Kan je mijn haar kammen?" "Natuurlijk," bracht hij uit zonder daar over na te hoeven denken. Hij liet het overschotje kledij voor wat het was en duwde zichzelf overeind waarop hij naar de blondine toe liep. Zijn hand zocht die van haar en leidde haar naar het bed toe, waar ze samen kwamen te zitten. Rustig wist hij de kam die ze in haar andere hand geklemd hield te bemachtigen en begon met veel geduld aan het ontknopen van haar halflange coupe. Al vrij snel begreep hij waarom ze zijn hulp ingeroepen had, maar pas toen hij per ongeluk haar gehele hoofd naar achteren trok bij het proberen doorkammen van een bijzonder weerbarstige knoop moest hij voor zichzelf toegeven hier zelf té weinig ervaring mee te hebben. Zijn moeder was er altijd geweest om Alyssa te helpen, en toen hij ouder was leefden de twee gescheiden dus ook in die tijd had hij geen kansen gehad dit soort scenario's te oefenen. "Oh shit, oh fuck," bracht hij ontzet uit. "Het spijt me." Hij kon enkel hopen dat hij Julia niet al teveel pijn had bezorgd. "Weet je wat, zoek jij alvast een outfit uit, dan ga ik op zoek naar iets dat kan helpen... voor ik je kaalpluk. Oké?" Hij drukte langzaam een kus op haar wang en repte zich vervolgens haar kamer uit, op zoek naar iets of iemand die hulpvol kon zijn in deze situatie. Hij liep wat verloren door de gang, tot hij wat verderop een stem registreerde die hem behoorlijk bekend voor kwam. Als de eigenaar ervan was wie hij dacht dat het was dan dankte hij bij voorbaat God al, en deed een stille belofte om een vromer Christen te zullen wezen. Een golf van opluchting overspoelde hem toen hij in de woonkamer niemand minder dan Alec Quinn aantrof, dan wel in het gezelschap van een ander persoon - die Alistair ook niet geheel vreemd leek. "Ay you with the pretty face," groette hij de excentrieke jongeman vrolijk, terwijl hij op hem af liep. "Ay you with the pretty hair." Ook Kurt mocht hij zeker niet overslaan. De weelderige krullenbos die de laatste namelijk op zijn hoofd droeg deed Alistair erin geloven dat Kurt de knopen die Julia teisterden misschien wel de baas zou kunnen. Bij het tweetal aangekomen kuste hij luchtig de wang van Alec, en schudde Kurt stevig de hand. "Hoewel ik jullie dolgraag wil begroeten met een heyhey hier en een klap op de kont daar vrees ik dat ik eerst ter zake moet komen," sprak hij vervolgens met dringende toon. "Ik zit met een shemergency en ik heb geen flauw idee wat ik aan het doen ben. Zie ik er uit alsof ik weet hoe je knopen uit je lokken krijgt?" Alistair merkte dat hij meer en meer zijn zelfcontrole begon te verliezen, maar het ging tenslotte wel om Julia en hij had heus wel gezien dat het helemaal niet goed met haar ging. Dat hij haar wilde helpen en die mogelijkheid niet had deed hem niet veel goed. "Help?" piepte hij, wat er vast gek uit moest zien voor een man van zijn bouw en gestalte.

[ bericht aangepast op 24 sep 2018 - 21:21 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

There's good in all of us and I think I simply love people too much, so much that it makes me feel too fucking sad

22 - Six days in - Kurt's room - With Alec and Allistair

Hoewel ik haast wel zeker wist dat Alec niet stom op mijn openbaring zou reageren, ging er toch een lichte opluchting door me heen op de voet gevolgd door een brede glimlach. 'Daar hou ik je aan.' zei ik. 'Misschien huur ik je zelfs wel in als persoonlijke visagist.' want eerlijk ik was nog nooit eerder iemand tegen gekomen die zo goed in make-up was als Alec. Ik was nog maar enkele seconden aan het nieuwe nummer begonnen en we werden abrupt onderbroken door niemand minder dan Allistair. Ik liet mijn gitaar voor wat het was en luisterde naar de ietwat in paniek lijkende jongen. Daar de plotselinge komst van de jongen en zijn plotselinge handelingen was ik even van mijn stuk gebracht. Zijn woorden keus liet me even grinniken en liet mijn blik even afglijden naar Alec. Kenden hun elkaar ook? 'Hmm, je kunt met een schaar overweg toch?' plaagde ik de Allistair. Ik keek Alec met een grijns aan en legde mijn gitaar opzij. 'Jij weet vast wel een oplossing, toch?' vroeg de jongen met een speelse grijns. Ik vond het wel grappig hoe iedereen Alec precies wist te vinden in geval van nood. Arme jongen, hij zou het nog druk krijgen. 'Mag je gelijk wat aan mijn haar doen, als je toch bezig bent.' grijnsde ik en stootte hem plagerig aan met mijn schouder. Ik kende het knoop in haar verhaal maar al te goed sinds ik besloten had mijn haar te laten groeien, waarom denk je dat ik het vast had? Dan zag je de wanorde die zich op het moment in mijn haar afspeelde niet. Op zich wist ik er inmiddels wel mee overweg te gaan, maar ik had er de laatste dagen gewoon simpelweg geen puf voor gehad. 'Maak je maar geen zorgen, het privéconcert wordt een andere keer wel voortgezet, je houdt het te goed.' zei ik zacht en knipoogde naar de jongen die zich tegenover me bevond.

[ bericht aangepast op 24 sep 2018 - 21:59 ]

---

How far is far

ALEXANDER 'ALEC' KELLIN QUINN ««« 24 - Socialmedia influencer, make-up artist, model - 3 days in - With Kurt »»» ik was iets opgewipt van schik toen Alistair binnen was komen zetten, zo diep zat ik in Het moment. Alistair, te bezeten van zijn eigen problemen, had niet eens door hoe assiciaal hij eigenlijk bezig was. Toch kon hij alles goedpraten met zijn charmes en dus begroeten ik hem. Zijn probleem kwam dan ook meteen ter spraken en ik kon een zucht niet onderdrukken. Totaal geen zin hebbende om me onder meer mensen te begeven of om van dit bed af te komen. Ik zat hier veelte best. Kurt die me aanmoedigde en eigenlijk het feit alleen al dat iedereen het van ne verwachten, liet me toch opstaan. 'Tuurlijk, ik weet meteen weer waar ik goed voor ben.' Het kwam botter mijn mond uit dan verwacht. Het was niet dat ik het niet wilde of niet leuk vond om te doen. Het was het idee dat er niet eens gevraagd werd hoe het met me ging of een verbaasde vraag wat ik hier deed, of ik het ubberhaupt wilde doen. 'Daar hou ik je aan.' Zodra die stomme klit eruit was, zou ik hier terug op bed zitten. Of Kurt zijn haar aan het doen. Maar dat zou zijn omdat ik het zelf wilde. Ik liep naar mijn kamer om mijn haarproducten te halen. 'Nou, waar is het noodgeval?'

t

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

• Twenty-five • Guitarist/Songwriter • 3 weeks • With Milan •

      ”Je zal de eerste zijn die dat niet leest.”
De sarcasme in zijn stem was nog altijd duidelijk hoorbaar, alsof ik hem een leugen voor de voeten gegooid had. Toch had ik dat niet. Ik had een hekel aan roddelbladen daar ze negen van de tien keer zwaarder waren aangedikt dan het in werkelijkheid bleek, of ruim dertig procent bestond uit een gefabriceerde leugen. Tevens las ik ze eveneens niet omdat er zo nu en dan ook wat in stond over mij, of de band. Als er iets zo confronterend was dan was het wel om te moeten lezen hoe er over je geroddeld werd, vooral nu ik hier zat en mijn afstand van de band genomen had. Ze hadden er uiteraard vast hun woorden voor over gehad.
      ”Ik heb zo mijn redenen om het niet te doen,” kaatste ik haast net zo sarcastisch terug. Hoewel ik hem geen enkele reactie verschuldigd was kon ik het niet helpen er toch een te geven. Desondanks bleef het kladblok op mijn schoot alle aandacht vasthouden — ook al was er geen letter verder geschreven aan mijn toekomstige songtekst, maar stond er enkel in het midden van de pagina nog één simpel woord welke wel nieuw was. ’Eikel.’
      ”We zijn verkeerd begonnen,” klinkt het dan ineens, geheel onverwacht. Ik stootte een kort geluidje uit. Nee, echt? Als hij zo lelijk tegen iedereen deed dan begon hij vast zijn hele dag al verkeerd. Echter, als ik zijn hand plots in mijn ooghoeken uitgestoken zie ben ik ergens wel een beetje verrast. Ik had eerder verwacht dat hij zich om zou draaien en uit de voeten zou maken, daar hij niet echt op gezelschap leek te wachten — op wat voor manier dan ook — in plaats van dat hij alsnog een poging deed iets vriendelijker te lijken. Zijn uitgestoken hand bewees echt iets anders.
      “Ik ben Milan.”
Met een frons tussen mijn wenkbrauwen richt ik dan toch mijn blik naar hem op. De belletjes in mijn hoofd beginnen steeds luider te rinkelen, wijzend naar dat deze naam me echt bekend voor me komt. “Avery,” breng ik uit en onderdruk de drang om zijn uitgestoken hand te weigeren. Gewoon omdat me dat leuk leek, ofzo. Het zou me alleen allerminst gaan sieren nu als ik de brutale sarcast uit ging hangen. Wanneer mijn hand in de zijne glijdt kantel ik mijn hoofd iets en herinner me dan plots ene Milan waar ik een paar jaar geleden eens mee samen heb gewerkt voor het schrijven van een nummer. Op dit moment schaamde ik me niet eens mocht het zo blijken en ik het inderdaad deels vergeten zijn. Mijn geheugen had er nu eenmaal de laatste tijd niet altijd zo'n zin in.
      “Milan Drake?”
Zo snel als ik zijn hand aangenomen had, zo snel trok ik hem ook weer terug terwijl ik nog altijd in de vensterbank bleef zitten — waarmee ik de afstand behield die ik gecreëerd had door zijn botheid. “Volgens mij hebben we eens samen gewerkt,” verklaar ik kort de reden van mijn vraag en blik nog een keer over hem heen, met de frons nog altijd tussen mijn wenkbrauwen in.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

"Hmm, je kunt met een schaar overweg toch?" Geschrokken keek Alistair de jonge rocklegende aan. Mocht hij Julia's geprezen lokken met een schaar te lijf gaan zou ze hem vast nooit meer willen spreken, ervan uitgaand dat ze hem in de eerste plaats al zo ver zou laten gaan. Langzaam maar zeker drong het tot hem door dat het hoogstwaarschijnlijk een grapje was, maar meer dan een nerveus lachje kon hij niet voor elkaar krijgen. Zijn gedachten bleven namelijk hangen bij zijn Julia en wat hij er voor zou geven haar weer aan het lachen te zien. Inmiddels had Kurt zich weer tot Alec gericht, waardoor Alistair weinig anders kon dan het gesprek tussen de twee in stilte gade te slaan. Meer en meer kreeg hij het idee dat hij in deze situatie wel degelijk een vijfde wiel aan de wagen was, waarschijnlijk met de allesbehalve tevreden reactie van Alec als aanleiding, en voelde hij zich minder en minder op zijn gemak bij die kennis. Een beetje onwennig draaide hij met zijn duimen, terwijl de excentriekeling aan het rommelen ging. "Nou, waar is het noodgeval?" sprak hij zodra hij weer tevoorschijn kwam. Schuldbewust liet Alistair zijn blik even naar de krullenbol glijden, tot hij zich realiseerde dat die vraag aan hem gericht was. Spontaan kreeg hij te kampen met een innerlijke opflakkering van woede, toen hij te horen kreeg hoe Julia als 'het noodgeval' werd bestempeld. Wat hem even snel weer wist te kalmeren was het idee dat Alec het wellicht niet zo bedoeld had. Dat hoopte Alistair, althans. Dat wilde hij geloven. "Volg maar," zei hij kalmpjes. Hij had natuurlijk uit kunnen leggen waar de kamer van Julia was, maar aangezien hij er zelf ook heen ging was het wel zo makkelijk het creatieve duo op sleeptouw te nemen. "Ik apprecieer het enorm, Alec. Ik zat echt met de handen in het haar." Pas enkele seconden later drong het tot hem door hoe ironisch zijn woordkeuze was. Een kleine glimlach kroop op zijn lippen terwijl hij bedacht hoe Ronnie in een deuk zou liggen wanneer hij het haar vertelde. Bij het besef dat niks aan die gedachte klopte verdween smolt de vrolijke uitdrukking weer als sneeuw voor de zon. "Hé ehm... Heb ik iets verstoord?" fluisterde hij zijn donkerharige kennis toe, zodat alleen hij het kon horen, misschien zelfs met een tikkeltje ondeugd in zijn ogen. Hierna blikte hij over zijn schouder even naar Kurt. Tenminste, dat was de bedoeling maar de persoon in kwestie ontbrak. Hij bleef prompt staan waar hij stond en keerde terug naar de kamer die hij eerder was binnen gevallen. "Hoe meer zielen hoe meer vreugd?" moedigde hij de getalenteerde jongeman aan om mee te komen. "Misschien kunnen we wel allemaal elkaar's haar doen," vervolgde hij, grinnikend bij het mentale filmpje van drie personen die wanhopig probeerden zijn korte coupe in te vlechten. Hij wachte nog even op de muzikale bonenstaak, om dan weer Alec te vervoegen. "Het is goed je weer te zien," sprak hij die vervolgens oprecht toe, "Ondanks de omstandigheden." Hij wist de reden van Alec's verblijf niet, maar het leek hem dat hij tijd genoeg had zou krijgen om daar achter te komen. Bij de kamer van zijn maatje klopte hij even, alvorens zijn hoofd opnieuw door de deur te steken, om er zeker van te zijn dat het oké was binnen te komen. Op zich had het waarschijnlijk niet zo'n verschil gemaakt, want voor zover hij wist viel Alec helemaal niet op vrouwen en wat Kurt betrof had hij ook nooit een artikel aangetroffen waarbij de man een vrouw bij zich had. Dat maakte niet dat Julia zich er prettig bij voelde in haar ondergoed tussen drie mannelijke figuren te zitten.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.