[RPG • 0] Experium || 29 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 sep 2020 - 20:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox’ hart maakte een sprongetje toen Jester de kus niet erg vond en daarna zijn shirt uittrok. Mét een blos op zijn wangen. Alsof het een uitnodiging was. Het werd nu heel lastig om weg te gaan en niet onder de dekens te kruipen en dat warme lijf tegen zich aan te voelen – zo kon Jester ook slapen, toch? – maar hij deed het niet. Hij had duidelijk genoeg gemaakt wat hij wilde, verder moest hij Jester maar wat ruimte geven. Hoe moeilijk hij dat ook vond. ‘Komt voor elkaar!’ reageerde hij met een warme glimlach. Daarna verliet ook hij de kamer. Zijn kamer. Hij besloot op zoek te gaan naar Adam of Merrin, misschien dat die zin hadden om wat te doen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Wat ben jij vroeg," glimlachte hij. Merrin vond het absoluut niet erg dat Adam hem een keer wakker kwam maken, meestal was hij zelf degene die Adam wakker maakte namelijk. Het duurde daardoor echter wel even voor hij los kwam van zijn slaap en naast het bed kwam te staan. Merrin drukte even zijn lippen tegen die van Adam voor hij de kast in dook om zichzelf aan te kleden. "Je had een verassing, zei je?" vroeg hij grijnzend. Hij trok zijn blauwe T-shirt over zijn hoofd heen. "Oké, wat gaan we doen dan?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Het was een uur of negen. Fox was naar buiten gegaan om even rond te draven. Soms had hij het gevoel dat zijn gevoelens en gedachten hem overstroomden en zeker sinds hij gisteren zijn gevoelens aan Jester had opgebiecht, was hij zich bewust van iedere beweging die de jongen maakte. Of hij er echt spijt van had, dat niet. Maar lastig was het wel, vooral omdat Jester er niet meer op terug was gekomen. Hij dacht dat er wel wat was tussen hen – maar had hij dat niet eerder gedacht? Bij Adam was hij er ook van overtuigd geweest. En toen wás er ook wel wat geweest – maar niet genoeg. Grote kans dat het nu weer zo liep. Dat hij toch weer terugging naar Onyx. Het was overduidelijk dat Onyx nog steeds van hem hield. Of dacht te houden.
      Hij zakte aan de rand van het meer neer. Misschien was het een teken. Een teken dat Kris nog altijd in leven was en hem niet vergeten was. Misschien moest hij gewoon blijven afwachten. Hij kauwde op zijn lip. Maar hoelang nog? Hij was al drie jaar spoorloos verdwenen. Drie jaar. Hoewel Adam de hoop dat hij nog leefde hoog hield, hadden zowel Fire als Jester ook voorzichtig kenbaar gemaakt dat er een kans was dat Kris er niet meer was. Adam mocht dan hoopvol zijn, maar hij wist niet hoe Experium met haar leerlingen omging. En op Kris waren ze nooit dol geweest. De littekens daarvan zou hij altijd op zijn lijf dragen. Misschien dat hij terug kon gaan naar de archiefkast samen met Jester, misschien dat ze ook konden vinden wat er met hem was gebeurd. Toch wist hij niet of hij dat durfde. Straks stortte hij weer in. Hij trok zijn knieën op en sloeg zijn armen om zijn benen. Maar misschien was deze hoop helemaal niet goed en maakte het hem uiteindelijk alleen maar ongelukkig. Ergens had hij een soort van vrede gevonden met Kris’ verdwijning en nu was het alsof alle pleisters weer waren los getrokken. Het bonzende, zeurende gevoel in zijn borst was terug, net als het verlangen om samen één te zijn. Om alles met iemand te kunnen delen, iedere lach en iedere traan. Hij keek omhoog naar de sterren. Al snel kriebelde er een traan langs zijn wang naar beneden.
      Moest hij hem loslaten? Of juist niet?
      Hem opgeven?
      Hij haalde schokkerig adem. Het dilemma leek hem uiteen te scheuren.
      Hij sloot zijn ogen, dacht aan de keer dat ze op deze plek onder het maanlicht hadden gedanst, in stilte, samen. Hij kon zijn vingers door zijn krullen voelen gaan, kon de liefde in zijn ogen lezen. Gewelddadig groef het gemis zich een weg door hem heen en hij sloeg zijn armen om zichzelf heen.
      ‘Ik kan het niet,’ fluisterde hij. ‘Ik kan je niet loslaten. Er is niemand zoals jij.’
      Er kwam geen antwoord, slechts een zuchtje wind speelde om hem heen, nam de herinneringen mee.
      Een tijdlang staarde hij voor zich uit over het stille meer, zijn ogen trokken door de tranen die niet wilden komen. Opeens zag hij een beweging vanuit zijn ooghoek. Er landde een witte duif op zijn knie, die nageltjes klemden zich lichtjes aan zijn spijkerbroek vast. Het dier hield een roos in zijn bek.
      ‘Wat de…’ Voorzichtig maakte hij de roos los. Met zijn duim streek hij langs de zachte bloemblaadjes. Er zat een opgerold briefje aan, dat hij toch wel nieuwsgierig openrolde.
      Fox,
      Het heeft me de nodige moed gekost om je dit te sturen, maar ik wil dat je weet dat ik niet kan stoppen met aan je denken. Je lach laat mij automatisch ook glimlachen, je stem geeft me een warm gevoel vanbinnen en ik heb nooit iemand ontmoet zoals jij.
      Liefs.
      Fox staarde ernaar. Wie had dit gestuurd? Zijn gedachten schoten als eerste naar Jester toe. Er ontstond een blos op zijn wangen. Het kon iedereen zijn – maar er was maar één iemand aan wie hij gisteren zijn gevoelens had opgebiecht. Was dit zijn manier om een hint te geven dat de gevoelens wederzijds waren? Hij wist het een romanticus was, dat bleek wel op de manier waarop hij zijn ex naar het bal had gevraagd. En hij kon een vogel overtuigen om dit af te leveren. Zijn hart begon sneller te kloppen en hij wierp een blik op de sterrenhemel. Na zijn overpeinzing van net, voelde dit bijna als een zegen van Kris.
      Dat hij verder mocht gaan.
      Dat ze een geweldige tijd samen hadden, maar dat het misschien gewoon niet meant to be was.
      Hij keek weer naar de roos. Maar kon het echt van Jester zijn? Was die daar al aan toe, zo vlak na zijn breuk met Onyx? Of had dat bij nader inzien toch niet zo veel voorgesteld? Zolang waren ze tenslotte niet samen geweest. Slechts een paar dagen. En hun relatie was al vijf weken voorbij.
      Hij besloot het maar niet te vragen. De afzender kwam vanzelf wel aan het licht, maar zijn borst vulde zich met een heerlijke warmte bij de gedachte dat er iemand was die hem leuk vond. Die bij hem wilde zijn. En misschien zelfs degene bij wie hij wilde zijn.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Dan is het geen verrassing meer,’ zei Adam met een klein glimlachje. ‘Maar trek maar wat warms aan.’
      Niet veel later verlieten ze samen de campus. Hij liet zijn hand in die van Merrin glijden en duwde het beeld weg dat zich daarna aan hem opdrong; Rory’s hand in die van hem terwijl ze langs het strand slenterde.
      Dat is uit een vorig leven. Dat is voorbij.
      Het was best een stukje lopen naar de wachttoren, gelukkig was het nog steeds pikdonker. ‘We gaan niet het bos in,’ liet hij Merrin weten. Dat ging tegenwoordig wel een stuk beter, maar hij dacht dat Merrin er nog steeds wel zenuwachtig om kon worden. Als hij dat wel had gedaan, dan zou hij het verteld hebben zodat hij zich er een beetje op kon voorbereiden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Oke, niet het bos in. Maar dan bleef Adam nog altijd wel mysterieus doen. Hij merkte dat de spanning in zijn buik opbouwde, al was het goede spanning deze keer. Angst bleef uit en hij was gewoon ontzettend nieuwsgierig naar wat zijn vriendje voor hem in petto had. Uiteindelijk liepen ze een groot deel van het terrein over, om te eindigen bij een toren vlak langs de rand van het terrein. Merrin keek even omhoog naar het hoge ding. "Moeten we omhoog?" vroeg hij zachtjes. Merrin merkte dat hij niet echt bang was, maar toch leek zo'n wiebelige toren beklimmen niet helemaal zijn ding. Toen ze echter dichterbij kwamen merkte hij dat er kleine lantaarns rond de toren opgesteld stonden. Met een kleine glimlach keek hij op het hart van lichtjes neer. "Nawh, wat lief!" Merrin keek met een kleine grijns keek hij opzij naar Adam en stootte hem aan met zijn elleboog. "Dus je hebt stiekem je romantische kant gevonden," zei hij plagend. Hij drukte een kus op Adam zijn wang.

[ bericht aangepast op 20 sep 2020 - 18:23 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Met een beetje hulp,’ gaf Adam toe. Hij was blij dat Merrin dit in ieder geval romantisch noemde. ‘Maar ik vond dat het weleens tijd werd om iets terug te doen, na al het liefs dat je voor mij hebt gedaan. De laatste tijd had ik zo weinig tijd voor je.’ Glimlachend trok hij Merrin dichter naar de ladder toe en legde zijn vrije hand op de derde trede. ‘Deze kun je beter overslaan, voor de rest zoveel mogelijk aan de rechterkant blijven. Het lijkt een beetje gammel, maar als Onyx hier met zijn honderd kilo naar boven kan klimmen, kunnen wij dat ook wel.’

[ bericht aangepast op 20 sep 2020 - 19:06 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Do you wanna build a snowman,' zong Jester als antwoord op het geklop, luid genoeg zodat de persoon aan de andere kant van de deur het horen kon. 'Hij 's open!' Hij lag op zijn bed te luisteren naar disneyliedjes en was zich eigenlijk verder een beetje aan het vervelen. Voornamelijk omdat hij meer dan genoeg dingen kon verzinnen die hij wel graag wilde doen, maar daar had hij zijn gave bij nodig. De hoofdpijn was weer opgesloten, maar hij voelde zich momenteel bedriegelijk goed en morgen had hij weer gaveles. Van zijn vader. Dus als hij geen aanleiding wilde geven tot het vermoeden dat Jester erachter was, had hij zijn gave maar beter in de beste conditie die hij hem krijgen kon. Fox had nog les, dus die was er ook nog niet. Nieuwsgierig trok hij ook het tweede dopje uit zijn oren en richtte zich op om de persoon te kunnen zien die binnenkwam.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Sneeuwpoppen bouwen is niks voor jou, Kleintje,’ zei Onyx met een scheve grijns terwijl hij de deur openzwaaide. Fox was er gelukkig niet. Hij leunde met een schouder tegen de deurpost aan. ‘Al kan ik je wel een keer naar een wereld brengen waren het dertig graden is mét sneeuw.’ Hij liet een hand in zijn zak glijden. ‘Met kerst, ofzo.’
      Zijn blik gleed even over Jesters gezicht. Ondanks de lange lesdag vandaag, zag hij er energiek uit. Een stuk beter dan gisteren. In de avond hadden ze nog even kort met elkaar gesproken, zodat Onyx wist dat Jester inderdaad zijn herinneringen nog had.
      ‘Je raadt nooit wie me een uur geleden op date vroeg.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Dat zou perfect zijn. Eindelijk geen Michelin-mannetje cosplayen als ik naar buiten ga. Dan maak ik je in hoor, in een sneeuwballen gevecht.' Jester grinnikte en gebaarde dat Onyx best mocht gaan zitten als hij dat wilde. 'Ben niet de allerberoerdste met gooien, dus pas maar op met wat je belooft.' Hij schudde even kort zijn hoofd en luisterde nieuwsgierig wat zijn vriend nog meer te vertellen had.
      Op date?
      Jester trok verbaasd zijn wenkbrauwen op. 'Het enige voor de hand liggende antwoord na die vraag op die manier, is Fox,' zei hij uiteindelijk met een grijns. 'Gewoon om te zien wat je zou doen. Maar die zit nog in de les, dus dat wordt een beetje moeilijk. Maar de reden dat je hier bent is waarschijnlijk om het vertellen, dus laat je niet langer door mijn geleuter tegenhouden,' knipoogde hij.
      Nish, misschien? Was die gay?

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Even dwaalde zijn blik af naar zijn eigen bed. Daar ruim zes jaar in slapen, vergat je toch niet zomaar. Toch ging hij op de rand van Jesters bed zitten.
      ‘Ik zou nog liever Fox zoenen dan haar – en dat zegt toch best wat. Zeker omdat hij al speeksel heeft uitgewisseld met twee personen die in mijn top 5 kutste mensen aller tijden staan. Maar goed – Maaya wilde met me afspreken.’ Hij zocht Jesters blik. ‘Ze zit in de stress omdat ze twee leerlingen is kwijtgeraakt en denkt nog altijd dat ik doodga als zij dat ook doet. Dus jep – ze vroeg om hulp.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Maandag 17 oktober

      'He, Phone!' Fayr keek op van de beginselen van de jurk die ze aan het naaien was en schoof haar stoel een stukje achteruit. 'Natuurlijk heb ik even. Brand los,' glimlachte ze.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      'Maaya kwam bij jou om hulp vragen?' Jesters ogen waren nog net geen schoteltjes en hij begon te lachen. 'Dat heet nou facking karma. Ja, ze is natuurlijk ook die naamloze kwijt, of niet? Romeo is verdwenen, maar dat meisje ook. Volgens het lijstje van Fire kon ze gedachtenlezen, dacht ik.' Hij keek opzij en schudde zijn hoofd. 'Die moet wel flink ten einde raad zijn. En nou is d'r laatste troefkaart ook nog met de noorderzon vertrokken. Wat heb je gezegd?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Het zat hem wel dwars, van de Naamloze die verdwenen was. Iets wat waarschijnlijk niet gebeurd was als ze die dag een mes door Zebediahs hart hadden gejaagd. In plaats daarvan had hij zijn eigen polsen doorgesneden. De herinnering was bitter op zijn tong. Hij hield zijn verwijten echter voor zich – het was nu eenmaal gebeurd en voorlopig leek Zebediah zich op de achtergrond te houden. Jester en Yrla hadden niet gewild dat Zebediah stierf en dat het nu mogelijk tot de dood van een onschuldige had geleid, bezwaarde hun gedachte waarschijnlijk al genoeg. Onyx hield zich maar voor dat hij blij moest zijn dat het Adam, Merrin of Nenya niet was geweest. ‘Ik heb gezegd dat ze maar naar jou toe moet komen als ze een deal wil maken omdat jij onze leider bent. Ik weet niet of ze echt komt – maar dan weet je ervan. Ze oogde in elk geval vrij wanhopig.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'En als ze komt?' Jester keek Onyx van opzij aan. 'Willen we het zo houden dat ze niet weet dat die bloedband weg is?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Zolang ze denkt dat die bloedband er is, wil ze dat wij de Zuivering niet verliezen. Het lijkt me zonde om dat voordeel weg te doen,’ antwoordde Onyx. ‘Als het ons uitkomt, kunnen we altijd nog wat terugvragen.’ Hij had nog geen specifieke ideeën, maar de Rhino’s waren al vaak genoeg een doorn in hun vlees geweest. Hij grijnsde. ‘En mocht je nog een Assepoester rond de campus willen…’ Hij zag Maaya zichzelf al vernederen door hun campus steeds te komen schoonmaken zonder dat ze dat aan iemand kon verklaren. ‘Iemand rond commanderen zonder je gave te gebruiken is ook weleens leuk.’ Zeker als diegene Maaya heette.

---

Every villain is a hero in his own mind.