[RPG] [0] The Path to War - [Speeltopic 2] - Speeltopics

21 juli 2021 - 11:31 darkurge is offline

The Path to War
It's changing out there. There's a storm coming, Harry... just like last time.

TIMES ARE CHANGING
Voldemort is terug. Nadat zelfs minister van Toverkunst Droebel het moest toegeven lijkt er geen weg meer terug. De tovenaarsgemeenschap bevindt zich op de vooravond van een oorlog. Inmiddels is Droebel afgetreden en daar is Schobbejak voor in de plaats gekomen. De gemeenschap heeft de hoop dat hij hun door deze donkere tijden zal leiden. Tot dus ver heeft hij echter weinig succes gehad. Een massauitbraak uit Azkaban, dementors die de tovenaarsgevangenis hebben verlaten en zich hebben aangesloten bij Hij Die Niet Genoemd Mag Worden en de vele moorden die worden gepleegd... Het lijkt alsof deze storm nog lang niet gaat liggen.

De zesdejaars leerlingen keren na een donkere zomer terug op Hogwarts, wat gaat dit jaar hun brengen? En is iedereen veilig?
Hoe reageert de school na dreigementen aan het adres van leerlingen en wat uiteindelijk leidt tot de vermissing van één van hen?

CHARACTERS
Gryffindor
♂ Aster Muir — Adrien Sahores — Lerwick— 1.1
♂ Ashley Joseph Jones — Cole Sprouse— calice — 1.3
♂ Castor Aelius Black — Faceclaim — Morrigann— 1.5
♂ Joakim Ake Berglund — Rafael Miller— Helvar — 1.7
♀ Jordyn Mariah Kingsley — Dasha Taran— Veda — 1.3
♀ Kyra Aliyeva — Faceclaim — Morrigann— 1.8

Hufflepuff
♂ Aidan Tomas Fenwick — Max Barczak — Helvar — 1.3
♂ Julian Nolan Lartius — Faceclaim — Fika —1.4
♂ Theseus Owen Scamander — Faceclaim — Epione —1.7
♀ Alina Maedows — Karol Queiroz— Lerwick— 1.7
♀ Sasha Diggory — Zoe Kravitz — calice— 1.2
♀ Novalie Aria Fitzgerald — Elle Fanning — Veda — 1.3
♀ Aiofe Zara O'Conner— Isabel Moner — Iotte— 1.1

Ravenclaw
♂ Adrastos Quillon Montague — Maxence — Epione — 1.8
♂ Ilias Eisenberg— Louis Partridge— amren — 1.7
♂ Shane Montgomery — Nick Pervak— Helvar — 1.7
♀ Jemina Gauthier— Zendaya — Morrigann— 1.3
♀ Pandora Lovegood — Sabrina Carpenter — Calice — 1.4
♀ Josephine Montgomery — Faceclaim — Veda — 1.8
♀ Avalon Isolde Fitzgerald — Elle Fanning — Iotte — 1.4

Slytherin
♂ Dimitri Viktor Volkov — Timur Simakov— calice — 1.1
♂ Zaheer Aceves Selwyn— Iotte — 1.2
♂ Maximus Lovegood — calice — 1.7
♂ Miran Perceval Crawfort — Epione — 1.7
♀ Zoya Elaine Crawfort— Faceclaim— Veda— 1.4
♀ Amira Lucretia Black — Faceclaim— Epione— 1.4
♀ Madigan Zephyrine Elingston — Morrigann — 1.7
♀ Lysandra Black— Faceclaim — Reeses — 1.8

VAKKEN, QUIDDITCH, PREFECTS

VERHAAL OVERZICHT

ROLLENTOPIC ϟ PRAATTOPIC 3 ϟ SPEELTOPIC 2ϟ SPREADSHEET
PRAATTOPIC 1 • PRAATTOPIC 2
SPEELTOPIC 1

[ bericht aangepast op 14 sep 2021 - 13:24 ]

11 sep 2021 - 0:05 darkurge is offline

darkurge 3074

MAXIMUS 'MAX' LOVEGOOD
18 years old • Slytherin • Beater • 3rd floor hallway • Hogwarts Uniform • w. Madigan & Jordyn

Het voelde goed om Ashley te slaan. De woede die al jaren was opgebouwd leek Maximus er in één klap uit te gooien. Het was ook niet alsof hij een andere keuze had dan de jongen slaan. De reputatie van zijn zusje stond op het spel. Dat kon hij toch niet zo maar zonder consequenties laten gaan? Daarnaast speelde ook nog mee dat het Max niet lekker zat dat Ashley zo’n grote invloed had op Pandora. Of dat nu met tong was of zonder. Het feit dat Pandora zo erg naar Ashley toe trok in plaats van naar hem voelde naar.
Ashley belandde met een smak op de grond en Max had het gevoel alsof de hele klas naar hem keek. Snape had heel even opgekeken en had daarna zijn blik weer gebracht naar het perkament waar hij op schreef. Geen puntenaftrek van hem in ieder geval. Dat was een meevallerte.
“M-maximus!” klonk de onzekere stem van Novalie door het lokaal. “T-tien. . . punten. . . a-aftrek voor Slytherin, wegens het vertonen v-van wangedrag jegens een leerling.”
Protesterend gooide Max zijn armen omhoog en keek Novalie hoofdschuddend aan. Maar ongelijk geven kon hij haar ook niet. Tel daar bij op dat hij en Novalie al hun hele leven vrienden zijn én dat hij vroeger een crush op haar had en zijn verdere protest viel in het water. Hij zou haar niet in het bijzijn van de rest van de klas tegenspreken. Het was al dapper genoeg van haar om haar stem te verheffen.
Max baande het klaslokaal uit. De verlichting van zijn woede na het slaan van Ashley leek alweer verdwenen. Hij was nog steeds kwaad. Zijn voeten brachten hem verder de gang in en gefrustreerd sloeg hij zijn vuist tegen de muur. Hordes leerlingen liepen langs hem heen. Max keek niet op of om. Pas toen iemand zijn hand vastpakte maakte hij zijn blik los van de muur. Hij herkende de zachte hand die die van hem omsloot meteen. Madigan leidde hem naar een minder drukke plek en ze zuchtte.
“Max.” zei ze. Ik snap dat je boos bent op Ash. Ik zou ook boos zijn als ik een jonger zusje had en iemand op een ongepaste manier aan haar zou zitten, maar wees voorzichtig, alsjeblieft? Ik wil niet dat mensen slecht over je denken…”
Max kon haar even niet aankijken. Hij wist dat ze gelijk had. Zoals altijd. Nonchalant haalde hij zijn schouders op. “Ja.. misschien.” zei hij wat mat.
Oplettend als ze was onderzocht Mads meteen zijn handen. Alsof hij gewond zou raken van het slaan van een kleine Gryffindor, maar hij liet haar haar gang gaan. Haar inspectie werd afgesloten met een kus op zijn hand.
Even was het stil tussen hen. Max wilde niet meer praten over wat hij wel en niet moest doen. Het was een zwak moment geweest, dat was waar, maar hij had er geen spijt van. Gelukkig leek het onderwerp afgesloten. Madigan deed een stap in zijn richting en plaatste haar handen op zijn borstkas. “Ik heb liever dat je die spieren van je voor andere dingen gebruikt...” zei ze met een speelse twinkeling in haar ogen.
Max grinnikte en grijnsde. “Is dat zo?” Zei hij, opgelucht in meteen een stuk rustiger.
“Hey Lovegood!” Weer iemand die hem aansprak? Merlin’s beard, zo erg is het toch niet om iemand een keer te tikken? Een ding was zeker; dit was Novalie niet. Max kon echter zijn blik nog niet van Madigan afhalen. Ze was te leuk.
Pas toen hij een onbekend voorwerp op zijn hoofd terecht kwam keek hij geïrriteerd op.
“Wat was dat daarbinnen, gast? Geef me een goede reden waarom ik niet hetzelfde bij je kan doen.” Jordyn stond gepikeerd naast hem. Ze moest omhoog kijken om Max aan te kunnen kijken. Vanaf zijn standpunt zag ze er uit als een boos klein keffertje.
“Hij moet gewoon met z’n poten van m’n zusje afblijven. Het heeft al lang genoeg geduurd, dat gedoe tussen hen.” Legde Max geïrriteerd uit. “En moet jij niet naar Muggle Studies zoals heel Gryffindor?” Zelf had hij niet perse iets tegen het vak, het was alleen dat zijn lesrooster al zo vol zat dat er moeilijk nog een les in zou passen. “Ash is toch, oké? Hij gaat echt niet dood van één klap. Hij begrijpt het wel.”

11 sep 2021 - 12:34 reguluswife is offline

reguluswife 37248

KYRA ALIYEVA

I put the "lit" in little

sixteen • gryffindor • prefect • chaser • with sasha • dada classroom

“Had je er maar bij moeten zijn,” plaagde Sasha met een grote grijns op haar gezicht. “Sowieso ik op een feestje… een beetje jammer dat jij geen getuige was van mijn meeste sociale activiteit in anderhalf jaar. Ik heb zelfs met nieuwe mensen gepraat! Of nouja, eigenlijk alleen met Amira, maar ik vind het toch netjes. Zoya daarentegen heeft me de Common Room uitgegooid, aangezien ik me dus inderdaad niet aan de dresscode hield. En geloof me, je had haar gezicht echt niet willen zien. Denk je dat ze weet hoe ze moet glimlachen? Want ik heb het bewijs daarvan nog nooit gezien.”
Kyra rolde met haar ogen. Het verbaasde haar niks dat Zoya’s ego het niet aan kon als niemand zich hield aan een dresscode waar alleen zij zin in had. “Wie doet er dan ook zo’n fancy dresscode voor de eerste van het jaar, alsof iemand dat wil. Misschien zit daarom wel niet in Ravenclaw.” Sociale vaardigheden van een soepstengel. “Dus, dit betekend dat wij volgende keer samen de dresscode gaan breken?” opperde Kyra onschuldig. De enige feestjes die dat nodig hadden waren thema-en Halloween feestjes. Was dit subtiel Sasha meevragen naar een feestje? Misschien. “We moeten een weddenschap opzetten, over wie Zoya kan laten glimlachen. Moet alleen wel een grote prijs aan zitten anders durft niemand het aan.” Ze beet peinzend op haar lip. “Hoe dan ook, goed dat je weer naar feestjes gaat, Sas. Ik heb je een gezelschap gemist.” Een zacht kneepje in de hand van het meisje volgde. Vorig jaar had Sas haast als een kluizenaar geleefd. Als ze de optie had gekregen om in eenn grot te wonen zonder menselijk contact, had ze daar waarschijnlijk ‘ja’ op geantwoord. Kyra wist niet wat er in de zomer was gebeurd waardoor Sas weer meer uit haar schulp kroop, maar het was goed om te zien.
De Hufflepuff naast haar ging er zelfs mee akkoord om samen naar Hogsmeade te gaan. Misschien konden ze Amira ook wel meevragen. Het was wel teleurstellend dat ze Sasha geen dropje mocht noemen, al waren er nog genoeg andere snoepjes, of zoute dingen.
“Dat zou je wel kunnen zeggen. Al denk ik dat ik dit jaar iets nieuws moet proberen. Geen zout meer voor mij. Dus laten we gaan voor Bertie Bott's Every Flavour Beans. Dan kan ik je ten minste blijven verrassen.”
Kyra bracht haar gezicht iets dichter naar die van Sasha. “Hmm, gelukkig ben ik dol op verrassingen. Houdt het leven spannend, niet?” Als ze nou niet in Snape’s lokaal zaten… Met een zucht liet ze zich weer terug vallen tegen de rugleuning, terwijl ze een antwoord terug krabbelde naar Adrastros. Uhuuu. Ik houd ook altijd stiekem handjes vast onder de tafel..

Dankzij het zitten naast Sasha ging de les een stuk sneller voorbij. Voor entertainment gehalte zeker voor herhalingvatbaar. Voor haar cijfers niet, want verder dan ‘Dementors bewaken Azkaban en hebben no chill’ ging ze niet komen met haar essay. Dat werd een van haar bijlestutoren weer lief aan kijken.
Er gebeurde te veel tegelijk voor Kyra’s hoofd om te kunnen volgen wat er allemaal gaan was. Max schreeuwde iets, Ash lag op de grond, meerdere mensen haasten zich het lokaal uit, een voorwerp vloog van achter hun tegen Snape aan. “BLACK!” bulderde Snape. “Tien punten van Gryffindor.” Welkom terug in de chaos. Het jaar begon al goed.
”Niet met alle zusjes is het verboden om te zoenen,” grijnste Kyra. “En anders, verboden dingen zijn leuk…” Ze kon Ash niks kwalijk nemen voor rommelen met Pandora. En het was niet alsof Max zelf zo onschuldig was. “Ik ben in elk geval geen zout snoepje. Misschien ben ik wel een lolly, leuk om aan te likken.” Nonchalant gooide ze arm om Sasha’s middel. “Wat voor snoepje denk jij dat ik ben?”

To the stars who listen — and the dreams that are answered

11 sep 2021 - 14:41 darkurge is offline

darkurge 3074

❂ Pandora Lovegood ❂
Experimental Witch
17 years old • Ravenclaw • Free Spirit • DADA Classroom • Hogwarts Uniform • Zaheer and Theo

Theo zijn wangen kleurden licht rood, terwijl ze de Doxy eieren bespraken. Panda vond het er erg lief uit zien, in combinatie met zijn krullen. Natuurlijk mocht hij de eieren komen bekijken op haar slaapkamer. Eindelijk had er iemand interesse in haar verrassingsproject. Daarna vertelde ze in een ratelverhaal over haar verbande hand en de spreuk waar ze momenteel aan werkte.
‘’De spreuk werkt wel al op andere voorwerpen?’’ vroeg Theo geïnteresseerd.
“Ja!” zei Pandora trots. “Maar sommige voorwerpen vatten vlam.. het zit nog in de ontwikkelingsfase.” legde ze verder uit. “Vooral voorwerpen van stof of katoen blijken erg brandbaar.”
“Mijn zusje Cataleya vond het een goed idee om de Murtlap, waar we tijdelijk oppassen, zelf proberen eten te geven. Waardoor die ontsnapte. Dus moest ik die weer veilig in zijn verblijf krijgen.’’ legde hij zijn verbrande lunch uit ‘’Alhoewel het daarvoor ook al niet best ging met de lunch. Ik ben niet echt een keukenprins.’’
Pandora grinnikte met gesloten ogen, ze zag het helemaal voor zich: Theo op jacht naar de murtlap. “Oh dat is heel grappig.” bracht ze lachend uit.
Jordyn, die naast Theo zat, ging het gesprek met de Hufflepuff aan en vervolgens wendde Pandora zich weer tot Zaheer.

“Denk jij dat we wel vrienden zijn?” Vroeg Pandora verbaasd aan Zaheer. Ze kreeg nu niet bepaald het gevoel van de jongen dat ze erg close waren, maar misschien had Zaheer een heel ander beeld van vriendschap dan zijzelf.
“Blijkbaar niet dus.” Zei Zaheer schouderophalend.
Hun gesprek werd alleen maar meer verwarrend toen ze Ashley en haar vriendschap bespraken. Pandora probeerde aan Zaheer uit te leggen dat zoenen met vrienden best leuk kan zijn, en helemaal niet zo dramatisch was als haar broer het behandelde. Het werd echter snel duidelijk dat Zaheer Max zijn mening deelde. Hij keek haar verbaasd aan met één van zijn wenkbrauwen opgetrokken.
Misschien had hij haar niet goed begrepen. “Het is best leuk hoor. Zoenen.” probeerde ze zichzelf beter uit te leggen. “Helemaal met vrienden, daarna ben je éxtra goede vrienden.”
Verwachtingsvol keek Pandora naar Zaheer. Snapte hij nu eindelijk wat ze bedoelde?
“Ik zal het onthouden.” zei hij uiteindelijk en Pandora knikte glimlachend en instemmend haar hoofd.
“Ja dat moet je doen!” zei ze opgelucht.
Maar die opluchting was maar van korte duur. Zaheer leek gekwetst te zijn door Pandora haar woorden en dat was nooit haar bedoeling geweest.
“Je wilde toch niet écht nog een wijntje met me drinken?” vroeg ze onzeker.
“Natuurlijk wel, ik stelde dat toch niet voor niets voor.” gaf hij toe en het klonk oprecht.
Pandora beet op haar lip en keek even weg. “Sorry.” Zei ze uiteindelijk zacht.
Heel even viel er een stilte tussen hen. Pandora wist niet zo goed wat ze moest doen. Gisteravond met een paar wijntjes op leek het wel een goed idee om Zaheer ‘beter te leren kennen’. Maar nu ze weer nuchter was en helder kon nadenken, dacht ze daar heel anders over. De jongen was knap en ontzettend aantrekkelijk, maar Pandora wist ook wel wat voor type hij was... Het liefste wilde ze weglopen, wegvluchten van Zaheer, zoals ze de vorige avond ook had gedaan. Maar de les was nog niet afgelopen. Ze had geen keuze dan het uitzitten.
“Kan ik het goedmaken?” vroeg ze toen maar, in de hoop dat Zaheer zou zeggen dat dat niet nodig was.

Pandora haar volledige aandacht was bij Zaheer en zijn heldergroene ogen, ze had niet door dat Snape de les inmiddels aan het afronden was. Pas toen Maximus plotseling naast Ashley kwam staan en hem zonder waarschuwing in zijn gezicht sloeg wist Pandora haar blik van Zaheer los te maken.
“Max!” Bracht Pandora kwaad uit, maar ze kreeg de kans niet om verder tegen haar broer te schreeuwen. Max verliet het klaslokaal, met Madigan op zijn hielen. Pandora keek naar Ashley en wilde hem helpen, echter had Aidan zich al om haar beste vriend bekommerd en staakte ze haar reddingsoperatie. Ze wist heel goed dat Ash al een tijd een crush had op de blonde hufflepuff.
Onwennig stond Pandora op en gooide haar spullen achteloos in haar tas. Ze keek weer naar Zaheer. “Ik heb een tussenuur.” zei ze. De woorden waren al over haar lippen voor ze er erg in had. Meteen brak er paniek uit. Ze wilde niet een uur lang met Zaheer moeten doorbrengen, gezien de ongemakkelijke sfeer die er tussen hen hing. “Theo.” zei Pandora dan ook snel. “Wil je mijn doxy eieren bekijken?” Zenuwachtig keek ze naar Zaheer. “En volg jij geen Muggle Studies?”

11 sep 2021 - 16:11 Basim is offline

Basim 18652

Aidan Fenwick

16 — Hufflepuff — Prefect — with Ashley — at DADA class room

❝ Show me the most damaged parts of your soul, and I will show you how it still shines like gold. ❞

Aidan had moeite zich een houding te geven na Ashley zijn vraag. Hij had oprecht geen idee wat hij kon zeggen, maar hij moest iets zeggen. Hij was Ashley een antwoord schuldig en "gewoon" klonk eigenlijk wel heel slapjes. Dus wist hij de jongen te vertellen dat hij hem mag.
'Ooh, je mag me. Dat komt goed uit, want ik mag jou ook.' Het klonk zo nonchalant, maar toch, Ashley leek er tevreden mee te zijn. Aidan voelde ondertussen zijn wangen rood worden en wende even zijn blik van Ashley af, weer terug op zijn perkament. Nope, hij had echt geen idee hoe hij hiermee om moest gaan, soepel. Zou het gewoon niet veel makkelijker zijn om zijn crush te vertellen dat hij hem leuk vond? Misschien wel, maar een les was daar niet het juiste moment voor. Dan zou hij een keer tijdens een tussenuur Ashley moeten benaderen bijvoorbeeld. Hij had zelfs straks een tussenuur, maar hij dacht te herinneren dat Ashley wel Muggle Studies volgde. Jammer.
'Goed om te horen,' wist hij uiteindelijk nog uit te brengen, waarna het onderwerp gelukkig al gauw verschoof naar Ashleys anti-DE clubje. Zo werd hij niet overhoord naar zijn intenties, maar konden ze juist brainstormen over hoe ze het beste zo'n clubje konden oprichten. Het versturen van brieven werd uiteindelijk hun keuze. Konden ze er samen iets leuks van maken en ergens keek Aidan wel uit naar de tijd die hij hier met Ashley aan zou gaan besteden.
De les was ondertussen afgelopen, maar zijn onderonsje met Ashley werd bruut verstoord toen Max opeens naast hun tafeltje opdook. Waarna Ashley neergehoekt werd en op de grond belande. Eenmaal Aidan had verwerkt wat er zojuist was gebeurd, dook hij direct naar Ashley om naast hem neer te hurken, zodat hij de jongen kon helpen.
'Ja, eigenlijk wel' beantwoordde Ashley zijn vraag of de spreuk had geholpen. 'Dankje.' Aidan glimlachte opgelucht en hielp zijn crush weer overeind. Het was maar goed dat de schade mee leek te vallen. 'Lekker begin van de maandagmorgen,' grapte Ashley nog, waarna beide jongens hun spullen maar gingen inpakken. Ondertussen leek er een tweede hel uitgebroken te zijn, dus misschien maar goed als ze gauw het lokaal verlieten. Ondertussen had hij vaag meegekregen dat Novalie punten had afgetrokken, dus Aidan stak nog gauw even zijn duim op naar zijn beste vriendin, waarna hij achter Ashley aan ging.
'Je moet het zeggen als je meer nodig hebt,' stelde hij nog voor, terwijl ze richting de deur liepen. Aidan had nooit echt klappen in ontvangst hoeven nemen, dus hij had geen idee hoeveel pijn zoiets nou kon doen. 'En het begint inderdaad lekker.' Aidan haalde z'n schouders even op, het leek hem niet helemaal een gepast iets om over te grappen, geslagen worden was niet niets. Aan de andere kant, Ashley was er zelf mee gekomen.
Buiten trok een nieuw perkament direct Ashleys aandacht. Aidan voelde zijn wangen weer even rood worden bij de gedachte aan de roddel die hij eerder die ochtend over Ashley en Pandora had gelezen. Zo vol in de gang leek hem alleen niet het beste moment om erover te beginnen, dus liep hij maar achter Ashley aan om te kijken wat voor roddels er nu weer waren verspreid. Hopelijk iets minder onaangename.
'What the... Dit is niet oke,' bracht Ashley uit, terwijl hij las en gauw blikte Aidan ook mee. De roddels hadden op hem zelf deze keer geen invloed, maar waren zeker onprettig voor de betrokkenen. 'Het is ziek om zulke privé informatie te delen,' mompelde hij, het overduidelijk eens met Ashley. Arme Lyssandra en Joakim, zij zouden het vast nog zwaar gaan krijgen komende tijd.
'Echt bedankt van.. net.' De jongen oogde wat onzeker en even keek Aidan hem vragend aan. Ashley en onzeker was een combinatie die je maar zelden zag. 'Ik heb nu nog een les, maar spreken we elkaar later?' vroeg hij daarna nog, wat een voorzichtige glimlach op Aidan's gezicht veroorzaakte. Ashley leek in hem in ieder geval graag weer eens te willen zien.
'Oh, geen dank, ik help met alle liefde.' Hij had even zijn best moeten doen om zelfverzekerd over te komen. Natuurlijk hielp hij graag, iedereen wel, vooral Ashley, maar hij wilde dit nu ook graag goed kunnen uitstralen. 'Laat maar weten wanneer je aan die brieven wilt gaan zitten.' Het was maar goed dat Ashley daarover begonnen was, dan hadden ze in ieder geval een goede reden om elkaar binnenkort weer op te zoeken.

[ bericht aangepast op 11 sep 2021 - 16:12 ]

Stenenlikker

12 sep 2021 - 0:55 MeIinoe is offline

MeIinoe 1432

Adrastos Quillon Montague

17 ― Ravenclaw Keeper ― Quidditch Captain ― Ravenclaw uniform ― with Novalie ― DADA classroom -> Hallway

✰ You taught me the courage of stars before you left
―How light carries on endlessly even after death. ✰

’’Ik vind je heel lief maar soms ben je ook ongelooflijk,” fluisterde Novalie terug nadat hij had opgemerkt dat hij nooit wat had gezegd over het gooien met inktpotjes. Een kleine grijns sierde zijn lippen. ‘’Ik vat dat tweede ook maar op als een compliment als je het niet erg vind.’’ zei hij. Nog al initiatief tonend maakte hij aantekeningen. Hij was er nog niet overuit DADA dit jaar nu al erger was dan DADA van vorig jaar, toen de roze suikerspin les gaf. Op een of andere manier hadden ze nooit echt geluk gehad rondom DADA-professoren. Wie weet hadden ze volgend schooljaar geluk.
Novalie had het ondertussen druk met het schrijven op meerdere stukjes perkament, terwijl hijzelf een briefje terug schreef naar Kyra. Hoe hij deze ging versturen was hij net aan het bedenken, toen Novalie een stuk perkament naar hem toe schoof. Of hij een manier wist om de briefjes veilig te krijgen bij degene voor wie ze bestemd waren. Aangezien de saaie; slaapwekkende en te lang durende les zijn hersenen half had laten smelten, kon hij niets beters bedenken dan een simpele levitation spell. Saai, maar wel effectief. Vlug krabbelde hij een antwoord terug.
Novalie leek het niet eens te zijn met iets van het plan, maar om de effectiviteit te demonstreren liet hij veilig zijn briefje aankomen bij Kyra. ‘’Kijk, heel veilig,’’ had hij gefluisterd om zijn punt te versterken. De blondine naast hem stemde dan toch in met zijn plan door te knikken en ze begon de namen op de briefjes te schrijven. Zodra hij ze allemaal had, verzond hij ze allen rustig naar de rechtmatige ontvanger. Dat die voor Shane iets onhandig zweefde en op zijn tafel viel doordat hij wat afgeleid werd door naar Josie te kijken, hoefde niemand te weten.

Net toen alle briefjes veilig aan waren gekomen, kondigde Snape het einde van de les aan, eindelijk maar toch.
“Heb jij al plannen voor zometeen?” vroeg Novalie aan hem. Hij schudde zijn hoofd. Muggle Studies volgde hij niet en dus had hij een tussenuur. Gezien hij pas vanochtend aan was gekomen had hij ook nog geen kans gehad om plannen te maken.
‘’Helemaal niets. Jij?’’ antwoordde hij en vroeg hij terug. Adrastos kon zich voorstellen dat ze haar tussenuur graag met Shane spendeerde.
Terwijl hij zijn spullen opruimde zag hij dat hij ook nog weer een briefje terug had van Kyra.
Uhuuu. Ik houd ook altijd stiekem handjes vast onder de tafel.. Hij voelde zijn wangen licht rood worden en stopte het stuk perkament snel in zijn tas. Zijn blik viel even op Kyra, maar die was druk in gesprek met Sasha.
Snape gaf nog niets van huiswerk op, iets van een verslag? over dementors? Zoiets. De kans om het zelfvertrouwen op te roepen om na te vragen kreeg hij niet, want chaos brak los in het lokaal. Maximus was opgestaan en had niet veel later Ashley een klap verkocht en er vloog een soesje door het lokaal heen? Een soesje die Snape raakte.
“Moet ik nu wat- . . . ehm, volgens mij moet ik iets doen?” stamelde Novalie. Adrastos keek van Ashley die op de grond lag, met gelukkig Aidan bij hem, naar Maximus, die het lokaal uitliep. Met Madigan er al vlug achteraan. Ook Jordyn leek in actie te zijn gekomen en sprong achter het stel aan. Chaos.
Adrastos hoefde al niet meer antwoord te geven op de vraag van de Hufflepuff die zojuist nog naast hem zat. Novalie trok tien punten af van Slytherin.
Slytherin was niet het enige die punten aftrek kreeg. Gryffindor volgde. Blijkbaar had Snape gevonden wie het soesje gegooid had. ‘’BLACK!’’ bulderde de man door het lokaal heen en voor één seconde kromp Adrastos even in een. Snel herpakte hij zich en deed hij de laatste spullen van hem in zijn tas.
Net zoals Slytherin zojuist had, had Gryffindor nu ook tien punten aftrek. Hij vroeg zich af of de aanstichter het nota bene gehoord had, aangezien de Black twins vlak na het soesje Snape raakte al het lokaal uit waren.
Zijn ogen vonden Novalie weer, naar wie hij even breed glimlachte en hij gaf haar een zacht kneepje in haar schouder alvorens hij opstond. Haar Prefect-taken had ze perfect uitgevoerd. ‘’Als je nog geen plannen hebt, kunnen we misschien kijken wie we zo in de Great Hall kunnen vinden?’’ stelde hij voor. Het liefst bracht hij zijn spullen van DADA naar de Ravenclaw Tower en nam hij alles mee voor zijn lessen van vanmiddag.
Inmiddels was hij ook opgestaan en stond hij naast Novalie. ‘’We kunnen ook naar buiten en genieten van het, nu nog, mooie weer?’’ Langzaam waren ze begonnen met lopen, maar hij stopte in zijn pas bij het zien van een stuk perkament dat hing tegenover de deur van het lokaal. Zijn hand legde hij voor een tel op Novalie om haar ook te stoppen.
‘’Wat is dit nu weer?’’ vroeg hij hardop. Zijn gezicht betrok even bij het lezen van wat er op het perkament stond. ‘’Waarom zou iemand Joakim en Lysandra zo willen lastigvallen?’’ Seksualiteit was iets waar iemand alleen zelf wat mee te maken had en wat boeit het wat voor vakken iemand volgde?

[ bericht aangepast op 12 sep 2021 - 0:55 ]

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

12 sep 2021 - 1:46 Aynur is offline

Aynur 2380

16 | Pureblood Ravenclaw | Outfit | with Shane & Dmitri at the DADA classroom

— N I E U W S G I E R I G keek ik in Shane zijn richting toen ik opmerkte dat er een perkament met een zachte plof op zijn tafel belandde. In eerste instantie wilde ik me er niet veel van aan trekken – wetend hoe grote hekel mijn broer er aan had als ik me ongevraagd met zijn zaken ging bemoeien. Echter was de manier waarop hij over het perkament wreef eentje die me hem vreemd aan liet kijken. “Wat ben je aan het doen, mafkees?” vroeg ik hem op een fluistertoon en met een voorzichtig lachje poogde ik aan te geven dat mijn opmerking grappend bedoeld was.
Tegen het einde was de les werd mijn aandacht getrokken door het geluid van een stoel die ruw achteruit werd geschoven. Ik kon niet helemaal bevatte wat er in de volgende seconde gebeurde maar het was duidelijk dat de jongen die geslagen was, veel voor Aidan betekende. Shane scheen nog minder op de hoogte te zijn van wat er zich zojuist afgespeeld had in het lokaal. “Wat dan?” wist hij er nog schaapachtig uit te brengen alvorens ik hem vlug aan zijn mouw meetrok om hem te redden van een rondvliegend soesje die Snape midden in zijn gezicht wist te raken.
Ik gniffelde zodra mijn broer er verward een “dank je?” uit wist te brengen. “Misschien had ik je wel gewoon moeten laten staan zodat dat soesje uiteen gespetterd werd op jouw hoofd. Dat dat helpt om je hoofd uit de wolken te halen,” verzuchtte ik. Dit bewees alleen maar dat ik een gegronde reden had om niet met Novalie door één deur te kunnen. Zij was immers de reden voor zijn onoplettendheid – iets waar Shane vaak om geprezen werd. Behalve wanneer het ging om menselijk gedrag.
Gelukkig was ik er om Shane voorzichtig door de chaos heen te loodsen in de richting van de uitgang. Voordat we deze echter doorliepen, vertelde ik Dmitri Volkov dat hij me kon vinden in de bieb als hij me nodig had. “Joos, ik kom zo wel naar de bieb, oké?” Ik bleef even oogcontact met de Zwadderaar behouden alvorens ik knikte. “Okay, tot zo,” kwam er iets vriendelijker uit dan de toon waarmee ik hem eerder benaderde.
Zodoende wist ik Shane het lokaal uit te slepen waarna ik mijn best deed om weer iets structuur aan te brengen aan onze dag door te vragen naar zijn plannen. “Euhm, geen idee. Denk Novalie zo even opzoeken en ik zie daarna wel. Wat ga jij doen?” Even keek ik hem een paar tellen verbluft aan. “Had je haar niet al de hele avond al gezien?” vroeg ik op een ongelovige toon. Ik scheen niet in staat te zijn te begrijpen waarom hij haar de hele tijd in zijn buurt wilde hebben. “Wat zie je eigenlijk in haar?” Ik verplaatste mijn lichaam naast de zijne en liet me op eenzelfde manier tegen de deur leunen voordat ik ondersteboven kon worden gerend door types zoals Jordyn of hoe dat geval ook mocht heten.

I have seen my own sun darkened

13 sep 2021 - 21:41 Novalunosis is offline

Novalunosis 525

Julian Nolan Lartius

''In a world where you can be anything be kind''

Hufflepuff — Chaser – Hufflepuff Uniform — ~~DADA Class~~ -> Huflepuff Common Room – With ~~Joakim~~ -> Alina

Misschien was het niet het beste plan om naar het geheimzinnige briefje te vragen. De felle reactie van Joakim deed hem even verbaasd met zijn ogen knipperen. Hij had in ieder geval wel toegegeven dat het briefje inderdaad van Jordyn was, maar hij gaf ook aan dat Julian een grens had overschreden. Iets wat uiteraard niet zijn bedoeling was. Mentaal noteerde hij het onderwerp Jordyn op een ‘niet-bespreken-lijst'. Misschien ging hij er dan ook wel te gemakkelijk er mee om. Zijn ex, samen met zijn andere ex. Het was eigenlijk te gek voor woorden, maar ergens vond hij het wel een goede match. Hij mocht beiden enorm graag en het waren stuk voor stuk geweldige personen, die gunde je toch enkel een ander geweldig persoon? Zolang niemand er ongemakkelijk over ging doen viel er toch niets te verliezen? Zodoende had Julian besloten om dit niet in de weg te gaan staan, maar hij had tevens zojuist besloten dat hij zich er ook niet meer mee ging bemoeien. Hoe nieuwsgierig hij dan ook mocht zijn.
''Niets, sorry.'' Had Julian nog gereageerd op Joakim's ‘Ja, en?' Tot zijn geluk eindigde de les niet veel later. Al grijnzend wist Joakim nog iets te zeggen over de verlossing van Snape, wat Julian goed deed. De irritatie leek voor nu te zijn geweken. Al grijnzend had Julian ermee ingestemd waarna hij zijn spullen begon in te pakken, tot zijn aandacht werd getrokken door het geluid van schuivende stoelen en verontwaardigde reacties. Toen hij zich omdraaide was het kwaad al geschied; Ashley lag op de grond en Max stormde boos weg. Wat was daar nou aan de hand? Aangezien Aidan al to the rescue was gekomen besloot Julian om later maar te vragen hoe het met Ashley ging. Het moest een behoorlijke klap geweest zijn aangezien hij met stoel en al op de grond was beland. Misschien had het wel te maken met de boodschap van de geheime snitch. Dat Pandora een gevoelig onderwerp was, was school breed bekend.
Over Pandora gesproken, hij had haar het nieuwe schooljaar nog niet gesproken. Met een beetje geluk had ze nu ook een tussenuur en konden ze die samen doorbrengen. Dit idee werd echter de grond ingeboord alsof het niets was bij het zien van Zaheer die zich nog aan haar zijde begaf. Misschien later dan maar...
Nadat hij zijn spullen had ingepakt verliet hij het lokaal om vervolgens terecht te komen bij het volgende opstootje van de dag; een nieuw bericht van de snitch. Haastig begaf Julian zich naar het bord, bang voor wat er op het perkament geschreven was. Ook deze keer was hij de dans ontsprongen, maar dat was niet het geval voor Lysandra en Joakim. Julian probeerde Joakim nog op te zoeken in de menigte, maar kon hem niet meer vinden. Het geheim wat hier op het bord stond was in ieder geval niet iets waar hij mee te koop liep. Wie er naast Julian allemaal weet van had wist hij niet, maar het konden niet veel mensen zijn. Echter bleek het er dus toch één té veel te zijn geweest. Triest vond Julian het. Dit ging helemaal niemand iets aan en nu wist de hele school ervan.
Al hoofdschuddend liep Julian weg bij de roddels en de discussies die het opleverde. Opnieuw was het maar weer de vraag wie het volgende slachtoffer ging zijn. De dader wist in ieder geval een hoop over de leerlingen. Veel té veel als je het hem vroeg.
In zijn eentje liep hij naar de Hufflepuff Common Room. Nu hij toch een uur vrij had leek het hem verstandig om alvast maar aan het DADA verslag te gaan werken. Het onderwerp interesseerde hem wel; het ging immers om een mythisch wezen. Alleen was dit wel gelijk een van de moeilijkere. Wat viel er allemaal te vertellen over een wezen wat hij nog nooit gezien had?
Het was stilletjes in de Common Room al zaten er hier en daar wel wat huisgenoten. Eén daarvan was Alina, nog iemand die hij nog niet gesproken had dit schooljaar.
''Hey, heb je een fijne vakantie gehad?'' Groette hij haar waarna hij plaats nam in een van de vrije zetels. Eén blik op de papieren waarop Alina zich had gestort vertelde hem dat ze met hetzelfde verslag aan de gang was gegaan. ''Zullen we het verslag samen maken?'' Stelde hij dan ook direct voor. Samen ging het schrijven van verslagen immers een stuk sneller dan alleen en bovendien was het veel gezelliger.

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

14 sep 2021 - 19:27 Basim is offline

Basim 18652

Joakim Berglund

16 — Gryffindor — Rebel Prefect — Quidditch Keeper — with Jordyn, Max and Madigan — somewhere in the hallways

❝ Another fine day ruined by responsibility. ❞

Hij was toch feller overgekomen dan gedacht, want hij had Julian per ongeluk enigszins laten schrikken. De jongen keek hem verrast aan, waarop Joakim zich toch even schuldig ging voelen. Dat was nou ook weer niet zijn bedoeling geweest, hij had nu alleen gewoon even niet zo veel om over Jordyn te praten. Niet zo lang hij nog niet voor zichzelf had uitgezocht wat hij nu precies wilde. Oké, hij wist wel wat hij wilde, maar de vraag was in hoeverre zij hierin geïnteresseerd was. Hij wist dat Jordyn toch altijd meer genoot van het fysieke in een relatie, terwijl hij hier juist helemaal geen behoefte aan had. Hij wilde gewoon graag tijd met haar doorbrengen, op een diepere manier dan ze eerder als puur vrienden hadden gedaan.
'Niets, sorry,' verontschuldigde Julian zich. De hint was blijkbaar aangekomen, al voelde Joakim zich helemaal niet prettig nu door de manier waarop. Hij bracht dan ook nog een "sorry" uit om dan weg te kijken naar zijn perkament. Het was nooit zijn bedoeling geweest om Julian dan ook maar enigszins te kwetsen.
Het einde van de les verliep vervolgens totaal niet zoals Joakim had verwacht. Echt, waar haalde Max het lef vandaan om één van zijn vrienden zo in het openbaar neer te meppen? Joakim wilde in eerste instantie dan ook achter de jongen aangaan om hem hierop aan te spreken. Ver kwam hij alleen niet toen eerst een jonge Slyth, en vervolgens een perkament zijn aandacht trokken. Iemand was weer roddels aan het verspreiden en één daarvan ging hem maar al te zeer aan.
Direct stormde hij terug naar Jordyn, vroeg om haar aandacht, maar ze had duidelijk andere plannen. 'Niet nu, wel later, okay? Ik moet even een mooi hoofd verbouwen.' Ze gaf hem nog een goedbedoelde klap tegen zijn schouder en rende weg. Wat verbouwereerd staarde hij haar na, te verrast om er direct op te kunnen reageren. Sinds wanneer had zij opeens zo'n haast om van hem weg te komen? Om zich dan te realiseren dat ze Max bedoelde. Ho, wacht, meer klappen uitdelen was een heel slecht idee. Hij had zelf ook achter Max aan willen gaan in eerste instantie, maar alleen om hem op zijn gedrag aan te spreken, niet om terug te slaan.
'Laat ik maar gaan zorgen dat ze geen domme dingen gaat doen,' verontschuldigde hij zich naar Theseus, die nog naast hem stond. Om dan achter Jordyn aan te rennen. Sowieso wilde hij niet dat ze in de problemen zou komen, maar hij wilde ook proberen te voorkomen dat ze dat stomme perkament las voor met hem gesproken te hebben. Niet dat Jordyn zichzelf niet kon verdedigen, maar toch. Hij wilde haar kunnen beschermen mocht dit nodig zijn.
Hij sprintte de gang door, hier en daar leerlingen ontwijkend. Hij herkende Jordyn ondertussen uit duizenden, dus hij zag haar nog net een stuk verderop een hoek om gaan. Op goed geluk rende hij nog een paar juiste gangen in om haar uiteindelijk aan te treffen tegenover zowel Max als Madigan. Het was maar goed dat hij gekomen was, dan was het in ieder geval twee tegen twee mocht dit helemaal uit de hand lopen.
'Wat was dat daarbinnen, gast? Geef me een goede reden waarom ik niet hetzelfde bij je kan doen,' daagde ze hem uit. Snel overbrugde hij de afstand tussen hen en kwam schuin achter Jordyn staan. Zijn hand legde hij lichtjes op haar schouder ten teken dat hij er voor haar was.
'Jij hoort met je poten van mijn vrienden af te blijven,' beet hij Max nog toe. 'Prima als je het ergens niet mee eens bent, maar je kunt ook praten in plaats van slaan.' Hiermee hoopte hij ook Jordyn te waarschuwen dat ze maar beter niet kon gaan slaan, anders zou deze situatie lelijk uit de hand kunnen lopen. Hij gaf dan ook na zijn woorden even een kneepje in haar schouder.

[ bericht aangepast op 14 sep 2021 - 21:58 ]

Stenenlikker

15 sep 2021 - 11:54 Paesano is offline

Paesano 15155

ILLIAS EISENBERG
ravenclaw • 16 • beater • hall • with Zoya?

Een korte ‘hm’ verliet zijn lippen toen Zoya aangaf dat ze niet verder in zou gaan op het onderwerp betreffende zijn relatie met Jemima. Niet bepaald iets wat Illias als vervelend beschouwde, al moest hij wel toegeven dat hij erg benieuwd was naar hetgeen dat Zoya in haar hoofd had omgetoverd tot de waarheid. Zijn verklaring geloofde ze namelijk duidelijk niet. Alsof zij hem beter kende dan zichzelf. “Gezien je duidelijk vastgekleefd zit aan jouw versie van de waarheid, mag je die me nu wel vertellen ook,” zei Illias zijn nicht dan ook enkele seconden later. Een slimme zet, als je het hem vroeg, daar hij nu ook te weten ging komen of Zoya hem en zijn plannen door had, zonder verdacht over te komen. Hij achtte de kans erg klein, gezien hij haar niets over zijn seksuele geaardheid toevertrouwd had en ze ook niet vaak spraken over de druk van ouders om met iemand van goede afkomst te trouwen.
Na Illias’ laatste vraag sloeg het gesprek uiteindelijk toch om naar een ander onderwerp: Aoife’s verdwijning. Ook niet bepaald gezellig voor een maandagmorgen, maar het verplaatste in ieder geval de focus van hem naar Zoya. Aan haar non-verbale reacties en veranderende toon in haar stem was te merken dat zijn nicht het liever over iets anders had. Echter wekte dit alleen maar Illias’ interesse, want het maakte haar juist zo verdacht. Nu was Zoya altijd al lichtgeraakt en bijtend en was het vrij normaal om verdedigend te reageren als je beschuldigd werd van betrokkenheid bij een vermissing, maar toch. Illias maakte een mentale notitie hier op een ander moment op terug te komen, of wellicht Zoya extra in de gaten te houden.
“Nou, gezien je erom vraagt: bemoei je met je eigen zaken. Ik uit ook nooit kritiek op jouw keuzes of levensstijl, doe het dan ook niet terug,” zei hij uiteindelijk tegen zijn nicht, na haar gepikeerde opmerking richting hem. “Overigens valt er evenmin met jou te communiceren, maar dat is een geruime tijd zo.” Als Zoya zo tegen hem ging doen, zou Illias wel een ander klasgenootje vinden om naast te zitten. Ze kon echt wel een lieve meid zijn, maar sinds de dood van haar vader nam ze het leven veel te serieus. Nam ze zichzelf veel te serieus. Toen bekend werd dat zijn nichtje toch het brein was achter het redelijk saaie feestje van afgelopen avond, verscheen er een kleine glimlach op Illias’ gezicht. Immers had hij zojuist haar organisatievaardigheden beledigd, al voelde hij zich er niet schuldig om. “Van jou ben ik ook beter gewend, eigenlijk. Het was hoe dan ook een middelmatig feestje, voor jullie standaard.” Mening man zou waarschijnlijk vrezen van het idee dat ze Zoya Crawfort beledigde. Echter deed Illias al zestien jaar niets anders, totaal geen angst voelende voor het donkere hoopje dat zich zijn nichtje noemde.
“Naar Miran dus? Ik mis het bij jou ook wel een beetje, namelijk,” zei Illias op dezelfde plagende manier terug, waarna hij de brunette een knipoog gaf. Bij Zoya’s volgende opmerking viel zijn grijns van z’n lippen. Hij hoopte maar dat Dmitri’s persoonlijkheid de reden dat ze zo tegen hem en Miran was en niet het feit dat het een jongen was. Als dat wel het geval was, wist Illias in ieder geval nooit zijn gevoelens omtrent seksualiteit bij haar uit te spreken. “Wat is er met die twee, dan?” vroeg hij uiteindelijk, zich bewust onwetend laten overkomen. Afhankelijk van hoe Zoya hierop ging reageren, wist hij of ze te vertrouwen was met gevoelige informatie of niet.
Tegen dit punt liep de les alweer tot z’n einde. Veel had Illias niet opgevat van de les, maar veel zorgen maakte hij zich er niet om. Met een brein zoals die van hem leerde hij de stof makkelijk in eigen tijd. "Voor de volgende les wil ik van iedereen een opstel ontvangen van 40 centimeter lang over dementors en de functie en bedreiging die zij vormen in en voor de tover gemeenschap,” dramde Snape op dat moment op. De glimlach verscheen terug op zijn gezicht. Dat had hij in een paar uur geschreven én zo leerde hij ook gelijk de benodigde leerstof. Illias wierp een korte blik op zijn beste vriend, Zaheer, toen hij werd aangesproken op te laat zijn. Hij mocht van geluk spreken dat er geen afdelingspunten afgetrokken waren. “Laatkomers, waar zijn ze goed voor,” zuchtte Illias, waarna hij zijn tas inpakte en zich gereed maakte om te vertrekken.
Het tussenuur ging hij doorbrengen in de bibliotheek, om alvast een deel van zijn essay te schrijven, zodat hij de avond vrij had voor leuke dingen. Echter, voordat Illias überhaupt een voet kon zetten richting de deur, waren er een aantal kemphanen elkaar in de haren gevlogen. Max en Ashley. Het waren allebei van die typische jongens die alleen maar hun emoties kunnen uiten door middel van vechten. “Stelletje kleuters,” zuchtte Illias tegen Zoya, waarna hij hij zijn hoofd schudde en alsnog naar de deur liep. Op dat moment kwam Novalie tussenbeide, die punten van Slytherin aftrok, terecht. Het liefst had hij een groter getal gehoord, maar dit kon ermee door. Na een korte blik op Zoya geworpen te hebben, liep hij eindelijk het klaslokaal uit. Hij had betere dingen te doen dan zich te omgeven met het stel grote kleuters dat zich zijn medeleerlingen noemde.
Buiten het lokaal was er ook sprake van oproer. Tieners waren echt het ergste soort mensen op de aardbol, al was hij nu wel benieuwd naar wat iedereen zo opgewonden had gemaakt. In zijn ooghoeken zag Illias hoe Lysandra werd meegenomen door Alina, terwijl ze redelijk ontdaan leek. Zijn wenkbrauw ging hierop vragend omhoog en hij zette stappen naar waar de groep mensen stond. “Oh,” verliet zijn lippen toen hij het perkament las. Joakim was aseksueel net zoals hem? Illias keek kort om zich heen, spitste zijn oren open om te luisteren of iemand slecht praatte over de Gryffindor. Waarom iemand het leuk gevonden had om Joakim op zo’n manier voor de leeuwen te gooien wist hij niet, maar hij vond het sneu. Wel was deze situatie nogmaals bevestiging dat Illias zijn seksualiteit geheim ging houden.
Hij draaide zich om naar zijn nicht, die er nu ook bij was komen staan. “Ik ga naar de bibliotheek, om te werken aan het essay van Snape. Je mag meekomen, maar we kunnen ook hier afscheid nemen van elkaar. Jouw keuze. Ik ga in ieder geval alvast lopen,” zei Illias tegen haar, waarna hij een snelle kus op haar kruin gaf. Het deerde hem niet dat Zoya wellicht niet hield van publiekelijk intiem contact, omdat dit haar boosaardige reputatie teniet zou doen. Hij vond het juist goed voor haar als mensen konden zien dat er ook van Zoya gehouden werd. “Nou, ik zie je zo. Of niet.” Daarna splitste Illias zich van de groep af om naar de bibliotheek te wandelen.

[ bericht aangepast op 15 sep 2021 - 12:24 ]

That is a perfect copy of reality.

15 sep 2021 - 20:33 Culloden is offline

Culloden 546

Aster Muir

17 • Gryffindor • Beater • in front of Muggle Studies Classroom • with Lysandra

“When angry, count four. When very angry, swear.”

Zijn korte antwoord tegenover Lysandra deed Aster wel een beetje schuldig voelen. Het was helemaal niks persoonlijks en hij hoopte dan ook dat de Slytherin het zo niet zou opvatten. Het leek hem gewoon geen goed idee om zijn verhaal opnieuw te moeten doen nadat hij net weer een beetje gekalmeerd was. “Oh, wat...' Het bleef even stil, alsof ze naar het juiste woord zocht. 'Eh, vervelend.' Dat was het inderdaad. Aster besloot om het daarbij te laten en probeerde het onderwerp te veranderen, hopend dat de ongemakkelijkheid zou wegvallen.
'Zijn mensen nu trouwens nog steeds over dat perkament van deze ochtend aan het praten? Echt iedereen die voorbij wandelde was erover bezig.' Toen hij Lysandra vervolgens aankeek zag hij haar gezicht betrekken. Had hij iets verkeerds gezegd? Of was er misschien meer aan de hand?
'Er is weer een nieuw perkament opgehangen.' Aster's mond viel open en een "oooh" ontsnapte uit zijn mond. Alsof ze puzzelstukjes opeens in elkaar leken te vallen. 'Het hing tegenover het lokaal van Snape.' Daarom had hij de hele heisa dus gemist. 'Iets over Joakim,' volgde er aarzelend. Dat klonk niet goed. Wat zou die snitch nu in hemelsnaam over zijn vriend te vertellen hebben? Hij hoopte in ieder geval dat het niks al te ergs was en dat Joakim niet in de problemen zat.
Lysandra leek alle moeite te doen om zijn blik te ontwijken, nu keek ze zelfs langs hem door het lokaal binnen. 'En over mij, dat ik Muggle Studies volg.' Waarschijnlijk was dat de reden.
'Ah shit, Lysandra. Dat vind ik echt vervelend voor je,' antwoordde hij oprecht. Natuurlijk volgde hij het vak al een aantal jaar met haar, dus voor hem was het helemaal geen verrassing of probleem. Waarom vond iemand het nodig om er dan wél een probleem van te maken?
'Echt, als ik weet wie die zogenaamde Snitch is…' Ze leek even de tijd te nemen om te kalmeren. 'Heb jij enig idee wie het kan zijn?' Moeilijke vraag. In ieder geval iemand die veel wist en waarschijnlijk met veel mensen omging.
'Ik denk dat je niet de enige bent die zo denkt.' De snitch had vandaag namelijk al vier mensen voor de leeuwen gegooid. God weet hoeveel mensen er nog zouden volgen. 'Niet direct. Waarschijnlijk iemand met veel connecties. Hoe zou hij of zij anders aan al die geheimen geraken?' vroeg hij zich luidop af.
'Maar hé, als iemand je erover lastigvalt, dan weet je me wel te vinden,' zei hij met een glimlach tegen haar. Aster mocht Lysandra wel en als iemand haar zou lastigvallen wou hij het gerust voor haar opnemen.

Nothing is impossible in my own powerful mind.

15 sep 2021 - 20:40 Iotte is offline

Iotte 928

ZAHEER ACEVES SELWYN

The beast inside is sleeping, not dead
seventeen • slytherin • prefect • with pandora • at dada classroom

Pandora beet op haar lip en keek even van hem weg. “Sorry.” Zei ze uiteindelijk zacht. Kassa. Hij was binnen. Hij had Pandora precies waar hij haar hebben wou. Het arme schaap. Ze zou toch beter moeten weten. Als een waar acteur hield Zaheer zijn gezicht echter strak in de plooien terwijl hij haar gekwetst aan keek. De stilte die er tussen hen viel was op z’n zachts gezegd ongemakkelijk. Net goed. Hij moest nu doorpakken en inspelen op haar schuldgevoel.
“Kan ik het goedmaken?” Verbrak ze de stilte. Hij kon z’n oren niet geloven. Dit was nog makkelijker dan snoep afpakken van een klein kind. Moeilijk maakte ze het hem niet. Niet gek natuurlijk, he was everyone’s type. Hij dacht even na. “Dat kan je,” zijn helder groene ogen doorboorde die van haar. “Vanavond. Tien uur. Op de Astronomie toren. Kom alleen.”
Op de achtergrond drong de monotone stem van Snape tot Zaheer door. De huiswerkopdracht voor de volgende les luidde een 40 centimeter lange opstel over dementors en de functie en bedreigingen die zij vormen in en voor de tovergemeenschap. Geen haar op zijn hoofd die dat van plan was te maken. Daar had hij personeel voor. Lysandra bijvoorbeeld. Het was de beste en slechtste dag uit zijn leven geweest toen hij haar smerige geheimpje leerde kennen. Op heterdaad had hij hen betrapt. Lysandra met haar smerige dreuzeltelg vriend. Misselijk was hij er van geweest. Slapen met de vijand, het was een schande. Hij mocht Lysandra’s familie graag, en haar broer Lycoris beschouwde hij als een van zijn beste vrienden, het was in al die jaren een soort van grote broer die hij nooit gehad had geworden. Dat was ook de enige reden waarom hij haar vieze geheimpje geheim hield. De eer van hun familienaam stond op het spel. Wanneer haar relatie uit zou komen bij haar broer of bij haar familie zou haar dat flinke problemen opleveren. Dat wist hij en dat wist zij maar al te goed. Een beter chanteer middel bestond niet. Zolang zij maar doet wat hij zegt, beloofd hij zijn mond te houden tegen haar familie. At least for now.
Snape’s priemende ogen gleden vervolgens door de ruimte en bleven even kort op Zaheer hangen. “En in mijn volgende les komt niemand te laat.” Sloot Snape de les af. Met een verontschuldigende grijns op zijn gezicht had Zaheer lichtjes zijn schouders opgehaald, maar Snape had zijn aandacht al verloren. Ochtenden waren nou eenmaal niet Zaheer’s ding en hij was er bijna zeker van dat Snape hem de volgende keer er toch wel weer mee weg liet komen. Het waren immers altijd loze praatjes en dreigementen geweest, want nog nooit was hij gestraft.
Tassen werden vervolgens ingepakt en de stoelen werden achteruit geschoven. Langzaam maar zeker kwamen de leerlingen in beweging en begonnen het lokaal te verlaten. Bijna in slowmotion zag Zaheer het gebeuren. Max had zich omgedraaid en liep resoluut op de achterste rij van het klaslokaal af. Voor Ashley hield hij halt. Zaheer zag hoe Max zijn vuist hief en deze vervolgens met een rotgang in het gezicht van Ashley plantte. De Gryffindor had de klap duidelijk niet aan zien komen en ging met stoel en al tegen de vlakte. “Max” Riep Pandora kwaad. Rowle en Rosier joelde. “fight fight fight” juichte ze. Sukkels. Waarom ging Zaheer ook al weer met hun om? Tot een gevecht kwam het echter niet. Zo snel het gebeurde, zo snel had Maximus namelijk ook het klaslokaal verlaten. Gefascineerd had Zaheer het hele tafereel zitten volgen. Het was een kwestie van tijd geweest dat Max zou flippen, al had Zaheer niet verwacht dat zijn beste vriend zo snel zijn zelfbeheersing zou verliezen. Ashley got everything he deserved.
Pandora stond op, gooide haar spullen in haar tas en wendde zich tot Zaheer. “Ik heb een tussenuur.” Deelde ze hem mee. So? Verwachtingsvol nam Zaheer haar in zich op. Wat moest hij met deze informatie. Paniekerig leek ze om zich heen te kijken. “Theo.” Richtte ze haar aandacht dan ook snel op de Hufflepuffer. “Wil je mijn doxy eieren bekijken?” Hij vond het een bijzondere manier om te flirten, maar Pandora was ook een bijzonder meisje. Hij zag het als zijn sign to leave. Hij stond op en graaide zijn boeken bij elkaar. “Volg jij geen Muggle Studies vroeg Pandora hem nog. Beledigd keek hij haar aan. “Dag Panda.” Hij draaide zich om en voegde zich bij Rowle en Rosier. Net voor hij de klas uit liep, draaide hij zich nog even naar Pandora om. “Wees op tijd vanavond.”

[ bericht aangepast op 15 sep 2021 - 21:31 ]

someone out there feels better because you exist

15 sep 2021 - 22:02 Culloden is offline

Culloden 546

Alina Meadows

16 • Hufflepuff • Hufflepuff Common Room • Hufflepuff uniform • with Julian

"The good you do today will be forgotten tomorrow.
Do good anyway."

Alina verdacht Snape ervan te genieten van de marteling waardoor zijn studenten gingen bij het maken van zijn huiswerk. Op de één of andere manier slaagde hij er in om het echt àltijd moeilijk te maken voor hen. Ook deze keer zat Alina met een frons voor haar huiswerk. Een verslag schrijven was ze inmiddels wel gewoon, maar wat wist ze in hemelsnaam over dementors? Gewoon vertellen wat er in haar handboek stond zou waarschijnlijk ook niet echt volstaan.
'Hey, heb je een fijne vakantie gehad?' werd ze uit haar concentratie gehaald door een bekende stem. Toen ze opkeek zag ze al snel dat Julian bij haar was komen zitten. Een glimlach verscheen op haar gezicht. De twee konden het goed vinden met elkaar en ze had hem helemaal nog niet gesproken. Daarbij was hij een welgekomen afleiding van haar huiswerk.
'Goed. Rustig, zoals ik het graag heb.' Haar zomervakantie was het complete tegenovergestelde van het nieuwe schooljaar waaraan ze zonet begonnen was. De snitch had met zijn stukken perkament al meer drama veroorzaakt dan een gemiddelde Quidditch wedstrijd. En dan was er natuurlijk nog de situatie rondom Aiofe. 'Heb jij ook een leuke zomer gehad?' wou ze vervolgens van Julian weten.
'Zullen we het verslag samen maken?' vroeg Julian nadat hij gezien had waar ze mee bezig was. Zijn aanbod klonk haar als muziek in de oren. Toen ze nog Potions volgde hielp hij haar ook regelmatig met bijles, dus ze wist dat ze best goed met hem kon samenwerken.
'Als je dat zou willen doen ben je echt een held!' ging ze dan ook met plezier op zijn aanbod in. Met z'n tweeën zouden ze ook vast beter kunnen bedenken wat ze allemaal in het verslag zouden kunnen zetten. 'Ik had al een paar puntjes opgeschreven...' Ze schoof het stuk perkament dat ze als klad aan het gebruiken was naar hem toe zodat hij het kon lezen.
'Heb je trouwens dat perkament tegenover het lokaal gezien daarnet?' Waarschijnlijk had iedereen het inmiddels wel gezien, of van iemand anders gehoord. Het bleef in ieder geval gemeen om andermans geheimen zomaar met iedereen te delen.

Nothing is impossible in my own powerful mind.

16 sep 2021 - 0:02 MeIinoe is offline

MeIinoe 1432

Miran Perceval Crawfort

16 ― Slytherin ― Quidditch Beater ― Slytherin uniform ― with Dmitri ― Defence Against the Dark Arts lokaal

〚 I should've trusted my trust issues. 〛

Langzaam maar zeker naderde het einde van de les. De weddenschap met Dmitri was een welkome afleiding. Ze hadden net besloten dat ze het onderwerp van de weddenschap wel mochten beïnvloeden en Miran had gevraagd of ze nog andere spelregels nodig hadden. Als het aan hem lag waren die niet nodig, maar Dmitri kon hier natuurlijk anders over denken.
Het tegendeel werd bewezen toen hij antwoord kreeg. “Nee, ik vertrouw je wel.” zei Dmitri en Miran glimlachte even. Vervolgens herhaalde Dmitri waar de weddenschap op neer kwam. Iets wat hij perfect had samengevat, wat Miran dan ook zei.
De twee schudden elkaars hand even als manier om de weddenschap met een zegel af te sluiten. Dmitri’s hand had hij vervolgens misschien iets te lang vastgehouden, maar nu zo op dit moment kon het hem niet veel uitmaken. Hetzelfde tintelende gevoel als gisteravond was weer aanwezig in zijn hand toen hij eenmaal Dmitri zijn hand had losgelaten.

Voor de tweede keer tijdens de les stoorde Josephine. Gelukkig was het niet voor hem bedoeld en dus pakte hij zijn spullen in, gezien Snape nu daadwerkelijk zijn les beëindigd had. Natuurlijk hadden ze meteen huiswerk gekregen. In ieder geval viel het mee hoeveel het was, dit zou hij relatief snel af hebben als hij er goed voor ging zitten.
De stem van Max trok zijn aandacht en Miran draaide zijn hoofd naar de richting waar deze vandaan kwam. Zo snel als dat zijn aandacht daar naar toe getrokken werd, zo snel lag Ashley op de grond door de stomp in zijn gezicht van Max. Een grijns sierde zijn lippen. Dat ging sneller van hij verwacht had. Niet dat hij klaagde.
“Daar gaan mijn vijf galjoenen.” Miran draaide zijn hoofd terug om Dmitri aan te kijken en zag dat hij ook grijnsde.
‘’Mij hoor je niet klagen,’’ zei Miran. ‘’dat zijn weer extra boterbiertjes.’’ In de tussentijd had Snape ook iets tegen zijn kop gekregen en op dit moment was het maar goed dat hij vooraan zat. Als hij achterin had gezeten, had hij gegarandeerd de schuld gekregen.
Steeds meer leerlingen hadden het lokaal verlaten of waren opgestaan en Miran volgde hun voorbeeld met het opstaan en hij deed zijn tas over zijn schouder. ‘’Wilde je eerst naar professor Sprout of ga je eerst Montgomery opzoeken in de bieb?’’ vroeg hij. Hij had vaag iets gehoord over dat zij daar zou zitten en iets met de bijles. Als het het laatste was ging hij eerst zijn spullen dumpen in de Common Room. ''Of heb je nu les?'' voegde hij er nog aan toe. Naast zijn eigen rooster, had hij geen aandacht besteed aan wanneer andere vakken plaatsvonden.

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

16 sep 2021 - 15:31 Basim is offline

Basim 18652

Shane Montgomery

17 • Ravenclaw • with Josie • DADA Class Room

❝ And sometimes I feel so out of place. ❞

Het briefje van Nova deed Shane goed, meer dan hij in eerste instantie had verwacht. Hij had haar nu graag in zijn armen willen nemen na haar lieve woorden, maar daar moest hij helaas in ieder geval tot het einde van de les op wachten. Hij kon het daarom ook niet laten om ietwat afwezig met zijn vingers over het briefje te strijken, iets wat hem een vreemde blik van zijn zusje opleverde.
'Wat ben je aan het doen, mafkees?' vroeg Josie hem fluisterend. Verschrikt keek hij op, want hij had niet volledig doorgehad wat hij überhaupt aan het doen geweest was. Het lachje zag hij daarna nog, maar hij voelde zich wel wat betrapt. Om één of andere reden judgde Josie hem heel graag over zijn relatie en alle vreemde dingen die hij blijkbaar sindsdien deed.
'Gewoon, niets,' stribbelde hij wat tegen. Hoe kon hij het uitleggen? Wilde hij het wel uitleggen? Josie zou het toch niet willen snappen, dus waarom zou hij dan die moeite doen? Het briefje stopte hij in een zak, dan kon hij ook niet meer in de verleiding komen om eraan te zitten. Hij kon beter nog een poging doen om nog iets van de les mee te krijgen dan het briefje weer keer op keer te lezen.
Gelukkig duurde de les niet lang meer en rustig begon Shane zijn spullen in te pakken, af en toe een blik op Nova werpend. Hij werd alleen al gauw overweldigd door alles wat plotseling om hem heen gebeurde, het liefst had hij zijn handen over zijn oren heen geslagen om het kabaal buiten te sluiten. Er was hem alleen eerder verteld dat dat raar was, dus liet hij het. Het te veel aan prikkels zorgde er wel voor dat hij niet doorhad wat er achter hen gebeurde, waardoor Josie hem opzij moest trekken om een rondvliegend object te ontwijken. Nog wat verdwaasd bedankte hij haar.
'Misschien had ik je wel gewoon moeten laten staan zodat dat soesje uiteen gespetterd werd op jouw hoofd. Dat dat helpt om je hoofd uit de wolken te halen.' Huh? Ja, hij was even afgeleid geweest door Nova, maar het kabaal dat achterin was ontstaan had hem volledig overrompeld en zijn zintuigen deels uitgeschakeld.
'Hoofd in de wolken is een interessante uitdrukking voor te veel lawaai om je heen hebben,' wist hij tegen te werpen, terwijl ze hem vervolgens verder het lokaal uit trok toen hij eenmaal al zijn spullen had. Echt, Josie moest eens stoppen met Nova de schuld geven van alles, want dit was helemaal niet zo. Hij kon er nou eenmaal slecht tegen als er te veel om zich heen gebeurde. Nova was juist één van de mensen die hem dan weer rustig kon krijgen.
Het was een kleine opluchting toen ze eindelijk het lokaal uit waren, al bleven de gangen vol. Daarom ook dat Shane gauw de muur opzocht. Hij zou daar wel wachten tot het iets rustiger zou zijn. Hij wilde sowieso op Nova wachten, maar nu was ook echt niet een moment dat hij zich in de gangen wilde begeven als hij daar de keus toe had.
'Had je haar niet al de hele avond al gezien?' merkte Josie verbaasd op toen hij haar vertelde over zijn plannen voor het tussenuur, of in ieder geval, zijn eerste plan. Dus? Betekende dat hij haar dan vervolgens maar de volgende dag moest gaan negeren? Hij kreeg haast het gevoel dat Josie zelf een relatie nodig had om het een beetje te snappen, want hij kreeg echt nul begrip vanuit haar kant. 'Wat zie je eigenlijk in haar?' voegde ze er vervolgens nog aan toe, waarop Shane haar wat verward aankeek. Het eerste was naar zijn idee afkeur, maar nu leek ze oprecht nieuwsgierig. Josie die interesse in relaties toonde was nieuw.
'Kan ik niet eens gewoon hoi gaan zeggen tegen mijn vriendin?' bracht hij toch wat gepikeerd uit om haar eerste vraag. 'Als ik naast haar had gezeten, had ik na de les ook even op jou gewacht om je te kunnen begroeten en vragen hoe je hebt geslapen ofzo.' Hopelijk snapte ze het punt. Hopelijk pikte ze eruit dat hij haar ook hartstikke belangrijk vond. 'Nova is gewoon een hartstikke lieve meid.' Terwijl hij dit zei, verzachtten zijn trekken weer wat meer. Hij wilde meer zeggen, dat ze hem begreep, dat hij het gevoel had bij haar alles kwijt te kunnen, maar hij durfde dit niet. Josie zou het vast allemaal verkeerd opvatten, gezien hij hetzelfde had bij zijn zusje en ze zou vast denken dat Nova haar verving. Wat helemaal niet waar was, zijn vriendin was alleen maar een toevoeging op de enkele diepe relaties die hij al had.

[ bericht aangepast op 17 sep 2021 - 11:09 ]

Stenenlikker

16 sep 2021 - 23:58 reguluswife is offline

reguluswife 37248

CASTOR AELIUS BLACK

sending your selfies to NASA because you're a star

sixteen • gryffindor • beater • with amira • dada classroom

‘’Goh,’’ mompelde Amira op haar typische, sarcastische kleine zusje manier, “en ik maar denken dat het de bedoeling was dat je de stof van dit jaar ook mee nam naar volgend jaar. Hoe stom van me. Je bent toch van plan dit jaar te halen? Als je zelf niets doet, hoe wil je je examens halen dit jaar? Of je N.E.W.T’s volgend jaar?’’
Cas haalde zijn schouders op. “Ik heb liever niet dat pa en ma mij vermoorden, dus heb geen keuze. Zijn die dingen sowieso niet verplicht?” Het maakte hem niet veel uit hoe hoog – of laag – zijn cijfers werden. Voor touren met een bandje waren die niet bepaald van belang, in elk geval niet voor het soort band waar hij in wilde zetten. Het was met een reden dat hij dat nog niet aan zijn ouders had verteld en dat voor een lange tijd nog niet ging doen: ze zouden het nooit, maar dan ook nooit goedkeuren. Er was de verwachting dat hij een of ander ministerie baantje ging nemen. Thanks, but no thanks. Niks leek Cas verschrikkelijker dan dag in, dag uit achter een bureau te zitten in een overvol kantoor. Fuck dat. Hij kon zich niet voorstellen dat mensen daar daadwerkelijk blij van werden. Cijfers zeiden ook lang niet alles, want hij kwam zelf met een veel beter voorstel dan Amira net had, een koekjes-quota.
‘’Deal. Ik verwacht wel dat je echt je best doet Cas.'' Er stond een kleine glimlach op haar gezicht die hem haast schuldig deed voelen. Uren aan school besteden was niet ook zijn ding. Waarom zoveel tijd ergens in steken als je het met de bare minimum ook kon halen? Er waren enkele studies waarbij je bepaalde cijfers moest halen but again, dat maakte voor wat hij wilde niks uit.
”Ja ja,” zuchtte hij, “als je maar niet verwacht dat ik al mijn tijd aan school ga besteden. Er bestaan veel leukere dingen in het leven, Ami. Zou dan ook minder tijd hebben om koekjes voor jou te bakken. We weten allebei dat je dat ook niet wilt.” Hij gaf een zachte tik op haar neus.

Het gesprek ging kort over Zoya en hun huidige ruzie. Niks nieuws. Over een week zou het weer precies hetzelfde zijn. Hoewel het hem ergens irriteerde, maakte het het leven ook wel interessant. Zoya was in elk geval geen saai, grijs muisje.
”Dat is er vast..positief blijven denken. En je gesprek met Zoya niet te veel uitstellen, he?’’ Op dit soort momenten zich af waar Amira al verantwoordelijke gedrag van haar vandaan haalde.
”Geen zorgen, zal ik niet doen. Anders gaat ze ’t straks op iemand anders afkatten, wil niet verantwoordelijk zijn voor onschuldige slachtoffers,” grijnsde hij. “Maar nee, komt goed. Is het slecht als ik er nog meer soesjes uit probeer te krijgen?” probeerde hij nog, al wist hij het antwoord van zijn zusje al wel. Ze was te lief soms.

Dankzij praten met Amira en de soesjes was de les een stuk sneller voorbij, voor hoeverre een les van Snape snel kan voelen. Het was wel beter dan Potions van Snape. Nu kon hij niet meer mensen hun mislukte drankjes laten opdrinken. Hoe blij Cas ook was met de soesjes, hij had er expres eentje bewaard, uit het zicht van Amira. Hij maakte gebruik van de chaos die Max creëerde – wie zei dat Gryffindors niet konden nadenken? – en smeet zijn laatst overgebleven soesje richting Dmitri. Het soesje zelf had andere plannen en belandde op Snape, wat de chaos al helemaal compleet maakte. Niet willende dat Amira hier ook het slachtoffer van werd trok hij haar met bliksemsnelheid het lokaal en daarna de gang uit. Als hij zelf in de problemen kwam was het helemaal prima, maar hij wilde niet Amira’s goede status bij de professoren verpesten. Ze had geluk dat ze in hetzelfde jaar zaten. Als hij een jaar hoger had gezeten, hadden ze gelijk allerlei vooroordelen over haar gehad door hem.
‘’Serieus Cas?’’ vroeg ze geïrriteerd. ‘’Waarvoor was dat nodig? Als je zo graag iets naar Dmitri zijn hoofd slingert, laat het een Bludger zijn tijdens Quidditch!’’
Cas gooide zijn armen omhoog. “Hij lokte het zelf uit, met vragen wanneer ik Aiofe voor het laatst heb gezien. Hij denkt vast dat ik haar aangedaan heb of iets anders achterlijks. Ik zou haar nooit iets aan willen doen. En geloof me, hij gaat ook zeker een Bludger tegen die rotkop van hem krijgen.” Misschien moest hij maar een dealtje sluiten met Aster dat ze de Bludgers enkel richting Dmitri zouden slaan. Dan bleef Amira ook gelijk ongedeerd. De stress door Aiofe’s verdwijning kwam langzaam aan weer terugzetten. Cas gooide er een flink aantal scheldwoorden uit, wat een figuur op een schilderij geschokt deed opkijken en iets mompelde over ‘de jonge wizards van tegenwoordig’. “Misschien heeft hij er zelf gewoon iets mee te maken en doet hij daarom zo,” mompelde Cas vervolgens iets rustiger. “Denk jij dat een van onze klasgenoten er iets mee te maken heeft, Ami?" vroeg hij verontrust.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Index RPG Actieve Topics Zoek