[RPG • 0] Experium || 13 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: • Kijo

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Fayr

Ze glimlachte kleintjes naar hem en haalde een keertje diep adem in een poging de beelden van zich af te kunnen schudden. Het was voorbij, ze zat nu gewoon gezellig met Romeo op het dak.
      Toen hij haar een grote held noemde, moest ze toch weer een beetje lachen. "Dat valt nu ook wel weer mee," antwoordde ze en ze knikte daarna. "Jahoor, dat durf ik wel aan," zei ze met een glimlach. Ze kon een knuffel misschien inderdaad wel even goed gebruiken.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Adam werd boos.’ Hij tuurde over het lege speelveld. ‘Hij wordt meestal boos – of hij raakt in paniek,’ mompelde hij. ‘Blijkbaar trigger ik iets bij hem. Maar ik maak me zorgen om hem en ik wil hem helpen.’ Hij zuchtte diep. ‘Ik weet dat we elkaar nauwelijks kennen, maar ik heb gewoon dingen gezien waarvan ik betwijfel of anderen het ook weten… en dan voel ik me geroepen om hem te proberen te helpen. Zelfs als hij geen hulp wil. Maar ja. Het valt dus steeds niet in goede aarde.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Geweldig,’ mompelde hij. ‘Kijken hoe Maaya en jij elkaar te lijf gaan. Ik kan niks leukers bedenken.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester

      Toen schoof hij toch nog dichterbij. “Het komt wel goed, Scary Vibes. Echt waar.”

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fersephone

Ze keek verbaasd naar hem om. "Uh.." Ze bleef even stilstaan en dacht na over de vraag. "Nee," zei ze schouderophalend. Ze had zich werkelijk waar nog nooit zorgen gemaakt om haar gave. Ze had het altijd wel grappig gevonden om dingen te kunnen slopen met maar een simpele aanraking. Het was niet anders dan een bevredigend gevoel om te doen. Toen ze Fires gezicht zag, besloot ze dat haar antwoord meer uitleg nodig had. "Mijn zus heeft de gave tegenovergesteld aan die van mij. Ik dacht altijd dat het was om de balans te houden." Ze ging zitten op een oud stuk ijzer, wat niet heel comfortabel zat, maar waardoor ze zich toch gemakkelijker kon maken dan staand. Haar hoofd duizelde nog altijd lichtjes. "Maar jij denkt aan iets anders als je dat vraagt of niet?" vroeg ze scherp.

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin

Merrin knipperde verbaasd met zijn ogen. Er ging weer een rits van informatie langs hem heen wat hij niet begreep. Maar dat gaf niet. "Kom hier." Hij trok Adam terug en tegen zich aan en legde Adams hoofd op zijn schouder. Merrin ging door zijn haar heen en suste de jongen. "Hee, het is niet jouw schuld. Yrla heeft gewoon misbruik gemaakt van je naïviteit, dus hij is hier de grote boosdoener. En het positieve nu is dat hij eindelijk lijkt te beseffen dat hij goed fout zit, dus hopelijk laat hij ons met rust." Merrin kon niet zeggen dat hij stiekem ergens blij was dat het niet goed gelopen was tussen Fox en Adam. Hij haatte zichzelf erom. Adam mocht ook vrienden hebben, meerdere. "Weet je, het is uiteindelijk goed gekomen toch? We zijn samen," zei hij met een glimlach. "En straks wordt het nog veel beter, want dan kan ik gewoon weer alles." Merrin grijnsde en hoopte dat hij zijn vriend zo een beetje gerust kon stellen. Nog steeds niet zeker van het feit of ze nu wel een stel waren of niet, deed hij maar gewoon wat goed voelde en drukte een kus op Adam zijn voorhoofd.

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx draaide aan de zilveren ring om zijn duim terwijl hij overpeinsde of hij zijn gedachten voor zich moest houden of niet. Hij besloot het niet te doen, Jester wilde blijkbaar dat hij zijn gedachten zo min mogelijk voor zichzelf hield. 'Het is niet zo dat ik bang ben dat je verliest. Ik vertrouw op je kunnen. Maar zien hoe jij in één keer onder haar invloed vandaan kan komen terwijl ik...' Hij zuchtte diep. 'Terwijl ik dat niet kan...' Hij trok zijn schouders op. Het zorgde ervoor dat hij zich zwak voelde. Zelfs al wist hij dat het puur aan Jesters gave lag, maar toch. Zijn vriend kon haar wel weerstaan en hij niet, en ergens frustreerde hem dat ontzettend.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Vienna legde een hand op zijn been. "Dat is lief van je. Maar misschien moet je hem een beetje de ruimte geven. Als iemand te hard probeert, stoot dat vaak alleen maar af," zei ze met een kleine glimlach. Ze keek even naar Fox zijn gezicht. Ze had het idee dat dat niet het advies was wat Fox van haar wilde horen. "En anders, ga samen met Merr en A- adam op stap" -de naam voelde nog ietwat onwennig. - "Met Merr erbij voelt hij zich misschien meer op zijn gemak en kan je hem laten zien dat je het goed bedoeld. Jij en Merrin zijn ook vrienden toch? Kan vast alleen maar gezellig zijn." Ze leken elkaar wel weer op te zoeken vandaag. Eerst zijzelf die aan het huilen was vanmiddag en nu was Fox even uit zijn doen. Ach, ze was blij dat ze er voor hem kon zijn.

---

It's never gonna happen, Guys.

Romeo

"Nee..." Hij wees beschuldigend naar Fayr. "Je bent gewoon een grote held, en anders wel mijn grote held." Hij schoof op en trok het meisje tegen zich aan. Haar hoofd legde ze tegen zijn schouder aan, terwijl hij zijn armen om haar schouders legde. Gek genoeg voelde het goed deze knuffel, en het werd nog beter toen haar gevoelens binnenstroomde. De verlegenheid lag op de voorgrond, maar daarnaast dankbaarheid. En dat voor een beetje zitten en luisteren. Romeo wist het al veel langer dan vandaag, bij Dames moest je gewoon je mond houden en ze laten vertellen, vaak kwam je wel tot waar je wilde zijn. Voor heel even zaten ze zo, toen er twee gevoelens binnenkwamen, die hij in eerste instantie niet goed weg kon zetten. Het was klein, een klein vleugje veiligheid, besefte hij. Veilig, dat was een vrij nieuwe emotie voor hem. Niemand in zijn buurt had zich ooit veilig gevoeld. En uiteindelijk voelde hij de vlinder, die als een malle door zijn buik raasde. Was hij dan...
      Hij grijnsde, vlak voor hij Fayr losliet en hem terug veranderde in een charmante glimlach. Het was nu of nooit. Als het echt zo was dat zij verliefd op hem was, ging hij er ook wel onderdoor. Maar ach, het was best leuk verliefd te zijn. Hij legde zijn hand op haar wang en vond haar prachtige blauwe ogen. Romeo merkte dat hij ongeduldig werd en drukte zonder enige twijfel zijn lippen op die van Fayr. Het werd een innige kus en precies op dat moment sloeg er een moment in van twijfel. Hij wist niet of het zijn eigen gevoel was of die van Fayr, maar uiteindelijk vroeg hij zachtjes met zijn tong om toestemming om er een echte zoen van te maken.

[ bericht aangepast op 17 april 2020 - 14:59 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Ergens stelde haar antwoord hem teleur. Hij had gehoopt dat ze wat minder naïef was en wat meer nadacht over wat er hier precies met hen gedaan werd. Aan de andere kant was ze vijf jaar jonger dan hij. Toen was hij er ook nog niet zoveel mee bezig geweest.
      ‘Ik ben een wandelend kanon,’ legde hij toen uit. ‘Dus ja – ik vraag me weleens af waarom ze in vredesnaam iemand in een wandelend kanon zouden willen veranderen – ervan uitgaande dat ik niet zo ben geboren. Wat ik niet zeker weet,’ gaf hij toe. ‘Maar zelfs als dat zo is… Zouden ze het dan zo moeten stimuleren?’ Hij ging naast haar staan en leunde tegen het wrakstuk aan. ‘Soms ben ik bang dat ze me – of ons,’ hij gebaarde vaag om zich heen, ‘in een soort Winter Soldier veranderen, weet je wel. Gebrainwashte soldaten met superkrachten.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester snoof. "Ik speel vals. Bovendien hoef ik maar één keer." Hij zag Onyx’ gezicht en zijn houding verzachtte. “Maar ik snap hoe frustrerend dat moet zijn.”

[ bericht aangepast op 17 april 2020 - 15:24 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam voelde zijn hart als een razende tekeergaan toen Michiel hem zo dicht tegen zich aantrok, van die lieve dingen zei en ook nog eens zijn voorhoofd kuste.       Misschien was het allemaal inderdaad beter zo. Nu Michiel al die nare herinneringen niet meer had. Nu hij niet tot de conclusie was gekomen dat ze alleen vrienden waren. Nee… Dat was verkeerd om te denken. Zijn eerste herinneringen aan hen samen waren al teruggekomen, de rest kwam vast ook. Het was beter om niet op een andere uitkomst te gaan hopen en hij wilde zijn vriend ook niet onnodig verwarren door nu misbruik van zijn geheugenverlies te maken. Hij had al eens misbruik van zijn dronkenschap gemaakt, dat was erg genoeg.
      Hij maakte zich van Michiel los, maar die blauwe ogen slokten zijn aandacht weer op en plotseling wilde hij heel graag zijn gezicht strelen. Zijn eerdere voornemen verkruimelde, hij hief zijn hand – en schrok toen hij voetstappen hoorde. Vlug trok hij zijn hand terug en keek opzij. Agami kwam binnen met wat te eten. Ze voelde als een redding; anders had hij vast iets gedaan wat Michiel alleen maar meer zou verwarren en waar hij spijt van zou hebben gekregen.
      ‘Oh, wat fijn dat je nog wat eten hebt kunnen regelen.’ Het was alsof hij iemand anders dan zichzelf hoorde praten. Hij gleed van Michiels bed af en klom op die van hemzelf terwijl hij het dienblad aanpakte. ‘Dank je wel.’ Hitte gleed langs zijn wangen en hij wierp een zenuwachtige blik op Michiel.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone

Ze keek bedenkelijk naar hem. "Zo heb ik er nog nooit over nagedacht.." gaf ze eerlijk toe. Het viel even stil tussen hen, waarbij Fersephone haar hoofd overuren draaide. Was ze dat? Een super-soldaat? Alleen gemaakt om wat? "Ik gok..." deelde ze haar gedachten met Fire. "dat ik met de gave geboren ben, daar ging ik altijd vanuit, omdat mijn tweelingzus ook een gave heeft en onze gaves met elkaar te maken hebben." Ja, dat klonk wel vrij logisch in haar hoofd, want daardoor konden ze ook die band hebben dat als Phone teveel van haar gave gebruikte, dat die bij Fayr opkwam en andersom.
      "Maar als ik een super soldaat zou zijn, dan ben ik er vooral om door verdediging heen te komen. Ik kan alles slopen, niets geen schild houdt me tegen. Al kan ik ook botten breken als ik dat wil, overal inbreken waar ook maar een slot op zit." Phone's wenkbrauwen zakten naar beneden bij het bedenken wat haar gave allemaal kon, en het klonk zo veel enger dan dat ze normaal bij stilstond. "Ik weet alleen wel een ding," zei ze met een grijns. "Ik ga die klaplopers hier echt de dienst niet uit laten maken. Als ze zouden willen dat ik iemand anders aanval - om welke reden dan ook - kunnen ze mooi de pot op. Ik maak mijn eigen regels." Fersephone keek op naar Fire die naast haar stond. Ze vond het grappig dat hij dit onderwerp naar boven had gehaald, maar Fersephone liet zich echt niet bang maken. Alles wat ze deed, bepaalde ze zelf of deed ze om haar zus te beschermen. "En anders loop ik gewoon de school uit. Een betere plek dan hier vinden, zal vast niet moeilijk zijn."

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin

"Eet smakelijk," zei hij met een glimlach. Hij keek even naar Agami die binnen was gekomen. Bij haar had hij niet de problemen die hij net bij Fox had gehad. Ze leek hem een leuke meid en de manier waarop ze omging met Adam kwam hem op zich prettig voor. Zou het komen omdat ze een meisje was en Fox een jongen? Had hij dan echt alleen door jaloezie zich laten leiden of was er toch iets mis? Bij Yrla had zich ook niets voorgedaan, maar daarvan wist hij dat Adam hem haatte. Argh, deze gevoelens en geen uitleg waren verwarrend. "Ik denk dat ik straks mijn ogen dicht ga doen jongens. Het feit dat ik mijn gave heb geactiveerd en al dat gedoe van vandaag heeft me lui gemaakt." Hij gaapte een keer en rekte zijn pijnlijke spieren in zijn armen uit. "Klets gezellig verder, maar als ik geen antwoord meer geef, dan weet je dat ik weg ben gevallen," zei hij met een lachje.

---

It's never gonna happen, Guys.

Dat was ook wel zo. Maar hij vond het nogal ernstig dat die jongen gisteren zijn arm als snijplank had gebruikt. Hij betwijfelde of Merrin daarvan had geweten – en nieuwe, herinneringsloze Merrin al helemaal niet. Dat kon hij echter niet tegen Vienna zeggen. Straks kostte dat hem zijn dekmantel en kon hij ook als Rex geen tijd meer met Adam doorbrengen.
      Met Adam én Merrin op stap gaan. Misschien was dat niet eens zo’n verkeerd idee. Merrin en hij hadden het prima gehad samen, het was kinderachtig als zijn jaloezie zo’n vriendschap zou tegenhouden.
      ‘Ja, dat is wel een goed idee,’ zei hij. Hij werd bewust van haar hand op zijn been en hij liet zijn eigen hand eroverheen glijden. Het voelde wel prettig eigenlijk nadat er net weer een vriendschapspoging was afgeslagen. Bij Vienna ging het allemaal veel makkelijker. Maar dat was ook gewoon een leuke, spontane meid. Niet iemand die in paniek raakte bij het geringste beetje aandacht of die met wurgstriemen in zijn hals rondliep. Hun tijd samen was altijd gewoon leuk en ze begon al echt als een vriendin te voelen.
      ‘Je zei dat Merrins gave ontspoorde…’ zei hij, terugpakkend op een eerder onderwerp. Hij had dat niet willen overslaan, haar vraag over Adam had gewoon iets meer losgemaakt en over twee verschillende dingen tegelijk praten werd meestal een rommeltje. ‘Wat gebeurde er dan?’

---

Every villain is a hero in his own mind.