[RPG • 0] Experium || 35 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish slenterde achter de andere twee aan – op enige afstand. Vienna’s haat kolkte bijna als een donker aura om haar heen. Had zij gesprekken met Yrla over hem gevoerd, hem aangemoedigd om met hem te gaan praten? Nu kon hij zich er weinig bij voorstellen. Misschien had ze niet geweten wie hij was. Gezichten bleven soms langer bij dan namen. Hij glipte door het gat heen – toch half verwachtend dat ze hem onder stenen zou bedelven. Dat had hij dan verdiend, hield hij zich voor. Toch haalde hij opgelucht adem toen hij er zonder kleerscheuren uitkwam.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx pakte het apparaat aan en vergrootte de foto met zijn vingers. Er stonden drie kinderen op. Hij was de langste van de drie. Zijn arm had hij beschermend om de jongere jongen geslagen en hij had een verwilderde blik in zijn ogen. Een roodharig meisje stond ernaast. Maaya. De kleding die hij droeg was versleten en smerig en hij kreeg een vreemd gevoel in zijn maag. ‘We lijken wel straatkinderen,’ mompelde hij terwijl hij naar de magere gestalten keek. Hij blikte op de jongste. Zijn broertje. De blik in zijn ogen was schuw en hij was ineengedoken alsof hij Onyx’ – Roans bescherming echt nodig had. Daar zag hij geen Rhino in terug. ‘Stond er nog meer? Over mijn achtergrond?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester schudde zachtjes zijn hoofd. 'Nee,' zei hij eerlijk. Hij keek naar Onyx op en trok hem nog ietsje dichter naar hem toe. 'Er stonden geen ouders, of je verjaardag, of waar je geboren bent. Het spijt me.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx slikte. Hij werd overrompeld door een akelig gevoel. Was hij zelfs vroeger al zo’n kutkind geweest dat zijn ouders hem niet hadden willen hebben? Wat als zelfs zijn eigen ouders niet van hem hadden kunnen houden? Heel even kwam het in hem op dat hij zelfs de arm die Jester om hem heen had geslagen niet verdiende. Hij probeerde zich tegen die stekelige gedachte te verweren en zijn stem kraakte toen hij het toch over een andere boeg gooide. ‘Dan is er gelukkig niemand die me al jaren mist.’ Hij glimlachte vluchtig naar Jester in een poging niet te laten merken hoe hij zich werkelijk voelde, al maakten Jesters toon en de manier waarop hij hem ietsje dichterbij had getrokken wel duidelijk dat Jester allang had aangevoeld welke impact die informatie op hem zou hebben.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Blijkbaar had hij toch iets gedaan om Vienna boos te maken, maar hij wist absoluut niet wat hij verkeerd had gedaan. Was het dan toch geen goed idee om Nish mee naar het theater te nemen? Toen Vienna bijna weer de ingang sloot, hield Yr haar tegen. "Wat doe je? Nish moet er nog uit." Vienna keek hem met een vurige blik aan. "Alsof mij dat kan schelen, wat mij betreft kan hij daar lekker rotten."
      Pas toen viel het besef dat Vienna waarschijnlijk niet boos op hem was, maar op Nish. Kwam die woede nu pas over waar ze al weken over spraken, dat kon hij zich nauwelijks voorstellen. "Als je hem opsluit, moet je hem zelf weer bevrijden over lange tijd. Straks ligt er een lijk te rotten in je theater." Die zin liet Vienna bevriezen en boos mompelend liet Vienna de opening open en liep ervandoor. Yrla had geen keuze dan te volgen, want ze had hem nog steeds vast bij zijn bloes.
      "Vie," probeerde hij nogmaals, maar het meisje deed net alsof haar neus bloedde. Ze draaide zich naar hem om en streek zijn bloes weer recht. "Wil je me nu weer terugbrengen naar de zaal? Ik wil Fayr haar dare niet missen." De glimlach waarmee ze naar hem opkeek, bereikte niet haar ogen. Yrla wilde vragen wat er tussen haar en Nish had voorgevallen, maar Vienna wilde het er duidelijk niet over hebben. Ze duwde hem al voor haar en hij ging door zijn knieën om haar op zijn rug te laten. Hij zette haar vlak voor de ingang van de zaal er weer af. "Vie, wat..." Vienna draaide zich naar hem om, een gemaakte glimlach op haar gezicht. "Doe met ons mee! Je date is nu toch nergens. Echt gezellig als je meedoet!" Yrla keek een beetje lastig naar Vienna. Meedoen? Aan een spelletje? Vorige keer dat hij Vienna zag, was ze in gezelschap van Phone en Fire. En daar had hij niet zoveel zin in. Plus het feit dat Nish nog bij de zaal op hem wachtte en hij wilde Nish niet laten zitten. Ze hadden zo'n goed gesprek gehad met elkaar en na hun avond samen had hij een soort van gedacht de avond ook met Nish af te sluiten. Maar voor hij kon protesteren trok Vienna hem al mee de zaal in. Veel keuze liet ze hem niet. Het meisje duwde hem tussen Fayr en zichzelf in. Dit werd wat...

[ bericht aangepast op 20 nov 2020 - 19:39 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      'Elijah wel,' wierp Jester tegen, die heus wel door de façade van Onyx heen zag. 'Hij weet alleen niet meer.'
      Als zelfs Experium niet wist waar Onyx' ouders waren, dan hadden ze hem niet bij een liefhebbende familie weggehaald. De warme, fijne herinneringen die Jester had aan thuis, zou Onyx niet hebben. Misschien waren zijn ouders dood (maar dan was hij vast bij familie geweest, en was zijn verjaardag wel bekend), of hadden ze hem ter adoptie opgegeven. Met Onyx' flinterdunne zelfwaarde was het niet moeilijk om te bedenken waar zijn gedachten dan heen zouden gaan. 'Misschien weten we dan wel niks wat je ouders betreft, maar als je nu zomaar zou verdwijnen dan worden er werelden overhoop gehaald om je te vinden.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ze kon Yrla op het moment niet vertellen hoe ze over Nish dacht. Ze was nog teveel in strijd met zichzelf, met het beeld wat Yrla haar schetste en haar eigen haat voor deze jongen. De twee beelden klopten niet met elkaar. Ze kon Yrla zijn omschrijving van een leuke jongen niet toepassen op die engerd. En ze was zo trots geweest op Yrla en zijn proces en nu vroeg ze zich af of ze Yrla in de volgende put had gestort. Wat nu als hij deze Nish begon te vertrouwen? Zou die net zo'n invloed hebben op Yrla als Dezi? Zou hij weer in een nieuw gat storten? Ze hoopte het niet, ze zou zich zo schuldig voelen als Yrla weer onder de verkeerde invloed kwam te staan. En straks was dat haar schuld.
      Haar humeur was als het weer omgeslagen en het leek alsof er een donderwolk boven haar hoofd hing. Hoewel ze vrolijk probeerde te doen, lukte dat niet helemaal. Ze was weer naast Darian gaan zitten en had Yrla naast haar neergezet. Ze wilde hem een beetje in de gaten houden en hoopte dat hij niet weer met Nish ging praten voor ze met hem kon praten over hoe hij werkelijk was. En ze wist absoluut niet hoe ze dat ging doen, want ze wilde hem niet weer teleurstellen. Hadden ze samen al die moeite gedaan, om zo achteraf zo teleurgesteld te worden? Dat voelde ontzettend wrang.
      Eigenlijk had ze niet eens zin meer in haar eigen spel wat ze voorgesteld had, maar ze wilde ook haar avond niet laten verpesten door deze Nish. Ze keek heel even naar Darian, waar ze weer naast was gaan zitten en schonk hem een kleine glimlach. Als ze nu zijn gave had, zou ze waarschijnlijk een of andere gevangenis bouwen waar ze Nish kon opsluiten. Dat leek ook te werken voor het probleem van Romeo. Vienna liet haar hand over de bank glijden en zocht naar die van Darian. Ietwat aarzelend liet ze haar hand over die van Darian glijden en alleen de aanraking liet al een siddering door haar lichaam glijden, een goede. Ze vlocht haar vingers om de zijkant van zijn hand heen. De aanraking liet haar om een of andere reden iets bedaren. Ze was met vrienden, ze was hier vertrouwd. En Yrla was bij haar, dus er zou niets gebeuren. Niet nu althans. Ze keek op naar Fayr. "Wat heb ik gemist?"

[ bericht aangepast op 20 nov 2020 - 18:57 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Een tijdje wachtte Nish totdat zijn vriend terugkwam, maar na tien minuten zag hij in dat hij dat niet deed. Met een vreemd voorgevoel liep hij maar zelf terug naar het feestgebouw. Toen hij vanuit de deuropening naar binnen keek, zag hij Yrla bij een paar anderen op de grond zitten. Ze deden een spelletje.
      Het was alsof er een bak koud water over hem heen werd gegooid. Zo veel stelde hun vriendschap dus voor. Net vertrouwden ze elkaar nog hele persoonlijke dingen toe en nu liet hij hem bij een gebouw staan en ging hij gewoon bij anderen zitten. Met een zwaar gevoel in zijn borst draaide hij zich om. Op een ander moment had hij dat heus niet zo erg gevonden, maar deze avond was al kut doordat Zebediah hen net had opgezocht en Onyx bedreigd had, en doordat Onyx en Jester weer samen waren en hij had gevoel had dat hij weer alleen achterbleef en werd weggeschoven voor een ander.
      Hij stak zijn handen in zijn zakken, liet zich onzichtbaar worden en slenterde een tijdje over het terrein. Het duurde niet lang voordat hij Onyx en Jester tegenkwam. Ze stonden dicht tegen elkaar aan, Jesters arm om zijn middel. Het zag eruit alsof ze een serieus gesprek voerden, maar dat het zich op een positieve manier ontwikkelde bleek toen Onyx Jesters vrije hand pakte en met zijn vingers speelden, totdat hij zijn hoofd boog tot hun voorhoofden tegen elkaar rustten.
      Er ging een steek door zijn hart. Hij probeerde blij voor zijn vriend te zijn, maar hij voelde zich eenzaam en miste het hebben van een echte vriend – of meer nog. Iemand zijn nummer één zijn. Iemand die bij hem wilde zijn om wie hij was en niet vanwege een gebrek aan beter.
      Een tijdlang kuierde hij voort, uiteindelijk zakte hij onder een boom neer en staarde naar de hemel. Het loslaten van Onyx was moeilijk geweest, net als het gesprek met Yrla. Het opnieuw onder ogen zien van de fouten die hij had gemaakt – waaronder dingen waar hij zich zo voor schaamde dat hij ze niet eens over zijn lippen zou kunnen krijgen. Hij sloeg zijn armen om zijn knieën en staarde nacht in. Voor hij het wist, voelde hij een traan langs zijn wang kriebelen. Hij dacht aan Fox en vroeg zich af wat voor ellende hij hem had aangedaan. En hij dacht aan Kris, en aan hoeveel meer die hem zou haten als hij erachter kwam dat hij helemaal niets had gedaan om te voorkomen dat Zebediah en Fox elkaar opnieuw zouden ontmoeten.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx glimlachte kleintjes.
      ‘Dat weet ik. Dat hebben jullie onlangs wel bewezen.’ Hij verstrengelde zijn vingers met die van Jester toen hij zijn iNet had weggestopt en liet zijn hoofd iets zakken, tot ze met hun voorhoofden tegen elkaar leunden. Hij sloot zijn ogen even. ‘Met mijn hoofd weet ik het wel. Maar oude gevoelens gaan niet zo makkelijk weg en ze blijven al helemaal niet lang weg.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij had op willen staan, maar Vienna had haar hand waarschuwend op zijn been neergelegd. Haar boze blik zei alles. Yrla zuchtte diep, wat wilde ze van hem? Hij draaide zijn hoofd weg van Vienna en ving toen die van Fersephone op. Ze keek hem recht aan, wat voor een moment hem heel even liet duizelen. Alleen een wenkbrauw van haar was al genoeg. Wat is er aan de hand? Yrla haalde zijn schouders op en toverde maar zijn iNet tevoorschijn. Hij zocht haastig het nummer op van Nish, draaide zich iets weg van Vienna in de hoop dat ze niet in de gaten had wat hij deed, en hij liet razendsnel zijn vingers over het scherm gaan.

Vie houdt me hier, sorry. Ze is echt ontzettend pissig, houdt zich nogal angstvallig aan me vast. Is er iets gebeurd tussen jullie?
Het spijt me, ik kan hier even niet weg. Zie je straks?

Hij stuurde het bericht weg, niet helemaal comfortabel hoe hij dingen nu afsloot met Nish. Maar om een of andere reden schreeuwde Vienna nu om aandacht. Nish en hij hadden een goed gesprek gehad en het goed afgesloten, daar moest hij het maar op houden. Wat Vienna mankeerde, moest hij nog even uitvogelen, want er was echt iets aan de hand. Hij had haar lang niet zo on edge gezien. Yrla stopte zijn telefoon weg met een zucht en keek naar Fayr haar dare. Hij moest hier maar gewoon even in meegaan. Yrla merkte dat Phone nog altijd naar hem zat te staren, maar hij keek expres niet terug. Met Fire naast haar wilde hij gewoon even niet naar haar kijken.

[ bericht aangepast op 20 nov 2020 - 19:57 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Darian kreeg het zo warm dat hij haast bang was dat zijn masker van zijn gezicht smolt toen Vienna’s vingers opeens langs zijn hand gleden en ze ze daar liet rusten. Ongelovig schoten zijn ogen opzij. Hij had niet gedacht dat ze hun label vriendschap zouden overstijgen. Nu was het ineens alsof zijn hart in een kolibrie was veranderd. Hij glimlachte haast verlegen naar haar voor ze haar blik op Fayr richtte. Dat was misschien nog wel het fijnst – dat ze deed alsof dit de normaalste zaak van de wereld waren. Hij bewoog zijn duim omhoog en wreef hem even langs de zijkant van die van haar. Zijn avond kon niet meer stuk.

[ bericht aangepast op 20 nov 2020 - 20:15 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Na een halfuur naar de hemel gestaard en zichzelf honderden verwijten naar het hoofd geslingerd te hebben, haalde Nish zijn iNet uit zijn kostuum vandaan. Hij overwoog om Onyx een berichtje te sturen dat hij naar zijn kamer was gegaan. Van hun horrormarathon kwam vast niets meer terecht. Zijn date had nog niets van zich laten horen, maar hij had wel een berichtje van Yrla. Het was al meer dan een halfuur oud. Zijn blik gleed over de regels en hij zuchtte diep.
      Tot zo ver hun vriendschap.
      Misschien had hij daar eerder aan moeten denken, maar de bittere, walgelijke waarheid was dat Nish in die periode zoveel vreselijke dingen had gedaan dat zijn gedrag ten aanzien van Vienna niets voorstelde. Hij had mensen op zo’n gruwelijke manier vernederd dat hij zichzelf maanden had laten geloven dat hij dat allemaal onder Zebediahs invloed had gedaan.
      Maar dat was niet zo, dat had hij later onder ogen moeten zien. Zijn hart was pikzwart geweest en het liet zich maar langzaam weggummen. Weten tot welke dingen hij in staat was geweest, liet hem huiveren. Daarbij vergeleken stelde Yrla’s treiterijtjes met de naamlozen echt niets voor.
      Hij richtte zich op het scherm en besloot eerlijk te zijn.
      Misschien beter van niet. Vienna heeft een gegronde reden om me te haten. Sorry, ik had dat eerder moeten vertellen. Mijn fouten toegeven is nog niet echt iets wat me goed afgaat.
      Hij drukte op verzenden en gooide zijn iNet naast zich in het gras. Misschien kreeg hij wel nooit meer echte vrienden, met alle dingen die hij voor hen wilde verbergen omdat ze anders net zo van hem zouden gaan walgen als hij zelf al deed. Hij miste de openheid die hij vroeger met Kris had gehad – dat ze alles zonder aarzelen aan elkaar konden toevertrouwen. Jarenlang had hij helemaal niemand meer geheimen toevertrouwd. Naar Onyx was hij opener geworden en nu ook naar Yrla, maar hoe meer hij zich openstelde, hoe bewuster hij zich werd van de dingen die hij niet durfde te delen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het was elf uur geweest. Toch was Fox helemaal alleen op het dak.
      Was het een grap geweest?
      Hij slikte moeizaam. Natuurlijk was het een grap geweest. Alsof Kris echt zomaar naar hem toe zou komen! Hij schudde zijn hoofd om zijn eigen stomheid. Het kwam waarschijnlijk door wat Nenya had gezien, anders was hij er niet zo mee bezig geweest.
      Hij wilde net in de richting van de ladder lopen toen er iemand boven de rand van het dak kwam. Onmiddellijk sloeg zijn hart een slag over.
      Ietwat onhandig door het lange kostuum kwam de geheimzinnige jongen overeind. Zo onder het maanlicht zag hij er nog onheilspellender uit.
      Fox wist niet wat hij moest zeggen of doen. Hij stond daar maar en keek als versteend toe hoe de ander dichterbij kwam, tot hij voor hem stond.
      Groene ogen keken hem aan.
      Fox merkte dat hij begon te trillen.
      ‘K-Kris?’ fluisterde hij.
      Deze keer was er geen muziek die zijn stem wegblies.
      Nog steeds deed de ander niets, hij stond er net zo bewegingloos als Fox zelf. Zenuwen gierden door zijn lijf terwijl ze elkaar aanstaarden. Langzaam bewoog de hand naar zijn gezicht, het metaal streek langs zijn kaak.
      Fox klapte bijna uit elkaar van de spanning. Bijna vroeg hij met een piepend stemmetje wie de ander was, daarna realiseerde hij zich dat hij maar beter een beetje pit kon tonen als hij niet wilde dat wie deze grap ook met hem uithaalde extra lol om hem had. Hij bracht zijn handen naar de kap van de ander en sloeg die achterover.
      Donker, kort haar liet zich zien.
      Het kan hem nog zijn. In drie jaar kan hij best zijn haar hebben geknipt.
      Een angstaanjagend masker staarde hem aan. De ander protesteerde niet toen Fox het voorzichtig losmaakte en van zijn gezicht tilde.
      Hij durfde bijna niet naar het gezicht te kijken – en toen hij het wel deed, kreeg hij de schrik van zijn leven. Een dierlijke grom steeg op uit zijn keel terwijl hij achteruit deinsde en zijn handen tintelden toen daar opeens klauwen begonnen te groeien.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Verroer je niet,’ zei Zebediah. Hij had zich voorgenomen zijn gave niet op Fox te gebruiken, maar hij had geen keuze.
      De jongen staarde hem aan. Hij wist niet wat hij in zijn ogen zag, angst of woede.
      Het laatste leek te overheersen. Het liet zijn mondhoeken iets omkrullen.
      ‘Je bent veranderd,’ zei hij terwijl hij een stap dichterbij zette. Hij wierp zijn handschoenen af, al de hele avond wilde hij hem aanraken. Hij reikte zijn handen naar Fox gekromde vingers die verstijfd aanvoelden toen hij de zijne er onderzoekend langs liet glijden. Dat was nieuw. Zijn duim wreef langs een van de scherpe nagels. Maar wel effectief.
      Zijn andere hand legde hij tegen Fox’ wang, zijn vingertoppen speelden met zijn wilde krullen. Ze waren geverfd, hij kon de verf ruiken.
      Te lang was hij bij de jongen vandaan geweest, hij wilde niets liever dan zijn andere hand over zijn buik te laten glijden. Er stond kippenvel op de huid die hij onder het afgescheurde shirt zag.
      ‘Ik ga je geen pijn doen, ik wil mijn gave verder ook niet op je gebruiken. Maar je liet me geen keus.’
      Fox’ lippen trokken iets, maar ook die kon hij niet bewegen. Zijn ogen wel, wist Zebediah.
      ‘Knipper twee keer met je ogen om in te stemmen dat jij ook je gave niet gebruikt. Ik kan je ook dwingen, maar dat wil ik niet.’
      Langzaam knipperde de jongen en Zebediah trok zijn gave terug, al bleef hij alert voor het geval Fox uithaalde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Geamuseerd keek ze toe hoe haar zuster opstond van de bank en het voor de verandering een keer probeerde. Dat ze het niet haalde de tien minuten of echt lukte om ruzie te maken gaf niets, want Fersephone zat vanaf haar plekje stiekem te grinniken om Fayr haar poging. Eenmaal terug op de bank gaf Fayr de beurt door aan Fire, wat haar stiekem toch wel iets stoorde. Het was een seconde dat ze haar wenkbrauwen even voelde trekken, maar ze vergat het al snel weer. Fersephone probeerde een leuke dare voor Fire te bedenken. Wat zou ze hem graag zien doen? Net op het moment dat ze hem glimlachend een dare wilde vertellen, brak Yrla ertussendoor. De blonde jongen had een brede grijns op zijn gezicht staan.
      "Vertel ons het meest gênante verhaal wat je ooit heb meegemaakt."

---

It's never gonna happen, Guys.