• House of Adoration
    because everyone was born to be adored

    In het land van zon, zee, strand, en kangaroos, zijn de gevaarlijke wilde dieren en een zonnesteek niet de enige gevaren die je tegen kan komen. Ondanks dat acceptatie van de lgbtqiap+ gemeenschap steeds verder groeit, komen er ook nog vaker dan eens jongeren op straat te staan om wie ze zijn. Het is een triest feit van alle tijden. Gelukkig is er ook een vangnet: de Houses. Zij zetten hun deuren open voor deze verstoten lgbtqiap+ kinderen en helpen hen zichzelf te ontdekken en op eigen benen te staan. Elk House heeft een andere structuur, andere regels, en andere gebruiken, maar allemaal zijn ze daar als een familie voor degenen die door hun gegeven familie zijn verstoten. Het oudste House van Sydney is het House of Adoration. Door de jaren heeft het verschillende uitvalsbasissen gehad, maar inmiddels is het al jaren gesitueerd in een groot appartement aan de rand van het stadscentrum. Door de geschiedenis heeft het House veel weerstand en discriminatie moeten doorstaan, maar de laatste jaren is dat gelukkig iets gekalmeerd, al is het er nog altijd. Toch zal het nooit buigen voor haat en bekrompen wereldbeelden. Het zal er zijn tot het bestaan ervan overbodig wordt, al zal dat jammer genoeg nog lang niet het geval zijn.



    • The House •
    Het House of Adoration is zowel een familie van outcasts en misfits, als een letterlijk huis. Het huis is gesitueerd in een appartementenblok in Sydney, Australië, aan de rand van het centrum. Het is niet enorm groot, maar groot genoeg voor het constante komen en gaan van bewoners, en de enkele vaste gezichten die er al jaren wonen. Er zijn 5 gedeelde slaapkamers, twee badkamers, en een woonkeuken. Het is niet heel veel, maar het is meer dan genoeg, en over de jaren is het een echt thuis geworden voor de bewoners. Vorig jaar heeft het House een kans gekregen het appartement te kopen. Na extra hard werken van de huidige bewoners, en steun van oud-bewoners, hebben ze het geld bij elkaar weten te sprokkelen. Dit heeft ervoor gezorgd dat het House nu een echt stabiele thuisbasis heeft en geen zorgen meer hoeft te hebben over het op tijd betalen van huur of de kans uit het appartement gezet te worden. Wel betekent dit dat ze zelf het onderhoud moeten doen, en dat is inmiddels hard nodig.
    Het House zelf is een gekozen familie voor degenen die aan de deur komen op zoek naar hulp en geborgenheid om hun leven op te kunnen bouwen. Het is een veilige haven voor degenen die door hun gegeven familie verstoten zijn voor wie ze zijn of van wie ze houden. Niemand wordt in principe weggestuurd, maar er wordt van iedereen wel verwacht dat ze bijdragen aan het House en dat ze hun best doen om hun eigen leven op de rit te krijgen. Als ze eenmaal op eigen benen staan trekken de meesten weg en maken ze plaats voor de volgende die hulp nodig heeft. Met feestdagen als kerst en australia day komen de huidige bewoners en oud-bewoners samen, vaak op een van de stranden van Sydney, om de feestdagen en hun familie te vieren.
    Op dit moment is Lady Felicia de leidster van het huis. Zij zorgt ervoor dat alles in goede banen wordt geleid, iedereen de basis heeft die ze nodig hebben, en dat niemand gebruik maakt van de anderen zonder zelf iets bij te dragen aan het House. Ook is zij degene die mediteert in meningsverschillen, nieuwelingen laat zien hoe het werkt, en die je kan helpen met je weg vinden op je weg naar zelfstandigheid.
    Plattegrond
    Impressie

    • Rollen •
    • Manuel DeSantos • Panseksueel • 5 jaar • Castaneda • 1.3
    • Amor Chesterfield • Homoseksueel • 4 jaar • Hargreeves • 1.2
    • Joel Ellis • Homoseksueel • 1.5 jaar • Forky • 1.3
    • Mason Andrews • Aseksueel • 4 jaar • xJess • 1.2
    • Noah Bourne • Demiseksueel • 2 jaar • Venustic • 1.5
    • Liam White • Homoseksueel • 7 jaar • L_Linda • 1.4
    • Dominic o'Connell • Homoseksueel • Nieuw • Forky • 1.4
    • Name • Reason to be here • • Sombre • .

    • Poppy Hassoune • Transgender • 7 jaar • KIaus • 1.2
    • Hazel Robinson • Biseksueel • 5 jaar • Remiinds • 1.2
    • Name • Reason to be here • • xJess • .
    • Lilian Rokowski • Aseksueel • 3 weken • Necessity • 1.3
    • Indy Jones • Transgender Panseksueel • 2 jaar • Hargreeves • 1.4
    • Gemma Cooper • Lesbisch • 8 maanden • Venustic • 1.5
    • Serenity Wheeler • Lesbian • Nieuw • nesber • 1.6

    • Phoenix Shaffer • Genderfluid • 3 jaar • Necessity • 1.3
    • Harper Campbell • Non-binary Panseksueel • 11 maanden • KIaus • 1.3
    • Kamerindeling •
    Kamer 1 •
    Harper
    Joel
    Manuel

    Kamer 2 •
    Gemma
    Indy
    Hazel
    Sombre's guy

    Kamer 3 •
    Lilian
    Amor
    Dominic

    Kamer 4 •
    Mason
    Liam
    Phoenix

    Kamer 5 •
    Jess's girl
    Poppy
    Noah
    Serenity


    • Regels •
    • Minimaal 300 woorden.
    • Q Huisregels gelden hier.
    • OOC in het praattopic. Geen ruzies en wees respectvol naar elkaar toe.
    • Houd het graag REALISTISCH! Relaties hebben problemen, vrienden hebben soms ruzie met elkaar, dingen gaan vaak fout en lopen niet hoe je wil, je komt niet bij een House als je leven over rozen gaat, je zal moeten zwoegen voor je geld, loyaliteit is alles, en NIEMAND is oppermachtig het House is een democratie, maar wees respectvol naar je meerdere.
    • Geen Mary Sue's
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Geen personages van anderen besturen.
    • 16+ mag, maar onder spoiler en aangegeven bovenaan de post
    • Klaus maakt nieuwe topics aan.


    • De Situatie •
    Dinsdag 9 Juli, 7.00am, 10graden, zonnig en bijna windstil

    De helft van het House wordt wakker om zo naar het werk of de universiteit te gaan, terwijl de andere helft binnen komt druppelen na een nacht werken. Het is een heel normale ochtend, maar Lady Felicia heeft meegedeeld dat ze een belangrijke mededeling heeft zodra iedereen thuis is. Verder heeft ze niets laten vallen, dus er hangt best wat spanning in het huis. Niemand weet wat de Grand Dame van het House van plan is, of te vertellen heeft. Intussen zijn mensen ook nog erg druk met hun eigen leven. De badkamers zijn druk als altijd en de keuken is een puinhoop, maar wat verwacht je met zo veel mensen in een appartement? Welkom in het House of Adoration.


    [ bericht aangepast op 15 juli 2019 - 0:00 ]


    Bowties were never Cooler

    Manuel Alejandro DeSantos
    Pansexual ~ 22 Jaar ~ With Dominic > @Diner





    "Ik ben blij dat je gebleven bent, ik bedoel, wie moet er anders als mijn kussen dienen en me milkshakes voeren?" had hij nog gezegd en ik lachte even om zijn woorden. ''Is dat alles waar ik goed voor ben?'' pruil ik dan, ''Ik dacht dat ik nog wel meer talenten had.'' ik kon het niet laten om kort te grijnzen. Ik vroeg nu ook naar zijn verhaal, al hoefde hij het natuurlijk niet te vertellen. Hij glimlachte klein en maakte toen zijn hand los van de mijne, waardoor ik even dacht dat het misschien niet zo'n goed idee was om ernaar te vragen. Ik wou net wat zeggen toen zijn hand langs mijn wang streek en ik val weer stil. "Het is oké," glimlachte hij. "Tenslotte heb jij het ook verteld dus dan is het enkel eerlijk als ik het ook doe." Ik glimlach kleintjes en knik vervolgens, waarna ik weer stil ben voor zijn verhaal. Ondertussen voel ik zijn hand weer in de mijne en ik speel zachtjes met zijn vingers terwijl ik mijn ogen even op onze handen gericht houd.
    "Ik eh, heb geen streng gelovige familie of een interessante geschiedenis alleen een verschrikkelijk homofobische vader." begon hij en ik keek langzaam op naar hem. "Hij is altijd alleen druk bezig geweest met zichzelf en zijn drank maar goed, ik had een thuis. Tot hij erachter kwam dat mijn interesse bij jongens lag... Toen had ik plots geen thuis meer en kon ik beter maken dat ik weg kwam voor ik het niet meer na zou kunnen vertellen." Ik bijt zachtjes op mijn lip en strijk zachtjes met mijn duim over de rug van zijn hand.
    "Helaas zijn we niet allemaal gezegend met leuke ouders. Maar daar in tegen ben ik wel bij jullie terecht gekomen." glimlachte hij naar Manuel. Ik knik en glimlach lichtjes naar hem. ''Dat wel natuurlijk, wie weet hoelang ik op je moest wachten anders?'' zeg ik licht plagend. Ik breng zijn hand naar mijn lippen en druk er een zachte kus op. ''Geen zorgen, je hebt een familie nu. Soms een tikkeltje disfunctioneel maar ach.'' glimlach ik en dan veranderd mijn lach in een lichte grijns. ''You can even call me daddy, if you want.'' plaag ik hem en geef hem een licht stootje, voor ik weer lach. ''Oké nee, dat was heel slecht. Sorry.'' zeg ik en ik schud mijn hoofd. Ik neem nog een slok van de milkshake en kijk naar het halflege glas. ''Ik had echt alle smaken moeten bestellen...'' mompel ik.
    "Anyway, wat is je favoriete kleur? Muziek? Wat is het verhaal achter je tattoo's?" vroeg hij me toen en ik lach weer even. ''Hmh... Let's see...'' prevel ik zachtjes. ''Ik heb zeker een ding voor bordeaux maar... Roze blijft stiekem toch wel de beste kleur ooit'' begin ik grijnzend. ''Hmh, qua muziek luister ik naar vrijwel alles. Als het maar leuk klinkt, latin blijft heerlijk tho.'' zeg ik en ik knik lichtjes. ''En eerlijk? Ik ben echt het type dat heel makkelijk denkt over tattoos, als ik iets moois zie dan wil ik het hebben.'' zeg ik nonchalant en hou mijn hoofd wat schuin. ''Hmh, ik heb er wel een paar..'' mompel ik dan. ''De belangrijkste,'' ik sla mijn benen over elkaar zodat mijn enkel goed zichtbaar is en til mijn broekspijp wat op zodat de kleine 'girl power' tattoo zichtbaar wordt. Ik grijns even naar Dominic en haal dan mijn schouders op. ''Ik had een weddenschap verloren.'' zeg ik dan nonchalant. Ik was niet zo moeilijk met tattoos. ''Oh, en ik heb deze..'' zeg ik en ik doe mijn jas uit, zodat mijn vol getatoeëerde armen tevoorschijn komen. Aan de binnenkant van mijn arm, net onder mijn elleboog heb ik een datum staan in rode inkt. 17-04-2014, bijna verstopt in mijn sleeve. Ik glimlach lichtjes. ''Ik moet mijn familie een beetje eren toch?'' zeg ik. Het was de datum dat ik in het huis terecht kwam en tot de dag van vandaag is het een van de beste dingen die mij overkomen is.
    ''Maar hoe zit het met jou? Ben je nog een onaangeraakt canvas?'' vraag ik hem en laat mijn hand langzaam over zijn arm gaan. ''Want ik kan daar verandering inbrengen als je wil.'' Ik knipoog naar hem en laat mijn blik over hem gaan. Ondertussen worden ook onze pancakes gebracht en ik bedank Hailey snel. Ik prik een stukje op een van de vorken en hou het hem voor. ''Open up, buttercup.'' zeg ik speels tegen hem en ik moet mezelf tegenhouden om niet gelijk zelf op de stapel heerlijkheid te duiken. Food is nou eenmaal life.

    [ bericht aangepast op 4 aug 2019 - 18:31 ]


    El Diablo.




    AMOR CHESTERFIELD

    Little gay queer kid With Joel



    Joel rolde even met zijn ogen toen ik me het toch lekker gemakkelijk maakte op zijn bed. Voor het korte moment dat ik hier terug op zijn kamer mocht zijn, zijn geur terug in me kon opnemen, en gewoon in zijn bed mocht liggen, ik nam alle seconden voor lief. Toch merkte ik een glimps van een grijns op bij de blondine wat me ook deed grijnzen. Ik was al enorm dankbaar voor het feit dat we even normaal met elkaar in een kamer konden zitten, al was het maar voor even. Toen joel dan ook vroeg of hij wat voor me kon halen fleurde het me toch een beetje op. Joel wilde voor me zorgen? Dat betekende toch iets?
    Echter toen ik de jongen om een knuffel vroeg sprak er twijfel in zijn ogen, waardoor ik de jongen bijna smekend aankeek. "Amor... ik," Joel keek me aan en de twijfel die daarnet nog te zien was geweest verdween langzaam, hierdoor knipperde ik een paar keer en keek de jongen licht hoopvol aan met mijn bruine kijkers. Toen hij dan een ook knikje haf met zijn hoofd vervolgd door zijn wat schorre stem schoot ik overeind en verplaatste mijn bibs, zodat hij erbij kon zitten. In een soort van automatisme nam Joel me in zijn armen en klampte ik me helemaal vast aan de jongen. Niet klaar om hem terug los te laten, ik nam dan ook een hevige teug adem waardoor ik de tranen in mijn ogen voelde spirngen. Het was zo vertrouwd, zijn geur van licht zweet en deoderant dat ik vroeger wel eens steelde van de jongeman, zijn brede schouders waar ik zo mijn gezicht in kon verbergen. Ik miste hem zo fucking erg. Mijn armen trokken de jongen dichter naar me toe en ik moest mijn best doen om niet in huilen uit te barsten, ik beet dan ook stevig op mijn kiezen en probeerde mijn ademhaling wat onder controle te houden, gezien ik het nare gevoel kreeg dat ik ging beginnen hyperventileren. Echter toen Joel zijn grip verslapte hoorde ik mezelf een zachte bijna huilerige 'nee' mopperen, waarna ik met een vlaag van tegenzin dan toch Joel losliet.
    De blonde engel trok zich wat terug waarna zijn voorhoofd tegen die van mij aanruste en ik keek hem ademloos aan. Zijn handen langs weerzijden van mijn gezicht... Mijn ogen darten van zijn ogen naar haar lippen toe. Ik had geen idee wat hij aan het doen was, of dit een goed of slecht teken was.... Echter toen Joel zonder enige vorm van waarschuwing zijn lippen op de mijne plaatste wist ik niet wat te doen. Het kwam zo onverwacht... Ik had zo veel moeite gedaan om voor het eerst gekust te worden door de jongen.. en nu leek ik eigenlijk niet te weten wat ik gedaan had om terug een kus van hem te verdienen. Verward en wat gedesoriënteerd keek ik de jongen aan die zich ook meteen terug trok. Het ging te snel voor me om te beseffen wat er net echt gebeurd was. De jongen weet ook niet echt wat er net gebeurd was en beet even op zijn lip, welke net zo gescheurd leek te zijn als de mijne.
    “Zal ik die pijnstiller maar gaan halen? Of heb je die niet meer nodig?” vroeg de jongen vervolgens met een lichte grijns, waardoor mijn lippen ook omhoog krulden, ervanuitgaand dat dit een goed teken was. "Die knuffel deed wonderen." sprak ik met een zwak glimlachje tegen Joel, waarna ik mijn hand even op zijn kaak liet rusten en mijn duim voorzichtig over zijn lip liet gaan. "Jij ziet er uit alsof je ook wel wat kan gebruiken, een kusje om de pijn te verzachten?" ik grijnsde kleintjes, waarna ik mijn hand liet zakken en zacht zuchtte. Ik was de vete moe en miste de jongen zo erg. "Ik mis dit." sprak ik dan ook zacht en oprecht en zocht zijn hand even welke ik vast nam. "Het spijt me echt, ik had je moeten vertellen over mijn... verleden." zei ik zachtjes tegen Joel. "De rest is niet gelogen dat beloof ik je, het is gewoon.. Toen ik op straat belande moest ik geld zien te verdienen en drugs... was een easy way out... " mijn stem stierf even weg, echter bang dat de jongen weg zou gaan trok ik meteen mijn mouw omhoog om de kleine littekentjes te laten zien in mijn arm, welke allemaal oud en genezen waren. " Ik zweer het op alles wat ik lief heb dat ik al drie jaar clean ben." ik snikte zachtjes. "Ik... Ik was bang dat je-." een snik verliet mijn lippen en ik voelde mijn ouderlip trillen. "Me niet leuk zou gevonden hebben als je wist dat ik een junkie was..." ruw veegde ik mijn tranen weg, welke aan het lopen waren als een mini watervallentje. "En juist daardoro ben ik je verdomme ook kwijtgeraakt." snikte ik. "ik ben zo'n idioot."


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    D O M I N I C      B I L L Y      O' C O N N E L L

    20            Homosexual            In the living room            With Manuel




    ''Is dat alles waar ik goed voor ben? Ik dacht dat ik nog wel meer talenten had.'' pruilde de jongen wat Dominic aan het lachen maakte. "Ik ben je gewoon aan het plagen, lekkerding." grijnsde Dominic, "Al ben ik nu wel erg benieuwd geworden naar al die talenten van je." grijnsde Dominic naar hem en wiebelde even met zijn wenkbrauwen.
    Vervolgens had Dominic net zoals Manuel zijn verhaal gedaan en had het hem stiekem toch meer gedaan dan hij liet merken. Iets wat Manuel door leek te hebben gezien hij zijn duim over de rug van Dominic zijn hand liet gaan. ''Dat wel natuurlijk, wie weet hoelang ik op je moest wachten anders?'' Dit deed Dominic weer glimlachen. "Wie weet hadden we elkaar dan wel helemaal nooit ontmoet. Zie je, uit al het nare komt ook weer iets moois." grijnsde hij tevreden.
    Vervolgens had Manuel een kus op Dominic zijn hand gedrukt. "Je laat me net een prinsesje voelen." grinnikte Dominic. Hij vond het absoluut niet erg om Manuel zijn lippen op zijn huid te voelen en zou er zeker wel aan kunnen wennen.
    ''Geen zorgen, je hebt een familie nu. Soms een tikkeltje disfunctioneel maar ach.'' Dominic glimlachte lief naar Manuel. "De beste familie die ik me ooit had kunnen wensen." en hij meende ieder woord. Hij kende niet iedereen in het huis even goed maar had wel een goed beeld van zijn nieuwe familie en was er nu al dol op.
    ''You can even call me daddy, if you want.'' Dominic trok één wenkbrauw op maar kon het niet laten toch licht te grijnzen. Interessant...
    ''Oké nee, dat was heel slecht. Sorry.'' Dominic lachte nu mee met Manuel. "Hmm, you got me kinda interested." zei Dominic met een grijns en stak kort zijn tong naar de jongen uit.
    ''Ik had echt alle smaken moeten bestellen...'' Dominic grinnikte waarna ook hij weer een slokje van de milkshake nam. "Wat let je, ik zit hier voorlopig wel goed hoor."
    Vervolgens leek het Dominic een goed idee om Manuel te overvallen met de meest random selectie aan vragen ooit en het verbaasde hem dat Manuel er serieus op in ging. ''Ik heb zeker een ding voor bordeaux maar... Roze blijft stiekem toch wel de beste kleur ooit'' Dit was een antwoord waar Dominic zich zeker in kon vinden. "Jij snapt hem." grijnsde hij. Dominic was altijd al dol geweest op de kleur roze, iets wat zijn vader natuurlijk niet echt kon waarderen. Het eerste wat hij dan ook had gedaan toen hij in het huis kwam was één van zijn plukken haar roze verven, iets wat Manuel dus wel zou kunnen waarderen.
    ''Hmh, qua muziek luister ik naar vrijwel alles. Als het maar leuk klinkt, latin blijft heerlijk tho.'' de volgende vraag was geweest naar wat voor muziek Manuel zoal luisterde. Dominic knikte. "Dus ook dromerige love songs en scheurende rock muziek?" vroeg hij met een brede grijns. "Als je ergens een gitaar vandaan weet te halen wil ik je wel een privé concert geven." lachte hij. Zingen en dansen kon Dominic niet zo goed maar gitaarspelen daarentegen kon hij geweldig.
    ''En eerlijk? Ik ben echt het type dat heel makkelijk denkt over tattoos, als ik iets moois zie dan wil ik het hebben.'' Dominic kreeg een ondeugende grijns op zijn gezicht. "Hmm, een man die weet wat hij wilt dus." iets wat Dominic wel kon waarderen. ''Hmh, ik heb er wel een paar..'' Dominic hield zijn hoofd iets schuin en keek aandachtig naar Manuel zijn bewegingen. Toen Manuel de tattoo op zijn enkel aantoonde moest Dominic even goed kijken naar wat er nou precies stond. Hij meende dat er "girl power" stond. Dominic trok één wenkbrauw op en keek Manuel met een speelse grijns aan. Echter hoefde hij niets te vragen want de jongen legde het zelf al uit. ''Ik had een weddenschap verloren.'' Dominic knikte lachend. "Juist,"
    ''Oh, en ik heb deze..'' dit trok Dominic zijn aandacht en hij keek toe hoe Manuel zich van zijn jas ontdeed. Damn, wat vond Dominic mannen met tatoeages toch sexy... Hij beet even op zijn lip terwijl hij zijn blik over Manuel zijn armen liet gaan maar stiekem ook over de rest van zijn lichaam.
    Dominic wees op de datum die net onder zijn ellenboog getatoeëerd stond, waarschijnlijk de datum dat hij bij het huis terecht was gekomen. Dit toverde een oprechte glimlach op Dominic zijn gezicht en deed zijn hart een beetje smelten. Wie had gedacht dat deze stoere jongen ook zijn sentimentele kanten had? ''Ik moet mijn familie een beetje eren toch?''
    "En, ga je de data van vandaag ook laten tatoeëren? Op je andere arm?" vroeg Dominic uitdagend.
    ''Maar hoe zit het met jou? Ben je nog een onaangeraakt canvas?'' Manuel zijn hand die over zijn blote arm gleed bezorgde hem kippenvel. ''Want ik kan daar verandering inbrengen als je wil.'' Dominic beet even op zijn lip terwijl hij Manuel aan keek. Hij glimlachte en schudde kort zijn hoofd. "Niet helemaal," zei hij en stak beiden middelvingers naar Manuel op. Niet om onbeleefd te zijn, maar om de twee getatoeëerde hartjes aan de jongen te showen. "Maar er staan er zeker meer op de planning alleen weet ik nog niet precies wat en van welk geld." lachte hij. "So, ik zeg er geen nee tegen als je mij als je canvas wilt gebruiken." grijnsde hij. Hij vertrouwde Manuel wel wat betrof tatoeages. Eigenlijk vertrouwde hij de jongen in het algemeen al volledig en dat binnen een tijd van drie weken. De jongen had gewoon nu al een eigen plekje in zijn hart gekregen.
    Inmiddels waren ook de pannenkoeken aangekomen bij de tafel en Manuel wist wel hoe hij Dominic moest behandelen. ''Open up, buttercup.'' Dominic rolde speels met zijn ogen waarna hij toch zijn mond opende. Eenmaal hij zijn mond leeg had gegeten pakte hij de vork van Manuel af en deed hij nu hetzelfde bij hem. "Sssht, ik wil ook wel eens de gentleman uithangen." grijnsde hij en voerde Manuel nu een stukje van de overheerlijke pannenkoeken.


    How far is far

    Manuel Alejandro DeSantos
    Pansexual ~ 22 Jaar ~ With Dominic > @Diner





    "Hmm, you got me kinda interested." had hij nog gezegd na mijn eerdere daddy opmerking en een lichte grijns vormde zich op mijn lippen. ''Hmh... Well, het zal niet de eerste keer zijn. It's kinda hot, so you do you.'' plaagde ik hem. Daarna beantwoorde ik zijn zeer random vragen, met alle eerlijkheid die ik had. "Dus ook dromerige love songs en scheurende rock muziek?" vroeg hij met een brede grijns na mijn muzikale antwoord en ik knik. "Als je ergens een gitaar vandaan weet te halen wil ik je wel een privé concert geven." lachte hij toen en ik schud mijn hoofd geamuseerd. ''Hmh, nu ga ik daar zeker mijn best voor doen..'' zeg ik en ik geef hem een snelle knipoog. Zijn blik die over mij ging toen ik mijn tattoos showde ontging mij zeker niet, normaal was het iets wat ik deed maar ach. I won't complain. Een echte glimlach ontstond op zijn lippen bij het zien van de kleine, rode tattoo. Iets waardoor er nu ook een lach op mijn gezicht vormde. Ik had mijn momenten, geloof het of niet.
    "En, ga je de data van vandaag ook laten tatoeëren? Op je andere arm?" vroeg Dominic uitdagend en ik knik bijna meteen. ''Oh ja, ofcourse. Wat is je geboortedatum? Dan doe ik dat er ook bij.'' plaag ik hem en ik grijns even, al zal het niet té gek voor mij zijn. Zoals ik al zei, ik ben redelijk impulsief. "Niet helemaal," zei hij na mijn canvas-opmerking en ik kijk even naar zijn middelvingers die hij opsteekt. Al snel valt mijn blik op de twee hartjes die zijn getatoeëerd en ik knik goedkeurend. Dat was nou subtiel, iets waar ik duidelijk nooit van gehoord had. Ik ben een beetje extra, een beetje maar.
    "Maar er staan er zeker meer op de planning alleen weet ik nog niet precies wat en van welk geld." lachte hij. "So, ik zeg er geen nee tegen als je mij als je canvas wilt gebruiken." grijnsde hij vervolgens en ik knik lachend. ''Ach, jij? Jij hoeft niet te betalen bij mij.'' zeg ik en ik glimlach naar hem. Tatoeëren was nou ook eenmaal een hobby van me en ik deed het met plezier. Besides, ik voelde me altijd een beetje ongemakkelijk als de mensen die zo dichtbij me staan willen betalen ervoor. Geen idee hoe dat zit, maar het is nou eenmaal zo. ''Op één voorwaarde,'' begin ik dan en ik kijk naar zijn gezicht. ''De enige naam die ik bij je ga tatoeëren, als je een naamtattoo wilt, is die van mij, thank you very much.'' plaag ik hem grijnzend.
    In de tussentijd heb ik een stukje pancake opgepakt en aan hem voorgehouden tot hij het aannam. Hij pakte echter al snel de vork van me af en deed hetzelfde bij mij. "Sssht, ik wil ook wel eens de gentleman uithangen." grijnsde hij vervolgens en ik pruil even. ''Maar dat is mijn rol, waar moet het nu heen met het goede beeld dat ik van mezelf wil creëren op deze eerste date.'' zeg ik en ik schud mijn hoofd, maar eet dan toch het stukje op. Een goedkeurend geluidje rolt over mijn lippen en ik knik. ''Ik vergeet altijd hoe goed deze plek voor me is. Ik ga echt 5 tassen take out pancakes halen.'' zeg ik en ik lik kort over mijn lippen. ''Maar even iets anders.'' zeg ik en neem ondertussen de laatste slokken van de milkshake. ''Let's taste the Rainbow..'' zeg ik dan. Een zin die nog niks zegt. Maar dan wenk ik Hailey weer en bestel alle zeven smaken die ze hebben. Dan kijk ik weer naar Dominic. ''We hebben tijd toch?'' zeg ik met een onschuldige blik in mijn ogen.
    Bijna automatisch glijd mijn hand weer naar zijn haar en ik glimlach lichtjes. ''Maar anyway, hoe bevalt het huis je verder? Moet ik me zorgen maken dat iemand mijn concurrentie wordt?'' vraag ik hem ietwat speels, ik kon het niet laten. Maar ik was toch wel echt geïnteresseerd, ik weet nog hoe erg ik moest wennen de eerste weken aan alles dus ik was benieuwd.

    [ bericht aangepast op 5 aug 2019 - 1:24 ]


    El Diablo.

    J O E L      E L I J A H      E L L I S

    22            Homosexual            The hallway            With Amor and Liam




    Het feit dat Amor en Joel zich samen in één ruimte bevonden bracht al enkele emoties met zich mee maar het feit dat Amor nu voor hem op zijn bed lag maakte hem enkel meer in de war. De situatie was van het ene op het andere moment geëscaleerd. Zonet in de gang konden de twee elkaar wel schieten en nu leek alles weer koek en ei te zijn. Iets wat Joel al sinds de seconde dat de ruzie ontstaan was had gewild maar het was allemaal zo snel gegaan ineens...
    Joel wist niet of het zo maar ineens weer zoals vanouds kon zijn tussen hen en wilde de boot eerst nog een beetje afhouden. Voor zijn eigen veiligheid maar ook voor die van Amor. Ze hadden elkaars hart gewoon compleet tot scherven getrapt met de dingen die er gezegd waren, ook al had Joel hier vrijwel niets van gemeend. Hij was gewoon zo kwaad geweest en eigenlijk had hij zijn eigen hart met ieder woord meer en meer laten barsten.
    Joel wilde Amor zo vergeven en direct in zijn armen vliegen maar hij was bang dat het iets complexer zou liggen dan dat. Misschien moest hij niet alle beren op de weg zien en meteen van het ergste uitgaan. Wat kon een omhelzing nou voor kwaad?
    Echter werd weer bewezen dat Joel zichzelf maar al te goed kende want voor hij het wist waren het niet alleen zijn armen die om Amor gesloten waren maar hadden zijn lippen ook hun weg weer weten te vinden naar die van hem. Hij was ervan geschrokken maar had er eigenlijk geen spijt van. Het deed hem beseffen hoe erg hij dit gemist had. Hoe erg hij Amor gemist had ook al was hij nooit ver weg geweest.
    Met de omhelzing had hij zijn hart in goed vertrouwen even vrij gelaten uit de kooi waar hij deze in opgesloten gehad maar het had een loopje met hem genomen. De omhelzing had niet enkele bij een omhelzing gebleven. Hij miste niet alleen Amor zijn warmte en armen om hem heen maar ook zijn lippen op de zijne. Hij had de jongen niet voor niets ontlopen en afstand bewaard als hij dan toch bij hem in de buurt moest zijn. Hij kende zichzelf veel te goed en wist dat hij zichzelf niet in zou kunnen houden eenmaal zijn lippen zich zo dicht bij die van hem zouden bevinden.
    Joel was bijna in Amor zijn armen gevlogen en de twee hadden zich stevig aan elkaar vastgeklampt. Alle stress en verdriet leken voor een moment van de jongen af te vallen en hij leek ergens een glimps van geluk op te vangen.
    Hij had geen idee hoelang de omhelzing geduurd had maar hij had het uren vol kunnen houden zo in Amor zijn armen. Het was waar hij thuis hoorde. Ze hadden beiden moeite met terug trekken en keken elkaar vol verdriet aan. De blik in Amor zijn ogen brak Joel zijn hart weer opnieuw. Hij was even vergeten hoe erg hij zichzelf kon verliezen in de donkere kijkers van de jongen en leek even volledig verdoofd te zijn. Zijn lippen namen het voortouw en drukte zichzelf stevig op die van de jongen tegenover hem. Het was iets wat verkeerd had moeten voelen maar waarom voelde het dan zo goed?
    Joel wist niet goed wat Amor ervan vond dat hij hem zojuist weer gezoend had. En ook al durfde hij eigenlijk niet keek hij de jongen voorzichtig en schuldbewust aan. Echter bij het zien van de jongen zijn gezicht wist hij dat het oké was. Hij hoefde zich niet te verontschuldigen voor gevoelens die ze duidelijk allebei nog hadden.
    "Die knuffel deed wonderen." Joel zijn voorzichtige glimlach werd langzaamaan breder. Die knuffel had inderdaad wonderen gedaan. Joel had zich voor een moment niet afgrijselijk gevoeld en dat was zoveel waard... Je drie weken op rij verschrikkelijk voelen was niet leuk.
    Joel kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. Wat hadden de twee elkaar en met name zichzelf aangedaan? De oplossing was zo simpel geweest.
    Joel zijn adem stokte toen Amor zijn hand op zijn kaak legde en zijn duim voorzichtig over zijn gebarsten lip liet gaan. Ook al deed deze pijn voelde hij niets van Amor zijn aanraking, high van het gevoel van liefde dat hem overwelmde.
    Joel leek nog niet helemaal te beseffen wat er zojuist allemaal gebeurd was en had even een momentje nodig het allemaal te verwerken. Hij genoot van de jongen zijn aanrakingen en keek hem wat afwezig aan. "Jij ziet er uit alsof je ook wel wat kan gebruiken, een kusje om de pijn te verzachten?" deze woorden kwamen echter wel direct binnen en lieten zijn mondhoeken een klein beetje omhoog schieten en lieten de vlinders in zijn buik vrolijk een rondje fladderen.
    Amor was niet boos of gekwetst om zijn actie en wilde het zelfs nog eens over doen. Niets had Joel gelukkiger kunnen maken op dit moment. Niets maakte Joel gelukkiger dan Amor...
    Joel knipperde een aantal keer en knikte daarna met een scheve grijns. Hij plaatste nu zijn hand op Amor zijn wang en veegde met zijn duim een aantal tranen onder zijn oog vandaan, vurig hopend dat het dit keer tranen van geluk waren. Waar Joel normaal precies wist wat te zeggen leken de woorden nu moeilijk te vinden. Er waren geen woorden om dit intense moment van geluk te beschrijven. Gelukkgi leek Amor de woorden wel te kunnen vinden.
    "Ik mis dit." sprak hij en deed iets wat Joel immens gelukkig maakte. Hij pakte zijn hand weer vast... Amor bezat de hand die perfect in die van hem paste, alsof het twee puzzelstukjes waren. Het waren deze kleine uitingen van genegenheid die Joel zo immens gelukkig maakte.
    Joel slikte en keek Amor aan. "Ik ook," glimlachte hij en sloot zijn andere hand nu over de geen die verstrengeld was met die van Amor.
    Toen gebeurde er voor de zoveelste keer vandaag iets wat Joel niet verwacht had. "Het spijt me echt, ik had je moeten vertellen over mijn... verleden." Joel zijn glimach was als sneeuw voor de zon verdwenen en hij kon niets anders dan de jongen onder de indruk aankijken. Had hij, Amor, nou zojuist zijn oprechte excuses aangeboden? "De rest is niet gelogen dat beloof ik je, het is gewoon.. Toen ik op straat belande moest ik geld zien te verdienen en drugs... was een easy way out... " Joel bracht zijn blik naar het hoopje handen voor hun en in plaats van te bijten sabbelde hij nu op zijn kapotte lip.
    Deze woorden lieten Joel zo'n immens grote klootzak voelen. Waarom had hij nou nooit verder gevraagd naar het waarom? Nu Joel het zo hoorde kon hij juist heel goed begrip op brengen waarom had hij dat niet meteen kunnen doen? Amor was zijn vriendje, iemand die je ten alle tijden moest steunen en wat had Joel gedaan? Hij was weggelopen. Joel werd uit zijn gedachten gehaald door Amor die zijn mouw omhoog trok. Zijn blik gleed over de jongen zijn ontblootte arm waar allemaal kleine littekens te zien waren. Het liet leek opnieuw of Joel op zijn hart getrapt werd bij het zien van de jongen zijn arm. Het speet hem zo dat de jongen dat allemaal had moeten doorstaan... En hij was er niet eens voor hem geweest. Joel had dan ook enorm moeite om niet in huilen uit te barsten. Hij voelde zich zo verschrikkelijk naar.
    "Ik zweer het op alles wat ik lief heb dat ik al drie jaar clean ben." Joel zijn ogen schoten weer op die van Amor waar nu nog meer verdriet in te zien was dan ervoor. "Ik... Ik was bang dat je- Me niet leuk zou gevonden hebben als je wist dat ik een junkie was..." Joel was lam geslagen en kon alleen maar gehypnotiseerd naar Amor zijn verhaal luisteren. Iedere snik die Amor er uit liet voelde hij tot in de grond van zijn hart en hij wilde de jongen gewoon stevig in zijn armen trekken en nooit meer los laten. "En juist daardoro ben ik je verdomme ook kwijtgeraakt. Ik ben zo'n idioot." juist die laatste woorden raakte Joel het meest. Joel keek de jongen met grote, ietwat geschrokken ogen aan. Hij maakte de jongen zijn handen los van zijn shirt en sloeg zijn armen stevig om hem heen. Hij zette zijn vingers stevig in de jongen zijn rug en kon zich nu niet meer inhouden. Amor zijn tranen waren gaan lopen en Joel deed precies hetzelfde. Het gevoeld van verdriet overwelmde hem en een aantal harde snikken verlieten zijn lippen. Joel had geen woorden voor het geen wat hij nu voelde.
    Na een tijdje leken zijn tranen wat afgezakt te zijn en trok hij zich weer terug, weliswaar met pijn in zijn hart. Hij keek Amor met een zwakke glimlach aan en zette zijn hand in zijn hals waar hij zijn hartslag duidelijk leek kunnen te voelen.
    "Amor het spijt me, het spijt met zo verschrikkelijk..." zei hij met een ontstabiele stem. Het verbaaste Joel dat hij er naast wat gepiep überhaupt nog iets uit wist te krijgen. "Ik... ik weet niet waar ik moet beginnen met te zeggen hoe erg het me spijt. Ik ben zo'n verschrikkelijke klootzak geweest... Je had me nodig en ik heb je gewoon achtergelaten..." snikte hij en voelde zijn koude tranen op zijn broek vallen. "Ik weet niet of je me ooit kan vergeven maar..." zei hij zacht. "Ik hou van je." zei hij, dit keer zonder enkele twijfel. "Ik hou van je en ik ben er nooit mee gestopt." zei hij en kneep zijn ogen dicht. Hij kon het verdriet in de jongen zijn ogen niet langer aanzien. "Als er iemand een idioot is ben ik het wel," zei hij. Hij opende zijn ogen weer en focuste zich nu op Amor zijn arm. Hij ging zacht met zijn vingertoppen over de vervaagde littekens. Hij pakte zijn arm nu beet en bracht deze naar zijn lippen om zacht kusjes te planten op deze plekken. "Ik hou van je, inclusief je imperfecties." glimlachte hij en keek de jongen weer voorzichtig aan, hopend dat het hier niet te laat voor was...


    How far is far

    Gemma 'Gem' Marlyn Cooper



    Lesbian | 20 years | Outfit | With Indy off to the city

    "Same here, maar windowshoppen is ook altijd leuk." gaf Indy toe, Gemma was opgelucht dat Indy net zoals zij niet veel geld had. Op een vreemde manier natuurlijk, want ze gunde Indy al het geluk val de wereld en daarbij dus ook wel een beetje geld. Geld maakte niet gelukkig, maar het hielp je wel met je basisbehoeftes. Geen geld hebben was dus lang niet altijd leuk, maar ergens was Gemma wel blij dat zij en Indy in hetzelfde schuitje zaten. Dan konden ze samen lagen om de bizarre prijzen die sommige winkels soms voor hun spullen vroegen. Wanneer je zeventig euro moest hebben voor een dopje gemaakt uit amper een vierkante centimeter stof dan werd het toch te gek voor woorden. Dat was dan ook de reden dat Gemma een heel groot deel van haar kleding tweedehands kocht, slechts een enkele keer investeerde ze in een goed, maar wat duurder shirtje of een paar mooie merk schoenen die ze wou. Maar het liefst hield ze het zo goedkoop mogelijk, zodat ze ook meer kon kopen, want Gemma hield toch wel erg van mode en het goed combineren van haar outfits.
    "Geen probleem hoor! Ik heb ook nog niet gegeten." zei Indy toen ze buiten stonden en Gemma aangaf nog even op jacht te willen gaan voor een broodje ergens. "Oh misschien is de fruit bar open? Ze hebben daar lekkere granola bowls." stelde Indy voor, Gemma knikte. 'Hmm, ik had meer zin in iets van pannenkoeken ofzo, volgens mij was iemand die thuis aan het bakken, maar misschien is het niet eens zo'n slecht idee om eens gezond te doen.' zei Gemma. 'Ik bedoel nog even en ik lijk wel zwanger.' Gemma probeerde haar buik zo ver mogelijk uit te zetten en wreef er toen kort overheen. Een kleine lach rolde over Gemma haar lippen heen.
    "Wat gebeurde er nou daarnet binnen?" vroeg Indy vervolgens, Gemma stak haar handen in haar broekzak terwijl ze nonchalant een steentje voor zich uit schopte. "Of heb je ook geen idee?" Gemma wist eigenlijk niet of het zo netjes was om Joel zijn relatie problemen aan Indy uit te gaan leggen. Wat ze van Joel wist had hij haar in vertrouwen verteld ze zou zich best kunnen voorstellen dat hij dat niet allemaal bekend wou maken, hoewel hij het zelf ook duidelijk niet onder stoelen of banken schoof zo te horen. 'Ik weet het niet precies, maar Joel en Amor liggen elkaar niet echt goed sinds ze uit elkaar zijn. Dus dat zal het wel weer zijn geweest.' zei Gemma. 'Mag ik heel eerlijk zijn.' ging Gemma na een korte stilte verder. 'Dit gaat zo egocentrisch klinken, maar ik vind het ergens best vervelend, soort van voor mezelf, want Joel lijkt eigenlijk alleen nog maar aan Amor te denken misschien wel meer dan eerst en tsja... Ik wil ook met hem over andere dingen praten.' Gemma liet een korte zucht over haar lippen rollen. 'Net zoals dus toen Lady Felica haar aankondiging deed, ik heb Joel zo vaak verteld over hoe ik graag mensen meer wil inlichten over seksualiteit verbonden met het geloof, want ik denk dat het heel goed samen kon gaan. Ik had ergens gewoon gehoopt dat hij meteen aan hetzelfde dacht als ik, toen Lady Felicia het had over cursussen, maar ik heb hem niet eens gezien.' Een schampere lach rolde over Gemma haar lippen terwijl ze weer opkeek naar Indy. 'Sorry, het klinkt vast als gezeik.' mompelde ze er snel achterna terwijl ze nogmaals tegen haar steentje aan schopte die nu op de weg rolde zodat Gemma er niet weer bij kon.
    "Je outfit vandaag is trouwens echt geweldig." vertelde Indy haar vervolgens, een lach verscheen nu weer op Gemma haar lippen. Haar wangen voelden zelfs een beetje warm aan toen ze Indy haar woorden had. 'Echt?' zei ze. 'Dank je wel.' Een soort meisjesachtige giechel rolde over Gemma haar lippen, oh ze was zo zwak voor Indy. Gemma wist niet hoe Indy dit zelf nog niet doorhad, of ze wou het niet door hebben. 'Jij ziet er ook leuk uit, met je bril.' zei Gemma vervolgens, lichtelijk nerveus. 'Ik bedoel, die heb je altijd op of bijna altijd, maar hij staat je leuk.'


    I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

    Harper Campbell
    25 • Non-Binary Pan • Harper's room • Let's go on an adventure! • Noah

    Ik had over mijn schouder gezien dat Lady Felicia binnen was komen lopen. Ik stond dus maar op en liep naar binnen om te horen wat er aan de hand was. Ik leunde tegen de muur en wachtte tot ze het woord nam. Iedereen kwam binnendruppelen, waardoor het uiteindelijk wel erg druk werd, want zo groot was het ook weer niet. Ik luisterde rustig. Het klonk super, heel veel werk, maar wel geweldig. Het zou zoveel mensen kunnen helpen.
    Toen ze klaar was liep ik maar weer terug naar mijn kamer, omdat nu anderen het balkon op gingen een de kamers nu wel rustig zouden zijn. Ik plofte in kleermakerszit op mijn bed neer. De dag was nog jong en ik dacht eraan om nog even de stad in te gaan voor mijn repetities begonnen. Ik was me net aan het bedenken waar ik heen zou gaan, toen Noah binnen kwam. "Hi!" zei ik vrolijk tegen de jongen. Hij begon wat tussen de zooi te graven. Door zijn woorden wist ik wat hij waarschijnlijk zocht: zijn portemonnee. "Tuurlijk ga ik mee! Ik wilde toch nog de stad in, dus dat komt goed uit." zei ik enthousiast. Ik keek de kamer rond en zag onder een stapeltje kleren iets liggen wat misschien kon zijn wat hij zocht. Ik maakte een soort vreemde snoekduik erheen en kwam boven met het ding in mijn hand. "Zocht je deze?" Ik hield het als een soort trofee omhoog, voor ik het speels naar zijn hoofd gooide. "Echt super! Het wordt wel echt enorm veel werk, maar het is echt geweldig wanneer het af is." Ik had grote verwachtingen en ik wist zeker dat het geweldig zou worden met Lady Felicia's visie en iedereens inzet en persoonlijke touch.
    Ik sprong op mijn benen, greep mijn mobiel en telefoon, en pakte een van mijn petten van mijn bureau. Dat maakte het leven, en vooral omgaan met mijn haar, een stuk makkelijker. Met het ding op mijn hoofd wachtte ik bij de deur op Noah. Ik had echt wel zin om de stad in te gaan, zeker nu ik niet alleen hoefde te gaan. Samen was meestal een stuk leuker dan alleen, zeker met een aardige jongen als Noah. "Zullen we meteen ook lekkere koffie halen? De koffie hier is prima, maar als we toch naar de winkels gaan, kunnen we ook naar het cafe bij Bondi." Daar zat mijn favourite cafe. Het was niet het allergoedkoopste cafe, maar ze hadden naar mijn mening wel de allerbeste koffie van Sydney en misschien wel heel Australie.

    [ bericht aangepast op 5 aug 2019 - 23:07 ]


    Bowties were never Cooler

    D O M I N I C      B I L L Y      O' C O N N E L L

    20            Homosexual            In the living room            With Manuel




    ''Hmh... Well, het zal niet de eerste keer zijn. It's kinda hot, so you do you.'' er speelde nog altijd een speelse grijns rond Dominic zijn lippen. Hij was eigenlijk maar gewoon wat aan het dollen. Hij had wel eens gehoord van mensen met een daddy kink maar hij verwachtte niet dat hij deze interesse deelde.
    Dominic had zijn hoofd iets schuin gehouden terwijl hij luisterde naar hoe Manuel zijn muziek interesse beschreef. Muziek was een groot deel van Dominic zijn leven. Het was een van de weinige dingen geweest waar hij steun uit had weten te halen. Stiekem moest hij dan ook bekennen dat als mensen op die vraag een antwoord hadden zoals "oh, gewoon wat er op de radio is" het wel een beetje een afknapper vond. Het was gewoon een mainstream antwoord dat geen enkel inzicht toonde in de persoon zelf. Gelukkig bleek Manuel zijn interesse in muziek wel iets breder te zijn dan enkel het geen dat ze op de radio af spelen.
    ''Hmh, nu ga ik daar zeker mijn best voor doen..'' Dominic keek de jongen glimlachend aan. Hij moest toegeven dat hij het miste om een gitaar te hebben. Hij had er de komende tijd gewoon simpelweg geen geld voor er een aan te schaffen en het huis beschikte er niet standaard over een.
    Het was nu perfect geweest om indruk te maken op Manuel, want dat was stiekem wel een beetje wat Dominic wilde doen.
    Vervolgens had Manuel een deel van zijn tattoo collectie laten zien en had Dominic het niet kunnen laten zijn ogen over het prachtige lichaam van de jongen te laten gaan. Kom op, niemand zou zich in kunnen houden bij iemand die er zo uitzag. ''Oh ja, ofcourse. Wat is je geboortedatum? Dan doe ik dat er ook bij.'' Dominic zijn wenkbrauwen schoten verbaasd omhoog. Hij schudde lachend zijn hoofd. "Jij bent echt niet goed." lachte hij. "Maar als je er op staat, ik ben geboren op eenendertig oktober." grijnsde hij.
    Vervolgens had Manuel aangegeven dat hij Dominic wel als zijn canvas wilde gebruiken en daar had Dominic niets op tegen. Dominic wist al zijn hele leven zeker dat hij ooit vol wilde komen te zitten met tatoeages, hij vond ze geweldig. Echter had hij nog geen goede artiest ontdekt én stond zijn bankrekening er maar zielig bij. ''Ach, jij? Jij hoeft niet te betalen bij mij.'' Dominic schudde grijnzend zijn hoofd. "Ook als ik je mijn hele sleeve laat doen?" vroeg hij. "Ik wist niet dat jij zelf ook tatoeëerde? Ik weet het niet Manuel, maar je hebt het gepresteerd me nog meer geïnteresseerd in je te laten zijn." grijnsde hij breed. Dominic had nou eenmaal iets voor mannen met tatoeages en leek het nog interessanter te vinden als ze dit zelf ook bleken te kunnen. ''Op één voorwaarde,'' Dominic keek Manuel vragend aan. ''De enige naam die ik bij je ga tatoeëren, als je een naamtattoo wilt, is die van mij, thank you very much.'' Dominic schudde lachend zijn hoofd. Subtiel. "Zal ik je naam dan meteen op mijn voorhoofd zetten? Dan is tenminste gelijk duidelijk aan wie ik toebehoor." zei de jongen en stak zijn tong kort uit naar Manuel.
    ''Maar dat is mijn rol, waar moet het nu heen met het goede beeld dat ik van mezelf wil creëren op deze eerste date.'' had de jongen er tegenin gebracht toen Dominic de vork had afgepakt en Manuel nu wilde voeren. Dominic haalde zijn schouders op. "Jij bent altijd een gentleman, nu is het mijn beurt." zei hij en tikte met de vork op het puntje van zijn neus.
    ''Ik vergeet altijd hoe goed deze plek voor me is. Ik ga echt 5 tassen take out pancakes halen.'' natuurlijk wilde meneer take out dat doen. Manuel leek iedere dag bij het huis te verschijnen met een andere tas vol take out. De ene keer was het van de McDonalds en de keer daarop weer van deze plek. Ach, hij wisselde tenminste wel af en Dominic klaagde niet, het eten was ook gewoon overheerlijk.
    ''Maar even iets anders.'' hiermee had Manuel zijn interesse weer gewekt. ''Let's taste the Rainbow..'' Dominic trok één van zijn wenkbrauwen op en grijnsde breed en keek toe hoe Manuel nog een bestelling bij het meisje plaatste. ''We hebben tijd toch?'' Dominic keek Manuel grijnzend aan en liet zijn hand over zijn borst glijden. "Voor jou heb ik alle tijd." zei hij en beet even kort op zijn lip.
    ''Maar anyway, hoe bevalt het huis je verder? Moet ik me zorgen maken dat iemand mijn concurrentie wordt?'' deze woorden lieten Dominic wat afwezig naar de grond staren. Het liet hem terug denken aan zijn ochtend met Amor welke hij geweldig had gevonden. Hij had van iedere seconde genoten en hij zou liegen als hij zou zeggen dat hij geen gevoelens had ontwikkeld voor de jongen. "Het is natuurlijk wel wennen maar tot nu toe heb ik het erg naar mijn zin." glimlachte hij naar de jongen en keek hem weer aan. "Zeker met jou erbij," knipoogde naar de jongen.
    Dominic besloot maar open kaart met Manuel te spelen wat betrof zijn "competitie". Liever dat hij van Dominic zelf hoorde dat hij met Amor was geweest dan van een ander. "Ik het leuk gehad met Amor maar hij is een beetje lastig te pijlen..." mompelde Dominic. "Al heb ik begrepen dat er wat dingen spelen tussen hem en Joel." zei hij, iets wat een hoop had verklaard. "Dus, nee, geen competitie." grijnsde hij naar Manuel.
    "Anyway, even terugkomend op die Rainbow van je..." grijnsde hij en ging met zijn vinger langs de kaaklijn van de jongen.


    How far is far

    Manuel Alejandro DeSantos
    Pansexual ~ 22 Jaar ~ With Dominic > @Diner





    "Zal ik je naam dan meteen op mijn voorhoofd zetten? Dan is tenminste gelijk duidelijk aan wie ik toebehoor." had hij nog gezegd en ik grijnsde breed. ''Hmh, sounds good to me love,'' plaag ik hem, ''Ik zal het wel een mooi plaatje maken voor je.'' grijns ik vervolgens. Ondertussen plaats ik wederom een bestelling voor meer milkshakes en keer me dan weer naar Dominic."Voor jou heb ik alle tijd." zei hij en beet even kort op zijn lip. Ik glimlach en streel even langs zijn wang. ''Now that's what I like to hear..'' zeg ik zachtjes en plaats een zachte kus op zijn wang.
    Na mijn laatste woorden keek hij even naar de grond en ik hou mijn hoofd wat schuin. Even dacht ik dat het toch niet zo handig was om het al te vragen. "Het is natuurlijk wel wennen maar tot nu toe heb ik het erg naar mijn zin." glimlachte hij toen en hij keek me weer aan. "Zeker met jou erbij," knipoogde hij vervolgens en ik lach even. ''Hmh, dan doe ik dus iets goed.'' zeg ik. "Ik het leuk gehad met Amor maar hij is een beetje lastig te pijlen... Al heb ik begrepen dat er wat dingen spelen tussen hem en Joel." Ik knik langzaam en bijt kort op mijn lip. Hmh, wat ik van de hele situatie heb begrepen is dat ze beide duidelijk niet over elkaar heen zijn, al proberen ze het misschien. Besides, ik was ook niet totaal onschuldig. Joel vond ik ook wel leuk vanochtend. ''Hmh, ik snap je.. Ik hing wat rond met Joel vanochtend, same story.'' zeg ik. ''But I always try to make people feel better..'' mompel ik en haal mijn schouders licht op.
    "Dus, nee, geen competitie." hoor ik hem dan weer zeggen waardoor er weer een lichte grijns op mijn lippen vormt. ''Hmh, good,'' zeg ik zachtjes en ik leun langzaam naar zijn oor. ''Maar als ik alsnog beter mijn best moet doen om indruk te maken, just let me know..'' fluister ik speels. Ik heb mijn 'strategieën' klaar staan, voor het geval dat. Ik hoefde ze alleen meestal niet te gebruiken, de mensen die je hier in de gemiddelde bar vind zijn niet zo moeilijk. Ook niet zo serieus, maar dat is een ander verhaal. Dat lijkt namelijk ook niet zo snel uit mezelf te komen.
    Ondertussen komt Hailey weer terug, deze keer met een dienblad vol milkshakes. Ik kijk met glinsterende ogen naar de verschillende kleuren en een brede lach vormt op mijn gezicht. Oh, niks maakt me zo blij als eten denk ik. Dat ik nog geen 200 kilo weeg vind ik een wonder. Nou ja, misschien is dat een van de weinige goede dingen die ik van mijn biologische familie heb? Een snelle stofwisseling? Geen idee. Ik ga er ook niet teveel vragen over stellen, ik blijf wel gewoon dankbaar nu het nog kan. Ik vis een kers van een van de milkshakes en hou het voor aan hem. ''Special treat for a special boy?'' lach ik en ik knipoog snel naar hem.
    "Anyway, even terugkomend op die Rainbow van je..." grijnsde hij en ging met zijn vinger langs mijn kaaklijn. Ik haal mijn wenkbrauw speels op en grijns naar hem. Nu kon het wel heel interessant worden. ''Hmh, taste the Rainbow right?'' zeg ik zachtjes en pak een van de milkshakes die net zijn gebracht. Ik neem een paar kleine slokken en zet hem dan langzaam weer weg. Dan leun ik langzaam naar zijn lippen toe tot we slecht enkele centimeters verwijderd zijn. ''Wanna try?'' vraag ik hem zachtjes en ik druk een zachte kus op zijn mondhoek.


    El Diablo.

    Poppy Hassoune
    22 • Trans • Washroom • Am I the only one who does the washing around here? • Liam

    Ik was net aangekleed van mijn douche, toen Lady Felicia binnen kwam voor haar aankondiging. Ik bleef een beetje in de gang hangen en luisterde. Het leek me een geweldig idee, maar ik wist niet hoe haalbaar alles was. Nu wist ik dat in elk geval de eerste stappen zouden lukken, omdat Lady Felicia daar wel voor zou zorgen, maar of het echt onze gemeenschap zou helpen wist ik niet. Daarna ging ik toch maar weer naar de badkamer om mijn haar te doen. Ik had wel gemerkt dat er toch minder was was gedaan dan ik had gehoopt, of eigenlijk had ik als laatste de was gedaan. Ik ging dus maar de kamers en badkamers af, om de wasmanden op te halen, zodat ik nog een was kon inzetten. Hopelijk hadden we dan naar het einde van de dag weer veel schone kleding. Ik begon rustig met sorteren en neuriede een deuntje wat mijn moeder altijd voor me zong toen ik jong was. Ik was hardstikke moe, al deden mijn spieren wat minder pijn na de warme douche. De moeheid zorgde altijd voor heimwee. Ik wist niet goed waarom, want ik had hier een geweldige familie en mijn biologische familie wilde niets met me te maken hebben, maar toch kreeg ik zo nu en dan heimwee. Dit gebeurde vooral na een lange zware nacht werken of een hele zware dag stage. Ik bleef zacht neurien, terwijl ik de kleuren scheidde. Ik kon niet hebben dat er een rode sok tussen de witte shirtjes kwam. Bloed kreeg ik vrij makkelijk uit kleding, maar kleuren van kleding zelf waren echt onmogelijk om eruit te krijgen. Net voor ik klaar was met het inzetten van de eerste lading was, hoorde ik voetstappen die niet aan me voorbij gingen, maar die bleven staan. Ik keek op en zag Liam daar staan. "Hi, Liam." zei ik tegen de jongen in een vrij neutrale stem. Ik was te moe om nu opgewekt te doen. Ik wilde eigenlijk gewoon slapen, maar goed, dat ging niet als dat betekende dat niemand schone kleren had, dan was het pech. Daarbij kon ik gewoon elke keer 2 tot 3 uur slapen terwijl de wasmachine z'n werk deed. "Wat is er aan de hand?" vroeg ik toch lichtelijk bezorgd bij het zien van de blik in zijn ogen. Hopelijk was het niets, maar het leek toch wel of de jongen ergens mee zat.

    [ bericht aangepast op 6 aug 2019 - 22:56 ]


    Bowties were never Cooler

    Benjamin Alexander Williams
    I don't care what they say, I do whatever the fuck I wanna do.






    Benjamin ● 19 years old ● bi-sexual ● outfit ● outside ● Indy&Gemma
    ●●●
    De cappuccino was op en het had me heerlijk gesmaakt. Echter was ik echt toe aan frisse lucht. Neuriënd liep ik terug naar de kamer, waar ik even kleding aantrok. Naakt naar buiten gaan was natuurlijk niet echt helemaal de bedoeling hier, al had mij het niet veel uitgemaakt. Ook poetste ik even mijn tanden, dat was na die koffie ook wel echt even nodig. De na-smaak van koffie worden andere mensen niet blij van. Nog snel had ik een riem gepakt voor om de broek. Mijn zwarte trui had ik grotendeels in de broek gepropt, gecombineerd met hoge sokken en vans. Als finishing touch deed ik nog mijn horloge om. Mijn ringen bleven eigenlijk altijd om mijn vingers, die deed ik nooit af. Tevreden stopte ik mijn mobiel in mijn broekzak en liep ik de kamer weer uit, richting de uitgang. Eenmaal buiten zag ik in de verte twee bekenden lopen, waardoor ik een klein sprintje trok.
          'Dag dames, Indy en Gemma toch?' glimlachte ik hen toe. Ik wist niet zeker of ze mij ook kende, aangezien ik hier nog niet zo lang was, maar dat was niet erg. Normaal gesproken was ik ook echt geen held met namen.
          'Waar gaat de reis naartoe?' vroeg ik nieuwsgierig. Misschien was het een beetje onbeleefd om me zo in hun gesprek te gooien, maar ik had niets beters te doen en als ze het echt vervelend vonden ging ik wel wat anders doen, gelukkig was ik wel goed met hints.


    - thank you for existing -


    INDY STUART JONES

    Panseksual Trans || Talking to Gemma and Benjamin || Outfit



    De zon begon stilaan hoger aan de hemel te schijnen, waardoor het ook al aangenamer wandelen was buiten. Niet dat het echt kou was, maar ik was nogal een koukleum te noemen. Toen ik Gamma voorstelde om evenuteel naar de FruitBowl te gaan knikte de brunette instemmend 'Hmm, ik had meer zin in iets van pannenkoeken ofzo, volgens mij was iemand die thuis aan het bakken, maar misschien is het niet eens zo'n slecht idee om eens gezond te doen.' zei Gemma wat me zacht deed grinniken waarna ik bedenkelijk op mijn onderlip tikte. Nu ze het had over pannekoeken had ik er ook eigenlijk best wel zin in, crêpes met chocolade en aardbijen oh heerlijk. Ik keek toe hoe Gemma over haar buik heen wreef al vond ik dat de dame zeker niet te klagen had. 'Ik bedoel nog even en ik lijk wel zwanger.' lachte ze waardoor ik even meelachte en me grijnzend naar haar buik toeboog. "Hmm het zou wel de schattigste foodbabie ooit zijn." plaagde ik Gemma en haalde even mijn neus op in de zin dat ik haar enkel maar stangde. Gemma had een erg mooi figuur! En daarbij een buikje kon nooit kwaad. Iedere vorm is een mooie vorm in mijn opinie. " Maar om erop terug te komen, een cheatday kan nooit kwaad." grinnikte ik waarbij ik ook even over mijn buikje heen wreef.
    Vervolgens kon mijn nieuwsgierigheid het echt niet laten en vroeg ik een Gemma of ze enig idee had wat er net gebeurd was binnen. Gemma haar houding veranderde echter waardoor ik mijn hoofd iets schuin hield en de dame opnieuw in me op nam. Van het beetje mensenkennis dat ik bezat -wat nu ook niet enorm veel is-. Zag er er wat terughoudener uit. ik beet zachtjes op mijn lip, misschien was het wel verkeerd geweest van mij om te vragen. Ik wilde niet dat ze dacht dat ik op roddels uitwas. -Het werd soms te snel bestempeld als roddelen als je over iemand praatte-
    Ik zag dat Gemma wat aarzelde al opende ze na even toch haar mond. 'Ik weet het niet precies, maar Joel en Amor liggen elkaar niet echt goed sinds ze uit elkaar zijn. Dus dat zal het wel weer zijn geweest.' zei ze en ik knikte begrijpelijk, het was een korte bondige uitleg die wel logisch leek te zijn. Ik wilde eigenlijk wat terugzeggen teggen Gemma, over dat de twee eigenlijk erg koppig waren, maar slikte mijn woorden in ten Gemma weer sprak. 'Mag ik heel eerlijk zijn.' Ik knikte en glimlachte zwakjes naar Gemma. 'Dit gaat zo egocentrisch klinken, maar ik vind het ergens best vervelend, soort van voor mezelf, want Joel lijkt eigenlijk alleen nog maar aan Amor te denken misschien wel meer dan eerst en tsja... Ik wil ook met hem over andere dingen praten.' zuchtte de brunette en een begrijpende 'uhu' verliet mijn lippen. 'Net zoals dus toen Lady Felica haar aankondiging deed, ik heb Joel zo vaak verteld over hoe ik graag mensen meer wil inlichten over seksualiteit verbonden met het geloof, want ik denk dat het heel goed samen kon gaan. Ik had ergens gewoon gehoopt dat hij meteen aan hetzelfde dacht als ik, toen Lady Felicia het had over cursussen, maar ik heb hem niet eens gezien.' ik had best medelijden met Gemma, ze leek er best overstuur van, ondanks dat ze het iets weg leek te lachen. Toen Gemme dan ook openiw een kiezeltje wegschopte wilde ik mijn hand op haar schouder leggen, echter schrok ik licht toen ze er nog wat achteraan mompelde.
    'Sorry, het klinkt vast als gezeik.' mompelde ze waardoor ik mijn hoofd schudde en mijn hand welke voor enkele seconden onhandig in de lucht had gezweefd, nu rustig op haar schouder legde. "Helemaal niet, je hebt evenveel recht op aandacht van je beste vriend." zei ik motiverend tegen Gemma en dacht even na. "Ik ken Joel natuurlijk niet zo goed als jou, maar van wat ik hoor zit hij duidelijk in conflict met zichzelf. " sprak ik bedenkelijk, ik had ook zo'n soort periode gehad toen het uit was met mijn ex, evhter had ik toen geen vrienden om van me af te duwen... "Maar misschien nu met de opportuniteit van lady Felicia kan je hem eens kidnappen?" ik grinnikte zachtjes. "Ik bedoel weg van het huis, en kan je eens goed met hem praten? Ik weet niet veel van geloof, maar vriendschap is ook belangrijk." zei ik voorzichtigjes en schonk haar een glimlachje, waarna ik haar wat probeerde op te beuren. "Daarbij nu heb ik jou even gekidnapt." ik schonk haar een onschuldig knipoogje.
    'Echt? Dank je wel.' Giechelde Gemma en ik knikte vrolijk 'Jij ziet er ook leuk uit, met je bril.' zei Gemma me dan terug waardoor ik wat verrast opkeek. 'Ik bedoel, die heb je altijd op of bijna altijd, maar hij staat je leuk.' het gestamel van Gemma was werkelijk schattig en wat bescheiden duwde ik mijn bril weer wat omhoog en voelde ik ook lichte blosjes op mijn wangen verscheinen. "Vind je? Ik lijk een beetje op een dork zo." lachte ik waarna ik Gemma aankeek. " Maar dankjewel, ik hoor het niet zo vaak, dus dat ik wel leuk." zei ik ietsje verlegen waarna ik het geluid van voetstappen hoorde in een vaartje op ons afkomen, waardoor ik me nieuwsgierig omdraaide. Het leek één van de nieuwe jongens te zijn, Benji of Benjamin iets in die aard? Ik glimlachte vriendelijk naar de jongen en liet mijn blik heel vluchtig over zijn outfit gaan. Ik had hem in het huis soms echt leuke sweaters zien dragen. Vandaag was het wat casual black, maar ik vond het hem eigenlijk echt leuk staan. Zijn bruine haren en lichtgeruinde huid kwam er erg mooi bij uit. 'Dag dames, Indy en Gemma toch?' glimlachte de jongen en ik glimlachte terug waarna ik knikte als teken dat hij onze namen correct had. "Ja klopt, het is Benjamin toch? " vroeg ik de jongen nog eens voor de zekerheid, hij was onze nieuwe roomie ook, dus had ik wel mijn best gedaan om mijn verlegenheid iets aan de kant te schuiven voor hem. "We gingen pannekoeken eten en daarna windowshoppen, zin om mee te gaan?" vroeg ik hem vriendelijk en keek even vragend naar Gemma of ze het ook oké vond dat hij mee zou gaan met ons


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH



    AMOR CHESTERFIELD

    Little gay queer kid With Joel


    Tranen rolden ongewillig over mijn wangen heen maar ik was gewoon te moe om ze nog weg te kunnen vegen. Het hilep wel om mijn warrige gedachten iets te orderen door mijn blik te focussen op onze samengevlochten handen. De warme handen van Joel zorgden meteen ook dat ik vanbinnen wat warmer werd en het leek wel alsof ik opnieuw voor de zoveelste keer op slag verliefd was op de jongen. Hij had het soort blik dat je altijd laat verbazen hoe helderblauw zijn ogen wel niet waren. Iedere gay jongen zou zo voor hem vallen, dus ik kan de jaloerse Liam ook niet echt kwalijk nemen - maar ik haatte hem nogsteeds- …
    Joel zorgde ervoor dat ik ondanks de rollercoaster van emoties de jongen en mezelf toch iets kon laten lachen, al ging het ook meteen weer in een vrije val gezien ik mijn schuldgevoelens jegens de jongen kwijt wil. Vandaar dat ik dan ook al snikkend begon over mijn drugsverleden. Het deed altijd pijn om die gesloten wonde weer openen te prikken, maar mijn verleden zal hoe dan ook atlijd een zichtbaar litteken nalaten. Een dat ik in de eerste plaats nooit voor hem verborgen mocht houden. Ik hield van Joel en ik was zo goed als een open boek, werkelijk waar. Maar mensen binnenlaten in mijn hart ging toch moeilijker dan verwacht.
    Toen ik dan ook snikkend toehaf hoe hard het me speet en hoe hard ik hem miste woof de jongen onze vingers samen, waarna hij me een bemoedigende glimlach schonk. "Ik ook," het waren simpele woorden, maar het was een troost. De jongen had me ook gemist, ondank dat ik wist dat ik nogal een handjevol kon zijn. Het deed me goed en daarom voelde ik me ook zo schuldig naar Joel toe. Zijn glimlach verdween en bij ieder woord dat mijn lippen verliet werd ik alsmaar maar angstiger en angstiger dat de jongen toch zijn rug naar me om zou keren. Ik zou het hem niet kwalijk nemen... Ik had een zwakte voor drugs, ik was een handjevol ik was het type jongen dat vroeg om problemen. Ik was geboren als een probleem. Zelf mijn bloedeigen ouders hadden me niet eens gewild wetende dat ik gedoemd was om ongewenst te zijn.
    Toen Joel zijn handen dan ook uit de mijne ontwarde drukte ik mijn lippen hevig op elkaar, mijn best doend om niet te gaan jammeren, ik was zo bang dat hij weg ging gaan, of op ging staan en me de deur wijzen. Echter schrok ik toen de jongen me stevig beet greep en alles tegen mijn angstige verwachtingen in deed. Hij huilde met me mee. Een bijna hysterisch gesnik verliet mijn lippen ,waarna ik de jongen net zo stevig beet greep en mijn gezicht in zijn nek verborg. Ik hield zo verdomt veel van hem, mijn vingers hadden zijn shirt langs zijn rug stevig beet gegrepen en met moeite wist ik nog adem te halen tussen mijn hevige gesnik door. Ik had me zo aan Joel vastgeklemd dat ik helemaal tegen hem aankroop als een Koala op zijn schoot. Mijn benen hem ik nu ook om hem heen gewikkeld en ik was niet van plan om hem los te laten. Echter na even wist ik niet meer of mijn tranen van verdriet waren, of van geluk. Ik was zo verdomt blij dat ik mijn hart kon luchten bij hem en dat onze ruzie bijgelegd was. Of op z'n minst het grootste stuk van onze ruzie. Ik weet dat ik nooit het perfecte vriendje ben geweest voor Joel, maar ik was nu namelijk gene jongen zoals Liam of Manu...
    HEt was wel fijn zo, even goed uithuilen met Joel, mijn vingers had ik ondertussen van zijn shirt naar zijn blonde haren laten afzakken waar ze nu liefkozend aan het strelen waren. En het ergste van mijn huilbui was zo goed als voorbij. Zo hier en daar verliet een lichte snik met enige ademsnood nog wel eens mijn lippen, maar Joel had me met zijn omhelzing wat tot rust kunnen brengen. Hierdoor protesteerde ik ook niet meer toen de jongen zich terug trok. Ik perste mijn lippen toch lichtelijk op elkaar toen ik Joel weer recht aankeek. "Amor het spijt me, het spijt met zo verschrikkelijk..." Joel stem kraakte halverwege de zin wat me lichtjes brak. Ik had het altijd moeilijk om de jongen verdrietig te zien. Huilen deed huilen en zeker nu we beiden zo kwetsbaar waren voor elkaar.
    "Ik... ik weet niet waar ik moet beginnen met te zeggen hoe erg het me spijt. Ik ben zo'n verschrikkelijke klootzak geweest... Je had me nodig en ik heb je gewoon achtergelaten..." piepte de jongen waardoor er automatisch ook een zachte 'nee nee' over mijn lippen gefluisterd kwam. Ik nam zijn gezicht beet en liet mijn voorhoofd zachtjes tegen die van hem aanrusten. "Je kon het niet weten joel... Het is jou fout niet." zei ik zacht, de jongen wat opbeurend. De fout lag bij ons beiden, want hij had een beetje gelijk. Ik had nooit de kans gehad om het hem uit te leggen, maar ik kende mezelf zelf als ik de kans had gehad zou ik het nooit eerlijk verteld hebben, niet na onze eerste discussie toen hij de naald gevonden had. "Ik weet niet of je me ooit kan vergeven maar...Ik hou van je." Zijn woorden zorgden voor een fleur van euphoria en mijn ogen vulden zich weer met tranen ditmaal van puur geluk. "Natuurlijk." kwam er broos over mijn lippen "Ik neem je niets kwalijk." vervolgde ik zacht.
    "Ik hou van je en ik ben er nooit mee gestopt." zijn woorden waren zo fragiel en mijn hart voelde ik zowat uit mijn borstkast springen.
    "Als er iemand een idioot is ben ik het wel," Joels handen gleden naar mijn arm waar ze voorzichtig over mijn littekens gleden en ik slikte even waarna ik de jongen weer bekeek en even knipperde. ik wist even niet wat te zeggen , maar eens hij vederlichte kusjes drukte op de plek waar mijn littekens zich bevonden verscheen er een zwakke , maar gelukzalige glimlach op mijn lippen. "Ik hou van je, inclusief je imperfecties." Glimlachte Joel naar me waardoor ik weer zwijmelde en mijn lippen op die van hem drukte. "Ik hou ik zo veel van jou joel." fluisterde ik tegen zijn lippen aan. "Ik ben jou idioot en jij de mijne." zei ik zachtjes lachen, terwijl een gelukzalige traan mijn ooghoek opnieuw verliet. "zo fucking veel." mompelde ik hem opnieuw zoenend.


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    D O M I N I C      B I L L Y      O' C O N N E L L

    20            Homosexual            In the living room            With Manuel




    ''Hmh, sounds good to me love, ik zal het wel een mooi plaatje maken voor je.'' Dominic schudde lachend zijn hoofd. Tatoeages oké, maar op zijn voorhoofd echt niet. "Misschien wanneer we getrouwd zijn, droomprins." zei hij en gaf de jongen een schouderklopje.
    Vervolgens had Dominic duidelijk gemaakt dat hij alle tijd voor Manuel had wat door hem beantwoord werd met een kus op zijn wang. Iets wat Dominic weer lichtelijk rood aan liet doen lopen. Wat was het toch vandaag met jongens die hem in verlegenheid brachten?
    Vervolgens had Manuel aan Dominic gevraagd of hij bang moest zijn voor competitie iets wat Dominic lichtelijk in twijfel had gebracht. Hij zou zowel tegen zichzelf als tegen Manuel liegen als hij Amor weg zou laten. Hij had de jongen al interessant gevonden sinds hij het huis binnen was gekomen maar hij had altijd zo onbereikbaar geleken. Echter nu hij een ochtend met hem had doorgebracht leken de gevoelens voor de jongen enkele erger te zijn geworden. Toch zodra ze weer terug waren bij het huis leek de jongen weer net zo onbereikbaar als eerst, iets waardoor Dominic zijn kansen bij hem triest in zag.
    Het was misschien jammer maar toch mocht hij niet klagen, kijk wie hij nu aan zijn zijde had. Dominic kende Manuel nog minder goed dan Amor maar daar zou vast snel verandering in komen.
    Dominic had besloten open kaart te spelen en Manuel gewoon te vertellen van zijn "date" met Amor. Hij had geen idee of het geen wat hij vanochtend met de jongen gedaan had een echte date te noemen was, toch had hij daar stiekem wel op gehoopt. Dominic was bang dat hij Manuel er misschien mee gekwets had maar gelukkig leek dat niet zo te zijn. ''Hmh, ik snap je.. Ik hing wat rond met Joel vanochtend, same story.'' Dominic knikte begrijpend. Het kwam er dus op neer dat beiden jongens niet wisten wat ze wilde. Dit was wel een bevestiging dat Amor voorlopig off limits voor Dominic zou zijn en dat was iets waar hij maar vrede mee moest hebben, hoe gezellig het ook was geweest met de jongen.
    ''But I always try to make people feel better..'' door deze woorden ontstond er een glimlach op Dominic zijn gezicht. "Je bent te goed voor deze wereld, Manuel." grijnsde hij en streek liefkozend met zijn hand langs de jongen zijn wang.
    ''Hmh, good, maar als ik alsnog beter mijn best moet doen om indruk te maken, just let me know..'' naarmate de jongen deze woorden in zijn oor fluisterde werd Dominic zijn grijns steeds ietsje breder. "Hmm, ik bedoel, de jongens staan natuurlijk wel voor me in de rij..." zei Dominic met een ondeugende grijns. Dit was niet helemaal waar, hij had eerder het idee dat de meeste hem liever met een grote boog ontweken maar hij wilde Manuel wel eens het onderste uit de kan zien halen. Niets vond hij aandoenlijker dan een jongen die indruk op hem probeerde te maken. "Doe je best, zou ik zeggen." knipoogde hij met een speelse grijns naar de jongen.
    Manuel had het niet kunnen laten nog een tweede bestelling te plaatsen. Waar Dominic een verslaving had voor haarverf leek deze jongen een verslaving te hebben aan eten. Niet dat je Dominic daar ooit over zou horen klagen, hij was immers ook dol op eten. Maar wie niet? Dominic keek toe hoe de jongen een kers van één van de milkshakes af viste en daarna voor zijn neus hield. ''Special treat for a special boy?'' Dominic rolde speels met zijn ogen. "Jij gaat wel echt al de clichés of he?" grijnsde hij. "I like it though." zei hij en haalde kort zijn schouders op alvorens hij de kers van hem aannam.
    Vervolgens had Manuel een voorstel gedaan wat Dominic wel erg interessant leek. ''Hmh, taste the Rainbow right?'' Dominic beet op zijn lip en knikte langzaam. Dat is iets wat hij met Manuel zeker wel wilde proeven.
    Dominic bleef Manuel strak aan kijken terwijl hij steeds dichterbij kwam tot ze nog maar enkele centimeters van elkaar verwijderd waren. ''Wanna try?'' Dominic zijn grijns verbreedde. Dat hij dat nog moest vragen. Toen Manuel zijn lippen zijn mondhoek raakte sloeg hij zijn armen om de jongen zijn nek heen en klom hij zonder pardon op de jongen zijn schoot. "Met jou? Altijd." grijnsde de jongen breed en plaatste een rij van kusjes op zijn kaaklijn.


    How far is far

    J O E L      E L I J A H      E L L I S

    22            Homosexual            Joel's room            With Amor




    Waar Joel nog geen uur geleden nog witheet had gezien van woede was hij nu wit weggetrokken van het verdriet. Hij leek de oorlog die hij voerde met zichzelf eindelijk te staken en de act die hij opvoerde op te geven. Hij was niet de slet die iedere dag met een ander aan de haal ging, hij was de jongen die om het minst geringste uit zijn plaat ging niet. Hij wilde weer gewoon zichzelf zijn, de beste versie van zichzelf. En die kon hij alleen zijn als hij met Amor was.
    Nu Amor hem openhartig uitlegde waarom hij gedaan had wat had gedaan klonk alles ineens veel logischer en vroeg Joel zich steeds meer af waarom hij zo boos was geweest op de jongen. Hij kon er niets aan doen, in zijn situatie had Joel hoogst waarschijnlijk ook naar de drugs gegrepen. Joel kon er misschien gewoon niet mee dealen. Juist wat Amor had gezegd, Joel was bang een junkie als vriendje te hebben. Want als Joel één ding wist over drugs is dat je er niet zomaar vanaf kwam. Hij was bang dat hij Amor niet zou kunnen helpen en in plaats van het te proberen was hij weggerend. Het kon hem niet schelen of Amor als junkie gezien werd of als wat dan ook, Joel had zelf voor hem gekozen maar het was het feit dat hij bang was hem niet te kunnen helpen dat hem zo bang had gemaakt.
    Naast veel verdriet en woede had dit alles hem ook een waardevolle les geleerd en had het hem iets doen beseffen: hij kon niet zonder Amor. Net zoals Amor een tijd lang niet zonder zijn drugs had gekund kon Joel niet zonder Amor. Amor was zijn drug en nu begreep hij waarom het zo moeilijk was om er vanaf te blijven.
    Hoewel het geen geheim was dat Amor zich vaker dan eens in de nesten werkte kon Joel niet van hem afblijven. Hoe een slechte invloed hij misschien ook kon zijn Joel kon niet uit zijn buurt blijven. Joel had ook zijn problemen en samen zouden ze er wel komen. Een mentaliteit die Joel de laatste weken steeds meer de vergetelheid in had gebracht en hij leek hem plots weer gevonden te hebben. Hij had Amor nodig en Amor had hem nodig.
    Joel had ingezien dat ook hij fout had gezeten en bood dan ook zo'n acht keer zijn excuses opnieuw aan. Hij besefte zich wat hij Amor aan had gedaan en het liet zijn maag omkeren. Hoe kon hij de jongen voor hem ooit pijn doen? Zodra hij in zijn ogen keek leek hij iedere keer opnieuw weer net zo hard voor hem te vallen, misschien wel harder dan de keer daarvoor. Amor probeerde hem gerust te stellen door te vertellen dat het niet zijn schuld was. Het was misschien wel waar, waar twee vechten hadden twee schuld maar Joel was de geen die weggelopen was... Joel was normaal gesproken de kalmheid zelve maar nu was er weinig rust te bekennen bij de jongen. Hij was compleet over de zeik en gooide er maar een zee van verontschuldigende woorden uit in de hoop het goed te kunnen maken.
    Toch leek de aanraking van Amor hem nog steeds tot rust te kunnen brengen en hield hij voor even zijn mond. "Je kon het niet weten Joel... Het is jou fout niet." Joel kneep zijn ogen samen en veegde hardhandig een lading tranen van zijn wang. Dat was nou juist het probleem, hij had het moeten weten. Het was als vriendje zijn taak om op Amor te letten, in de gaten te houden of hij zich wel goed voelde en of hij hulp nodig had. Alles leek op Joel af te komen en hij wist ineens niet meer wat links of rechts was of hoe hij nog normaal adem moest halen. Al het verdriet en woede van de afgelopen weken kwam er in één keer uit en Joel werd bedolven onder het intense gevoel van verdriet en spijt.
    "Natuurlijk. Ik neem je niets kwalijk." Na deze woorden was er toch weer een minescule glimlach op Joel zijn gezicht te bekennen gepaard met een klein gevoel van opluchting. Joel had gezien aan Amor hoe lastig hij het had gevonden over zijn drugsverleden te beginnen. Joel wilde absoluut niet dat Amor zich ergens voor schaamde of er om schroomde hem iets te vertellen. Hij was zijn vriendje hij kon met alles bij hem terecht en Joel zou nooit minder om hem geven, dat was al wel bewezen. Ondanks de toch pijnlijke woorden die over en weer gevlogen waren hield Joel nog altijd evenveel van Amor.
    Hij wilde het duidelijk maken aan Amor dat het hem niet uitmaakte met wat voor problemen hij zat en dat hij om hem gaf ondanks alles. Om dit duidelijk te maken liet hij voor het eerst zijn vingertoppen over de kleine littekens op Amor zijn arm gaan en had hij er kusjes op gedrukt. Joel hield van de jongen, van zijn hele lichaam en alles wat hij was. Er waren geen woorden bij nodig geweest, Amor had het begrepen.
    Hij had meteen zijn lippen op die van Joel geplant en Joel zijn hart maakte een zesdubbele salto. "Ik hou ik zo veel van jou joel." Joel glimlachte breed tegen de jongen zijn lippen aan en hij betwijfelde of hij ooit eerder zo'n grote glimlach had gehad. "Ik ben jou idioot en jij de mijne." Joel sloot zijn armen om Amor zijn nek heen. "zo fucking veel." Joel wilde zoveel tegen de jongen zeggen maar kon nergens de moed vandaan halen hun lippen weer te scheiden nu ze elkaar eindelijk weer gevonden hadden. Joel ging op in hun zoen en ving nu niet alleen een glimps op van geluk maar voelde zich gelukkig. Wat hij er al die weken wel niet voor gegeven had om dit weer te kunnen ervaren. Natuurlijk had hij Manuel wel gezoend maar niets kon tippen aan het gevoel wat hij kreeg zodra Amor zijn lippen die van hem raakte. Hij werd helemaal warm vanbinnen, zijn hart begon als een bezetene te kloppen en hij kon gewoon voelen hoeveel Amor van hem hield, ondanks alles.
    Joel kon de rest van de dag hier wel op deze manier blijven zitten maar nu het ergste verdriet afgezakt was waren er wel wat dingen die hij kwijt moest. Joel maakte zich met moeite los van de jongen en aaide over zijn haar waarna hij een verdwaalde traan van Amor zijn wang veegde. Joel glimlachte zwakjes en keek de jongen aan. "Amor, wil je me één ding beloven?" vroeg hij terwijl hij met zijn hand door Amor zijn krullen ging. "Geen geheimen meer, oké?" piepte hij zacht en beet op zijn lip, hij moest zijn best doen niet weer in tranen uit te barsten. "Je hoort met alles bij mij terecht te kunnen, en dat kan je ook vanaf nu, ja?" zei Joel en knikte even. Echter was hij een klein detail vergeten, Amor was zijn vriendje niet meer... En hij had werkelijk geen idee of de jongen dat überhaupt nog wilde.
    "Althans, als je mijn vriendje nog wilt zijn..." mompelde Joel wat afwezig en wendde zijn blik van Amor af, maar bleef met zijn haar spelen. Hij was zo blij dat hij de jongen weer mocht aanraken, zijn liefde weer mocht voelen maar misschien was het maar voor even geweest... Misschien was Joel wel te hard van stapel gelopen. Hij had zelf immers gezegd dat het waarschijnlijk niet zo makkelijk zou gaan. Toch had hij zodra hij Amor in zijn ogen had gekeken de jongen overal spontaan voor vergeven en hij hoopte dat Amor hetzelfde gedaan had.
    Joel besefte ook dat als ze weer een relatie met elkaar aan zouden gaan er dingen moesten gaan veranderen. Met als voornaamste geen geheimen meer voor elkaar en alles bespreekbaar te maken. Misschien moesten ze wat vaker van deze onderonsjes op bed hebben waar ze met elkaar hun angsten en zorgen konden bespreken, elkaar beter zouden kunnen laten voelen. Joel was ervan overtuigd dat het probleem bij hun communicatie had gelegen en dan met name communicatie over gevoelens. Joel gaf het toe, gevoelens waren eng en er over praten al helemaal maar Joel wist alles van Amor en Amor alles van hem, waar maakte ze zich dan druk om? Joel wist één ding zeker, hij wilde er voor altijd voor Amor zijn, vriendje of geen vriendje. Hij hield zoveel van die jongen dat hij daar nooit en te nimmer mee zou kunnen stoppen. Of hij het nou leuk zou vinden of niet, hij had Amor nodig.


    How far is far