[RPG] [0] The Path to War - [Speeltopic] - Speeltopics

27 april 2021 - 12:02 darkurge is offline

The Path to War
It's changing out there. There's a storm coming, Harry... just like last time.

TIMES ARE CHANGING
Voldemort is terug. Nadat zelfs minister van Toverkunst Droebel het moest toegeven lijkt er geen weg meer terug. De tovenaarsgemeenschap bevindt zich op de vooravond van een oorlog. Inmiddels is Droebel afgetreden en daar is Schobbejak voor in de plaats gekomen. De gemeenschap heeft de hoop dat hij hun door deze donkere tijden zal leiden. Tot dus ver heeft hij echter weinig succes gehad. Een massauitbraak uit Azkaban, dementors die de tovenaarsgevangenis hebben verlaten en zich hebben aangesloten bij Hij Die Niet Genoemd Mag Worden en de vele moorden die worden gepleegd... Het lijkt alsof deze storm nog lang niet gaat liggen.

De zesdejaars leerlingen keren na een donkere zomer terug op Hogwarts, wat gaat dit jaar hun brengen? En is iedereen veilig?
Hoe reageert de school na dreigementen aan het adres van leerlingen en wat uiteindelijk leidt tot de vermissing van één van hen?

CHARACTERS

Gryffindor
♂ Aster Muir — Adrien Sahores — Lerwick— 1.1
♂ Ashley Joseph Jones — Cole Sprouse— calice — 1.3
♂ Castor Aelius Black — Faceclaim — Morrigann— 1.5
♂ Joakim Ake Berglund — Rafael Miller— Helvar — 1.7
♀ Jordyn Mariah Kingsley — Dasha Taran— Veda — 1.3
♀ Kyra Aliyeva — Faceclaim — Morrigann— 1.8

Hufflepuff
♂ Aidan Tomas Fenwick — Max Barczak — Helvar — 1.3
♂ Julian Nolan Lartius — Faceclaim — Fika —1.4
♂ Theseus Owen Scamander — Faceclaim — Epione —1.7
♀ Alina Maedows — Karol Queiroz— Lerwick— 1.7
♀ Sasha Diggory — Zoe Kravitz — calice— 1.2
♀ Novalie Aria Fitzgerald — Elle Fanning — Veda — 1.3
♀ Aiofe Zara O'Conner— Isabel Moner — Iotte— 1.1

Ravenclaw
♂ Adrastos Quillon Montague — Maxence — Epione — 1.8
♂ Ilias Eisenberg— Louis Partridge— amren — 1.7
♂ Shane Montgomery — Nick Pervak— Helvar — 1.7
♀ Jemina Gauthier— Zendaya — Morrigann— 1.3
♀ Pandora Lovegood — Sabrina Carpenter — Calice — 1.4
♀ Josephine Montgomery — Faceclaim — Veda — 1.8
♀ Avalon Isolde Fitzgerald — Elle Fanning — Iotte — 1.4

Slytherin
♂ Dimitri Viktor Volkov — Timur Simakov— calice — 1.1
♂ Zaheer Aceves Selwyn— Iotte — 1.2
♂ Maximus Lovegood — calice — 1.7
♂ Miran Perceval Crawfort — Epione — 1.7
♀ Zoya Elaine Crawfort— Faceclaim— Veda— 1.4
♀ Amira Lucretia Black — Faceclaim— Epione— 1.4
♀ Madigan Zephyrine Elingston — Morrigann — 1.7

VAKKEN

QUIDDITCH

PREFECTS

VERHAAL OVERZICHT
ϟ pandora • DADA Classroom • alone / waiting for zaheer
ϟ madigan - max • DADA Classroom • madigan
ϟ kyra - sasha • DADA Classroom • kyra
ϟ dmitri - miran • DADA Classroom • dmitri
ϟ aster - joakim • DADA Classroom • joakim
ϟ jordyn - theo • DADA Classroom • theo
ϟ ash - aidan • DADA Classroom • aidan
ϟ adrastos - novalie - julian • DADA Classroom • julian
ϟ shane - josie • DADA Classroom • shane
ϟ amira - castor • DADA Classroom • castor
ϟ zoya - ilias • DADA Classroom • ilias
ϟ alina • DADA Classroom • alone
ϟ aster - jem • Hallways • jem

nowhere yet: avalon,

VAKANTIES/AFWEZIGHEID SCHRIJVERS

ROLLENTOPIC ϟ PRAATTOPIC 3 ϟ SPEELTOPIC 2ϟ SPREADSHEET
PRAATTOPIC 1 • PRAATTOPIC 2
SPEELTOPIC 1

[ bericht aangepast op 21 juli 2021 - 11:36 ]

15 juli 2021 - 15:35 Culloden is offline

Culloden 546

Aster Muir

17 • Gryffindor • Beater • DADA classroom • with Joakim

“When angry, count four. When very angry, swear.”

Aster had het gisteren nog redelijk beschaafd gehouden waardoor hij vandaag niet zat opgezadeld met een kater. Gelukkig maar, want dat kon hij echt niet gebruiken tijdens een les van Snape. De man had sowieso al een pik op hem, maar dat was dan ook grotendeels zijn eigen fout. Een les onderbreken omdat je het niet eens bent met Snape's methodes was nu niet bepaald slim. Toch kon het hem vrij weinig schelen.
Na het ontbijt was hij nog even teruggelopen naar de Common Room om daar zijn boek te halen. Zijn aandacht werd echter getrokken door een groepje vierdejaars die bij het prikbord stonden. Toen hij zelf dichter kwam, en makkelijk over hen heen kon kijken, zag hij iets geschreven over Ashley en Pandora. Hij grinnikte zachtjes. Had het stukje perkament het nu echt over dezelfde, dromerige Pandora waarmee hij gisteren nog had staan dansen? Ofja, iets wat daarop moest lijken dan. Hier ging Ashley nog lang niet het einde over horen, daar was hij zeker van. Zelf kon het hem vrij weinig schelen met wie zijn goede vriend allemaal zoende. Zolang hij zich er maar goed bij voelde. En met die gedachte vertrok Aster richting het Defence Against the Dark Arts lokaal.

Eenmaal aangekomen liet Aster zijn ogen door het lokaal glijden. Al snel zag hij Joakim zitten, één van zijn favoriete personen om naast te zitten tijdens de lessen. Met een grijns wandelde hij dan ook naar de lege plek naast de Gryffindor en liet zich op de stoel zakken. Zijn boek belandde met een plofje op de tafel.
'Jij ziet er nog verdacht fris uit na zo'n lange avond,' merkte hij op. Dat kon over veel andere leerlingen die inmiddels binnen waren gekomen niet gezegd worden. De alcohol had gisteravond dan ook rijkelijk gevloeid en velen hadden daar gretig gebruik van gemaakt. Zelf had hij ook een paar glaasjes gedronken, maar niet genoeg om er nu de nadelen van te dragen.
'Klaar voor de eerste les van Snape? Misschien is hij wat goedgezinder nu hij eindelijk zijn geliefkoosde positie te pakken heeft.' Het was geen geheim dat Snape al jaren aasde op de positie van DADA professor. Dit jaar was het hem dan ook eindelijk gelukt. Alsof hij zijn naam kon horen, wandelde de man net het lokaal binnen. Waar Aster had gedacht dat hij meteen van wal zou steken, begon hij zijn les met een mededeling.
Aiofe was verdwenen. Bedoelde hij dan dat ze vermist was? Was Castor dan toch terecht bezorgd geweest gisteravond? Betekende dat dan dat ze net zoals zijn vader niet meer terug zou komen? Aster krulde zijn vingers om de rand van het zitvlak van zijn stoel heen. Zijn vingers kleurde wit door het harde knijpen. Als het mogelijk was geweest had hij het hout al lang tot splinters fijngeknepen.
Zijn hart klopte in zijn keel. Aiofe was een vriendin, hij kon niet nog iemand kwijtspelen. Niet nog iemand waarvan hij niet wist of ze nog leefden en waar ze waren. Hij wou de verdwijning van zijn vader niet nog eens beleven door Aiofe. De woorden van Snape vlogen langs hem heen. Hij bewoog niet om zijn boek open te slaan, maar bleef verward voor zich uit staren terwijl zijn handen de stoel nog altijd fijnknepen.

Nothing is impossible in my own powerful mind.

15 juli 2021 - 17:40 reguluswife is offline

reguluswife 37248

KYRA ALIYEVA

I put the "lit" in little

sixteen • gryffindor • prefect • chaser • with sasha • dada classroom

McGonagall was zacht gezegd niet blij toen Adrastos en zij pas op de vroege ochtend van de eerste lesdag aankwamen op Hogwarts, ‘dit is geen gedrag voor een prefect’-gezeur. Tijdens hun tripje naar Griekenland hadden ze er beide niet overnagedacht dat ze optijd terug moesten zijn voor de trein. En vervolgens hadden ze de vlucht die ze wel hadden compleet gemist. De eerst volgende ging vroeg in de ochtend, wat aan de ene kant goed uitkwam want zo konden zo nog optijd komen voor de eerste les. Het betekende ook dat ze vroeger op moesten dan menselijk was. Haar geliefde koffie, die haar door de dag had moeten loodsen, was gesneuveld op de vloer van Dumbledore’s kantoor. Portkey’s en koffie gingen niet goed samen. Het was treurig. Hun redding kwam in de vorm van Castor, die ietswat paniekerig het kantoor binnenviel, waardoor McGogo gebaarde dat ze konden gaan.
”Dat eten gisteravond was die preek wel waard,” murmelde Kyra tegen Adrastos toen ze veilig het kantoor uit waren. “Ik zie jou straks in de les.” Met veel moeite sleepte ze haar koffers omhoog richting de Gryffindor Tower. Nadeel van te laat komen. Nog een nadeel was dat ze het eerste feest van het jaar gemist had, maar ze kon vast op Ash rekenen op gedetaileerd verslag, en anders zou ze diep teleurgesteld zijn.
In de common room waren meerdere studenten druk met iets dat op het mededelingen bord stond. Kyra bestad er geen aandacht aan. Het was Hogwarts. Als het iets spannends was, dan zou ze dat aan het eind van het eerste uur al wel weten, waarschijnlijk nog wel eerder. Eerst had ze eten in haar systeem nodig.

Gewapend met nog wat eten in haar gewaad verstopt liep ze het DADA-lokaal binnen. Zoals te verwachten was zat Ash op de achterste rij. Vol enthousiasme viel ze Ash van achteren om zijn hals. “Hallo, sukkel.” Ze begroette Aidan die naast hem zat en gaf Ash een veel betekende blik. “Wij moeten later vandaag bij praten.” Vanuit haar ooghoeken spotte ze Sasha, die nog alleen aan een tafeltje zat. “Ik claim je voor vanavond.” Met die woorden liep ze naar een van haar lievelings Hufflepuffs. “Hi, Sas.” Kyra maakte gelijk gebruik van de mogelijkheid om haar stoel dichter naar die van Sasha te schuiven. “Hoe was je vakantie?”
Snape kwam het lokaal binnengewalsd op zijn gebruikelijke extravergante manier voordat het meisje naast haar antwoord kon geven. Verward boog Kyra richting Sasha. "Zijn wij in het verkeerde lokaal of hij?” Voor zover ze wist werd Potions nog altijd gegeven in de dungeons.
De frons op haar gezicht werd dieper toen hij vertelde dat Aiofe verdwenen was. Na zijn mededeling begon Snape aan zijn les alsof er niks gebeurd was. “Dus eh, wat is Merlin’s naam gister allemaal gebeurd?” vroeg ze aan Sasha.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

15 juli 2021 - 22:03 Basim is offline

Basim 18651

Joakim Berglund

16 — Gryffindor — Rebel Prefect — Quidditch Keeper — with Aster — at DADA classroom

❝ Another fine day ruined by responsibility. ❞

~~Imagine it's black~~

De hele ochtend had Joakim wat voor zich uit zitten grijnzen, slechts half aanwezig bij alle gesprekken, zijn hoofd te veel bij Jordyn. Een kater had hij gelukkig niet, in tegenstelling tot enkele van zijn klasgenoten. Hij was laat op het feestje aangekomen en na Jordyn had hij geen alcohol meer nodig gehad. Zij was genoeg geweest op zijn hoofd helemaal op hol te doen slaan en zo de rest van het feestje geweldig makend.
Ze had hem een slijmbal genoemd, nadat hij haar verteld had dat hij altijd wel haar aandacht wilde. Het had hem doen grijnzen, had hem zich dapper genoeg doen voelen om haar mee te trekken naar de bank. Tot zijn verbazing liet ze zich gewillig meetrekken, normaal zou ze wel iets meer tegenstribbelen. Hij had alleen geen tijd om daar verder over nadenken, hij wilde gebruik maken van haar aandacht zolang hij deze had.
'Hmm. En wat wil je daarmee gaan doen?' vroeg ze op zijn opmerking dat hij eindelijk haar aandacht had. Hij glimlachte slechts en kuste haar. Genoot van de kus, maar durfde het niet te lang te maken, bang dat ze het toch niet had gewild. Toen hij vervolgens haar blik zag, wist hij dat hij nergens bang voor had hoeven zijn, dat hij de kus waarschijnlijk zo lang had kunnen maken als hij wilde.
'Mijn beurt,' was dan ook haar opmerking en ze boog zich weer naar hem toe. Hij verwachtte dat ze hem weer zou kussen, maar in plaats daarvan beet ze hem speels in zijn onderlip, liet ze haar tong nog even over zijn ietwat gekwetste lip glijden. Het verbaasde geluid dat hij uitte was een combinatie tussen een kreun en een grom.
'Sorry, ik liet me te veel meeslepen,' vertelde ze, terwijl ze wat afstand van hem nam. Een afstand die hem deed pruilen, want hij wilde haar nu juist zo dicht mogelijk tegen zich aanvoelen. 'Alsjeblieft, zeg me dat je het niet vervelend vond en dat je nog vaker om mijn aandacht wil komen vragen.' Hij wist niet zo goed wat hierop te zeggen, zijn hoofd wilde geen woorden vormen, dus trok hij haar weer terug tegen zich aan om haar zo weer te kunnen kussen. Nog vele kussen volgden die avond.
Gelukzalig dacht Joakim terug aan hun gekus en geknuffel van de vorige avond, terwijl hij al had plaatsgenomen aan een tafel. Het was niets voor hem om zo op tijd te zijn in een les, maar zijn onrust had hem naar het lokaal gedreven. Hij had het dan ook niet direct door toen Aster naast hem kwam zitten.
'Jij ziet er nog verdacht fris uit na zo'n lange avond.' De opmerking deed Joakim uit zijn gedachten opschrikken. Ietwat verward keek hij zijn vriend aan, had even tijd nodig om de woorden in zich op te nemen. Om dan te glimlachen. 'Laten we het erop houden dat ik weinig heb gedronken en vervolgens heerlijk heb geslapen.' Zijn glimlach werd weer wat dromerig, zijn gedachten weer afdwalend naar Jordyn.
'Klaar voor de eerste les van Snape? Misschien is hij wat goedgezinder nu hij eindelijk zijn geliefkoosde positie te pakken heeft.' Joakim keek de beste man wat wantrouwend na, terwijl hij het lokaal in kwam lopen.
'Snape? Dat betwijfel ik, die is nooit goedgezind.' En juist daarom hield Joakim zich liever koest in zijn lessen. Veel docenten kon hij wel aan, maar Snape wantrouwde hij volledig, ervan uitgaande dat de man niet zou twijfelen hem er flink voor te straffen. Nu zag hij alleen geen kans om een poging doen de DADA lessen wat beter te maken. De kwaliteit was nooit constant geweest en vaak laag. Daarnaast was hij eerder ook al geen fan geweest van Snape's manier van lesgeven bij potions, dus hij had weinig vertrouwen voor dit vak.
Het nieuws dat Snape te brengen had, deed Joakim rillen, liet zijn hart een tel overslaan. Aiofe was vermist? Hoe dan? Dumbledore had hen toch verzekerd dat Hogwarts voor nu veilig was? Tot zo ver die veiligheid... Direct overspoelde een schuldig gevoel hem, want hij had die vorige avond
nog een ronde moeten lopen, maar hij had niets gezien of gehoord. Hij had toch iets moeten opmerken? Of was het pas tijdens het feest gebeurd? Toch maakte die gedachte zijn schuldgevoel niet minder.
Nadat hij de bom had gedropt, ging Snape doodleuk verder met het beginnen van de les en dit terwijl de hele klas duidelijk geschokt was. 'Eikel,' mompelde hij. Joakim wilde Aster aanstoten, maar toen pas zag hij hoe bleek de jongen naast hem zag. Herinnerde hij zich weer de verdwijning van zijn vader, realiseerde hij zich hoe confronterend de verdwijning van Aiofe nu voor hem moest zijn.
'Hé, gaat het, Aster?' vroeg hij. Zijn vriend leek de tafel haast fijn te knijpen, dus haalde Joakim voorzichtig Asters vingers weg uit de vuist, weg van de tafelrand die hem splinters zou kunnen geven.

Stenenlikker

16 juli 2021 - 21:38 Culloden is offline

Culloden 546

Aster Muir

17 • Gryffindor • Beater • DADA classroom > Toilets • with Joakim > Alone

“When angry, count four. When very angry, swear.”

'Jij ziet er nog verdacht fris uit na zo'n lange avond.' Joakim keek Aster verward aan, alsof hij geen idee had van waar hij gisteren geweest was. Had hij dan misschien toch een zwaardere nacht gehad dan Aster had gedacht? Gelukkig verscheen er al snel een glimlach op het gezicht van zijn vriend.
'Laten we het erop houden dat ik weinig heb gedronken en vervolgens heerlijk heb geslapen.' Hij vermoedde dat een andere Gryffindor daar wel iets mee te maken had, maar besloot om er niet zelf over te beginnen.
'Klinkt alsof je een goede avond hebt gehad,' was dan ook zijn antwoord. 'Klaar voor de eerste les van Snape? Misschien is hij wat goedgezinder nu hij eindelijk zijn geliefkoosde positie te pakken heeft,' vroeg hij vervolgens. Misschien hoopte hij nu toch net iets teveel van de man, maar het zou maar eens kunnen lukken. Net op dat moment kwam Snape het lokaal binnen gewandeld.
'Snape? Dat betwijfel ik, die is nooit goedgezind.' Daar had Joakim een punt. Aster kon zich niet herinneren dat hij de man ook maar ooit één keer had zien glimlachen. Hij was er dan ook vast van overtuigd dat er iets met hem scheelde. Een dramatische zucht ontsnapte uit zijn mond.
'Een jongen kan ook maar dromen,' grapte hij. Zijn vrolijke humeur verdween echter als sneeuw voor de zon toen Snape vertelde dat Aiofe sinds gisteravond niet meer gezien was. Ze kon toch niet zomaar verdwenen zijn? Dumbledore had zelf nog gezegd dat ze voor nu echt wel veilig waren. Zonder het zelf door te hebben had hij zijn vingers om de rand van zijn stoel gekruld terwijl hij hard kneep. Hij hoorde zelfs niet hoe Joakim Snape uitschold. De tijd leek voor hem even stil te staan.
'Hé, gaat het, Aster?' Een hand maakte zijn vingers los van de rand, maar Aster trok zijn hand ruw weg uit de aanraking. Hij herkende het gevoel dat langzaam naar boven kwam, een razende hitte die hij niet tegen kon houden. Hij keek Joakim dan ook verwilderd aan.
'Nee,' was zijn duidelijk antwoord waarna hij zijn stoel naar achter schoof en overeind kwam. Hij moest weg uit het lokaal, wetende dat een woedeaanval onvermijdelijk was. Het maakte hem kwaad dat ze hem weer iemand hadden afgenomen en het maakte hem nog kwader dat hij niet eens wist of Aiofe en zijn vader nog leefden.
Hij wist dat hij nu echt een eikel was tegenover Joakim, maar daar zou hij later zijn excuses voor aanbieden. Snape keek hem inmiddels aan alsof hij gek was geworden en dat was zijn cue om het lokaal uit te benen. Hij stopte niet in de gang, maar baande zich een weg naar de toiletten, hopend dat hij daar alleen zou zijn. En dat was hij ook toen hij daar aankwam.
Aster leunde tegen de dichtstbijzijnde muur. Hij haatte het wanneer hij zijn emoties niet onder controle had en dat maakte hem juist nog kwader. Uit frustratie klopte hij hard met zijn vuist tegen de muur. Pijn trok door zijn hand en hij twijfelde er niet aan dat die morgen, of zelfs vanavond al, blauw zou zijn.

Nothing is impossible in my own powerful mind.

17 juli 2021 - 11:36 MeIinoe is offline

MeIinoe 1432

Adrastos Quillon Montague

17 ― Ravenclaw Keeper ― Quidditch Captain ― Ravenclaw uniform ― with Novalie ― DADA classroom

✰ Inhale sky. Exhale stars. ✰

Een bezoekje aan professor McGonagall en professor Dumbledore stond niet hoog op Adrastos zijn to-do-list voor zijn eerste lesdag. Waar hij normaal wel organiserend genoeg was, had hij zich dit keer laten wegslepen in het vooruitzicht van een vakantie in Griekenland met Kyra. Ze hadden bij het boeken niet rekening gehouden met dat ze ook op tijd moesten zijn voor de trein. Geen verrassing dus dat ze die gemist hadden. Niet de start van het schooljaar die hij in gedachten had. Gelukkig voor hen kwam Castor Black het kantoor binnen, die licht paniekerig leek. McGonagall liet hem en Kyra hierdoor gaan. ''Dat eten gisteravond was die preek wel waard.'' fluisterde Kyra toen ze buiten gehoorsafstand van het kantoor waren. Instemmend knikte Adrastos. ''Ik zie jou straks in de les.'' was de dame vervolgd en hij stak zijn hand even op als afscheid. Op naar de Ravenclaw toren. Voordat hij nota bene in de buurt was van de Common Room werd hij door professor Flitwick onderschept. Een preek over hoe hij als Captain ook een voorbeeldsfunctie had en beter moest weten. Om hier snel van af te zijn had hij ingestemt en belooft dat hij zich verantwoordelijk zou gedragen vanaf nu. Zijn Head of House wist waarschijnlijk wel beter, aangezien hij zuchtte en Adrastos verder liet lopen. Hij negeerde de fluisterende stemmen van zijn afdelingsgenoten die voor het prikbord stonden. Eerst zich klaar maken en dan kwam alles wel wat hij gemist had. Hogwarts kennende was dat genoeg.

Met zijn tas over zijn schouder kwam hij het Defence Against the Dark Arts lokaal binnen. Vooraan zag hij Novalie zitten. Terwijl hij naar haar toe liep zag hij professor Snape in het lokaal. Een wat verbaaste blik kwam op zijn gezicht. Dit was toch DADA en niet Potions? ''Heeft iemand Obliviate op Snape geoefend?'' vroeg hij zacht, doelende dat de man in het verkeerde lokaal was en ondertussen nam hij plaats naast de blondine. ''Wat heb ik allemaal gemist?'' Zijn tas zette hij naast zich op de grond. De andere studenten in het lokaal waren daadwerkelijk zijn klasgenoten, dus hij was niet verkeerd gelopen. Misschien was de nieuwe DADA professor al wel meteen ziek. Langzaam pakte hij zijn spullen bij elkaar. Net toen hij haar wilde vragen naar hoe haar vakantie was en of ze nog dit jaar ook verder wilde met het leren van gitaarspelen toen de deur van het lokaal dicht ging.

In plaats van dat de les daadwerkelijk begon had Snape eerst een mededeling. Aiofe werd vermist. Het was alsof het Snape niets boeide dat er iemand vermist werd, want zonder nog wat te zeggen begon hij zijn les. Bezorgd keek hij Novalie aan, zijn hand legde hij even op haar bovenarm. Als hij het goed had waren de twee meiden bevriend. Vragen hoe het ging met haar was waarschijnlijk een domme vraag, maar toch deed hij het. ''Gaat het?'' vroeg hij zacht. Hopelijk was het een misverstand en liep ze gewoon door het normale bos of iets dergelijks.

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

17 juli 2021 - 14:51 Aynur is offline

Aynur 2380

NOVALIE ARIA FITZGERALD

16 years — Hufflepuff Prefect — Pureblood — Outfit + Logo House + Shoes — In front of the DADA classroom — w. Adrastos

Het had me doen stralen; het feit dat Shane, net als ik, niet wilde dat deze avond tot een einde kwam. Misschien dat dit de reden was dat ik het niet heel erg had gevonden dat we nog een tijdje opgehouden werden door het raadsel om de Common Room van Ravenclaw binnen te mogen. Hetgeen waar ik wel moeite mee had, was het feit dat ik me zorgen maakte om Shane die ieder moment in slaap leek te kunnen vallen. Zijn ogen zakten halfdicht en hij begon zwaarder op mij te leunen.
Zo voorzichtig mogelijk sjouwde ik zijn gewicht mee naar de grootst uitziende bank. Daar aangekomen liet ik Shane tegen me aan liggen en vrijwel meteen zakte hij met zijn hoofd in mijn schoot. Ik grinnikte en begon teder door zijn haren te strelen. “Je moet zo wel je eigen bed in kruipen, hoor,” waarschuwde ik hem. Echter maakte ik geen aanstalten om me uit deze comfortabele houding te bewegen.
“Ik vind het wel prima zo,” hoorde ik mijn vriendje nog mompelen. Ik liet een plagend doch afkeurend geluidje horen. “Een bed ligt echt velen malen lekkerder,” poogde ik nog om hem op andere gedachten te brengen. Het mocht alleen niet baten. Uiteindelijk hoorde ik zijn ademhaling gelijkmatiger gaan en wist ik dat Shane in slaap was gevallen. Ik glimlachte hoofdschuddend. Als hij zo moe was geweest, had hij gewoon eerder naar bed kunnen gaan. Het liet me haast schuldig voelen dat ik hem gevraagd had langer te blijven.
Ik schrok me dood toen ik de deur nogmaals hoorde opengaan en Josephine de kamer betrad. Vlug legde ik mijn vinger tegen mijn lippen aan om haar aan te sporen zachtjes te doen aangezien haar broer sliep. Smekend en verontschuldigend vouwde ik mijn handen ineen in de hoop dat ze niet geïrriteerd zou raken. Ik had immers al voldoende verhalen gehoord van Aidan over hoe ze soms kon reageren. Merlijn zij dank liep ze door zonder een woord aan me vuil te maken.
Aangezien ik weigerde om op te staan en zo het risico te lopen dat Shane wakker werd, kon ik niet veel anders doe dan ook mijn ogen te sluiten. In de ochtend werd ik wakker gemaakt door Adrastos die me hielp om Shane voorzichtig van me af te tillen zodat ik naar mijn eigen slaapzaal kon om mezelf klaar te maken voor de lesdag. Ik had immers nog mijn gewone kleding aan in plaats van mijn uniform. Voordat ik vliegensvlug vertrok, gaf ik Shane nog een snelle kus op zijn voorhoofd.

Hoe ik het gered had, wist ik ook niet. Ik zat in ieder geval vooraan tijdens de eerste Defense Against The Dark Arts les met mijn boeken netjes opgestapeld en veer in de aanslag om eventuele aantekeningen te maken. Ik vergat namelijk een heleboel vandaar dat ik ervoor zorgde dat ik altijd spullen bij me had zodat ik kon gaan schrijven. Van mijn zus Avalon had ik immers geleerd dat je meer onthield als je het opschreef.
“Heeft iemand Obliviate op Snape geoefend? Wat heb ik allemaal gemist?” hoorde ik een bekende stem achter me. Ietwat onhandig draaide ik me om waarmee ik een potje inkt omstootte. De inhoud van het potje verspreidde zich in een rap tempo over de vloer. “Oh, verdorie,” stamelde ik geschrokken. Gehaast pakte ik mijn stok erbij en probeerde de spreuk te vinden die ik in deze situatie kon gebruiken. “Eh. . . eh. . . Reparo was het toch?” Hulpzoekend keek ik Adrastos aan in de verwachting dat hij zou weten wat te doen in deze situatie.
Alsof mijn onhandigheid en Snape’s aanwezigheid al niet genoeg waren, deelde Snape met ons mee dat Aiofe ontvoerd was. Een bezorgde rimpel verscheen tussen mijn wenkbrauwen en mijn ogen blikten onmiddellijk rond het lokaal om inderdaad te concluderen dat ik haar lieve glimlach niet tussen alle aanwezigen kon vinden. Ik zocht de ogen van Shane, Theseus en Aidan op voor een bepaalde vorm van geruststelling. Waarschijnlijk was mijn gezicht wit weggetrokken aangezien Adrastos bezorgd vroeg of het met me ging. Zijn hand legde hij in een vriendelijk gebaar op mijn bovenarm.
“Ja. . . Ja, geen zorgen. Ik denk dat het ook komt door vermoeidheid. Jullie bank slaapt nu eenmaal niet bepaald lekker,” probeerde ik mijn eigen zorgen omtrent mijn vriendin af te doen met een grapje.

[ bericht aangepast op 17 juli 2021 - 14:58 ]

I have seen my own sun darkened

17 juli 2021 - 21:28 Basim is offline

Basim 18651

Shane Montgomery

17 • Ravenclaw • with Josie • DADA Class Room

❝ And sometimes I feel so out of place. ❞

Met een kreun rolde Shane zijn pijnlijke nek heen en weer om er vervolgens nog even met zijn hand over te wrijven. Hij had die nacht heerlijk geslapen met zijn hoofd op Nova’s schoot, maar helaas moest hij daar nu de gevolgen van dragen. Het was blijkbaar voor de lange termijn geen comfortabele houding geweest. Dit ging dan ook een interessante les worden, waarin hij vast niet lekker zou kunnen zitten. De houten stoelen waren funest voor je rug en Shane keek dan ook met een vuile blik naar het meubilair toen hij binnen kwam, ietwat aan de late kant.
Zijn blik op Nova deed hem direct terugdenken aan hoe hij die ochtend wakker was geworden. Het had hem even gekost om wakker te worden, maar hij had wel heel vaag meegekregen hoe hij al slapend verplaatst werd. Het had hem waarschijnlijk wakker gemaakt, maar het was de kus op zijn voorhoofd dat hem echt wakker had doen worden. Toch had hij helaas nog te lang nodig om erop te kunnen reageren, dus tegen de tijd dat hij met ogen geopend rechtop zat, was Nova al weg. Ietwat teleurgesteld wreef hij de slaap uit zijn ogen om zich dan naar zijn dorm te begeven. Hij zou zich sowieso even moeten omkleden voor hij zich onder de mensen kon begeven.
Eenmaal aan het ontbijt hield hij zich afzijdig van anderen. Hij had op zich wel goed geslapen, maar toch voelde hij zich helemaal niet uitgerust en had hij nog steeds moeite om wakker te worden. Normaal dronk hij geen koffie, maar nu werkte hij er een mok van naar binnen, hopend dat het hem zou helpen om helder te worden. Hij had zo zijn eerste les van het jaar en dan moest hij wel een beetje fatsoenlijk kunnen opletten. Maar de koffie zou hem vast niet wakker genoeg krijgen om ook om te willen gaan met zijn medestudenten. De enigen die hij momenteel kon tolereren, waren Nova en Josie.
Hij had zoveel tijd nodig gehad om echt wakker te worden, dat hij wat aan de late kant de les in kwam lopen. De plek naast Nova was al bezet, maar Josie zat nog alleen, dus nam hij plaats naast haar. Wel was hij wat verward over waarom hij haar deze ochtend niet eerder had gezien. Normaal liepen ze samen naar de lessen, maar vanochtend was ze nergens te bekennen geweest. Nu was hij zelf ook niet bepaald snel geweest, maar meestal kwam ze hem dan wel lastig vallen en hem aansporen om op te schieten.
'Waar was jij nou vanochtend?' vroeg hij, toch ietwat gepikeerd. Zou het te maken hebben met Nova? Ze was dus waarschijnlijk wel de hele nacht in de Ravenclaw Common Room geweest en ergens kon hij zich voorstellen dat dit niet door iedereen gewaardeerd werd. Josie was ook niet echt een fan van haar, dat liet ze hem wel vaak genoeg merken. Gelukkig was Josie één van de personen die hij gewoon rechtstreeks vertelde wat hij dacht zonder zich er later ook maar druk om hoeven maken. Dus vertelde hij haar dan gewoon dat ze zich niet met zijn relatie met Nova moest bemoeien.
Snape begon de les eerst met de mededeling dat er een leerling vermist was. Hij had eigenlijk nauwelijks een idee van wie ze was, voelde nog niet echt alarmbellen af gaan. Tot hij de paniek van zijn medeleerlingen voelde. Schijnbaar was er meer aan de hand dan hij in eerste instantie had gedacht.
'En. Wat denk jij?' vroeg Josie hem na een tijdje. 'Moeten we al gaan doemdenken betreffende die leerlinge?' Shane keek nog even het lokaal door. Hij was nooit erg goed in het lezen van gevoelens, maar het drukke gepraat en de onrust die duidelijk in het lokaal hing, vertelden hem genoeg.
'Persoonlijk weet ik het niet zo goed, maar de rest van de klas lijkt te denken van wel,' vertelde hij haar zachtjes, geen zin om de aandacht van Snape op hem te krijgen, die ondertussen gewoon met zijn les begonnen was. 'Wat betreft dit soort zaken weten zij het denk ik toch echt beter dan ik. Wat denk jij dat er gebeurd zou kunnen zijn? Iemand verdwijnt niet zomaar.'

Stenenlikker

18 juli 2021 - 18:45 MeIinoe is offline

MeIinoe 1432

〚 You are the artist of your own life. Don't hand the paintbrush to anyone else. 〛

Theseus Owen Scamander

17 ― Hufflepuff chaser ― Hufflepuff uniform ― with Jordyn ― DADA classroom

Zachtjes lachte hij toen Jordyn wakker schrok door zijn vraag. Hij stond op het punt om zijn vraag te herhalen toen ze dit vroeg, maar blijkbaar herinnerde ze zich het. ''Ow, ja, Joakim. Ging wel prima.'' antwoordde zijn zus. Niet veel daarna sprak ze weer. ''Hoezo...? Je weet toch dat we al jarenlang gewoon vrienden zijn.'' Haar stem klonk wantrouwend.
''Vrienden, tuurlijk,'' begon hij onschuldig. ''Ik zit ook altijd op schoot bij mijn vrienden, die ik vervolgens zoen.'' Zijn stem was wat sarcastisch bij zijn vervolg. Jordyn moest natuurlijk gewoon doen wat ze wilde, maar ze hoefde geen dingen te verbergen. Zolang zij blij was, was hij ook blij. Mocht Joakim of wie dan ook haar hart breken, dan brak hij diens vingers. Simpel zat. Hij was niet zo moeilijk.

De volgende vraag die Theo stelde was of Dracula hier een betere DADA professor zou zijn als het gekke kattenvrouwtje van vorig jaar. In ieder geval kon het niet zo erg als in het tweede jaar, met professor Lockheart. Erop terugdenkend kon Dumbledore de man ook alleen maar aangenomen hebben als grap voor de andere docenten. Er was niemand met gezondverstand die die in alle serieusheid had aangenomen. “Ik denk eigenlijk vrij weinig, behalve dan het feit dat ik mijn enige Uitmuntend wel kan vergeten met Snape als leraar.” mompelde Jordyn, die nog slaperig klonk.
''Vast niet, een beetje positief blijven jij.'' Hij trok zijn wenkbrauw even op bij het zien van hoe zijn zus schrok van de deur die dicht viel, maar hij hield zijn mond dicht.
''Is het je ooit eens opgevallen dat hij zo ontzettend dramatisch loopt,” fluisterde Jordyn nadat Snape voorbij hen was gelopen. Hij keek even naar de man die doorliep. Ze had gelijk.
''Niet eerder, maar het past wel in het hele Dracula beeld.'' fluisterde hij terug.

Om de reactie van de rest van zijn klasgenoten te bekijken over de verdwijning van Aiofe keek hij het lokaal rond. Zijn blik kruiste even met Dmitri, die er wat paniekerig uitzag, maar er was niets wat hij kon doen of zeggen nu wat wie dan ook beter zou kunnen laten voelen. Jordyn pakte zijn hand vast. ''Dit is niet best.'' zei hij. Het was lastig om hier positief bij te blijven denken.
“Het hoeft alleen niet meteen iets slechts te betekenen. Stond er niet laatst in de Ochtendprofeet een artikel over een gezin dat vermist werd maar uiteindelijk op bezoek was gegaan naar familieleden in de bergen. Volgens mij ging het om halfreuzen, net als Hagrid. Niet dat Aoifé een reus is, ze was best klein, maar wat ik ermee probeer te zeggen is dat we de hoop niet moeten verliezen.” Hij voelde hoe Jordyn even in zijn hand kneep en haar hoofd kort op zijn schouder legde. Twee gebaren die hij op prijs stelde. Aster was opgestaan en had het lokaal verlaten in de tussen tijd.
''Je hebt gelijk,'' antwoordde hij zacht. Positief blijven denken. ''er is vast niets aan de hand.'' Het voelde raar om die woorden zo te zeggen, vooral omdat hij er zelf geen een van geloofde. Als zelfs zijn vader, die Head Auror was, al zich zorgen maakte over de gehele situatie waarin iedereen zich bevond, waarom zou hijzelf zich dan geen zorgen maken?
Novalie draaide zich voorin van waar ze zat ook om en hun blikken kruisten. Hij knikte en glimlachte even bemoedigend naar haar in de hoop dat het haar wat gerust zou stellen. Zijn vrije hand balde hij tot een vuist."Fucking hell," mompelde hij. "hoe is het dat Snape nu vrolijk verder gaat met de les alsof Aiofe niet vermist is?" De frustratie was niet te missen in zijn stem.

[ bericht aangepast op 18 juli 2021 - 22:37 ]

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

18 juli 2021 - 21:43 MeIinoe is offline

MeIinoe 1432

Miran Perceval Crawfort

16 ― Slytherin ― Quidditch Beater ― Slytherin uniform ― with Dmitri ― Defence Against the Dark Arts lokaal

〚 I believe in annoyed at first sight. 〛

Het verveeld voor zich uitstaren wachtende op de les werd onderbroken door Dmitri die naast hem plaats nam. ”Dus wanneer krijg ik mijn 10 galjoenen?” vroeg de jongen. Die kwam ook meteen ter zake.
''Ook goedemorgen,'' begon hij. ''wanneer komt het jou het beste uit?''
De reactie van Zoya gisteravond was niet precies een waar hij op gehoopt had, maar hij hield zich aan zijn woord en dus zou Dmitri 10 galjoenen krijgen. Eerlijk gezegd wist hij niet echt wat voor reactie van zijn zus hij verwacht had, het leek in ieder geval op een goede dosis irritatie. Haar opmerking over dat hij wel meer dingen niet wist zat hem ergens wel dwars. Hij kon niet precies plaatsen waarom, maar had zich voorgenomen om hier ook niet te lang over na te denken.

Naast hem was Dmitri wel heel erg stil. Miran keek de rest van het lokaal rond en zag de onrust bij zijn klasgenoten. Misschien had hij toch moeten opletten. Gelukkig voor Miran zaten de Montgomery siblings achter hen. Uit hun gesprek kon hij opvangen dat er iemand vermist was. Dat was niet al te best. Hij had nog steeds niet een heel duidelijk beeld van wat er nu was, maar Dmitri leek behoorlijk ontdaan.
Mensen gerust stellen of nota bene met gevoels van anderen ―of zichzelf― omgaan was niet zijn ding. Sinds de dood van zijn vader was het alsof er een knop om werd gedraaid, waardoor hij nog weinig van zijn emoties wist te tonen. Zijn korte lontje was wel korter geworden en zijn geduld ook kleiner, maar de zelfcontrole hierover was gegroeid. Miran wist nog dat hij voordat het gebeurd was opvliegend was en makkelijk praatte over wat hem dwars zat.
Vroeg hij of het goed ging, een hand op zijn schouder leggen? Wat deden mensen om, wat was het? troost? te bieden? Zachtjes tikte hij met zijn voet die van Dmitri aan, waarna hij een wenkbrauw optrok als stille vraag of het okay ging. ''Wil je hier blijven of wil je weg?'' vroeg hij zacht, zodat Snape het niet kon horen.

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

18 juli 2021 - 23:18 MeIinoe is offline

MeIinoe 1432

Adrastos Quillon Montague

17 ― Ravenclaw Keeper ― Quidditch Captain ― Ravenclaw uniform ― with Novalie ― DADA classroom

✰ Inhale sky. Exhale stars. ✰

Met zijn vragen had hij blijkbaar Novalie laten schrikken. Het inktpotje wat ze op tafel had staan stootte ze om, waardoor de inhoud op de grond lag. Ook het glas leek het niet te overleven. “Oh, verdorie, eh. . . eh. . . Reparo was het toch?” vroeg de blondine wat hakkelend, haar stok had ze er bij gepakt. Adrastos beantwoordde haar vraag niet ―niet met woorden in ieder geval―, maar pakte zelf zijn stok en richtte deze op de inktvlek op de grond. ''Tergeo.'' sprak hij de betovering kalm uit. De inktvlek was in ieder geval geregeld. Voor een tweedemaal richtte hij zijn stok op de grond, ditmaal op het glazen potje. ''Reparo.'' Langzaam zette het zichzelf weer in elkaar. Met een laatste polsslag van hem werd het weer op de tafel gezet.
''Hij is nu wel leeg, dus je hebt er denk ik niets aan.'' zei hij met een wat onzekere glimlach. Uit zijn eigen tas pakte hij een inktpotje en zette deze in het midden van het tafeltje neer. ''Ik wilde je niet laten schrikken, sorry.'' verontschuldigde hij zich.

Hij legde een hand op haar bovenarm bij de mededeling van Snape. Zachtjes vroeg hij of het ging. “Ja. . . Ja, geen zorgen. Ik denk dat het ook komt door vermoeidheid. Jullie bank slaapt nu eenmaal niet bepaald lekker,” Alsof dit zijn bezorgdheid verminderde. Hij werd er juist bezorgder door.
''Weet je het zeker?'' De ongerustheid in zijn stem was niet te missen. Natuurlijk wilde hij haar ook niet dwingen om te praten.
''Wil je onze bank niet zo beledigen?'' haakte hij met wat tegenzin in op Novalie manier van de aandacht ergens anders bij leggen. ''Ik vind onze bank geweldig namelijk.''

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

19 juli 2021 - 13:49 reguluswife is offline

reguluswife 37248

MADIGAN ZEPHYRINE ELINGSTON

I've been dancing with the devil

sixteen • slytherin • with maximus • dada classroom

Tegen de tijd dat Mads wakker werd, was de plek naast haar in bed al leeg en koud. Max was al een tijdje weg. Met een zucht trok ze de dekens over hoofd. Na het gedoe met Zaheer de afgelopen avond, was Max nauwelijks van haar zijde geweken. Het was niet iets dat ze erg vond, maar het was duidelijk dat de woorden van Zaheer verkeerd waren gevallen, en niet als een grapje. Mads had nog geprobeerd de woorden uit zijn hoofd te praten, alleen tot nu toe zonder succes. Hopelijk dacht Max niet daadwerkelijk dat ze op die manier geinteresseerd was in hun beste vriend. Typisch iets voor Zaheer om haar terug te pakken op Max, in plaats van haarzelf. Hij kende haar goed genoeg om te weten dat het eerste haar meer dwars zou zitten. Eikel.
Met veel moeite wist ze zich uiteindelijk uit Max zijn bed te slepen, meer omdat ze geen zin had in mensen dan het daadwerkelijke moeten opstaan. De meeste van Max’ kamergenoten waren al verdwenen, op Zaheer na. In zijn slaap zag hij er veel zachter uit, schattig haast, niet zo gehard. Het was welbekend dat de professor er gemakzuchtig mee omgingen wanneer hij weer eens te laat kwam in de les, maar om veel te laat te komen tijdens de eerste les van het jaar was ook weer iets, zelfs als deze gegeven werd door Snape. Hij leek in zo’n diepe roes te zijn dat hij de eerste paar lesuren volledig zou missen. “Hey, Zaza, wakker worden.” Voor even had ze het idee om een glas ijskoudwater over zijn hoofd te gieten, alleen dat ging er hoe dan ook in eindigen dat Zaheer weer een opmerking Max kant op goeide en daar had ze erg weinig behoefte aan dat hij dit weer zou terugpakken op Max. Het kostte wat moeite, maar uiteindelijk deed hij slaperig zijn ogen open. “Tijd om te staan, schone slaper.” In een vloeiende beweging trok ze de dekens van hem af. Hoofdschuddend trok Mads hierna Max’ fluffy, smaragdgroene badjas aan. Haar uniform lag nog in de meisjesdorm en hoewel Max’ shirt, die ze droeg tijdens het slapen, ruim tot over haar bovenbenen reikte, was het niet heel comfortabel om zo door de common room te lopen. “En wees wat liever voor Max vandaag, wil je? Die jongen verdiend het niet en dat weet jezelf ook wel. Hoe dan ook, als je opschiet kun je misschien nog net wat ontbijt meepakken.” Mads gaf Zaheer nog een kleine glimlach, waarna ze uit de jongensdorm verdween en richting haar eigen dorm liep.

Een kleine twintig minuten later stond ze gedouched en met haar uniform aan voor het mededlingen bord. Er was een perkament opgeplakt en de inhoud daarvoor zou Max absoluut niet bevallen. Pandora en Ashley die samen rommelen. Zaheer zou blij zijn, want hieruit kon gehaald worden dat het Ashley was met wie Pandora de afgelopen avond bezig was geweest, ook al was dat niet de waarheid. Of wie weet was dat het wel en was Max’ onschuldig uitziende zusje bezig met twee jongens op één avond.

Aangekomen in het DADA leslokaal, was de spanning in Max duidelijk af te lezen aan zijn verstrakte schouders. Zonder enige aarzeling nam Mads plaats op de lege plek naast hem. Haar hand vond de zijne en drukte een zachte kus op zijn wang. “Alles goed?” vroeg ze op een gedempte toon, al was het antwoord wel te raden. “Als je wilt, dan kan ik later even met haar praten?” Ze had er weinig behoefte aan, maar als dat iets voor zijn geruststelling deed dan moest het maar.
Snape begon de les met een mededeling over Aiofe’s verdwijning. Het plan was geslaagd, tot nu toe. Het was iets van een opluchting. Nu was het nog hopen dat er niemand van buiten het plan iets gezien had, maar mocht dit wel zo zijn, dan hadden Deatheaters hier waarschijnlijk wel stappen voor ondernomen. Zelf had ze in elk geval een alibi. Zoya ook. Het kwam goed. “Hopelijk is Aiofe okay,” murmelde ze tegen Max op een ongeruste toon, terwijl ze haar boek opensloeg. De les ging over dementors. “Ik krijg echt de kriebels van die wezens.” Tijdens hun derdejaar waren de dementors volop aanwezig geweest. Ondanks dat ze van Dumbledore destijds niet de school in mochten, had het alles een grimmige sfeer gegeven.

[ bericht aangepast op 19 juli 2021 - 13:50 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

19 juli 2021 - 15:52 Aynur is offline

Aynur 2380

JORDYN ✖ KINGSLEY

De hele rest van de avond had ik besteed met Joakim op de bank en was als een roes voorbij gegaan. Ik herinnerde me nog ergens dat ik Ashley aansprak voor ons prank-idee van de verfbom in de kamer van Zaheer en Zoya. Alleen kon ik door mijn afspraak met Jemima alleen Zaheer beet nemen, dus dat was best wel sneu.
Ik draaide me half om met de bedoeling om Mimi bij haar oor naar me toe te sleuren zodat ze onze afspraak toch nog konden gaan herzien toen ik schrok van Theseus die naast me neer plofte. Hij begon me te ondervragen over Joakim waarop ik wantrouwens mijn ogen samenkneep en aangaf dat Joakim en ik slechts vrienden waren. Ik had immers met meerdere vrienden gezoend, zoals bijvoorbeeld Kyra, Aster, Sasha en volgens mij ook nog eens ergens met Castor. Julian was mijn enige échte relatie geweest.
“Vrienden, tuurlijk,” klonk zijn stem quasi-onschuldig. Ik kwam al half-overeind om verontwaardigd mijn broer van mijn gelijk te overtuigen tot Theseus vervolgde: “Ik zit ook altijd op schoot bij mijn vrienden, die ik vervolgens zoen.” Het sarcasme was nu haast tastbaar waarop ik een overdreven gefrustreerde zucht liet horen.
“Ja. Maar, jij. . . Bent niet mij, hmm,” mopperde ik terwijl ik plagend mijn wijsvinger tegen mijn duim legde en hem een headflick te geven. “Tenminste één van ons moet het goede voorbeeld geven.” Ik viel even stil waarna ik bedenkelijk een vinger tegen mijn kin legde. “Ik denk dat al onze hoop dan gefocust is op Cataleya,” zei ik lachend. Mijn pleegzusje was inmiddels een tweedejaars Hufflepuff en tot de wanhoop van mijn pleegouders keek ze enorm naar mij op. “Alhoewel,” vervolgde ik, “Ze begint steeds meer op mij te lijken dus ik weet niet in hoeverre je daarop moet rekenen.”
Op dat moment schrok ik me ook nog eens halfdood van het potje met inkt dat Novalie op de grond had laten vallen. Gelukkig had zij Adrastos in de buurt die haar uit de brand hield maar toch legde ik dramatisch mijn hand tegen mijn hart. “Waarom moet iedereen mij zo laten schrikken vandaag,” mompelde ik theatraal.
Ons gesprek ging de wending op van professor Snape. Ik legde uit dat ik mijn kans op een Uitmuntend nu wel kon vergeten. “Vast niet, een beetje positief blijven jij,” was zijn droge antwoord waar ik vrij weinig aanhad. Ik trok een dramatische pruillip en vanwege mijn slaperigheid schrok ik voor een tweede keer op toen Snape het lokaal binnentrad. “Als er iemand is die positief moet zijn, dan is het hij wel. Heb je die kop van die vent wel eens zien glimlachen?” fluisterde ik waarna ik overging op een willekeurig onderwerp dat me was opgevallen toen ik hem nakeek.
“Niet eerder, maar het past wel in het hele Dracula beeld,” fluisterde Theo terug waarop ik zachtjes grinnikte. “Dat zou best een plottwist zijn, denk je niet? Dat Snape plotseling een vampier is en ons Defense Against the Dark Arts geeft.” Ik trok een vies gezicht toen ik aan een bloeddrinkende vampier dacht met het gezicht van Snape. Nou, nee bedankt. Dan had ik toch liever Zaheer, Zoya of zelfs Dmitri die aan mijn nek zat te lurken. Al was Joakim mijn to go optie natuurlijk.
Na de mededeling over Aiofe reikte ik naar de hand van mijn pleegbroer. Ik wist dat hij een vriendschappelijke band met de brunette had opgebouwd. Zelf was ik nauwelijks met haar in contact gekomen maar ik wist wel dat ze de vriendelijkheid zelve was. “Je hebt gelijk, er is vast niets aan de hand,” zei Theseus. Hij leeg echter meer zichzelf te willen overtuigen dan mij. “Positief blijven jij,” herhaalde ik half-grappend, half-bezorgd zijn woorden van net.
Ik volgde zijn blik en zag dat hij voor een kort moment oogcontact maken met Novalie, een prefect met wie ik vaker dan me lief was aan de stok had gehad. De spanning in zijn vrije arm nam toe. “Fucking hell,” mompelde hij. “Hoe is het dat Snape nu vrolijk verder gaat met de les alsof Aiofe niet vermist is?” Mijn bezorgdheid groeide en ik had voor een kort moment geen flauw idee wat nu te doen. Ik kon prima troosten wanneer dat nodig was, dat had ik zojuist gedaan maar nu leek Theo gefrustreerd. Oké, denk na, Jordyn. Wat nu?
“Ehm. . . wil je misschien ook even naar buiten? Ik zag net Aster vertrekken dus als jij ook een momentje nodig hebt voor jezelf. . ? Kan ik verder iets voor je doen?” Zoekend keek ik rond door het lokaal in de hoop dat er iemand in de buurt was die misschien wel wist hoe om te gaan met de emoties van anderen. De eerste persoon die in mijn oog sprong was Pandora die alleen aan haar tafeltje zat. Het vreemde berichtje van de snitch van vanochtend kwam ook weer omhoog voor mijn geestenoog.
“Misschien dat iets afleiding helpt. . .?” vroeg ik aan niemand in het bijzonder waarna ik me met een ruk omdraaide in de richting van de blondine. “Pandora. Help. Afleiding. Vertel eens iets leuks.”

[ bericht aangepast op 19 juli 2021 - 15:53 ]

I have seen my own sun darkened

19 juli 2021 - 16:26 Aynur is offline

Aynur 2380

16 years — Hufflepuff Prefect — Pureblood
Outfit + Logo House + Shoes — DADA classroom — w. Adrastos

Mijn hoofd bevond zich op een geheel andere plek dan in het klaslokaal waardoor ik Adrastos niet aan had horen komen. Door mijn schrikreactie stootte ik mijn inktpotje om die met een harde knal op de grond terecht kwam. Vlug probeerde ik de schade te herstellen maar het lukte me niet om de juiste spreuk voor de geest te halen. Een beetje hulpeloos keek ik mijn vriend aan die gelukkig beter in staat was adequaat te handelen.
“Tergeo.” En daarna: “Reparo.” Adrastos leek mijn onhandigheid inmiddels wel gewend te zijn maar toch liet ik een onzeker lachje horen waarna ik mijn eigen stok weer wegstopte. Zijn kalme manier van doen was nog iets waar ik veel van zou kunnen leren.
Uiteindelijk kwam het glazen potje weer helemaal heel op mijn helft van de tafel terecht. “Hij is nu wel leeg, dus je hebt er denk ik niets aan,” vertelde hij me met een onzekere glimlach. “Oh, geen zorgen. Dan moet ik gewoon extra goed opletten tijdens de les. Dat komt helemaal goed,” poogde ik zijn zorgen weg te wuiven. Echter plaatste Adrastos algauw zijn inktpotje in het midden van de tafel waarop ik mijn blik vragend liet glijden van het potje naar zijn gezicht.
“Ik wilde je niet laten schrikken, sorry.” Ik knipperde even bij het horen van zijn verontschuldigingen. “Daar hoef je toch helemaal geen sorry voor te zeggen. Mijn gedachten waren nou eenmaal . . . eh. . . ergens anders,” gaf ik blozend toe waarna ik verlegen mijn haar achter mijn oor stopte toen bepaalde gedachtes aan Shane de kop op staken.

“Maar dat kon jij ook niet weten,” vervolgde ik gehaast. “Vind je het echt niet erg als ik gebruik maak van je inkt?”
Na de mededeling van Snape voelde ik een wrang gevoel groeien in mijn maagstreek, wat dan ook de reden was dat ik met een bezorgd gezicht zo ongezien mogelijk over mijn buik wreef. Ik zocht snel oogcontact met mijn vrienden waarvan ik wist dat zij ook een goede band hadden met Aiofe. Het deed me goed om te zien dat Theseus naar me glimlachte. Shane keek bezorgd mijn richting op en ik wist dat dit bezorgdheid om mij was. Ik deed een poging net zo bemoedigend naar hem te glimlachen als Theseus naar mij had gedaan maar of dit goed overkwam kon ik niet met duidelijkheid zeggen.
Ook maakte ik een kort moment oogcontact met Aidan. Ons gesprek na het avondeten was een beetje vreemd afgerond en ik had hem verder ook niet veel meer gezien in de ochtend. Voornamelijk omdat ik gehaast uit de Ravenclaw Common Room moest komen. Waarschijnlijk was hij het bezorgdst van iedereen. Na de les zou ik nog graag naar hem toe willen gaan, om toch nog om advies te vragen over wat ik nu precies met die uitnodiging van Slughorn moest. Sowieso had ik opgemerkt dat Aidan niet helemaal in zijn doen was (lees: er hing een donderwolkje over zijn hoofd).
Toen Adrastos aan mij vroeg hoe het met mij ging, keek ik met een ruk weer zijn richting op. Hij had teder een hand op mijn bovenarm gelegd, waar ikzelf geruststellend een klopje op gaf. Ik deed een poging zijn zorgen te verminderen maar het scheen niet te helpen zoals ik gehoopt had. “Weet je het zeker?” vroeg hij me met een ongeruste blik in zijn ogen. Kort betrok mijn gezicht al wist ik snel weer een glimlach op mijn gezicht te houden. “Heel zeker,” knikte ik. Ik wilde Adrastos niet belasten met mijn bezorgdheid. Hij had het al voldoende te stellen met mijn onhandigheid tijdens onze vriendschappelijke muzieklessen. Ik leerde hem piano spelen en in ruil daarvoor gaf hij me lessen gitaar. Het was al helemaal gezellig wanneer Aidan erbij kwam met zijn viool.
“Wil je onze bank niet zo beledigen?” Het duurde even voordat de grap tot me doordrong aangezien mijn hoofd al verder was gegaan met doemdenken over wat er aan de hand was met Aiofe. Iets waar ik goed in was: doemdenken. “Ik vind onze bank geweldig namelijk.” Dankbaar haakte ik in op zijn verandering in onderwerp.
“Nou, je hebt me gezien vanochtend. Hoe stijf ik wel niet de bank uit kwam, hehe.” Ik grinnikte zachtjes en mijn staart bewoog heen en weer. “Dank je wel nog dat je me geholpen had om Shane zijn hoofd op te tillen zodat ik kon ontsnappen. Ik hoop dat ik je daar niet al te veel problemen mee heb gegeven.” Ik wist namelijk als geen ander hoe Shane kon zijn in de ochtend.

[ bericht aangepast op 19 juli 2021 - 16:41 ]

I have seen my own sun darkened

19 juli 2021 - 17:16 Aynur is offline

Aynur 2380

▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁

▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁

Illias | DADA classroom | Outfit + Haar

— N A H E T H E L E voorval met Dmitri en Miran was ik naar boven gegaan, had me ontdaan van de spandex-suit van een jurk en was in mijn bed gaan liggen. Met de juiste geluiddempende spreuk had ik nergens last van en kon ik gerust gaan slapen. Ik had dan ook niks van Amiragehoord die ook uiteindelijk op de slaapzaal was beland. Madigan had ik de hele ochtend niet gezien, dus daar zou ik later op terugkomen waar zij precies was geweest.
Tijdens het ontbijt was ik misschien wel één van de weinigen die er enigszins florissant bij zat. Feestjes waren sowieso geen prettige bezigheid voor mij, hoewel ik dit keer een alibi nodig had. Met een beetje creatief denkwerk had ik een waterdichte weten te creëren voor de verdwijning van Aiofe. Door een deal te sluiten met Jordyn en Ashley onder Zaheer zijn naam zou niemand mij verdenken. Waar ik echter eerst mijn twijfels had over het in vertrouwen nemen van Madigan had ze toch goed werk weten te leveren.
Stilzwijgend pakte ik mijn spullen bij elkaar nadat ik voldoende gegeten had. Voordat ik me echter naar het lokaal van Defense Against the Dark Arts begaf, liet ik met een spreuk een doos Chocoballen gevuld met Aardbeien-crème in de tas van Castor terecht komen. Ik had er een kaartje aan gehangen met mijn naam eronder:

Ik was al geen held met excuses maken, maar gisteravond had ik de zaken gewoon slecht aangepakt. Niet dat ik van plan was om ‘sorry’ te zeggen, of in ieder geval niet meteen. Ik wilde eerst graag met hem praten over wat er gebeurd was en uitleggen waarom ik reageerde op de manier zoals ik had gedaan. We kenden elkaar immers vanaf onze geboorte dus ik hoopte dat hij mijn beweegredenen zou kunnen begrijpen. En zo niet, dan zou ik er niet meer aan kunnen doen dan ik gedaan had.
Met doelbewuste passen vervolgde ik mijn weg naar het klaslokaal waar het al een drukte van jewelste was. Ik liet mijn ogen glijden door het lokaal op zoek naar een plek waar ik rustig zou kunnen zitten. In eerste instantie zat Miran nog alleen, maar na vanavond had ik even geen behoefte aan om hem te spreken. Zeker niet toen ik zag hoe Dmitri gluiperig naast mijn broertje ging zitten. Ach, ze moesten dat zelf maar uitvogelen. Zolang ze mij erbuiten lieten, vond ik veel goed.
Een kort moment wilde ik in de lege ruimte zitten net voor Madigan en Maximus. Echter bedacht ik me zodra ik Illias zag zitten, mijn zeer geliefde neef. Kalm liep ik naar hem toe en stalde mijn spullen netjes uit op mijn gedeelte van de tafel. “Goedemorgen Illias,” zei ik op een rustige wijze. “Heb je nog kunnen slapen na het grote festijn van vannacht?” Ik liet een stilte vallen in afwachting tot zijn antwoord alvorens ik tot het échte onderwerp overging waar ik over wilde praten. “Ik wist trouwens niet dat jij en Jemima zo dik waren met elkaar? Heb ik iets gemist, deze vakantie?” vroeg ik hem achteloos waarna mijn groene kijkers zijn kant op flitsten.

[ bericht aangepast op 19 juli 2021 - 18:33 ]

I have seen my own sun darkened

19 juli 2021 - 22:41 MeIinoe is offline

MeIinoe 1432

Amira Lucretia Black

16 ✦ Slytherin Chaser & Prefect ✦ Slytherin uniform + hair ✦ met Castor ✦ Defence Against Dark Arts classroom

〚 The kindest words my father said to me: women like you drown oceans. 〛

Amira had het gisteravond leuker gehad dan ze eerst zou hebben verwacht van het feest. Niemand minder dan Sasha Diggory was hiervoor de reden geweest. Naast hetgene waar bijna de hele school de Hufflepuff van kende, kende ze haar klasgenoot eigenlijk bijna niet. Ze mocht haar wel. De twee waren in gesprek geweest totdat Sasha zweefde. Niet veel later vloog ze de Common Room uit. Verrast keek ze naar het gebeuren. Wat de? Vlug zette ze haar wijnglas op de grond en nam ze snelle passen naar de hal. De hal was donker verlicht en het enige geluid wat er vandaan kwam kwam van de portretten. Er was niemand in de hal te bekennen.

's Ochtends vroeg toen Amira terug naar de Common Room wilde om haar spullen te pakken werd ze tegen gehouden door haar jongere broertje Deimos. In haar ogen was hij net een mini-Cas, al ze niet zeker wist of beide jongens het haar in dank zouden afnemen als ze dit hardop zou zeggen. Ze wilde hem eerst vragen wat in Merlin's naam nog in het kasteel deed, gezien ze wist dat hij nu Care of Magical Creatures had en ze niets voor niets zijn oudere zus én Prefect was. Bij het zien van zijn ietswat bezorgde gezichtsuitdrukking besloot ze dit echter niet te doen. Haar jongere broertje was lastig bezorgd te krijgen. Deimos vertelde dat Castor buiten Dumbledore's kantoor was en er ontdaan, richting paniekerig zelfs uitzag. Ze mompelde zacht een bedankje en dat hij zich beter snel naar zijn les kon gaan bevinden.
En zo liep Amira nu richting de hal waar professor Dumbledore zijn kantoor zat. Zoals Deimos inderdaad al had gezegd zag Castor er niet best uit. Het enige wat ze toen nog voelde was bezorgdheid. Ze wilde iets zeggen, vragen, wat dan ook. Geen enkel woord kwam uit haar mond. Met haar rechterhand pakte ze een van zijn handen vast en gaf er een klein kneepje in. Na het schrapen van haar keel had ze toch haar stem terug gevonden. ''Cas, wat is er aan de hand?'' vroeg ze bezorgd.

Op dit moment zat ze naast Castor in het DADA lokaal. Haar concentratie en aandacht was ver te zoeken. Aiofe was een lieve meid en daarnaast was ze haar broers vriendin. Er was nog altijd een kleine frons op haar gezicht aanwezig. ''Als je weg wil of wat dan ook, moet je het zeggen oké?'' Ze zei het zacht genoeg zodat anderen het niet konden horen, maar dat hij het wel kon horen.

[ bericht aangepast op 20 juli 2021 - 19:03 ]

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

Index RPG Actieve Topics Zoek