|
Laslo’s blik schoof van Evicka naar Jacob, terwijl de twee weer een woordenwisseling hadden. Deze keer over hem, al dan indirect. Het werd hem duidelijk dat de aartsengel erg van haar regeltjes hield. Het was absoluut niet toegestaan om met Laslo te praten over zijn aankomende keuze, alsof Jacob enige invloed ging hebben. Bij het woord ‘schoolpsycholoog’ haalde hij zijn neus op. De realisatie dat hij met Evicka moest gaan praten over zijn keuzestress en bindingsangst maakten hem niet erg vrolijk. De dame was intimiderend en waarschijnlijk nog meer bevooroordeeld dan Jacob. “Ik denk dat ik liever met hem praat,” mompelde Laslo tegen niemand in het bijzonder. No way dat hij Evicka vertrouwde met al zijn diepste geheimen, hoewel Jacob ook niet. Gesprekken met de docent engelenleer gingen in ieder geval wel informeler zijn.
Het gesprek ging daarna soepel over naar de wijnfles die Laslo in zijn tas had verstopt. Hij staarde Evicka kort aan toen ze vermeldde dat ze het ging leeggooien. “Nou, dat is wel een verspilling van goede drank zeg, jeetje,” zei de jongen mopperend, terwijl hij met een pruillip naar zijn ingenomen fles staarde. Die ging hij nooit meer terugzien. Gelukkig had hij er afgelopen nacht erg van genoten, dat verzachtte zijn pijn deels. “Weet u zeker dat u niet wilt drinken, Evicka? Het is echt steengoede wijn. Ik ga heus niet anders naar u kijken als u een glaasje wijn neemt hoor. Integendeel,” probeerde Laslo de inhoud van zijn fles nog te redden. Zeer waarschijnlijk zonder resultaat. Hij slaakte een diepe zucht.
Laslo’s lollige opmerking over Belial leek een gevoelige snaar te raken bij Evicka, waardoor hij al snel een bezorgde kneep in zijn schouder voelde. Was er iets gebeurd? Nou ja, teveel om op te noemen eigenlijk. Misschien kon Laslo op deze manier wel pity points halen bij de aartsengel. “Uh, nou ja, die man is een beetje gewelddadig, hè? Met zijn geschiedenis niet zo gek, natuurlijk, maar ja.. Hij trok me mee aan mijn haar. De straf die hij mij heeft gegeven: totaal onredelijk. Onaangename man, Belial. Enige wat hij wilt is volitares pijn doen,” zei Laslo uiteindelijk, terwijl hij zijn schouders ophaalde. Hij had op zich zelf voor deze man gekozen, maar het kon nooit kwaad om Evicka in te lichten over alles wat de oud-generaal verkeerd deed.
Hij gaf Evicka een vriendelijke glimlach, waarna hij zijn tas had gepakt en doorgelopen was. Hier werd zijn humeur alleen maar meer verpest, zeker toen Evelynn instemde om met Ramsey een kamer te delen. Waarom met hem, uit alle mogelijkheden die er waren? Met een chagrijnig gezicht staarde Laslo naar de kamerindeling voor zich, waarna hij direct naar Evelynn verplaatste om haar ervan te overtuigen zeker níét met de lul een kamer te delen. “Ja,” antwoordde hij kort op haar vraag of hij en Charlize haar andere kamergenoten waren. Helaas was dat zo. Laslo zag in haar gezicht de realisatie wat dit betekende, maar helaas weerhield dit de roodharige er niet van om hem niet te geven wat hij wilde. Demonen waren zo egoïstisch altijd. Een van de vele redenen waarom hij zich niet aan die kant thuis voelde: hij gaf wel om anderen.
Laslo grimaste bij haar woorden. “Ik snap niet dat je liever met die losgeslagen piemel slaapt, maar goed.. Ik begrijp ook wel dat je niet met die bruinharige bitch wilt,” antwoordde hij uiteindelijk. Het liefst schreeuwde hij andere dingen naar haar toe, maar Laslo wilde zijn vers verkregen vriendschap met Eve niet gelijk verpesten. Wel trok hij zijn hand los. Hij kon niet met haar schuldgevoel overweg. Als het haar echt dwars zat, had ze hem wel uit de brand geholpen, in plaats van hem laten zitten met Charlize. “Ik ga wel een kamerruil aanvragen, komt goed,” zei hij kort, gezien hij geen zin had om te horen hoe Eve voor Ramsey zou kiezen. Hij kon de zelfvoldaanheid al op het gezicht van die loser zien staan. Vreselijk irritant kind was het ook, kreeg alles wat hij niet verdiende. Het irriteerde Laslo mateloos. Waarom werd hem niks gegund?
”Eve is sterk genoeg om haar eigen tas te tillen, Ramsey. Gedraag je niet als een gentleman, terwijl je eigenlijk geen manieren hebt,” sneerde Laslo naar de jongen, waarna hij hem een schouderbeuk gaf toen ze langs elkaar liepen. De kamerwisseling ging hij morgen wel regelen, nu wilde hij eerst een paar uur slapen. Zeker gezien er vanavond weer een feest zou plaatsvinden. Dit deed hem eraan herinneren dat hij Jouka nog helemaal niet gefeliciteerd had, een engel die dezelfde verjaardag had als hem. Dat kwam ook later wel. Een gaap verliet Laslo’s lippen. Hij begon echt in te kakken. Zodra hij bij zijn kamer aankwam, Ira, gooide hij de deur open en keek hij kort rond. Het was erg donker, typisch een demonen kamer. Alsof de school zelf hem een richting op wilde duwen. Tot zover de onafhankelijkheid van beide kampen. Laslo rolde kort met zijn ogen.
HIj liep de ruimte rond en bekeek beide kamers, waarna hij besloot wat de beste was. Als hij toch voorlopig met Charlize moest dealen, dan wel met het meest comfortabele bed. Zodra Laslo een keuze had gemaakt, pleurde hij zijn tas op de grond, trapte hij zijn schoenen uit en liet hij zich op het bed vallen. Zijn spullen uitpakken was nu toch nutteloos, gezien zijn plan om nogmaals van kamer te verhuizen. Met Charlize en Ramsey als kamergenoten zou er anders waarschijnlijk weinig van deze ruimte overblijven. Laslo sloot zijn ogen en voelde zich al snel wegzakken. Hij hoopte maar dat niemand zo dom was om hem te storen tijdens zijn slaap.
|
|
