[RPG • 0] Experium || 03 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 1 maart 2020 - 14:22 ]

It's never gonna happen, Guys.

Studieobject 7223

" Sorry?" zei hij beschamend. 7223 kon niet voorkomen dat zijn haren roze kleurde en direct schudde de jongen zijn hoofd om de kleur eruit te verwijderen. Hij hoopte maar dat niemand dat gezien had. Hij dreunde de opsomming op in zijn hoofd handschoen, handpalm, pols, bovenarm, borst en keek Jester met een grijns aan. " Thanks Jester, je bent de beste!" Snel duwde 7223 een broodje in zijn mond. "Kom op, je moet me helpen," zei hij tegen Adam. Zodra de jongen van de bank af was, sleurde 7223 hem achter zich aan in de richting van de derde verdieping, waar altijd wel een leeg lokaal was. Hier in de eetzaal kon hij zich niet concentreren en Jester had gelijk, hij kon het niet hebben als iemand anders misbruik zou maken van zijn lengte.

It's never gonna happen, Guys.

Yrla

Zag Yrla dit goed? Ging Jester naast kneus zitten?! Er was iets goed mis met de school. Yrla wist niet wat ze in het eten hadden gedaan, maar iedereen leek wel gek geworden. Zodra de twee kneusjes waren verdwenen, schoof Yrla op en ging naast Jester zitten. "Sinds wanneer spreek jij kneuzentaal?" De jongen zette de grote fles jus 'd Orange aan zijn lippen en dronk een aantal grote slokken, voor hij aan zijn banaan begon.

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

Vienna zwaaide uitbundig, zodra ze Fayr in het oog kreeg. " Welkom, welkom," grijnsde het meisje. " Laat me raden; Alles was oké, maar ze wilden nog een keer dubbel checken." Vienna wist onderhand wel hoe het ging. Ze snapte na jaren niet waarom de onderzoeken er überhaupt waren. De school predikte voor hun gezondheid, maar elke week was het hetzelfde liedje en elke week was het goed. Af en toe kreeg ze op haar kop als ze haar gave teveel had gebruikt en af en toe een middeltje voor de spierpijn. " Zo, ben je klaar voor het bizarre verhaal?"

It's never gonna happen, Guys.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam

Adam liet zich overdonderd meetrekken. Zijn pols brandde omdat Michiel hem daaraan vasthield terwijl hij hem mee sleurde. Toen de jongen hem vlak voor een lokaal losliet, wierp hij een vlugge blik op zijn onderarm om te zien of de huid niet rood was geworden, maar dat was gelukkig niet het geval. Zijn wangen wel, voelde hij, maar hij verwachtte niet dat het Michiel zou opvallen nu hij zich zo druk maakte om zijn gave.
'Oké, zeg maar wat ik kan doen om je te helpen,' zei Adam nadat hij de deur achter zich gesloten had.

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr Fixfault

      "In een keer goed. Volgens mij is er nog nooit iets aan de hand geweest bij mij, maar toch maken ze zich constant zorgen." Fayr pakte het suikerzakje en schudde het leeg in haar kopje kamillethee. "Tuurlijk," reageerde ze op Vienna's vraag. "Kom maar op met dat verhaal."

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

Yrla trok arrogant een wenkbrauw op bij het horen van Jester zijn antwoord. Oké, iedereen bleek geprikkeld te zijn na die onderzoeken. Yrla ging er verder niet op in. Het was duidelijk wat Jester dacht en de toon in zijn stem vertelde hem dat Yrla niet in discussie met de jongen hoefde te gaan. Dat betekende niet dat Yrla het met hem eens was. Ze zouden het prima redden met zijn drieën, en ze hadden de dames ook nog! "Wat hebben we vandaag nog?" vroeg hij dan maar om het onderwerp te veranderen.

It's never gonna happen, Guys.

Dezi

Dezi ging samen met Phone bij de anderen zitten. Geen van de drie kneuzen was er, dus dat kwam mooi uit. Zolang ze hun naam niet verdiend hadden, hadden ze haar vertrouwen ook niet verdiend en ze vond dit toch wel iets belangrijks.
'Ik denk dat iemand ons aan het bespioneren was tijdens het gymmen,' viel ze met de deur in huis. 'Azumi rook iemand.'

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

Hij schreef de woorden die Jester hem verteld had, en die hij constant in zijn hoofd herhaalde, op een briefje en gaf die aan Adam. " Oké, ik moet mijn gave weer even op zijn plekje zetten, oftewel uit. Dit is wat ik gisteren met Jester heb geoefend en ik wil dat jij me erdoorheen loodst. Kijk, ik heb getallen neergezet welke je eerst moet doen. En daarnaast heb ik neergezet in welke volgorde. Dus ik doe dit riedeltje eerst met mijn linkerarm en dan rechts, enzovoort. Snap je het? Je hoeft het alleen maar voor te lezen en als ik klaar ben, zal ik knikken."

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

Vienna wilde net aan Fayr vertellen wat er die ochtend gebeurd was, toen ze de woorden van Dezi opving. Ze ging wat dichter op Dezi zitten, waardoor Fayr ook verplicht was om iets dichter op Dezi te gaan zitten. "Rook iemand? Maar er was niemand anders in de gymzaal behalve wij en de leerkracht!"

It's never gonna happen, Guys.

Adam

'Okido!' Adam hees zichzelf op de tafel en las stuk voor stuk de verschillende stappen voor. Michiel had zijn ogen dichtgedaan en zijn gezicht was een en al concentratie. Adam maakte stiekem van de gelegenheid om Michiels knappe gezicht te bewonderen, nu zijn vriend het toch niet kon zien. Zelfs nu hij die hemelsblauwe ogen en zijn mooie gebit niet kon zien, was het een kunstwerk om naar te kijken. Adam vond alles mooi, van de vorm van zijn wenkbrauwen tot zijn kaaklijn en zijn lippen. Even raakte hij er zo door afgeleid dat hij Michiel niet hoorde zeggen dat hij klaar was voor de volgende stap, en vlug keek hij weer naar zijn blaadje en probeerde te ontdekken waar ze gebleven waren terwijl hij een verontschuldiging murmelde.

Every villain is a hero in his own mind.

Dezi

'Er was dus wel degelijk iemand anders, ik denk iemand die onzichtbaar kan zijn.' Peinzend beet ze op haar lip. Ze wierp een blik naar de afdelingen en zag dat een deel van de Lions naar hen zat te kijken. 'De Lions, denk ik zo...' mompelde ze. 'Tenzij ze allemaal naar Yrla zitten te zwijmelen.'

Every villain is a hero in his own mind.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Studieobject 7223

Hij wist niet hoe lang het geduurd had, tien, vijftien minuten misschien. Hij voelde zich in ieder geval weer stukken beter, nadat hij samen met Adam de stappen was doorlopen. Het was niet zo als gisteren samen met Jester, maar dat kon hij Adam niet kwalijk nemen. De jongen wist er net zo weinig vanaf als Michiel dat zelf deed. 7223 had het idee dat er nog restjes van zijn gave door zijn lichaam gingen, maar de jongen was weer terug op eigen lengte. Dat merkte hij grijnzend op, toen hij weer boven Adam uittorende. "Nu ben jij weer het kleintje," zei hij grinnikend. " Thanks Adam! Dit hielp ontzettend. Het is niet helemaal weg voel ik, maar ik ben in ieder geval weer mezelf." Michiel rekte zich uit. Het had even een domper geweest dat hij weer geen controle had gehad over zijn gave, maar als ze zo door zouden blijven gaan, zou het helemaal goed komen. "Goed, tijd voor aardrijkskunde. Zin in?"

[ bericht aangepast op 1 maart 2020 - 19:15 ]

It's never gonna happen, Guys.

Experiment 8102

8102 vond de onderzoeken nooit zo erg, tenzij ze zover uitliepen dat ze een deel van de lunch misliep. Ze haastte zich vlotjes naar beneden en sloot achteraan in de rij aan. Met dat het overgrote deel van de studenten al aan het eten was, was de rij gelukkig helemaal niet lang en liep ze binnen de kortste keren met een boterham en een stomend soepje op de rest van haar afdeling af. Ze was haast aan het glimlachen bij het idee van de smakelijke soep, verreweg de beste lunch in weken. De anderen zaten allemaal al bij elkaar (behalve de andere twee naamlozen) en met een nieuw opgewekt humeur liep ze op hen af.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.