[Rpg • 0] Experium || 10 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: • Kijo

Rooster

---

Speeltopic 1: Klik ^^
Speeltopic 2: Klik ^^
Speeltopic 3: Klik ^^
Speeltopic 4: Klik ^^
Speeltopic 5: Klik ^^
Speeltopic 6: Klik ^^
Speeltopic 7: Klik ^^

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 3 april 2020 - 18:44 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Langzaam druppelden alle herinneringen weer binnen. Beschaamd boog hij zijn hoofd. Wisten ze wat Dezi met hem gedaan had? Nee, daar zei Michiel niets over. Onyx had hem waarschijnlijk gewoon in de douche aangetroffen.
      'Nee, ik vond het niet erg, denk ik,' mompelde hij. 'Als ik het je zelf gevraagd heb...' Hij voelde dat hij een kleur kreeg. Wie weet wat hij nog meer gezegd had... 'Ik had alleen een nachtmerrie en... en toen dacht ik dat je iemand anders was en raakte ik in paniek.' Hij liet de deken van zich afglijden toen de jongen hem wilde helpen. 'Ik heb het snikheet in deze trui maar de pijn wordt erger als ik mijn armen omhoog doe. Maar misschien moet ik er gewoon even doorheen.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Hij legde zijn hand op Adam zijn knie. "Adam, je hoeft het niet uit te leggen." Michiel schoof wat dichterbij en pakte de onderkant van de trui vast. "Denk je dat het lukt om je arm uit een mouw te wurmen? Dan trek ik de trui wel over je hoofd heen." Hij glimlachte in de richting van zijn beste vriend. Wat er gisteravond ook was gebeurd, ze waren nu in ieder geval weer samen. En dat wilde Merrin voor geen goud veranderen, hij hoopte Adam ook niet. Merrin kon zich niet voorstellen dat hij nu wegliep of dat Adam hem wegduwde, ze hadden elkaar nodig.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adam kreeg het benauwd toen Michiel ietsje dichterbij hem schoof. Hoewel hij dat vaker ongemakkelijk had gevonden, voelde het nu anders. Verstikkender. Alsof hij weer opnieuw met zijn neus op de feiten werd gedrukt dat alles gisteren helemaal voor niets was geweest. Wat zou Michiel ervan denken als hij erachter kwam dat hij seks met Dezi had gehad om te vergeten dat hij op hém verliefd was? Het klonk idioot, hij kon niet begrijpen waarom hij gisteren had gedacht dat dat zou werken. Maar hij was zo wanhopig naar een oplossing geweest... Hij pakte de mouw van het vest beet en wurmde zijn arm er voorzichtig uit, waarna Michiel het kledingstuk over zijn hoofd trok en daarbij zo min mogelijk zijn keel probeerde aan te raken.
      'Dank je,' zei Adam zachtjes. Hij wist niet zo goed wat hij verder moest zeggen en in plaats daarvan tilde hij het shirt iets op om het slagveld te bekijken. Hij zag echter vooral pleisters. Wie had die erop geplakt? Michiel? Jester? Hij vond het moeilijk om te accepteren dat de drie jongens hem op zijn allerkwetsbaarst hadden gezien.
      'Hoe uh - hoe vond je het bal gisteren?' vroeg Adam, die graag over iets anders wilde praten. Hij dacht nog duizend keer liever aan die kus met Vienna dan aan Dezi.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Hij trok even een wenkbrauw op, maar ging zonder morren in op Adam zijn vraag. "Het is anders gelopen dan ik had verwacht," zei hij schouderophalend. Michiel schoof naast Adam tegen de muur. "Neem me niet verkeerd, ik had een hele leuke avond gisteren met Vienna. Maar we hebben met elkaar gesproken en besloten dat het bij vrienden zou blijven, hele goede vrienden." Hij glimlachte naar Adam, maar durfde niet te vragen naar zijn avond.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam

'Echt?' vroeg Adam verrast. Zijn hart ging sneller kloppen. 'Maar ik zag jullie zoenen. Ik dacht eigenlijk dat ze nu wel je vriendinnetje zou zijn,' gaf hij toe, en toch durfde hij Michiel niet meteen aan te kijken. Uiteindelijk keerde hij toch zijn gezicht weer naar Michiel toe. 'Vind je het jammer?' Zijn vriend zag er niet echt uit alsof hij een gebroken hart had, maar misschien kon hij het goed verbergen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

"Nee, niet jammer. Ik denk dat ik eerder Vienna teleurgesteld heb," zei hij met een zucht. "ik zat al een tijdje in de knoop met mijn gevoel en dacht dat een zoen het zou op helderen." Hij keek met een grijns naar Adam. "Vienna kon wel goed zoenen hoor," zei hij met diezelfde grijns. "Alleen gebeurde er niets... Toen ik later er met Vienna over had, bleek dat ik verliefdheid met vriendschap had verward." Hij verschoof op zijn bed en keek Adam aan. Even ging zijn blik naar de deur en toen weer naar Adam. "Ik heb vannacht liggen denken, jij zei dat je herinneringen had van voor schooltijd. Ik denk... Mijn gevoel voor Vienna is zo sterk, het is alsof ik haar al jaren ken. Ik denk dat ik haar in mijn leven voor school oom gekend heb."

---

It's never gonna happen, Guys.

Nooit gaan slapen als je boos bent. Waar die wijsheid vandaan kwam dat wist hij niet meer, maar het zinnetje spookte door zijn hoofd vanaf het eerste moment dat hij zijn ogen weer opendeed. Hij wilde erover praten. Rustig deze keer, zonder alle boosheid en stress van gisteren. Echter had hij zo het idee dat het initiatief daarvan toch echt bij hem vandaan moest komen en daar had hij op de vroege ochtend nog niet de energie voor. Te kort geslapen had hij sowieso en met alle stress niet eens goed ook. Dat beloofde nog wat. Over twee dagen was het toernooi.
      En vanavond had hij overleg met Fire.
      Het leven zat hem even niet zo mee. Normaal gesproken kon hij met een grap nog best wat relativeren, maar vanochtend ging dat niet zo best. Misschien weer voor het eerst in maanden voelde hij zich ontzettend alleen. Hij haatte dat. Alleen zijn. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd, toch? Als hij en Onyx het vandaag niet konden bijleggen, zou hij misschien uit pure elende Cackle maar opzoeken om hém maar om advies te vragen voor die stomme zuivering.
      Die man had dan ook wel een wat wrede ondertoon zo nu en dan, maar in ieder geval zat er een goed stel hersens in die kop van hem.
      Hij wachtte die ochtend voor het eerst sinds Yrla was verdwenen niet meer tot Onyx ook klaar was en vertrok zonder een woord te zeggen. Zodra hij íets ging zeggen, zou alles er meteen uitkomen en gezien hij alles nog niet had kunnen uitpluizen, wist hij zelf niet wat alles was. Nog een nadeel van het alleen zijn: Jester deed zijn beste denkwerk als hij hardop kon denken en hardop denken in je eentje was toch minder sociaal geaccepteerd.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam

Zijn woorden verwarden Adam een beetje. Hij was toch zijn vriend? Dan had hij het toch daarmee kunnen vergelijken? Of was het anders als je bevriend was met een meisje? Hij wist daar eigenlijk niet zo goed een antwoord op. Hij beschouwde Agami als een goede vriendin, maar hij zou niet weten hoe het is om een gewone jongensvriend te hebben. Hij focuste zich weer op wat Michiel verder tegen hem zei en keek hem peinzend aan.
      'Dat zou wel goed kunnen. Ik heb geen herinneringen van viool spelen, maar toen ik het instrument voor het eerst zag... voelde ik dat ik er een band mee had. Misschien waren jullie vroeger ook al vrienden. Of familie.' Zijn ogen werden groot als schoteltjes. 'Als je maar niet met je zus hebt gezoend!' Hij schoot in de lach - wat een heerlijk gevoel was, iets wat hij niet verwacht had nog te kunnen doen na gisteren. 'Nee, dat zou je wel gemerkt hebben, denk ik. Dat zou dan vast heel vies zijn geweest of heel verkeerd hebben gevoeld.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx

Dat Jesters woede nog niet echt was bekoeld, bleek wel toen hij zonder wat te zeggen de kamer uitliep om naar het ontbijt te gaan. Onyx liet hem maar. Als hij liever naast Yrla ging zitten moest hij dat vooral doen. Misschien maar beter ook. Op zijn kneuzenhaat na hadden ze altijd met elkaar op één lijn gelegen. Beter dan Jester en hij.
      Het was alsof Jester alleen de delen van Onyx uitzocht die hij leuk vond en de rest links liet liggen. Soms kreeg hij het gevoel dat Jester geloofde dat hij een meervoudige persoonlijkheidsstoornis had en dat Jester er eentje had uitgekozen die hem het beste aanstond, en de rest nu wilde verdringen. Onyx geloofde daar niet in. Dit was wie hij was, en hij was tevreden met wie hij was. En als Jester niet bevriend kon zijn met de whole package dan hield het op. Hij was wie hij was, hij ging zich niet voordoen als iemand anders. Er waren zat andere mensen op deze school, dan ging hij daar maar vriendschap mee sluiten. Hij zou het absoluut jammer vinden als hun vriendschap voorbij was, maar hij had de afgelopen zeven jaar ook in zijn eentje doorgebracht. Dat hield hij nog wel twee jaar vol, als het moest. En Jester... Die maakte zo nieuwe vrienden, hij was de sociaalste jongen die Onyx kende.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Hij lachte zachtjes met Adam mee, al vond hij het maar een raar idee. Hij was echter meer blij om te horen dat Adam weer kon lachen, dan dat hij zich ongemakkelijk voelde bij het onderwerp. "En al zou ze dat wel zijn," hij haalde zijn schouders op. "dat konden we niet weten." Hij grijnsde naar Adam naast hem. "Hee! Jij kan me ooit helpen dat uit te zoeken, toch. We kunnen terugspringen in het verleden om te kijken." Hij draaide zich om naar Adam en besefte zich opeens dat hij zich nooit verdiept had in de gave van Adam. Hij had hem vaak genoeg wel geholpen met zijn eigen gave, maar Merrin had het nooit andersom gedaan. "Hoe werkt dat eigenlijk, dat terugspringen? Moet je aan een plek denken? Of aan een tijd? Of aan een persoon?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Dezi

Woede kronkelde onder haar huid. Sinds Onyx haar kamer had verlaten en zij een overstuur zijnde Azumi naar binnen had gelaten, was ieder beetje slaap verdwenen. Ze knarsetandde, had haar vuisten zo stevig samengeknepen dat haar nagels in haar vlees sneden.
      Ze kreeg hem nog wel.
      Ze ging dit écht niet over haar kant laten gaan.
      Ze moest alleen bedenken hóé ze hem kon pakken. Het makkelijkst was via een van zijn beschermelingen. De beste wraak was doen alsof de verminking haar niets kon schelen én aan een manier blijven werken om zijn drie lievelingetjes de school uit te werken. Ze moest alleen wat subtieler te werk gaan. Hij hoefde niet te weten dat zij daar achter zat, het was bevredigender als hij aan zijn éígen kunnen twijfelde.
      Maar ze moest wel oppassen.
      Hij was zo gek als een deur, hij zou écht haar ogen eruit snijden of haar tong eraf hakken. Op de een of andere manier moest ze de anderen zijn ware aard laten zien. Hij mocht wel weer een eenling worden, iemand die door iedereen werd doodgezwegen. Die niet opviel, slechts een flauw dreigende schaduw was. Het was Jester die hem had overgehaald om voor de kneuzen op te komen en ze móést een manier vinden om die twee uit elkaar te krijgen. Dan werkte Onyx zichzelf wel de afgrond in.
      Wat zou Jester er eigenlijk van vinden, dat zijn vriend zijn afdelingsgenoten verminkte? Zo lang ze Fayr haar gezicht niet liet helen, zou hij iedere dag geconfronteerd worden met de lugubere kant van zijn nieuwste BFF. En Jester was veel te rechtschapen. Die kon daar vast niet mee leven. Geintjes uithalen – oké. Maar mensen verminken? Nee, ze dacht niet dat hij daarmee kon leven.
      Ze gleed uit haar bed, pakte haar kleren bij elkaar. Even rustte haar blik op de kleren van 8175 die nog steeds over de grond verspreid lagen. Goed – misschien was ze inderdaad wat te ver gegaan en had ze zich door de lust laten meeslepen. Maar dat was toch geen doodzonde? Hij was in haar klaargekomen, dus het was onzin om te zeggen dat hij het niet lekker had gevonden. Dat hij nu met zijn gevoelens in de knoop lag, was niet haar schuld.
      Met een schril fluitje maakte ze Azumi wakker, daarna liep ze met haar kleding onder haar arm naar haar eigen verdieping toe. Phone was nog onder zeil. Dezi trok schone kleren aan en keek toen weifelend naar de spiegel.
      Zou ze erin kijken?
      Waar de sneeën het diepste waren had ze het vannacht afgeplakt, maar ze had het niet kunnen opbrengen om in de spiegel te kijken. Ze moest er echter eens doorheen. Ze verloor liever hier haar zelfbeheersing dan in de kamer vlak naast die van de jongens. Dat plezier gunde ze hem echt niet.
      Ze kwam overeind, duwde alle aarzeling weg.
      Het was nou eenmaal gebeurd, niets meer aan te doen.
      Een tel later staarde ze in de spiegel. Er zaten zo veel bloedvlekken op haar gezicht dat het leek alsof ze iemand had vermoord. Voorzichtig haalde ze de pleisters eraf en begon haar gezicht schoon te deppen.
      Terwijl ze daarmee bezig was, kreeg ze het kouder en kouder.
      Het was afschuwelijk. Niet slechts een dunne streep waar ze een smal litteken aan over zou houden, nee het zag er echt uit alsof hij geprobeerd had haar schedel in tweeën te klieven. Ze had het geluk dat haar wonden sneller sloten dan bij anderen zodat het niet gehecht hoefde te worden, maar het deed de wond er niet minder gruwelijk uitzien.
      Ze was mismaakt.
      Zij, die altijd zo trots was geweest op hoe ze eruitzag.
      Wie zou haar nou ooit nog willen, met zo’n hoofd?
      Plotseling kon ze haar woede niet langer bedwingen. Ze griste de spiegel van de wand en slingerde die naar de andere kant van de kamer waar hij tegen de muur uiteenspatte. Haar huid kreeg een blauwe gloed en de schubben vormden zich erop toen Azumi naar haar toe kwam en zich om haar heen krulde. Ze gromde, daarna brulde ze zo luid dat het gebouw schudde en ze zeker wist dat iedereen op het terrein het kon horen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam

Als Adam wat verder gevorderd was en mensen kon meenemen tijdens zijn tijdsprongen, zou hij het heerlijk vinden om Michiel mee te nemen en samen met hem zijn geschiedenis uit te pluizen. Dat was echter nog een ver toekomstbeeld.
      'Ik moet me de omgeving heel scherp voorstellen, meestal doe ik dat door oude schilderijen te bekijken, of nou ja, foto's daarvan. Daarbij moet ik dan zoveel mogelijk details in gedachten brengen van de kleding die de mensen toen droegen en hun haarstijl enzo om in de juiste tijd uit te komen. Ik kan ook een jaargetal en een plek in mijn hoofd nemen, maar het voelt soms alsof mijn hersens geklutst worden als ik dan ga reizen en als ik dat getal dan niet kan vasthouden dan kom ik soms in een hele andere tijd uit.' Het was een intensief proces vond hij, alle voorbereidingen, maar volgens zijn mentor was hij zijn gave en hersenen nog aan het trainen en zou het uiteindelijk genoeg moeten zijn om gewoon naar een bepaalde tijd en plaats te willen. 'Uiteindelijk zou het allemaal wel makkelijker moeten gaan, als de gave en ik één zijn, zeg maar. En -' Hij kapte zijn zin af toen hij opeens een onmenselijke brul hoorde. Direct voelde hij de wonden op zijn borst en benen schrijnen en hij kromp in elkaar. Zijn hart bonkte wild in zijn borstkas. Was ze boos omdat hij niet meer in haar bed lag? Kwam ze hem nu halen, hem opeisen?
      'Ik - ik had naar haar terug moeten gaan,' stamelde hij. 'Nu - nu is ze vast woest omdat ik haar ongehoorzaam ben geweest.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone

De klap liet haar met een schreeuw ontwaken. Ze schoot overeind en duizelde meteen. Haar hoofd liet de kamer draaien, waardoor Fersephone zich terug liet vallen in de kussens. Het was opeens ijskoud in de kamer en Fersephone kroop rillend terug onder haar dekens. Een scherpe pijn sneed door haar wang en armen heen en de enorme brul liet haar haren overeind staan. Dezi... "Verdomme, Dezi. Achterlijke gladiool dat je bent." Ze wilde woest overeind komen, dat Dezi het ook maar waagde haar zo wakker te maken, had haar bui nu al beslecht, maar haar hoofd tolde nog altijd en liet het niet toe.
      Pas na het moment dat haar hoofd weer rustig was, kwam Fersephone langzaam overeind. Er liepen bloeddruppels over haar arm heen en ongelovig voelde het meisje aan haar wang. Toen ze haar hand terughaalde, zag ze ook bloed zitten. Ze zag de spiegel vlak langs haar bed aan diggelen liggen op de grond. "Wat the fuck ben je allemaal aan het doen?" vroeg ze woest aan haar vriendin.

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin

Merrin greep Adam bij zijn shirt vast. "Niet gaan," zei hij bezorgd. "Dezi kan wat mij betreft de hoogste boom inklimmen. Ze kan haar draak steken in een gat waar niets daglicht ziet. Maar niet gaan." Paniek was hem opeens overvallen. Dezi had Adam al verschrikkelijke dingen aangedaan, als hij dacht aan de krassen op zijn borst en de blauwe plekken in zijn nek. En Merrin had het gevoel dat dat niet het enige was. Hij dacht aan de gil die hij die nacht had gehoord, zeker wetende dat het de gil van Dezi was geweest. Merrin had een vaag vermoeden wat er gebeurd was, en dat het waarschijnlijk met Onyx te maken had. Merrin had die woeste blik van Onyx - die hij gisteravond had - maar een keer eerder gezien, en daar had hij toen ontzettend spijt van gehad. De jongen was geen steek veranderd. "Ik denk niet dat ze om jou boos is."

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

Als ze niet al eerder wakker was geweest, was ze het nu wel. Ze had het idee dat ze haar bed uitgeschud werd en voelde de haren op haar armen overeind gaan staan. Haastig kwam Vienna overeind en keek naar Fayr die ook wakker was geworden. "Was dat hiernaast?" Fayr en Vienna keken elkaar even aan, en stonden tegelijkertijd op. Bij de deur van Fersephone en Dezi bleven ze even ongelovig staan. Dezi stond als een draak op de grond, met een woeste Fersephone in haar bed. Een straal bloed liep over de wang van het meisje en verbaasd keek Vienna de kamer in. Wat was er gebeurd?!

---

It's never gonna happen, Guys.