[RPG • 0] Experium || 27 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •[Onbekend] • [onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 27 aug 2020 - 13:37 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox knikte, maar klom eerst op de verhoging om te zien wat het was. Zijn ogen sperden zich open toen hij zag dat het een automatisch geweer was. ‘Damn.’ Hij floot tussen zijn tanden door. Het idee om Romeo nooit meer uit die bunker te laten, klonk met de minuut beter. Waarvoor dacht hij dit in vredesnaam nodig te hebben? En hoe kwam hij eraan? Toch dwong hij zichzelf weer naar beneden en schoof hij de plafondplaat terug.
      ‘Ik haal dat ding later wel op. Of ik zal op z’n minst het magazijn eruit halen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Smurfenland? Nou ja zeg – je hoeft niet gelijk met mijn lengte te gaan spotten.’ Hij stak zijn tong uit, sloeg zijn armen om Merrins hals en trok zich op zodat hij Merrin onder water duwde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Behalve dat hij zijn schouders had opgehaald, had hij geen antwoord gegeven op Nish’ vraag waarom hij zijn arm niet liet helen. Nish drong ook niet aan. In plaats daarvan startte hij een spel op en het daaropvolgende uur waren ze aan het bowlen en tennissen. Het was best geinig om een keer te doen, maar hij kon zich voorstellen dat Nish liever iets als racen of een shooter had gedaan. Toen Onyx na een tijdje last van zijn pols kreeg – hij was links immers niet zo veel gewend – stelde hij voor dat de jongen zelf een van zijn favoriete games speelde. Onyx vond het wel leuk om toe te kijken, vooral toen hij zag hoe zijn gezichtsuitdrukkingen steeds veranderden. Een glimlach speelde om zijn lippen. In een flits vroeg hij zich af hoe Jester daar zou zitten. Waarschijnlijk hield hij hele verhalen tegen de karakters en probeerde hij ze zelfs met zijn gave te beïnvloeden. Hij kon de twinkeling in zijn ogen voor zich zien, kon zijn lach horen. Met een bedrukt gevoel sloeg hij zijn ogen neer toen zijn beeld weer scherp werd en hij zich herinnerde dat hij hier met Nish zat en niet met Jester. Jes was nu vast een Disney-marathon met Fox aan het doen, inclusief bijpassende kostuums en privéoptredens van stomme liedjes. Hoe erg hij die achterlijke liedjes ook had gevonden, hij zou er zijn andere arm voor geven als hij Jes nu op het bed zag springen, met een waterfles als microfoon terwijl hij uit volle borst een of ander Lion King-nummer zong en hem wenkte om ook mee te doen. Deze keer zou hij het doen, zelfs al kende hij de tekst maar half, en uiteindelijk zouden ze lachend op het bed neervallen, hun gezichten dicht bij elkaar en dan…
      Dan niks. Want je hebt hem gedumpt en hij wil je nooit meer terug.
      De realiteit stortte zich weer als een hongerige wolf op hem, leek zijn vlees van zijn lijf te scheuren. Misschien moest hij het maar gewoon opgeven. Zijn aandacht op iemand anders richten. Hij richtte zich op Nish. Met niemand had hij zo snel een klik gehad. Misschien… betekende dat ook iets? Zou hij op hem verliefd kunnen worden? Onyx had zich niet vaak afgevraagd of hij iemand knap vond, maar Nish was echt wel knap. Maar zou hij op jongens vallen?
      Ga je Jester nu echt al opgeven? klonk Adams stem in zijn hoofd. Je hebt nog niet eens geprobéérd om hem weer voor je te winnen.
      Het was waar – maar het was gewoon heel moeilijk. Wat als hij keihard zijn best deed en Jester nog steeds niets van hem moest hebben? Hij was bang zijn hart opnieuw te breken, bang voor hoe hij dan zou reageren. Vast niet op een normale manier.
      Nish draaide zijn hoofd opzij. ‘Volgens mij zit jij helemaal niet aan leuke dingen te denken.’
      Onyx voelde een warme gloed naar zijn wangen trekken.
      ‘Waarom show je me je gave niet?’ Nish pauzeerde het spel, draaide zich helemaal naar hem toe en keek hem enthousiast aan. ‘Jij hebt echt een van de vetste gaven die er zijn. Stuur mij eens een vette droom.’
      Onyx wist even niet hoe hij moest reageren. Niemand had ooit gevraagd of hij zijn gave wilde gebruiken.
      ‘Je kan toch wel meer dan alleen nachtmerries verzinnen? Ik bedoel – voor jou zijn er gewoon geen grenzen. Je kan iedereen overal mee naartoe nemen, right?’
      Onyx wreef in zijn nek. ‘In theorie wel dan.’
      ‘Awesome.’ Nish stond op en plofte op zijn bed neer. Hij schoof een hand onder zijn achterhoofd. ‘Eén van de dingen die ik echt eens wil doen als ik uit dit klotehol vandaan ben, is met een speedboot varen. De golven die opspatten, de wind door je haren…’ Hij sloot zijn ogen. ‘Geef me die droom en je bent echt mijn held man.’
      Aarzelend haalde Onyx zijn mondharmonica tevoorschijn. Gitaarspelen ging niet meer, maar met zijn harmonica ging het wel. Niet zo vloeiend als voorheen, maar goed.
      ‘Zeker weten?’
      ‘Zolang je me niet laat opvreten door haaien? Uhu.’
      Onyx trok een mondhoek op. ‘Oké dan. Ik speel je eerst in slaap, dan stuur ik je de droom.’
      ‘Fucking awesome.’
      De slaapmelodie ging inmiddels bijna vanzelf. Hij concentreerde zich op de noten totdat hij een minuut verder was. Daarna wierp hij een blik op de Buffalo. Zijn borst ging rustig op en neer. Hij sliep. Onyx sloot zijn ogen, beeldde zich een zee in waar een speedboot door de golven sneed. Hij voelde de wind door zijn haren gaan, twijfelde even en besloot toen dat hij ernaast zat, beiden met een blikje bier in de hand. Een meeuw krijste boven hen, de boot klapte op een golf en kwam zo hard neer dat het bier over de rand klotste.
      Hij liet de droom los, liet de rest aan Nish’ onderbewustzijn over. De jongen had een glimlach op zijn gezicht. Nu hij sliep, wist Onyx niet zo goed wat hij moest doen. Hij had er niet veel kracht achter gezet, over een minuut of tien zou hij wel wakker worden. Onyx stond op, liep een beetje door de kamer, staarde door het raam naar buiten totdat hij een beweging achter zich hoorde.
      ‘Dat was echt fucking vet, man!’ Nish ging rechtop zitten. Met zijn hoofd gebaarde hij dat Onyx naast hem moest gaan zitten. Het voelde wat onwennig, maar hij deed het toch.
      ‘Kun je ook – mee ofzo?’
      ‘Mee?’
      ‘Ja. Jij maakt nu mijn droom, right? En vervolgens laat je hem los en geeft hem aan mij. Maar kun je niet… een aan jezelf én mij sturen? Als het goed is, ben ik dan aan jou gebonden door je gave. Misschien dat we dan gewoon samen in dezelfde droom zitten. Kunnen we met elkaar praten enzo. Is toch supervet? Echtere virtual reality vind je nergens.’
      Onyx had het nooit geprobeerd. Had er niet eens over nágedacht. Zelfs Jester had dat nooit geopperd.
      ‘Of kun je jezelf geen droom geven?’
      ‘Jawel.’
      ‘Maar?’
      Onyx trok zijn schouders op. ‘Ik heb het nooit geprobeerd.’
      Nish schoot in zijn lach. ‘Dan heb je ook een waardeloze ex. Een andere manier om samen op vakantie te gaan is er niet hoor.’
      Jes hield niet zo van vakantie. Altijd als ze het hadden over de wereld buiten Experium, verloor Jes zijn aandacht.
      ‘Dit moeten we echt uitproberen. Misschien met een recorder? Als je de muziek opneemt en afspeelt, hoef je het alleen nog maar met je gave te leiden. Of werkt dat niet zo?’
      ‘Ik denk het wel.’
      Hij had het nooit eerder geprobeerd, de melodieën zaten in zijn hoofd en kon hij binnen no-time naar iemands geest sturen. Maar als hij de muziek zelf niet hoefde te maken, als hij het kon splitsen en naar twee mensen kon leiden… Misschien zou dat werken.
      ‘Mooi! Nou opnemen kan zelfs met je iNet.’
      Right. De enige keer dat hij daarmee een filmpje had gemaakt, was vrijdagavond. Toch kon het niet heel ingewikkeld zijn. Na een tijdje had hij ontdekt hoe je kon opnemen. Met zijn gave op zijn iNet gericht, begon hij eerst de slaapmelodie te doen en daarna die van de speedboot. Toen hij klaar was, schoof Nish opzij zodat hij naast hem kon gaan liggen. Er zat een vreemde kriebel in zijn maag. Eigenlijk was hij van plan om op het andere bed te gaan liggen, maar dit was inderdaad handiger. Hij probeerde te ontspannen, sloot zijn ogen en duwde de noten naar hen beiden toe, om en om. Hij merkte al snel dat hij wegzakte, toch probeerde hij bij te blijven, lang genoeg totdat de droom zelf begon te spelen. Even was het alsof hij werd weggezogen – daarna zat hij op een speedboot.
      De wind, het opspattende water, het geraas van de motor – alles voelde tien keer echter dan het in zijn verbeelding had gedaan.
      ‘Volgens mij is het gelukt,’ riep hij boven het lawaai uit.
      Nish grijnsde. ‘Dat weten we pas zeker als we het straks aan elkaar samenvatten. Hij trok de stuurhendel helemaal opzij, zodat de boot een scherpe bocht maakte. Door een grote golf sloeg de boot bijna om. Nish schoot in de lach.
      ‘Wat heb je verder verzonnen? Haaien?’
      ‘Niks, alleen de setting. Maar misschien dat ik het zo nog kan aanpassen.’ Hij staarde naar een stuk in het water, dacht toen aan een haai die uit de lucht kwam vallen. Een ogenblik later viel er inderdaad met een plons een enorme haai in het water.’
      ‘Holy shít!’ lachte Nish. ‘Nu een sexy zeemeerman die de bek van die haai openscheurt.’
      En zo geschiedde het, een kleine, roodharige zeemeerman waar Onyx zich rot van schrok, rees uit de zee omhoog, greep de haai bij zijn machtige kaken en trok het dier in tweeën.
      ‘De meeste mensen zouden hun ex laten opvreten door die haai.’
      ‘De meeste mensen zouden een jongen als dat nooit hun ex laten worden,’ mompelde Onyx.
      Nish ving zijn blik en glimlachte een beetje meewarig naar hem.
      ‘Ja, je hebt het verknald. Maar je bent nu hier in de Caraïbische zee en we zitten in een fucking droom, dus we gaan nu niet treuren om verloren liefdes. We gaan eens kijken hoe hard dit schatje kan, wat dacht je daarvan?’
      Nish voerde de snelheid op en joelde luid toen het ding naar voren schoot. Het ging met zo’n vaart dat Onyx’ de zijkant vastgreep. Zelfs zijn rechterhand verschoof zich – en het duurde even voordat hij besefte dat hij hier niet gehandicapt was.
      Hier was alles zoals hij wilde dat het was. Zijn eigen fantasiewereld – die hij blijkbaar ook met anderen kon delen. Hij wisselde even een blik met Nish, die breed naar hem terug grijnsde.
      Het doffe gevoel dat er al sinds vorige week vrijdag was geweest, werd iets minder. Vulde zich met iets bruisends. Hij draaide zich opzij en greep de stuurhendel vast. ‘Nu is het mijn beurt.’
      ‘Aye aye, kapitein,’ reageerde Nish met een grijns. ‘Man, mijn leven was een stuk leuker geweest als ik geen vier jaar had gewacht voor ik op je afstapte.’
      ‘Vier jaar geleden had ik je waarschijnlijk in een bad lava laten zwemmen.’
      Nish grinnikte. ‘Welnee. Je onderschat mijn charmes.’
      Onyx keek de jongen even aan en lachte toen zacht. Vanbinnen wenste hij ook dat hij de jongen al jaren geleden had ontmoet.

[ bericht aangepast op 18 aug 2020 - 8:15 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna knikte. Ze werd zenuwachtig van dat ding. "We zouden Fersephone moeten vragen of ze het kan slopen." Ze gooide het raam open en klom in de vensterbank. Een golf van angst ging door haar heen, terwijl ze naar beneden keek. Kom op, Vie. Je moet wel. Ze liet de plank weer naar boven zweven en ging erop staan. "Bedankt Fox," zei ze vanuit het raam. "Ik ben blij dat ik in ieder geval deze weer terug heb. Al wist ik niet eens dat hij in Romeo zijn bezit was." Ze zou er een beter plekje voor zoeken. Of misschien moest ze het maar gewoon eens vernietigen. Haar dagboek stond vol verdrietige verhalen, vooral uit de tijd van Thor. Soms vond ze het wel eens prettig ze door te lezen, maar misschien moest ze het gewoon allemaal maar achter zich laten, Thor nu echt gaan vergeten. Ze zou Phone vragen om het tot stof te laten vergaan. Dat idee deed zeer aan haar hart, maar aan de andere kant was het ook veiliger dat datzelfde hart niet op straat lag.
      Ze keek even achterom naar Fox en trok even haar mondhoeken omhoog in een verontschuldigende glimlach. "Jammer dat we niets over Kris gevonden hebben. Sorry, Fox." En met die woorden zweefde ze naar beneden vanuit het raam. Ze baalde echt dat ze niets voor Fox gevonden hadden, maar misschien was er een andere manier om erachter te komen of Kris nog leefde. Ze wist alleen nog niet hoe.

[ bericht aangepast op 18 aug 2020 - 9:22 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Proestend kwam hij weer boven water. "Ik spotte helemaal niet met je lengte, ik.." Merrin zweeg. Ach wat. Laat ook zitten. Hij zwom achter Adam aan die van hem weg probeerde te komen. Na een klein stukje wist hij Adam in te halen en sloeg zijn armen om zijn schouders heen. "Die krijg je terug," zei hij fanatiek, terwijl hij Adam ook kopje onder duwde.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox wist niet of hij daar zo teleurgesteld over was. Als Kris nog leefde, hoopte hij dat hij mijlenver bij Zebediah vandaan was. De twee waren nooit dikke vrienden geweest. Integendeel. Hij zette het raam op een klein kiertje, kroop erdoorheen en veranderde in een vogel, waarna hij achter Vienna aan vloog. Tenslotte sliepen ze nu in dezelfde campus.
      ‘Je raadt nooit wat we op Romeo’s kamer hebben gevonden!’ zei Fox, die op het voeteneinde van zijn bed neerplofte en naar Jester keek.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam probeerde onder Merrin vandaan te worstelen. Toen dat niet lukte, kietelde hij net zo lang in zijn zij tot de druk op zijn schouders verminderde. Hij dook onder Merrins arm door, met een paar slagen zwom hij dichter naar de kant totdat hij kon staan en kwam hij weer boven, waar hij een flinke hap lucht nam. Met een glimlach en een broeierig gevoel vanbinnen keek hij toe hoe ook Merrin dichterbij zwom. Paarse druppels gleden van zijn schouders over zijn borstkas toen hij kon staan en eens te meer was hij onder de indruk van hoe vreselijk knap zijn vriendje was. Hij legde zijn handen tegen Merrins borst toen hij tegenover hem stond en keek naar hem op. ‘We kunnen er vast beter uitgaan, anders drogen we niet meer op.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze wist niet zo goed wat ze van de zwarte krater moest vinden. Aan de ene kant schrok ze van haar eigen krachten, het feit dat ze een gedeelte van een gebouw gewoon volledig weggevaagd had. Aan de andere kant was ze onder de indruk van haar eigen kracht, waarvan ze zich afvroeg of het haar de komende jaren zou lukken om haar krachten nog groter te kunnen laten groeien of dat ze altijd afhankelijk zou blijven van Fayr. Ze hoopte dat laatste niet, want dat zou betekenen dat ze altijd geremd zou blijven in het gebruik van haar gave.
      Door haar eigen gedachten miste ze bijna wat Yrla zei. Met opgetrokken wenkbrauw keek ze naar hem op. "Jij spoort niet," zei ze met opgetrokken wenkbrauw. "Af en toe Yrla..." Ze schudde haar hoofd en maakte de zin verder niet af. Dit was nu niet echt het moment voor grapjes. Daar had ze echt geen behoefte aan. Ze schrokken allebei op van een geluid dat van rechts kwam. Beiden knipten direct hun zaklamp uit, waardoor alleen nog het maanlicht voor een verlicht pad zorgde. "Shit," dat was het enige wat ze Yrla hoorde zeggen, voor de wereld weer begon te draaien.
      Ze knalde met haar rug tegen de muur aan en voor een moment werd de lucht uit haar longen geslagen. Ze voelde hoe Yrla haar tussen de muur en zichzelf klemde en de jongen had een hand voor haar mond geslagen, zodat ze geen geluid kon maken. Woede golfde als gevolg door haar lichaam heen. What the fuck dacht Yrla wel niet dat hij aan het doen was?! Ze opende haar mond al om haar tanden in zijn vingers te zetten, tot ze een stem over het plein hoorde schallen.
"Wie is daar? Maak jezelf bekend!" De stem liet haar woede bevriezen en haar poging om Yrla te bijten. Nu haar woede wegzakte, merkte ze pas dat Yrla stijf leek te staan van de spanning en dit niet zomaar een grapje was. "Dit is verboden terrein!" Fersephone hoorde voetstappen die bij de persoon hoorde. In spanning wachtte ze af op het moment dat ze betrapt zouden worden...

[ bericht aangepast op 18 aug 2020 - 10:03 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx liet zijn knokkels tegen de slaapkamerdeur van Merrin roffelen. Met één schouder tegen de deurpost wachtte hij af. Net als vorig weekend had hij zich voorgenomen om weer wat met een afdelingsgenoot te doen. Nu hij woensdag en vrijdag al de hele middag met Nish had rondgehangen, was dat makkelijker. Toch wist hij wel dat het niet genoeg was, dat hij ook moest doorgaan met zijn afdelingsgenoten beter leren kennen en dus besloot hij vandaag wat met Merrin te gaan doen. Die durfde vast geen nee te zeggen, dat scheelde. En waarschijnlijk was hij toch al bezig met zijn huiswerk voor de volgende maand, dus daar kon ie heus wel een break van nemen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla hield zijn adem in, terwijl ze de bewaker langzaam weg hoorden lopen. Yrla slaakte een opgeluchte zucht. Hij zag het niet zitten om weer twee weken te moeten nablijven bij Maxwell, omdat hij onvoorzichtig was geweest. Hij keek naar beneden, naar Fersephone en merkte toen pas hoe dicht hij op haar stond. De vlinders in zijn lichaam kwamen als vuurpijlen tot leven, vanuit zijn tenen schoten ze omhoog en knalden ergens rondom zijn hart uit elkaar. De kriebels verspreidden zich door zijn lichaam en lieten bijna kippenvel achter op zijn huid.
      Toen haar blauwe ogen in de zijne blikten leek zijn hart even voor een tel te stoppen. Hij verplaatste zijn hand naar haar wang, wat haar lippen aan hem blootgaf. Een zuur verlangen ging door hem heen. Zijn lippen leken te gaan jeuken, wilden dolgraag kennismaken met die van haar. Even flitste het beeld door zijn hoofd heen dat hij zijn lippen op die van haar drukte, dat ze gretig terug zou zoenen. Dat Fersephone haar handen in zijn shirt zou klauwen en dat ze zoen intens was.
      "Je bent knap, wist je dat?" zei hij met een hese stem. Haar blauwe ogen keken hem verward aan. "En jij hebt volgens mij een klap van iets gehad," zei ze lachend. Die opmerking zette hem wreed met beide benen weer op de aarde. Yrla stapte geschrokken achteruit, mompelde een excuus en keek direct van haar weg. Hij had zojuist bijna al zijn werk in het honderd gegooid! Als hij nu met haar gezoend had, was dat vast niet goed gekomen. Hij kuchte even, probeerde zichzelf te herstellen, maar merkte dat het verlangen in hem nog altijd brandde. "Uh, hierheen. Hier stond vorige keer de informatie."

[ bericht aangepast op 18 aug 2020 - 13:59 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Sinds dat gekke moment had Yrla nog nauwelijks een woord tegen haar gesproken. Ze waren in stilte gaan zoeken in de nabijgelegen kamertjes, maar alles leek echt leeggehaald te zijn. Fersephone keek even over haar schouder naar Yrla, die druk bezig was in laatjes en kastjes te zoeken.
      Hij had haar knap genoemd. Dat had nog nooit iemand gedaan, niet op die manier. De zin bezorgde haar een warm gevoel, als tegelijkertijd de kriebels. Fersephone was niet gewend aan complimentjes en dit was een hele grote. Ongemakkelijk wendde ze haar blik weer van hem af. Voor haar ogen langs flitste opnieuw de blik waarmee Yrla haar zojuist had aangekeken. Het was anders dit keer, anders dan andere keren. Voor een moment had ze verwacht dat hij haar ging zoenen. Dat hij naar voren zou buigen en dat hij haar zou zoenen. Wel, dat was gelukkig niet gebeurd! Ze gooide de spullen in haar hand van zich af, ze kon zich hier niet meer op concentreren.
      "Dit heeft geen zin, Yrla. We vinden hier niets meer," zei ze met een zucht. Yrla slaakte ook een zucht en kwam overeind. "Ik denk dat je gelijk hebt." Hij kwam overeind, al had hij in zijn handen wel een papier. "Een map van de school, wie weet komt het nog van pas," vertelde hij haar al, voordat ze het kon vragen. Ze knikte alleen en samen liepen ze op in de richting van de ingang. Ze liepen voorzichtig, in een poging de bewaker niet tegen te komen. Maar tegelijkertijd was de stilte tussen hen drukkend, alsof er dingen waren die niet hardop gezegd konden worden. Zonder enkel probleem kwamen ze weer terug door het hek heen en liepen ze in de richting van de campus. "Phone?" vroeg de jongen aarzelend naast haar. Fersephone keek naar hem op. Ze had hem niet eerder zo meegemaakt, zo.. ongemakkelijk. "Ja?" vroeg ze uiteindelijk, aangezien er geen verder vervolg kwam. "Zou je.. Wil je..." De jongen slaakte een geërgerde zucht. "Nee, laat maar zitten." Met opgetrokken wenkbrauw keek ze naar Yrla. Waar had hij last van? Eerst dat gekke gedoe bij de muur en nu zei hij nauwelijks een woord. Beneden in de hal namen ze afscheid met een slaap lekker en Fersephone liep met haar hoofd in gedachten terug naar haar kamer.
      Wat was er nu gebeurd?! Ze dacht echt dat Yrla van plan was geweest haar te zoenen, maar waarom? Waarom zou hij dat willen doen? Waarom zou hij haar knap noemen en daarna niets meer durven zeggen? Zeker aangezien het feit dat hij normaal een grote mond had. "Heb je al iemand op het oog? De vraag spookte ineens door haar hoofd. Ze had de vraag gesteld op het feestje van de Lions en Panthers, een aantal weken terug. Misschien had hij geantwoord. Zou hij...? Nee... Nee! Nee, dat kon echt niet. Dat was belachelijk. Yrla had geen oogje op haar. Dat kon hij niet hebben. Ze waren van rivalen naar vrienden gegaan. Van rivalen naar lovers klonk helemaal belachelijk. Toch? Daarnaast zijzelf had haar hoofd de hele dag bij Fire zitten, ze kreeg nu alleen al een glimlach op haar gezicht bij het denken aan de jongen.
      Nee, het kon echt niet. Yrla was niet verliefd op haar. Dat kon gewoon niet...

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij was bezig in de boeken die hij uit de bibliotheek had geleend. Koortsachtig was hij bezig geweest met het bestuderen van het skelet van een hond. Hij was de verschillende namen uit zijn hoofd aan het leren van de botten en aan het kijken waar de gewrichten en spieren zaten. Misschien was het een beetje overdone werk, maar hij wilde koste wat het kost dat het zou lukken. En daarvoor gooide hij alles in de strijd.
      Hij keek een beetje verbaasd op toen er op de deur geklopt werd. Adam liep normaal gewoon naar binnen, dit was nog altijd ook zijn kamer. Ook al sliep hij hier niet meer. "Binnen," zei hij verrast, toch wel nieuwsgierig wie er voor hem kwam.

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx duwde de deur open en bleef in de opening staan. 'Kom op, luiwammes. Het wordt tijd dat we eens een man van jou gaan maken.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Uh..... Merrin staarde Onyx verbluft aan. Wat gingen ze doen? En hij was niet lui! Hij was al de halve ochtend hard aan het studeren! Hij keek de jongen een beetje ongemakkelijk aan. Het duurde even voor wat Onyx precies gezegd had bij hem doordrong. Een man van hem maken?
      Heel even keek hij vertwijfeld naar zijn boeken. Tja, hij was al de halve ochtend bezig. En hij had tegen Fox en Adam gezegd dat hij de uitdaging op ging zoeken. Dat klonk dit wat Onyx van plan was wel naar. Hij sloot zijn boeken en borg ze veilig op onder zijn bed en ging toen naast Onyx staan. "Wat gaan we doen dan?" vroeg hij nog altijd verbaasd.

[ bericht aangepast op 18 aug 2020 - 15:20 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Yr, wat gaan we doen?" vroeg ze lachend. De jongen had zijn handen voor haar ogen geslagen en ietwat onzeker liep ze met hem mee. Het enige wat ze wist was dat ze terug de school in gelopen waren en vanaf daar wilde Yrla het als een verrassing houden. Toen ze eindelijk haar ogen open mocht doen, stonden ze in de spiegelzaal. Er was niets bijzonders te zien, alleen een lege zaal. "Wat doen we hier?" vroeg ze verbaasd. Yrla huppelde over naar de muziekinstallatie en binnen luttele seconden klonk er een wel heel bekend lied door de speakers.
      "Nou," begon Yrla. "Ik hoopte dat je je oude danspartner de kans wilde geven om weer een keertje met hem te dansen. We hebben dat een lange tijd niet gedaan." Yrla grijnsde en trok haar aan haar hand de vloer op. Yrla grijnsde naar haar, draaide even een rondje en liet toen haar een rondje onder zijn arm door draaien. "Kom op Vie. Je moet een beetje ontspannen." Vienna lachte zachtjes, wetende dat dit zijn manier was om haar weer een beetje op te vrolijken. De afgelopen week had ze stijf gestaan van de spanning, op de avond met Darian na. Ze kon het nog niet helemaal loslaten dat ze nu wist dat Zebediah terug was, wat Romeo van plan was geweest met Fayr. Maar Romeo was nu weg. Yrla had gelijk, ze moest weer een beetje ontspannen.
      "Ik dans alleen met je als je de pasjes nog weet," zei ze grijnzend. Yrla rende terug naar de muziekinstallatie en zette het nummer van 'Waiting for the summer' op, waarna hij naast haar ging staan. Vienna sloot voor twee seconden haar ogen om haar hoofd leeg te maken en gooide toen alles wat ze had in het nummer. Het was een tijdje geleden dat ze had gedanst, de laatste keer was met Fox. Maar het was altijd al haar manier geweest om zich te ontspannen en ook nu voelde ze met elke beweging de stress van haar schouders glijden.

[ bericht aangepast op 18 aug 2020 - 15:27 ]

---

It's never gonna happen, Guys.