[RPG • 200] Loser Like Me • Speeltopic 1 - Speeltopics

Williamsburg, Virginia • 2019 Valley Vieuw High is een middelbare school met een breed gamma aan na-schoolse activiteiten met de bedoeling zoveel mogelijk leerlingen te bereiken en klaar te stomen voor hoger onderwijs. Verschillende clubs trekken verschillende types jongeren aan, maar de grootste rivaliteit speelt tussen de immer populaire jocks en cheerleaders en de eeuwig gemeden misfits in het show choir. Dit schooljaar is de inzet hoger dan ooit. Wegens bezuinigingen is de schoolraad genoodzaakt één van beide programma's te schrappen. Men heeft besloten dat het team dat zich niet weet te plaatsen voor de Nationals hun subsidies zal verliezen. Wie zal winnen? En wie is gedoemd om zijn schoolcarrière als Loser af te sluiten? Alsof het high school leven voor de nachtegaaltjes van Valley Vieuw's show choir groep; Double Trebble nog niet moeilijk genoeg was, krijgen ze het nu hoogstwaarschijnlijk pas echt te verduren. De gespierde Valley Vipers van het lacrosse team en hun oogverblindende cheerleaders zijn namelijk niet zomaar van plan hun subsidies af te staan aan een paar ellendige losers. De misfits bereiden zich maar beter voor op een hels schooljaar, want als het om winnen gaat is alles fair game.

• Rollen • Double Trebble (Show Choir/Glee Club) • Laurel Kate Hanson • 15 • Mezzo-Soprano, Background Vocals • [VC: Janet Devlin] • [FC: Nadine Leopold] • RTP2 • Beansidhe •Layla Monroe • 18 • Choreo • Mrs.Right • RTP3 • Canaghan • Ezra Blake Morrison • 18 • Tenor, Male Lead • RTP3 • Venustic • Jason Leonard Renfield • 15 • Angry Emo Boy • RTP4 • Witcher • Roger "Ronnie" Vincent Amber • 18 • Goalie • Twin • [Dylan Sprouse] • RTP2 • Witcher • Bodhi Julian Smith • 18 • RTP4 • Venustic The Valley Vipers (Lacrosse Team) • Nick Adam Hanson • 18 • Defender • Mr. Right •[Jacob Elordi] • RTP3 • Beansidhe • Gus Miller • 17 • Attacker • Second in Command • RTP2 • Klaus • Charlie "Clyde" Carson Amber • 18 • Captain • [Cole Sprouse] • RTP3 • Locke • Roger "Ronnie" Vincent Amber • 18 • Goalie • Twin • [Dylan Sprouse] • RTP2 • Witcher The Viper Venoms (Cheerleaders) • Alexandra Madison Turner • 16 • Klaus • Sienna Isabella Coleman • 17 • Cheercaptain • [FC: Thylande Blondeau] •RTP3 • Velns •Taylor Michael Belmont • 18 • Frosty • RTP4 • Beansidhe

NPC's • John Graystone • 52 • Coach Vipers & Venoms • Streng, rechtvaardig, begripvol, veeleisend, aanmoedigend. • Mr. Akihiko Kobayashi • 27 • Danscoach DT • Geduldig, goedlachs, weet het aangename aan het noodzakelijke te koppelen, grote-broer type. • Mrs. Diana Vascez • 37 • Vocal & muzieklerares DT • No nonsense attitude, gaat tot het uiterste, geeft veel tips en ondersteuning • Maximilian 'Max' Thorsen • 17 • Midfielder • loyaal, sociaal, verantwoordelijk, competitief, kort lontje • Harold 'Henry' Benjamin Goldsworthy • 17 • DT piano & achtergrondzang • stil, vriendelijk • Daeho Kang • 17 • Venoms Co-Captain • Extravert, chaotisch, avontuurlijk, goed hart • Micah Emmanuel Kalani • 19 • Venom • Allemansvriend • June Theodora Middlesworth • 17 • Venom • perfectionistisch, onbegrepen, behulpzaam, energiek • Kaylee Felicia Whitesides • 17 • Venom • • Bruce Dillard • 18 • Viper • Arrogant, charmant, niet de slimste, wanordelijk • Struis • Santiago Delgado • 17 • Viper • Extravert, goedlachs, meeloper • Tall, dark & handsome • Dawson Conroy • 19 • Viper • Boyish charm, achterbaks, aanstoker • Justin Bieber look-a-like • Blake Conroy • 17 • Venom • Narcistisch, ijdel, energiek, sportief • Flaming redhead • Misha Goldberg • 18 • Venom • Verlegen, allemansvriend, pienter • All the right junk in all the right places • Giovanni 'Gio' Minetti • 17 • Viper • Softie, tuig, iets te slim en bijdehand voor zijn eigen goed • Smalste en kortste van het team, maar snel als het licht. Zwarte krullen, parelwitte glimlach, en licht gebruinde huid. Italiaanse trekjes. • Demarcus Hayle • 17 • DT • Vocal Percussion & Beatboxing, backing vocals • Zwijgzaam, gefocust, vriendelijk • Donkere huid, dreadlocks, baggy style Hangout plekken The Bleechers: Vooral de Vipers en de Venoms hangen na de training wel eens rond onder de tribune. Ideaal voor wie een sigaret wil roken of voor een potje zoenen. The Crimson Mall:       The Food Court: (2e verdieping) Wat past er nu beter bij tieners dan fastfood? De kids kunnen kiezen tussen Taco Bell, Burger King, Wasabi (sushi), Spudsy Malone's, The Gas Stop Diner, Starbucks of The Captain's Candy Barrel.       The Shops: (gelijkvloers) Macy's, Nordstrom Rack, Topshop, Victoria's Secret, Tommy Hilfiger, Abercrombie & Fitch, (1e verdieping) Sephora, Foot Locker, Target, Dollar Tree, Barnes & Nobles The Arcade: Twee straten weg van de school ligt de Valley Arcade. Er is een wijd assortiment aan spelletjes, zoals Dance Fever, Skee ball, Basket, Pac Man, Space Invaders, Donkey Kong, etc. • Regels • • Minimumpost van 200 woorden. • Reageer minimaal een keer per week (indien je op reis/kamp gaat, geef dan even een seintje) • We sluiten niemand buiten! • Ik ben helemaal voor drama tussen personages, tussen personen is daar in het rpg echter geen plaats voor. • OOC in het praattopic • Probeer 16+ te beperken, daar draait het RPG niet om. • Als je merkt dat iemand vast zit, moeite heeft hun personage bij de groep te krijgen; zet jezelf in hun schoenen en ga samen op zoek naar een oplossing.

[ bericht aangepast op 27 juni 2020 - 19:26 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

De spanning was zo danig te snijden geweest dat Laurel het er bloedheet van gekregen had en zelfs haar jas uit had moeten spelen. Hoewel ze wist dat een winst van de Vipers nadelig zou zijn voor haar eigen team gunde ze de jongens oprecht een overwinning toe, om verschillende redenen. Toen het eindsignaal afgegaan was hadden zij en Layla elkaar reeds bijna zowat fijn geknepen, uit pure onrust. "Ze hebben gewonnen," bracht het blondje verstomd uit. "Layla! Ze hebben gewonnen!" brulde ze, ditmaal dolenthousiast. Zonder erbij stil te staan gooide ze haar armen om haar pluszus heen en gilde het zowat uit van opluchting. "Hij deed het! Hij scoorde!" ratelde ze door, niet langer in staat haar emoties ook maar je reinste beetje onder controle te houden. Terwijl tranen van vreugde langs haar wangen stroomde brak ze de omhelzing af en zoefde als een speer over het veld, naar de jongens toe. Ze was zo gefocust op één van hen dat ze zelfs niet in de gaten had hoe haar broer zijn armen voor haar geopend had, denkend dat hij degene was die ze kwam feliciteren. Vol overgave, en bijna geheel on-karakteristiek, gooide ze zichzelf in Gus' armen. Zo voorzichtig als ze op dat moment toe in staat was nam ze de helm van zijn hoofd af en liet deze achterloos op de grond vallen, waarna ze haar armen om zijn hals liet glijden en zonder enige remming haar lippen vol op de zijne drukte. Door het dolle heen, overmand door trots en alles wat ze tegenwoordig voelde voor deze jongeman gaf ze hem nog een paar kleine kusjes alvorens ze haar voorhoofd zachtjes tegen het zijne aandrukte en hem met een brede glimlach in de ogen keek. "Ik wist dat jullie het konden," fluisterde hem ze toe. "Je deed het, Gustopher, je won," ging ze ze verder, met het koosnaampje dat als grapje begon maar toch blijven hangen was, waarbij ze het niet kon laten hem nog een klein kusje te geven - hopend dat hij in de gaten zou hebben dat ze het niet enkel over de wedstrijd had. Echter, wat haar hart betrof had ze het nooit als een strijd tussen twee jongens gezien. Ze had gewoon tijd nodig gehad om te wennen aan het idee dat iemand oprecht interesse in haar kon hebben, en dat de crush op en gevoelens voor Ronnie die ze zichzelf jaren geleden aangepraat had nooit meer zouden worden dan dat. Hoe meer ze Gus had leren kennen, hoe meer ze besefte dat wat ze voor hem begon te voelen iets geheel anders was dan ze ooit al ervaren had - dat het écht was, en dieper ging. Hij had haar voor zich gewonnen, had ze kort geleden beseft. Daar waar zijn lontje anders vaak kort was leek hij alle geduld met haar te hebben. Het stoere masker waarmee hij door de gangen paradeerde werd afgezet tijdens hun gesprekken, niet altijd even makkelijk maar het feit dat hij de moeite wilde doen voor haar was al genoeg in haar ogen. Hij wist haar schijnbaar moeiteloos uit haar schulp te lokken, zonder daarbij over de schreef te gaan. Deze jongen, hij was het voor haar.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Dit eindsignaal was misschien wel een van de besten die ik in tijden had gehoord. We hadden gewonnen. We hadden echt gewonnen! Het duurde bij mij, en ik denk ook bij de andere jongens, even voor het echt tot me doordrong. We hadden gewonnen, we gingen naar de Nationals, en onze subsidie was veilig. Dat was echt een enorm goed gevoel. Ik wilde me net naar de andere jongens draaien en hen wat vertellen, toen ik een bekend lijfje zich tegen me aan voelde gooien. Als automatisme sloeg ik mijn armen stevig om haar heen en tilde Laurel iets van de grond, zodat ze op ooghoogte hing. Ik had hier zeker geen problemen mee, maar het verbaasde me wel. Tot nu toe waren we altijd heel voorzichtig geweest. Niets was openbaar en niemand wist dat we afspraken. Ik voelde hoe ze mijn helm afdeed en mijn rode lokken zichtbaar maakte. Ik trok een wenkbrauw op, maar voor ik het wist hoorde ik mijn helm op de grond vallen. Echt erover nadenken kon ik niet, want al snel voelde ik haar lippen op die van mij, en verdween de wereld om ons heen voor een paar seconden. Ik kuste haar kort terug. Jammer genoeg beëindigde ze de kus al snel. Ik dacht dat het was omdat ze doorhad was ze aan het doen was, maar nee. Ze begon allerlei kleine kusjes op mijn gezicht te geven, wat me een beetje deed grinniken. Mijn hart klopte intussen als een malle, niet alleen door haar, of de adrenaline van de wedstrijd, maar ook om de reactie van Nick. Ik verwachtte ieder moment dat hij haar van me weg zou trekken en mijn neus zou breken. Dat was zijn goed recht als oudere broer. Ik keek er alleen niet echt naar uit. Een gebroken neus deed echt veel pijn. Ze keek me aan met haar prachtige stralende grote ogen. Haar blik was er een die me helemaal warm maakte van binnen. Haar bijnaam voor me deed me zoals altijd lachen. Ik was heel blij dat ze niet mijn officiële naam gebruikte, maar dit was en bleef gewoon belachelijk grappig. Nu ook weer rolde er en lach over mijn lippen. Toch voelde ik bij haar volgende kusje een heleboel ogen op ons branden. "Maar Ronnie dan? En Nick?" Ze wist waarop ik doelde. Ze had me vertelt over haar crush op Ronnie, wat toch wat spanningen tussen mij en mijn vriend had opgeleverd. Daarbij was Nick mijn grootste zorg, omdat zijn acceptatie dit alles kon maken of breken. Ondanks alle zorgen kon ik het niet laten om haar nog wat dichter tegen me aan te houden en een klein kusje op haar lippen te drukken. "We hebben gewonnen door jou, en alleen door jou." drukte ik haar op het hart. Het was de waarheid. Zonder haar was het waarschijnlijk penalty schieten geworden, en dat was iets waar wij toch niet heel sterk in waren. Ik stond nog meer bij haar in het krijt dan ooit te voren. Mijn ogen schoten nu kort opzij naar waar Nick had gestaan, in de hoop te kunnen peilen wat hij dacht. Tijdens het kijken zag ik mijn moeder en zusje met wat andere familie het veld op komen. De blik van mijn moeder, verbaasd maar trots, zou ik nooit meer vergeten. Toch vond ik al snel Laurel's ogen terug. Hoe kon ik ook anders? Zij was het mooiste meisje hier op het veld, misschien wel van de wereld, en ze werd alleen maar mooier hoe meer ik haar leerde kennen.

---

Bowties were never Cooler

---

---

Het was zeldzaam, maar nu werd bewezen dat het wel degelijk mogelijk was; een glimlach van oor tot oor verscheen op Taylor's lippen toen vrijwel meteen na de laatste goal van de Vipers het eindsignaal luidde. Het had net zo goed trompetgeschal kunnen wezen, gezien het de overwinning van zijn vorige teamgenoten verkondigde. "Yeah! That's my boys!" riep de jongen apetrots, zijn vuist in de lucht pompend. Hij maakte een kort victorie-dansje en tilde vervolgens zonder al teveel moeite de blauwharige furie naast zich op en zette haar vlotjes in zijn hals. Ze was een lichtgewicht, wat hem betrof, en haar cheer-spieren zorgden ervoor dat ze de weinige kilo's die ze had ook prima zelf wist te balanceren, wat de last voor hem minimaal maakte. In zijn hysterie vanwege de zege draaide hij zich om naar de persoon die het dichtst bij hen stond en trok deze in een omhelzing. "Ik ben zo blij, ik kan je wel kussen!" grinnikte hij. Inmiddels kreeg hij ook in de gaten wie de deerne waar hij het precies tegen had was, en kwam hij al snel op zijn woorden terug. "Maar dat doe ik maar beter niet." Hij schonk Layla een korte grijns en liet haar kort los, alvorens zijn arm om haar heen te slaan en zijn knokkels speels over haar haren te wrijven. "Die vent van jou he..." bracht hij vol appreciatie uit tegenover de brunette. "Echt waar, die kerel..." Taylor balde kort zijn vuisten met een brede grijns en gaf Nick's vriendinnetje een speelse klap op de kont, met zichzelf geen blijf wetend van blijdschap. "Lex. Lex - ik raak té pumped," sprak hij vervolgens terwijl hij omhoog keek naar zijn mede-cheerleader, die nog steeds op zijn schouders zat. "Help me."

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

"YES!" bracht Nick opgelucht uit toen de wedstrijd gedaan bleek. Hij gooide prompt zijn stick op de grond en draaide zich naar zijn eeuwige partner in crime toe. Het was maar goed dat hij nog volledig uitgedost was is zijn sports gear, want zo voelde hij de impact van de chest bump die hij Ronnie gaf amper. Ook de kopstoot, die enkel hun helmen luid deed kraken, deed amper pijn. "Dreamteam heeft het weer voor mekaar!" lachte hij, terwijl hij zich dan toch ontdeed van zijn hoofdbescherming en zijn maatje een flinke klap op de schouder gaf, alvorens hem in een stevige knuffel te trekken. "Die gasten leken wel reuzen, man!" Zijn verbazing hierover was enigszins een indicatie over hun lengte, gezien hij zelf al niet van de kleinste was. Het is maar goed dat hun team sterk was in defense, want die kerels waren bijna letterlijk bulldozers. De enige die hun woestheid ooit had geëvenaard was Taylor, en die mocht helaas geen lacrosse meer spelen. Gelukkig had Gus hun plekje op Nationals weten te verzilveren, door een tip van zijn zusje dan nog wel. Nu Nick er over nadacht kreeg hij kop nog staart aan de woorden die Laurel had gesproken, en snapte hij niet waarom ze voor hun ster-attacker wel logisch hadden geleken. Hij keek even over zijn schouder en zag het blondje in kwestie hun richting uit komen, waarbij hij prompt uitnodigend zijn armen opende. "Wacht. Wat?" bracht hij uit, even compleet van zijn melk af, toen ze hem gewoon voorbij liep. Hij keek over zijn schouder heen om te proberen zien of de goalie er wel wijs uit raakte, al leek dat niet het geval. Toen hij weer richting Laurel keek had ze zich reeds in de armen van Gus gestort. Ontdaan liet Nick zijn helm vallen, terwijl zijn hersenen overuren draaiden om in te halen wat er aan de hand was. "Woah woah woah!" hoorde hij zichzelf brommen, waarop hij aanstalten maakte op het duo af te stappen.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

De oogverblindende glimlach die hij op zijn lippen droeg deed Laurel's mondhoeken alleen maar verder de hoogte in gaan. Haar hart ging als een bezetene bonzen toen ze bij het horen van zijn vraag wist dat hij gesnapt had wat ze bedoeld had, en daarmee alleen maar bevestigde dat ze juist zat met wat haar gevoelens voor hem betrof. Voor ze echter antwoord kon geven had Gus het gesprek weer op de wedstrijd gebracht. "Nee jullie deden het zelf, samen!" sprak ze hem vol overtuiging tegen. "Gus, dit was zowat de wedstrijd van de eeuw, en er stond zoveel op het spel. Ik zou zelf ook ontmoedigd raken. Jullie hadden alleen een duwtje nodig, maar jij hebt die goal gemaakt en jullie samenspel heeft de boel gered," argumenteerde ze heftig. Ze kon zo erg opgaan in sport-gesprekken, dat ze vaak alle andere dingen er omheen vergat. Zo ook bijna dit keer, wat Gus' vraag over Ronnie betrof. Laurel dwong zichzelf wat te kalmeren en beet even op haar onderlip terwijl ze zich focuste op de jongen voor zich. Hoewel ze het fijn had gevonden mocht Nick achter hun beslissing staan zou ze zich er niet van laten weerhouden als dat niet zo was en moest Nick maar zorgen dat hij er uiteindelijk vrede mee kreeg. Het blondje haalde diep adem en boorde haar blik in die van haar Viper. Toen ze haar hoofd hevig schudde dansten haar lokken wild om haar gezicht heen. "Geen Ronnie. Niet meer," fluisterde ze de attacker, zeker van haar zaak, toe. "Al eventjes niet meer," ging ze verder. "Alleen jij," sprak ze beloftevol, om het vervolgens te bezegelen met een zachte kus. Ze had het hem op een beter moment willen vertellen, iets persoonlijker en enkel tussen hen. Ze was zojuist alleen niet in staat geweest zichzelf te bedwingen, bij hem vandaan te blijven tot ze de kans kreeg een moment met hem te kunnen stelen. Ze wist wat ze wilde, en daar wilde ze voor gaan nu ze er het lef voor had. Het begon haar echter te dagen dat ze hem daarbij de keuze ontnomen had het wel anders te doen, en voelde zich diezelfde seconde ontzettend schuldig. Ze hoopte zo intens dat hij het haar niet kwalijk zou nemen en voelde haar onderlip even trillen bij gedachte dat hij daar wel recht toe had.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Het geluid van de luide zoemer kapte het gesprek van Ezra en Jason abrupt af. Ezra keek weer op naar het veld waar de spelers van de Vipers enthousiast naar elkaar toe renden en elkaar omhelsden. Nog geen seconde na de zoemer klonk er een luid gejuich vanaf de tribune, een gejuich waar Ezra niet aan mee deed. Niet alleen omdat hij zijn stem wou sparen, maar voornamelijk omdat hij niet hetzelfde enthousiasme voelde als zijn klasgenoten. De winst van de Vipers voelde toch als een extra druk op hun eigen optreden van morgen, het was niet perse dat Ezra geen vertrouwen in zijn team had. Ezra wist dat als ze het allemaal goed deden ze de competitie makkelijk zouden kunnen verslaan, maar stiekem was hij toch ook een beetje bang dat ze niet hun beste optreden zouden kunnen geven. Ezra snapte ook wel dat de winst vast gepaard zou gaan met een feest, wat Ezra normaal heel leuk zou vinden, maar iedereen moest morgen goed fit voor de dag komen, hij wou gewoon het best voor zijn team.
Ezra keek even naar Jason met een teleurgestelde blik in zijn ogen. 'Wat een kut spel,' mompelde Ezra terwijl hij omhoog kwam van de tribune. 'Ik ga kijken of ze die bus al bijna starten, ik ben klaar om te gaan.' zei Ezra terwijl hij klein naar Jason glimlachte. 'Laat me weten of je nog wil repeteren.'
Ezra stak zijn handen in de zakken van zijn spijkerjasje terwijl hij langzaam de tribune naar beneden liep, hij was niet helemaal van plan meteen naar de bus toe te lopen. Mocht hij heel 'toevallig' Clyde tegen komen zou hij misschien nog wel een praatje met de knappe Viper captain maken, maar alleen als hij hem 'toevallig' tegen het lijf aan liep. Ezra zijn ogen gleden over het veld waar zich inmiddels een hele menigte had verzameld om de Vipers te feliciteren met hun overwinning, van meerdere richtingen hoorde Ezra enthousiast geschreeuw komen. Hoewel hij ook nog genoeg norse gezichten om zich heen zag van het verliezende team, misschien kon Ezra bijna beter daar tussen gaan zitten, dat paste beter bij zijn stemming.
Uiteindelijk wist Ezra Clyde te vinden aan de rand van het veld te spotten. Ezra haalde snel een hand door zijn donkere haar, trok zijn spijkerjasje recht en liep daarna in de richting van zijn favoriete Viper spelen, niet dat hij Clyde dat zou vertellen. 'Hi, Captain,' zei Ezra terwijl hij zijn hand subtiel over Clyde zijn achterste liet glijden. 'Ik denk dat dit het moment is dat ik je moet feliciteren,' zei Ezra terwijl hij Clyde een kleine glimlach liet zien. 'Dus, gefeliciteerd, niet slecht gedaan.' Ezra keek Clyde grijnzend aan. 'Had ik geweten dat dit pakje je zo goed stond was ik wel eens eerder langs gekomen.' zei Ezra zachter dan zijn andere woorden er van uit gaand dat Clyde nog niet de kans had gehad Ezra zijn berichtje te openen.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

Valley Viper Captain - 18 - With Ezra

Voor een klein moment had ik geen besef meer van tijd en ruimte, het enige wat ik kon doen was met een belachelijk brede grijns naar het scorebord staren. Het besef was er nog niet echt. Ik had de verlossende woorden maar al te goed verstaan maar het leek niet tot me door te dringen. We hadden gewonnen. Het trainen was me de afgelopen weken zwaar gevallen, meer dan anders. Misschien omdat er nu écht iets op het spel stond of omdat ik er met mijn hoofd gewoon niet bij was. Ik had geprobeerd het team zo goed mogelijk in het gareel te houden maar naar mijn idee was iedere training één grote chaos en dat was niet de fout van de jongens geweest. Toch hadden we het geflikt en ik was dan ook mega trots op het team. Mijn team. Toen het me eindelijk ging dagen dat we daadwerkelijk gewonnen hadden en die subsidie zo goed als in de pocket hadden, wilde ik iedereen persoonlijk gaan feliciteren. Echter toen ik om me heen keek zag ik dat de jongens allemaal druk bezig waren. Ach, ik zou vanavond nog genoeg kans hebben ze allemaal even te spreken. Als ik geen teamgenoot lastig kon vallen, wie werd dan mijn doelwit? Ik had me waarschijnlijk wel een gesprek in kunnen wurmen, en dat was ook wel echt iets voor mij, maar stiekem had ik allang iemand voor ogen. Ik wilde alleen niet te desperate lijken, al was dat misschien al te laat. Ik liet mijn helm in het gras vallen en trok een klein sprintje het veld af, richting de bune in de hoop dat ik Ezra "per ongeluk" tegen het lijf zou lopen. Plots zag ik mijn doelwit in de verte aan komen lopen en kwam ik abrupt tot een halt. Ik had hem gezien, alleen hij mij nog niet. Ik bleef wat nonchalant aan de rand van het veld staan in de hoop dat hij mij zou benaderen. Wederom, ik moest niet te veel opvallen. 'Hi, Captian,' klonk de jongen zijn stem en ik keek naar hem op, of ik hem al niet aan had zien komen lopen. 'Oh, hey there...' grijnsde ik breed terwijl ik hem van top tot teen eens goed bekeek en in me opnam. Hoe erg hij gedurig het bloed onder mijn nagels vandaan kan halen, hij mocht er zeker wezen. Ik maakte een klein sprongetje van schrik toen ik plots zijn hand over mijn achterste voelde gaan maar al snel nam er een speelse uitdagende grijns plaats op mijn gezicht. 'Ik denk dat dit het moment is dat ik je moet feliciteren,' mijn speelse grijns veranderde voor enkele seconden in een zelfingenomen grijns en ik keek hem afwachtend aan. 'Dus, gefeliciteerd, niet slecht gedaan.' het verbaasde me dat hij het daadwerkelijk zijn strot uit kreeg. Was hij toch niet zo'n slechte verliezer als ik dacht. Ik grijnsde uitdagend en maakte een overdreven buiging. 'Dankuwel, dankuwel,' zei ik op een gespeed deftige toon. 'Al vind ik het maar magertjes hoor... daar kan wel iets meer vanaf.' grijnsde ik en knipoogde, doelend op dat hij me best ook op een andere manier zou mogen feliciteren. Iedereen op het veld was toch druk bezig met hun "geliefden", die hadden echt geen oog voor ons. 'Had ik geweten dat dit pakje je zo goed stond was ik wel eens eerder langs gekomen.' mijn wenkbrauwen schoten speels omhoog. 'Oh ja? Hm, misschien moet ik hem dan wat vaker dragen...' zei ik en liep dichter naar hem toe. 'Al is me verteld dat ik er zonder nog beter uit zie...' zei ik zacht, terwijl ik Ezra aankeek. 'Misschien, als je lief bent, mag je er wel bij zijn als ik me omkleed.' knipoogde ik en streek met de rug van mijn hand zowel liefkozend als plagerig langs zijn wang.

---

How far is far

---

• 18 • Double Trebble • Mrs. Right • w/ Taylor & Lexie • [url=]Outfit[/url] •

Zodra het eindsignaal van de wedstrijd had geklonken stonden zowel Layla als Laurel gillend naast elkaar. Heel even, op het moment dat de blondine naast haar Layla in haar armen had getrokken, vroeg ze zichzelf waarom het niet van meet af aan zou had kunnen gaan tussen de twee pluszusjes. Lang stond ze zichzelf niet toe om er over na te denken en beantwoordde ze Laurel’s enthousiasme met een gelijkwaardige reactie, waarna haar blik over het veld een gleed, op zoek naar de enige waar ze nu naar toe wilde. Zodra ze hem vond krulde haar lippen zich om en bleef Layla heel even aan de zijlijn staan zodat broer en zus elkaar konden begroeten. De verbazing was dan ook heel even groot toen Laurel haar broer voorbij rende en zonder schroom in die van Gus sprong. Ze grinnikte, niet goed wetende of dit nu kwam door de blik op Nick’s gezicht of de verrassend wending tussen het tweetal vlak bij hem. Layla kantelde haar hoofd iets en liet haar donkere kijkers of het innig verstrengelde tweetal heen gaan. Toegegeven was het iets wat ze niet meteen van Laurel verwacht had, maar desondanks vormde zich ergens toch ook een beetje trots in haar binnenste. Een trots die bij Nick alles behalve zichtbaar was.
      ”Uh-oh,” mompelde Layla, waarop ze direct besloot dat dit meer dan het juiste moment was om haar vriendje af te leiden van wat het ook was dat hij van plan leek te zijn. Ver kwam ze echter niet, want zodra ze voet op het veld had gezet werd de brunette plots door iemand in de armen getrokken. “Ik ben zo blij, ik kan je wel kussen!” brulde Taylor enthousiast. Ondanks dat ze heel even geschrokken was geweest en Layla al klaar stond om zich van de jongen af te zetten, moest ze toch lachen. “Maar dat doe ik maar beter niet.” Ze grinnikte. “Doe maar niet, nee,” glimlachte ze en grinnikte heel even naar de dame die op zijn nek zat, alvorens Taylor besloot haar haren door de war te jagen.
      ”Die vent van jou he… Echt waar, die kerel…”
Layla had nog gelachen om de hyperactiviteit van de jongen naast haar, maar de klap op haar kont liet haar blik een vertwijfelende vorm aannemen. Ze had de uitdrukking gezien op Nick’s gezicht en betwijfelde hoeveel hij er nu nog bij kon hebben. “Lex. Lex - ik raak té pumped,” riep Taylor ondertussen naar Lex. “Hey Taylor,” bracht Layla tussenbeide. “Misschien kun je me helpen om te voorkomen dat mijn kerel op de vuist gaat met Gus,” sprak ze verder, waarna ze een knikje deed in de juiste richting.

[ bericht aangepast op 8 feb 2020 - 19:08 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

Toen het eindsignaal eindelijk klonk merkte ik pas dat ik al even geen adem had gehaald door de spanning. Ik ademde uit, voor ik diep inademde en het vrolijk uit gilde. "Go Vipers! Go Vipers!" Uit automatisme was ik uit mijn stoel gesprongen en was een vreugde dansje aan het doen. Als die zangvogeltjes gewoon hun keeltjes beschadigden nu een op het feestje vanavond, zouden we niets meer te vrezen hebben. Ik wilde net een radslag van vreugde maken, toen Taylor, die naast me even vrolijk bezig was als ik, me oppakte en zonder pardon op zijn nek zette. Voor een keer maakte het me niet eens uit dat hij me oppakte zonder te vragen. Normaal had ik daar een hekel aan, maar nu was mijn vreugde en opluchting gewoon te groot om ergens nog chagrijnig over te kunnen zijn. Een stemming die ik bij Taylor ook merkte, gezien de jongen zowaar een lach op zijn gezicht had. Zelfs het feit dat Nick's vriendinnetje, het matige zangvogeltje, werd betrokken in het gesprek kon ik me niet aan storen. Taylor had blijkbaar nog niet meteen door dat zij het was en zijn uitspraak zorgde voor een oprechte lach van mij vandaan. Een lach die me licht deed wiebelen, maar verre van genoeg om een van ons twee uit balans te halen. Hier waren we op getraind en het voelde dan ook niet onveilig of onnatuurlijk. Layla's uitdrukking was goud waard, maar verdween al snel toen Taylor zijn fout inzag. Nee, zij was echt off-limits. De jongen onder me bewoog intussen echt als een stuiterbal, waardoor mijn buikspieren een goede training kregen. Hij raakte echt te enthousiast, maar ik kon het hem niet kwalijk nemen. Ik voelde me precies zo, ik kon alleen niet veel, want ik zat vast op zijn schouders. Ik lachte bij zijn woorden en woelde, net als Layla iets eerder, door zijn haren. "Zolang je me niet laat vallen vind ik alles prima, TayTay." zei ik tegen hem met een grijns. Layla was alleen niet echt bezig met feesten. Dat kon me niets schelen, maar haar woorden trokken wel mijn aandacht. Nick en Gus die met elkaar op de vuist gaan? Je zag nog eerder water branden volgens mij. Mijn ogen schoten naar het veld en daar zag ik inderdaad Nick, overduidelijk boos. Ik volgde zijn blik en wat ik daar zag bracht me toch voor een seconde uit evenwicht. Ik zette mezelf weer recht op Taylor's schouders en draaide met mijn handen zijn hoofd naar het veld. "Ik denk dat ik weet waarom onze rode duivel al een tijdje niet meer de casanova is, die hij altijd was. Ik denk alleen niet dat hij Nick hierover heeft ingelicht. Dit kan nog wel eens interessant worden." zei ik tegen hem. Wat is een uitstapje zonder een beetje drama, en de ster attacker, die achter de rug om van zijn beste vriend en teamgenoot met diens zusje in bed duikt, is toch echt wel heel lekkere drama.

---

Bowties were never Cooler

---

Laurel wilde duidelijk niets weten van mijn mening dat zij voor onze winst had gezorgd, wat zeker wel zo was. Het was altijd zo aandoenlijk om haar zo te zien en het zorgde er elke keer weer voor dat ik nog harder voor haar viel. "Maar jij was wel degene die het duwtje gaf, een zonder dat duwtje was het niet gelukt." zei ik met een lach op mijn gezicht. Hoe kon ik ook anders? Ik stond hier met het meisje uit mijn dromen in mijn armen na het winnen van een van de belangrijkste wedstrijden van mijn carrière tot nu toe. Wel kwam het als een verrassing. Ik had niet verwacht dat ze het nu al openbaar wilde maken, en op zo'n manier. We waren zo voorzichtig geweest, zelfs al had ik het van de daken willen schreeuwen. Ik maakte me toch een beetje zorgen dat ze zich had laten meeslepen in het moment en nu mogelijk spijt had. Lang erover denken kon ik niet, want haar ogen dwongen me haar aan te kijken en te luisteren. De woorden die volgden betekende zo veel meer voor me dan zij ooit had kunnen weten. Mijn hart maakte een sprongetje een sloeg daarna nog sneller. Ik kuste haar terug met een grijns op mijn gezicht, maar de kus duurde me eigenlijk wel te kort. Ik keek haar aan met een glimlach op mijn gezicht. "Ik hou zo veel van je." mompelde ik, voor ik haar nog een kus gaf. Dit was iets wat we ook eigenlijk nog niet hadden gezegd tegen elkaar, maar het was volledig waar. Ik hield van haar, dat ontkennen was volledig zinloos. Ik tilde haar nog iets beter omhoog en legde een van haar benen op mijn heup, zodat ze zichzelf ook wat beter omhoog kon houden. "Ik heb trouwens zo iets voor je." Ik had tot nu toe alleen van deze dag kunnen dromen. Het was volledig anders gegaan dan ik had gedacht, maar het was zover. Het was officieel en daar hoorde iets bij. Ik wilde met haar gezien worden, sinds de eerste dag al en nu nog wel meer dan ooit tevoren. Ik wilde de wereld laten weten dat ze echt de mijne was en als atleet was daar eigenlijk maar een manier voor: Mijn jas. Niemand kon er meer aan twijfelen of dit serieus was of niet als ze mijn rugnummer over haar schouders had hangen. Ik gaf haar nog een klein kusje. "Betekent dit dat ik morgen ook jou mag komen aanmoedigen?" Het zou mijn eerste keer zijn bij zoiets, maar ik keek er eigenlijk best naar uit. Ik had geen idee hoe het ging, maar ik wilde haar eigenlijk heel graag in haar vertrouwde omgeving eens aan het werk zien. Ik was zeker dat ze daar helderder zou stralen dan de zon.

---

Bowties were never Cooler

---

---

"Zolang je me niet laat vallen vind ik alles prima, TayTay," antwoordde Lexie, terwijl ze haar hand door zijn haren haalde. Hij gromde even en probeerde haar een kwade blik te schenken, maar faalde daar faliekant in zodra hij haar gezicht zag. "Jou laat ik nooit vallen, hartje," grinnikte hij, al begreep hij wel dat dit niet de manier was waarop zij het bedoeld had. Zijn woorden waren amper koud of Layla trok zijn aandacht terug naar zich toe. Wat ze zei hield geen enkele steek, waardoor Taylor haar even stond aan te kijken alsof ze zojuist uit een krankzinnigenhuis ontsnapt was. Het volgende moment was hij even te druk met het overeind helpen houden van het pluimpje in zijn nek om in de gaten te krijgen wat er aan de hand was. Tot dat pluimpje besloot zijn gezicht in de richting van het amusement te draaien. Er verscheen een ondeugende grijns op zijn lippen toen hij een blondje in de armen van Gus zag, waarmee hij overduidelijk aan het zoenen was. Bijna onmiddellijk viel het kwartje wie de blondine was, en waarom Nick zou moeten tegen gehouden worden. Voor hij het goed en wel in de gaten had was de mannelijke Venom luidop aan het lachen. "Ik denk dat ik weet waarom onze rode duivel al een tijdje niet meer de casanova is, die hij altijd was. Ik denk alleen niet dat hij Nick hierover heeft ingelicht. Dit kan nog wel eens interessant worden," sprak Lexie zowat zijn gedachten uit. "Hot damn! Baby Hanson weet van wanten!" sprak hij op zijn beurt, terwijl hij Layla aan porde. Als zijn bestie drama wilde, dan moest hij daar maar eens voor zorgen. Hij was zelf ook razend benieuwd of Nick wel degelijk klappen zou gaan uitdelen en hoewel Gus zowat de allerlaatste persoon was die hij dat toewenste kon hij zijn volgende woorden niet meer inslikken. "Hé Hanson!" riep hij naar de jongen aan de andere kant van het veld, die er inderdaad niet al te vrolijk uit zag. "Lijkt er op dat Miller niet alleen gescoord heeft op het veld!" Hoewel hij twijfelde of Nick het zou kunnen zien wiebelde hij een keer met zijn wenkbrauwen. "That's my boy!" riep hij vervolgens de jongen met de koperen lokken toe. Zelf had hij helemaal niets met het blondje dat altijd haar tong leek te verliezen bij hem in de buurt, maar ze had wel een mooie voorgevel en Gus had het toch maar even voor elkaar gekregen.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

Ze hoefde niet te vragen wat hij van het nieuws vond. Zijn gezicht sprak boekdelen. "Ik hou zo veel van je." Laurel knipperde even en staarde hem verbaasd aan terwijl ze na ging of ze hem wel goed gehoord had. Het was er zo vlot en onverwacht uit gekomen dat ze er niet helemaal zeker van was. Terwijl Gus al verder praatte alsof hij zo-even niet iets belangrijks meegedeeld had. Haar gedachten draaiden op volle toeren terwijl kort de vraag in haar op kwam of ze zich wel al aan die woorden wilde wagen. Nog diezelfde seconde werd dit idee verdreven door de gedachte dat ze zich liet leiden door sociale richtlijnen en stereotypes. Waarom zou het niet oké zijn, dat hij die woorden uitsprak als ze voor hem de waarheid waren? Hoezo moest dat als taboe bestempeld worden? Onvrijwillig dacht ze terug aan haar moeder, en hoe vaak ze al gewenst had haar nog één keer in de ogen te kunnen kijken en te zeggen hoeveel ze wel van haar hield. Gus was er. En ze was van hem gaan houden. Al was wat ze hadden nog nieuw en kwetsbaar, het was er wel degelijk. Ze glimlachte zwijgend even tegen zijn lippen aan toen hij haar nog een kusje gaf en voelde zichzelf automatisch knikken op zijn laatste vraag. Ze vond het razend spannend en wellicht zou ze morgen nog angstiger zijn dan anders om op het podium op te gaan, maar tegelijk wilde ze niets liever dan dat hij haar op zijn beurt aan zou komen moedigen. "Je houdt van me?" bracht ze het gesprek terug op zijn woorden van nog geen minuut geleden. Ondertussen klemde ze haar benen om zijn middel, om toch maar op zijn ooghoogte te kunnen blijven. Ze was zelf al niet van de kleinste, maar Gus stak -als ze beiden met hun voeten op de grond stonden- alsnog minstens twee koppen boven haar uit. Pas nu ze het zelf luidop gezegd had drong de gewichtigheid van zijn woorden en wat ze met haar deden volledig door. Tranen schoten in haar ogen, en ze kon een kleine sniffel niet tegen houden. "Dat is goed," fluisterde met bevende stem. "Dan zijn we met twee," gaf ze op haar beurt ook te kennen hoe het zat met haar gevoelens voor hem. Ze veegde een traan van haar wang met haar mouw en kuste hem nogmaals. Daar waar ze eerder enthousiast en vluchtig was geweest nam ze er nu de tijd voor, gedurende een moment alweer vergeten dat iedereen hen kon zien - dat er überhaupt mensen rond hen heen waren. Tot ze haar naam hoorde. Geschrokken keek ze over haar schouder, om tot de conclusie te komen dat men haar broer bedoeld had. De woorden die erop volgden schonken haar niet veel opluchting. In tegendeel. Bijna te bang om te kijken liet ze haar blik in de richting van Nick glijden, die op dit ogenblik werd tegen gehouden door Ronnie. "Oh fudge," bracht ze uit, niet in staat veel meer woorden te bedenken. Bijna vanzelf keek ze Gus weer aan, bijtend op haar onderlip. "Het spijt me zo. Ik had na moeten denken," bood ze hem aan, al was het daar nu wel te laat voor. "Ik was alleen zo blij dat jullie gewonnen hadden, en ik was zo blij jou zo blij te zien en ik wilde het je zo graag vertellen dat ik niet meer kon wachten, alleen had ik dat beter wel gedaan?" ratelde ze aan één stuk door, overkomen door de zenuwen. "Wacht, bedoelde hij seks?" realiseerde ze zich luidop toen ze de woorden van Taylor opnieuw door haar hoofd raasden. Dacht hij echt dat dit om seks draaide? Dat ze één of andere sport-groupie was die er opgewonden van werd met de laatst scorende speler naar huis te gaan? Was dat waar dit op leek? "Denkt iedereen nu dat ik enkel op seks uit ben? Ik bedoel, niet dat ik dat nie - wacht wacht wacht." Als dat was wat Nick nu dacht dan kon Ronnie hem waarschijnlijk niet langer tegen houden. "We moeten hier weg. Jij moet hier weg."

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Een tevreden grijns verscheen op Ezra zijn lippen toen Clyde een klein sprongetje maakte toen Ezra zijn hand subtiel over Clyde zijn achterwerk gleed. Hij wou de jongen laten weten dat hij hier niet enkel was om even gezellig met de captain te praten, maar hij kon moeilijk direct zijn lippen op die van Clyde duwen zoals hij enkele anderen zag doen. "Oh, hey there..." zei Clyde duidelijk geamuseerd door Ezra zijn actie, Ezra stak zijn handen weer in de zakken van zijn spijkerjasje terwijl hij Clyde uit fatsoen feliciteerde met zijn winst. Ezra was zeker niet zo blij met deze overwinning als veel van zijn klasgenootjes, maar hij wist nog wel het fatsoen op te brengen Clyde te feliciteren. Hoewel Ezra hierdoor de prestatiedruk toch wel extra voelde betekende de winst van de Vipers nog niet meteen Game over voor de Double Trebble leden, dus hij mocht toch nog wel een klein beetje blij zijn voor zijn boytoy.
"Dankuwel, Dankuwel," sprak Clyde terwijl hij een overdreven buiging maakte, Ezra liet een zachte lach over zijn lippen rollen terwijl hij geamuseerd met zijn hoofd schudde. "Al vind ik het maar magertjes hoor... daar kan wel iets meer vanaf" voegde Clyde met een knipoog aan zijn vorige woorden toe. Ezra keek hem met een geamuseerde grijns aan. 'Oh ja, vind je,' begon hij terwijl hij Clyde recht aankeek. 'Ik vind wel dat je daar nog wat meer voor moet doen.' zei Ezra. 'Nationals winnen of iets anders.'
Vervolgens had Ezra opgemerkt dat Clyde zijn lacrosse tenue hem erg goed stond, hoewel Ezra hiermee voornamelijk de strakke broek die Clyde droeg bedoelde. "Oh ja? Hm, misschien moet ik hem dan wat vaker dragen..." zei Clyde terwijl hij een stap in Ezra zijn richting deed, waardoor de twee verdacht dicht bij elkaar kwamen te staan. Ezra keek even kort het veld over, iedereen leek zich meer druk te maken om zichzelf en de mensen met wie ze waren, dan over de twee jongens. "Al is me verteld dat ik er zonder nog beter uit zie..." voegde Clyde aan zijn vorige woorden toe, een speelse grijns verscheen op Ezra zijn lippen. 'Vind je,' zei hij op een uitdagende toon. "Misschien, als je lief bent, mag je er wel bij zijn als ik me omkleed." zei Clyde terwijl hij even zijn hand over Ezra zijn wang liet glijden, wat deze keer Ezra lichtelijk liet verassen. 'Vind je niet dat het tijd is om je om te kleden dan,' zei Ezra lichtelijk geneigd zijn hand nu meteen op die van Clyde te leggen. 'Je hebt natuurlijk wel enorm gezweet, misschien een douche?'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

ROGER ‘RONNIE’ VINCENT AMBER

---

De zoemer ging, ik weet dat ik de hele wedstrijd niet zo scherp stond als hoorde, maar een oprechte vlaag van trots en overwinning ging door me heen, waarna een vreugdekreet mijn lippen verliet. "Fuck YESS!" riep ik Ik zag Nick een in enthousiasme zijn lacrosse stick op de grond gooien, waarna hij op mij afgestormd kwam. Grijnzend liep ik ook naar mijn maatje toe en sprong op voor onze befaamde chestbump. De impact zorgde ook nog eens voor een kopstoot welke tegengehouden werd met onze helmen gelukkig dempten."Dreamteam heeft het weer voor mekaar!" Riep mijn buddie vrolijk uit, waarbij een kirrende "WOHOO!" mijn lippen verliet. Ik gooide mijn helm uit en ook mijn stick gooide ik met een zachte plof in het gras alvorens Nick me een schouderklop haf en me in een stevige knuffel trok. Lachend hief ik mijn buddy dan ook even triomfantelijk de lucht in."Die gasten leken wel reuzen, man!" kwam er verbaasd over Nickies lippen wat me deed lachen. "Meer trollen als je het mij vraagt." grijnsde ik en liet Nick weer los voordat mijn rug het ging begeven. " Geen idee wat Laurel zei, maar jeez man, finalss." kwam er wat ongelovig, maar vrolijk over mijn lippen. En over de blondine gesproken, ze kwam onze kant uitgehold. Ik haalde grijnzend een hand door mijn haren, verwachtend dat ze Nick eerst kapot zou knuffelen waarna ik ook een goede Laurelhug mocht verwachten.
Maar ze zoefde zo langs ons voorbij, mijn mond viel iets verbaasd open waarna ik ook even keek naar een verwarde Nick keek alvorens me op te draaien naar wie Laurel toegerend had. Mijn wenkbrauwen schoten dan ook omhoog toen die persoon Gus bleek te zijn. De rooie casanova had Laurel om zijn middel hangen en mijn ogen bedrogen niet, want ze waren wel degelijk aan het zoenen. "Woah woah woah!" Hoorde ik Nick ontevreden brommen. Oh oww. Normaliter kirde ik ook atijd enthousiast mee op dit soort momenten, maar Laurel was ook wel een soort zusje voor mij. Nu ja ik was wel blij voor haar, dus moest ik maar zorgen dat Nick ahar nieuwe vriendje niet tot moes sloeg. "Nick, woah, rustig man." sprak ik vlug terwijl ik mijn armen om de jongen heen sloeg. Nick werd niets voor niets the wall genoemd. Dus echt lang kon ik hem niet tegenhouden.
"Hé Hanson!" Oh noooh, Taylor leek zich maar al te veel te amuseren, en maakte Nicks humeur er niet beter op. . "Lijkt er op dat Miller niet alleen gescoord heeft op het veld! That's my boy!" riep Taylor vervolgens naar Gus. " Hou je bek Taylor!" riep ik nog naar de jongen toe, Echter was er wel een lichte geamuseerde grijns om mijn lippen te vinden, wanneer zou ik dat anders nog eens naar de venom kunnen roepen. "Kom Nicky, we gaan wat drinkene goed?" probeerde ik mijn vriend overtugiend af te gaan leidden.

[ bericht aangepast op 9 feb 2020 - 12:12 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

JASON LEONARD RENFIELD

---

De zoemer ging af, tevergeefs, ze hadden gewonnen. Een lichte zucht verliet mijn lippen en ik keek even vanuit mijn ooghoeken naar Ezra die "wat een kutspel' mompelde. Gelijk haf ik hem, ik heb sport nooit gesnapt. Iedereen kwam ondertussen al omhoog om hun geliefde team te gaan feliciteren dat ze een balletje minder in het net hebben laten schieten dan het andere team. Ook Ezra kwam omhoog, waardoor ik kort even opkeek naar de jongen 'Ik ga kijken of ze die bus al bijna starten, ik ben klaar om te gaan.' sprak de jongen duidelijk annoyed, Hij schonk me echter een klein glimlachje, 'Laat me weten of je nog wil repeteren.' ik knikte en keek toe hoe de jongen de tribune afliep. Jeez, ik kon nu wel echt een sigaret gebruiken.
Als een kat vanuit de hoogte keek ik toe hoe de massas aan volk het veld opkwam. Ik wilde net aanstalten maken om ook op de staan, toen mijn oog op wel een heel sneaky persoon vield. Clyde, waar gaat die gladde adder heen?
Heel voorzichtig stond ik op, mijn blik niet van de jongen afhoudend waar hij heen ging. Met mijn handen in mijn zakken, liep ik langzaam de tribune af, me toch iets uit het zicht houdend van de lacrosse captain, maar mijn blik op de jongen houdend. Hoe verder ik de strappen afliep, hoe duidelijker het me leek naar wie de jongen toeliep. "Jezus fucking..." momeplde ik ongelovig tegen mezelf, toen ik zag hoe Ezra zijn hand subtiel op de andere captains achterste plaatste. Double crosser... Echter voordat ik kon zien wat er verder gebeurde, botste ik tegen iemand aan, waardoor ik lichtelijk geschrokken en met een diepe frons de schudlige aankeek. Sienna? "Hoor jij je Lacrosse spelers niet te feliciteren?" kwam er als een soort defensie mechanisme over mijn lippen rollen. Wat deed ze hier nog op de tribune? We waren zo goed de enige en ze zijn al zo'n goede tien minuten al gewonnen...

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH