[RPG • 250] House of Adoration • Speeltopic - Speeltopics

In het land van zon, zee, strand, en kangaroos, zijn de gevaarlijke wilde dieren en een zonnesteek niet de enige gevaren die je tegen kan komen. Ondanks dat acceptatie van de lgbtqiap+ gemeenschap steeds verder groeit, komen er ook nog vaker dan eens jongeren op straat te staan om wie ze zijn. Het is een triest feit van alle tijden. Gelukkig is er ook een vangnet: de Houses. Zij zetten hun deuren open voor deze verstoten lgbtqiap+ kinderen en helpen hen zichzelf te ontdekken en op eigen benen te staan. Elk House heeft een andere structuur, andere regels, en andere gebruiken, maar allemaal zijn ze daar als een familie voor degenen die door hun gegeven familie zijn verstoten. Het oudste House van Sydney is het House of Adoration. Door de jaren heeft het verschillende uitvalsbasissen gehad, maar inmiddels is het al jaren gesitueerd in een groot appartement aan de rand van het stadscentrum. Door de geschiedenis heeft het House veel weerstand en discriminatie moeten doorstaan, maar de laatste jaren is dat gelukkig iets gekalmeerd, al is het er nog altijd. Toch zal het nooit buigen voor haat en bekrompen wereldbeelden. Het zal er zijn tot het bestaan ervan overbodig wordt, al zal dat jammer genoeg nog lang niet het geval zijn.

• The House • Het House of Adoration is zowel een familie van outcasts en misfits, als een letterlijk huis. Het huis is gesitueerd in een appartementenblok in Sydney, Australië, aan de rand van het centrum. Het is niet enorm groot, maar groot genoeg voor het constante komen en gaan van bewoners, en de enkele vaste gezichten die er al jaren wonen. Er zijn 5 gedeelde slaapkamers, twee badkamers, en een woonkeuken. Het is niet heel veel, maar het is meer dan genoeg, en over de jaren is het een echt thuis geworden voor de bewoners. Vorig jaar heeft het House een kans gekregen het appartement te kopen. Na extra hard werken van de huidige bewoners, en steun van oud-bewoners, hebben ze het geld bij elkaar weten te sprokkelen. Dit heeft ervoor gezorgd dat het House nu een echt stabiele thuisbasis heeft en geen zorgen meer hoeft te hebben over het op tijd betalen van huur of de kans uit het appartement gezet te worden. Wel betekent dit dat ze zelf het onderhoud moeten doen, en dat is inmiddels hard nodig. Het House zelf is een gekozen familie voor degenen die aan de deur komen op zoek naar hulp en geborgenheid om hun leven op te kunnen bouwen. Het is een veilige haven voor degenen die door hun gegeven familie verstoten zijn voor wie ze zijn of van wie ze houden. Niemand wordt in principe weggestuurd, maar er wordt van iedereen wel verwacht dat ze bijdragen aan het House en dat ze hun best doen om hun eigen leven op de rit te krijgen. Als ze eenmaal op eigen benen staan trekken de meesten weg en maken ze plaats voor de volgende die hulp nodig heeft. Met feestdagen als kerst en australia day komen de huidige bewoners en oud-bewoners samen, vaak op een van de stranden van Sydney, om de feestdagen en hun familie te vieren. Op dit moment is Lady Felicia de leidster van het huis. Zij zorgt ervoor dat alles in goede banen wordt geleid, iedereen de basis heeft die ze nodig hebben, en dat niemand gebruik maakt van de anderen zonder zelf iets bij te dragen aan het House. Ook is zij degene die mediteert in meningsverschillen, nieuwelingen laat zien hoe het werkt, en die je kan helpen met je weg vinden op je weg naar zelfstandigheid. Plattegrond Impressie

• Rollen • • Manuel DeSantos • Panseksueel • 5 jaar • Castaneda • 1.3 • Amor Chesterfield • Homoseksueel • 4 jaar • Hargreeves • 1.2 • Joel Ellis • Homoseksueel • 1.5 jaar • Forky • 1.3 • Mason Andrews • Aseksueel • 4 jaar • xJess • 1.2 • Noah Bourne • Demiseksueel • 2 jaar • Venustic • 1.5 • Liam White • Homoseksueel • 7 jaar • L_Linda • 1.4 • Dominic o'Connell • Homoseksueel • Nieuw • Forky • 1.4 • Name • Reason to be here • • Sombre • . • Poppy Hassoune • Transgender • 7 jaar • KIaus • 1.2 • Hazel Robinson • Biseksueel • 5 jaar • Remiinds • 1.2 • Name • Reason to be here • • xJess • . • Lilian Rokowski • Aseksueel • 3 weken • Necessity • 1.3 • Indy Jones • Transgender Panseksueel • 2 jaar • Hargreeves • 1.4 • Gemma Cooper • Lesbisch • 8 maanden • Venustic • 1.5 • Serenity Wheeler • Lesbian • Nieuw • nesber • 1.6 • Phoenix Shaffer • Genderfluid • 3 jaar • Necessity • 1.3 • Harper Campbell • Non-binary Panseksueel • 11 maanden • KIaus • 1.3 • Kamerindeling • Kamer 1 • Harper Joel Manuel Kamer 2 • Gemma Indy Hazel Sombre's guy Kamer 3 • Lilian Amor Dominic Kamer 4 • Mason Liam Phoenix Kamer 5 • Jess's girl Poppy Noah Serenity

• Regels • • Minimaal 300 woorden. • Q Huisregels gelden hier. • OOC in het praattopic. Geen ruzies en wees respectvol naar elkaar toe. • Houd het graag REALISTISCH! Relaties hebben problemen, vrienden hebben soms ruzie met elkaar, dingen gaan vaak fout en lopen niet hoe je wil, je komt niet bij een House als je leven over rozen gaat, je zal moeten zwoegen voor je geld, loyaliteit is alles, en NIEMAND is oppermachtig het House is een democratie, maar wees respectvol naar je meerdere. • Geen Mary Sue's • Naamsveranderingen doorgeven. • Geen personages van anderen besturen. • 16+ mag, maar onder spoiler en aangegeven bovenaan de post • Klaus maakt nieuwe topics aan.

De helft van het House wordt wakker om zo naar het werk of de universiteit te gaan, terwijl de andere helft binnen komt druppelen na een nacht werken. Het is een heel normale ochtend, maar Lady Felicia heeft meegedeeld dat ze een belangrijke mededeling heeft zodra iedereen thuis is. Verder heeft ze niets laten vallen, dus er hangt best wat spanning in het huis. Niemand weet wat de Grand Dame van het House van plan is, of te vertellen heeft. Intussen zijn mensen ook nog erg druk met hun eigen leven. De badkamers zijn druk als altijd en de keuken is een puinhoop, maar wat verwacht je met zo veel mensen in een appartement? Welkom in het House of Adoration.

[ bericht aangepast op 15 juli 2019 - 0:00 ]

---

Bowties were never Cooler

AMOR CHESTERFIELD

---

Uitdagend keek ik Liam aan al verwachtte ik al snel een mep waardoor ik mijn adem inhield. Eens Liam zijn pols ook lostrok klemde ik mijn kaken hevig beet op elkaar en sloot ik mijn ogen, wachtend op die verdomde klap dat ik echt verdiend had. "What the hell jullie ook aan het doen zijn, kap ermee." ik opende mijn ogen weer en zag een knappe lange blonde engel voor me komen te staan, Liam blokkerend voor de klap dat hij me zo graag wilde uitdelen. Waar ik eerst verwacht had dat Joel Liam zou gaan sussen deed hij iets compleet anders “Luister, Liam ik weet niet wat ideeën jij hebt over ‘ons’ maar ‘ons’ bestaat niet. Je bent een aardige jongen en ik voel me gevleid dat je me leuk vindt maar in mijn hart zitten voorlopig nog teveel barsten om het aan iemand toe te vertrouwen. En al was dat niet zo, behoorde het nog altijd niet aan jou toe.” Oh snap ik vernauwde mijn blik en keek Liam strak aan al kon ik het niet laten om licht te grijzen, oh die jongen was zo hard afgewezen en maar goed ook, had hij eindelijk door dat zijn wanhopige gedrag een absolute moodkill was.
"En, trouwens, ik kan ook prima voor mezelf opkomen daar heb ik jou écht niet voor nodig. Houd je bezig met je eigen zaken." Joel ging dreigend naar Liam toe wat erg amuserend was om te zien, en ik beet dan ook op mijn lip gezien ik dit ergens ook wel erg aantrekkelijk vond, Joel die eindelijk eens een grote mond durfde opzetten tegen iemand anders dan ik. "En ik waarschuw je, raak hem met één vinger aan, En ik breek die vingers van je, één voor één." sprak hij woest en ik haalde kort mijn wenkbrauwen op naar Liam al verdween die grijns als sneeuw voor de zon eens Joel zich nu naar mij had toegedraaid. Zijn blik stond gekwetst en ik slikte even, al bekroop een enorm schuldig gevoel me. "En jij, jij bent nog altijd zo dom dat je denkt dat geweld je gaat helpen? Ook al verdien je die klap lost het helemaal niets op." waar mijn houding eerst vijandig had gedaan, vielen mijn schouders zwakjes neer en keek ik Joel schuldig aan. "Wordt toch eens volwassen."
De moed zakte me al helemaal in de schoenen en het voelde net alsof ik geen adem meer kreeg.
"Liam is mijn vriendje niet en jij ook niet, of ben je dat soms vergeten?" Zijn woorden sneden diep waardoor ik even geschrokken knipperde, zonder besef had ik hem daarnet mijn vriendje genoemd, en het kwam verdomme omdat ik nog gevoelens had voor de jongen, en nu had hij mijn hart genomen en er hard op gestampt. Al verdiende ik het wel... "Ik ben toch al vervangen? Blijkbaar gaat dat zo makkelijk bij jou." vervolde Joel gekwets en ik zal een traan over zijn wangen rollen, waardoor mijn onderlip begin te trillen. Het brak me als ik hem kwetste door mijn domme daden, mijn trots kwam vaak in de weg te staan, maar nu wilde ik de jongen in mijn armen nemen en hem smeken om onze ruzie bij te praten, dat het me speet. 'Joel ik-' voor ik de jongen kon uitleggen dat ik hem niet kwijt wilde, werd hij al ruw bij me vandaan gehaald, waarbij ik ruw tegen de muur aangedramt werd. “Ik zweer het je. Ik maak je helemaal af,” Met grote ogen keek ik Liam aan, hij zag er furieus uit en in een flits zag ik mijn vuist op mij afkomen, waarna het zwart voor mijn ogen werd.
Ik voelde mijn hartslag tekeer geen in mijn lip en mijn achterhoofd, en een soort van suis zorgde ervoor dat ik alle geluiden in mijn omgeving erg vaag hoorde, tot bijna niet. De klap was redelijk hard geweest, maar dit met het feit dat ik heartbroken en doodop was zorgde ervoor dat ik even bleef liggen, mijn ogen wilde niet eens open gaan en afgezien van een zachte pijnlijke kreun. "Waarom leer je hier nou nooit van?" Mijn gehoor begon stilaan weer te beteren en ik opende voorzichtig mijn ogen als ik een zachte streling voelde over mijn wang. Ik knipperde lichtjes bij het zien van Joel en voelde de tranen opwellen bij het zien van de jongen. Ik was zo opgelucht dat hij bij me bleef, en ook nogstees zo gekwetst. "Stomme idioot." hoorde ik Joel zacht mompelen waardoor ik zwakjes glimlachte al verlieten enkele tranen mijn ogen. "Ik weet het." mompelde ik zachtjes en lachte zacht. "Ik ben een enorme idioot." ik snikte even waarna een zachte. 'Het spijt me' hees mijn lippen verliet.

INDY STUART JONES

Panseksual Trans || Talking to Gemma on the sofa

---

Gemma leek even enthouasiast te zijn als mij en stemde haast meteen in met mijn voorstel om wat inspiratie op te doen. Ik grinnikte zacht om het enthousiasme ven Gemma waarna ze zichzelf wat herpakte met een wat rustigere 'Ehm, ja natuurlijk.' Ik glimlachte vrolijk en begon al metaal een lijstje in mijn hoofd op te sommen wat ik nog nodig zou hebben echter had Gemma al een veel beter plan 'Ik dacht zelf dat we misschien de stad wel even in kunnen om daar te kijken wat ze hebben.' mijn ogen lichtten bijna op en ik knikte vrolijk. "Ah geweldig plan! Oh kunnen we dan ook even langs de shoppingsbuurt gaan? Misschien wat kleren passen? " ik glimlachte naar Gemma. "Ik heb nog een model nodig voor mijn nieuwe artikel over de mode, dus daar al wat inspiratie voor opdoen zou meteen twee vliegen in één klap zijn." ik knipperde liefjes met mijn ogen, hopend dat Gemma zou toestemmen. Daarbij iedere kans om nieuwe kleren te passen was eentje dat je moest nemen , ook als je het helaas niet kan betalen. Ik klapte enthouasiast waarna ik van de zetel opstond en mijn hand naar Gemma uitstak om haar omhoog te helpen echter schrok ik toch op van al het kabaal op de gang en haalde mijn wenkbrauwen op. Dat klonk niet echt als vrolijk geluid ik duwde mijn lippen dan ook op elkaar en schonk Gemma een blik van 'laten we vlug ervandoor gaan'

[ bericht aangepast op 30 juli 2019 - 19:05 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Het was gek dat Indy niet doorhad wat ze met Gemma deed, Gemma smolt toen ze de jongedame zo vrolijk zag. Het was als iemand sterren in haar ogen had geplaatst, Indy haar ogen leken op te lichten van enthousiasme. Gemma kon alleen maar met een grote glimlach naar de blondine naast haar kijken. "Ah geweldig plan! Oh kunnen we dan ook even langs de shoppingsbuurt gaan? Misschien wat kleren passen? " zei Indy, Gemma knikte alleen nog altijd een beetje gehypnotiseerd door Indy haar schoonheid. "Ik heb nog een model nodig voor mijn nieuwe artikel over de mode, dus daar al wat inspiratie voor opdoen zou meteen twee vliegen in één klap zijn." voegde Indy nog aan haar vorige woorden toe, opnieuw knikte Gemma, maar ze realiseerde ook dat ze nu misschien iets moest zeggen om niet creepy over te komen. 'Ja tuurlijk,' zei ze snel terwijl ze al omhoog kwam van de bank. 'Tegen shoppen zeg ik nooit nee.' voegde Gemma er vrolijk aan toe terwijl ze een hand door haar donker bruine haar heen haalde. 'Hoewel ik waarschijnlijk niks kan kopen, mijn bankrekening staat een beetje leeg momenteel.' mompelde ze er nog achteraan. Gemma haar baan bij de tattooshop betaalde zeker niet slecht, ze verdiende waarschijnlijk meer dan andere jongeren van haar leeftijd. Het was dan ook niet perse dat Gemma geen geld meer had, maar haar lopende rekening was nogal leeg momenteel. Gemma was alleen slim genoeg om een groot deel van haar salaris elke maand naar haar spaarrekening te storten, wie wat bewaarde had ook wat voor later.
Op het moment dat Gemma wou zeggen dat ze nog even haar zonnebril van haar kamer wou halen hoorde ze ineens geschreeuw van de gang afkomen. Gemma hoorde duidelijk Joel zijn stem en wist niet of dit betekende dat ze nu best friend duties had om hem gerust te stellen. Misschien als ze gewoon deed alsof ze het nooit door had gehad dat die best friend duties kwamen te vervallen. Dan maar geen zonnebril mee naar buiten. Gemma haar ogen ontmoetten die van Indy die duidelijk hetzelfde als haar dacht, het was tijd dat ze vertrokken. 'Laten we gaan,' zei ze. 'Voordat hier een burgeroorlog begint.' Gemma grinnikte kort terwijl ze Indy bij haar pols vast pakte om de blondine mee te trekken naar buiten. Normaal had Gemma iemand waarschijnlijk al snel bij de hand vastgenomen, maar om één of andere reden voelde dat in dit geval toch een beetje fout omdat dat voor Gemma zoveel meer zou betekenen dat het voor Indy zou betekenen.
Toen de twee buiten stonden liet Gemma Indy haar pols dan ook al snel weer los. 'Heb je er een probleem mee eerst ergens een broodje te kopen, ik heb nog niet ontbeten, ik denk dat ik spontaan neer val als ik niet snel wat te eten krijg.' zei Gemma terwijl ze naar Indy grijnsde. Gemma was nooit één van die meisjes geweest die weinig aten om dun te blijven. Gemma gaf daar gewoon niet heel veel om, maar wist vaak ook haar vreetbuien wel te compenseren doordat ze redelijk sportief was van zichzelf. Hoewel dat vooral tot zijn uiting kwam in het water, vandaar dat er bij Gemma echt wel sprake was van een summer body en een winter body, in de zomer kwam ze pas echt in beweging.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

20      ♥      Homosexual      ♥      In the living room      ♥      With Manuel

Waar Dominic als een soort schoothondje direct achter Amor aangelopen was na de mededeling, had Amor hem verteld dat hij toch maar even ging slapen. Dominic kon zien dat de jongen echt dood op was dus moedigde hij hem zeker aan dit te gaan doen. Dominic wist zichzelf wel te vermaken tot hun beautyavond. Dominic kon wel naar zijn kamer gaan maar sinds Amor en hij dezelfde kamer deelde had dit niet veel zin. Dominic wilde hem immers zijn welverdiende rust gunnen. Dus besloot Dominic zich maar weer naar de woonkamer te begeven om daar plaats te nemen op de bank. De meeste bewoners waren alweer vertrokken om hun eigen dingen te doen. Toch vond Dominic Manuel die alleen tegen de muur aan stond. Dominic glimlachte even klein en liep vervolgens naar de jongen toe. "Hey, stranger." grijnsde hij naar de jongen en duwde even speels met zijn schouder tegen die van Manuel aan. "What's on your mind, handsome?" vroeg hij grijnzend. Waarschijnlijk was het hetzelfde als de rest van het huis: de extra locatie. Dominic zijn mening was wat neutraal geweest gezien hij geen idee had met wat hij zich erbij moest voorstellen, hij was hier nog maar net. "Wat zeg je ervan om samen iets te gaan doen?" glimlachte Dominic naar hem. Dominic wilde Manuel graag leren kennen en eerlijk gezegd zou hij het niet erg vinden om in een ander restaurant te belanden om iets te eten, want alleen op een over besuikerde wafel leven was ook niets. "Wees maar niet bang, jij mag kiezen." grijnsde hij naar de jongen. "Terwijl jij nadenkt pak ik onze jassen wel." knipoogde hij naar de jongen alvorens hij naar de gang vertrok om hun jassen van de kapstok te vissen. Eenmaal hij ze in zijn handen had werd hij op de terug weg afgeleid door iets wat zich iets verderop afspeelde. Amor en Joel leken een discussie te hebben en zo te zien was Liam zich ermee gaan bemoeien. Dominic beet even kort op zijn lip alvorens hij snel weer terug liep naar Manuel. Hij wilde zich niet ergens mee gaan bemoeien wat hem niets aan ging. "Nu kun je niet meer terug." grijnsde hij naar de jongen waarna hij zijn jas in zijn armen gooide.

---

How far is far

---

“What the fuck Liam!” Joel schreeuwde nog net niet tegen hem. Fuck. Fuck, fuck, fuck! Hij had alleen Joel willen helpen door het voor hem op te nemen tegen Amor. Maar in plaats daarvan had hij het alleen maar erger gemaakt. Hoewel zijn hart nog als een gek tekeer ging, leek zijn boosheid langzaam weg te ebben . “Ik dacht dat ik een jaloers kreng was maar jij bent nog erger,” siste Joel en trok Liam hardhandig bij Amor weg. “Joel, alsjeblieft…,” begon Liam smekend maar Joel leek hem niet te horen. “Jullie zijn beiden net zo erg, stelletje fucking kinderen!” Tot overmaat van ramp knielde Joel bij Amor neer. Een paar minuten eerder sloegen de twee elkaar bijna de hersenen in, en nu leek alles opeens weer goed te zijn en was híj, Liam, de boosdoener. Toch kwam Joel weer overeind en draaide zich naar Liam toe. Zijn blik zei genoeg en in een reflex zette hij een stap achteruit. Volkomen onverwacht plantte Joel zijn vuist vlak naast hem tegen de muur. “Ik heb je gewaarschuwd. Ik heb je fucking gewaarschuwd Liam,” siste Joel. Joel had zijn vuist vastgepakt en kneep erin. Het deed geen pijn, maar het feit dat Joel dit bij hem deed, deed wél pijn. “En, hoe voelt dat nou? Ben je opgelucht? Ik weet niet wat je hiermee wilt bereiken maar ik had je slimmer ingeschat dan dit,” snauwde Joel. “Dus, wat is je volgende zet? Ga je mij ook een klap verkopen? Doe maar, ik ben echt niet bang voor je.” “Je zult het mij moeten doen, Liam, want bij hem zet je geen stap meer in de buurt.” Joel kneep harder, en zijn ogen knepen tot spleetjes. “Heb je dat begrepen? Want ik zweer het Liam, ik sta niet voor mezelf in voor wat ik met je doe als je ook nog maar naar hem wijst.” Nu greep hij Liams kaak beet. “Wees verstandig en ga iemand anders pesten.” Daarna knielde hij weer bij Amor neer. Amor leek alweer een beetje bij te komen, maar Liam luisterde niet. Hij leunde tegen de muur en deed even zijn ogen dicht. Hij had Joel alleen maar willen helpen, maar dat had totaal verkeerd aangepakt. Hij voelde tranen in zijn ogen springen, maar die veegde hij weg. Hij verdomde het om nu een potje te gaan zitten janken, zeker niet waar Amor bij was – hoewel die waarschijnlijk nog niks in de gaten had. “Joel, kom op,” smeekte Liam tegen de rug van de jongen. “Wat had je dan gedacht? Je kan niet zomaar even met mijn gevoelens spelen en vervolgens doen alsof er nooit iets gebeurt is.” Liam hoorde zelf de wanhoop in zijn stem en beet op zijn lip. “Laten we erover praten.” Liam gaf een kort knikje naar Amor. “Hij redt zich echt wel.”

[ bericht aangepast op 1 aug 2019 - 16:31 ]

De mededeling bleek een stuk minder dramatisch te zijn dan ik mij eerder had voorgesteld, maar goed. Ik zal niet klagen, al klinkt dit als iets waarvoor ik mijn dagelijks activiteiten moet verschuiven, tenminste... Misschien niet als ik de goede taken weet te krijgen. Ik grijns lichtjes en laat mezelf tegen de muur leunen waar ik sta, waarna ik even in mijn gedachten zak. Het duurt echter niet lang voor ik een bekende stem naast mij hoor, Dominic. Ik grijns lichtjes en keer mijn hoofd lichtjes naar hem toe. "Hey, stranger." zei hij gevolgd door een speels duwtje tegen mijn schouder. ''Hey you..'' zeg ik zachtjes en ik laat mijn blik kort over hem gaan. "What's on your mind, handsome?" Een glimlach verschijnt op mijn gezicht bij het horen van het laatste woord en ik haal kort mijn schouders op. 'Hmh, beetje buurtcentrum. Maar jij veel meer.' zeg ik en ik geef hem een knipoog, voor ik mijn hand optil en kort over zijn wang streel. ''Happy thoughts.'' plaag ik hem vervolgens.
"Wat zeg je ervan om samen iets te gaan doen?" glimlachte hij toen waardoor ik weer lachte. Ik had dan wel geen slaap gehad, maar voor hem had ik het wel over. Besides, een Redbull zou mij ook wel helpen. Voor ik iets kon zeggen ging hij al verder. "Wees maar niet bang, jij mag kiezen. Terwijl jij nadenkt pak ik onze jassen wel." Ik schud mijn hoofd lachend en neem van de tijd gebruik om een blikje Redbull uit de koelkast te vissen. Ik leefde er bijna op en het was dan ook niet al te raar dat er een behoorlijke voorraad stond. "Nu kun je niet meer terug." Ik grijns en haal mijn wenkbrauw kort op terwijl ik mijn jas aantrek. ''Oh geloof me, ik zou dat niet eens willen.'' zeg ik en loop langzaam naar hem toe. ''Ik bedoel maar, ik heb alles wat ik kan wensen momenteel.'' plaag ik weer terwijl ik mijn Redbull wat omhoog hou en tegelijk mijn arm om zijn middel sla. Ik grijns even, ''so, let's go Beautiful.'' zeg ik en ik loop naar buiten.
Ondertussen bedenk ik even wat we kunnen doen, al weet ik al snel iets. Er was een kleine diner niet al te ver van huis waar ik regelmatig kwam. In de avonden was het vaak wat drukker maar ik weet maar al te goed dat het in de ochtend een ander verhaal is. Regelmatig ontbijt ik er namelijk en het is de perfecte plek om weer eens bij te komen van alles. Eenmaal buiten begin ik ook die kant op te lopen en ik kijk naar Dominic. ''I hope you're hungry.'' zeg ik en verderop zie ik de zaak al verschijnen. ''Because you're about to enter breakfast heaven.'' grijns ik en versnel mijn pas wat zodat we binnen de kortste keren binnen lopen. Ik loop meteen door naar mijn vaste plek, een booth achterin, en neem plek naast hem. ''Dus love..'' begin ik en speel zachtjes met zijn haar. ''What's on your mind?''

---

El Diablo.

22      ♥      Homosexual      ♥      The hallway      ♥      With Amor and Liam

Joel zijn hart bonkte op een razend tempo net zoals zijn hoofd dat deed. Hij had letterlijk met zijn handen in het haar gestaan, niet wetend wat aan te moeten met het zootje ongeregeld dat hij gecreëerd had. Hij en Amor hadden nog altijd ruzie maar leken beiden moeite te hebben met hun gevoelens jegens elkaar die er nog waren te onderdrukken maar hij had Liam blijkbaar ook de verkeerde signalen gegeven. Het was allemaal zo verwarrend... Het had Joel zo over de zeik gekregen dat er kant van hem naar boven was gekomen die hij eigenlijk nog nooit had gezien. In ieder geval erg zelden. Het was de kant van hem die enkel en alleen naar boven kwam als iemand een geliefde van hem iets aan deed. Er was eerder nog niets aan de hand geweest, hij had Liam alleen duidelijk gemaakt dat hij beter weg kon gaan en zich het best buiten Amor en zijn gesprek kon houden. Echter leek deze jongen nog slechter te luisteren dan Amor dit deed en had hij lak aan Joel zijn woorden. Dit was Joel in het verkeerde keelgat geschoten. Joel en Amor mochten dan wel geen relatie meer hebben, Amor liet zijn hart nog steeds sneller kloppen. Amor had hem eerder nog tussen neus en lippen door per ongeluk zijn vriendje genoemd. Joel zou liegen als hij zou zeggen dat ook hij Amor als wat anders zag dan dat, want dat leek hij nog steeds niet te doen. Als hij eens een drankje in de bar deed waar hij soms op trad en hem gevraagd werd of hij single was flapte hij er altijd automatisch een "nee" uit. Het was pure automatisme maar Joel deed ook niet echt zijn best het uit zijn systeem te krijgen. Stiekem hoopte hij namelijk nog steeds dat ze bij zouden draaien en hij ooit Amor weer zijn vriendje zou mogen noemen. Aan de ene kant wilde hij niets liever dan dit maar aan de andere kant voelde hij zich nog steeds zo verraden. Joel had alles met hem gedeeld en vertrouwde hem overal mee. Daarom deed het zo pijn dat Amor dat duidelijk niet had gedaan. Als Amor het hem toch verteld had -had hij er alles aan gedaan de jongen te helpen en hadden ze er samen ingestaan. Dan hoefde Amor niet alleen met al die ellende te zitten. Het voelde voor Joel gewoon of hij hem niet vertrouwde, iets wat volgens Joel toch wel het belangrijkste is in een relatie. Echter was het niet alleen dit wat tot de break up had geleid. Natuurlijk was Joel even flink pissig naar het vinden van het spul van Amor maar het was de ruzie die erop volgde geweest wat hen beiden tot het eindigen van de relatie gebracht had. Iets wat Joel tot op de dag van vandaag nog als de grootste fout van zijn leven ziet. Ergens nam hij het zichzelf iedere dag een beetje meer kwalijk dat hij Amor niet meteen in zijn armen genomen had, had gezegd dat het allemaal wel goed kwam. Maar in plaats daarvan was hij als een beledigd klein kind weggelopen. Nu lag dezelfde jongen door zijn toe doen zo goed als bewusteloos voor hem. Niet omdat Joel de klap had uitgedeeld, dat zou hij nooit kunnen maar wel door zijn toedoen. Als automatische reflex checkte Joel meteen wat de schade was en keerde hij zich daarna furieus naar Liam. Hij had hem gewaarschuwd en nu was het tijd om hem écht duidelijk te maken wat voor gevolgen het zouden hebben als hij het nog eens probeerde Amor met ook maar één vinger aan te raken. Na de preek naar Liam richtte Joel zich weer op het hoopje verdriet dat op de grond zat. Hij had de jongen zacht langs zijn wang gestreken en het bloed wat weggeveegd. Stiekem alleen maar als excuus om de jongen maar aan te kunnen raken. Bij het aanraken van zijn huid had het meteen gevoeld als thuiskomen. Joel kende iedere millimeter van Amor zijn lichaam en wilde dat eigenlijk nooit vergeten... De glimlach die op Amor zijn gezicht tevoorschijn kwam deed Joel goed en liet die van hem automatisch verbreden. "Ik weet het." net zoals dat Amor zijn lach Joel had laten lachen hadden de tranen van de jongen hetzelfde effect en schoten er nu bij hem zelf ook een aantal over zijn wang. "Ik ben een enorme idioot." Een kleine lach verliet zijn lippen en hij schudde zacht zijn hoofd. "De grootste die ik ken." zei Joel zacht. "Maar ik kan er zelf ook wat van..." mompelde hij en ging met zijn duim nogmaals langs de jongen zijn wang. Niet omdat er nog een beetje bloed achtergebleven was, maar gewoon om het aanraken. "Het spijt me" deze worden zorgde ervoor dat Joel zijn hart een aantal slagen oversloeg. Deze simpele zin die hij nooit afkomstig uit Amor zijn mond verwacht had. Joel keek Amor voor enkele seconden met grote ogen aan en beet op zijn lip, niet wetend wat te zeggen. Hij richtte zijn blik even op de vloer en keek de jongen daarna weer aan. "Mij ook..." zei hij zacht met een stem die duidelijk aan het breken was. Joel probeerde de brok die ontstaan was in zijn keel weg te slikken maar het leek niet te helpen. Joel stond op het punt om de jongen in zijn armen te vallen en eindelijk zijn lippen weer met die van hem te herenigen tot hun moment voor de zoveelste keer verstoord werd door weer dezelfde stoorzender. “Joel, kom op,” Joel sloot zijn ogen en beet nogmaals op zijn lip. “Wat had je dan gedacht? Je kan niet zomaar even met mijn gevoelens spelen en vervolgens doen alsof er nooit iets gebeurt is.” Joel zuchtte en opende zijn ogen weer. Kwam hij weer aan met dat argument. Joel keek Amor aan en stond daarna weer op om zich naar Liam toe te draaien. “Laten we erover praten.” Joel keek de jongen fronsend aan. Was hij serieus? “Hij redt zich echt wel.” Joel keek de jongen nu ongelovig aan en sloeg zijn armen weer over elkaar. "Waar wil je in vredesnaam over praten Liam? Ja, ik geef toe dat ik wat naar je toe getrokken ben na... het ding met Amor maar om gelijk te denken dat ik je vriendje ben gaat wel erg ver." zei hij. "Sorry als ik je valse hoop gegeven heb maar ik heb duidelijk aangegeven dat ik nog niet toe was aan een nieuwe relatie. Het spijt me als je gekwetst bent maar je hoeft het niet op hem af te reageren." zei hij nu weer met een lichtelijk kwade ondertoon. Het maakte hem nog steeds pissig dat Liam het lef had gehad Amor een klap te verkopen en hij balde zijn vuist dan ook onbewust als hij eraan terug dacht.

---

How far is far

---

Liam hoorde Joel zuchten, waarna hij overeind kwam en Liam fronsend aankeek. Vervolgens sloeg hij zijn armen over elkaar. "Waar wil je in vredesnaam over praten Liam?," vroeg Joel. "Ja, ik geef toe dat ik wat naar je toe getrokken ben na... het ding met Amor maar om gelijk te denken dat ik je vriendje ben gaat wel erg ver. Sorry als ik je valse hoop gegeven heb maar ik heb duidelijk aangegeven dat ik nog niet toe was aan een nieuwe relatie. Het spijt me als je gekwetst bent maar je hoeft het niet op hem af te reageren." Na die woorden was Liam een paar tellen sprakeloos. Dus het speet hem?! En nu ging Joel hem ook vertellen wat hij moest doen? "Ten eerste dacht ik helemaal niet dat jij mijn vriendje was," zei Liam uiteindelijk met opeengeklemde kaken. "En ten tweede weet ik dat je nog niet toe bent aan een nieuwe relatie. Zeker niet na wat die eikel je allemaal heeft geflikt. Maar ik dacht dat wij... Dat we een kans hadden..." Liam's stem stierf weg, toen hij zelf hoorde hoe wanhopig en smekend zijn stem klonk. "Betekent dit dat het weer helemaal goed is tussen jou en dat daar?" Liam kon het niet laten een minachtend knikje naar Amor te doen. Het deed hem veel meer pijn dan hij ooit zou toegeven. Natuurlijk wist hij dat Joel gebroken uit de relatie was gekomen en dat het heel lang zou duren voordat hij ubehaupt weer aan een relatie kon denken, maar dat had Liam geaccepteerd. Hij had geduld gehad met de jongen maar was er altijd voor hem geweest. En nu werd hij als oud vuil langs de kant van de weg gedumpt? Liam wenste dat hij Amor nog wat harder tegen zijn gezicht had geslagen. Liam draaide zich om en bromde: "Dan zoeken jullie het zelf maar uit." Hij had het al niks gevonden dat hij Joel met Manuel had gezien, deze ochtend in de keuken. Maar als Joel en Amor werkelijk weer bij elkaar waren, of kwamen... Liam bleef staan, zonder zich te verroeren, en twijfelde tussen keihard wegrennen of met zijn vuisten Amor verder te bewerken. Hij koos voor het eerste, al probeerde hij zijn waardigheid enigzins te bewaren door te lopen, en besloot Amor later wel te grazen te nemen.

20      ♥      Homosexual      ♥      In the living room      ♥      With Manuel

Dominic was blij dat hij Manuel nog had weten te vinden gezien iedereen direct na de mededeling weer verdwenen leek te zijn. Dominic had Amor zijn rust gegund maar was zelf alleen achter gebleven. Dominic was de hele dag al enorm druk geweest en hij wist niet of hij zichzelf wel zou kunnen vermaken. Gelukkig hoefde dat ook niet want hij had Manuel als slachtoffer gevonden. De jongen leek wat afwezig te zijn waardoor Dominic zich afvroeg waar de jongen met zijn gedachten zat. 'Hmh, beetje buurtcentrum. Maar jij veel meer.' Dominic kreeg spontaan een grijns op zijn gezicht van deze woorden. Deze werd enkel alleen maar breder na de jongen zijn aanraking. ''Happy thoughts.'' "Gelukkig maar." grijnsde Dominic naar hem en stak kort zijn tong naar hem uit. Het voelde voor Dominic stiekem een klein beetje raar om met Manuel te flirten na zijn ochtend met Amor, daarom hield hij zich ook wat in. Dominic had Manuel zo ver weten te krijgen ergens met hem naartoe te gaan en Dominic was ondertussen alvast hun jassen gaan halen. Eenmaal hij terug kwam was Manuel een blikje RedBull rijker. ''Oh geloof me, ik zou dat niet eens willen.'' zei de jongen terwijl hij zijn jas aantrok waarna hij dichter naar Dominic toe liep. ''Ik bedoel maar, ik heb alles wat ik kan wensen momenteel.'' zei de jongen waarna hij zijn arm om Dominic zijn middel sloeg. "Hmm, is dat zo?" grijnsde Dominic breed. "Nu heb je er nog maar één." grijnsde hij waarna hij de RedBull van de jongen af pakte en er even aan rook. Dominic trok even een vies gezicht. "Dat jij die vieze troep binnen weet te houden." grinnikte hij. Het blauw met zilveren blikje had hetzelfde effect op Dominic als een mentos die in een volle fles cola gedropt werd. Een kleine explosie zou volgen. Waarschijnlijk had hij zichzelf uit pure veiligheid aangeleerd om bij die druk makende zooi uit de buurt te blijven. ''so, let's go Beautiful.'' grijnsde Manuel en Dominic knikte instemmend en drukte direct het blikje weer terug in Manuel zijn handen. "Hier, dit mag je houden." lachte hij en pakte Manuel zijn hand waarna Manuel zelf toch de leiding leek te nemen eenmaal ze buiten stonden. ''I hope you're hungry.'' Dominic keek Manuel met grote ogen aan. "Je hebt geen idee. Ik heb alleen nog maar een wafel op met een dodelijk suikergehalte." lachte hij waarna hij Manuel weer nieuwsgierig aan keek, afwachtend tot hij uit de doeken ging doen wat zijn plan was. ''Because you're about to enter breakfast heaven.'' Dominic likte zijn lippen na deze opmerking. "Manuel, je bent een engel. Je had me op dit moment nergens gelukkiger mee kunnen msken." grijnsde Dominic blij en begon wat sneller te lopen gezien de Diner al in beeld was. Eenmaal binnen had Manuel hen naar een plek achterin geleid. ''Dus love... what's on your mind?'' Dominic was even afgeleid door het retro patroon dat zich op de vloer voordeed en keek weer wat afwezig op naar Manuel. Hij beet even kort op zijn lip en haalde daarna kort zijn schouders op. "Dat is een goede vraag." grijnsde hij en ging er even goed voor zitten. "Genoeg, maar nu voornamelijk jij, don't worry." grijnsde hij en knipoogde naar de jongen. "Met name het feit dat ik je beter wil leren kennen, meneer DeSantos."

---

How far is far

"Manuel, je bent een engel. Je had me op dit moment nergens gelukkiger mee kunnen msken." had Dominic nog gezegd en ik lach even. ''Engel hmh?'' zei ik geamuseerd. ''That's a new one..'' vervolgde ik al snel, waarna ik plaats nam in de diner en hem vroeg waar zijn gedachtes zaten. Zijn blik ging van de vloer weer naar mij en ik glimlach naar hem. "Dat is een goede vraag." grijnsde hij waarna hij goed ging zitten. "Genoeg, maar nu voornamelijk jij, don't worry." knipoogde hij en ook bij mij verschijnt er nu een tevreden grijns. Dat soort dingen bleven leuk om te horen, natuurlijk. ''Hmh, hoe toevallig...'' zeg ik zachtjes. "Met name het feit dat ik je beter wil leren kennen, meneer DeSantos." Even ben ik stil en trek ik mijn wenkbrauw wat op, maar dan veranderd mijn grijns in een glimlach. ''Well, dat is ook nieuw..'' Geef ik dan toe en ik laat mijn vingers nog altijd zachtjes door zijn haar gaan.
De meeste mensen die ik tegenkwam zagen niks in het hele 'leren kennen buiten het fysieke' gedeelte, maar dan moet ik toegeven dat ik daar ook vaak bij hoor. Er zijn mensen waar het anders is hoor, daar niet van. Maar nog altijd lijk ik dan niet ver te komen, al ligt dat vaak ook voor een groot deel aan mij. Oops, I'm kind of a mess. Dominic hoort echter zeker bij de mensen die ik interessant vind dus als hij mij beter wilt leren kennen... Sure honey.. ''Meneer DeSantos hmh? Dat klinkt vrij interessant...'' ik kan het niet laten om hem even te plagen en werp dan kort een blik op de menukaart. Ik kende zijn smaak natuurlijk nog niet heel goed dus het klonk vrij aantrekkelijk om gewoon het meeste op de menukaart -qua ontbijt- te bestellen. Al was dat misschien ook een beetje too much in combinatie met de Mc Donalds van eerder... Nou ja... Pancakes doen het altijd goed toch?
Ik wil net weer praten als een van de serveersters bij ons staat, Hailey, iemand die ik wel vaker zie hier. Ik bestel pancakes voor ons en werp een korte blik op hem, voor ik ook een chocolade milkshake bestel. Damn, de milkshakes hier... Ik wil gelijk alle smaken bestellen als ik eraan denk maar ik weet mij in te houden. Als ze eenmaal weer vertrokken is keer ik mij weer naar hem toe. ''Dus... Wat wil je weten? Want ik kan nu wel een heel verhaal gaan ophangen maar dan weet ik niet of ik alle interessante dingen vertel...'' vraag ik hem. ''Hoewel, zo mega interessant ben ik nou ook weer niet, don't expect to much.'' geef ik dan lachend toe. Ik was heel zelfverzekerd, sure, maar ik vond mezelf ook weer niet heel interessant. Ik heb niks om over te klagen en dat is genoeg voor mij. Ondertussen brengt Hailey de milkshake en ik pak een van de twee rietjes, waarna ik een paar slokken neem en met mijn ogen gericht op hem wacht op zijn antwoord.

---

El Diablo.

22      ♥      Homosexual      ♥      The hallway      ♥      With Amor and Liam

Het was niet de bedoeling dat die ene opmerking tot dit alles zou leiden. En het was al helemaal niet de bedoeling geweest dat er nog iemand bij betrokken zou raken. Als Joel dit geweten had -had hij zijn grote mond wel gehouden. De situatie was al naar genoeg tussen enkel hem en Amor de komst van Liam tussen hun maakte het alleen maar erger. Joel had het verdriet in Liam zijn ogen gezien, iets wat toch wel een steek in zijn hart na liet. Joel was van nature helemaal niet opvliegend en snel kwaad maar door deze verrotte situatie balanceerde hij constant op het dunne draadje tussen woede en verdriet. Hij was zelf dan ook enorm van zijn reactie geschrokken. Toch leek de rust wat wedergekeerd te zijn en leek Liam normaal te woord te kunnen staan. Nou ja, bijna dan. Hij was nog altijd boos. "Ten eerste dacht ik helemaal niet dat jij mijn vriendje was," begon Liam met zijn weerwoord en Joel rolde met zijn ogen. Hij was hier zo klaar mee. "En ten tweede weet ik dat je nog niet toe bent aan een nieuwe relatie. Zeker niet na wat die eikel je allemaal heeft geflikt. Maar ik dacht dat wij... Dat we een kans hadden..." Joel zijn blik vond nu lichtelijk geschrokken weer die van Liam. Hij slikte even. Hij wist echt wel dat de jongen hem zag zitten, hij was niet achterlijk maar dat hij echt dacht dat er een kans inzat dat hun een ding werden. Liam was absoluut geen straf om naar te kijken en hij had over het algemeen ook zeker een leuk karakter maar zolang Joel zijn hart nog bij Amor lag kon hij gewoon niet aan een nieuwe relatie denken. Als Amor compleet out of the picture was geweest, sure maar nu was het een hopeloze zaak. Joel leek Amor niet uit zijn hoofd te kunnen krijgen en nog slechter uit zijn hart. "Liam..." bracht Joel zacht uit en beet hard op zijn lip. Fuck, waarom had hij nou zo nodig affectie moeten zoeken bij anderen. Amor had gelijk, hij had echt de slet uitgehangen al had hij dit nog niet zo bewust beseft als dat hij het nu deed. Hij had vanmorgen zelfs staan zoenen met Manuel schoot hem nu ineens weer te binnen en hij haalde bij deze gedachte een hand over zijn gezicht. Waar was hij in vredesnaam mee bezig? Hij herkende zichzelf zo helemaal niet... Hij was gewoon zo druk bezig met het enorme gapende gat wat Amor achtergelaten had in zijn hart op te vullen dat hij maar met iedereen aan papte. Echter had hij nog niet de moed gehad het verder te laten komen dan een paar niets zeggende zoen partijen, toch liet ook dat hem verschrikkelijk voelen na afloop. "Je hebt gelijk, oké, je hebt volkomen gelijk. Ik had je duidelijk moeten maken dat ik geen interesse had." zei hij en keek Liam met verdriet in zijn ogen aan. "Het is niet dat ik geen interesse had het was gewoon... oh fucking hell…" zuchtte Joel en hield zijn hand voor zijn mond waarna hij diep zuchtte. Waarom was dit allemaal zo moeilijk uit te leggen en waarom durfde hij nou niet gewoon uit te spreken dat hij nog van Amor hield... "Laat ook maar, dit lost toch geen reet op. Net zoals dat geweld van jullie dat niet doet." zuchtte hij. "Betekent dit dat het weer helemaal goed is tussen jou en dat daar?" Joel keek Liam weer aan en fronste. "Ik..." mompelde hij en beet nogmaals op zijn lip. Dat daar überhaupt nog wat van over was verbaasde hem. "Ik denk niet dat -dat zo makkelijk gaat..." zei hij zacht waarna hij zijn blik afwendde. Deze zin liet zijn stem weer zacht kraken. "Dan zoeken jullie het zelf maar uit." Joel richtte zijn blik weer op Liam na deze woorden en zag hoe hij kwaad wegliep. Joel zuchtte diep en schudde zijn hoofd. Wat moest hij hier nou mee? Hij wilde Liam niet kwetsen maar hij kon toch slecht tegen hemzelf en Liam gaan liegen door te zeggen dat hij echt wel een kans maakte en dat hij nog steeds ruzie had met Amor. Dat was gewoon oneerlijk. Oneerlijk omdat Liam momenteel simpelweg geen kans maakte en ook omdat hij niet eens meer zeker was of het geen wat tussen hem en Amor speelde nog wel een echte ruzie te noemen was. Waarom moest het allemaal zo ingewikkeld zijn... Joel bleef voor een moment stil staan waarna hij zich weer op Amor richtte. "Even dat je het weet, ik ben nog steeds boos op je." zei Joel kortaf en pakte Amor op van de grond. De jongen zou waarschijnlijk echt wel zelf kunnen lopen. De klap was hard geweest maar nou ook weer niet zo hard. Toch hield Joel zich even van de domme. "Dus ik zou maar niks proberen als ik jou was." zei hij en wandelde met Amor in zijn armen niet naar de jongen zijn kamer maar naar die van hem. Hij had namelijk geen idee of Amor zijn kamergenoten er zouden zijn maar wist wel dat die van hem er momenteel niet waren. De jongen zag er bekaf uit, iets wat waarschijnlijk niet alleen door de klap kwam. Hij zou zijn rust best kunnen gebruiken. Eenmaal in zijn kamer legde hij Amor op zijn bed neer en rolde met zijn ogen alvorens hij even hoofdschuddend naar hem keek. Het was hem een raadsel hoe de jongen zijn weg weer naar zijn bed had weten te krijgen. Liefde, hoe de fuck werkt het. "Maak het jezelf maar niet te comfortabel, vanavond ben je weer opgehoepeld." zei Joel. "Oké, wat wil je? Water? Pijnstillers?" vroeg hij de jongen, dat was wel het minste wat hij voor hem kon doen. Het was toch een beetje Joel zijn schuld dat hij er nu zo bij lag...

---

How far is far

AMOR CHESTERFIELD

---

Ik beet hard op mijn lip toen ik merkte dat er tranen over Joels wangen gleden. "De grootste die ik ken." sprak de jongen zacht wat me zacht deed lachen, ik wou gewoon weer zijn idioot zijn... Maar ik had het te erg opgefucked daarvoor... "Maar ik kan er zelf ook wat van..." Ik voelde zijn duim weer teder en voorzichtig over mijn beurse kaak glijden, zijn ranke vingers zachtjes over mijn gescheurde lip wrijvend. Ik sloot hierdoor even kort mijn ogen, ik dacht terug aan vroeger waar ik dan liefkozend zijn handpalm kuste en me extra tegen zijn hand aandrukte, vragend voor meer strelingen, net als een spinnende kat die dolgraag kopjes wilde geven.
Ik opende mijn ogen weer en bracht wat zwakjes ook mijn hand naar zijn kaaklijn waar ik een verdwaalde traan wegveegde. Vervolgens had ik met alle moeite van de wereld toch een oprechte 'het spijt me' gefluisterd naar de jongen en aan zijn gezichtuitdrukking zag ik dat hij dit niet had zien aankomen. Ikzelf namelijk ook niet, maar de woorden hadden al mijn lippen verlaten.
Ik wist niet eens waarom ik zoveel moeite had om toe te gevend at ik fout zat... Mijn trots, maar ook van mijn moeder als ik er zo over nadacht. Ze was vroeger de enige die teleurgesteld in me kon zijn, en dan nog had ze me altijd verteld nooit sorry te hoeven zeggen omdat ik gewoon mezelf was... Ik miste haar enorm, net zoals ik de aanrakingen van Joel had gemist.
"Mij ook..." zei de jongen zacht waardoor ik hem verrast met grote ogen aankeek, zijn stem stond op randje van kraken. Echter was het de stem van Liam die ons momentje verstoorde en kon ik he tniet laten lichtjes met mijn ogen te rollen “Joel, kom op, Wat had je dan gedacht? Je kan niet zomaar even met mijn gevoelens spelen en vervolgens doen alsof er nooit iets gebeurt is.” Joels blik kruiste nogmaals die met mij voordat hij opstond en met Liam begon te discussieren. Ondertussen ging ik wat rechtop zitten en liet ik mijn hand even pijnlijk over mijn achterhoofd wrijven. Dat ging een grote bult worden...
“Hij redt zich echt wel.” Hoorde ik Liam uitflappen waardoor ik hem een dodelijk blik zond, de jongen wist niets over mijn leven. Ik was wel een tough koekie, ik had 9 maanden op straat geleefd en was het niet voor Lady Felicia geweest... Dat toonde ook weer eens aan hoe hard ik het niet zou kunnen redden op mijn eentje. Mijn blik gleed even naar de grond toe. Ik voelde me een slappe lappenpop die net door zijn eigenaar in een vuile goot gedropt was.
"Ten eerste dacht ik helemaal niet dat jij mijn vriendje was. En ten tweede weet ik dat je nog niet toe bent aan een nieuwe relatie. Zeker niet na wat die eikel je allemaal heeft geflikt. Maar ik dacht dat wij... Dat we een kans hadden..." Ondanks dat ik wist dat Liam mij de vinger toewees bleef ik recht voor me uitkijken,
"Laat ook maar, dit lost toch geen reet op. Net zoals dat geweld van jullie dat niet doet. " Even bedacht ik me dat Joel het mis, kijk moest ik Liam nou van een brug afgegooid hebben zou een boel drama opgelost zijn echte hield ik mijn mond, wetende dat ik het enkel erger zou gaan maken als ik me zou moeien.
"Betekent dit dat het weer helemaal goed is tussen jou en dat daar?"Ik keek op en keek Liam geïrriteerd aan al richtte ik ook vragend mijn blik op Joel. Ik verwachte ook niet dat alles meteen weer goed zou zijn tussen ons, daarvoor had ik hem te veel gekwetst ... Maar ik wilde het wel zo graag. Gewoon even de rewind knop indrukken en dat ik dit allemaal kon voorkomen. "Ik...Ik denk niet dat -dat zo makkelijk gaat..." hoorde ik joel zacht zeggen en het kwetste me opnieuw om gewoon de woorden aan te horen. Kon het niet gewoon een ja natuurlijk zijn? Dat we gewoon meteen trouwden en een huisje kochten met het geld dat we duidelijk niet hadden?
"Dan zoeken jullie het zelf maar uit." Riep Liam kwaad en mijn mond viel lichtjes open, oprecht verbaasd dat Liam, Joe niet had gekidnapped en ik als de ietswat onhandige loodgieter in rode overal niet achter hen aan moest rennen. "Even dat je het weet, ik ben nog steeds boos op je." Mijn blik gleed naar Joel en ik sloot mijn mond weer hem met grote schuldige puppyogen aankijkend. Echter waar ik had gedacht dat Joel me overeind zou helpen, deed hij dit ook maar totaal onverwacht. Ik sloeg mijn armen dan ook stevig om zijn nek heen, terwijl hij de held speelde en mij als een prinsje van de grond afplukte. Ik zweeg echter en liet mijn hoofd op zijn borstkast rusten, luisterend naar het hoge hartritme van de jongen. Ondanks dat ik wist dat hij nog onder stress stond, voelde dit gewoon zo vertrouwd aan.
"Dus ik zou maar niks proberen als ik jou was." vervolgde Joel waarbij mijn lippen lichtjes omhoog krulden en een lieve. "Ik zou niet durven." over mijn lippen gleed.
In plaats van mijn bed, belandde ik in die van Joel waar ik voorzichtig ingelegd werd en ik eigenlijk echt te vermoeid was om echt overeind te komen. Echter met wat moeite duwde ik mezelf via mijn onderarmen toch wat omhoog en liet mijn blik over de blonde jongen glijden. Hij schudde zijn hoofd even naar me waarbij zijn blonde lokken vrolijk heen en weer bengelden. "Maak het jezelf maar niet te comfortabel, vanavond ben je weer opgehoepeld." sprak de jongen, waardoor ik het toch niet kon laten om mijn schoenen uit te gooien en mijn rug wat te krullen terwijl ik mezelf op mijn zij gooide in het bed, zodat ik Joel beter kon aankijken. "Dan moet ik maar van iedere seconde genieten, niet?" zei ik met een lichte grijns om mijn lippen al verdween deze gauw en maakte ze plaats voor een vermoeide gaap.
"Oké, wat wil je? Water? Pijnstillers?" Ik keek op naar Joel die ondanks dit alles nog moeite voor me wilde doen en ditmaal schudde ik mijn hoofd. "Een knuffel? Ik... Ik heb dat zo gemist." zei ik zachtjes. Normaliter zou ik de persoon zijn die vroeg om mijn auwtjes te verlichten door een tedere kus van zijn lippen al was dit niet het gepaste moment. Ik hunkerde gewoon naar een omhelsing van de jongen, zo een waar hij ook op het bed klom en ik als een luiaard mijn armen en benen om hem wikkelde en hem nooit meer los zou gaan laten, want werkelijk ik was tot die staat toe. "En heel misschien een pijnstiller." mompelde ik vervolgens heel zacht met een zwak lachje, mijn hoofd bonkte als de pest.

INDY STUART JONES

Panseksual Trans || Talking to Gemma on the sofa

---

Tot mijn vreugde knikte Gemma instemmend in op mijn voorstel om ook even langs de winkelstraat te passeren. 'Tegen shoppen zeg ik nooit nee.' sprak Gemma vervolgens wat me ven deed grinniken, precies dezelfde gedachtes als ik had. Al was het maar om gewoon kleren eens te passen en een pashokjes photoshoot te houden. Gemma haalde een hand door haar bruine haren heen terwijl ze even leek na te denken. 'Hoewel ik waarschijnlijk niks kan kopen, mijn bankrekening staat een beetje leeg momenteel.' mompelde ze waarna ik mijn schouders even ophaalde. "Same here, maar windowshoppen is ook altijd leuk." grijnsde ik onschuldig waarna ik mijn bril weer iets beter op mijn neus duwde en nog even controleerde of ik alles bij had. Tot mijn geluk wel want met al het geroep op de gang had ik niet bepaald veel zin om me ertussen te gaan wurmen. Mijn handtasje had ik nog om mijn schouder en daar zaten mijn mobiel en portefeuille in en mijn kleine camera. De grote zal ik helaas in mijn kamer moeten laten liggen. Gemma leek hetzelfde te denken 'Laten we gaan, Voordat hier een burgeroorlog begint.' Ik grinnikte om Gemma's woorden waarna ik nu eens knikte en uit mijn gedachten gehaald werd als de brunette mijn pols beet nam en me mee het huis uit trok. Vrolijk trippelde ik achter haar aan. Eens we buiten waren voelde ik hoe Gemma haar grip om mijn pols loste gezien we niet meer op de vlucht waren voor de drama. Ik hield van drama in een goed boek of de typische films, maar in realiteit voelde ik me er maar al te ongemakkelijk bij. Ik kende Joel stukken beter dan Amor, maar ik had geen idee wat tot hun plotse ruzie had geleid. En ook in ene flits had ik Liam gezien die van de twee weg liep, volgens mij had hij willen helpen maar werd het niet geapprecieerd…
'Heb je er een probleem mee eerst ergens een broodje te kopen, ik heb nog niet ontbeten, ik denk dat ik spontaan neer val als ik niet snel wat te eten krijg.' vroeg Gemma waardoor ik haar even aankeek en een glimlachje schonk. "Geen probleem hoor! Ik heb ook nog niet gegeten." zei ik eerlijk waarna ik even nadacht waar we lekker en goedkoop konden ontbijten. "Oh misschien is de fruit bar open? Ze hebben daar lekkere granola bowls." stelde ik voor terwijl ik alvast al liep richting de stad. We zouden vast wel lekkere plekjes te voet tegenkomen. "Wat gebeurde er nou daarnet binnen?" vroeg ik Gemma vervolgens nieuwsgierig, gezien ik wel wist dat Gemma soort van de beste vriendin van Joel was. "Of heb je ook geen idee?" ik was een meisje, ik wist graag wat er gebeurde in het huis. Vervolgens gleed mijn blik even over Gemma heen en kon ik het niet laten om over mode te beginnen. "Je outfit vandaag is trouwens echt geweldig." sprak ik oprecht, ik vond pied de poule patroon zo leuk, al stond ik er absoluut niet mee maar Gemma zag er fabuleus uit.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

22      ♥      Homosexual      ♥      Joel’s room      ♥      With Amor

Voor een moment had Joel zich weer in het verleden gewaand. Zijn handen wisten de weg over Amor zijn huid en leken automatisch de leiding te nemen. Voor enkele seconden had hij enkel nog oog voor de jongen voor hem die zijn hart met iedere aanraking nog altijd harder wist laten doen kloppen. Het voelde allemaal zo vertrouwt. Helaas werd hij weer de harde realiteit in getrokken door Liam. Het korte moment tussen hem en Amor was al moeilijk genoeg geweest zonder dat Liam zich ermee kwam bemoeien. Met pijn in zijn hart liet hij de jongen voor de tweede keer achter op de grond en richtte zich op Liam. Joel vertelde hem eerlijk waar het op stond, echter leek Liam daar niet zo goed mee om te kunnen gaan. Hij deed hetzelfde als wat hij en Amor al weken deden; voor de waarheid weglopen. Joel probeerde het nog een beetje te sussen maar als hij niet wilde luisteren moest hij het zelf maar weten... Joel richtte zich met gemixte gevoelens weer op Amor. Hij had de jongen dan ook duidelijk gemaakt dat hij nog steeds boos op hem was maar of hij dat echt was -was maar de vraag. Joel had altijd een zwak voor Amor gehad, vanaf de dag dat hij hem voor het eerst zag en had deze nog steeds. De jongen kon het bloed onder zijn nagels vandaan halen maar nog zou zijn hart om hem roepen. Hij kon het dan ook niet helpen om medelijden te hebben met de jongen. Daarom was hij niet achter Liam aan gegaan of gewoon weggelopen. Daarom stond hij hier nog en had hij de jongen van de grond afgetild. Hij vond het maar niets dat de jongen hier voor oud vuil op de grond lag. Amor wist echter hoe hij het spelletje moest spelen. Hij had zijn fel begeerde puppyogen op gezet en Joel moest enorm zijn best doen er niet meteen voor te bezwijken. Echter maakte Amor het hem nog moeilijker door zijn armen stevig om zijn nek te slaan en zijn hoofd tegen zijn borstkas aan te rusten. Het liet hem even slikken. Het was lang geleden dat de jongen zich zo dicht bij hem had bevonden. Meteen besprong hem een gevoel van een immens grote heimwee. Hij had weken lang niets liever gewild dan Amor weer in zijn armen te sluiten en nu leek het eindelijk zo ver te zijn, al wist hij niet of hij er nu blij mee moest zijn of niet. Hij wist niet of het nu goed tussen hun was of niet... Zoals hij Liam al had verteld dacht hij niet dat ze beiden zomaar alles konden vergeten en weer op dezelfde voet verder zouden kunnen gaan, hoe graag hij het ook zou willen. Ze hadden elkaar daarvoor waarschijnlijk te veel pijn gedaan. Bij die gedachte kromp Joel zijn hart ineen. Het laatste wat hij wilde was Amor kwetsen en toch leek hij daar iedere keer weer in te slagen. In plaats van dat Joel met zijn eigenwijze gedoe nou gewoon gezegd had dat hij nog steeds van Amor hield en dat het hem speet had hij de jongen gewaarschuwd dat hij vanavond gewoon weer in zijn eigen bed sliep. Erg tactvol. Al leek er al wel verbetering te zijn in de situatie. Ze hadden elkaar hun excuses aangeboden voor hun stomme gedrag, iets wat Joel aan het begin van het conflict niet voor mogelijk had gehouden. "Dan moet ik maar van iedere seconde genieten, niet?" Joel had toe gekeken hoe Amor precies het tegenovergestelde had gedaan van wat hij hem verteld had en sloeg zijn ogen ten hemel. Weliswaar met een lichte grijns. Hij kon er niets aan doen, het feit dat Amor hier op zijn bed lag zorgde voor een permanente glimlach op zijn gezicht. Het liet hem uit zijn rol vallen die hij al weken vol hield toch kon hij niet zeggen dat hij het zo erg vond. De spanning tussen hun was aanzienlijk verlaagd maar Joel durfde echter nog geen verdere toenadering te zoeken. Hij wist niet zo goed wat hij in deze situatie moest. Ze waren niet zo zeer kwaad meer op elkaar maar hadden duidelijk nog wel verdriet. Joel had maar besloten om een simpele vraag te stellen over wat de jongen nodig had. Het zou de jongen geen verkeerd beeld geven. Echter kreeg hij er een antwoord op wat hij totaal niet verwacht had. "Een knuffel? Ik... Ik heb dat zo gemist." zijn blik schoot naar Amor en glimlachte zwakjes. Zijn hart begon weer sneller te kloppen. Amor haalde hem de woorden uit de mond. Ook hij had de aanrakingen van Amor gemist. Toch bekroop hem het gevoel van twijfel. Als hij hem zou knuffelen zou de drempel om hem te zoenen lager zijn en de drempel dat het dan op iets anders dan dat uit zou lopen al helemaal... Stiekem wilde hij niets liever maar het voelde allemaal zo dubbel. Was het wel een goed idee om te doen of er niets gebeurd was? "Amor... ik," zei hij zacht en toen zijn blik die van Amor kruiste wist hij plots niet meer hoe hij moest praten. Zijn frons was als sneeuw voor de zon verdwenen en zijn lach werd toch iets breder. Wat kon een knuffel nou eigenlijk kwaad? Hij beet weer even kort op zijn lip en zuchtte. "Schuif op," zei hij en bewoog iets mee met zijn hoofd. De kleine glimlach die rond zijn lippen speelde had plaats gemaakt voor een speelse grijns. Hij nam plaats naast Amor op het bed en trok de jongen misschien iets te vlot in een omhelzing. Hij kon zich niet langer meer inhouden. De kou die lange tijd gehuisd had in Joel zijn hart leek langzaam aan te verdwijnen en plaats te maken voor hetzelfde warme gevoel dat hij had gekregen de eerste keer dat Amor zijn lippen die van hem hadden geraakt. Hij leek voor even volledig zijn besef van tijd en ruimte kwijt te zijn en focuste op het ritme van Amor zijn ademhaling en zijn warmte. Hij sloot zijn ogen en begroef zijn gezicht in Amor zijn nek. Hij kon het niet helpen om zo hier en daar een traan te laten ontsnappen. Verdomme wat had hij dit gemist. Je weet immers pas wat je mist als je het niet meer hebt. Joel trok zich iets terug en rustte met zijn voorhoofd tegen die van Amor aan en opende enkele seconden later zijn ogen weer. Hij plaatste zijn handen aan weerszijden van Amor zijn nek en keek hem aan. Hier gebeurde dus het geen waar hij bang voor was geweest... Zijn oude gevoelens voor de jongen waren weer net zo hard aangewakkerd als dat ze uitgeblust waren geweest. Zijn hartslag leek nog meer te stijgen en het scheelde niet veel of hij was bang dat zijn hart uit zou vallen. Zijn adem stokte en voor hij zelf überhaupt door had bevonden zijn lippen zich al op die van Amor. Zijn hart bonkte in zijn keel en het was of zijn maag zich volledig omgekeerd had in zijn buik. Uit schrik trok hij vrijwel meteen weer terug en keek hij Amor met grote ogen aan, zich zowel wat verlegen als schuldig voelend. Hij beet voor de zoveelste keer vandaag op zijn lip waarna zijn lippen een voorzichtige glimlach vormde. Hij wilde direct opstaan van het bed en op alle mogelijke manieren zeggen dat het hem speet en dat hij het niet had mogen doen maar de blik in Amor zijn ogen sprak boek delen. Hij schraapte even zijn keel, wetend dat hij er anders geen geluid uit zou kunnen krijgen. “Zal ik die pijnstiller maar gaan halen? Of heb je die niet meer nodig?” vroeg hij zacht, nu weer met een lichtelijk speelse grijns. Het speet hem wel, het was natuurlijk niet eerlijk Amor in de war te brengen omdat hij nou zo graag affectie wilde maar eigenlijk was dit een hint. Een hint naar Amor die aantoonde dat Joel het eindeloze spelletje dat ze aan het spelen waren wilde staken, ook al was het misschien maar voor heel even...

---

How far is far

20      ♥      Homosexual      ♥      In the living room      ♥      With Manuel

Blijkbaar was de bijnaam "engel" voor Manuel een geweest die hij nog niet eerder had gehoord. Iets wat Dominic toch ergens wel verbaasde de jongen zag er immers als een uit. Weliswaar een gevaarlijke engel met zijn gitzwarte haren, tattoos en lederen jasjes maar hij was een verschijning uit de hemel. En precies Dominic zijn type. Manuel leek net zo verbaasd te zijn over de nieuw gegeven bijnaam als over het feit dat Dominic hem graag beter wilde leren kennen. Het had hem zijn wenkbrauw op doen trekken. Was het dan zo'n rare vraag? Het was toch heel normaal interesse in iemand te tonen? ''Meneer DeSantos hmh? Dat klinkt vrij interessant...'' deze woorden dede Dominic breed grijnzen met een speelse twinkeling in zijn ogen. "Nou ik heb geleerd dat ik mensen die ouder zijn dan mij op een respectvolle manier aan te spreken." zei hij breed grijnzend. Hij genoot ervan dat Manuel zijn vingers door zijn haar gleden en hij kwam steeds een stukje dichterbij als een aanhalige kat die onder zijn kin gekriebeld werd. Manuel leek zich even te focussen op het geen waarvoor ze hier ook voornamelijk kwamen, het eten. De serveerster leek zijn gedachten te kunnen lezen gezien ze vrijwel gelijk daarna naast hun tafel stond. Manuel leek haar te kennen, hij kwam hier vast vaker. Dominic glimlachte naar het meisje en eenmaal ze weg was pakte hij Manuel zijn arm vast en gebruikte deze als kussentje terwijl hij tegen hem aan leunde. ''Dus... Wat wil je weten? Want ik kan nu wel een heel verhaal gaan ophangen maar dan weet ik niet of ik alle interessante dingen vertel...'' Dominic keek op naar Manuel terwijl hij praatte en glimlachte naar hem. ''Hoewel, zo mega interessant ben ik nou ook weer niet, don't expect to much.'' nu gaf hij de jongen speels een stomp tegen zijn arm aan. "Hey, zeg dat niet, ik vind je harstikke interessant." grijnsde hij breed. "Hang maar gerust een verhaal op hoor, ik luister graag naar je." zei Dominic. "Het liefst wil ik natuurlijk zoveel mogelijk van je weten maar laten we maar bij het begin beginnen." zei hij en sabbelde even kort op zijn lip terwijl hij even rond keek in de Diner. "Hoe ben je in het huis terecht gekomen?" vroeg hij voorzichtig. "Als je het daar over wil hebben, ten minste. Als je er niet over wilt praten is dat ook goed." zei hij en kneep even in zijn arm. Dit was het onderwerp wat bij veel bewoners toch wat gevoelig lag, wat volkomen begrijpelijk was. Inmiddels werd de milkshake gebracht en keek Dominic toe hoe Manuel één van de twee rietjes pakte. Er verscheen een speelse grijns rond Dominic zijn lippen. "Is dit soms een date?" grijnsde hij en duwde Manuel speels in zijn zij. Normaal gesproken betekende twee rietjes in één milkshake een date, iets waar Dominic volledig vrede mee zou hebben. Wie wilde er nou niet op date met de jongen naast hem. "Ugh, ik lig zo lekker maar ik heb ook wel erg veel zin in een milkshake." zei Dominic en keek Manuel met een pruillipje aan, er op doelend dat Manuel de milkshake wel wat dichterbij mocht halen waardoor Dominic er ook bij zou kunnen. Manuel lag gewoon té comfortabel.

---

How far is far

Dominic leunde ondertussen tegen mijn arm en ik glimlach lichtjes, terwijl ik hem gewoon zijn gang liet gaan. Het was nou ook niet bepaald oncomfortabel voor mij. Na mijn laatste opmerking verkoopt hij me een stomp tegen mijn arm en ik lach. "Hey, zeg dat niet, ik vind je harstikke interessant." grijnsde hij en ik schud mijn hoofd. ''Oh, dat doet me goed..'' plaagde ik hem. "Hang maar gerust een verhaal op hoor, ik luister graag naar je." zei hij vervolgens waardoor mijn lippen weer in een zachte lach krullen. Die woorden hadden net zo goed uit mijn mond kunnen komen. Ik had zelf altijd behoorlijke praatjes maar nog altijd kon ik uren luisteren naar iemand anders die aan het praten was, nou ja. Bepaalde mensen dan.
"Het liefst wil ik natuurlijk zoveel mogelijk van je weten maar laten we maar bij het begin beginnen." zei hij en ik knik, waarna ik mijn hoofd wat schuin houd. "Hoe ben je in het huis terecht gekomen?" vroeg hij voorzichtig. "Als je het daar over wil hebben, ten minste. Als je er niet over wilt praten is dat ook goed." zei hij gevolgd door een kneepje in mijn arm. Ik glimlach geruststellend naar hem. ''Geen zorgen,'' begin ik, ''I got no tears left to cry..'' zing ik dan zachtjes voor hem en lach even. Er was helemaal niks grappigs aan de hele situatie, maar 5 jaar later heb ik geaccepteerd dat het is wat het is. De eerste weken, misschien zelfs maanden, heb ik er nog wel om gehuild. Niet dat iemand dat weet, ik ben nou eenmaal iemand die zich liever sterk houd voor anderen. Maar ik was eroverheen en eerlijk, mijn leven nu is beter dan het ooit geweest is.
Even bedenk ik hoe ik het beste kan beginnen maar dan komen de volgende woorden al uit zijn mond. "Is dit soms een date?" Ik grijns nu ook en lach vervolgens. ''Uh, obviously,'' grijns ik. ''Ik moet een jongen zoals jij goed behandelen, toch?'' plaag ik hem vervolgens. "Ugh, ik lig zo lekker maar ik heb ook wel erg veel zin in een milkshake." Ik kijk naar hem en lach even bij het zien van zijn pruillipje. ''Don't worry Beautiful, I got you..'' glimlach ik. Ik druk een zachte kus op zijn haren en pak dan het glas op dat ik zijn kant op breng. Ondertussen ga ik in mijn hoofd terug naar de eerdere vraag. ''Hmh, eens zien waar ik kan beginnen...'' prevel ik zachtjes en ik bijt voor een kort moment op mijn lippen, voor ik verder ga.
''Well, ik zal niet de eerste hier zijn die is opgegroeid in een zeer streng gelovig gezin. Ik had er altijd al vrij weinig mee maar ach'' begin ik en ik kijk ondertussen even naar buiten. ''Anyway, op mijn 13e dacht ik dat ik bi was. Op mijn 16e veranderde dat door mijn vele stiekeme uitgaansavonturen in panseksueel. Ik werd steeds... Comfortabeler in het hele wereldje. Ik kwam iets te makkelijk de clubs enzo in en leerde heel veel mensen kennen... Nu ik erover nadenk was het eigenlijk al gedoemd om een keer fout te gaan, zoveel tijd spendeerde ik eraan.'' ik lach zachtjes. ''Maar goed, ik begon mij steeds meer af te zetten van alle normen en waarden en op een avond werd ik gesnapt met een jongen door een maar al te goede vriend van de familie. Wat natuurlijk werd doorverteld en eenmaal thuis...'' ik pauzeer even en kijk voor een kort moment voor me uit. ''Mijn moeder kon mij niet meer aankijken, mijn vader maakte maar al te duidelijk dat hij het vreselijk vond... Uiteindelijk ben ik op straat knock-out gegaan en werd ik hier wakker, waar ik een oude vriend voor kon bedanken..'' eindig ik en ik kijk weer naar Dominic, waarna ik mijn vingers weer door zijn haar laat strelen.
''Weet je dat ik eerst zei dat ik maar een paar weken zou blijven?'' lach ik zachtjes en ik schud mijn hoofd. ''Toen kwam ik erachter dat ze niet zonder mij konden, dus vijf jaar later en ik ben er nog steeds.'' plaag ik. Goed, waarschijnlijk was het eerder het tegenovergestelde. Ik was iets te gehecht aan deze opgebouwde familie, niet dat ik dat vaak zeg.
Ik hou mijn hoofd wat schuin. ''How about you, love?'' vraag ik hem dan zachtjes en geïnteresseerd. Ik neem een slok van de milkshake, waarna ik het weer voor hem houd. ''Tenzij je het er niet over wilt hebben, dat is ook goed..'' glimlach ik naar hem. ''Als jij je maar goed voelt...'' prevel ik dan.

[ bericht aangepast op 3 aug 2019 - 0:06 ]

---

El Diablo.

20      ♥      Homosexual      ♥      In the living room      ♥      With Manuel

Het zou niet veel meer schelen of Dominic was ter plekken tegen Manuel zijn arm aan in slaap gevallen. Hij voelde zich compleet op zijn gemak bij de jongen en de trillingen van zijn stem werkte als een soort slaapliedje. Toch bleef Dominic zichzelf wakker houden, hij was hier immers voor Manuel en niet voor zijn schoonheidsslaapje. ''Geen zorgen. I got no tears left to cry..'' Dominic lachte om het feit dat hij de laatste zin zong, net zoals in het gelijknamige liedje. Ook was Dominic opgelucht dat Manuel net zo luchtig over de situatie dacht als hijzelf, hoe verdrietig die eigenlijk ook was. Manuel besefte waarschijnlijk net zo goed als Dominic dat wat geweest is -is geweest en dat ze er toch niets meer aan konden veranderen. Dominic kende Manuel als een van de beste in het huis maar hij besefte dat hij hem eigenlijk helemaal niet goed kende. Hij kende Manuel zijn flirterige kant maar bij al Manuel zijn anderen kanten had hij geen idee. Dominic volgde Manuel zijn bewegingen en het viel hem op dat Manuel de klassieke "twee rietjes in één milkshake" truc gebruikt had, iets wat hem breed liet grijnzen. ''Uh, obviously. Ik moet een jongen zoals jij goed behandelen, toch?'' Dominic schudde grijnzend zijn hoofd. "Slijmbal," mompelde hij en kon zijn wangen er niet van weerhouden een rode gloed aan te nemen. Hoe zelfverzekerd Dominic ook over kon komen, hij was nog steeds niet goed met complimenten. Het liet hem altijd zo opgelaten voelen. Dominic had ook wel zin in de chocolade milkshake die op de tafel stond maar lag veel te lekker zo tegen Manuel aan, iets wat hij Manuel ook had laten weten. ''Don't worry Beautiful, I got you..'' deze woorden toverde een brede grijns op Dominic zijn gezicht. Het was eigenlijk meer als grapje bedoeld maar Dominic klaagde niet toen Manuel daadwerkelijk het glas naar hem toebracht en nam er dankbaar een paar slokken van. Manuel had de goede keus gemaakt want damn wat smaakte deze milkshake goed. Dominic zou het zeker wel zien zitten hier vaker te komen, weliswaar met Manuel aan zijn zijde. ''Hmh, eens zien waar ik kan beginnen...'' Na deze woorden ging Dominic er iets beter voor zitten. Hij was erg benieuwd naar Manuel zijn origin story. Hoewel Manuel zich stoer wist te houden was het duidelijk aan hem te zien dat hij het ergens wel moeilijk mee had. ''Well, ik zal niet de eerste hier zijn die is opgegroeid in een zeer streng gelovig gezin. Ik had er altijd al vrij weinig mee maar ach'' Dominic knikte begrijpend en liet één van zijn handen afglijden naar die van Manuel om deze vast te pakken. ''Anyway, op mijn 13e dacht ik dat ik bi was. Op mijn 16e veranderde dat door mijn vele stiekeme uitgaansavonturen in panseksueel. Ik werd steeds... Comfortabeler in het hele wereldje. Ik kwam iets te makkelijk de clubs enzo in en leerde heel veel mensen kennen... Nu ik erover nadenk was het eigenlijk al gedoemd om een keer fout te gaan, zoveel tijd spendeerde ik eraan. Maar goed, ik begon mij steeds meer af te zetten van alle normen en waarden en op een avond werd ik gesnapt met een jongen door een maar al te goede vriend van de familie. Wat natuurlijk werd doorverteld en eenmaal thuis...'' Dominic luisterde aandachtig naar Manuel zijn verhaal en toen de jongen een korte pauze nam kneep hij even liefkozend in zijn hand. "Mijn moeder kon mij niet meer aankijken, mijn vader maakte maar al te duidelijk dat hij het vreselijk vond... Uiteindelijk ben ik op straat knock-out gegaan en werd ik hier wakker, waar ik een oude vriend voor kon bedanken..'' Dominic slikte even. Het was echt complete bullshit wat zijn ouders hem aan hadden gedaan, wat Dominic zijn ouders hem aan hadden gedaan. Dominic wist één ding zeker dat als hij kinderen zou hebben hij ze ten alle tijden zou accepteren en overal bij zou helpen, hoe moeilijk ook. Daar waren ouders toch voor? Dominic zuchtte. "Ouders, wat heb je eraan..." mompelde hij. Dominic deed er nu wel zo luchtig over maar stiekem miste hij zijn ouders nog iedere dag. Althans, het idee van ouders hebben was het ding dat hij miste. Het gevoel krijgen dat je geliefd was zodra je thuis kwam, het altijd op iemand terug kunnen vallen... Dominic sloot even genietend zijn ogen toen Manuel zijn vingers weer door zijn haar liet glijden. Het waren juist deze simpele aanrakingen die hij nodig leek te hebben. ''Weet je dat ik eerst zei dat ik maar een paar weken zou blijven?'' Dominic keek Manuel met een brede glimlach aan. "Toen kwam ik erachter dat ze niet zonder mij konden, dus vijf jaar later en ik ben er nog steeds.'' Dominic lachte zacht. "Ik ben blij dat je gebleven bent, ik bedoel, wie moet er anders als mijn kussen dienen en me milkshakes voeren?" grijnsde hij breed. Hij was oprecht blij dat Manuel er voor had gekozen om in het huis te blijven anders had Dominic hem waarschijnlijk nooit ontmoet. ''How about you, love?'' vroeg Manuel toen, iets wat Dominic naar hem op liet doen kijken. Deze vraag had hij om de een of andere reden niet verwacht. Stiekem had hij ook gehoopt dat deze niet zou komen. Hij wilde meer over Manuel te weten komen, niet terug graven in zijn eigen verleden. ''Tenzij je het er niet over wilt hebben, dat is ook goed... Als jij je maar goed voelt...'' Dominic glimlachte klein en maakte zijn hand voor enekele seconden van die van hem om er even zacht mee langs zijn wang te strijken. "Het is oké," glimlachte hij. "Tenslotte heb jij het ook verteld dus dan is het enkel eerlijk als ik het ook doe." glimlachte hij en herenigde hun handen weer met elkaar. Hij schraapte zijn keel even uit voorzorg dat zijn stem niet hees zou klinken. "Ik eh, heb geen streng gelovige familie of een interessante geschiedenis alleen een verschrikkelijk homofobische vader." zei Dominic. "Hij is altijd alleen druk bezig geweest met zichzelf en zijn drank maar goed, ik had een thuis. Tot hij erachter kwam dat mijn interesse bij jongens lag..." mompelde hij en wist niet zo goed waar hij moest kijken. "Toen had ik plots geen thuis meer en kon ik beter maken dat ik weg kwam voor ik het niet meer na zou kunnen vertellen." zei hij en haalde daarna kort zijn schouders op. "Helaas zijn we niet alleemaal gezegend met leuke ouders. Maar daar in tegen ben ik wel bij jullie terecht gekomen." glimlachte hij naar Manuel. "Anyway, wat is je favoriete kleur? Muziek? Wat is het verhaal achter je tattoo's?" vuurde hij op Manuel af. Het leek hem een slim idee om de lastige onderwerpen wat af te wegen met luchtige.

---

How far is far