[RPG • 0] Experium || 29 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 sep 2020 - 20:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Het voelde alsof Onyx gewoon gewácht had op de vraag. Hij wilde niets liever dan dat de jongen weer wegging en Jester gewoon antwoord kon geven. Al had hij Onyx gevraagd om mee te kijken. Misschien was hij wel blij met de onderbreking. Niettemin schoof hij wat dichter naar Jester toe zodat hun armen elkaar weer raakten en glimlachte naar hem. Het initiatief zou hij dan verder wel aan Jester overlaten, maar hij wilde aan Jester laten merken dat hij hem écht heel leuk vond en dat hij hem nooit pijn zou doen zoals Onyx had gedaan – en vast weer zou gaan doen, vroeg of laat.

---

Every villain is a hero in his own mind.

En toen waren ze met zijn drieën. Onyx, op een stoel naast het bed. Fox, vlak tegen Jester aan op het bed en onder de deken. En Jester zelf, die ondertussen begreep hoe mensen naar een film konden staren zonder ook maar iets te zien. Hij had geen idee meer waar in het plot ze zaten en probeerde nog een tijdje voor zichzelf vol te houden dat het heus niet zo stil was.
      Fox was subtiel (niet dus) nog iets dichterbij geschoven tot zijn arm die van Jester raakte.
      Onyx deed alsof hij het niet merkte of alsof het hem niet kon schelen.
      Jester kreeg het er met de seconde benauwder van en voelde zich plotseling opgesloten. De vlinders in zijn maag hadden het wel voor gezien gehouden; in plaats daarvan leek zijn huid te branden waar zijn arm tegen die van Fox rustte en de hitte trok door tot in de puntjes van zijn tenen. De vlinders die ooit in racewagens hadden gezeten wisten ook niet zo goed wat ze met zichzelf moesten doen, maar de schokjes adrenaline die door Jester heen gingen als hij heel even Onyx' kant op keek, deden ze in ieder geval niet veel goed.
      De film speelde verder, Fox arm verdween niet en Onyx bleef zitten.
      Hij kon niet-- hij kon niet tegen Fox zeggen of hij zijn arm misschien weg wilde halen. Niet waar Onyx bij was, vanwege een hele hoop redenen die best prima klonken maar moeilijk te herhalen waren. Maar hij kon óók niet tegen Fox' arm aanleunen waar Onyx bij was, vanwege hele andere maar net zo verwarrende redenen. De spanning groeide en groeide maar in zijn borst, als een mechaniek dat steeds verder werd opgewonden. De film bleef doorgaan en de stilte onderling maakte de kamer kleiner, en kleiner, en kleiner.
      'Ik ga effe pissen,' hoorde hij zichzelf plotseling zeggen, dwars door de zin van Manny heen. Beide jongens draaiden hun hoofd meteen zijn kant op en Jester probeerde zijn allerbeste er-is-niks-aan-de-hand-nature-calls gezicht op te zetten en hoopte maar dat het lukte. Voorzichtig om niet te snel te bewegen, klom hij over Fox heen (die behulpzaam zijn benen introk) het bed uit. 'Laat maar aanstaan, ben toch zo weer terug.' Jester glimlachte even naar beide jongens en liep daarna de kamer uit op een manier die hopelijk niet al te veel als vluchten overkwam.
      Uh-huh. Jester Madcap vluchtte een kamer uit. Hoeveel shit hij daar Onyx wel niet voor gegeven had. Hoewel die wegliep voor een ruzie en gesprek en het gesprek er deze keer nog niet was, maar Jester liep er evengoed voor weg. Lekker dan. In ieder geval was het weglopen met de bedoeling om terug te komen (goden sta hem bij), hielp dat? Het klonk nog altijd hypocriet.
      Jester liep de badkamer in en gaf de deur achter zich aan een zetje zodat die dichtviel. Voor de wasbak bleef hij staan en draaide de kraan open om het koude water over zijn handen te laten stromen.
      Zijn hoofdpijn was terug.
      Een kloppend gevoel achter zijn ogen en hij werd er een beetje misselijk van. Hij wreef even met zijn natte handen over zijn brandende wangen en zijn voorhoofd. Het hielp maar een beetje. Gebogen over de wasbak kon hij eindelijk weer een beetje ademhalen, maar heel veel tijd voor een beter plan had hij niet. Straks moest hij weer terug en wat hij dan zou doen... Weer terug naast Fox gaan zitten bracht hem hetzelfde probleem als eerst, níet naast Fox gaan zitten was een statement en wél naast Fox gaan zitten ook.
      Hij had dat over die date niet moeten zeggen.
      Of wel.
      Hij wist het niet.
      'Fucking hell, het is maar een fílm,' mompelde hij tegen zichzelf. Zijn spiegelbeeld zag er niet zo fleurig uit. 'En feitelijk zijn ze allebei alleen je vriend, dus er is niks aan de hand. Get it together, man.'
      In ieder geval had hij nou een shirt aan. Jester draaide de kraan dicht, haalde zijn vingers een paar keer door zijn haren om ze daarmee droog te maken (dat schoot niet heel veel op dus uiteindelijk droogde hij ze alsnog aan de handdoek) en duwde de deur naar de gang weer open. Een plan was nog altijd afwezig. Zó leuk. Improviseren dus. Kijken of hij het na deze korte break weer wel vol kon houden. Na de film zei hij wel dat hij moe was. Het was niet eens een leugen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Dat Jester de kamer uitging om te pissen was heus niet zo vreemd tijdens een film, maar hij merkte aan zijn hele houding dat hij zich niet op zijn gemak voelde. De verleiding werd groot om weg te gaan, maar hij wilde ook niet aan Jester laten merken dat hij hem zo makkelijk kon lezen. Hij schatte dat de film nog zo’n krap halfuur duurde. Dat zong hij wel even uit – dan kon hij de twee jongens daarna weer alleen laten.
      Jester kwam weer terug de kamer in en kroop weer op het bed. Onyx probeerde zijn focus bij de film te houden, maar het was moeilijk omdat híj tijdens de laatste films degene was geweest die dicht tegen Jester had aan gezeten.
      Toen hij nog gedacht had dat het niet kapot kon.
      Vanuit zijn ooghoek zag Onyx de deur wel een stukje opengaan, maar hij weet het aan de tocht en concentreerde zich weer op het scherm. Hij schrok toen hij opeens een arm om zijn schouders voelde.
      ‘Hé knapperd!’ klonk het vlak naast zijn oor. Uit een reflex sloeg hij zijn elleboog opzij, maar hij raakte niets.
      Een seconde later werd Nish zichtbaar en keek hij hem met een grijns aan, zittend op de leuning van zijn stoel.
      ‘Ik zit al een halfuur op je te wachten man. We gingen Halo spelen, weet je nog? Nou je weer eigen vingers kan gebruiken in plaats van die van mij.’
      Gek genoeg voelde het als een enorme opluchting dat Nish opeens naast hem zat en er kwam weer een glimlach om zijn lippen bij de gedachte dat er wél iemand blij was dat hij in de buurt was. Iemand die zelfs op hem had gewacht.
      ‘Ik was op ziekenbezoek.’
      ‘Kinderfilmpjes kijken, huh?’ grijnsde Nish. Hij wierp een blik op de twee jongens op bed. ‘Bijna net zo leuk als aliens afknallen, natuurlijk.’
      ‘Ice Age is serieus wel geinig,’ antwoordde Onyx.
      Nish draaide zich wat meer naar het bed toe en leunde met uitgestoken hand voorover om Jester een hand te geven. Dat hij daarbij bijna op Onyx’ schoot terechtkwam, leek hem weinig te doen.
      ‘Hé, volgens mij hebben we elkaar nog nooit gesproken dus hierbij stel ik me maar voor. Ik ben Nish. Ik kom Onyx zo even stelen want die had me een potje Halo én een paar te bevechten droomaliens beloofd.’
      Hij wist niet waarom, maar het contact tussen Jester en Nish maakte hem een beetje nerveus. Wat als ze niet goed met elkaar overweg konden? Hij mocht Nish graag en hij had geen zin in gedoe. Vriendschappen onderhouden was al moeilijk genoeg. Adam zei het dan wel nooit, maar hij merkte dat hij niet echt op Nish gesteld was en ergens wilde hij gewoon dat Jester vond dat hij een goede vriend had uitgekozen. Na de stukgelopen vriendschappen in het verleden was dat best een dingetje.

[ bericht aangepast op 19 sep 2020 - 0:50 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Goden, wat was hij Onyx even extra dankbaar voor het shirt dat hij nu aanhad. Jester keek met een ruk op toen er plotseling een vierde persoon in de kamer materialiseerde (vroeg zich prompt af of Zebediah zoiets ook kon klaarspelen met dat legertje van hem en of dit een val was) en het vroeg wel even wat van zijn aanpassingsvermogen om zijn adrenaline terug te dwingen naar een enigszins acceptabel level. De actie werd wel meteen beloond met een extra steek achter zijn slapen.
      De nieuwkomer had het in ieder geval te druk met Onyx om het te merken en leek veel te bekend met zijn vriend om een random handlanger van Zebediah te zijn. Blijkbaar had hij al een halfuur op Onyx zitten wachten zelfs. De jongen was lang en pezig en leek het de normaalste zaak van de wereld te vinden om zomaar in een slaapkamer van iemand anders op te duiken.
      Lef had ie wel, dat moest Jester hem nageven.
      Dus dit was Nish. De Buffalo waar Onyx de laatste weken zoveel mee opgetrokken was en degene die samen met hem had ontdekt hoe Onyx zelf ook in een droom terecht kon komen. Ondanks dat Jester de jongen zelf nog nooit eerder gesproken had, liet de reactie van Onyx eigenlijk weinig te raden over. Er was een glimlach over het gezicht van zijn vriend getrokken en zijn schouders ontspanden zich weer. Ergens was het een vreemd idee om dat effect te zien als het door iemand anders kwam, in plaats van door Jester. Het stemmetje zat vanbinnen met nauw samengeknepen ogen toe te kijken en vond het maar niks.
      En nu hing hij helemaal over Onyx heen met een uitgestoken hand.
      Er zat een scherpte in zijn grijns, maar zijn toon was vriendelijk en wat eerste indrukken betrof hoefde Jester nu ook weer niet als een complete lul over te komen. Wat was die uitspraak van Tony Stark nou? Keep your friends and enemies rich and wait to find out which is which. Het verhaal van Fox over Nish was hij ook nog niet vergeten.
      Toch pakte hij de hand van Nish aan en schudde die. 'Jester Madcap,' zei Jester en zijn blik ging even naar de deur. 'Je had ook best mogen kloppen hoor,' voegde hij er met een scheve grijns aan toe.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Voor zo’n klein ventje had Jester best een stevige handdruk.
      ‘Ik wilde eerst uitvogelen of hij hier was.’ Nish leunde weer achteren en liet de arm waarmee hij zijn balans had behouden om Onyx’ schouder rusten. ‘Voor ik intieme momentjes verstoor in verkeerde kamers.’ Of per ongeluk bij Yrla naar binnen wandel. Hij wierp even een blik op Fox. ‘Dag Fox.’
      De ogen van de jongen gingen nieuwsgierig tussen Onyx en hem heen en weer. Hij kon wel raden wat hij dacht. Dat Onyx en hij wel een mooie oplossing waren.
      ‘Hé,’ antwoordde de jongen met de krullen. ‘Ik wist niet dat jullie met elkaar bevriend waren.’
      ‘Ik durf te wedden dat je de afgelopen weken überhaupt alleen oog voor je nieuwe kamergenoot hebt gehad, dus zo raar is dat niet.’
      Er trok een kleur over Fox’ wangen. Onder zijn arm voelde hij Onyx’ schouder verstijven en hij kreeg het idee dat hij hier weg wilde, zelfs al kon het nooit makkelijk zijn om zijn ex bij Fox te willen achterlaten.
      Hij ving Onyx’ blik, die daarna een knikje gaf.
      ‘Jup – let’s go.’ Er ging een vlugge glimlach naar Jester uit. ‘Ik spreek je later vandaag nog wel. Na jullie… marathon, ofzo.’
      Nish stond op van de stoel en stak nog even een hand op naar de twee jongens op het bed, daarna liepen ze de kamer uit.

[ bericht aangepast op 20 sep 2020 - 14:10 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij kwam eraan! Paniek maakte zich meester van haar en ze deed haar stinkende best om dat niet aan Yrla te laten merken. "Volgens mij ben je wat verloren," zei hij met een grijns, toen hij naast haar kwam zitten. Demetrius zat fier op zijn schouder en ze wist zeker dat als een otter kon grijnzen, dat hij dat nu gedaan had. Hij kwispelde zo erg met zijn staart en zijn ogen vroegen haar gewoon goed he? Wat ik nu gedaan heb?. Evelin schoot in een nerveus glimlachje. "Dat blijkt." Evelin stak haar arm naar voren en raakte met haar vingertoppen de schouder van Yrla aan, om Demetrius over haar arm naar haar toe te kunnen laten lopen. Zodra haar vingers zijn huid raakte, gingen er allerlei schokjes door haar arm heen. Haar wangen werden warm, terwijl Demetrius over haar arm terugliep naar haar schouder.
      Het was alsof alles in slow motion gebeurde, zo zenuwachtig was ze over het feit dat Yrla naast haar zat. Zeg nu gewoon maar nee, dan ben ik er ook vanaf. dacht ze ietwat nijdig. Ze keek met grote ogen naar hem op, terwijl hij het briefje van achter zijn rug vandaan haalde. "Het is lang geleden dat iemand mij mee vroeg naar een feest," zei hij met een glimlachje. Evelin voelde haar hart in haar tenen zakken, hier kwam het dan... "Betekent dat dat je me ook komt ophalen? Of blijft die eer bij mij?" Een beetje verbluft keek ze hem aan. Wat zei die? "Wat?" vroeg ze schaapachtig. Yrla schoot in de lach van haar reactie en ietwat nerveus lachte Evelin zachtjes met hem mee. "Ik vroeg of je me kwam ophalen," zei hij met een oogverblindende grijns. Of ze hem kwam ophalen? Was dat een ja? Wilde Yrla met haar naar het feest? Een enorme warmte overspoelde haar lichaam en een grote glimlach kwam op haar gezicht te staan. "Natuurlijk," zei ze enthousiast. Hij wilde echt met haar naar het feest. Yrla keek haar met een samengeknepen oog aan. "Weet wel dat ik dan casually te laat ga zijn, net als jullie dames altijd doen." Evelin moest zachtjes lachen. "Dan zeg ik gewoon dat ik er eerder ben," zei ze bijdehand.
      Het viel even stil tussen hen, waarin Evelin nog steeds niet helemaal kon geloven dat Yrla met haar naar het feest wilde. Hij had nog niet echt ja gezegd, maar dit was absoluut geen nee. Na een tijdje merkte ze dat Yrla haar aan het bestuderen was. Toen ze vroeg wat er aan de hand was, antwoordde hij: "Heb je eigenlijk al een kostuum voor maandag?" Evelin schudde haar hoofd, zolang ze nog geen date had, had ze nog niet over haar kostuum na willen denken. Yrla haalde echter gretig zijn iNet tevoorschijn en schoof iets dichter haar kant op. Zodra zijn zij de hare raakte, trokken de kleine elektrische schokjes door haar lichaam heen en kreeg ze het opeens overal warm. Voor haar neus liet hij de kostuum-app zien. "Wil jij dan mijn Sally zijn?"

---

It's never gonna happen, Guys.

      'Succes met de aliens!' zei Jester nog, bij wijze van groet. Onyx en Nish waren de kamer eigenlijk al half uit en daarmee ook zijn kans om Onyx nog eens echt te bedanken voor zijn hulp van gisteren. Zijn vriend wist vast wel dat Jester daar dankbaar voor was, maar zulke dingen hardop zeggen was altijd beter. Maar met Nish erbij was dat toch... niet meer handig. De hele school hoefde heus niet te weten dat er een failsafe in zijn hoofd gezeten had en hij hoefde ook niet dat Zebediah er lucht van kreeg dat het commando gebroken was. Of de school zelf. Dus dat werd... later dan maar.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Eindelijk was hij weg.
      Voor het eerst in zijn leven was hij blíj met Nish. Hij had de twee nog niet eerder samen gezien, maar ze leken perfect bij elkaar te passen. Net als Jester en hij.
      ‘Nooit gedacht dat ik zou zeggen dat iemand een goeie match zou zijn voor Nish, maar ik denk oprecht dat die twee goed bij elkaar passen,’ zei Fox tegen Jester. De film was inmiddels bij de laatste paar minuten aanbeland. Hopelijk kwam Jester nog terug op het daten. Zeker als hij wist dat Onyx heus niet hopeloos verloren was zonder hem, dat er ook jongens waren die een betere match met hem waren.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze waren naar zijn kamer toe gegaan en hadden al twee rondjes gespeeld. Nish merkte echter dat zijn vriend er niet echt bij was met zijn gedachten. Aangezien Fox en Jester samen in één bed hadden gelegen en hij Fox langer kende dan vandaan, kon hij wel raden waar zijn gedachten over gingen.
      ‘Met z’n drieën film kijken was toch niet zo’n goed idee?’
      Onyx zuchtte. ‘Ik had nooit verwacht dat het zo awkward zou voelen. Dingen liepen wat stroef tussen Jes en mij, maar dat hebben we bijgelegd en daarna dacht ik… dat alles weer hetzelfde zou zijn.’
      ‘Niet als het aan Fox ligt,’ mompelde hij en zowel Kris’ als Zebediahs gezicht popte in zijn hoofd op. ‘Hij heeft er een handje van, vrienden stelen. Zich tussen vriendschappen of meer wurmen op het moment dat het even niet zo lekker gaat.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx dacht aan Merrin en Adam, hoe Fox zich daar tussen had willen wurmen zodra Merrin zijn geheugen was kwijtgeraakt. Gek genoeg had hij gedacht dat Jes en hij sterker waren. Dat er niets tussen hen in zou komen. En hij kómt ook niet tussen jullie in.
      ‘Ze zijn gewoon vrienden,’ zei hij, meer tegen zichzelf dan tegen Nish.
      Zelfs al wilde Fox meer – Jester wilde dat vast niet.
      Jester had gezegd dat hij van hem hield. In welke bui dan ook.
      Ze hadden elkaar vergeven. Misschien dat Jester nog wat tijd nodig had, maar dat wat zij hadden kon hij toch niet zo snel bij iemand anders vinden? Nog maar drie dagen geleden had hij gezegd dat Onyx hen niet hoefde op te geven. Dat het misschien nog wat kon worden. Dat zou hij toch nooit hebben gedaan als hij gevoelens voor Fox had?
      Nee, het was gewoon Fox die een makkelijke prooi dacht te zien. Iemand wiens hart nog aan het helen was. Fox had over Adam heen willen komen en zijn oplossing was geweest om zich helemaal op Jes te storten. En Jes – had Jes ook over hem heen willen komen?
      Maar het was anders bij hen.
      Jester wist dat hij spijt had. Dat hij nog steeds op hem verliefd was. Dat hij zoveel van hem hield dat er niets was wat hij niet zou doen. Dat hij nog nooit voor iemand had gevoeld wat hij voor Jester had gevoeld.
      Was het bij Jester dan allemaal weg? Door één stomme fout, één pijnlijke nacht waarvoor hij naar Jesters zeggen al al het mogelijke had gedaan om het goed te maken? Nee – hij kon niet geloven dat hij zo makkelijk te vervangen was. Dat Jesters gevoelens zo oppervlakkig waren geweest.
      Hij was niet als Fox, die van de ene naar de ander hopte.
      Zijn gevoelens waren nooit zo diep geweest als Onyx had gedacht óf ze waren er nog steeds, en dan kon Fox doen wat hij wilde, maar zijn flirtende glimlachjes konden dat niet zomaar wegnemen.
      Hij werd zich weer bewust van het feit dat hij niet alleen was en wreef opgelaten in zijn nek toen hij merkte dat Nish naar hem keek.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nish wist dat hij iets moest zeggen. Het was niet zo dat hij niet gewend was aan vriendschappen met diepe gesprekken, maar met Damon gebeurde dat gewoon niet zo vaak en met Zebediah al helemaal niet. Bij Kris was dat anders. Hoewel het niet vaak gebeurde, waren er compleet willekeurige momenten geweest waarop Kris hem dingen had toevertrouwd – dingen waarvan zelfs Fox niet alles wist.
      Hij had het er alleen nooit uit hoeven trekken – dat was eerder andersom gebeurd. Als Kris hem al niet gewoon doorzag.
      ‘Je moet gewoon voor hem gaan,’ zei Nish na een tijdje. ‘En je niet door Fox laten afschrikken.’
      Het was niet makkelijk om zoiets te zeggen tegen de jongen die je zelf leuk vond – al veel langer dan dat je concurrent dat deed – maar zijn gevoelens voor Onyx gingen diep genoeg om hem gewoon het beste te gunnen. Slinkse streken leverden niets op, dat had het verleden hem wel geleerd.
      Nish draaide zich iets naar Onyx toe. Het lichte blauwe van zijn ogen liet zijn adem even stokken. Vroeger waren ze ijskoud geweest, met geen spoortje warmte of gevoel er in. Nu was dat anders. Ze leken verward en onzeker, maar toch met een spoortje vastberadenheid waar hij aan vast probeerde te houden. Dat laatste mocht nog wel wat groeien.
      ‘Je bent een goeie gast, Onyx. Je bent goudeerlijk, je bent loyaal tot het zieke toe, je hebt goeie humor, je hebt zelfkennis, je bent zo ongeveer de knapste jongen op school en de zeldzame keren dat je lacht, lijkt het alsof de fucking wereld stilstaat.’ Het was nu zijn hart dat even stilstond. Wat de fuck was hij aan het doen, hem de liefde verklaren? Paniek flitste door hem heen – dat had hij helemaal niet willen doen. Hij wilde gewoon dat Onyx inzag dat hij leuk was. De jongen had zichzelf vier weken geleden van kant willen maken, hij had een eigenwaarde van min tien en die stomme ex van hem had bar weinig gedaan om Onyx ervan te overtuigen dat hij een prachtkerel was. Met een ruw randje dan – maar nog steeds een prachtkerel. De laatste twee dingen had hij echter écht niet hoeven zeggen. ‘En Jester weet dat ook, want hij kent je beter dan ik,’ ging hij vlug verder. ‘Dus als hij Fox echt verkiest boven jou, dan is hij gewoon gek en dan is hij je niet waard.’
      Zijn mondhoek krulde om in een glimlach toen hij zag dat Onyx naar zijn handen staarde, maar dat zijn gezicht wel een rozige gloed had.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Hm-hm,' reageerde Jester afwezig. Hij wreef langs zijn slapen, maar het doffe gebonk bleef hangen. Hij voelde ergens wel aan dat Fox hem gerust probeerde te stellen over die twee, maar of het ook werkte was een tweede vraag. Nish en Onyx. Hij wist zo net nog niet of hij het een goede match vond, maar hij kon er niet onderuit hoe Onyx zich had ontspannen toen Nish was verschenen. Misschien maakte hij er zich ook te druk om. Nish was een Buffalo en hoewel die in theorie een bondgenootschap hadden met de Rhino's leek daar nog niet veel uitgekomen te zijn. Dus daar zat het gevaar ook niet echt. En dat Nish in het verleden Fox had afgekat, betekende niet dat hij dus een slechte invloed was voor Onyx, die dat ook bijna iedere keer deed dat die twee elkaar zagen.
      'He,' zei hij, toen de film was afgelopen (nog steeds met zijn ogen dicht), 'ik denk eigenlijk dat ik beter weer kan gaan slapen. Pijnstillers kunnen ook maar zoveel, weetje,' glimlachte hij flauwtjes. Het moment met Onyx en Fox had hem bakken energie gekost, per ongeluk. 'Sorry man. Maken we de marathon morgen af ofzo.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ja, natuurlijk,’ zei Fox. Hij pakte de afstandsbediening en deed het scherm uit. ‘Slaap lekker.’ Hij draaide zich iets naar Jester toe en gaf hem in een opwelling een kus op zijn wang. ‘Sorry,’ murmelde hij terwijl de hitte zelfs naar zijn tenen trok. Vlug gleed hij uit bed. ‘Uhm – ik kom je vanavond wel avondeten brengen, goed?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Maakt niet uit,' stamelde Jester, die even zo uit balans was dat er niet veel anders in hem opkwam. Nog kon hij Fox' zachte lippen op zijn wang voelen en zijn huid tintelde. Ineens had hij het warm. Hij glimlachte even naar Fox en trok daarna het shirt weer over zijn hoofd. Hij sliep zo gewoon fijner, was zijn oorspronkelijke redenatie. Waar hij niet op gerekend had was de blos die naar zijn wangen kroop nadat hij het shirt weer ergens richting de kast had gegooid. Nu hij wist dat Fox verliefd op hem was, had de anders zo normale actie ineens een heel andere lading.
      Vlug schoof hij onder de dekens en trok zijn kussen weer onder zijn hoofd. 'Je bent een held als je dat doet,' antwoordde hij nog. 'Thanks man.'
      Fuck de wereld en vraag me op een date... zou je dat ook willen?
      Ja? Nee? Misschien?

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx wist zich totaal geen houding te geven. Niemand had hem ooit zo’n reeks complimenten gegeven. Zelfs Jester en Adam niet. En van Nish had hij het al helemaal niet verwacht. Hij voelde dat zelfs zijn oren warm waren geworden en hij durfde Nish niet aan te kijken. Waarom wist hij niet. Omdat hij dan wat moest zeggen? Wat zei je na zoiets? De woorden hadden zo’n impact op hem dat zijn bloed leek te borrelen en daarmee de warmte door zijn hele lijf verspreidde. Als het Jester was geweest, had hij zijn hoofd nu tegen zijn schouder laten zakken, maar alleen de gedachte om dat ook bij Nish te doen, stuitte al op een bron van verzet. Alsof dat niet mocht.
      Zijn gedachten gleden weer naar Jester en Fox af. Was dat hoe Jester zich bij Fox voelde? Liet Fox hem zich beter voelen, gewoon omdat ze in zoveel opzichten op elkaar leken? Maar hij geloofde niet dat Fox hem aanmoedigde om Onyx terug te winnen. Hij had hem net nog een creep genoemd omdat hij Jesters kleding vannacht had omgewisseld. Zijn blikken lieten duidelijk merken dat hij maar al te graag Onyx’ plaats wilde innemen.
      Misschien had Nish gelijk en moest hij zich er niets van aantrekken. Gewoon moeite voor Jester blijven doen – en als Jes hem dan nog steeds niet terug wilde… Ja, dan hield het op. Pijnlijk maar waar. Een scenario waar hij niet over wilde nadenken, want sinds hij en Jester elkaar op die tafel hadden staan zoenen, zag hij alleen nog een toekomst waarin zij samen waren en behalve op het moment dat hij zijn eigen leven op had willen geven, had hij dat nooit helemaal los willen laten. Het idee dat dat misschien op een dag wel moest doen joeg hem angst aan, gewoon omdat hij zich incompleet voelde zonder Jes, maar Nish’ woorden waren als een warme omhelzing die die angst een beetje weghaalden en fluisterden dat hij daar nu niet over na moest denken.
      Eindelijk draaide hij zijn hoofd opzij.
      Zijn ogen ontmoetten die van Nish en even staarden ze elkaar aan en leek geen van tweeën te weten wat te zeggen.
      ‘Thanks,’ bracht hij toen met een moeizaam glimlachje uit. ‘Dat had ik even nodig, I guess.’
      De vreemde spanning werd verbroken toen Nish hem een knipoog gaf. ‘Anytime, bro. Nou – als je nu weer je koppie erbij kan houden, kunnen we onze highscore vast wel verbeteren.’
      Onyx’ grijns werd breder en hij streek met zijn duim langs de knopjes. ‘Bring it on, baby.’
      Nish grijnsde terug. ‘Dat mag je vaker tegen me zeggen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.