[RPG] [0] The Path to War - [Speeltopic] - Speeltopics

27 april 2021 - 12:02 darkurge is offline

The Path to War
It's changing out there. There's a storm coming, Harry... just like last time.

TIMES ARE CHANGING
Voldemort is terug. Nadat zelfs minister van Toverkunst Droebel het moest toegeven lijkt er geen weg meer terug. De tovenaarsgemeenschap bevindt zich op de vooravond van een oorlog. Inmiddels is Droebel afgetreden en daar is Schobbejak voor in de plaats gekomen. De gemeenschap heeft de hoop dat hij hun door deze donkere tijden zal leiden. Tot dus ver heeft hij echter weinig succes gehad. Een massauitbraak uit Azkaban, dementors die de tovenaarsgevangenis hebben verlaten en zich hebben aangesloten bij Hij Die Niet Genoemd Mag Worden en de vele moorden die worden gepleegd... Het lijkt alsof deze storm nog lang niet gaat liggen.

De zesdejaars leerlingen keren na een donkere zomer terug op Hogwarts, wat gaat dit jaar hun brengen? En is iedereen veilig?
Hoe reageert de school na dreigementen aan het adres van leerlingen en wat uiteindelijk leidt tot de vermissing van één van hen?

CHARACTERS

Gryffindor
♂ Aster Muir — Adrien Sahores — Lerwick— 1.1
♂ Ashley Joseph Jones — Cole Sprouse— calice — 1.3
♂ Castor Aelius Black — Faceclaim — Morrigann— 1.5
♂ Joakim Ake Berglund — Rafael Miller— Helvar — 1.7
♀ Jordyn Mariah Kingsley — Dasha Taran— Veda — 1.3
♀ Kyra Aliyeva — Faceclaim — Morrigann— 1.8

Hufflepuff
♂ Aidan Tomas Fenwick — Max Barczak — Helvar — 1.3
♂ Julian Nolan Lartius — Faceclaim — Fika —1.4
♂ Theseus Owen Scamander — Faceclaim — Epione —1.7
♀ Alina Maedows — Karol Queiroz— Lerwick— 1.7
♀ Sasha Diggory — Zoe Kravitz — calice— 1.2
♀ Novalie Aria Fitzgerald — Elle Fanning — Veda — 1.3
♀ Aiofe Zara O'Conner— Isabel Moner — Iotte— 1.1

Ravenclaw
♂ Adrastos Quillon Montague — Maxence — Epione — 1.8
♂ Ilias Eisenberg— Louis Partridge— amren — 1.7
♂ Shane Montgomery — Nick Pervak— Helvar — 1.7
♀ Jemina Gauthier— Zendaya — Morrigann— 1.3
♀ Pandora Lovegood — Sabrina Carpenter — Calice — 1.4
♀ Josephine Montgomery — Faceclaim — Veda — 1.8
♀ Avalon Isolde Fitzgerald — Elle Fanning — Iotte — 1.4

Slytherin
♂ Dimitri Viktor Volkov — Timur Simakov— calice — 1.1
♂ Zaheer Aceves Selwyn— Iotte — 1.2
♂ Maximus Lovegood — calice — 1.7
♂ Miran Perceval Crawfort — Epione — 1.7
♀ Zoya Elaine Crawfort— Faceclaim— Veda— 1.4
♀ Amira Lucretia Black — Faceclaim— Epione— 1.4
♀ Madigan Zephyrine Elingston — Morrigann — 1.7

VAKKEN

QUIDDITCH

PREFECTS

VERHAAL OVERZICHT
ϟ pandora • DADA Classroom • alone / waiting for zaheer
ϟ madigan - max • DADA Classroom • madigan
ϟ kyra - sasha • DADA Classroom • kyra
ϟ dmitri - miran • DADA Classroom • dmitri
ϟ aster - joakim • DADA Classroom • joakim
ϟ jordyn - theo • DADA Classroom • theo
ϟ ash - aidan • DADA Classroom • aidan
ϟ adrastos - novalie - julian • DADA Classroom • julian
ϟ shane - josie • DADA Classroom • shane
ϟ amira - castor • DADA Classroom • castor
ϟ zoya - ilias • DADA Classroom • ilias
ϟ alina • DADA Classroom • alone
ϟ aster - jem • Hallways • jem

nowhere yet: avalon,

VAKANTIES/AFWEZIGHEID SCHRIJVERS

ROLLENTOPIC ϟ PRAATTOPIC 3 ϟ SPEELTOPIC 2ϟ SPREADSHEET
PRAATTOPIC 1 • PRAATTOPIC 2
SPEELTOPIC 1

[ bericht aangepast op 21 juli 2021 - 11:36 ]

19 juli 2021 - 23:41 MeIinoe is offline

MeIinoe 1432

Adrastos Quillon Montague

17 ― Ravenclaw Keeper ― Quidditch Captain ― Ravenclaw uniform ― with Novalie ― DADA classroom

✰ Inhale sky. Exhale stars. ✰

Dankzij de schoonmaak- en reparatiebezwering was het net alsof er helemaal geen inktpotje op de grond gevallen was. Het enige bewijs was het ―nu weer heel― potje. Zodra Adrastos zeventien was geworden afgelopen Halloween had hij zichzelf simpele spreuken geleerd, onder andere schoonmaak. Hij was absoluut niet te beroerd om zelf een hand uit de mouw te steken, maar sommige dingen gingen gewoon beter schoon met magie. Zo ook inktvlekken. Nu bleek maar weer dat het geen overbodige luxe was om dit te hebben gedaan. Als Snape het had gezien hadden Hufflepuff en Ravenclaw vast punten aftrek gekregen. Hij had Ravenclaw al punten aftrek gekost vandaag en hij was niet van plan om voor nog meer te zorgen. Vandaag niet in ieder geval. Morgen? Wie weet.

“Oh, geen zorgen. Dan moet ik gewoon extra goed opletten tijdens de les. Dat komt helemaal goed,” was Novalie haar antwoord nadat hij had gezegd dat ze niets meer aan haar inktpotje had nu. Rustig pakte hij uit zijn tas zijn inktpotje. Niet laten vallen, sprak hij zichzelf in zijn hoofd toe. Gelukkig deed hij dit niet en hij zette het ding tussen hen twee in. Novalie kon op die manier ook gewoon aan tekeningen maken. ''Nergens voor nodig.'' antwoordde hij, terwijl hij de rest van zijn spullen erbij pakte. Gelukkig had hij alles mee wat nodig was voor de les. Vervolgens excuseerde hij zich voor het laten schrikken van haar.
“Daar hoef je toch helemaal geen sorry voor te zeggen. Mijn gedachten waren nou eenmaal . . . eh. . . ergens anders,” Hij trok even zijn wenkbrauw wat geamuseerd op. “Maar dat kon jij ook niet weten. Vind je het echt niet erg als ik gebruik maak van je inkt?” werd er gehaast aan toegevoegd.
Hij schudde zijn hoofd. ''Absoluut niet. Ik heb genoeg inkt, pak wat je nodig hebt. Ik heb ook extra perkament mee als je het nodig bent?'' Misschien niet helemaal de waarheid dat van de inkt. Zoals altijd had hij het uitgesteld om op tijd en genoeg spullen te kopen voor het nieuwe schooljaar. Adrastos hoopte stiekem dan ook dat hij snel naar Hogmeade mocht om inkopen te doen. En als het niet mocht, dan was er vast een manier om alsnog te gaan. Regels waren enkel richtlijnen waar van afgeweken kon worden, toch? Met zijn voet tikte hij stilletjes op de grond.

Door de mededeling van Snape leek Novalie van slag te zijn, maar ze bleef volhouden dat het goed ging. ''Weet je het zeker?'' vroeg hij voor de zekerheid nog. Zijn hand haalde hij van haar bovenarm af.
“Heel zeker,” antwoordde Novalie terwijl ze knikte. Overtuigd was hij absoluut niet. Anders zou hij Shane later nog wel verzoeken om te checken.
In plaats van nog verder te gaan over hoe het met haar ging, besloot hij om haar wat afleiding te bieden. Het onderwerp dementors was niet heel interessant meer nadat die dingen hier rond zweefden drie jaar geleden. Adrastos verzocht haar om de bank in de Ravenclaw Common Room niet te beledigen en dat hij de bank geweldig vond. Voor een dutje van maximaal drie uur was het ook een prima bank. Langer en je kreeg rugpijn. Dat hoefde Novalie alleen niet te weten.
“Nou, je hebt me gezien vanochtend. Hoe stijf ik wel niet de bank uit kwam, hehe.” Geluidloos lachte hij.
''Volgens mij ging het nog best soepel?''
“Dank je wel nog dat je me geholpen had om Shane zijn hoofd op te tillen zodat ik kon ontsnappen. Ik hoop dat ik je daar niet al te veel problemen mee heb gegeven.” Daar hoefde ze toch geen dankjewel voor te zeggen?
''Geen moeite,'' glimlachte hij. ''en geen problemen nee, maak je geen zorgen.'' Hij richtte zijn blik even op het bord en nam wat info over op zijn perkament. Extra voorzichtig pakte dipte hij zijn veer in het inkt. ''Heb ik gisteravond nog dingen gemist?''

[ bericht aangepast op 19 juli 2021 - 23:44 ]

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

20 juli 2021 - 0:13 Aynur is offline

Aynur 2380

16 | Pureblood Ravenclaw | Outfit | with Shane, Dmitri & Miran at the DADA classroom

— " W A A R W A S jij nou vanochtend?” klonk de stem van mijn broer ietwat gepikeerd terwijl hij naast me neer plofte op de stoel. Ik trok mijn ogen weg van Adrastos zijn rug en ontmoette de blik van Shane. “Ook, goedemorgen,” zei ik op een kalme toon alvorens ik mijn boeken recht neerlegde en mijn veer in de inkt doopte. “Ik dacht niet dat je me gemist had. Je lag vredig te slapen in de armen van je vriendin,” zei ik nonchalant alvorens ik de datum van vandaag bovenaan het perkament schreef. Ik blies op de inkt om het sneller te laten drogen.
“Waarom wil je dat weten, eigenlijk?” vroeg ik nog voordat Snape het lokaal binnen kwam gedenderd. Hij stak een verhaal of over de vermissing van Aiofe, een leerlinge waar ik niet tot nauwelijks contact mee had gehad. Wel zag ik Shane bezorgd de kant van Novalie opkijken waardoor ik mijn tanden op elkaar knarste. Ik probeerde zijn aandacht af te leiden met de vraag of wij ook konden gaan beginnen met doemdenken.
“Persoonlijk weet ik het nog niet zo goed, maar de rest van de klas lijkt te denken van wel,” zei Shane waarop ik zachtjes humde ten teken dat ik luisterde. “Wat betreft dit soort zaken weten zij het denk ik toch beter dan ik. Wat denk jij dat er gebeurd zou kunnen zijn? Iemand verdwijnt niet zomaar.” Een snuivend geluidje rolde over mijn lippen alvorens ik rechterop ging zitten in mijn stoel en mijn bril rechterop mijn neus schoof.
“Moest jij eens opletten. Met behulp van de juistste gadgets kan iedereen zomaar verdwijnen.” Ik begon meteen met notities maken voor een nieuwe uitvinding. Heel misschien had ik bepaalde personen in mijn hoofd die ik wilde laten verdwijnen, maar ik besloot dat het beter was om dat voor me te houden. Dan bedoelde ik niet alleen Novalie of Aidan, maar ook Miran die vaak zat mijn uitvindingen had gesloopt. Zodra ik doorkreeg dat ik in mijn uitvinders-modus terecht kwam, kuchte ik lichtjes.
Ik keek naar de laatste persoon aan wie ik een kort moment gedacht had, een Slytherin jongeman die op dit moment voor mij zat in gezelschap van Dmitri. Ah, nu ik erover nadacht, was me gevraagd hem bijles te geven voor bepaalde vakken. Ik greep mijn toverstok en boog voorover zodat ik Dmitri in zijn zijde kon porren. “Hey, psstt. Na de les. Plan maken voor bijles,” fluisterde ik zachtjes in de hoop dat Snape het niet zou doorhebben. Miran zelf keurde ik geen blik waardig. Het slopen van mijn laatste uitvinding van voor de vakantie zat me nog behoorlijk hoog.

[ bericht aangepast op 20 juli 2021 - 0:41 ]

I have seen my own sun darkened

20 juli 2021 - 10:17 darkurge is offline

darkurge 3074

☽ SASHA DIGGORY
16 years old • Hufflepuff • Quidditch Captain • DADA classroom • Hufflepuff uniform • W. Kyra

Sasha haar avond had een verrassende wending genomen. Niet doordat Zoya Crawfort haar de leerlingenkamer van Slytherin had uit gegooid. Dat een wending, maar op z’n allerminst verrassend. Nee, het was Amira Black geweest waardoor Sasha haar avond interessant geworden was. Bij toeval had ze de Slytherin dame aangesproken, omdat ze alleen stond. Maar ze had er geen seconde spijt van gehad. Erg bevooroordeeld was Sasha niet, maar met personen van die afdeling was ze meestal wel voorzichtig. Het was niet voor niks dat Slyterin het grootste aantal duistere tovenaars had voortgebracht. Amira leek daar echter geen van te zijn. Ze was aardig en grappig, en schroomde er niet voor om haar afdelingsgenoten niet al te serieus te nemen.
Nadat Sasha de leerlingenkamer uitgebonjourd was, was ze teruggegaan naar haar eigen Common Room. Het was jammer dat ze Amira niet langer kon spreken, maar wat had ze verwacht? Dat ze een vriendschap met de dame zou kunnen opbouwen? Sasha wou niet te hard van stapel lopen.

De ochtend daarna was ze wakker geworden in de meisjesslaapzalen in de Hufflepuff Dorm, waar ze een kamer deelde met Alina, Novalie en Aiofe. Maar toen Sasha wakker werd was Aiofe haar bed nog altijd onbeslapen. Met een vreemd gevoel stapte Sasha haar bed uit. Het was niets voor Aiofe om niet in de slaapzalen te slapen. Dat had ze hiervoor ten minste nog niet vaak met haar meegemaakt. Wat ook niet hielp is dat ze haar vriendin niet meer had gezien op het feestje gisteravond. Terwijl ze toch echt had gedacht dat ze wel zou komen.
Aangekleed en na te hebben gegeten maakte Sasha haar weg naar het Defence Against the Dark Arts lokaal. Ze zag enorm op tegen de eerste les van Snape, die altijd de leerlingen van zijn eigen afdeling onevenredig erg voortrok. Met tegenzin liep ze het lokaal binnen en nam plaats aan een van de vele tafeltjes. Langzaam druppelden de leerlingen binnen.
“Hi Sas.” Het was Kyra die naast Sasha plaats nam en meteen haar stoel dichter naar die van Sasha schoof. “Hoe was je vakantie?” Vroeg ze.
“Waar was jij dan gisteravond?” Vroeg Sasha geinteresseerd. Het was haar gisteravond helemaal niet opgevallen dat Kyra niet op het feest was, maar achteraf gezien was het heel erg vreemd dat de dame geen entree had gemaakt. De vraag naar haar vakantie, vergat Sasha meteen. Ze was veel te nieuwsgierig naar wat Kyra had uitgespookt de vorige avond.

Het moment dat Snape zijn grand entrance maakte leek de goede sfeer in het lokaal te verdwijnen. Misschien lag het aan Sasha, maar zodra die man een ruimte binnen kwam, voelde ze de kilte meteen die hij met zich meebracht.
"Zijn wij in het verkeerde lokaal of hij?” Kyra boog zich naar Sasha toe.
“Helaas allebei niet.” zei Sasha. “Dit jaar geeft Snape dit vak... dus dat beloofd nog wat.” Ze gaf haar vriendin een veel betekende blik. “Een of andere professor Slughorn geeft nu Potions. Hij heeft ook een soort elite clubje opgericht. De ‘Slug Club’” Gebaarde Sasha met haar handen. “Ik weet niet precies wie er allemaal een uitnodiging hebben, maar in ieder geval Jem en Ilias. Het zou me niet verbazen als half Slytherin is uitgenodigd.”
Snape lichtte de klas in over de vermissing van Aiofe. Vrijwel meteen na het hoorden van zijn woorden sloeg Sasha dicht. Alle geluiden in de klas leken te worden gedempt. Ze voelde zich volledig opgesloten in haar eigen hoofd en lichaam. Niet Aiofe, niet opnieuw....
Sasha haar gezicht werd lijkbleek, haar handen ijskoud. Alle gevoelens die net leken te slijten na de dood van Cedric, kwam in één klap terug.
“Dus eh, wat is Merlin’s naam gister allemaal gebeurd?”
Op dit moment was Sasha enorm dankbaar dat Kyra naast haar zat. Alleen door het horen van het stem van haar vriendin, leek ze haar eigen terug te vinden.
“Nou..” begon ze moeilijk. “Niets.” zei ze vervolgens. “Aiofe was niet eens op het feest.” Onder de tafel reikte Sasha naar Kyra haar hand.

[ bericht aangepast op 20 juli 2021 - 10:18 ]

20 juli 2021 - 11:26 darkurge is offline

darkurge 3074

♠ Ashley Joseph Jones ♠
- Ready to start a Revolution -
17 years old • Gryffindor • Progressive • Gryffindor Uniform • DADA Classroom • w. Aidan

Waarom feestjes en alcohol altijd tot questionable keuzes leiden, wist Ashley niet zo goed. Maar dat het zoenen met Willow in het bijzijn van al zijn klasgenoten een twijfelachtig keuze was, was zeker. Deze ochtend moest daar nog bijkomen dat er blijkbaar een klasgenoot met te veel vrije tijd was, aangezien iemand het lollig vond om roddels te verspreiden via een perkament in alle leerlingenkamers. Ash had het enigszins benauwd gekregen bij het lezen van Pandora en zijn naam. Dit hiep al helemaal niet mee om een kans bij Aidan te maken. Ook begreep hij er niets van hoe iemand dit van Dora en hem kon weten. Hij had het zelf in ieder geval aan niemand verteld en kon zich ook niet voorstellen dat Pandora dat zou hebben gedaan. Hun vriendschap was bijzonder, maar wel een vriendschap. Ashley was ervan overtuigd dat Pandora dit ook zo zag. Maar wie wist er dan van hun eigenaardige relatie af? Hij had echt geen idee.

Vastberaden om erachter te komen wie zijn geheim met de rest van de school had gedeeld, liep Ashley door de gangen. Bij zijn eerste les van vandaag zouden al zijn klasgenoten aanwezig zijn; iedereen volgde immers het vak dat dit jaar door Snape gegeven zou worden. Hij nam plaats aan het achterste tafeltje, vanaf hier kon hij goed in de gaten houden wie zich vreemd gedroeg.
Het duurde niet lang voordat Pandora het lokaal binnenkwam lopen met een nijdige Maximus op haar hielen. Voor iemand die zo aanbeden werd door zijn kleffe vriendinnetje, zou je toch denken dat je wel wat relaxter in het leven zou staan? Blijkbaar niet. Als hongerige aasgier hield Maximus zijn blik op Pandora gericht. Waarna hij zijn blik verplaatste naar Ashley. Hij mocht van geluk spreken dat Max geen basilisk was, want anders had Ashley nu het loodje gelegd in het DADA lokaal. Onschuldig stak Ashley zijn handen in de lucht. Pandora’s broer moest eens weten. Als hij het al erg vond dat hij met z’n zusje zoende, was het maar beter dat hij niet wist dat Ashley de hele zomer in Pandora haar bed had geslapen. Waarschijnlijk zou hij dan ter plekke imploderen van woede.
Het was Madigan die ervoor zorgde dat Maximus zijn blik afwendde.

Ashley leunde over zijn tafeltje heen en tikte Pandora aan.
“Weet jij wie weet van.. ons?” zei hij op een nogal mysterieuze toon.
Pandora draaide haar knappe gezichtje naar Ashley toe. “Jij en ik.” was haar antwoord.
“Precies.” zei Ashley. “Dat dacht ik ook. Maar nu weet de hele school het.”
Erg onder de indruk van de roddel leek Pandora niet. Nonchalant haalde ze haar schouders op. “Iedereen weet toch dat we vrienden zijn.” zei ze.
Ashley glimlachte. Dit was een van de redenen waarom zo’n sterke vriendschap met het meisje had. Ze was zo ontwapenend en met Pandora haar logica hoefde je je bijna nergens écht druk om te maken. Zijn beste vriendin draaide zich weer om en Ash zag hoe ze naar buiten keek. De zaak was zo te zien afgedaan.

“Hé, vind je het oké als ik hier kom zitten?” Klonk Aidan zijn stem twijfelend.
Verbaasd maar ook opgelucht keek Ashley op. Aidan wou dus nog wel met hem praten. Of wou hij nu juist met hem praten, aangezien hij dacht dat hij met Pandora was?
“Tuurlijk. Graag zelfs.” zei Ash. Zijn ogen gleden over de knappe blonde jongen heen en zag hoe zijn Prefect badge glimmend op zijn borst was gepind.
“En, hebben jullie er nog een leuk feestje van weten te maken gisteravond?” vroeg Aidain. “Sorry trouwens dat ik niet kwam, maar ik had niet zoveel zin om in de Slytherin Common Room te moeten zijn.” Een grijns verscheen op Aidan’s gezicht.
Ashley lachte. “Nee, dat kan ik begrijpen.” Hij leunde naar de jongen toe. “Het is dat ik mezelf het doel heb gesteld om één keer in alle leerlingenkamers te zijn geweest, anders had ik het misschien niet gedaan. Je weet hoe ik over die slangen denk.” Vertrouwde hij Aidan toe. “Nu kan ik in ieder geval die Common Room van m’n lijstje afstrepen. Nog twee te gaan.” Ash ging weer recht op zijn stoel zitten. “Het was trouwens wel leuk.” vertelde hij over de avond. “Leuker dan ik had verwacht in de kerkers.”

“Hallo, sukkel.” Kyra begroette Aidan en gaf daarna Ashley een veek betekende blik. “Wij moeten later vandaag bij praten.” Shit. Ashley had gehoopt dat niemand zou beginnen over de roddel die over hem de school rond ging en al helemaal niet in het bijzijn van Aidan.
“Ik claim je voor vanavond.” liet Kyra hem weten.
“Prima.” Zei Ashley. “Waar was je gisteravond? Ik heb je gemist op het feest!” Kyra was hem een uitleg verschuldigd. Normaal kwam ze altijd naar de feestjes binnen het kasteel, het was niets voor haar om niet op te komen dagen.
Ashley wendde zich weer tot Aidan, maar wist niet goed wat hij moest zeggen. Hij kon moeilijk met de deur in huis vallen en ontkennen wat er op het perkament had gestaan. Wat zou Aidan dan wel niet van hem denken? Het interesseerde de jongen waarschijnlijk niet eens met wie Ashley zoende.

Snape nam het woord voordat Ashley zijn gesprek met Aidan kon hervatten. De docent vertelde kort over Aiofe. Ze zou vermist zijn. Meteen speurde Ashley het klaslokaal af, maar niemand leek zich vreemd te gedragen. De meeste leerlingen waren vooral geschrokken door het nieuws. Ashley zelf ook, maar er wakkerde ook iets anders in hem aan. Een soort strijdlustigheid. Er moest echt iets gedaan worden aan de steeds grotere duisternis in de samenleving. Ze moesten opstaan tegen de volgelingen van Voldemort. Als ze dat niet zouden doen, zou het misschien niet lang duren voordat de volgende leerling verdween.
Alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat Aiofe vermist was, ging Snape verder met zijn les.
“Ik hoop dat alles goed komt met Aiofe.” mompelde Aidan.
Ashley knikte instemmend. “We moeten iets doen.” Zei hij vastberaden. Er ontstond meteen een plan in zijn hoofd. Wat die snitch kon, kon hij ook. Maar zelf zou Ashley een perkament ophangen om leden te werven voor een soort anti-Voldemort, anti-Death Eater genootschap. Theo, Jem, Aster en Joakim zouden hem vast bijstaan en hopelijk wilden meer leerlingen zich aansluiten bij zijn groep.
“Zeg eens, als ik een groep zou oprichten, om te strijden tegen de duisternis binnen de school, zou je er dan bijgaan?” Vroeg hij op gedempte toon, maar recht door zee aan Aidan.

[ bericht aangepast op 20 juli 2021 - 11:28 ]

20 juli 2021 - 18:50 darkurge is offline

darkurge 3074

⌘ Dmitri Viktor Volkov ⌘
16 years old • Slytherin • Quidditch Captain • DADA Classroom • Hogwarts Uniform • with Miran

Dmitri was naast Miran gaan zitten en kwam meteen ter zake. Gisteravond had hij die 10 galjoenen verdient, met gevaar voor eigen leven. Hij was er vrijwel zeker van dat Zoya vandaag nog niet met hem zou praten. Maar het was het waard geweest. Dmitri had voor zijn gevoel indruk gemaakt op Miran en dat was het enige wat telde.
“Ook goedemorgen.” zei Miran. “Wanneer komt het jou het beste uit?”
“Hogsmaede, aanstaand weekend.” liet Dmitri weten. “Dan koop ik meteen een boterbiertje voor je in The Three Broomsticks. Een biertje of twee kan ik wel lijden, met m'n zuurverdiende geld.” Hopelijk was dit niet te voortvarend in de ogen van de jongen naast wie hij zat. Ondanks dat hij wel meer van Miran zou willen, bedoelde Dmitri het vriendschappelijk. In het verleden had hij al vaak genoeg biertjes met Miran gedaan, hopelijk kwam daar dit jaar door hun zoen geen verandering in.

De mededeling dat Aiofe vermist was, zorgde voor paniek bij Dmitri. Ze was zijn beste vriendin. Hij hoopte vurig dat ze oké was en dat ze snel gevonden zou worden. Maar hij moest toegeven dat het niks voor Aiofe was om zo maar te verdwijnen. Naast zijn zorgen om Aiofe maakte Dmitri zich ook zorgen om zichzelf. Hij wist niet goed hoe hij dit jaar op Hogwarts zou overleven zonder zijn beste vriendin. Hij had haar nodig. Nu meer dan ooit. Nu alles zo in de war was geraakt met Miran en Theo en nu hij Quidditch Captain was. Aiofe hielp hem altijd door moeilijke tijden heen. Wat moest hij doen zonder haar?
Miran tikte onder de tafel met zijn voet tegen Dmitri. Wanhopig had Dmitri het klaslokaal rondgekeken, maar nu wendde hij zich snel tot de jongen naast hem. Hij had één wenkbrauw opgetrokken en vroeg of hij oke was. ''Wil je hier blijven of wil je weg?”

“Nee.” zei Dmitri. “Ik wil blijven.” Uit zijn tas haalde hij een stuk perkament, scheurde een klein stuk af en doopte zijn veer in de inkt.
Wanneer heb je haar voor het laatst gezien?
Krabbelde hij in zijn slordige handschrift neer en, toen Snape zich omdraaide, liet hij het stuk perkament naar Castor Black zweven. Dmitri had er nooit een geheim van gemaakt dat hij niet de grootste fan was van Castor. Zijn tweelingzus Amira mocht hij graag. Maar Castor had eerst een relatie gehad met Avalon en daarna met Aiofe. Zijn twee beste vriendinnen. Wat ze in hem zagen, begreep hij niet, maar hij vertrouwde de jongen niet helemaal. Zijn vermoedens werden door Aiofe haar verdwijning alleen maar gesterkt.
“Hey pssst. Na de les. Plan maken voor bijles.” Josephine Montgomery porde met haar toverstok in Dmitri zijn zij.
Geirriteerd draaide Dmitri zich om. “Flikker op met je bijles. Ik kom later wel naar je toe.”* Hoe kon je nu bezig zijn met bijles? Dat was toch totaal niet belangrijk op dit moment.
Dmitri draaide zich weer om, in de hoop dat Josie hem niet meer zou lastig vallen. Eerst moest hij weten dat Aiofe oké was, daarna kon hij aan andere zaken gaan denken.
“Ze is m’n beste vriendin.” Vertelde Dmitri aan Miran, niet zo goed wetende waarom hij dat nu ineens aan hem wou vertellen. “Ik denk dat ik na de les met Professor Pomfrey ga praten.” Zijn voet had hij nog niet verplaatst. Het voelde fijn om Miran zijn voet naast die van hem te hebben. Het contact was minimaal, maar Dmitri voelde zich door hun aanraking minder alleen.

*sorry Josiee!!!

[ bericht aangepast op 20 juli 2021 - 18:52 ]

20 juli 2021 - 19:18 darkurge is offline

darkurge 3074

MAXIMUS 'MAX' LOVEGOOD
18 years old • Slytherin • Beater • DADA Classroom • Hogwarts Uniform • w. Madigan

Woedend keek Maximus naar Ashley, de jongen zat achter zijn zusje in het Defence Against the Dark Arts lokaal. Blijkbaar was hij nog niet helemaal levensmoe, want het was een slimme zet van hem om niet naast Pandora te gaan zitten. Al wist Max nu niet goed met wie zijn zusje dan had afgesproken. Ze had toch echt gezegd dat ze met iemand had afgesproken, als het niet Ashley was, wie dan wel? Doordat Aidan naast Ashley ging zitten, wendde Max zijn blik af. Hij zou de jongen later aanspreken op zijn gedrag en hem opleggen niet meer in de buurt van zijn zusje te komen, de smeerlap.
Zijn schouders stonden gespannen, zijn tanden beet hij stevig op elkaar. Hij had zijn blik dan wel van Ashley afgewend, hij was nog steeds furieus over het hele gebeuren. Met een roddel als deze zou het voor Pandora al helemaal moeilijk worden om een geschikte man te vinden. Je nam een meisje toch niet meer serieus nadat ze met een clown als Ash waren geweest?
“Alles goed?” Madigan kwam naast hem zitten, legde haar veel kleinere hand op de zijne en kuste zijn wang. “Als je wilt, dan kan ik later even met haar praten?”
“Graag.” Zei Max, zonder zijn kaken van elkaar af te halen. Zijn vrije hand balde hij tot een vuist. Daarna draaide hij zich naar zijn vriendin toe. “Waarom kan ze zich niet gewoon een keer gedragen?” vroeg hij op gedempte toon. “Ze staat al bekend als...” Maar hij kreeg de woorden niet over zijn lippen. “Gewoon niet goed.” besloot hij, om een ergere woordkeuze te voorkomen. “En dat dit!” Geergerd sloeg hij zijn boek op tafel. “En wie is die snitch uberhaupt?! Als ik daar achter kom, he!” Uiteindelijk was het de schuld van degene die deze roddels verspreidde en niet van Pandora. “Wie het ook is, ik maak ze een kopje kleiner.”

Snape begon de les na de mededeling dat een Hufflepuff niet meer gezien was sinds gisteravond. Zouden de leraren er ooit aan denken dat ze waarschijnlijk bij een of andere gast in bed lag? In plaats van dat er meteen een hele missing persons case op de been moest worden gebracht.
“Hopelijk is Aiofe okay.” murmelde Madigan. Veel interesse had Max vandaag niet in de les, al zou hij later wel aantekeningen willen maken. Maar eerst moest hij nog met Madigan praten.
“Als ik jou was zou ik me niet te veel zorgen maken.” zei Max een beetje ongeintereseerd. “Die heeft waarschijnlijk bij een of andere zevendejaars geslapen na het feest.” grinnikte Max. “Dat zijn die Hufflepuffs niet gewend.” Het was de saaiste afdeling wat Max betreft. "Eén afdelingsgenoot heeft een keer seks en de hele pleuris breekt uit."

Nadat Snape zijn les, zonder zich iets van het geroezemoes onder de leerlingen aan te trekken, vervolgde, begon Max met het maken van aantekeningen.
“Ik krijg echt de kriebels van die wezens.” zei Madigan.
Max ging door met het maken van aantekening met zijn linkerhand en met zijn rechterhand kneep hij kort in Madigan haar hand. “Dat komt goed uit, want je hoeft nooit meer bij ze in de buurt te zijn.” Het beschermen van Madigan was naast het beschermen van zijn zusje, zijn grootste prioriteit.
“Heb je nog wel kunnen slapen? Sorry dat ik zo vroeg al uit bed was.” Max wou het niet meer over de vorige avond of Zaheer zijn opmerkingen hebben, maar wilde zich wel verontschuldigen. Het was niet netjes dat hij zo vroeg zijn bed uit was geslipt. "Vergeef je me?" vroeg hij met een kleine glimlach op zijn gezicht.

[ bericht aangepast op 20 juli 2021 - 19:20 ]

21 juli 2021 - 1:48 MeIinoe is offline

MeIinoe 1432

Miran Perceval Crawfort

16 ― Slytherin ― Quidditch Beater ― Slytherin uniform ― with Dmitri ― Defence Against the Dark Arts lokaal

〚 I should've trusted my trust issues. 〛

Dmitri was meteen ter zake gekomen over de galleaons toen hij naast Miran kwam zitten en vroeg wanneer hij deze kreeg. “Hogsmaede, aanstaand weekend.” werd zijn vraag mee beantwoord toen hij vroeg wanneer de andere jongen tijd had. Gelukkig hadden de Aurors nog niet verboden om naar Hogsmaede te gaan. Wat zou het toch saai zijn als ze alleen maar in het kasteel mochten blijven. Hij knikte even als antwoord. Dan had hij in ieder geval weekendplannen en Dmitri was ook geen slecht gezelschap. Juist het tegenovergestelde. “Dan koop ik meteen een boterbiertje voor je in The Three Broomsticks. Een biertje of twee kan ik wel lijden, met m'n zuurverdiende geld.”
Een kleine glimlach sierde zijn lippen. ''Ik zeg nooit nee tegen boterbier.'' antwoordde hij. Zelf zou hij ook wel één of twee boterbiertjes trakteren. Het was niet de bedoeling dat het 'zuurverdiende geld' meteen uitbesteed werd natuurlijk. De glimlach veranderde in een kleine grijns. ''Het is een date.'' zei hij met een licht plagende ondertoon. Een ietswat nerveus gevoel kwam in hem op, maar deze negeerde hij.

De mededeling van Snape leek grote indruk te maken op Dmitri. Even wist hij niet hoe te reageren of troost bieden of hoe mensen dat ook noemden. Gevoelens waren niet zijn ding, kort gezegd. Met zijn voet tikte hij dan ook die van Dmitri aan zodat hij zijn aandacht had en met één opgetrokken wenkbrauw had hij de stille vraag gesteld of het oké ging. ''Wil je hier blijven of wil je weg?”
Alvorens Dmitri spullen uit zijn tas begon te pakken, antwoordde hij op de vraag. “Nee. Ik wil blijven.” Duidelijke taal. Het was niet nodig om het nu nog eens te vragen. Wie weet later als het leek dat het niet meer ging. Stil keek hij toe hoe de jongen naast hem vlug iets op een stuk perkament schreef en weg liet zweven. Juist.

Voordat hij nota bene kon nadenken of hij er wat over wilde vragen kwam Josephine Montgomery ertussen. Miran kon nog net voorkomen dat hij hevig met zijn ogen ging rollen en dat er een geërgerde zucht uit zijn mond kwam. Wat moest dat raar wicht nou? Het was veilig om te zeggen dat hij geen fan was van de Ravenclaw, met al haar experimenten met muggle rommel. Miran was de reden waardoor wat van die troep geruïneerd was.
“Hey pssst. Na de les. Plan maken voor bijles.” was hetgene wat het meisje zei.
De opmerking bleek niet heel goed te vallen bij Dmitri, gezien deze zich geïrriteerd omgedraaid had om te antwoorden. “Flikker op met je bijles. Ik kom later wel naar je toe.” Hij moest op de binnenkant van zijn wang bijten om niet te lachen. Ten eerste was het het niet het moment om te lachen ―soms had hij nog wel wat tact― en ten tweede zou Snape dit hem niet in dank afnemen. Tijdens de eerste les van de man van dit jaar had hij nog geen zin om problemen te komen. Na zijn opmerking had Dmitri zich weer omgedraaid.

“Ze is m’n beste vriendin.” Even knikte Miran, terwijl hij bedacht wat hij in Merlin's naam moest zeggen of doen. Bij een gebrek aan antwoorden in zijn hoofd, legde zijn hand even op Dmitri zijn schouder. ''Kan ik iets voor je doen?'' Voor zijn gevoel kwamen de woorden wat stuntelig uit zijn mond. Miran wist oprecht niet wat te zeggen of wat te doen. Hij hoopte maar het zo goed genoeg te doen.
“Ik denk dat ik na de les met Professor Pomfrey ga praten.” Pomfrey? Wat had die er mee te maken? Er moest iets zijn wat hij mistte. Of dacht Dmitri dat ze in de Hospital Wing lag?
''Misschien weet professor Sprout ergens in de middag ook wat meer?'' opperde hij. ''Daar kun je ook nog mee praten eventueel.''

A/N: my apologies to Josie <3

[ bericht aangepast op 21 juli 2021 - 1:56 ]

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

21 juli 2021 - 20:52 darkurge is offline

darkurge 3074

⌘ Dmitri Viktor Volkov ⌘
16 years old • Slytherin • Quidditch Captain • DADA Classroom • Hogwarts Uniform • with Miran

Dmitri zag hoe een kleine glimlach Miran zijn lippen sierde, nadat hij had voorgesteld aankomend weekend samen in Hogsmaede af te spreken. Naast Quidditch waren de weekendjes naar het tovenaarsdorp naast Hogwarts een van de weinige dingen waar Dmitri echt enthousiast over was.
“Ik zeg nooit nee tegen boterbier.” Antwoordde Miran. Dat had hij hem niet hoeven te vertellen. Tijdens hun jarenlange vriendschap hadden ze samen genoeg boterbiertjes gedronken in zowel The Three Broomsticks als in hun leerlingenkamer.
“Het is een date.” zei Miran plagerig.
Dmitri wist niet wat hij hoorde. Miran bedoelde toch niet een date date. Daar zou Dmitri niets op tegen hebben, maar dat ging hij nooit aan zijn vriend toegeven. Hij bedoelde het vast niet zo... Nerveus maakte Dmitri zijn blik van Miran los. Dit ging helemaal de verkeerde kant op. Nu al. Toch kon hij het niet opbrengen om ‘nee’ te zeggen. Het was om gek van te worden, de tegenstrijdigheid van zijn gevoelens. Hij wist dat hij Miran beter op een afstandje kon houden, voor zijn eigen veiligheid. Of eerder de veiligheid van zijn reputatie. Maar aan de andere kant was het zo aanlokkelijk om meer tijd met hem door te brengen. Dat laatste leek de overhand te nemen en dus stemde Dmitri in.
“Goed.” zei hij, zo nonchalant mogelijk.

Dmitri durfde te zweren dat hij Miran heel even zag glimlachen nadat Dmitri Josie onnodig had afgesnauwd. Hij wist dat het niet oké was. Ze bood aan hem te helpen en dan deed hij zo. Maar op dit moment kon hij er niet nog iets bij hebben. Dat Aiofe vermist was, was zijn enige focus. Zijn cijfers of bijles konden wachten.
“Kan ik iets voor je doen?” Bood Miran zijn hulp aan.
Dmitri schudde zijn hoofd. Hij had geen idee wat Miran voor hem zou kunnen doen. Zolang hij hem maar niet alleen liet, maar dat zou Dmitri niet hardop durven uit te spreken. Ze waren vrienden, hij moest zich niet zo pussy gedragen.
“Ik denk dat ik na de les met Professor Pomfrey ga praten.” zei Dmitri wat afwezig. Het was het enige wat in hem opkwam.
''Misschien weet professor Sprout ergens in de middag ook wat meer?'' opperde Miran ''Daar kun je ook nog mee praten eventueel.''
Shit. Dmitri zijn desinteresse in de school en zijn eigen opleiding werden pijnlijk duidelijk. Was Pomfrey niet het hoofd van Hufflepuff? Hij durfde te zweren dat dat de naam was van zijn docent Herbology.
”Ja, dat bedoel ik.” Deed Dmitri een poging zijn te kort aan kennis over de school te verbloemen. Het was nou niet bepaald de bedoeling dat Miran erachter kwam dat hij na 6 jaar nog steeds de namen van zijn docenten nog niet kende. “Misschien dat ik met haar ga praten.”

Wat awkward dit. Hij was keihard door de mand gevallen. Ongemakkelijk sloeg Dmitri zijn boek open en deed hij of hij aan het lezen was over dementors, maar de woorden kwamen niet binnen. In zijn hoofd maakte hij zich alleen druk over wat Miran nu van hem zou denken. Hopelijk vond hij hem niet dom. Hij moest het onderwerp van het gesprek veranderen.
“Wie denk jij dat dat perkament heeft opgehangen in de leerlingenkamers?” Was het enige wat ik Dmitri opkwam. Alhoewel dit hem ook niet boeide, was het in ieder geval iets om over te praten.

21 juli 2021 - 22:38 Novalunosis is offline

Novalunosis 525

Julian Nolan Lartius

''In a world where you can be anything be kind''

Hufflepuff — Chaser – Hufflepuff Uniform — DADA Class – With Novalie & Adrastos

Wat een gezellige avond in de Hufflepuff common room had moeten zijn was veranderd in een ongemakkelijke avond. Nadat Josie was vertrokken hadden de twee jongens nog een poging gedaan om hun privé-feestje door te laten gaan, maar de sfeer was een beetje te vergelijken met een gesprek nadat iemand een enorm misplaatste opmerking had gemaakt. Het duurde dan ook niet lang voorday Aidan naar zijn bed vertrok. Zelf was Julian nog iets langer opgebleven om nog wat te drinken, maar ook hij besloot al vrij snel dat er in zijn eentje niet echt veel aan was en ging naar bed. Het voordeel was wel dat ze nog genoeg eten en drinken over hadden voor tussendoor. En dat hij de volgende ochtend niet wakker werd met een kater, in tegenstelling tot zijn jaargenoten.
De volgende ochtend werd zijn humeur er niet echt veel beter op. Op het prikboord was en briefje verschenen van een zekere Snitch[, Het briefje viel niet te verwijderen en bovendien werd er belooft dat er nog meer geheimen zouden worden onthuld. Dat was echter niet hetgeen wat zijn aandacht trekte; dat deed het eerste geheim namelijk. Ashley en Pandora. Een combinatie die hij nooit had zien aankomen, en nieuws wat toch wel een golf van jaloezie deed opwellen. Maar wat had hij dan ook verwacht? Het was niet alsof Pandora hem ooit als iets anders dan een vriend had behandeld en zelf had hij ook niet voldoende moed om een stap te ondernemen. Er was een reden dat hij in Hufflepuff was ingedeeld en niet in Gryffindor.
De avond ervoor en het bericht in de ochtend had zijn enthousiasme voor het nieuwe schooljaar gedoofd als een vlam onder een waterstraal. Desondanks begaf hij zich die ochtend naar het Defence Against the Dark Arts lokaal. De meeste leerlingen hadden al een plekje gekozen, waardoor er vrij weinig keuze overbleef. Julian nam plaats achter Novalie en Adrastos. Met die twee kon hij het wel goed vinden, waardoor de plek helemaal niet zo'n ramp was. Degenen achter hem mocht hij wat minder, maar dat deed er niet veel toe.
Tot zijn verassing kwam Snape het lokaal binnen stormen. Het was algemeen bekend dat de leraar zijn pijlen had gericht op het vak DADA. Het was hem dus toch gelukt. Met een zwaai van zijn toverstok sloot hij de deuren en als gevolg verdween het geroezemoes ook. Echter begon Snape nog niet met de les. Hij kwam met nieuws over Aiofe. Met een opengevallen mond luisterde Julian naar de informatie, terwijl zijn hartslag steeg. Aiofe was niet het type wat zomaar verdween, haar absentie kon niet veel goeds betekenen. De kamer leek plotseling een stuk koeler aan te voelen, terwijl Snape's ijzige stem verder ging met de les, alsof hij zojuist verteld had dat iemand te laat was in plaats van vermist. Alles in Julian schreeuwde erom om in actie te komen in plaats van een les te volgen over Dementors. Aiofe was –ondanks dat ze een relatie gehad hadden– een van Julian's goede vrienden.
Toen Snape's aandacht op de lesstof was gericht boog Julian zich over zijn tafel heen richting Novalie en Adrastos. ''Hey,'' trok hij hun aandacht en onderbrak hij tevens het gesprek wat de twee al voerden, ''Hebben jullie Aiofe nog op het Slytherin feestje gezien?''

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

22 juli 2021 - 18:41 reguluswife is offline

reguluswife 37248

CASTOR AELIUS BLACK

sending your selfies to NASA because you're a star

sixteen • gryffindor • beater • with amira • dada classroom

Aiofe was nog steeds niet gevonden. Na het feest gisteravond had hij nog lopen zoeken met zijn aangeschoten hoofd, maar zonder succes. De wallen onder zijn ogen waren niet alleen te weiten aan de kater. Zodra hij ‘s ochtends zijn ogen opende, na een korte nacht rust, was hij uit bed gesprongen en had hij zich rap aangekleed. Met zijn blouse binnestebuiten, kraag overeind en stropdas schots en scheef begaf hij zich richting de Hufflepuff Common Room. Om redenenen die niet genoemd zullen worden wist Cas hoe je binnen moest komen. Hij wilde echter niet als één of andere madman de kamer binnenstormen op dit tijdstip en wachtte met veel moeite en ongeduld af tot het eerste meisje de Common Room. Nog net niet smekend had hij haar gevraagd de meisjesdorms te checken. Geen spoor. Zijn volgende stop was Dumbledore’s kantoor. Hier zou het waarschijnlijk ook niet erg gewaardeerd worden als hij zo binnenkwam vallen. In twijfel met zichzelf liep hij honderden keren heen en weer voor de ingang tot het kantoor. Het kon natuurlijk altijd dat Aiofe ergens anders in slaap was gevallen. Maar zo lang? Gister op het feest had ook niemand haar gezien. Hij kwam pas uit zijn trance toen een kleine hand de zijne vast pakte. Amira.
''Cas, wat is er aan de hand?''
Cas keek haar even aan, waarna er een waterval aan woorden uit zijn mond kwam. Het duurde niet lang voor zijn geduld compleet op was en hij Dumbledore’s kantoor binnenviel, met dank aan Amira die het wachtwoord wist. Het bleek twee vliegen in één klap te zijn: McGonagall was ook aanwezig. Normaal was een boze McGonagall vrij angstaanjagend, maar hij merkte het nauwelijks op, net als Kyra en Adrastos die haastig het kantoor verlieten.

Dat was allemaal zo’n klein uur geleden. Hoeveel hij ook protesteerde, McGonagall verplichtte hem om naar de les te gaan, some bullshit dat de eerste les van het jaar absoluut essentieel was. Onrustig tikte zijn voet op de grond. Er zat een halfplan in zijn hoofd om zich zo te gedragen dat Snape hem de les uit zou gooien, maar dan kan kwam McGonagall achter hem aan en dood of in het nablijflokaal was hij ook niet bepaald nuttig voor Aiofe.
''Als je weg wil of wat dan ook, moet je het zeggen oké?'' zei Amira zachtjes.
Cas keek haar kant op een glimlachte dankbaar. “Komt goed,” zuchtte hij. Het liefst zou hij na de les zijn afdelingshoofd weer opzoeken, maar ze had hem beloofd dat ze hem op zou zoeken wanneer ze meer nieuws hadden. Geduldig zijn was alleen niet een van zijn sterkste eigenschappen. “Kun jij niet nog proberen wat info te winnen bij je Slytherin-vriendjes?” vervolgde hij op een zachtere toon. Niet zo zeer omdat ze bekend stonden als het meest duistere huis, maar ze leken vaak meer te weten dan de rest over bepaalde zaken.
Alsof je het over de duivel had viel er een stuk perkament op zijn tafel. Wanneer heb je haar voor het laatst gezien?. Cas’ blik schoot omhoog en ontmoette die van Dmitri. “Klojo,” mompelde hij binnensmonds. Als de situatie niet zo serieus was had hij een kinderachtiger antwoord gegeven. Gister na het avondeten. Jij?. Zodra Snape even de andere kant op keek liet hij het briefje terugzweven naar Dmitri.
Met tegenzin trok hij zijn tas opschoot om eindelijk zijn boeken te pakken, maar boven op lagen geen boeken, maar een van zijn favoriete zoete snacks: chocoladeballen gevuld met aarbeiden-creme. Die konden maar van één persoon zijn. “Huh.” Hij besefte zich toen pas dat hij niet ontbeten had en propte een van de hemelse zoetigheden in zijn mond. “Wbiw jwe ow wwn?” Cas duwde de doos richting Amira, waardoor zijn blik op het kaartje viel. Zoya. Het was te verwachten. Hij draaide zich om, om haar blik te vinden. Eenmaal hij deze had, stak hij zijn duim op bij wijze van een antwoord.

[ bericht aangepast op 22 juli 2021 - 18:41 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

22 juli 2021 - 23:53 reguluswife is offline

reguluswife 37248

MADIGAN ZEPHYRINE ELINGSTON

I've been dancing with the devil

sixteen • slytherin • with maximus • dada classroom

“Graag,” was Max grommende antwoord op haar vraag. Ondanks dat Mads dit antwoord had verwacht, hoopte ze eigenlijk dat het niet nodig zou zijn. Er waren niet veel gespreksonderwerpen die overeenkwamen tussen haar en Pandora, afgezien dat ze beiden graag Zaheer dwars zaten. Dat kon nog wel iets zijn om over te bonden.
”Ik zal proberen vandaag ergens met haar te praten, okay?” zei Mads geruststellend.
“Waarom kan ze zich niet gewoon een keer gedragen?” vervolgde Max op een zachtere toon. “Ze staat al bekend als...” Ze trok een wenkbrauw op. “Gewoon niet goed. En dan dit!” Zijn boek belandde met een luide klap op tafel. “En wie is die snitch uberhaupt?! Als ik daar achter kom, he! Wie het ook is, ik maak ze een kopje kleiner.”
Mads knikte vol medeleven terwijl ze naar Max zijn geraas luisterde. In alle eerlijkheid snapte ze alle heisa niet helemaal, maar aan de andere kant, als ze zelf een jonger broertje of zusje hebben, dan zou ze ook niet willen dat er zulke verhalen rond ging over hun – of ze nu waar waren of niet. De snitch een kopje kleiner maken zou dan ook op haar to do-list staan. Ze vouwde haar hand om zijn gebalde vuist en wrikte zijn vingers uit een. Ashley was absoluut geen verkeerde jongen, dat moest ze toegeven, zelfs al waren ze behoorlijk uitelkaar gegroeid. Dat was iets wat ze echter maar niet aan Max zou vertellen, voordat ze zelf ook de wind van voren kreeg. Pandora was ook absoluut niet de enige die rond rommelde met iemand. “Max, het komt wel in orde. Je weet hoe Hogwarts is. Over een paar dagen is er weer een nieuwe roddel en dan is iedereen dit alweer vergeten.” Ze wilde haast opperen dat ze zelf ook wel een roddel de wereld in konden brengen zodat deze nog eerder verdween, als dat hem gerust zou stellen. “Soms moeten meiden een paar kikkers zoenen voordat ze een prins vinden. Pandora vindt vast uiteindelijk wel een jongen die goed en waardig voor haar is.” Al bestond die waarschijnlijk niet in Max zijn ogen. “En een echte gentleman zou niet neerkijken op een paar foutjes die een meisje begaan is.” Mads kneep zachtjes in zijn hand. “Als je er achterkomt wie de snitch is, dan help ik wel mee,” beloofde ze. Gelijk een goede kans om wat curses en hexes te oefenen.

De les begon niet veel later met een mededeling van Snape dat er een Hufflepuff leerlinge vermist was. Zelf wist ze dondersgoed wat er gebeurd was, maar je kon nooit vroeg genoeg beginnen met een acteerstukje, wat dan ook de reden was dat ze op een zachte toon tegen Max mompelde dat ze hoopte dat het meisje in orde was. Ergens hoopte ze het ook daadwerkelijk. Het meisje was veel te zacht en zoet naar haar smaak, net een stuk suikerspin, maar ze had net de pech om op het verkeerde moment op de verkeerde plaats te zijn. En als het ging tussen iemand die slechts een klasgenoot was en een vriendin, dan was de keuze snel gemaakt.
“Als ik jou was zou ik me niet te veel zorgen maken.” Max was duidelijk niet geïnteresseerd in dit soort drama. Dat scheelde weer. “Die heeft waarschijnlijk bij een of andere zevendejaars geslapen na het feest. Dat zijn die Hufflepuffs niet gewend. Eén afdelingsgenoot heeft een keer seks en de hele pleuris breekt uit."
Mads haalde haar schouders op en bladerde naar de juiste pagina. “Misschien heb je wel gelijk ja,” zuchtte ze zachtjes. “Ze komt vast later op de dag vast wel weer opdagen. Mag ik wel bij jou blijven? Blijft een naar idee dat iemand ineens spoorloos is…”

Het onderwerp van de les was niet een van haar favorieten en ze uitte haar ongenoegen tegen Max, die nu op zijn beurt in haar hand kneep. “Dat komt goed uit, want je hoeft nooit meer bij ze in de buurt te zijn.”
Mads zond hem een voorzichtige glimlach. “Hopelijk ja. Ik hoef ze niet weer rondom de school te hebben, nare dingen dat het zijn.” Een erg goede motivatie om uit Azkaban te blijven.
“Heb je nog wel kunnen slapen? Sorry dat ik zo vroeg al uit bed was. Vergeef je me?" Er stond een kleine glimlach op zijn gezicht. Het was typisch iets voor hem dat hij hier zijn excuses al voor aanbod. Een gentleman was hij zeker.
”Natuurlijk vergeef ik het je, maar ik miste je wel toen ik wakker werd,” pruilde ze. “Waarom was je er zo vroeg al uit? Kon je niet meer slapen?” Haar stem was zacht. Max was meestal degene die als eerste wakker was, maar meestal bleef hij liggen, tenzij hij het weer in zijn hoofd had gehaald om haar ontbijt te brengen. “Je mag mij ook wakker maken, volgende keer?” Liever dat dan dat hij in zijn eentje ergens mee zat.

[ bericht aangepast op 22 juli 2021 - 23:56 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

23 juli 2021 - 15:22 reguluswife is offline

reguluswife 37248

KYRA ALIYEVA

I put the "lit" in little

sixteen • gryffindor • prefect • chaser • with sasha • dada classroom

“Waar was jij dan gisteravond?” vroeg Sasha, zonder antwoord te geven op de vraag die Kyra haar stelde. Daar zou ze later nog wel weer op terugkomen.
”Ik zat samen met Adrastos in een schattig restaurantje in Griekenland te genieten van de beste gyros die ik ooit gehad heb,” zuchtte ze. Het heerlijke eten tijdens hun vakantie miste ze nu al. Britten hadden nog nooit van kruiden en specerijen gehoord, tot haar grote frustratie. En er waren te veel aardappelgerechten. Kyra was absoluut dol op eten, maar het Britse eten bungelde ergens onderaan de lijst. Het was een crime. “We zouden eigenlijk gisterochtend terug vliegen, maar we hadden er niet echt rekening meegehouden dat we om 11 uur al op Kings Cross moesten zijn, en niet op het vliegveld. Alleen hadden we die vlucht überhaupt al gemist, oopsie.” De schittering in haar ogen verraadde dat ze het zelf geen erge ‘oopsie’ vond. De tien punten die McGogo in mindering had gebracht nam ze voor lief. Het jaar was pas amper begonnen, er waren nog genoeg manieren om er later weer punten bij te sprokkelen. “Eerste vlucht ging pas vanochtend vroeg. Ik had koffie, maar die heeft de reis niet overleefd,” pruilde ze. Zodra ze een korte pauze hadden zou ze house-elves wel lastig vallen om wat voor haar te maken. Zonder zou ze deze dag absoluut niet volhouden. “Ik vertrouw op jou dat je mij wakker weet te houden tijdens deze les, Sas.” Kyra knipoogde naar het meisje naar haar. Snape met zijn eentonige stem en eeuwigdurende monologen waren een goed recept voor in slaapvallen. Het lokaal was ook nog eens verduisterd. Deze man vroeg er gewoon om dat mensen dutjes hielden tijdens zijn les. Het mysterie van Snape in het DADA-lokaal werd snel opgehelderd door Sasha.
“Helaas allebei niet. Dit jaar geeft Snape dit vak... dus dat beloofd nog wat.” Gadver. “Een of andere professor Slughorn geeft nu Potions. Hij heeft ook een soort elite clubje opgericht. De ‘Slug Club’. Ik weet niet precies wie er allemaal een uitnodiging hebben, maar in ieder geval Jem en Illias. Het zou me niet verbazen als half Slytherin is uitgenodigd.”
Kyra’s wenkbrauwen trokken omhoog. “Slugclub?” herhaalde ze met een grinnik. “Wie wordt er vrijwillig lid van een club die zo heet?” Het klonk als een club waar ze slakken verzamelden. Of in plaats van vogels kijken, slakken kijken. “Geen wonder dat zoveel Slytherins uitgenodigd zijn. Die zijn ook allemaal zo slijmerig,” mompelde ze, hoewel er ook genoeg Slytherins waren waar ze niks op tegen had, zoals Amira en Dmitiri. Dat gingen ook nog moeizame lessen worden, als die man zo in elkaar stak. “Eén voordeel, de DADA-docenten houden het vaak niet lang vol, dus we zullen waarschijnlijk geen Snape in ons examenjaar hebben,” vervolgde ze iets vrolijker. Altijd alles positief bekijken.
Het jaar begon gelijk spannend met een verdwijning. Ze kende Aiofe niet heel goed, maar het meisje was nooit overgekomen als iemand die er zomaar vandoor ging. Zeker nu met de geruchten die rondgingen over You-Know-Who was het een reden tot alarm. Weinig studenten hielden hun aandacht bij de les en waren in kleine groepjes aan het praten, niet veel anders dan tijdens een normale les van iedereens minst favoriete docent. Wat, of eigenlijk wie, haar op het moment meer zorgde baarde was Sasha, die alle kleur in haar gezicht verloren was.
”Nou.. Niets. Aiofe was niet eens op het feest.” Sasha’s hand pakte de hare vast. Haar huid was koud en in instinct trok ze haast haar hand terug, maar dat kon ze niet maken. Ze legde haar andere hand over die van Sas heen, waardoor Sasha’s handen gesandwiched waren tussen die van Kyra. Voorzichtig begon ze de hand van haar vriendin warm te wrijven. Het leek haar sterk dat er ‘niets’ gebeurd was op het feest, het bleef Hogwarts, maar ze liet liggen. Voor de roddels kon ze altijd Ashley nog benaderen. “Had ze wel moeten komen?” vroeg ze zachtjes. “Laat het weten als je het lokaal uit wilt, okay?”

[ bericht aangepast op 23 juli 2021 - 15:23 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

23 juli 2021 - 20:32 MeIinoe is offline

MeIinoe 1432

Miran Perceval Crawfort

16 ― Slytherin ― Quidditch Beater ― Slytherin uniform ― with Dmitri ― Defence Against the Dark Arts lokaal

〚 I should've trusted my trust issues. 〛

''Het is een date.'' had hij geantwoord, een licht plagende toon aanwezig in zijn stem. Het nerveuze gevoel wat opkwam, negeerde hij. Dit betekende echter niet dat het niet aanwezig was. Even dacht hij het verpest te hebben. Hoewel er niets was om te verpesten. Dmitri en hij waren gewoon vrienden. Meer niet. Behalve dan dat ze vorig jaar gezoend hadden. Miran forceerde zichzelf daar niet over te veel over nadenken, maar af en toe lukte dit niet. Zoals nu. Waar hij de andere jongen zijn lippen nog op de zijne kon voelen. Of het branderige en tintelende gevoel van zijn hand toen Dmitri die vasthield, ook al was het maar voor één seconde. ― Merlin, wat was er met me aan de hand? Hij moest zijn hoofd er bij houden.
“Goed.” De stem van Dmitri klonk nonchalant. Oh, dat is onverwacht. Miran had ergens verwacht dat hij een rare blik zo krijgen en dat de jongen niet meer met hem zou spreken. Niet dit. Alhoewel hij hier niet over ging klagen. ''Goed.'' herhaalde hij het antwoord en kort knikte hij. De lichte verbazing wist hij uit zijn stem te houden.

Miran wist even niet wat hij moest toen Dmitri vertelde dat Aiofe zijn beste vriendin was. ''Kan ik iets voor je doen?'' Wat hij kon doen wist hij ook niet als hij hier zelf over na begon te denken. Wat kon je doen voor mensen wiens beste vriendin vermist was? Dat antwoord was vast iets in de trant van 'er is vast niets aan de hand', maar loze beloftes hadden geen zin.
Zijn vraag werd beantwoord met dat Dmitri zijn hoofd schudde van 'nee'. Een reactie die hij eigenlijk al verwachte. Nu moest hij nog bedenken wat te reageren. Lastig was het ook. Hoe konden mensen hier nou goed in zijn?
''Als je van gedachten veranderd,'' besloot hij maar te zeggen. De rest van wat bij bedoelde hoefde hij vast niet uit te spreken. Hopelijk was het duidelijk genoeg.

“Ik denk dat ik na de les met Professor Pomfrey ga praten.” Hij was even verward wat Pomfrey hiermee te maken had. Dit was van korte duur, aangezien hij Aiofe niet echt kende en dus niet wist of zij misschien in de Hospital Wing hielp. Of wist hij veel wat.
Miran stelde voor dat hij na de les ook met professor Sprout kon praten en dat die vast meer wist in de middag. De Herbology professor was dan ook de Head van Hufflepuff. Die zou vast als eerst ingelicht worden over haar studente.
”Ja, dat bedoel ik. Misschien dat ik met haar ga praten.” Hij negeerde de verwisseling van namen. Waarschijnlijk kwam het omdat Dmitri zo ontdaan was.
''Wil je dat alleen doen of?'' vroeg hij, maar aan het einde van zijn zin dwaalde zijn stem af. Hij wilde zich ook niet opdringen.

“Wie denk jij dat dat perkament heeft opgehangen in de leerlingenkamers?” Ah gespreksonderwerp-verandering. Iets wat hij thuis in de afgelopen jaren ook vaak genoeg gedaan had rondom zijn moeder. Op de vraag haalde hij zijn schouders even op. Miran had het niet al te serieus genomen. Misschien was dat wel nodig, maar hij had weinig te verbergen. Toch waren er een paar dingen waarvan hij liever niet had dat ze uitkwamen. Zoals zijn kus met Jordyn. Hij hoopte dat het wicht haar smoel dicht hield. Gekust hebben met een halfblood was niet goed voor zijn reputatie en die van zijn familie, die moest hij hoog houden. In hoeverre die nog hoog was dan.
''Ik zou het niet weten,'' gaf hij toe en hij haalde even zijn schouders op. ''in ieder geval iemand die op chaos uit is.'' Miran keek even richting het bord en besloot een paar woorden op zijn stuk perkament te krabbelen. Misschien wel handig. ''Max is in ieder geval pissed genoeg door de snitch.'' merkte hij op. Als hij eerlijk was zou hij ook niet zo blij zijn om zoiets te lezen over Zoya, maar gelukkig wist zijn zus beter.

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

25 juli 2021 - 0:22 Aynur is offline

Aynur 2380

16 years — Hufflepuff Prefect — Pureblood
Outfit + Logo House + Shoes — DADA classroom — w. Adrastos & Julian

Ik voelde hoe mijn lippen zich tot een glimlach plooide toen Adrastos aangaf dat het nergens voor nodig was om extra goed mijn best te doen deze les zodat ik alles kon onthouden. Het was lief dat hij aanbood om van zijn inkt gebruik te maken. Toch wilde ik mezelf ervan verzekeren dat hij het écht niet erg vond.
Adrastos schudde zijn hoofd. “Absoluut niet. Ik heb genoeg inkt, pak wat je nodig hebt. Ik heb ook extra perkament als je het nodig hebt?” Ik grinnikte en hield bij wijze van antwoord mijn twee perkamentrollen in de lucht. “Ik ken mezelf. Aan het einde van de les zullen er meer tekeningen opstaan dan aantekeningen,” vertelde ik hem met een beschaamd lachje. Ik was nooit degene geweest binnen de familie met écht hoge cijfers en ik het verweet het mezelf dat ik niet goed op kon letten in de les zoals Avalon dit wel leek te kunnen. “Misschien dat ik me deze keer inhoud zodat ik niet de inkt van een ander verspil,” zei ik hoewel mijn stem haar volume verloor.
Het bloed trok uit mijn gezicht zodra ik het nieuws hoorde over Aiofe. Vrijwel meteen maakte ik oogcontact met mijn twee beste vrienden, Aidan en Theseus waarna mijn blik als laatste naar Shane toeging die naast Josephine zat.

Ik probeerde de zorgen van Adrastos weg te wuiven door aan te geven dat het goed met me ging. Daarin leek ik hem niet te kunnen overtuigen. Hij kende me immers langer dan vandaag, dus dit viel te verwachten. Vandaar dat ik het gesprek over een andere boeg poogde te gooien.
Mijn vriend lachte om de grap die ik maakte over hoe stijf ik uit de bank was geklommen vanmorgen. “Volgens mij ging het nog best soepel?” zei hij onder het geluidloos lachen door. Ik grinnikte en stopte mijn haar achter mijn oor zodat deze niet meer als een gordijntje tussen ons hing. Langzaam boog ik mezelf meer naar de zijkant in zijn richting aangezien Snape al met zijn les over Dementors begonnen was. “Ik heb mezelf wel eens soepeler gezien,” vertrouwde ik hem toe op een fluisterende toon. Hierna ging ik weer rechterop zitten aangezien ik Shane niet verkeerde signalen wilde laten oppikken. Vervolgens bedankte ik Adrastos voor zijn hulp.
“Geen moeite,” zei hij met een oprechte glimlach op zijn gezicht. “En geen problemen mee, maak je geen zorgen.” Vanbinnen moest ik lachen om zijn woorden. Eén van de weinige dingen waar ik goed in was, was me druk maken over alles wat los en vast zat. Doordat Adrastos zijn aandacht weer op het bord richtte, werd ik zelf ook aangespoord om informatie over te nemen. Ik aarzelde nog even voordat ik mijn veer voorzichtig in zijn potje met inkt doop, net zoals ik Adrastos eerder had zien doen.
De woorden van mijn vriend vielen in het niet nadat het de ‘Hey’ van Julian was die me nogmaals liet schrikken. Ik zat zo in mijn concentratie om niet nogmaals een potje inkt aan diggelen te gooien dat dit een schokkende reactie veroorzaakte nadat Julian zijn begroeting deze ruw verstoorde. De lucht werd een fluitend geluid tussen mijn tanden gezogen en ik wist nog net te voorkomen dat ook het tweede inktpotje aan zijn einde kwam door mijn hand naar voren te laten schieten. Opgelucht liet ik mijn ingehouden adem ontsnappen en legde mijn voorhoofd te rusten op mijn bovenarm waardoor ik voorovergebogen over mijn tafel kwam te hangen.
“Hij is nog heel,” piepte ik met een hoog stemmetje. Ik haalde mijn hand weg om het bewijs te tonen. “Scherven brengen geluk, werd me vroeger altijd vertelt.” Hoofdschuddend ging ik weer rechtop zitten in mijn stoel en schoof mijn bril iets hoger op mijn neus. “Ik merk er alleen niet veel van,” verzuchtte ik alvorens ik me subtiel Julian zijn kant op draaide in de hoop dat Snape het niet zou merken.
“Hi, Julian,” fluisterde ik met een verontschuldigende toon in mijn stem. “Zou je. . . misschien nog een keer willen herhalen wat je vroeg?”

I have seen my own sun darkened

25 juli 2021 - 17:22 Basim is online

Basim 18651

Joakim Berglund

16 — Gryffindor — Rebel Prefect — Quidditch Keeper — with ~~Aster~~ Julian— at DADA classroom

❝ Another fine day ruined by responsibility. ❞

'Klinkt alsof je een goede avond hebt gehad,' zei Aster, nadat Joakim hem kort en bondig had verteld waarom hij nu zo fris was. Hij voelde zich ook daadwerkelijk uitgerust, de vlinders van verliefdheid nog wat nafladderend. Hij kon het dan ook niet laten om een steelse blik richting Jordyn te werpen, die ook nog niet al te helder leek.
'Het is inderdaad een goede avond geweest.' Joakim glimlachte nog wat dromerig, maar deze verdween toen Aster over Snape begon. Het was een understatement om te zeggen dat Snape nou niet bepaald zijn favoriete leraar was. Om dan ook met zijn woorden de hoop van Aster de grond in te boren. Hij voelde zich er niet echt schuldig over, want zijn vriend was anders sowieso teleurgesteld geraakt.
'Een jongen kan ook maar dromen,' grapte Aster dan ook terug, vast wel wetend dat hij geen serieuze hoop had moeten hebben. Als het aan Joakim lag, hoefde hij niet slechts te dromen over beter onderwijs, maar dit zou ook wel erg per docent verschillen. Bij Snape kon hij waarschijnlijk inderdaad beter blijven dromen.
'Je hebt gelijk,' grinnikte hij. 'Bij Snape is er gewoon geen hoop, alleen maar dromen.' Wat de man vervolgens blijkbaar ook nog even nodig vond om duidelijk te maken. Droogjes vertelde hij dat Aiofe vermist was en ging vervolgens verder met zijn les alsof er niets aan de hand was. Joakim vloekte dan ook en keek bezorgd op zij naar Aster.
Voorzichtig probeerde hij de vingers van de jongen uit hun gespannen houding te halen, maar Aster trok zijn hand al gauw terug voor hij dit kon afmaken. De paniek, de woede, de verwildering, het was allemaal uit zijn blik te lezen en even voelde Joakim zich machteloos. Hij had beter moeten weten dan Aster aanraken, maar het voelde voor hem als een natuurlijke reactie. Het had altijd bij zijn broer gewerkt. Het werkte bij veel mensen, maar niet bij Aster.
'Nee,' was dan ook Asters antwoord op zijn vraag of het ging en de jongen stond abrupt op. Natuurlijk ging het niet, dat had Joakim ondertussen ook wel door. De blik die hij na zijn vraag in Asters ogen gezien had, vertelde hem genoeg. Op dit moment wist hij alleen niet wat hij kon doen, zo midden in de klas. Zijn vriend stormde weg, het lokaal uit. Sip keek Joakim hem na, twijfelend of hij Aster achterna moest gaan. Iets vertelde hem dat hij niet de persoon was die Aster nu nodig had, dus bleef hij zitten. Toch keek hij nog wel een paar keer twijfelend achterom.
Concentreren op de les was voor hem nu geen mogelijkheid meer, dus keek hij naar de mensen voor hem. Vaak dwaalde zijn blik weer af naar Jordyn, die naast haar pleegbroer Theo zat. En in de rij daarnaast zat Julian, alleen. Joakim was nog steeds goed bevriend met zijn ex. Het waren de fysieke behoeftes van de jongen geweest waar Joakim niet aan had kunnen voldoen, waardoor ze hun relatie verbroken hadden. Maar de emotionele band tussen de twee was altijd gebleven. En nu het nieuws over Aiofe en het plotselinge vertrek van Aster hem wel erg onrustig maakten, besloot Joakim dat hij behoefte had aan aandacht van zijn ex. Hij liet zich liever afleiden voor nu dan na te moeten denken. En wie weet kon hij zo op een kortere afstand van Jordyn ook haar aandacht trekken.
Op een moment dat Snape niet naar de klas keek, maar iets achter hem aan het aanwijzen was, schoof Joakim met al zijn spullen in zijn armen twee rijen naar voren om dan naast Julian plaats te nemen. Snape staarde hem boos aan zodra hij dit doorhad, maar bleef gelukkig stil. Joakim wist wel dat zodra hij iets uithaalde, dat dit hem wel punten zou gaan kosten. Hij zou nu dus met iets meer beleid met zijn klasgenoten moeten gaan communiceren.
'Hey,' grijnsde hij naar Julian, terwijl hij vervolgens zijn spullen weer netjes neerlegde en deed alsof hij aantekeningen aan het maken was. Zijn hoofd was alleen te druk en afgeleid om daadwerkelijk mee te krijgen wat Snape nu aan het vertellen was. De jongen was ondertussen ook in gesprek met Novalie en Adrastos voor hen, dus hij hield zich voor nu nog wat afzijdig.
In plaats daarvan focuste hij zich op het schrijven van een briefje aan Jordyn. "Hej sweetheart." schreef hij in het hoekje van zijn perkament, waarna hij het stukje afscheurde en naar haar toe liet zweven op een moment dat Snape's aandacht door anderen werd opgeëist. Hij grijnsde breed naar haar toen zij haar blik ook even op hem gericht had. Hopelijk liep hij niet te veel van stapel, maar na hun kussen uitte hij nu maar al te graag zijn liefde naar haar.

Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

[ bericht aangepast op 25 juli 2021 - 17:22 ]

Stenenlikker

Index RPG Actieve Topics Zoek