[RPG | 15O] Pure Times Are Over — Speeltopic 2 - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

20 mei 2021 - 21:01 Aynur is offline

Aynur 2380

Pure Times Are Over

Rollentopic ♢ Praattopic 5

Inter Orbis Terrarum
Metanoia Academy

Volitares

Charlize ♢ The Queen of Mean ♢ Veda
Dinah ♢ The Devilish Angel ♢ Veda
Zibiah ♢ The Witchling ♢ Veda
Evelynn ♢ The Girl That Went Rogue ♢ Enjoy_20
Alyssa ♢ Ray of Sunshine ♢ Enjoy_20
Florence ♢ The Queen of Hearts ♢ Iotte
Kali ♢ The Little Rascal ♢ Morrigann
Zuzana ♢ The Fluffball ♢ Morrigann
Leya ♢ Persephone ♢ Morrigann
Aristotle ♢ Status incoming ♢ Morrigann
Lara ♢ The Sacrificed ♢ calice
Valentina ♢ The Fair-feathered One ♢ Dimitrescu
Ramsey ♢ The Troublemaker ♢ calice
Salem ♢ Prince Charming ♢ calice
Elias ♢ The Half-blood ♢ Fika
Jonah ♢ The Fallen King ♢ Fika
Elijah ♢ The Invisible Ink ♢ Raccoon
Luca ♢ The New White King ♢ Raccoon
Donovan ♢ The Mysterious One ♢ Iotte
Laslo ♢ The Morally Grey ♢ Amren
Gabrièl ♢ Lucifer Jr. ♢ Amren
Jouka ♢ The Golden Advisor ♢ Helvar
Asherah ♢ The Dark Princess ♢ Epione
Sorin ♢ The Artist ♢ Epione

Docenten

Asteria ♢ Leer van het Sterfelijke en Onsterfelijke ♢ Veda
Evicka ♢ Taken van een Aartsengel & Schoolpsycholoog ♢ Veda
Kenna ♢ Taken van een Helbewaker & Taken van een Schaduw ♢ Veda
Yuliya ♢ Demonenleer ♢ Amren
Jacob ♢ Engelenleer ♢ calice
Belial ♢ Zelfverdediging & Invaller Boogschieten ♢ Raccoon
Cyrus ♢ Taken van een Adviseur & Schermen ♢ Raccoon

Regels

— Quizlet huisregels
— Zowel Engels als Nederlands is toegestaan
— 16+ is toegestaan, wel aangeven aan begin van de post
— Minimale woordenaantal staat op 150 woorden
— Alleen ik, Nikita, maak de nieuwe topics aan
— Vermelding post; naam, locatie en gezelschap
— Laten we met z'n allen weer wat leven brengen op Q!

Kamerindeling

Ira : Evelynn, Laslo, Ramsey, Charlize
Castitas : Sorin, Alyssa, Elias, Leya
Acedia : Florence, Lara, Jouka, Aristotle
Industria: Donovan, Elijah, Zibiah, Zuzana
Humanitas : Dinah, Kali, Gabriél, Salem
Temperantia : Luca, Valentina, Asherah, Jonah

[ bericht aangepast op 17 juli 2021 - 11:18 ]

I have seen my own sun darkened

17 aug 2021 - 17:19 Paesano is offline

Paesano 15155

YULIYA
docent demonenleer • 1777 / 29 • her office • outfit • with Jacob

De lach op Yuliya’s gezicht werd groter bij het zien van Jacob’s reacties op haar verhaal. Het voelde bevrijdend om ongegeneerd haar verhaal te kunnen doen aan iemand, zonder gezeur slecht te praten over een van hun meest irritante leerlingen. Op de engelvriend voor haar na, vertrouwde ze niemand genoeg om dit op een later moment niet tegen haar te gebruiken. Of haar een sanctie te geven. Zeker Evicka, hoe goed die vrouw ook moge zijn, durfde Yuliya geen gesprekken naast te voeren. Zodra ze aankwam bij het stuk over Ramsey die zijn enthousiasme en aantrekking niet binnen kon houden, werden de ogen van de engel groot, waarop Yuliya haar glas pakte om haar lach te verbergen. Het was altijd al een leuk spelletje geweest om de engelen zo hard mogelijk te shockeren, zelfs al was dit niet gelogen.
”Oh, dat is erg lief van je, Jacob, maar dat komt goed. Ik heb hier nog een aardige voorraad staan om op te teren. Overigens houd ik je wel aan dit aanbod voor volgend schooljaar,” zei Yuliya, nadat ze een slok van haar whiskey had genomen. Nog altijd stond haar gezicht vrolijk. Een grote verandering ten opzichte van een halfuur geleden, toen ze moest dealen met de Queen of Mean. Ze haalde haar schouders op in antwoord op Jacob’s vraag. Yuliya had niet bepaald het idee dat het haar enige profijt ging opleveren als ze Ramsey vertelde dat hij ongewenst gedrag vertoonde. Die jongen was te delusional om het niet als een compliment op te vatten. “Ik ga hem in ieder geval een sanctie geven. Twee maanden schoonmaakdienst, dat verlengd kan worden als hij zich blijft misdragen,” antwoordde ze uiteindelijk. Ze hoopte dat Ramsey er een hekel aan had, dan zou hij zich misschien bedenken het geen tweede keer te doen.
“En oh ja, het gebeurt wel eens. Ik ben natuurlijk een aantrekkelijke dame en die hormonale jongetjes kunnen niet goed omgaan met mijn donkere aura. Normaal gesproken negeer ik het gewoon, dan houden ze gauw op. En als het types zijn als Ramsey zijn, die het als een wedstrijd zien, dreigen met straffen is altijd effectief,” reageerde Yuliya op Jacob’s andere vraag. Ze was benieuwd naar waar deze nieuwsgierigheid vandaan kwam, maar het was niet in haar interesse daarna te vragen. Wellicht had haar engelvriend ook last van vrouwelijke volitares. Dat zou haar niet eens verbazen. Hoewel Yuliya niet op mannen zoals hem viel, moest ze toegeven dat er wel een leuke kop op dat lichaam zat. Ze kon volledig snappen als de jonge volitares daartoe aangetrokken waren. Een korte grinnik verliet haar lippen toen Jacob vertelde dat het hem verbaasde dat Ramsey nog niet versnipperd was. Het liet haar terugdenken aan eerder vanochtend, toen ze gedreigd had met een versnippering proces als hij nog een keer zoiets flikte. De angst in de jongen zijn ogen zou Yuliya nog dagen bij blijven.
“De volgende keer dat hij dit gedrag vertoond, zet ik een proces tot versnipperen in werking. Dat heb ik hem ook al verteld, hopelijk is hij slim genoeg om te beseffen dat ik serieus was,” vertelde ze Jacob, waarna ze haar glas leeg dronk. Een kleine glimlach verscheen op haar lippen toen hij haar succes wenste. Dat deed ze zichzelf ook wel, gezien ze niet bepaald de makkelijkste studenten van het jaar had gekregen. Gelukkig had ze in haar drie jaar op Metanoia en haar vele jaren als schaduw wel enige ervaring opgedaan met tegenwerkende mensen. Ze had nog altijd de macht over hun hier, kon hen bestraffen als ze buiten de lijn wandelde. Iets waar vooral Ramsey last van ging hebben, vermoedde ze.
Op dat moment verschoof het onderwerp van hun gesprek naar Jacob, die zelf ook niet de makkelijkste ochtend gehad leek te hebben. “Nee, dat klopt,” zei Yuliya in reactie opdat hij niet van verandering hield. In de drie jaar dat hij de man kende had hij er altijd al moeite mee gehad. Zeker met de nieuwe, hooggeplaatste docenten van dit jaar erbij, moest het lastig voor hem zijn dat te plaatsen. “Ik snap je wel, hoor. Deze dag is ook mijn minst favoriete van het jaar, door de enorme chaos die altijd ontstaat. Maar er is dus niets specifieks voorgevallen?” Enkele lange seconden bleef ze de man aanstaren, om te kijken of hij een een fysieke reactie gaf op haar vroeg. Toen deze uitbleef, richtte Yuliya haar aandacht op haar fles en glas, om de whiskey nog eens bij te vullen.
“Ik heb op Ramsey na met nog geen van mijn mentorleerlingen gesproken en na hem voel ik daar ook niet meer de behoefte toe, moet ik zeggen. Alleen is de dag nog jong toch? Ik zie genoeg kansen om de overige leerlingen nog te spreken, als je dat wilt,” zei ze, terwijl ze kort haar schouders ophaalde. Zelf had ze de drang om al je mentorleerlingen op de eerste dag te spreken nooit gevoeld. Het zorgde alleen maar voor onnodige stress en daarnaast leken de volitares zelf er ook nooit behoefte aan te hebben. Het was een win-win situatie voor beiden als het een paar dagen werd uitgesteld, zodra iedereen weer een beetje gewend was.
Op Jacob’s offer om vanavond samen te drinken, kon Yuliya geen nee zeggen. Er verscheen een speelse grijns op haar gezicht aan de gedachte eraan. Het was iets wat ze al sinds haar eerste jaar op deze school deden. “Dat klinkt perfect,” zei ze, terwijl ze met haar glas whiskey speelde. “In jouw kantoor of die van mij?” Ze keek Jacob vragend aan. Ze hoopte maar dat hij ook wat goede drank in zijn kast verstopt had, aangezien ze niet haar eigen voorraad helemaal leeg wilde drinken. “Ik heb trouwens her en der gefluister gehoord dat er vanavond een verjaardagfeestje wordt gevierd. Moeten we dat nou toelaten? Ikzelf heb er geen problemen mee, maar ik weet niet hoe de aarstengel daarover denkt,” zei Yuliya toen. Het liefste feestte ze zelf mee. Iedereen was toch over de achttien, wat betekende dat iedereen volwassen was, zelfs al gedroegen de meesten zich niet zo.

That is a perfect copy of reality.

18 aug 2021 - 0:33 MeIinoe is offline

MeIinoe 1432

Asherah

21 ✦ The Dark Princess ✦ Outfit ✦ with ~~Asteria & Leya~~ Aris ✦ Outside the dormitories, bulletin board

〚 Forget stardust — you are iron. 〛

Ze had een poging gedaan om onschuldig te klinken toen ze zei dat ze officieel geen kamer deelden, maar dat dat onofficieel altijd nog kon. De woorden waren alleen niet zo onschuldig bedoeld als dat ze ze had doen laten klinken. Alsnog was het geen slecht idee vond ze zelf.
Het had in ieder geval gezorgd voor een glimlach op Aris zijn gezicht. Ash besloot dat ze een glimlach bij hem vele malen beter vond staan dan de frons die hij eerder had. “Hmm, is dat zo? Maar goed dan dat ik niet zoveel van officieel gedoe houd, jij ook niet zo te horen. Mijn kamerdeur staat altijd voor je open. Ik neem wel een beetje veel ruimte in beslag in bed, maar we kunnen vast wel een oplossing bedenken.” Ash kon zien hoe Aris even deed alsof hij nadacht. “Ik kan ook altijd als matras functioneren, slechts een ideetje.” Nu was het Ash haar beurt om, weer, te glimlachen.
‘’Een heel goed idee, waar ik je zeker ook aan ga houden.’’ Het klonk namelijk niet als een straf of als een verkeerd iets. ‘’En mijn kamerdeur staat ook altijd voor jou open, mochte het zijn voor onoffcieel een kamer delen of willen ontsnappen aan de officiële kamergenoten.’’ Ze wilde het niet te lang hebben over de kamergenoten, sinds dat Aris alleen maar liet fronsen en ze hem veel liever zag glimlachen, maar ze dat toch tegen hem zeggen.
Ash antwoordde dat hij absoluut een mooi koppie had toen hij dat vroeg na haar eerdere woorden en ze stemde in dat het interessant was. Even bleef het stil en Ash bedacht zich dat ze eigenlijk helemaal niet wist waarom het interessant was, waardoor ze om verheldering vroeg.
”Hmm, misschien is jouw mening over mij wel belangrijk voor mij,” antwoordde Aris, het volume waar hij mee sprak was zacht. Vervolgens zei hij dat het zeer nuttige informatie voor hem was en dat hij het zou opslaan in zijn logboek.
‘’Logboek nog wel? Ik voel me vereerd.’’ was haar antwoord.

Het gespreksonderwerp ging over op het feest dat werd gehouden ter ere van Laslo’s en Jouka’s verjaardag. Waar ze in de eerste instantie niet zou gaan, ze was nu niet echt bevriend met beide of een van de heren, of alleen zou gaan, ging ze nu met Aris. Iets wat voor een glimlach op haar gezicht had gezorgd. “De conclusie is dus dat we ons samen niet gaan gedragen? Levert misschien wat donkere veertjes op, maar…” Ze zag hoe hij een blik wierp op haar kleding. “zwart staat je prachtig. En mij ook, daar kunnen we niet over klagen.”
Klonk als een perfecte conclusie. ‘’Mhm, sounds about right.’’ mompelde ze bedenkelijk. Haar ogen vielen even op zijn vleugels, die uit veren bestond van zowel het lichte als donkere spectrum. ‘’Een paar donkere veren erbij maakt ook niet veel meer uit op dit moment.’’ Daarnaast zouden ze ook niet opvallen tussen de rest. Aris loog ook niet toen hij zei dat zwart hem prachtig stond. Alhoewel bijna alle kleuren wel zijn kleur waren waarschijnlijk.

Haar wangen waren warm aan gaan voelen toen Aris een kus op haar wang had gedrukt. Verderop kon ze Ramsey en Eve zien lopen, vermoedelijk richting de dormitories. Vlug wendde ze haar blik af toen ze zag dat beide demonen hun kant op keken. De twee leken closer te zijn geworden dan dat ze de laatste keer waren toen Ash ze zag van de zomer. Aan de ene kant was het wat vreemd-ish om haar ex en haar ex-hookup zo te zien, maar het waren haar zaken niet. Zolang ze beiden blij waren had ze er niets mee te doen. Eve verdiende dat. Ash had enkele verhalen gehoord over Ramsey en zijn....bezigheden sinds het uit was tussen hen en ze hoopte dat Eve niet alleen werd gebruikt voor een kort pleziertje. Daarnaast verdiende Ramsey ook iemand die hem blij maakte en iemand die niet dezelfde fout zou maken als zij had gedaan.
Hoewel haar wangen dieper rood kleurden, was de kus die Aris op haar hand drukte een fijne afleiding. Ze wilde helemaal niet aan haar ex denken op dit moment. Ash merkte op dat hij een heuse gentleman was door de twee gebaren. Staand op haar tenen had ze hem vervolgens een kus bij zijn mondhoek gegeven. ”Oh, je hebt zeker een goede smaak, wel nog een beetje braaf.” murmelde hij. Braaf en wat saai vond ze zelf. Wat minder braaf en saai zou zijn was dat ze haar lippen gewoon op die van hem zou plaatsen. Maar Ash was er niet zeker van dat dat zo’n goed idee zou zijn. Voor nu althans.
‘’Wel een beetje, ja.’’ stemde ze in. ‘’Gelukkig heb ik wel een goede smaak.’’ Lichtjes grijnsde ze.

“Toch maar wat meer wangedrag dan? Als we daar toch al voor gaan.” Ze werd door Aris in een omhelzing getrokken. Zijn armen om haar heen voelden prettig. Ash was net van plan om iets van een antwoord te geven, maar werd weerhouden hiervan doordat ze Aris zijn lippen zo licht als een veertje voelde in haar nek. Haar woorden slikte ze weer in en ze beet even op haar onderlip. “Rood is ook wel je kleur, moet ik zeggen,” De toon waarop hij in haar oor fluisterde was plagend, wat ervoor zorgde dat ze kort zuchtte en vervolgens verborg ze haar gezicht tegen Aris zijn schouder. Een manier om te voorkomen dat hij zag dat haar wangen nog roder waren geworden.
‘’Niet zo flauw doen,’’ mompelde ze klagend, al haar toon niet helemaal serieus was. Ondertussen had ze haar armen om de jongen zijn nek geslagen. ‘’ik denk dat rood ook wel jouw kleur is.’’
Zonder erbij na te denken drukte ze een kus op zijn sleutelbeen, waarna zijn hals volgde en vervolgens volgde zijn kaak. Hierna kwam ze weer aan bij zijn mondhoek, waar ze wederom een kus op drukte. Ash kuste vervolgens vederlicht zijn lippen.
‘’Hmm, dit is nog steeds heel braaf, niet?’’ fluisterde ze tegen Aris zijn lippen aan. Nu leek het wel een goed idee om haar lippen op die van hem te plaatsen en dan niet zo zacht en voorzichtig als dat ze zonet had gedaan. ‘’Braaf begint wel een beetje saai te worden.’’ Nogmaals drukte ze haar lippen op die van Aris, ditmaal met wat meer druk en ook met vurigheid.

〚 Your blood is nothing but ferrous liquid. When you bleed, you reek of rust. It is iron that fills your heart and sits in your veins. And what is iron, really, unless it’s forged? 〛

[ bericht aangepast op 18 aug 2021 - 0:35 ]

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

18 aug 2021 - 14:12 Basim is offline

Basim 18646

Jouka

22 • The Golden Advisor • with Lara • at their room

❝ There's always that stupid mistake that changes everything❞

Het deed Jouka goed dat Lara hem in vertrouwen durfde te nemen. Hij wilde er dan ook alles aan hoeven doen om dat vertrouwen niet te hoeven schaden. Hopelijk zou Lara door hem kunnen leren dat engelen wel te vertrouwen waren en altijd voor elkaar zouden klaar staan. Hoewel de aanraking hem in eerste instantie even deed schrikken, trok er vervolgens wel een warm gevoel door hem heen toen Lara even zijn hand pakte. Hij was blij dat ze hem op die manier durfde te bedanken. 'Dankje, dat is heel lief van je,' volgde er dan ook vanuit haar, waarop hij breed naar haar glimlachte. Natuurlijk zou hij er alles aan doen om te zorgen dat ze zich op haar gemak voelde.
Even ging er een vredig gevoel door Jouka heen, blij met de rust die ondertussen heerste in hun kamer, gevoed door het vertrouwen dat hij met Lara probeerde op te bouwen. De sfeer sloeg alleen direct om toen Florence de kamer binnen kwam. Dit had niet perse gehoeven als het aan Jouka had gelegen, maar Lara voelde zich duidelijk niet op haar gemak bij de blonde jongedame. Jouka bleef dan ook stug naast haar staan, terwijl Florence in de deuropening bleef staan. Ondertussen hield hij haar nauwlettend in de gaten, hopend nog niets van zijn vroegere geliefde te zien. Florence was alleen te zeer veranderd om daar nog veel van terug te kunnen vinden.
'Hey,' begroette Florence hen nonchalant, alsof er niets aan de hand was. Alsof het haar niets deed dat Lara zich duidelijk niet op haar gemak in haar bijzijn voelde, alsof ze niet tegenover haar ex stond die ze jaren lang niet gesproken had. Jouka's wenkbrauwen fronsten zich, maar hij probeerde zijn kalme postuur verder te behouden. Ze zouden er niets mee opschieten als al deze twijfels wel uitgesproken zouden worden, niet nu. Florence zou hij een keer één op één moeten spreken, niet met Lara erbij.
'Wat doen we met de slaapkamerindeling?' vroeg Florence, haar blik heen en weer laten gaand tussen hem en Lara, hen vast uitgebreid opnemend. 'Of wachten we daarmee tot Aris hier is?' Alsof het haar weinig kon schelen, gooide ze haar haren over haar schouder om dan haar focus nu op hem te richten. 'Oh, voor ik het vergeet. Jacob wil jou spreken in zijn kantoor. Later vandaag of ergens deze week.' Jouka humde even en knikte. 'Dank je.' Het was logisch dat zijn mentor hem binnenkort zou willen spreken, het was nota bene zijn laatste schooljaar. Jouka wist grofweg wel wat hij wilde, maar toch had hij nog wat vragen. Daarnaast kon hij ook wel wat advies gebruiken over hoe met Aris om te gaan, want zelf wist hij dit eigenlijk niet zo goed. Niet voor niets probeerde hij normaal confrontaties te vermijden. Iets wat lang niet altijd zou kunnen nu ze een gemeenschappelijke ruimte moesten delen.
'Misschien dat we als Aris er is de kamers kunnen verdelen?' Stelde Lara voor, waarop Jouka bevestigend knikte. Dit was waarschijnlijk wel het wijste. Aris kennende zou hij een mening hebben over met wie Jouka een kamer zou delen. 'Heb jij een voorkeur met je een kamer deelt Florence?' Stiekem hoopte Jouka dat ze Aris zou zeggen, want dan zou hij zijn kamer met Lara kunnen delen. Als beide dames een voorkeur hadden voor deze constructie, zou Aris vast wel hierin meegaan. Hopelijk. Het zou in ieder geval voor Jouka de beste uitkomst zijn.

[ bericht aangepast op 18 aug 2021 - 14:13 ]

Stenenlikker

18 aug 2021 - 18:42 reguluswife is offline

reguluswife 37248

ZUZANA

she had magic in her eyes even the stars envied

nineteen • fluffball • outfit minus accessoires • with ~~zib & elijah~~ luca • room four

Van Zib wist Zuze dat ze jongenschuw was en dat het verstandiger was als ze geen kamer zou delen met Don. De reden van Elijah wist ze niet, maar deze werd snel duidelijk gemaakt door Zib, die er geen doekjes om heen wond. Don had Eli gepest? “Oh, dat wist ik niet. Sorry,” sprak ze zachtjes. Haar wangen werden langzaam rood. Mik en Don gingen met elkaar om. Betekende dat dat Mik het ook had gedaan, zonder dat zij het door had? “Ik eh, zal dan sowieso wel een kamer met hem delen, zodat jij niet hoeft…” Dat was dus ook hetgene wat er tussen de twee jongens was voorgevallen. Later, als ze die dag nog met z’n tweeën zouden zijn, dan zou hem er voorzichtig naar vragen.
Met een minder grote glimlach dan normaal op haar gezicht stond nam ze plaats naast Eli. Haar arm ging rondom zijn schouders en ze trok hem stevig tegen hem aan. Zijn hoofd rustte op haar schouders en zijn haar kriebelden haar hals. Zuze deed haar best de sfeer iets beter te maken door een grapje over Eli en zijn vele dutjes – iets wat nu gevaarlijk dichtbij kwam. Met Las als een goede vriend van haar kon ze het niet maken om niet heen te gaan, hoe druk het ook zou worden. De afgelopen avond was okay gegaan, dan moest vanavond ook wel goed komen. Het was nu ook makkelijker om weer thuis te komen, geen demonenrijk om in te verdwalen. Zuze zag Las er wel voor dat hij er vanavond weer op lette dat ze wel in haar bed belandde.
”Daar hou ik je aan, meer dutjes klinkt zeker niet slecht.” Een onmiddelijke gaap volgde wat haar zacht deed lachen. “En nu moet ik jullie ook niet te ver meer zoeken voor tea-time.”
”Als jij nog meer dutjes neemt als je nu doet, dan is slapen straks het enige wat je doet,” plaagde ze. Compleet het klokje rond. “Gaan we dan ook vaker tea-times hebben? Misschien is koffietijd beter voor jou…” Vervolgens vroeg ze de twee of zij ook naar feestje gingen. Haar enthousiasme was voornamelijk te wijten door het vooruitzicht op de dans met Luca. Zib had ondertussen Eli’s hand vast, maar liet deze net zo snel weer los.
” Ik denk het niet, ik denk dat ik mooi ga dutten.” Opnieuw gaapte Eli. Zo te horen jij wel? Je gaat het toch niet té bont maken hé Zuze?” Ook Zib schudde tot haar teleurstelling haar hoofd, maar dat had ze wel verwacht. Haar beste vriendin leek een nog minder grote fan van feestjes dan zijzelf was. En dan was er nog Jouka. Nog altijd wist ze niet zeker wat er tussen die twee gebeurd was, in elk geval een flink grote ruzie.
Zuze pruilde. “Ik maak het nooit te bond!” protesteerde ze.
“Ow, en als je gaat dansen.... denk dan alsjeblieft om andermans tenen.” Zib gaf een klopje op haar knie. “Tenzij iemand iets doet wat je niet wilt. Dan mag je de tenen platstampen.”
De haast dreigende toon in Zib’s stem liet haar verbijsterd met haar ogen knipperen. Waarom zou iemand iets doen wat zij niet wilde? Misschien moest ze later ook maar eens met haar vriendin gaan praten. “Oh, ik denk niet dat dat gaat gebeuren, het komt wel goed.” Zuze gaf Zib een kleine, bemoedigende glimlach. “Ik vind het wel gemeen dat jullie er zo van overtuigd zijn dat ik op iemand’s tenen ga staan.” Ze wist zelf ook dat die kans vrij groot was, maar alsnog. Haar hand gleed naar die van Eli en ze trok hem mee toen ze overeind sprong. “Kijk maar, ik kan wel dansen zonder iemand per ongeluk te verwonden.” Net toen ze haar handen op Eli’s schouders wilde plaatsen, zag viel haar blik op Luca die in de deur opening stond. “Luca!” zei ze enthousiast. Zonder er goed bij na te denken vloog ze hem om zijn hals. Haar wangen kleurden rood toen ze dit besefte en ze liet hem snel weer los. “Hi.” Zuze draaide zich om naar haar vrienden. “Dit is Luca.” Het was enkele seconden stil. “Maar dat weten jullie allemaal al lang natuurlijk.” Goed bezig, je maakt echt een goede indruk zo Zuze. “Ooh, nu je toch hier bent, Lu, wil je helpen met iets?” Ze zei een snel gedag tegen Zib en Eli, waarna haar vingers met die van Luca verstrengelden en ze hem meetrok richting de andere kamer. Onderweg pakte ze nog snel haar tas. De kamer zag er nu nog kaal en koud uit, iets wat zeker nog ging veranderen. Uit haar tas toverde ze een lange slinger aan fairylights. “Kun je helpen deze ophangen?” Zuze keek naar het bundeltje draden, die compleet in de knoop zat, in haar handen. “Als we dit uit elkaar krijgen…”

To the stars who listen — and the dreams that are answered

18 aug 2021 - 20:40 Ken_ is offline

Ken_ 18286

]

I'll make you scream my name one way or the other

Outfit

BELIAL

Docent Zelfverdediging † at the touchy place -> to the office † With Kali

Het was soms indrukwekkend hoe een kleine flikker van een sterke aura iemand het zwijgen kon opleggen. En niet enkel dat maakte de kleine stuiterbal nog even kleiner dan ze al was. Namelijk had ik nog een gesprek met haar tegoed, gezien ze mij als haar mentor verkozen had. ”Klinkt als een strak plan,” Had Kali erop geantwoord, al had ik haar vanuit mijn ooghoeken er iets minder nonchalant over zien reageren dan ze zich nu voordeed
Ik had Kenna nog wel zien knikken in de richting van de aartsengel Evicka, maar veel kon he tme niet deren, ik deed namelijk mijn werk. Het fouilleren van de studenten, als dat in haar ogen als onprofessioneel leek, dan had ze toch echt de verkeerde demoon voor dit jobje aangeduid.
”Geduld is niet mijn sterkte eigenschap, helaas,” Had Kali nog gezucht waardoor ik even naar de studente wees en KEnna aankeek, als teken dat Kali het zelf gezocht had, maar eerlijk waar, de dame had het vast niet zo erg gevonden om mijn handen over haar petite lijfje te voelen glijden. “En bij een vrouw kan het ook onprettig zijn. Dan het beste maar bij mijn eigen mentor, niet? Wel het meest vertrouwd.” Mijn blauwe kijkers gleden weer naar Kali, de slijmster. Ik schonk haar echter een kleine smirk waarna ik gebaarde dat ze haar troep weer moest opruimen, wat me in dank genomen werd door het vreselijke zachte laken tegen mijn smoel aangegooid te krijgen.
Met een blik die vuur spatte hoorde ik de brunette nog een kleine sorry mompelen. ”Aye aye, captain.” Ik had ze afgesnauwd en me al half omgedraaid, denkende dat ik genoeg sociale verdraagzaamheid aangetoond had voor de dag, al bleek Kali nog niet genoeg te hebben van mijn aandacht. Kali had zich zelf meteen terug naar me toegedraaid, blijkbaar herinnerend dat ze morgen op mijn bureau verwacht werd.
“Over dat mentor gesprekje,” begon ze ik trok mijn wenkbrauw op toen ik terug naar haar toedraaide. Haar waarschuwend dat ze zichzelf hier niet vanonderuit kon gaan lullen, “is het handig als ik er compleet bij ben. Ik kan niet beloven dat ik dat morgenochtend ben en ik wil niet je voor niets laten wachten. Kan het op een ander moment? Eventueel nu? Ik zal proberen om me te gedragen, beloofd. Dus, alsjeblieft?” De dame had lef, ik sloeg mijn armen over elkaar heen en keek haar met een koele blik aan. “Als ik zeg dat ik je morgenochtend bij mijn kantoor verwacht, dan wil ik geen gemaar. Als ik voor ieder uitvluchtje mijn hele leger zou moeten ophouden omdat er één soldaad er niet helemaal bij is na een feesjte, weet je wat ik dan doe?” sprak ik in uiterste kilde terwijl ik mijn armen om elkaar heen sloeg en me kort naar de lillyputter toeboog. “ Met zo’n lef, scheur ik hun tong uit en schop ik de zo terug in de diepste vagevuren van hel tot ze proberen te smeken voor genade. Wat hen niet gegund word gezien ik hun tong nog steeds in mijn vuist heb liggen.” Het kwam er grommend uit, al hield ik mijn blik stak en schraapte ik mijn keel, waarna ik even snoof.
“Maar dit is Metanoia natuurlijk.” Vervolgde ik, de naam er haast uitspugend. “ Goed dan, maar ik gun je dit maar 1 keer Kali. “ vervolgde ik streng waarna ik me omdraaide naar Kenna die net klaar was met Donovan te fouilleren en nu aan de praat bleek met die slungel van een siroop.
Mijn grijzige kijkers richtte ik weer naar Kali waarna ik knikte inde richting van mijn kantoor als teken dat ze nu met me mee moest lopen. “ Test de grenzen van mijn geduld niet nog meer uit.” Gromde ik naar de brunette haar duidelijk makend dat ze beter nu met me mee ging. Langs het hoofd gebouw passerend door de hallen spotte ik enkele studenten op die elkaar aan het opvreten waren. "Ey!" Bromde ik. "Hou jullie tongen in elkaars mond! Dit is nogsteeds openbaar gebied!" Gromde ik naar Aristotles en Ashera. Eens ik de twee gepasseerd was kwam er een grom in de trand van "stelletje geile gremlins." Eens ik de slaapvertrekken geppasseerd was en merkte dat Kali en mezelf alleen in de hallen waren, opwerg naar mijn Kantoor besloot ik mijn grote mond weer te openen. “Ik kan echt niet begrijpen hoe je zo’n vreselijk zacht ding gebruikt om te slapen.” Sprak ik met opgetrokken neus om de stilte iets te breken. “Daarbij, Kali. Werkelijk, wat probeerde je te bereiken met om mijn voet te gaan stampen? De sensatie van een gebroken enkel ?”

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

20 aug 2021 - 12:20 Ken_ is offline

Ken_ 18286

ELIJAH

Cracked Ink 🌣 At the first bedroom 🌣 With Zib and Zuze 🌣 Outfit

Hoewel Zuze oprecht geloofde dat Donovan een goede kerel was, wist ik zelf wel beter. Echter in plaats van haar te kwetsen besloot ik om blij voor haar te zijn dat ze in Donovan een vriend kon vinden. Echter was Zibiah een stuk korter tegen haar goede vriendin. “En met jeweetwel bedoel je de manier waarop Elijah gepest werd door Donovan? Onthou goed dat iedereen meerdere zijden heeft.” Met grote ogen keek ik naar de dromerige dame die geen weet had van hoe scherp haar woorden klonken. Ik vermeed Zuzanas blik even mijn gezicht wat verbergend door mijn schouders op te trekken. “Oh, dat wist ik niet. Sorry,” Sprak Zuze voorzichtig eens ze dichterbij kwam “Ik eh, zal dan sowieso wel een kamer met hem delen, zodat jij niet hoeft…”. Een blik die ik niet meteen meer kon vermijden toen de brunette naast me neer plofte op het bed. ”Als jij nog meer dutjes neemt als je nu doet, dan is slapen straks het enige wat je doet,” plaagde ze me wat me deed grinniken. “Ooh zou ik niet zo erg vinden.” Zei ik vermoeid, wat ik zou geven om de schone slaapster te mogen zijn. “Gaan we dan ook vaker tea-times hebben? Misschien is koffietijd beter voor jou…” sprak Zuze bedenkelijk wat me even geamuseerd mijn ogen deed sluiten, waarna ik op het plekje naast me op het bed klopte als teken dat Zib erbij mocht zitten als ze wilde.
Ze kantelde haar hoofd iets vragend, waardoor ik mijn hand rustig naast me liet rusten. Ik wist dat ik niet meer Zib zou kunnen knuffelen als met Zuzana, maar ik vond haar aanwezigheid altijd wel aangenaam. Ze nam enkele stappen dichterbij en nam voorzichtig mijn hand beet. Haar handen waren een stuk kouder aanvoelend dan de mijne, mijn blik gleed omhoog waar ze haar helder blauwe ogen vond. Het was zonder woorden, maar ik begreep wat ze me wilde vertellen, ik knikte zacht schonk haar een begripvolle glimlach en liet haar hand uit de mijne glijden.
“Ik maak het nooit te bond!” protesteerde ze “Ow, en als je gaat dansen. . . denk dan alsjeblieft om andermans tenen.” Sprak Zibiah over het feest van vanavond waar schijnbaar enkele Zuzana van ons dreitjes heen ging gaan. Zib klopte bemoedelijk tegen Zuze haar knie aan. “Tenzij iemand iets doet wat je niet wilt. Dan mag je de tenen platstampen.” Ik moest lachen om Zibs woorden en Zuze haar gezichtje was goud waard. .
“Oh, ik denk niet dat dat gaat gebeuren, het komt wel goed”Sprak de brunette met een brede glimlach. “Ik vind het wel gemeen dat jullie er zo van overtuigd zijn dat ik op iemand’s tenen ga staan.” Ik haalde mijn schouders onschuldig op, waarna ik door Zuzana terug recht werd getrokken . “Kijk maar, ik kan wel dansen zonder iemand per ongeluk te verwonden.” Sprak Zuze die nu tegenover me recht stond. Voor mijn eigen veiligheid trok ik mijn grijze vleugels in, waarna ik met opgetrokken wenkbrauwen toekeek hoe Zuze haar danskunsten wilde demonstreren met mij. Ik denk dat ik eerlijk gezegd wel opgelucht was toen Luca onze kamer binnen kwam gewandeld. Mij reddend van een eventueel gekneusde teen. Zuzana was al helemaal enthouasiast naar de jongen toegerend en ik had me vluchtig naar Zib toegedraaid .”Je ging haar toch echt niet mijn tenen laten vermoorden hé?” vroeg ik flusiterend met plagende toon aan Zib, waarna ik licht grinnikte en me vervolgens omdraaide naar Zuzana en Luca die net een verliefd stelletje leken. Ik liet mijn handen in mijn broekzakken glijden en keek toe naar de twee, Luca een gedag knikkend en toekijkend hoe de twee verdwenen naar de andere kamer. “ Denk jij dat ze het samen lang gaan uithouden op de dansvloer?” vroeg ik Zib nieuwsgierig. “Vooraleer één van de twee in de ehbo beland, natuurlijk?” vervolgde ik plagend.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

20 aug 2021 - 14:25 Ken_ is offline

Ken_ 18286

LUCA

~~The Truthfull one~~
The New White King ♔ With Zib, Zuzana & Elijah ♔ At Industria

Haast meteen werd ik opgemerkt door Zuzana die net haar vriend Elijah had rechtgetrokken. “Luca!” Ik zwaaide even al besefte ik pas vrij laat dat de brunette al naar me toegesneld was om me om mijn hals te vliegen. Een hartelijk verrast lachje verliet mijn lippen, terwijl ik haar kort terug knuffelde, vooraleer ik haar los liet. “Hi.” Sprak ze al snel, waardoor ik automatisch een iets verlegen “Hi.” Terugzei. De kleine blosjes op mijn wangen negerend. Zuzanna draaide zich naar haar kamergenoten toe en besloot om mij aan hen voor te stellen. “Dit is Luca.” Het was vrij aandoenlijk ik hield mijn hoofd iets vragend schuin naar de dame en kon het niet laten om toch zacht te grinniken eens het besef binnendroop dat ik deze mensen al een eindje kende. “Maar dat weten jullie allemaal al lang natuurlijk.” Vervolgde ze, ik trok mijn witte vleugels in, “ Hello again.” Besloot ik met een charmant glimlachje te zeggen terwijl ik me weer naar Zuzana toedraaide. “En dit hier is de lieftallige Zuzana. Maar dat weten jullie ook natuurlijk.” Plaagde ik haar lichtjes. “Ooh, nu je toch hier bent, Lu, wil je helpen met iets?” Ik rechtte mijn rug iets en knikte “ Natuurlijk , waarmee kan ik je van dienst zijn?”, wel nieuwsgierig naar wat voor iets waarmee ik de schone brunette mee kon helpen. Zuzana besloot me echter al mee te sleuren vooraleer ik goed en wel wist wat voor taakje dat ik zou krijgen. Ze trok me mee naar de andere kamer van de Industria Kamer en viste onderweg nog haar tas mee, mijn vingers verstrengelde ik automatisch met de hare terwijl ik achter haar aan wandelde. Haar kamer was even ruim als die van ons die ik daarnet nog onderzocht had. Ik liet Zuzana haar hand voorzichtig los sodat ze goed en wel in haar tas kon grabbelen. Voor een klein moment was ik haast bang dat de dame opgeslot zou worden door haar tas gezien ze nogal diep moest graaien. Na enkele seconden kwam ze weer overeind met een boel Fairylights die in elkaar genesteld bleken te zitten.
“Kun je helpen deze ophangen?” Vroeg ze me poeslief, mijn linkermondhoek kroop omhoog terwijl ik Zuze uit haar gesukkel probeerde te helpen door een deel van de fairylights alvast over te nemen. “ Natuurlijk, wil je ze hoog op hangen?” vroeg ik terwijl ik even opkeek naar de relatief hoge muren. “Als we dit uit elkaar krijgen…” mompelde ze toekijkend naar de vernestelde lichtjes. Kort krabbelde ik door mijn donkere lokken, waarna ik besloot ik actie te komen. “Hé we zijn met z’n tweetjes, met wat gepuzzel kunnen we ze wel uit elkaar krijgen.” Zei ik haar toe bemoedigend, waarna ik mijn schoenen even uittrapte en evenals mijn jasje van mijn schouders liet glijden, welke ik even op een stoel hing. “Wat nou als ik alvast op het bed sta en het ene uiteinde vast hou? Dan kunnen we misschien de monsterknobbel onderscheppen? “ stelde ik voor aan Zuzana. Ik klom alvast al op haar bed en begon alvast wat met het ontknobbelen van de lichtjes. “Je kamer gaat er zo meteen nog uitzien als een sterrenhemel met al die lichtjes.” Gniffelde ik. “Niet dat dat iets slechts is, het is eerder schattig vind ik.” Verbeterde ik mezelf al snel.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

20 aug 2021 - 19:32 reguluswife is offline

reguluswife 37248

LEYA

never trade respect for attention

twentytwo • persephone • outfit minus bag • laslo • room one

”Niet iedereen is hetzelfde, Las. Dat jij haar had vergeven, wil niet zeggen dat zij dat ook zou doen. Als Gabe of Luca gecheat had, had ik het ze ook niet vergeven,” zuchtte Leya. “Hoe dan ook, conclusie is dat Ramsey het vroeg of laat toch wel verpest. Hij wilt te graag aandacht van meerdere mensen, ik kan me niet voorstellen dat dat er bij Eve er goed inschiet. Maak er gebruik van, zou ik zeggen.” Want wat is een demon als je geen misbruik maakt van mensen hun zwakke plekken?
Subtiel stelde ze voor dat ze er altijd voor konden zorgen dat Ramsey werd afgeleid zodat Las met Eve kon praten. Als hij dat probeerde zonder dat Ramsey die afleiding had, dan stond Ramsey er binnen drie seconden bovenop. Of ze moesten er voor zorgen dat ieder meisje in wie de jongen interesse had met competitie aan het praten was, dan moest hij wel een keuze maken. Iets wat ook voor amusement zou zorgen. “Vanavond is wel prima denk ik? Ze heeft vast een cadeau voor je, dan kun je het dan gelijk vragen. Ramsey kennende zal hij wel gaan party crashen, maar Eve zal vast ook niet blij worden als hij komt storen wanneer zij jou iets wilt geven.” De andere jongen stond ook niet bepaald bekend om zijn goede keuzes.
”Oh het is heel simpel, ik maak gewoon geen foute keuzes,” zei Leya schouderophalend. Er waren weinig dingen in haar verleden waar ze daadwerkelijk spijt van had. Integenstelling tot Las’ kamer, was haar eigen kamer vrij van romantische drama. Ze dacht zich vaag te herinneren dat Aly en Elias ooit vrienden waren, maar die drama moesten ze buiten de kamer houden. Drama was vermakelijk om te zien, fatsoenlijke slaap was haar echter ook dierbaar en ze had er weinig behoefde aan om in constant gekibbel te zitten, al zag ze Aly daar niet voor aan. Als het echt nodig was kon Leya ook nog altijd Gabe opzoeken, hoewel het waarschinlijker was dat dat andersom ging gebeuren, met zowel Kali en Dinah op zijn kamer. Laatst had hij haar verteld van zijn vermoedens dat Dinah een crush op hem had, en nu hij ook met Salem zat, ging het zonder twijfel dat Gabe genoot van al die aandacht. Het was maar goed dat ze absoluut geen jaloers aangelegd persoon was. “En je bent wel degelijk een beetje kinderachtig soms, Las, niet ontkennen. Geen muffins overgehouden nee, moet ik je nogmaals herinneren aan het taart fiasco? Bovendien…” Leya klopt met haar hand op Las zijn platte buik. “Al die suikers zijn niet goed voor je.”
Dat de pleuris ging uitbreken op het feest was nu al duidelijk. Zelfs zonder alcohol in het spel was drama gegarandeerd wanneer zoveel Volitares zich in één ruimte bevonden. Zolang ze er zelf niet bij betrokken werd vond Leya het allemaal prima. Ze wilde Las vertellen dat ze misschien wel ooit zou stoppen met hem uit de problemen halen, maar die kans was onwaarschijnlijk klein. “Het is niet alsof er normaal wel zoveel doordringt tot die dikke schedel van jou.” Leya klopte zachtjes met haar vuist op Laslo’s hoofd. “Er zijn nog andere meisjes naast Eve, Las. Als zij haar tijd in Ramsey wilt steken, her loss.” Hij kon het nog altijd een keer proberen, maar al zijn tijd in een meisje stoppen die geen interesse in hem toonde was ook zonde en Las verdiende beter dan dat. Dat gezegd hebbende, Eve’s smaak was duidelijk nog niet volledig opgegroeide jongens, dus zijn kansen waren nog niet hopeloos.
Leya trok haar wenkbrauwen op bij de suggestie die Laslo deed over Asteria. “Ik denk dat Asteria wel iets beters te doen heeft dan zich bezig te houden met Volitare-drama.” Anderzijds kon ze het zich niet voorstellen dat de docenten hier bijster veel te doen hadden en dat de drama onder jongeren wel voor enig vermaak konden zorgen. “Ik denk dat het haar ook niet bijzonder veel kan schelen. Je hebt gewoon domweg pech gehad, maar als je het echt dwars zit kun je altijd kijken of je kunt wisselen?” stelde ze voor. Hij moest daarvoor wel met de allerminst charmante Belial praten, die ook niet bepaald een fan was van Laslo. Makkelijk had hij het zichzelf niet gemaakt.
Er klonken drie korte klopjes op de deur, gevolgd door de stem van Charlize, over iets wat Laslo wel zou willen zien en over Ramsey en Eve ging. Leya rolde met haar ogen. “Ik zou zeggen dat het verstandiger is als je hier blijft en niet op Charlize ingaat.” Iedereen wist wel wat voor duivel the zogenoemde Queen of Mean kon zijn. Normaal kon Leya genieten van de chaos die Charlize creëerde, maar liever niet wanneer het Laslo betrof – zeker niet op zijn verjaardag. “Maar we weten ook allebei dat keuzes maken niet bepaald je sterkste punt is.”

[ bericht aangepast op 20 aug 2021 - 19:47 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

20 aug 2021 - 23:32 Novalunosis is offline

Novalunosis 525

Jonah

24 — The Fallen King — Outfit — With ~~Luca~~ Asteria — Temperantia

Jonah zijn mondhoeken krulden nog verder omhoog toen Luca bevestigde dat hij de boodschap door zou geven aan Martell. Hoewel de relatie tussen de twee allesbehalve goed was, vertrouwde Jonah er wel op dat de boodschap daadwerkelijk over gebracht zou worden. Al waren het enkel de groeten, het voelde wel fijn om een teken van leven te sturen naar een oude vriend van hem.
De aandacht van beide heren werd vervolgens getrokken door geklop op de deur. Jonah had Luca gevolgd richting de common room. De eerste die in de deuropening verscheen was Asteria, onmisbaar met haar lengte, haarkleur en vleugels. Het laatste deed hem al een paar jaar niet meer grimassen.
Asteria was echter niet de enige die aan de deur stond, ze werd immers gevolgd door Valentina. Bij het zien van de blondine wendde Jonah zijn blik af. Ooit was ze als een klein zusje voor hem. Iemand die beschermd moest worden, maar ook iemand die nog haar eigen pad aan het zoeken was. Tegenwoordig vermeden ze elkaar alleen maar. Hij kon de woorden die hij tegen haar geschreeuwd had nog door zijn hoofd horen galmen. Wéér een explosie tegenover iemand die hem alleen maar steunde, maar het kwaad viel niet terug te draaien. De jaloezie en de onzekerheid hadden destijds een zo'n stevige greep op zijn gedrag gehad. Ergens was het misschien wel goed dat hij steeds vaker oog in oog kwam te staan met zijn fouten. Het was een teken van groei. Van iets wat absoluut niet meer mocht gebeuren.
''Jonah, kan ik je spreken?'' waren de woorden die hem uit zijn gedachten trokken. Direct als altijd. Velen vonden haar directe toon maar niets, Jonah zelf in het begin ook, aar sinds hij vaker in contact kwam met de engel begon hij het langzaam te waarderen. Ze was duidelijk, wond nergens doekjes omheen en dat zorgde ervoor dat je altijd wist wat er van je verwacht werd.
Nadat Jonah instemmend had geknikt richtte hij zijn blik op Luca die direct de hint oppakte en aankondigde dat hij hen alleen zou laten voordat hij de kamer verliet. Vervolgens richtte Jonah zijn blik op zijn mentor, afwachtend. Ze had bekend gemaakt dat het om mentorzaken gingen, maar dat vertelde hem alsnog niet veel. Het kon immers om van alles gaan, al had hij wel een vaag vermoeden. Zijn laatste jaar was zojuist begonnen en die stond in het teken van een belangrijke keuze. Zolang ze maar geen vragen stelde waar hij nog geen antwoord op wist, was er niets om zich zorgen over te maken.
''Goedemiddag mevrouw.'' Groette hij haar, waarna hij afwachtte tot Asteria het gesprek zou gaan leiden.

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

22 aug 2021 - 1:02 Aynur is offline

Aynur 2380

────────────────── D I N A H ──────────────────
〚 The Devillish Angel ◯ 22 jaar ◯ Kleding ◯ Humanitas ◯ Met Salem & Gabrièl 〛
─────────

De manier waarop Salem zijn achterdocht toonde, liet me op een engelachtige manier glimlachen. Er was nog net geen lichtgevende halo zichtbaar boven mijn hoofd zoals de engelen altijd afbeelden in de stripboeken die ik vroeger verslond. “Dinah,” begon hij en ergens deed hij me lichtelijk denken aan Jeriah. “Hoeveel volitares komen er?” Ik voelde mijn mondhoek optrekken in een scheve grijns om vervolgens weer grote ogen op te zetten. “Genoeg om het gezellig te maken. Het zal heus wel meevallen.” Salem kreeg van mij een schouderklopje en omdat ik nu dichtbij hem stond, zag hij zijn kans om een slinger over mij te draperen. Deze wikkelde ik zéér charmant om mijn schouders en schoot in de lach om mijn eigen handelingen. Mijn lach hield nog langer aan doordat de engel in spe aangaf dat het me goed stond. “Slijmbal,” grijnsde ik.
Dat moment kwam Gabrièl binnen en ik voelde een aantal vlinders in mijn buik omhoog fladderen. Eén aantal daarvan stierven af zodra hij het interieur af begon te kraken. Misschien was ik gevoeliger voor zijn woorden en mening dan ik mezelf toestond te geloven maar in ieder geval zorgde zijn opmerking ervoor dat mijn tegendraadse kant naar boven kwam.
“Ja, Dini. Iedereen wilt een kamer met mijn delen. Jij het meest van allen,” vertelde Gabrièl me gevolgd door een knipoog. De bijnaam Dini liet me mijn lippen op elkaar persen aangezien ik niet goed wist wat ik van die benaming moest vinden. Echter slikte ik de opmerking die ik erover wilde maken in. Als er iets was dat Darrian me geleerd had, dan was het dat er een grote zelfbeheersing vereist was in de buurt van een demon. Iets waar ik niet heel veel kaas van had gegeten. Ik kon me dan ook niet beheersen en liep naar het dichtstbijzijnde raam toe om deze open te gooien zodat Gabrièl zijn ego naar buiten kon waaien.
“Eerlijk? Ik zou zelfs een kamer met Ramsey kunnen delen, en dan niet seks-gerelateerd,” gooide ik er vlug achteraan voordat er overhaaste conclusies werden getrokken. “Ik vind alles wel prima. Dus ja, Bibi, ook ik vind het prima om een kamer met jou te delen.” Waar ik bij Ramsey de opmerking had gegooid dat ik niet met hem wilde slapen op seksueel gebied, liet ik deze bij Gabrièl open. Want, laten we eerlijk zijn, mijn wangen kleurde lichtelijk rood bij de gedachte om het bed met Gabrièl te delen.
Ons gesprek leidde naar het verrassingsfeestje die Kali en ik gingen organiseren voor Laslo en Jouka. Ik gaf aan dat Salem al zo vriendelijk was geweest om zijn hulp aan te bieden en gebruikte mijn gevoel voor humor om hetzelfde voor elkaar te krijgen bij Gabrièl. “Oh ja, de surprise party,” verzuchtte hij nadat hij eerder toegegeven had het beter gekund had betreffende het interieur. “Gezien Salem al zo lief is om je te helpen, zie ik niet in hoe ik nog nuttig ben, maar goed. Voor een prijsje wil ik je best helpen.” Ergens was ik Darrian dankbaar voor alle wijze lessen die hij me, bewust of onbewust, had meegegeven. Als demonen ergens geïntegreerd in waren dan was het wel wanneer er een tegenprestatie naar keuze tegenover stond.
Salem had de slinger die ik eerder om hem heen gegooid had, weggelegd en deze werd nu door Gabrièl opgepakt. “Mij maakt het niet uit met wie ik een kamer deel. Maar het lijkt me een goed plan om op Kali te wachten bij het maken van een indeling, zodat we ook met haar voorkeur rekening kunnen houden,” stelde Salem op een kalme wijze voor – iets waarbij ik alleen maar instemmend kon knikken. Mijn ogen werden al snel getrokken naar het intieme onderonsje dat beide volitares met elkaar deelden en discreet draaide ik mijn lichaam van hen af. Ergens voelde ik een lichtelijke steek van afwijzing, vooral aangezien die twee exen waren en hun relatie destijds nooit onder stoelen of banken hadden geschoven, die nog versterkt werd door schuldgevoel in de richting van Aristotle waar ik het recentelijk mee had uitgemaakt. En dan nog niet eens sprekend over de eenzaamheid die ik voelde sinds het vertrek van Jeriah en Darrian.
Om toch te laten weten dat ik ook nog in de kamer was, en om mijn eigen gevoelens te ontvluchten, begon ik zachtjes een onschuldig deuntje te fluiten. Hier hield ik mee op zodra Gabrièl het woord weer tot zich nam en afstand deed van Salem. Ook hij stemde in om te wachten op Kali aangezien dit wel zo eerlijk was. Ik volgde hem met mijn ogen terwijl hij plaatsnam op één van de banken die lukraak in de kamer geplaatst was. Zodra ik mezelf hierop betrapte, vlogen mijn ogen in de richting van Salem die dat moment uitkoos om te vragen wat precies onze plannen waren voor vanavond. “Aangezien het feest in onze kamer wordt gehouden, hebben Gabrièl en ik het recht om te weten wat jullie voor ons in petto hebben, of niet Gabe?”
Een tweede steek volgde toen Gabrièl aangaf dat Salem wel goede vragen stelde vandaag. Ja, waarschijnlijk had ik weinig gedrag laten zien dat een compliment van hem verdiende. . . Middenin mijn gedachten viel ik weer stil. Waarom hunkerde ik zo naar goedkeuring van deze volitare? Was die van Aristotle niet genoeg geweest? Ik schudde mijn hoofd. Nee, ik had een beslissing gemaakt en daar kon ik niet op terugvallen. Bovendien had ik nog een jaar om te genieten van het Tweede Leven en zou ik er alles aan doen om de leegte te voelen die mijn broers achtergelaten hadden.
Ik werd me bewust van twee paar donkerbruine ogen die me aanstaarde vanaf zijn stoel en ik slikte ongemakkelijk. Vlug keek ik van Gabrièl weg en probeerde me te concentreren op de vraag die Salem aan me stelde. Gelukkig was ik nog helder van geest om eronderuit te komen – antwoord geven op hun vraag zou het gehele verrassingseffect teniet kunnen doen. “Een partyplanner vertelt nooit zijn geheimen,” zei ik op een overdreven mysterieuze toon. “Daarbij weet ik niet wat Kali ervan gaat vinden als ik jullie onze plannen al vertel en een slechtgehumeurde Kali ga ik liever uit de weg.” Ik lachte er dan wel om maar mijn vriendin was geen schatje als ze geïrriteerd was, geloof me.
“Mijn kamer is trouwens wel off-limits. Ik wil daar absoluut geen kussende koppels tegenkomen, of nog erger: mensen die de liefde bedrijven op mijn bed. Als ik ze betrap, worden ze er zonder pardon uitgegooid.” De duivelse grijns – oftewel lieve glimlach – liet me denken dat hij het gedeelte van eruit gooien helemaal niet zo erg vond als hij deed doen blijken. “Nee, geen zorgen. Daarvoor hebben we een bezemkast. Of het albekende washok,” zei ik met een plagende twinkeling in mijn ogen.
“Misschien is het wel een goed idee om alvast te beginnen met het opblazen van ballonnen en het ophangen van de black-lights zonder dat Kali er is. Als het echt lang duurt, ga ik wel naar haar op zoek om haar aan haar oor deze kant op te trekken.” Eenzelfde ‘lieve glimlach’ als eerder bij Gabrièl op zijn gezicht was verschenen, was nu overgelopen naar de mijne.

[ bericht aangepast op 22 aug 2021 - 1:09 ]

I have seen my own sun darkened

23 aug 2021 - 22:20 reguluswife is offline

reguluswife 37248

ARISTOTLE

I’d take you to the movies but they don’t let snacks inside

twentyfour • status still coming • with ~~ash~~ lara, flo & jouka • ~~noticeboardthing~~ acedia

‘’Mhm, sounds about right.’’ mompelde Ash. Haar ogen dwaalden af naar zijn vleugels. ‘’Een paar donkere veren erbij maakt ook niet veel meer uit op dit moment.’’ Hij wist niet zeker of ze het over haar eigen vleugels had of over de zijne. In beide gevallen zouden de donkere veren niet veel uitmaken, ze hadden allebei zowel witte als zwarte veren en alles daar tussen in. De meeste zou het niet eens opvallen. Lara waarschijnlijk wel, iets wat hem ongemakkelijk deed voelen. Hij mocht dan wel in het laatstejaar zitten, volledig klaar om een keuze te maken was hij nog niet. Zeker niet nu het vrijwel besloten leek dat Lara naar de Engelenkant zou gaan. Met al dat gezeik tussen beide kanten zou hij niet meer met haar kunnen praten als hijzelf voor de andere kant koos. Dan was er ook nog Zib. Ze was zijn zusje, maar hij kon absoluut niet inschatten welke kant zij op zou gaan, wat zijn eigen keuze ook niet makkelijker maakte.
Zijn gedachten hierover werden al snel afgeleid door Ash, die steeds dichterbij hem stond, en enkele onschuldige kussen, die een stuk minder braaf werden toen Aris zijn lippen in Ash haar hals drukte. Who cares dat er anderen bij stonden? Iedereen zag al zulk gedrag van elkaar op feestjes. Of het nu ‘s nachts gebeurde of overdag, veel verschil maakte het niet in zijn ogen.
Ash leunde met haar hoofd tegen zijn schouder, met haar armen rondom zijn nek. “Niet zo flauw doen. Ik denk dat rood ook wel jouw kleur is,” mompelde ze.
”Aaawh, en ik nog wel denken dat jij het zo leuk vond wanneer ik flauw doe. Rood is ook zeker mijn kleur, maar ik ben vrij zeker dat het jou een stuk beter staat.” Aris deed zijn best om alle gedachten van Ash in bepaalde rode kleding uit zijn gedachten te bannen. Hij werd niet geholpen door haar lippen op zijn sleutelbeen, hals, kaak, mondhoek en als laatste een zachte kus op zijn lippen. Oh god. Op Ash haar woorden over hoe braaf ze bezig waren en dat het een beetje saai was, kon hij slechts knullig knikken. Instinct nam het over toen haar lippen zich opnieuw op de zijne bevonden, een stuk vurig dan zo net. Alle mensen op de achter grond waren compleet vergeten. Aris duwde Ash tegen de muur achter haar, een hand in haar hals. De andere lag op haar heup en verschoof lichtelijk naar beneden. Zijn lippen hadden haar hals weer gevonden en net op het moment dat hij zijn hand iets onder Ash’ rokje wilde laten verdwijnen, galmde Belial’s bulderende stem door de hal. Verdomme.
"Ey! Hou jullie tongen in elkaars mond! Dit is nog steeds openbaar gebied!"
”Fuck,” murmelde Aris verstoord. Voor enkele seconden bleef hij nog zo staan, om zich uiteindelijk los te maken van Ash. Hij wierp een blik over zijn schouders richting de docenten en terug naar Ash. To be continued, hopelijk. “Ik denk dat dat een teken is dat onze wegen moeten scheiden,” zuchtte hij, “voordat Belial achter ons aan komt.” De docent zelfverdediging was kleiner dan hem, maar kon hem nog altijd in een houdgreep krijgen. Veel behoefte aan oefenpop tijdens die lessen zijn had hij niet, dat liet hij liever aan anderen over. “Ik haal je vanavond op bij je kamer, okay? Laat maar weten hoe je bed ligt, kun je daarna gelijk zien dat ik een veel beter matras ben.” Aris schonk haar een brutale grijns, gooide met gemak zijn tas over zijn schouder en liep richting zijn kamer.
Zoals wel vaker het geval was, was hij te laat, alleen dit keer was het ongepland. Hij zwierde de deur van Acedia open en stapte naar binnen. Het was geen verrassing dat Jouka, Florence, en Lara er al waren. De eerste deed zijn kaak verstrakken. De smiecht stond veel dichtbij Lara. “Ah, Jouka,” zei hij kalmpjes. “Lang geleden dat ik jou heb gezien.” Jammer dat het niet langer had mogen duren. “Flo, altijd goed om jouw gezichtje te zien.” Aris knipoogde naar de blondine. Als laatste richtte hij zijn aandacht op Lara. Zijn blik verzachtte en hij gaf haar een van zijn brede, warme glimlachen. “Hey daar, Pannekoek. Ga je het overleven, een jaar met mij op een kamer?” Een betere vraag was of Jouka het ging overleven.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

24 aug 2021 - 0:25 reguluswife is offline

reguluswife 37248

KALI

she wore a smile like a loaded gun

twenty • outfit minus sunglasses • with belial • ~~bagcheck~~ belial's office

Kali keek voor enkele seconden op van haar tas inpakken en had gelijk spijt. Ze zag nog net hoe Ramsey een arm rondom Eve sloeg en een kus op de lokken drukte. Iets wat hij ook wel eens bij haar gedaan had. Bijna was ze vergeten dat Ramsey en Eve een kamer gingen delen. Bijna. Een knoop ontstond in haar maag. Haar relatie met Ramsey was zacht gezegd gecomplicieerd. Ze wist niet of deze nieuwe ontwikkeling goed of slecht zou zijn voor de band tussen hun. Zolang als ze zich kon herinneren kroop ze al ‘s avonds bij Ramsey in bed wanneer ze zich slecht voelde of wanneer ze niet kon slapen. Nu met Eve in zijn kamer kon dit niet meer. Of het kon wel, maar het zou ook enkel gedoe veroorzaken tussen Ramsey en Eve en ondanks de lichte jaloezie die ze voelde, wilde ze daar niet voor zorgen. Ze zou zich toch niet op haar gemak voelen in zijn bed, wetende dat het roodharige meisje enkele meters verder op sliep. Met iemand anders naast haar in bed sliep ze simpelweg vele malen beter. Het voelde veiliger. Het idee van het hele jaar alleen in een bed slapen veroorzaakte een drukkend gevoel op haar borstkas. Haar nagels drukten in haar handpalmen. Misschien was dit een teken dat ze haar handen van hem af moest trekken en dat ze beter op iemand anders kon focussen. Ramsey had zijn mening over haar al duidelijk gemaakt. Onbewust gleed haar blik naar Don. Zou het vreemd zijn als hem zou vragen of ze vanavond in zijn bed mocht slapen, gewoon puur slapen en niks anders?
Ze schrok op uit haar gedachten toen Belial vertelde dat ze op moest rotten. Na enkele stappen richting de slaapvertrekken dacht ze aan het feest en de brakheid die zou volgen. Onmiddelijk draaide ze weer om naar Belial en vroeg ze of ze niet nu het mentor gesprekje konden doen. Ze hoopte voor zowel haarzelf als voor Belial dat hij haar voorstel okay ging. Er was geen enkele manier waarop ze morgenochtend vroeg op zou staan voor een mentorgesprekje. Ze zou enkel heen gaan wanneer het feestje zolang doorgaan dat ze tegen die tijd nog wakker was. Belial zou ook enkel chagrijnig worden wanneer hij optijd was gestaan en zij vervolgens niet op kwam dagen, iets wat niet bepaald gunstig zou zijn voor haar. Even min als compleet brak aan zijn bureau verschijnen, zeker niet met haar fluffy pyjamashorts. Belial zou daar een rolberoerte van krijgen.. Ze was al niet zo zeer een ochtendpersoon. Communiceren wanneer ze net wakker was, was niet haar ding. De enige andere optie was niet drinken op het feest, maar dat was ook niet haar ding.
Belial sloeg zijn armen over elkaar en keek haar kalm aan. “Als ik zeg dat ik je morgenochtend bij mijn kantoor verwacht, dan wil ik geen gemaar. Als ik voor ieder uitvluchtje mijn hele leger zou moeten ophouden omdat er één soldaat er niet helemaal bij is na een feestje, weet je wat ik dan doe?” Nee, en iets vertelde haar dat ze het ook niet wilde weten. Zijn stem klonk ijzig, maar ze hield haar rug recht en wende haar blik niet af van de zijne toen Belial zich naar haar toeboog. “Met zo’n lef, scheur ik hun tong uit en schop ik de zo terug in de diepste vagevuren van hel tot ze proberen te smeken voor genade. Wat hen niet gegund word gezien ik hun tong nog steeds in mijn vuist heb liggen.” Kali’s wenkbrauwen trokken lichtelijk omhoog. Dat leek nogal een overdreven reactie. Een leger was iets anders dan een of ander onnozel mentor gesprekje. “Maar dit is Metanoia natuurlijk. Goed dan, maar ik gun je dit maar één keer Kali.“
Ah, zo boos kon hij niet zijn, als hij haar echte naam gebruikte, en niet een van de nicknames die hij bedacht had. Haar mondhoeken krulden iets omhoog. “Natuurlijk. Ik gedraag mij altijd, dus er zal ook maar één gesprekje nodig zijn,” antwoordde ze onschuldig terwijl ze haar tas oppakte. “Anyway, dankjewel.” Hij hoefde haar geen twee keer te vertellen dat ze voorzichtig moest zijn met zijn geduld, iets wat hij sowieso al niet bezat. “Zegt er ook eentje was,” mompelde Kali binnensmonds nadat Belial Ash en Aris iets had toegeschreeuwd. Die twee zagen er uit alsof ze beter het washok konden gaan opzoeken.
De wandeling naar de demon zijn kantoor verliep in stilte, totdat deze verbroken werd door de demon zelf. “Ik kan echt niet begrijpen hoe je zo’n vreselijk zacht ding gebruikt om te slapen.” De blik op zijn gezicht straalde absoluute horror uit. “Daarbij, Kali. Werkelijk, wat probeerde je te bereiken met om mijn voet te gaan stampen? De sensatie van een gebroken enkel ?”
Haar liefde voor zachte dingen en knuffels was niet erg demon-like. Het kon haar ook niet veel boeien. Ze haalde haar schouders op. “Het slaapt gewoon fijn. Dat jij nou liever onder schuurpapier slaapt, iedereen z’n ding.” Kali bespaarde hem de woorden dat een zachte deken kon voelen als een warme knuffel, voordat de man nog nachtmerries zou krijgen. “Meer zachte dekens voor mij, meer schuurspons voor jou. Win-win, toch?” Haar blik gleed omhoog. “Ik had toch gezegd dat je mij liet schrikken met je handen?” Met haar wijsvinger porde ze zijn hand. “Volgens mij zag jij het ook niet aankomen, ben je niet trots als mijn zelfverdedigingsdocent? Wie weet, misschien krijg ik je toch wel onderuit.” Ze wisten allebei wel dat dat niet ging gebeuren.
Ondertussen kwamen ze aan bij Belial’s kantoor. Hij gebaarde haar om haar tas buiten te laten. Korte rolde Kali met haar ogen terwijl ze met een overdreven gebaar de tas liet vallen en naar binnen stappen. Zoals altijd musky rook, een geur die ze probeerde te negeren. Ze gaf een zachte trap tegen een stuk hout dat er uitzag alsof het ooit onderdeel was geweest van een tafelpoot. Haar ogen vielen op de kleine zithoek, waar geen koffietafeltje meer bijstond. Iemand was boos.
De gedachte om plaats te nemen op zijn stoel en haar voeten op zijn bureau te leggen ging voor even door haar hoofd. Helaas was dat iets wat zeker een stap te ver ging. Braafjes nam ze plaats op de leren stoel voor zijn bureau. Haar benen gooide ze over de leuning. “Dus, mentorgesprekje. Wil je mij daadwerkelijk aanspreken op drugs en alcohol gebruik, of hield je de schijn op voor onze lieftallige aartsengel.” Haar gezicht betrok lichtelijk. Waar mogelijk, zou ze de engel zoveel mogelijk uit de weg gaan. “In het eerst geval: ik ben twintig, compleet legaal om te drinken, in de meeste delen van de menselijke wereld.” Kali strekte zich zelf uit en wist net bij de whiskeyfles te komen die nog op zijn bureau stond. De fles had slechts nog een klein bodempje. Haar vingers tikten tegen het glas. Jij drinkt ook.”

[ bericht aangepast op 24 aug 2021 - 0:49 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

26 aug 2021 - 1:40 Iotte is offline

Iotte 928

DONOVAN

I stopped fighting my inner demons, we're on the same side now

23 • the mysterious one • with kenna and cyrus • at tassen controle

“Hier,” Kenna schoof zijn tas weer terug en haar stem klonk minder nors dan voorheen. Voor ze verder nog iets kon zeggen werd haar aandacht opgeëist door Belial en Kali naast hen. Stug bleef Donovan strak voor zich uit staren, niet veel later richtte Kenna haar aandacht weer op hem.
”Dank je, voor het wachten.” Ze keek hem aan met haar lichtblauwe ogen en kneep deze bedenkelijk samen, waarna hij haar ogen over zijn lichaam voelde glijden. Ze schraapte haar keel en haar ogen vonden de zijne weer. “Als jij mij was, zou je jezelf dan laten gaan zonder te fouilleren of niet?” vroeg ze hem. Het was een vraag die Donovan niet verwacht had. Hij schudde zijn hoofd. “Nee, mevrouw.” Een volitaire met vleugels zo donker als de zijne hadden die niet voor niets gekregen. Je zou gek, zelfs naïef, zijn om aan te nemen dat ze zich aan de regels hielden. Donovan leek hier echter een uitzondering op te zijn. In tegenstelling tot veel van zijn leeftijdsgenoten had hij wel degelijk respect voor zijn meerdere.
Kenna verplaatste haar aandacht naar Cyrus, die zich wat later bij het gezelschap had gevoegd. Donovan’s blik gleed naar de grond. “Ik vind het best amusant om te zien hoe weinig respect de studenten hier hebben,” hoorde Don de assistent advisor zijn gedachten naar Kenna uitte. Dit gesprek was niet voor zijn oren bedoeld. “Hoe bevalt de eerste dag op Metanoia u?” Ging de jongen verder.
”De eerste paar uur bedoel je. Ik had belangrijke zaken in de Hel te regelen voordat ik hier kon komen.” Snoof Kenna. “Maar ik neem aan dat je consequenties verbind aan het hebben van disrespect. . . niet dan?”
ietwat ongemakkelijk stond Don nog altijd voor de tafel, met zijn tas in zijn hand. Hij vroeg zich af of dit het teken was dat hij door kon lopen, het leek hem namelijk niet de bedoeling dat hij getuigen zou zijn tussen, wat leek, een privé gesprek tussen de Adviseur en haar assistent. Maar Donovan zou Donovan niet zijn als hij niet wijselijk zijn mond hield en afwachtte tot verdere ordes.

Throw me to the wolves and I'll return leading the pack

[ bericht aangepast op 26 aug 2021 - 1:41 ]

someone out there feels better because you exist

26 aug 2021 - 20:58 Iotte is offline

Iotte 928

FLORENCE

She is a saint with the lips of a sinner and an angel with a devilish kiss

19 • queen of hearts • outfit • with lara, jouka and aris • room 4

Jouka humde even en knikte vervolgens nadat Florence hem had medegedeeld dat Jacob hem ergens deze week wou spreken.
“Dank je.”
“Anytime.” Wuifde Florence zijn bedankje simpel weg en verplaatste vervolgens haar aandacht naar haar perfect gemanicuurde nagels die ze nauwkeurig één voor één bestudeerde.
"Misschien dat we als Aris er is de kamers kunnen verdelen?" Stelde Lara voorzichtig voor. Florence vond het prima. Ze nam plaats op de bank. "Heb jij een voorkeur met wie je een kamer deelt, Florence?" ging Lara verder. “Nee.” Florence haalde haar schouders op en ging vervolgens ongeïnteresseerd verder met het bestuderen van haar nagels. She couldn’t care less en ze verveelde zich. Ze hoopte dat Aris snel hier was zodat ze de kamerindeling konden maken, daarna zou ze haar spullen droppen en Kali gaan zoeken. Ze had haar beste vriendin namelijk veel te vertellen. Niet alleen over haar one night stand van vannacht, maar ook over haar onderonsje met Jacob.
Alsof je het over de duivel had, vlogen de deuren van Acedia open en stapte Aris de kamer binnen. Always late tot he party. “Ah, Jouka,” waren Aris eerste woorden. Het klonk niet erg vriendelijk. “Lang geleden dat ik jou heb gezien.” De spanning tussen de twee heren leek met de seconde te groeien. Vervolgens richtte Aris zich tot haar. “Flo, altijd goed om jouw gezichtje te zien.” Knipoogde hij. “It’s been too long, Aris!” Ze schonk hem een charmante glimlach, waarna zijn aandacht naar Lara gleed. “Hey daar, Pannekoek. Ga je het overleven, een jaar met mij op een kamer?” Florence stond op van de bank en liep naar het drietal toe. “Ik haat het om dit theekransje te onderbreken,” het klonk meer spottend, dan gemeend. “Maar wat doen we met de kamerindeling?” Ze had het hier wel gezien en snakte naar wat frisse lucht. Als Aris en Jouka echt met elkaar in de clinch lagen leek het Flo een kleine kans dat de twee met elkaar een kamer zouden delen. Wat betreft Lara en haarzelf was ook geen match made in heaven. Als Lara zich zo bleef gedragen in Florence haar bijzijn, zou dit een erg lang jaar worden. Vooral voor Lara. Aris en Lara op één kamer zou misschien het best zijn, maar dat zou betekenen dat zij een kamer met haar ex zou moeten delen en daar zat ze nou ook niet echt op te wachten. Niet dat het haar tegen zou houden om jongens mee naar huis te nemen, integendeel. Maar ongemakkelijk was het wel.
Ze vond echter dat het niet haar probleem was en het leek er daarnaast niet op alsof iemand binnen nu en snel de knoop zou doorhakken, dus zag Florence maar één oplossing. “Ik vind in ieder geval alles prima. Ik leg mijn spullen alvast in een van de twee kamers en dan zie ik wel wie mijn kamergenoot wordt.” Deelde ze het drietal mee, terwijl ze haar tas pakte en door de deur van de dichtstbijzijnde slaapkamer verdween.

"In trying to avoid one sin, I've committed another"

someone out there feels better because you exist

27 aug 2021 - 0:05 MeIinoe is offline

MeIinoe 1432

Sorin

20 ― The Artist ― Outfit (without sunglasses) ― met Alyssa, ~~Leya~~ & Elias ― Dormitories, room 2

Elias reageerde met een korte ‘nice’ op Alyssa en hemzelf toen zij hadden aangegeven dat ze meteen door konden lopen bij de eerdere controle. Eigenlijk had hij verwacht dat er tenminste een vlugge blik door zijn tassen geworpen zou worden.
Het leek alsof Elias geen zin had om nog langer in gesprek te zijn, en Sorin snapte volkomen waarom, aangezien hij zijn tas weer had opgepakt. Kort daarna vroeg hij of hij zijn spullen gewoon kon dumpen in een van de kamers. De jongen leek te verstarren toen Aly vroeg of Elias een kamer wilde delen met Leya.
‘’Sorry, zei je nou dat de kamers gedeeld zijn...?’’ Door de opgetrokken wenkbrauw van Elias had hij door dat hij oprecht niet wist dat de kamers gedeeld werden. Aly knikte bevestigend. ‘’Uh, maar ja is goed, denk ik. Als Leya het daar mee eens is.’’ ging Elias verder zonder op antwoord te wachten. Door de eerdere woorden van Leya , dat ze alles prima vond, dacht Sorin dat ze het er wel mee eens zou zijn. Hij hoopte het in ieder geval.
‘’Als je liever iets anders wilt dan kan je dat gewoon zeggen hoor! Leya had in ieder geval aangegeven dat ze alles prima vond.’’
Instemmend knikte Sorin. ‘’Gewoon zeggen inderdaad, iedereen moet zich op zijn of haar gemak voelen.’’ glimlachte hij.

Sorin vond het plan van Aly om de kamers te bekijken een goed plan. De arm die eerst om haar schouder had gelegen, haalde hij weg en hij was opgestaan. Zijn eigen tassen had hij opgepakt en glimlachend vroeg hij aan Aly of hij ook iets voor haar tillen kon.
"Nou, als je zo aandringt.." zei ze op een plagende toon en toen ze opgestaan was, hield ze hem een tas voor. De tas pakte hij aan en het viel hem op hoe opvallend licht die was. Even keek hij haar aan met een opgetrokken wenkbrauw. Had ze dat nu expres gedaan?
‘’Zullen we?’’ had hij gevraagd aan beide volitares. Voordat hij begon met lopen en voordat Aly al haar overige tassen kon vastpakken, greep hij er nog een vast om te tillen. No way dat ze hem de lichtste tas gaf en zelf de zware tassen tilde.

De slaapkamers waren simpel te noemen. Niet zo indrukwekkend als de kamer waar het drietal zich eerst in had bevonden. Maar alles wat er nodig was, was er. In de eerste kamer stonden twee bedden, twee bureaus en twee kasten. In ieder geval hoefden ze niet met z’n vieren één slaapkamer te delen. Verder was het ook perfect voor als hij zich terug wilde trekken voor wat rust en stilte.
De badkamer die aangrenzend was leek een stuk moderner dan de slaapkamer. Aly was naar de andere slaapkamer gelopen. "Hier is ook een aangrenzende badkamer!" riep ze, voordat ze weer richting Elias en hem liep. Vanuit de deuropening van beide kamers kon hij zien dat beide kamers identiek waren. Dat was een makkelijke keuze. "Hier kunnen we zeker wel wat mee toch? Wat planten, lichtjes en dat soort dingen en de kamer is zo opgevrolijkt! Het is in ieder geval beter dan de algemene slaapzaal."
Een glimlach sierde zijn lippen toen hij zich inbeeldde hoe de kamers eruit zagen met lampjes en planten. Lampjes maakte alles sowieso gezelliger. Misschien kon hij zelfs wel wat schilderen om de kale muren wat op te fleuren. Genoeg opties.
‘’Ik denk zelfs dat het washok beter is dan de algemene slaapzaal.’’ merkte hij zacht op. Zijn ogen liet hij nog weer even door de slaapkamer glijden. ‘’We kunnen hier zeker wat mee.’’ stemde hij in met Aly haar woorden. ‘’Wat vind jij?’’ De vraag stelde hij aan Elias, hopende hem er een beetje bij te betrekken.

〚 With shortness of breath, I'll explain the infinite
― How rare and beautiful it truly is that we exist 〛

Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

[ bericht aangepast op 27 aug 2021 - 0:09 ]

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

Index RPG Actieve Topics Zoek