[RPG • 0] Experium || 37 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •[Onbekend] • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 jan 2021 - 22:34 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx vond dat Nish er wel heel nonchalant over deed, al vermoedde hij dat hij maar deed alsof. Hij wist hoe schuldgevoel werkte, maar dat betekende nog niet dat je dan ook dood wilde. ‘Denk maar niet dat ik Kris je met ook maar een vinger laat aanraken,’ antwoordde hij donker. ‘Dat hij me liet zitten is tot daaraan toe, maar ik laat hem echt niet nog een vriend van me afnemen.’
      Nish glimlachte een beetje meewarig alsof hij het sentiment waardeerde, maar Onyx was bloedserieus. Toch liet hij het onderwerp maar gaan – voor nu. Ze hadden Kris nog niet terug en daarnaast waren er dringere zaken, zoals het geheugenslot. Even discussieerden ze over een goed codewoord, maar al vrij snel kwamen ze tot de conclusie dat een scheldwoord het makkelijkste was, aangezien het toch altijd ging om personen die ze niet mochten. En dan wel een scheldwoord dat ze anders nooit gebruikten – waardoor Onyx voor uilskuiken koos en zijn twee vrienden voor druiloor en lijpkikker.
      De tijd tot aan het avondeten gebruikten ze om de precieze overtuiging nog eens door te lopen. Nish was de eerste bij wie Jester het probeerde. Doordat ze de formulering al hadden doorgesproken ging het vrij makkelijk, waarna ook Onyx aan de beurt was. Het kon komen doordat ze aan eten toe waren, maar Onyx vond zijn vriend er iets bleker uitzien en toen Jester voorstelde om een uur paar uur te wachten voordat hij het bij zichzelf deed, gaf Onyx hem gelijk. Het zou best een domper op hun date zijn als Jester er weer als een zombie bij liep.
      Onyx kwam overeind van de rand van het bed en strekte zijn rug. ‘Nou – ik geloof dat we allemaal wel aan een goed bord eten toe zijn.’
      ‘Als jij tenminste een hap door je keel krijgt,’ plaagde Nish.
      Hoe idioot het ook was – Onyx voelde een warme gloed langs zijn kaken trekken. Nu alle serieuze shit achter de rug was, kwamen de zenuwen toch weer omhoog en hij wierp een vlugge blik op Jester in de hoop dat die het niet gehoord had.

---

Every villain is a hero in his own mind.

De enige keer dat Darian in het bos was geweest, was tijdens het toernooi. Hij vond het er maar een nare plek en had verder nooit de behoefte gehad om er rond te gaan lopen, dus hij was eigenlijk wel verbaasd dat Vienna nu met deze suggestie kwam.
      ‘Een van de lokalen is prima,’ antwoordde Darian. Hij zocht naar een theedoek en nam die in zijn handen. ‘Kom je vaak in het bos dan?’ vroeg hij toch wel nieuwsgierig.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Het kostte een extra seconde om te begrijpen wat Nish had bedoeld met zijn opmerking, maar de rossige gloed die over Onyx' wangen trok was een erg helpende hint, en Jester kon een grijns niet helpen en zond zijn vriend een knipoog. 'Da's waar, jij hebt natuurlijk een date met een geweldig leuke jongen.' Hij wiebelde veelbetekenend met zijn wenkbrauwen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx bromde binnensmonds iets over irritante vrienden en vond het makkelijker om alvast de kamer uit te lopen dan hun grijnzen nog langer te moeten aanzien. Hij was net op de gang toen er nog een slaapkamerdeur openging en Merrin en Adam naar buiten kwamen. Mooi. Dan kon ie daar naast gaan zitten tijdens het eten, die zouden vast geen stomme opmerkingen maken. Al wist Adam ook dat hij vanavond een date had, dus waarschijnlijk kreeg hij dan alsnog opmerkingen te horen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Er hing een gespannen stilte tussen hem in. Gewoon over koetjes en kalfjes gaan praten zag hij niet zo zitten – en Nenya blijkbaar ook niet. Daar leek ze hem het type niet voor. Toen ze een beetje bij de gebouwen vandaan waren en bij een bankje kwamen, wees hij daarna. ‘Zullen we daar even gaan zitten?’
      Het meisje knikte en ze namen naast elkaar plaats.
      Emil draaide zich iets meer naar haar toe. Nu kwam het er echt op aan. Er was geen weg meer terug. Hij zocht naar de juiste woorden. Hoe kon hij op een geloofwaardige manier over Tuuli vertellen?
      ‘Ik vind het moeilijk om het te vertellen. Ik heb het maar tegen één iemand gezegd, iemand die toen mijn beste vriend was, en die verklaarde me toen voor gek en dat was zo’n beetje het einde van onze vriendschap.’ Emil beet op de binnenkant van zijn wang. ‘Maar als ik niet uitleg wat er aan de hand is, ben ik ook bang dat ik je kwijtraak. En als ik het je wel vertel ook. Dus…’ Hij haalde diep adem en draaide aan de ring om zijn duim. ‘Ik ga het maar gewoon zeggen.’ Peinzend keek hij haar aan. ‘Uhm – geloof jij in geesten?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Nenya haalde een beetje onzeker haar schouders op. 'Ik denk het niet? Maar er is een Elephant die de doden tot leven kan wekken, dus dan moet er vast wel iets zijn, toch? Heb er nooit echt over nagedacht.' Het was duidelijk dat Emil gespannen was, misschien wel nog nerveuzer dan zijzelf, dus ze schoof (voorzichtig!) een klein stukje dichterbij en gaf hem een klein duwtje met haar knie. 'Maar ik verklaar mensen niet zo snel voor gek, als dat helpt.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Nee," zei ze met een kleine glimlach. Het had even geduurd, maar Yrla had alle geduld met haar. En naarmate ze langer met elkaar schuifelden, iets wat haar hart als een of andere tikkende tijdbom liet roffelen, kon ze de spanning laten varen. "Hoe was je dag vandaag?" Verrast keek Evelin naar de jongen voor haar op. "W- wel oké," zei ze. Om eerlijk te zijn was haar dag niet heel bijzonder geweest. Ze merkte dat ze steeds vaker alleen zat met dingen en 8034, wie eerst haar vriendin was geweest, nu totaal geen aandacht meer aan haar besteedde en weggetrokken was. "Dat klinkt niet heel enthousiast. Komt niet door mij hopelijk he?" Evelin keek even met een verdrietige glimlach. "Nee." Maar ergens voelde dat als een leugen. Uiteindelijk was de wig tussen haar en haar vriendin gekomen, vanaf het moment dat Yrla met haar ging daten.
      "Wil je erover praten?" Yrla stopte ineens met dansen. Hij mocht haar dan wel vriendelijk aankijken, maar ze had niet het idee dat hij op haar gezeur zat te wachten. "Nee, hoeft niet. Dan verpest ik je avond alleen maar." Yrla grinnikte zachtjes en liet toen haar los. De plekken waar Yrla haar aangeraakt had, leken nog altijd te branden, alsof zijn handen er nog steeds stonden. "Dat zal vast wel meevallen." De jongen draaide zich om, wenkte Evelin hem te volgen. Nieuwsgierig liep het meisje achter Yrla aan, naar een hoekje in de zaal wat ze nog niet gezien had. Yrla had wat kussens neergelegd in de hoek wat een knusse zithoek maakte. Een beetje opgelaten plofte Evelin neer in een van de kussens. Ze had niet zo plotseling willen veranderen, alleen haar dag was gewoon niet bijzonder geweest.
      "Wil je wat drinken?" Evelin schudde haar hoofd en kwam terug uit haar gedachten. Ze zag dat Yrla er een tas bij gehaald, waar hij drie flessen met verschillende soda uit haalde. "Doe mij maar een Sprite," zei ze met een kleine glimlach.

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij liep samen met Adam uit hun slaapkamer. Merrin zijn maag knorde al gevaarlijk en hij was benieuwd wat hij voor avondeten zou krijgen. "Ik hoop dat we..." Merrin bevroor halverwege zijn zin. Jester was precies op hetzelfde moment uit zijn kamer gekomen, al was hij niet alleen. Onyx en een onbekende jongen waren er ook bij, maar Merrin had alleen oog voor de roodharige persoon voor zijn neus. Met zijn mond vol tanden en alle woorden bevroren op zijn lippen keek hij de jongen voor hem nogal verbluft aan. Hij was er nog niet op voorbereid geweest Jester te zien en hij wist absoluut niet wat hij moest zeggen. Het enige wat hem overviel was een enorm gevoel van schaamte.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Niet zo heel vaak," gaf ze toe. Ze was echter wel nieuwsgierig ernaar geworden nu ze met Fox een keer was geweest, en natuurlijk toen ze zochten naar Onyx. Al was ze er ook een keer samen met Yrla geweest, toen die had aangegeven ook wel een keer een rondje te willen lopen. "Maar het is wel een plek waar we niet gezien worden door anderen. En er zijn toch wel mooie plekken daar." Vienna begon met het afwassen van de borden en gaf elke keer dat ze iets schoon had aan Darian. "Ik zou er nog wel graag een keertje heen gaan, maar misschien kunnen we dat beter bewaren voor de volgende keer," zei ze met een glimlach.

---

It's never gonna happen, Guys.

      Jester was achter Onyx aan de gang op gestapt, precies tegelijkertijd met Merrin en Adam, die allebei gelukkig nog in één stuk waren en dus aardrijkskunde inderdaad nog een soort van overleefd moesten hebben. 'Hé, Merrin,' zei Jester vriendelijk (maar stiekem toch ook een beetje op zijn hoede), toen de jongen hem een beetje bevroren bleef aanstaren. 'Gaat het weer, sinds vanochtend?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Jester praatte tegen hem. Hij wilde wel van alles zeggen, maar hij had het gevoel alsof iedereen in de gang hem aanstaarde. Hij dacht aan wat Fox gedaan had, hem gewoon de ruimte gegeven om alleen met Adam te praten. Misschien moest hij daar nu maar gewoon om vragen. "Kunnen we even praten, alleen?"

---

It's never gonna happen, Guys.

      'Tuurlijk,' zei hij met een glimlach en hij knikte naar zijn slaapkamer waar Nish net nog uit was komen lopen. 'Mijn kamer, of de jouwe?' Dat betekende wel dat zijn eten dus nog mooi maar even moest wachten en ook dat hij niet gezellig met Onyx en Nish kon zitten, maar dat was dan maar zo. Als leider hoorde dat erbij en eigenlijk luchtte het hem ook wel op dat Merrin nu zelf voorstelde om te praten, rustig deze keer en in de verste verte niet meer zo woest als eerst.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Doe de jouwe maar." Dan kon hij namelijk elk moment weglopen als hij dat wilde, en hoefde hij Jester niet weg te sturen als dat nodig was. Merrin liep achter Jester zijn kamer in en voor een moment flitste het gebeuren van vanochtend even voor zijn ogen langs. Merrin slikte een brok in zijn keel weg en sloot de deur achter hem. "Ik wilde.." Hij zuchtte even diep. "Ik wilde gewoon even sorry zeggen van vanmorgen. Ik was boos en in paniek en ik ben gewoon veel te ver gegaan. Ik herken mezelf er niet eens in." Zo, hij had het gedaan. Sorry gezegd, dan hoefde hij nu alleen nog een antwoord af te wachten en kon hij weer gaan. Meer behoefte om met Jester te spreken had hij niet, hij wilde alleen duidelijk maken dat wat vanmorgen was gebeurd niet had mogen gebeuren.

---

It's never gonna happen, Guys.

Emil glimlachte kleintjes. Bijna wilde hij voorstellen dat ze misschien even in de toekomst kon gluren om te zien of ze over tien minuten nog steeds bij elkaar waren, maar hij zag ook wel in dat dat erg kinderachtig was. Hij moest gewoon eerlijk zijn. Als ze hem niet serieus nam, dan zou het toch niets tussen hen worden.
      Hij dwong zijn vingers tegen elkaar om te stoppen met frunniken en begon toen te vertellen. ‘Tijdens het samenwerkingsfeestje heb je gehoord wat er anderhalf jaar geleden is gebeurd hè? Met Fox en Zebediah?’ Toen ze instemmend knikte, vervolgde hij: ‘Mijn beste vriendin kwam die dag om.’ Hij sloeg zijn ogen neer. ‘We stonden bij elkaar.’ Er kwam een brok in zijn keel. ‘Ik raakte in paniek en ik duwde haar naar de beer toe. En toen… toen rende ik weg.’ Hij voelde een traan langs zijn wang kriebelen, maar vertelde gauw verder, voordat hij hierbij bleef hangen. ‘Sindsdien is ze soms in mijn hoofd. Eerst dacht ik dat het PTSS was – of een ander gevolg van het trauma. Maar het is anders – ik voel een soort aanwezigheid en krijg hele heftige hoofdpijn… en dan beschuldigt ze me ervan dat ik haar in de steek heb gelaten en dat ik geen vrienden meer verdien – en dat anderen van me zouden walgen als ze wisten wat een lafaard ik was.’ Hij bleef naar beneden turen. ‘En het gebeurt vaak als ik bij jou ben. Ze – ze wil niet dat ik met een ander meisje bevriend raakt, lijkt het wel. Alsof – alsof ze je wil beschermen tegen mijn lafheid.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ik ben wel benieuwd dan,’ antwoordde hij terwijl hij de theedoek langs het bord haalde. ‘Het heeft mij eigenlijk nooit zo getrokken. Leek me echt de plek waar mijn afdelingsgenoten nare dingen doen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.