[RPG] [0] The Path to War - [Speeltopic] - Speeltopics

'Mijn Quidditch Captain kan mij onmogelijk storen!' antwoordde Ashley, waaraan Pandora al snel felicitaties toevoegde. Margo grijnsde breed en probeerde haar gebloos wat te verbergen - ze had nooit goed met complimenten om kunnen gaan.
      'Laat ons hopen dat McGonagall een goede keuze heeft gemaakt,' zei ze grappend, maar ze kon zich goed voorstellen dat er hier en daar een teamlid niet al te opgezet zou zijn met de keuze van hun afdelingshoofd. 'Angelique heeft grote schoenen nagelaten om te vullen, vrees ik.' Margo had alle liefde van de wereld voor de man die tijdens haar eerste drie jaren op Hogwarts hun captain geweest was, maar Angelique was er vorig jaar ondanks alle tegenslagen en tegenwerking van het roze monster* op één of andere manier toch in geslaagd de cup binnen te halen. Die prestatie evenaren, zou hard labeur vereisen en bijzonder lastig worden.
      'Wil je ook iets drinken?' vroeg Pandora stil.
      'Oh, graag, dankje!' antwoordde Margo. Ze kende Pandora niet goed, maar naar Margo's ervaring was ze altijd bijzonder sympathiek als ze haar op een verwaaide keer eens sprak. Ze wierp een blik over de lange Gryffindortafel heen om te kijken wat er nog stond. Het meeste was al van tafel afgeruimd naar de keukens, maar hier en daar stond nog een karaf met wat drinken. Ze trok de dichtsbijzijnde karaf naar zich toe en zag er een blauwe substantie in zitten - een van haar favoriete dranken tijdens het feestmaal. 'Weet je, dit is letterlijk één van de lekkerste dranken die Hogwarts ons te bieden heeft,' zei ze terwijl ze een grote scheut in een beker goot, 'en ik heb na al die jaren oprecht nog steeds geen idee wát het is.' De drank dampte alsof ze kokend heet was, maar in realiteit was hij bijzonder verfrissend. Ondertussen was ook Jem even langs de tafel gepasseerd om goedendag te zeggen, en was ze al even snel weer verdwenen. 'Tot later eens!' riep Margo haar nog na.
      'Dat ligt eraan,' antwoordde Ashley op haar vraag of hij zin had in dit jaar. De vertwijfeling in zijn stem verbaasde Margo. Hoezo, dat ligt eraan? Waar lag dat aan? 'Hoe hard gaan we Slytherin afmaken op het veld?' Margo brieste een lach uit.
      'We gaan ze in de pan hakken, ik twijfel er niet over.' Hopelijk, dacht ze. Ik ben niet van plan de eerste captain in drie jaar tijd te worden die de Quidditch cup verliest. En al helemaal niet tegen Slytherin. 'Zo lang jij je Chaserkunsten deze zomer niet verloren bent, uiteraard.' Ze grijnsde even. Ashley was een bijzonder goede Chaser, en zonder hem zou het team niet op hetzelfde niveau kunnen spelen. 'Ik heb trouwens gehoord dat Avalon jullie nieuwe captain is?' vroeg ze aan Pandora. Ze kende Avalon enkel van tijdens wedstrijden in de voorbije jaren, en ze vond het moeilijk in te schatten hoe Ravenclaw zou spelen onder haar leiding. Ze was absoluut een getalenteerd speelster, maar niet iemand die gemakkelijk te lezen was. Toch niet op vlak van Quidditch. 'Ravenclaw wordt ook geen eitje om te kloppen, denk ik.' Het was één ding om tegen een team te spelen met een goede strategie, maar iets helemaal anders om tegen een team te spelen waarvan je de strategie niet kende. 'Al ben ik er natuurlijk van overtuigd dat we het wel gaan doen,' voegde ze er glimlachend aan toe. 'Ik heb er trouwens absoluut zin in, ja,' antwoordde Margo op Ashleys vraag. Soort van, dacht ze. Quidditch: zeker. De rest van het schooljaar: ook, maar die speech heeft nou niet bepaald een jolige toon gezet. 'Het wordt vast een topjaar. Ik kijk vooral uit naar de N.E.W.T-lessen Defense Against the Dark Arts. Misschien leren we in tegenstelling tot vorig jaar eens wat bij.'

'Ja, zeg dat wel,' zuchtte Eileen. Eerst die jongen die vermoord werd twee jaar geleden, dan vorig jaar dat hele drama met Umbridge en een paar zelfingenomen idioten die zo nodig naar het Ministerie van Toverkunst moesten vliegen om daar alles aan gort te slaan. Het had haar geen beetje verbaasd dat het voornamelijk Gryffindors waren die dat geflikt hadden. Mochten die leeuwen zich nu eens gewoon lekker met hun eigen zaken kunnen bemoeien, dan was er niets ernstigs gebeurd. Nu was er wéér iemand gestorven, en in Lene's ogen hadden ze dat puur aan zichzelf te wijten. 'Helemaal akkoord, trouwens, het Ministerie heeft zich al genoeg gemoeid de afgelopen jaren. Even over iets heel anders, ik kijk echt uit naar Potions. Als het even meevalt met die nieuwe professor, kunnen we echt aan de leuke dingen beginnen dit jaar. Ik heb al eens door de boeken gebladerd, ik denk dat Herbology en Potions echt bijzonder goed op elkaar aansluiten. Ik hoop dat ze ons eens zelf aan de slag laten gaan met het verzamelen van ingrediënten. Verse ingrediënten uit de kassen zijn zó veel beter dan die gortdroge, jarenoude brol in de kasten. Misschien vraag ik er wel even na tijdens de eerste samenkomst van de Slug Club. Ik vraag me af wie daar nog voor uitgenodigd is, het lijkt me een beetje vaag.' De uitnodiging die ze op de trein gekregen had, had haar in eerste instantie verbaasd, maar ze voelde haar ego erdoor gestreeld. 'Lijkt me wel leuk.'
      'Druk,' beschreef Amira de eerstejaars. 'Erg enthousiast over Hogwarts en de Giant Squid. Sommigen waren wat bang, maar ik denk dat ik ze goed heb afgeleid door te zeggen dat ze morgen een heerlijk ontbijt krijgen hier in de Great Hall en over de andere wezens die we kunnen zien door de ramen in de Common Room.' Eileen grijnsde. Eerstejaars die niet wisten waar ze eerst moesten kijken of hoe ze moesten reageren op de wonderen van Hogwarts, dat was een jaarlijkse traditie.
      'Misschien moeten we ze vertellen dat telkens als de Giant Squid ziet dat je naar hem kijkt, hij je gezicht onthoudt en er een vinger af bijt de eerstvolgende keer je te dicht bij het meer komt? Of misschien dat hij verre familie is van de basilisk en dat recht in zijn ogen kijken fataal kan zijn.' Eileen hield zich over het algemeen niet bezig met eerstejaartjes te jennen, maar de gedachte aan hun reactie was te mooi om er geen grappen over te maken. 'Oeh, dat had ik nog niet gezien neen,' antwoordde ze. 'Duelleerclub, zeg je? Klinkt interessant. Ik hoop wel dat hij wat langer meegaat dan die keer in het tweede jaar dat dat joch opeens tegen die slang begon te praten.' Die duelleerclub had na een halve sessie of iets dergelijks al de deuren dichtgedaan, tot spijt van wie het benijdde - en Eileen had het zeer benijd. 'Ik ga zeker eens gaan kijken wat het inhoudt, ja. Ga jij? Zou wel leuk zijn om met z'n tweeën te kunnen gaan. Waar kijk jij eigenlijk het meest naar uit dit jaar?'