[RPG • 0] Experium || 05 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 12:36 ]

It's never gonna happen, Guys.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox

Fox had zelden zo’n stel aandachtstrekkers gezien als de Panthers. Serieus. Die gasten ging lós. De directeur was nauwelijks uitgesproken of één jongen viel voor Vienna op de knieën terwijl de ander door de hele zaal schreeuwde dat hij met haar naar het bal wilde. Nou – hij had concurrentie. Het werd nog bijna spannend. Bijna – want het ontbrak hen duidelijk aan creativiteit. Wie liep nou warm van zó’n aanzoek. Daar was toch niets spannends aan? Waar was de romantiek? De bloemen, de hartvormige ballonnen, de chocolaatjes? Kregen ze zo’n prachtige gelegenheid om hun romantische zijde te laten zien, pakten ze het zó aan. Het was duidelijk dat Fox hen dan maar moest laten zien hoe je écht een leuke jongen – of meid – meevroeg.
Over leuke jongens gesproken, zijn kleine violist stapte opeens van de bank af en stoof de zaal uit, in zo’n tempo dat hij óf enorme hoge nood had, of iets als tranen probeerde te verbergen.
Of hij was misselijk geworden door deze halfslachtige poging om iemand uit te vragen. Dat begreep hij wel. Eerlijk gezegd zou hij ook wel teleurgesteld in Vienna zijn als ze op zoiets simpels had ja gezegd. Moest men dan niet een béétje moeite voor haar doen? Hij klakte met zijn tong. Dat zou toch jammer zijn.
Hij dacht weer aan zijn eigen bal-kandidaat. Moest hij achter hem aangaan? Als hij wél moest huilen omdat een van die drie net op zijn hart had getrapt, dan was hij graag de troostende knuffel. Als hij aan het kotsen was, kon hij hem een kauwgompje aanbieden. En als hij gewoon een grote boodschap had? Ach ja. Dat zag hij dan wel weer.
Voor hij kon opstaan, raasde er alweer een andere jongen de zaal uit. Yrla, dacht hij dat hij heette. Die kneus die zichzelf in de kreukels had gerend. Misschien dat die inzag wat zijn aanzoek had gedaan en hij daardoor zijn excuses ging aanbieden – of zelf had beseft wat een lekker ding die knul was.
Niet lang daarna stond echter de helft van de groep op. Fox fronste. Nou – wat een spektakel. Hij wilde er nu toch wel het fijne van weten, stak zijn handen in zijn zakken en slenterde wat dichter naar het groepje toe.

[ bericht aangepast op 14 maart 2020 - 12:02 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx

'Toch jammer,' vond Onyx. 'Als jij nou een extra toetje voor me regelt loop ik met je mee, mop.'

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

7223 keek achterom de zaal in, waardoor hij vol verbazing Jester en Onyx op hem af zag lopen. Had hij serieus de jongens nu zo ver gekregen dat ze opstonden om te komen helpen zoeken? Hij wachtte tot de jongens bij hem waren, nog steeds verbluft. Misschien.... Maar voor die gedachte ook maar in zijn hoofd kon sluipen, schudde hij hem uit zijn hoofd. Hij wachtte tot de jongens bij hen waren, en zei zo dapper mogelijk toen ze kwamen. "8102 is naar ons house om daar te zoeken naar 8175. Willen jullie opsplitsen en elk een deel van de school nemen. Ik neem het gedeelte hier vooraan bij de eetzaal, tot aan de lokalen. Daarna zal ik op het campusterrein zoeken." Het voelde gek om als een soort leider de rol op zich te nemen om naar Adam te zoeken, maar Michiel besefte dat het uit hem moest komen. Dit was hij verplicht naar zijn vriend.

It's never gonna happen, Guys.

Yrla

"Niet?!" Yrla keek gespeeld verbaasd naar de jongen tegenover hem. "Ik neem aan dat 7223 het recht heeft om te weten dat zijn kamergenoot een viespeuk is? Dat zodra hij zijn shirt uittrekt, dat bij zijn buurman iets begint te groeien." Yrla keek vol walging naar de naamloze tegenover hem. Een naamloze was al kut, maar als hij dan ook nog op mannen viel. "Hij zal je nooit meer aan willen kijken..."

It's never gonna happen, Guys.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam

'Ik... Ik kijk al expres een andere kant uit.'
Maar soms nét een beetje te laat hè? klonk een stemmetje in zijn hoofd. Vanmiddag zag je precíés wat je wilde zien. Smeerlap.
Snotterend haalde hij adem. Hij wist niet meer hoe hij zich moest verdedigen. Misschien was het maar beter als Michiel het wist. Eigenlijk was hij zijn vriendschap sowieso niet waard. Maar ze hadden het zo leuk gehad samen...
'Wat - wat is het medicijn dan?' vroeg hij zachtjes. 'Want ik... ik wil het niet. Ik wil het echt niet. Ik wil beter worden,' fluisterde hij.

Every villain is a hero in his own mind.

Dezi[/i]

Dezi schoof haar lege schaaltje van zich af en keek naar de paar meiden die nog aan tafel zaten. 'Oké... What just happened? Wat zijn al die gasten aan het doen?'

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

7223 keek Jester met opgetrokken wenkbrauw aan. "Pardon?!" vroeg hij verbaasd. In eerste instantie dacht Michiel dat Jester hem voor de gek hield, maar zodra hij in het gezicht keek van Jester wist de jongen dat Jester geen grapje maakte. Hij was net zo serieus als de keer dat je jongen hem zijn gave uitlegde. In eerste instantie was hij verbluft om de zorgen van Jester, daarna voelde hij woede omhoog komen. Hij wist niet waar hij het lef ineens vandaan haalde, waarschijnlijk kwam het omdat hij zich gesteund voelde door het feit dat hij Adam moest vinden, maar woest keek hij in de richting van Jester. "Zorgen om mij? In je reet! Je hebt nog nooit ook maar een zorg voor mij gehad, behalve op het moment dat je het uitkomt en ik met mijn gave om moet leren gaan, zodat we die zuivering niet verliezen." 7223 was verbaasd van zijn eigen woorden. Hij was Jester altijd heel erg dankbaar geweest voor dat feit, maar Jester moest nu niet met poep aankomen.

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone

"Ik heb werkelijk geen idee, maar ik baal echt dat ik nu geen popcorn heb meegenomen," zei phone met een grijns. Ze wees Dezi in de richting van de deur, waar 7223 net uitviel in de richting van Jester. Ze kon niet horen wat ze zeiden, maar hij was duidelijk boos. "Die jongen heeft een doodwens, eerst Yrla op stang jagen en daarna Jester. Ik mag hem!"

It's never gonna happen, Guys.

Onyx

Onyx schoot in de lach en sloeg zijn vriend op zijn schouder. 'Das een mooie, jongen. Lul je daar maar uit.'

Every villain is a hero in his own mind.

[ bericht aangepast op 14 maart 2020 - 12:47 ]

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

Yrla deed net alsof hij heel diep nadacht. "Tja, we kunnen het aan de wetenschappers hier vragen. Zij weten vast wel een manier om het recht te zetten. Alleen..." Yrla zuchtte eens heel diep. "Nee, nee, dat is echt een slecht plan... De laatste die dat deed, kan het niet echt meer navertellen." Yrla wierp een blik op de jongen en besloot zijn verhaal aan te dikken. "Ze hadden hem een of andere injectie gegeven, waar hij helemaal gek van werd. Het tastte zijn hersenen aan en uiteindelijk pleegde de jongen zelfmoord. Hij kon de verscheurende pijn niet meer aan..." Yrla liep naar de jongen toe en legde een hand op de schouder van Adam. Vlak bij zijn oren fluisterde hij zijn woorden. "Ik kan alleen vertellen dat je het moet vergeten, dat je hem moet vergeten. Je moet alles eraan doen om tegen die gevoelens te vechten. Niet alleen Michiel zal van je walgen namelijk. Wat zullen Onyx en Jester wel niet van je denken als ze erachter komen dat je op jongens valt. Ze zullen met een meter om je heen lopen. En als de rest van de school het te weten komt of de wetenschappers, zullen ze je uit de banken plukken. Die jongen die zelfmoord pleegde, dat was nog een mild einde voor hem. Ik kende een andere homo jongen, die had niet zoveel geluk... " Yrla duwde 8175 van zich af in de richting van de uitgang. "Vergeet! Verbreek je vriendschap met 7223. Alleen op die manier kun je jezelf en hem redden. Straks steek je hem misschien wel aan met deze ziekte en dan wordt hij net zo uitgespuugd als die jongen die zichzelf ophing. En hij heeft het al zo zwaar, vind je ook niet?"

[ bericht aangepast op 14 maart 2020 - 12:46 ]

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adam staarde de jongen met grote ogen aan. Hij probeerde hem nu gewoon in de zeik te nemen, toch? Zouden het schoolbestuur echt zoiets doen?
Ze hebben ook je herinneringen gewist. Waarom denk je dat ze zo'n... productiefout niet zouden willen herstellen?
'Oké,' fluisterde hij uiteindelijk sniffend. Hij wilde niet dat Michiel hier ook de dupe van had. Wat als er straks geruchten rondgingen dat Michiel ook op hem verliefd was, zelfs als dat helemaal niet het geval was? Zouden ze hen dan, voor de zekerheid, allebei zo'n injectie geven?
'M-mag ik er nu alsjeblieft langs,' hakkelde hij. 'Ik wil - ik wil alleen zijn. Moet alleen zijn. Zeg... zeg alsjeblieft tegen niemand iets. Oké? Ik zal Michiel vergeten,' beloofde hij. 'Ik zal zo veel mogelijk afstand houden.'

[ bericht aangepast op 14 maart 2020 - 13:03 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

Hij voelde zich rustiger worden bij de woorden van Jester. Hij moest kalm doen, rustig aan. Misschien was het inderdaad beter om... 7223 schudde de woorden van zich af en keek argwanend in de richting van Jester. Had de jongen nu net zijn gave op hem gebruikt?! Hij was plotseling heel bewust wat er net gebeurd was. De woede zakte terug op zijn gezicht. "Gebruik niet je gave op mij, Jester. Dat gaat je niet helpen deze keer." De jongen zette een paar stappen achteruit en schudde met zijn hoofd, alsof hij daarmee Jester uit zijn hoofd kon houden. Vastberaden keek Michiel Jester aan. "En nu ga ik mijn vriend zoeken. Hij heeft vast mijn hulp nodig. Maar als onze ballerina Jester zoveel zorgen maakt om mij, dan maak ik toch dat hij met niet herkend." 7223 zette weer een stap dichterbij Jester, waarbij zijn huid begon te rimpelen. Op gegeven moment zat hij op dezelfde ooghoogte als Jester en keek woest naar zijn evenbeeld. "Hij zal vast met zijn beste vriend willen praten, niet?" Hij rende weg van de jongens bij de ingang van de eetzaal, op zoek naar Adam. In zijn woede en zorgen had de jongen niet door dat hij voor het eerst een perfecte gedaanteverwisseling had gedaan.

[ bericht aangepast op 14 maart 2020 - 13:03 ]

It's never gonna happen, Guys.