[Rpg • 0] Experium || 10 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 3 april 2020 - 18:44 ]

It's never gonna happen, Guys.

Fayr

      "Fersephone!" Fayr keek geschokt van de draak naar haar zus en weer terug. Ze zette aarzelend een stap de kamer in en liep toen vlug langs Dezi heen. Ondanks dat zij en haar zus toch goede vrienden leken, was Fayr altijd een beetje op haar hoede. Zeker als Dezi niet meer een mens was, maar een draak. Ze ging snel op de rand van het bed zitten en bracht haar vingers naar de wang van haar zus, terwijl ze haar gave opriep. Verder leek het meisje gelukkig ongedeerd.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fersephone

Ze voelde zich meteen een stuk beter, toen Fayr haar arm en wang genas. Ze wist alleen niet of het echt kwam, doordat Fayr haar wonden genas of dat ze voelde dat ze iets van haar gave terugkreeg door het gebruik ervan van Fayr. Ze blikte chagrijnig op de spiegel die op de grond lag. "Zou je die ook willen maken, voor we daar straks allemaal instappen?" Ze keek nog steeds woest naar Dezi. Haar nacht was zo plotseling doorbroken, en als er iets was waar Phone niet van hield was plotseling wakker worden.

[ bericht aangepast op 31 maart 2020 - 11:57 ]

It's never gonna happen, Guys.

Dezi

Wat een publiek.
      Ach ja, ze kon haar gezicht beter nu maar laten zien, dan had ze het gehad en werd het geen spektakel tijdens het ontbijt. Dat vond Onyx veel te leuk. Ze veranderde terug naar haar eigen gedaante en staarde stug vooruit.
      Toe maar. Hou je adem maar in van schrik. Deins maar achteruit omdat iemand mijn gezicht met een mes heeft bewerkt en ik in het afzichtelijkste wezen ben veranderd dat hier rondloopt.
      'Van mij mag die spiegel kapot blijven,' bromde ze.

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr

      Fayr had fronsend omgekeken naar Dezi en ademde toen scherp in. Een diepe, ruwe snee liep over haar gezicht en de wonden waren een akelig gezicht. "Dezi... wat is er gebeurd?" Het meisje wisselde even een korte blik met haar zus en kwam toen overeind. "Hier, laat me je helpen."

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Dezi

'Nee, laat het maar zo. Anders heeft hij alleen maar een reden om het opnieuw te doen.'

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr

Ze stapte onwennig weer achteruit en liet haar hand weer zakken. De scherven van de spiegel knersten onder haar voeten. Ze zou kunnen proberen het ding te repareren, maar dat zou veel moeite gaan kosten. "Wie heeft dan reden om het opnieuw te doen? Wat is er gebeurd, Dezi?" vroeg ze toen maar opnieuw.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam

'Om wie anders?' mompelde Adam. 'Ik ben de laatste die bij haar is geweest.' Hij sloeg zijn ogen beschaamd neer.

Every villain is a hero in his own mind.

Dezi

'Het doet er niet toe wie het was,' antwoordde ze kortaf. 'Gaat er iemand mee naar de eetzaal of niet?'

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx

Er krulde een grijns om Onyx' lippen toen Dezi's gebrul de grond liet trillen.
      Die was wakker.
      Hij was eigenlijk wel benieuwd naar zijn kunstwerk — eens kijken of dat hem bij daglicht net zo beviel. Hij besloot dat hij Jester voldoende tijd had gegeven om een ontbijt bij elkaar te sprokkelen en liep zelf naar de eetzaal toe. Yrla was de enige die daar aan tafel zat, omringd door damesslipjes en beha's. Onyx zakte op een stoel schuin tegenover hem neer en wierp een blik op de jongen. 'Je bent vandaag in de uitverkoop?'

[ bericht aangepast op 31 maart 2020 - 12:24 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr

Aarzelend keek ze naar Fersephone. "Als jij het zegt..." Momenteel droeg Fayr alleen nog maar haar pyjama, dus het meisje liep voorzichtig weer langs Dezi en zei dat ze zich ging aankleden. Vienna stond nog altijd in de deuropening en Fayr keek haar vriendin bezorgd aan. "Wie zou dit ooit doen?" vroeg ze zachtjes. Misschien dat een andere afdeling vannacht naar binnen was geslopen ofzo. Daar zouden ze vast spijt van krijgen. Als Dezi zelf niet aan een wraakactie begon, dan zouden Onyx en Jester wel iets verzinnen. Ze hield er niet van, al dat geweld. Hopelijk zou het niet nog eens gebeuren, maar het meisje had zo het idee dat het de onderzoekers niets kon schelen wat er in de afdelingshuizen gebeurde. En al helemaal niet dat ze ergens een stokje voor zouden steken.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Merrin

"Nee, dat ben je niet," zei hij zachtjes. Hij wilde niet erover nadenken en Adam moest er ook niet aan denken. "Kom, we gaan ontbijten. Ik heb honger en ik denk dat jij ook wel iets kan gebruiken." Merrin stond op van het bed en trok zijn kast open. Hij trok een blauw shirt uit de kast en een simpele korte, witte broek. Hij kleedde zich snel om, om Adam te kunnen helpen waar nodig. "Moet ik je helpen aankleden," vroeg hij dan ook.

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone

Haar mondhoek vertrok even bij het zien van Dezi haar gezicht, maar Fersephone wist haar gezicht in de plooi te houden. Ze gooide haar dekens van zich af en stond zonder iets te zeggen op om naar de kledingkast te lopen. Ze had punt 1, niet zoveel zin om te praten, en punt 2 waarschijnlijk wilde Dezi het er niet over hebben. Gauw trok ze een korte zomerjurk over haar hoofd heen, voor ze in de richting van Dezi knikte. Misschien dat wat eten haar humeur weer wat omhoog zou trekken. En anders; Dezi had blijkbaar een goede reden om boos te zijn. En Phone kon niet uitleggen waarom ze nu op haar zou bekken.

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

"Geen idee, maar er gebeuren gekke dingen de laatste tijd," fluisterde ze terug. Ze liep achter Fayr aan in de richting van hun slaapkamer. In stilte kleden de meiden zich om en pas toen Vienna buiten was, voelde ze zich weer vrij om te praten. "Hoe was je date trouwens gisteravond?! Ik wil alles weten, details, details..."

It's never gonna happen, Guys.

Adam

We kunnen niet samengaan. De woorden lagen op het puntje van zijn tong, maar hij kon het gewoon niet zeggen. Hij wilde niet in zijn eentje zijn, en hij wilde ook niet dat Michiel alleen was. Voor één keer kon het misschien nog wel, als ze gewoon niet zo veel tegen elkaar zeiden. Ze mochten toch nog wel naast elkaar zitten? 'Ik weet niet of ik wat kan eten,' mompelde hij en hij voelde even aan zijn hals. 'Misschien wat pap.' Hij kwam overeind en keek tussen zijn kleren naar iets wat zijn keel kon verbergen. 'Heb jij toevallig een sjaal? Of een trui met een col zodat de anderen de striemen niet zien?' Het was er eigenlijk te warm voor, maar het was beter dan dat iedereen naar zijn nek zat te staren. 'En vind je het goed als ik deze joggingbroek aanhoud? Die is van jou, toch?'

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

Gek genoeg kon niets zijn dag vandaag kapot maken, ondanks zijn brakke nacht en ontzettende spierpijn. Het was een werk geweest met zijn pijnlijke armen, maar hij was trots. "Ja, ze zijn maar een dollar. Kan ik je met iets verleiden," zei hij met een grijns. Hij werkte zijn laatste pannenkoek net naar binnen. Hij keek even naar de deur waar Onyx wederhelft was, maar vandaag bleek de jongen alleen te zijn. Dat kwam niet veel meer voor.

It's never gonna happen, Guys.