[RPG | 15O] Pure Times Are Over — Speeltopic 2 - Speeltopics

Een brede grijns verscheen op Laslo’s gezicht toen Leya begon over de taart. Hij was er goed ziek van geworden, had er een paar dagen op bed door gelegen en het ergste was nog wel dat hij er niet meerdere keren van kon genieten. “De taart was gewoon heel lekker, oké?” zei Laslo, terwijl hij zijn schouders ophaalde. Nog altijd keek hij vol verwondering naar zijn cadeau, zijn muffins. Zodra Leya verkondigde dat ze nog iets voor hem had, keek hij met grote ogen naar haar op. Een tweede cadeau? Vond ze de muffins alleen niet goed genoeg? Laslo dacht na wat het precies kon zijn, maar zijn brein bleef leeg. Het zou in ieder geval niet iets zijn wat makkelijk te geven was, anders had Leya niet gevraagd of hij dinsdagavond vrij was. “Ja, dinsdagavond moet lukken, maar nu ben ik wel benieuwd naar wat je nog meer hebt,” antwoordde hij.
      Laslo haalde zijn schouders op toen Leya hem erop attendeerde dat hij vijfentwintig was, niet vijf. “Inmiddels zou je wel moeten weten dat ik een kind ben in het lichaam van een volwassene,” zei hij, terwijl hij ongegeneerd zijn mond leeg at. Daarna deed hij de doos muffins, op aandringen van Leya, weer dicht. Ze had ook wel gelijk, zichzelf ziek eten was niet ideaal. Zeker niet gezien Laslo vanavond nog een feest moest overleven. Daarnaast had hij sowieso niet zin in een tweede muffin, wat een indicatie was voor hoe hij zich voelde, al probeerde hij zich blij voor te doen. Helaas had Leya hem piekfijn door en kwamen ze al snel terecht op het onderwerp van Evelynn.
      ”Ja maar.. Het is zo’n anderhalf jaar geleden gebeurd. Ik had haar allang vergeven,” zei Laslo. Daarnaast, ze was nu wel aan het flikflooien met Ramsey en die jongen was nog minder loyaal dan hem. Hij mocht dan wellicht niet aan vaste relaties doen, maar toch probeerde hij alles te doen wat los zat. Gezien de status waarin het koppel zich leek te bevinden, voelde dat evenmin als vreemdgaan. Echter leek Evelynn hier totaal geen problemen mee te hebben. Wat had Ramsey toch dat Laslo niet had? Behalve een opgeblazen ego en de brein ter grootte van een erwt. Al maakte dat een persoon niet aantrekkelijk, dus misschien was het maar goed dat Laslo deze dingen niet bezat. “Ik hoop maar dat Ramsey, liever eerder dan later, het verneukt met haar. Dan maak ik wellicht nog enige kans. En ja, we hadden het gezellig, maar daar heb ik niks aan als Evelynn op elk mogelijke moment van de dag achter Ramsey’s dingetje jaagt.” Hij slaakte een verslagen zucht. Dan had hij eindelijk weer eens gevoelens, wilde de dame er niks van weten.
      Bij Leya’s volgende woorden keek Laslo weer op. Ze klonken als muziek in zijn oren. Zij die de idioot afleidde zodat hij op date kon gaan met zijn ex. Of beter gezegd: een vriendschappelijke afspraak. “Dat klinkt als een fantastisch idee,” zei Laslo, gelijk een stuk vrolijker. De gedachte dat hij in alle rust Eve kon spreken, zonder dat haar waakhond in zijn ledematen ging bijten, beurde hem op. “Is mijn verjaardagsfeest een goede plek om het te doen? Ramsey is toch niet uitgenodigd, al gaat hij waarschijnlijk crashen, want die jongen heeft nooit geleerd hoe hij zichzelf kan vermaken.” Na deze woorden liet hij zich theatraal op het bed vallen, waarna hij Leya met zich meetrok zodra zij ook zat. Ze vertelde over haar kamerindeling: een stuk beter dan die van Laslo. Waarom had alleen hij toch steeds last van dat gezeik?
      ”Wees blij, word je tenminste niet constant met al je foute keuzes geconfronteerd,” zuchtte Laslo. Goed, hij wist dat hij veel romantische interacties had gehad in zijn jaren op Metanoia en hij had er wel aan gedacht dat hij mogelijk met een van zijn exen een ruimte zou moeten delen. Echter had Asteria nu wel slechtste combinatie ooit gemaakt. Alsof ze het expres gedaan had, snakkend naar wat tienerdrama. Laslo vermoedde dat haar leven op Metanoia normaalgesproken vrij saai was, zeker als iedereen vrij was. Echter, voordat Laslo zijn gedachten hierover kon uitspreken, was het tweetal al van onderwerp veranderd. Er verscheen een glimlach op zijn lippen toen Leya zei dat ze van kinderen hield en wellicht daarom zo goed met hem overweg kon. “Hmm, das wel een goede, al ben ik niet zó kinderachtig,” zei Laslo. “En hey, heb je geen extra muffins voor mij overgehouden? Aan vijfentwintig heb ik echt niet genoeg hoor.”
      De opmerking over dat iemand hem uit de problemen moest houden, liet hem lachen. “Ik moet toch iemand hebben die mij uit situaties die ik zelf gecreëerd heb redt?” vroeg Laslo, terwijl hij Leya in zijn neus prikte. Op haar andere vraag reageerde hij slechts door met zijn hoofd te knikken. Natuurlijk had hij zin in zijn feestje, dat kon iemand als Ramsey niet verpesten, al zou die jongen graag willen dat hij die macht over Laslo had. “Ik ga mezelf gewoon helemaal lam zuipen, dan krijgt mijn brein toch niks meer mee en hoef ik dus ook niet verdrietig te zijn als ik Eve zie tongen met die flapdrol.” Al was Ramsey toch niet uitgenodigd, dus eigenlijk zou Laslo daar toch geen last van moeten hebben.
      “Maar ik heb een vraag: denk je dat Asteria mij expres met deze drie heeft geplaatst om mij te pesten? Als wraak voor het verstoren van haar lessen?” vroeg Laslo toen plotseling aan Leya, terwijl hij naar haar keek. Het klonk als een logische redenering voor de situatie waar hij zich nu in bevond. Hij was nu eenmaal een irritante leerling en de roodharige engel was daar nooit van gediend geweest. Misschien moest Laslo eens zijn excuses aanbieden aan de dame, al vermoedde hij dat het hem niet ging helpen andere kamergenoten te krijgen, helaas.

Gabrièl rustte zijn blik op de mooie blondine na haar opmerking. Meende Dinah hem nu te vertellen dat er volitares waren die níét met hem een kamer wilde delen? Op een aantal saaie engelen na stond iedereen toch te springen om deze kans? Zeker Salem, met zijn glunderende ogen, denkend aan wat zou kunnen gebeuren. Een grijns verscheen op Gabrièl’s lippen. “Ja, Dini, iedereen wilt een kamer met mij delen. Jij het meest van allen,” kaatste hij grappend terug, waarna een knipoog volgde. Het was weliswaar als grap bedoeld, maar er zat een kern van waarheid in. Hij had heus wel door hoe Dinah ons naar hem kee als ze dacht dat hij niet oplette. Het was ergens wel schattig, dat moest Gabrièl toegeven.
      Zijn wenkbrauw ging vragend omhoog bij de dame haar volgende opmerking. Ze was hem wel flink aan het uitdagen deze ochtend, een beetje vervelend als je het Gabrièl vroeg. Zijn blik schoot dan ook naar Salem, die er een beetje onbenullig bij stond. Het irriteerde Gabrièl dat zijn ex nog steeds even knap was als altijd. Volitares die het met hem uitmaakten zouden lelijk moeten zijn. Dan kon het als een geluk beschouwd worden dat het uit was. In Salem’s geval betekende dat dus een soort pijn dat Gabrièl slecht een keer eerder had gevoeld. Toen hij zijn broer en zus verloren had aan de kant van de engelen. Ruw schopte Gabrièl zichzelf uit zijn gedachten en focuste hij zich weer op Dinah. “Ik weet vrij zeker dat ik dit beter gekund had ja en als ik een kans had, zou ik het zeker aanpassen, maar dat kan ik niet, dus..” antwoordde hij, maar hij stopte halverwege bij het zien van de ondeugende grijns op haar gezicht. Voor de tweede keer ging zijn wenkbrauw vragend omhoog. Wat was ze toch van plan?
      “Oh ja, de surprise party,” zuchtte Gabrièl. Waarom precies moest dat ook alweer in zijn kamer gehouden worden? Kon het niet in Laslo’s eigen kamer gedaan worden? Er waren vast genoeg manieren om die jongen buiten te houden tot vanavond. Zijn blik gleed kort naar zijn ex-vriend, zodra bekend werd dat hij al zou meehelpen met de versieringen. Nou, met z’n tweeën konden ze het prima af toch? Zo groot was de ruimte toch niet en daarnaast waren de jarigen twintigers, wat betekende dat het niet rijkelijk versierd hoefde te worden. “Gezien Salem al zo lief is om je te helpen, zie ik niet in hoe ik nog nuttig ben, maar goed. Voor een prijsje wil ik best helpen,” zei Gabrièl, een kleine twinkeling in zijn ogen. Wat voor een prijs zou hij willen? De opties waren eindeloos. Als hij toch eens wist hoe graag Dinah wilde dat hij meehielp, kon hij peilen tot welke grenzen hij kon gaan. “Ik kom later terug op de prijs die je moet betalen voor mijn hulp, ik kom niet direct op iets goeds.” Daarna liep hij naar de stoel waar Salem de slinger op had gelegd en pakte deze op.
      “Niet liegen,” zei Gabrièl tegen zijn ex-vriendje, toen deze verkondigde dat het hem ook niet uitmaakte met wie hij een kamer moest delen. Met een paar grote passen stond hij tegenover Salem, waarna hij de zojuist opgepakte slinger weer over zijn nek drapeerde. Daarna trok Gabrièl eraan, zodat de bruinharige jongen op enkele centimeters van hem stond. “Niet liegen, iedereen weet dat je nog altijd natte dromen over me hebt. Geef het maar gewoon toe,” zei hij op fluisterniveau, zodat de woorden veilig waren van Dinah’s oren. Met zijn vinger streek hij kort over Salem’s kaak, hopend dat het een reactie bij zijn ex zou uitlokken. Een speelse grijns verscheen op Gabrièl’s lippen. Het was niet alsof hij nog gevoelens voor de jongen had, maar dat betekende niet dat het andersom ook zo was. Hij genoot ervan als hij andere volitares iets kon laten voelen. Het gaf hem een ongekend gevoel van macht. Enkele seconden liet hij Salem wachten, hem het idee gevend dat er nog een aanraking aankwam, vooraleer hij de slinger weer losliet. Het hing nu weer zielig om zijn nek. “Maar ja, laten we op Kali wachten voor de kamerindeling. Dat is wel zo eerlijk,” zei Gabrièl op normaal volume. Hij stapte weg van zijn ex-vriend en nam weer plaats op een van de banken.
      ”En daar ben ik ook wel benieuwd naar, moet ik zeggen. Salem stelt goede vragen vandaag,” ging Gabrièl toen rustig verder. Hij staarde weer voor enkele seconden zijn ex aan, waarna zijn blik weer terugschoof naar de dame. Met zijn kin leunde hij op zijn arm, terwijl hij Dinah vragend aanstaarde. Hij wist dat ze het samen zou organiseren met Kali, wat alleen maar kon betekenen dat het een over-de-top feestje ging worden, denkend aan de kleine demoon. “Mijn kamer is trouwens wel off-limits. Ik wil daar absoluut geen kussende koppels tegenkomen, of nog erger: mensen die de liefde bedrijven op mijn bed. Als ik ze betrap, worden ze er zonder pardon uitgegooid.” Een lieve glimlach volgde deze verkondiging.