[RPG] [0] The Path to War - [Speeltopic 2] - Speeltopics

21 juli 2021 - 11:31 darkurge is offline

The Path to War
It's changing out there. There's a storm coming, Harry... just like last time.

TIMES ARE CHANGING
Voldemort is terug. Nadat zelfs minister van Toverkunst Droebel het moest toegeven lijkt er geen weg meer terug. De tovenaarsgemeenschap bevindt zich op de vooravond van een oorlog. Inmiddels is Droebel afgetreden en daar is Schobbejak voor in de plaats gekomen. De gemeenschap heeft de hoop dat hij hun door deze donkere tijden zal leiden. Tot dus ver heeft hij echter weinig succes gehad. Een massauitbraak uit Azkaban, dementors die de tovenaarsgevangenis hebben verlaten en zich hebben aangesloten bij Hij Die Niet Genoemd Mag Worden en de vele moorden die worden gepleegd... Het lijkt alsof deze storm nog lang niet gaat liggen.

De zesdejaars leerlingen keren na een donkere zomer terug op Hogwarts, wat gaat dit jaar hun brengen? En is iedereen veilig?
Hoe reageert de school na dreigementen aan het adres van leerlingen en wat uiteindelijk leidt tot de vermissing van één van hen?

CHARACTERS
Gryffindor
♂ Aster Muir — Adrien Sahores — Lerwick— 1.1
♂ Ashley Joseph Jones — Cole Sprouse— calice — 1.3
♂ Castor Aelius Black — Faceclaim — Morrigann— 1.5
♂ Joakim Ake Berglund — Rafael Miller— Helvar — 1.7
♀ Jordyn Mariah Kingsley — Dasha Taran— Veda — 1.3
♀ Kyra Aliyeva — Faceclaim — Morrigann— 1.8

Hufflepuff
♂ Aidan Tomas Fenwick — Max Barczak — Helvar — 1.3
♂ Julian Nolan Lartius — Faceclaim — Fika —1.4
♂ Theseus Owen Scamander — Faceclaim — Epione —1.7
♀ Alina Maedows — Karol Queiroz— Lerwick— 1.7
♀ Sasha Diggory — Zoe Kravitz — calice— 1.2
♀ Novalie Aria Fitzgerald — Elle Fanning — Veda — 1.3
♀ Aiofe Zara O'Conner— Isabel Moner — Iotte— 1.1

Ravenclaw
♂ Adrastos Quillon Montague — Maxence — Epione — 1.8
♂ Ilias Eisenberg— Louis Partridge— amren — 1.7
♂ Shane Montgomery — Nick Pervak— Helvar — 1.7
♀ Jemina Gauthier— Zendaya — Morrigann— 1.3
♀ Pandora Lovegood — Sabrina Carpenter — Calice — 1.4
♀ Josephine Montgomery — Faceclaim — Veda — 1.8
♀ Avalon Isolde Fitzgerald — Elle Fanning — Iotte — 1.4

Slytherin
♂ Dimitri Viktor Volkov — Timur Simakov— calice — 1.1
♂ Zaheer Aceves Selwyn— Iotte — 1.2
♂ Maximus Lovegood — calice — 1.7
♂ Miran Perceval Crawfort — Epione — 1.7
♀ Zoya Elaine Crawfort— Faceclaim— Veda— 1.4
♀ Amira Lucretia Black — Faceclaim— Epione— 1.4
♀ Madigan Zephyrine Elingston — Morrigann — 1.7
♀ Lysandra Black— Faceclaim — Reeses — 1.8

VAKKEN, QUIDDITCH, PREFECTS

VERHAAL OVERZICHT

ROLLENTOPIC ϟ PRAATTOPIC 3 ϟ SPEELTOPIC 2ϟ SPREADSHEET
PRAATTOPIC 1 • PRAATTOPIC 2
SPEELTOPIC 1

[ bericht aangepast op 14 sep 2021 - 13:24 ]

17 sep 2021 - 9:26 darkurge is offline

darkurge 3074

♠ Ashley Joseph Jones ♠
- Ready to start a Revolution -
17 years old • Gryffindor • Progressive • Gryffindor Uniform • In front of the Muggle Studies Classroom • w. Lysandra & Aster

De klap die Maximus Ash had gegeven was nog goed te voelen in zijn kaak. Dat de jongen die hem had geslagen zojuist was weg gestormd, vond hij niet echt een probleem. Ashley was toch niet van plan geweest om Max terug te pakken of te slaan. In zijn ogen was de jongen te oppervlakkig om überhaupt de discussie mee aan te gaan. Hij moest zijn ziekelijke obsessie met het beschermen van zijn zusje uiten. Prima. Als het nu maar klaar was. Want ondanks dat Ashley deze ene klap wel kon incasseren, moesten er niet meer volgen.
“Je moet het zeggen als je meer nodig hebt,” Stelde Aidan nog voor, maar de spreuk die hij had gebruikt werkte wonderbaarlijk goed. “En het begint inderdaad lekker.”
Ash grijnsde en keek naar de jongen. Hoe kon Aidan zo lief zijn tegen hem? Was hij zo tegenover al zijn vrienden? Ash wist het niet en had dus ook geen idee wat hij van deze acties moest maken.
Samen liepen ze het lokaal uit en een nieuw stuk perkament hing op de muur tegenover het lokaal. Paniekerig las Ash de woorden die in inkt stonden geschreven, maar deze keer ging het niet over hemzelf. In plaats daarvan werden Lysandra en Joakim hun geheimen aan de grote klok gehangen.
Verbijsterd fluisterde Ash dat het niet oke was wat er aan het gebeuren was. De geheimen, de vermissing van Aiofe... Wat een bizarre eerste lesdag. “Het is ziek om zulke privé informatie te delen.” zei hij, half tegen Aidan, half tegen zichzelf.
Ash draaide zich naar Aidan om en weg van het perkament. Hij zag nog net Jordyn wegstormen door de gangen, op de voet gevolgd door Joakim. Even was Ash uit het veld geslagen door het hele tafereel, maar wendde zich toen weer tot de Hufflepuff voor hem.
“Echt bedankt van.. net.” Bedankte Ashley Aidan ietwat onzeker. Hij voelde zich kwetsbaarder dan hij had gedacht nu Aidan hem geholpen had. Misschien zag hij iets wat er niet was, of wilde hij iets zien wat er niet was, maar Aidan zijn hulp deed hem meer dan de klap van Max had gedaan.
”'Ik heb nu nog een les, maar spreken we elkaar later?” vroeg Ashley.
Aidan glimlachte. “Oh, geen dank, ik help met alle liefde.” Alle liefde. De laatste woorden echode in Ash zijn hoofd. “Laat maar weten wanneer je aan die brieven wilt gaan zitten.”
“Brieven?” Vroeg Ash afwezig. Alle liefde. “Oh, ja!” herstelde hij zichzelf. “Ik laat het je weten!” Glimlachte hij en hij sloeg Aidan kort op zijn schouder. “Zie je later!” zei hij en daarna liep hij de gang uit.

Waarschijnlijk zou Ashley Muggle Studies wel kunnen skippen, met als excuus dat hij naar de ziekenzaal moest. Maar hij had momenteel absoluut geen behoefte aan in zijn eentje in de ziekenzaal zitten. Niet wanneer er net zo gemeen was gedaan tegen zowel Lysandra als Joakim. Ash moest weten hoe het met ze was. Kwam het even goed uit dat er bij Muggle Studies geen enkele Slytherin zat. Of andere judgy types zoals Ilias.
Ashley baande zich een weg door de gangen van Hogwarts, liep twee trappen af naar de eerste verdieping om zich naar het Muggle Studies lokaal te begeven. De les was een van zijn favorieten, omdat het clubje waarmee ze de les volgde bestond uit zijn favoriete personen op de school.
Aangekomen bij het lokaal zag hij dat alleen Lysandra en Aster er al waren.
Ash liep op zijn vrienden af en sloeg zijn armen om hun schouders heen. “Wat een lekkere ochtend is het, niet waar?” begroette hij de twee. “Lys, ik zweer dat als ik erachter kom wie die snitch is ik ze..” Maar Ash wist helemaal niet wat hij wilde gaan doen met de galische persoon achter het perkament. Hij was nu niet bepaald een gewelddadig type. “ Nou over een wraakplan moet ik nog even nadenken”, Jordyn had vast wel een goed idee. “maar ik zal ze in ieder geval aangeven bij Dumbledore.”Hij liet zijn armen van hun schouders glijden en keek naar Aster. “Alles oke?” Vroeg hij iewat bezorgd aan zijn goede vriend. Het was Ashley absoluut niet ontgaan dat Aster het vorige uur het klaslokaal was uitgestormd.

[ bericht aangepast op 17 sep 2021 - 9:41 ]

17 sep 2021 - 21:14 darkurge is offline

darkurge 3074

☽ SASHA DIGGORY
16 years old • Hufflepuff • Quidditch Captain • Hallways • Hufflepuff uniform • W. Kyra

Het was grappig om te zien hoe Kyra meteen met haar ogen rolde toen Sasha vertelde over Zoya en haar actie op het feest.
“Wie doet er dan ook zo’n fancy dresscode voor de eerste van het jaar, alsof iemand dat wil. Misschien zit daarom wel niet in Ravenclaw.” merkte Kyra op. Sasha grinnikte.
“Ja misschien is dat het.” zei Sasha geamuseerd.
“Dus, dit betekent dat wij volgende keer samen de dresscode gaan breken?” stelde Kyra voor.
“Jij dacht dat ik dit jaar nog een keer naar een feest ga?” Zei Sasha verontwaardigd. “In your dreams, Aliyeva.” plaagde Sas haar vriendin.
“We moeten een weddenschap opzetten, over wie Zoya kan laten glimlachen. Moet alleen wel een grote prijs aan zitten anders durft niemand het aan.” Kyra beet op haar lip en dacht na. Sasha haar ogen bleven hangen op de roze lippen van het meisje. Ze zagen er zo zacht uit.
“Hoe dan ook, goed dat je weer naar feestjes gaat, Sas. Ik heb je een gezelschap gemist.” zei Kyra en Sasha voelde hoe ze in haar hand kneep. Sasha glimlachte voorzichtig en keek naar Kyra, wiens hand ze nog steeds vasthield.
“Ja. Het was wel goed, denk ik, om erop uit te gaan.” Haar stem klonk kwetsbaarder dan haar bedoeling was. “En ik heb jou ook gemist.” Zei ze daarna. Heel even gluurde ze over haar schouder in de richting van Ilias. In tegenstelling tot Kyra leek haar ex-vriend haar aanwezigheid nog niet te hebben opgemerkt. Sasha liet Kyra haar hand los en wendde haar blik van Ilias af.

Over Ilias gesproken, Sasha liet Kyra weten dat ze dit jaar geen zoute snacks meer zou nuttigen.
Kyra leunde naar Sasha toe en bracht haar gezicht dichterbij dat van haar. “Hmm, gelukkig ben ik dol op verrassingen. Houdt het leven spannend, niet?” zei ze.
Sasha lachte en schudde haar hoofd. “Jij bent echt vreselijk, dat weet je he?”
Kyra zuchtte en liet zich weer in haar stoel ploffen, Sasha volgde haar voorbeeld. Het was soms lastig in te schatten of Kyra gewoon Kyra was, of dat ze aan het flirten was. Wat het ook was, de lijn was dun. Sasha wist sowieso niet of ze het wel wilde weten. Het was makkelijker om de vraag te laten rusten en dingen niet ingewikkelder maken dan ze wal waren.
Het stuk perkament voor Sasha op tafel bleef de hele les onbeschreven, op een paar korte krabbels na dan. Het was blijkbaar een onmogelijk opgave geweest om naast Kyra haar aandacht bij de les te houden. Echt erg was dat niet. Sasha was volledig afgeleid geraakt door het meisje. Zelfs de vermissing van Aiofe leek iets naar de achtergrond te zijn verdwenen.
Geschreeuw, een klap, punten werden afgetrokken en meerdere leerlingen stormden het klaslokaal uit. Verward keek Sasha om zich heen. Wat was er zojuist gebeurd?
Sasha keek van Kyra naar Snape. Was dat nu een soesje dat tegen zijn hoofd aankwam?
“BLACK!” Bulderde Snape door het lokaal. “Tien punten van Gryffindor.”
”Niet met alle zusjes is het verboden om te zoenen,” grijnsde Kyra. “En anders, verboden dingen zijn leuk…” klonk haar stem speels. “Ik ben in elk geval geen zout snoepje. Misschien ben ik wel een lolly, leuk om aan te likken.” Kyra bracht haar arm om Sasha haar middel en heel even wist ze zich geen houding te geven. “Wat voor snoepje denk jij dat ik ben?”
Sasha verkoos echter haar eigen ongemakkelijkheid aan de zijde van Kyra boven een lokaal met een kwade Snape. Mede daardoor, en doordat Kyra haar arm om haar eigen middel minder vervelend voelde dan wanneer anderen haar aanraakten, sloeg Sasha haar eigen arm om Kyra haar schouders heen.
“Als jij een lolly bent,” begon Sasha, terwijl ze samen het lokaal uitliepen. “dan ben je in ieder geval een Acid Pop. Of brand jij geen gaten in tongen?”
Sasha gooide haar hoofd in Kyra haar nek en miste volledig het nieuwe stuk perkament op de muur in de gang. “Ben jij trouwens niet de enige Gryffindor die geen Muggle Studies volgt?” Vroeg Sasha. “Weet je zeker dat ze je nog welkom bent in de Common Room vanavond?”

[ bericht aangepast op 17 sep 2021 - 21:17 ]

18 sep 2021 - 9:40 Reeses is offline

Reeses 1279

Lysandra Black
Sixteen years ● Slytherin ● Bloedverraadster ● Outfit: Slytherin uniform ● W/ Aster and Ashley @Muggle Studies

Zodra het woordje ‘perkament’ viel, wist Aster al waar Lysandra het over had. De snitch had al een behoorlijke indruk achtergelaten en onwillekeurig vond Lysandra dat toch een prestatie op zich. De eerste lessen waren nauwelijks afgerond of deze onbekende heks of tovenaar was al het onderwerp van de gesprekken.
Hoewel de jonge Slytherin het oprecht vervelend vond voor Joakim, was over hem praten makkelijker dan zichzelf. “Ah shit, Lysandra. Dat vind ik echt vervelend voor je.” Een waterig glimlachje verscheen op haar gezicht. “Ja.” Een diepe zucht volgde. “Ik had zo gehoopt dit niet verder kwam dan het lokaal van Muggle Studies, maar helaas.” Ergernis stak de kop op terwijl Lysandra wat loze dreigementen richting het adres van de nog altijd onbekende snitch prevelde. Dat verdween al snel en Lysandra vroeg Aster of hij enige ideeën had wie de snitch kon zijn.
“Ik denk dat je niet de enige bent die zo denkt. Niet direct. Waarschijnlijk iemand met veel connecties. Hoe zou hij of zij anders aan al die geheimen geraken?” Lysandra reageerde op die woorden met een knikje, terwijl ze diep nadacht. Haar gedachten dwaalden weer af richting Zaheer. Zou hij die zogenaamde snitch zijn? Lysandra vond het wel echt iets voor hem, om op deze manier geheimen rond te bazuinen… Een lichte huivering schoot door haar heen. Als Zaheer de snitch was, dan zou haar relatie met Dean ook niet langer geheim blijven. Ze moest de Slytherin zien te spreken.
“Maar hé, als iemand je erover lastigvalt, dan weet je me wel te vinden.” Ditmaal keek Lysandra op en was haar glimlach wat oprechter. “Dank je, Aster. Die zal ik onthouden,” zei ze. “Al geloof ik dat ik meer te vrezen heb van mijn ouders…” Haar stem stierf weg toen Ashley zich bij hen voegde. “Wat een lekkere ochtend is het, niet waar? Lys, ik zweer dat als ik erachter kom wie die snitch is ik ze..” Er volgde een korte stilte en Lysandra keek de andere Gryffindor afwachtend aan. “..Nou over een wraakplan moet ik nog even nadenken, maar ik zal ze in ieder geval aangeven bij Dumbledore.” Lysandra grinnikte en het zware gevoel nam iets af. “Thanks, Ash. We hadden het er net over.” Lysandra gebaarde naar Aster en zichzelf. “Maar wij hadden ook geen idee wie het kan zijn. Diegene is wel lekker bezig, we hebben de lunchpauze nog niet eens gehaald.”
“Alles oke?” Ashleys blik was naar die van Aster geschoven, en Lysandra zag duidelijk de bezorgdheid erin liggen. Wat ongemakkelijk staarde ze de twee jongens aan. “Heb ik.. Iets gemist?” Ze had al eerder het idee gehad dat Aster iets verzweeg toen hij een beetje vaag reageerde over zijn zomervakantie. En nu dit. Ook Lysandra kreeg een bezorgde uitdrukking op haar gezicht.

"I am not a product of my cirsumstances,
I am a product of my decisions"

18 sep 2021 - 18:27 darkurge is offline

darkurge 3074

⌘ Dmitri Viktor Volkov ⌘
16 years old • Slytherin • Quidditch Captain • Hallways • Hogwarts Uniform • with Miran

Dmitri en Miran hoefden niet lang te wachten op de uitkomst van hun weddenschap. Tezamen met het eindigen van de Defence Against the Dark Arts les, eindigde blijkbaar ook Maximus zijn geduld. In plaats van te kijken naar Max en Ashley hield Dmitri zijn focus op Miran. Hij zag hoe de jongen grijnsde bij het zien van de chaos in het klaslokaal. Dmitri wist niet waarom, maar het feit dat Miran genoot van de huidige omstandigheden maakten hem nog aantrekkelijker. Misschien was dat ook wel de eigenschap geweest in Zoya die Dmitri ertoe hadden gezet om met haar te zoenen. Ze waren tweeling, after all.
“Daar gaan mijn vijf galjoenen.” Zei Dmitri grijnzend.
“Mij hoor je niet klagen.” zei Miran. “Dat zijn weer extra boterbiertjes.”
Er vloog een soesje door het lokaal en deze raakte niemand minder dan Snape himself. Dmitri wende lachend zijn blik af. Welke stomkop had het in zijn hoofd gehaald om snacks naar Snape te gooien?
“BLACK!” Bulderde Snape door het lokaal. “Tien punten van Gryffindor.”
Het koste Dmitri moeite om zijn lach in te houden. Zijn tas gooide hij over zijn schouder en hij draaide zich naar Castor toe.
“Lekker bezig, jongen.” zei Dmitri en hij stak zijn duim naar de jongen op. Naar Amira knipoogde hij even. Miran en Zoya die tweeling waren ging er nog wel in bij Dmitri, maar hoe konden Amira en Castor ooit één baarmoeder hebben gedeeld? Het was een mysterie. Alle goede genen waren in ieder geval naar Amira gegaan, dat was wel duidelijk. ‘’Wilde je eerst naar professor Sprout of ga je eerst Montgomery opzoeken in de bieb?’’ vroeg Miran. ''Of heb je nu les?''
Dmitri liep rustig richting de uitgang van het lokaal, hij had geen haast. “Laat ik eerst maar langs Josie gaan, voordat ze zich bedenkt en me geen bijles meer wilt geven.” Zou wel echt iets voor een Ravenclaw zijn, om iemand geen bijles meer te willen geven omdat diegene niet zo eager is om te studeren als zijzelf. “Loop je mee richting de bieb of moet je ergens anders naar toe?”
Eigenlijk wilde Dmitri Miran zijn gezelschap nog niet verlaten, maar tegelijkertijd kon hij toch moeilijk de hele dag bij de jongen blijven? Dat zou gaan opvallen.
Buiten het klaslokaal viel Dmitri zijn blik op het opgehangen stuk perkament. Niet echt geïnteresseerd naar de zogenaamde 'sappige' scande hij de tekst nonchalant. Toch zorgde de informatie over Joakim ervoor dat Dmitri zijn lichaam voelde aanspannen. Niet dat het hem uitmaakte wat Joakim wel of niet deed in de slaapkamer, maar wel dat blijkbaar ook zulke geheimen vielen onder het repertoire van de snitch.
Dimitri keek naar Miran. Zou hij iemand hebben verteld over hun zoen? En Theo? Zou hij het aan iemand hebben verteld? Die zogenaamde snitch kon toch niet weten dat Dmitri op jongens viel? Wat hem betreft mochten al zijn geheimen out in the open worden gegooid. Alles. Behalve dit.

[ bericht aangepast op 18 sep 2021 - 18:27 ]

19 sep 2021 - 0:07 MeIinoe is offline

MeIinoe 1432

〚 You are the artist of your own life. Don't hand the paintbrush to anyone else. 〛

Theseus Owen Scamander

17 ― Hufflepuff chaser ― Hufflepuff uniform ― with no-one ― Muggle Studies classroom

Pandora vertelde over de spreuk waar ze momenteel aan werkte en geïnteresseerd had hij gevraagd of het wel op andere voorwerpen werkte. Een steen bleek niet geschikt te zijn als hij Pandora haar verhaal zo hoorde.
“Ja!’’ De trots in haar stem was hoorbaar. ‘’Maar sommige voorwerpen vatten vlam.. het zit nog in de ontwikkelingsfase. Vooral voorwerpen van stof of katoen blijken erg brandbaar.” legde ze vervolgens uit.
Dat klonk ergens logisch, maar het was magie, dus het was ook ergens wel frappant. Aangezien hij niet zo thuis was in het experimenteren met spreuken en bezweringen, kon hij geen suggesties bedenken voor haar van wat ze proberen kon.
‘’Doe je wel voorzichtig?’’ vroeg hij met wat bezorgdheid in zijn stem.
Aan Pandora had hij uitgelegd waarom hij in de zomervakantie eens de lunch die hij aan het maken was aan had laten branden, daarna deelde hij eerlijk aan haar mee dat hij ook niet de beste kok was. De blondine leek het vermakelijk te vinden dat hij achter een Murtlap aan moest.
“Oh dat is heel grappig.” lachte Pandora.
Op het moment zelf had Theo het niet grappig of leuk gevonden, iets erna had hij er wel om kunnen lachen. ‘’Best wel ja,’’ zei hij licht grijnzend.

Hij had zijn aandacht weer bij Jordyn gelegd. ‘’Voor je hulp en voor het lastigvallen,’’ had hij schouderophalend gezegd als reden van zijn excuus en bedankje. Het leverde hem een stomp op tegen zijn schouder van zijn zusje.
‘’We zijn familie. die hoef je niet te bedanken voor dit soort dingen. Die zijn er gewoon voor elkaar.’’ zei Jordyn op een besliste toon.
Theo voelde zijn wangen rood worden en hij wendde zijn ogen af. ‘’Alsnog bedankt,’’ zei hij zacht. Vervolgens deed hij nog een poging om de rest van de les bij te wonen, maar deze liep al richting het einde. Het huiswerk voor de volgende les had hij op zijn perkament geschreven en terwijl hij zijn spullen inpakte werd Ashley op de grond geklapt door Maximus en de laatstgenoemde had vervolgens het lokaal snel verlaten.
De sarcastische opmerking van Jordyn viel in het niet door haar woorden die volgden. “Ik ben zo terug. Waag het niet om me tegen te houden,” zei ze serieus. Fuck. Was ze nu van plan om achter Maximus aan te gaan?
Gelukkig had Joakim haar weg geblokkeerd en wilde met haar praten. Een loze poging. Jordyn ging er alsnog vandoor. ‘’'Laat ik maar gaan zorgen dat ze geen domme dingen gaat doen,’’ zei Joakim en ook die ging er vandoor. In ieder geval was Jordyn niet alleen bij het confronteren van Maximus.

Tijd voor Muggle Studies. Net toen hij op het punt stond op te staan, hoorde hij zijn naam en draaide hij zijn hoofd naar achteren.
“Wil je mijn doxy eieren bekijken?” vroeg Pandora. Hij zag hoe ze zenuwachtig keek naar Zaheer die niet veel later het lokaal ook verliet. “En volg jij geen Muggle Studies?”
Het was veilig te stellen dat Theo het niet allemaal meer volgde. ‘’Ik..wat?’’ Wat verward keek hij Pandora aan. ‘’Ik h...ik heb nu les, maar laat me weten wanneer het je uitkomt?’’ vroeg hij en voorzichtig glimlachte hij, waarna hij opstond en het lokaal verliet.
Aangezien hij niet te laat wilde komen en de geruststelling had dat Joakim bij Jordyn was, was hij meteen doorgelopen naar het Muggle Studies lokaal. Aster, Lysandra en Ashley stonden er al. Kort glimlachte hij even naar de drie en daarna liep hij het lokaal binnen. Ergens in het midden ging hij zitten op een plekje. Hij was nog ruim op tijd voor de start van de les.

[ bericht aangepast op 19 sep 2021 - 0:08 ]

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

19 sep 2021 - 17:14 Basim is offline

Basim 18653

Aidan Fenwick

16 — Hufflepuff — Prefect — ~~with Ashley~~ alone— at the library

❝ Show me the most damaged parts of your soul, and I will show you how it still shines like gold. ❞

Gauw verliet Aidan samen met Ashley het lokaal. Sowieso bevond hij zich liever zo kort mogelijk in één ruimte als Snape, maar nu de docent ontplofte door een gegooid soesje, konden ze al helemaal maar beter maken dat ze wegkwamen. Onderweg bood hij aan dat hij altijd nog een heelspreuk op Ashley kon loslaten, mocht dit nodig zijn. Die klap kon niet anders dan flink pijn gedaan hebben. Ashley grijnsde slecht en gaf geen antwoord, dus Aidan ging er maar vanuit dat het niet nodig was. 'Je voelt je prima dus?' merkte Aidan lichtelijk glimlachend op.
Het perkament bracht hen beiden even uit hun doen, zelfs al hadden ze er niets mee te maken. Aidan kon er gewoon niet bij komen waarom iemand geheimen rond zou vertellen, waarom iemand zich zo graag met andermans levens wilde bemoeien. Leef en laat leven, was altijd Aidans motto geweest, ook blij de Slyths, al kon hij het niet altijd laten om wat wrok naar hen te voelen. Terwijl ze beiden nog wat ontdaan bij het perkament stonden, kwam eerst Jordyn en even later Joakim voorbij gerend. Wat verward keek Aidan hen na. Zou het iets te maken hebben met Max? Beiden waren goede vrienden van Ashley en iets opvliegender, vooral Jordyn.
Ashley trok hem uit zijn verwarring door hem te bedanken voor de hulp van net. Weer tijd om even lichtelijk verbaasd te kijken. Waarom zou hij niet geholpen hebben? Hij zou bijna ieder ander wel opgelapt hebben als deze opeens naast hem werd neergeslagen. Misschien alleen met iets minder bezorgdheid op zijn gezicht, maar zelfs dan. Mensen in nood hoorde je te helpen. Dus gaf Aidan aan dat het echt heen probleem was geweest om dan te beginnen over de brieven die ze binnenkort zouden moeten versturen.
'Brieven?' vroeg Ashley verward en even trok er een blik van pijn en teleurstelling over Aidans gezicht. Was hij het nu al vergeten? Leek Ashley toch zo weinig om dit idee te geven, om met hem te werken? 'Oh, ja! Ik laat het je weten!' Het duurde slechts enkele seconden voor Ashley zich hersteld had, maar toch bleef de onzekerheid aan Aidan knagen. Wat als Ashley het toch echt niet zag zitten om met hem samen te werken? 'Zie je later!' De klap op Aidans schouder deed hem even ineenkrimpen omdat deze onverwacht kwam. Ashley leek er verder niet meer mee te zitten en er wel zin in te hebben. Maar dat kon toneel zijn? Aan de andere kant, Ashley zou in eerste instantie echt niet over zijn anti deatheater clubje zijn begonnen als hij niet oprecht hulp van Aidan wilde. Hij zou gewoon moeten afwachten, zien wat er zou gebeuren. 'Later,' stamelde Aidan nog, terwijl hij toekeek hoe Ashley wegliep.
Even wist hij niet wat hij nu moest. Oké, tussenuur, maar hij stond nu ergens alleen in een gang, dus hij had geen idee waar zijn vrienden uithingen. Er kwam wel weer iets binnen over het opstel dat door Snape was opgegeven. Misschien kon hij maar beter direct dat opstel gaan schrijven, dan was hij er in ieder geval direct vanaf. In de Common Room zou het nu vast onrustig zijn en hij moest juist zijn gedachten op een rijtje zien te krijgen, dus besloot hij om naar de bibliotheek te gaan. Daar was het sowieso wel stil zodat hij zich kon concentreren. Of een poging doen tot, gezien hij Ashley voorlopig niet uit zijn hoofd zou kunnen krijgen.
De bibliotheek was nog rustig, dus Aidan zocht een plekje in zijn favoriete hoek. Een kort bezoekje aan de sectie over Dark Arts leverde hem een boek over dementors op. Dat zou het schrijven een stuk makkelijker maken en misschien kon hij er nog een paar speciale feitjes in vinden die niet in hun normale lesboeken stonden. Hopelijk zou hem dat een paar bonuspunten opleveren. Eenmaal hij alles had, ging Aidan maar aan de slag, hoewel hij niet zo snel vooruitkwam met het opstel als hij had gehoopt.

Stenenlikker

19 sep 2021 - 18:42 reguluswife is offline

reguluswife 37248

MADIGAN ZEPHYRINE ELINGSTON

I've been dancing with the devil

sixteen • slytherin • with maximus, jordyn & joakim • hallway

Dag één op Hogwarts en er was nu al allemaal gedoe. Dat was niet geheel onverwacht, Hogwarts hield van drama. Wat wel onverwachts kwam was dat Max hierbij betrokken raakte. Meestal wist hij er wel buiten te blijven. Aan de ene kant gaf Mads zich zelf een klap voor haar hoofd dat Max Ash sloeg. Aan de andere kant had het ook wel weer iets dat hij dat voor zijn zusje deed, hoewel ze zelf vaak meer van een subtielere aanpak was en niet zo out in the open. Reputaties kunnen makkelijk schade leiden, zeker gezien Ash vrij geliefd was onder de andere studenten. Alles bij elkaar was het niet Max slimste zet. Dat betekende echter niet dat Mads wilde dat andere studenten Max dit weer betaald gingen zetten. Gryffindors hadden er zo een handje van om de held uit te hangen. Compleet overbodig. Voor nu had ze hem zelf als eerste gevonden – en ze wilde hem meekrijgen richting de Slytherin dorms voor dat ze gespot werden door een van hun andere klasgenoten. Hem blijven aanspreken op zijn gedrag had weinig nut, het zou alleen maar humeurig kunnen maken en wat gebeurd was, was gebeurd. In plaats daarvan probeerde ze hem op een andere manier af te leiden. Haar handen al snel hun weg gevonden naar zijn borstkas. Het is dat alle lokalen in de buurt binnen nu en een kwartier bezet zouden zijn, anders was dat ook nog een optie kunnen zijn, maar helaas.
”Is dat zo?” grijnsde Max, na haar opmerking over wat ze hem wilde zien doen met zijn spieren.
”Uhu, ja zeker,” zei ze, terwijl ze dezelfde onschuldig blik opzette als in klaslokaal, voordat ze ruw verstoord werden door het einde van de les. Snape had nog nooit van een goede timing gehoord. “Wil je een voorproefje?” Mads drukte zichzelf op het puntje van haar tenen om haar vriendje een zachte kus te geven, toen een luide stem hun onderbrak, gevolgd door iets dat tegen Max zijn hoofd aanvloog. Serieus?. Het gaf Mads in elk geval voldoening dat zijn ogen voor even nog op haar gericht waren.
“Wat was dat daarbinnen, gast? Geef me een goede reden waarom ik niet hetzelfde bij je kan doen.” Jordyn. Zoals te verwachten een Gryffindor. Mads hield zich in om niet met haar ogen te rollen. Voorspelbaar waren ze wel. Dan had ze nog liever Hufflepuffs, die durfden over het algemeen niks terug te doen. Ze vroeg zich af hoe Jordyn dacht Max een klap te verkopen, gezien hij een flinke kop groter was dan haar. Bovendien zou de Gryffindor ook zelf iemand een klap geven, als deze persoon iets bij Theo had gedaan wat haar niet beviel.
“Hij moet gewoon met z’n poten van m’n zusje afblijven. Het heeft al lang genoeg geduurd, dat gedoe tussen hen,” zei Max geïrriteerd. En daar ging zijn humeur. Fijn. “En moet jij niet naar Muggle Studies zoals heel Gryffindor? Ash is toch, oké? Hij gaat echt niet dood van één klap. Hij begrijpt het wel.”
Voor iemand ook maar iets kon zeggen, voegde Gryffindor nummer twee zich hijgend bij het drietal. Mads was op dat moment blij met haar goede pokerface. “Jij hoort met je poten van mijn vrienden af te blijven,” snauwde Joakim. “Prima als je het ergens niet mee eens bent, maar je kunt ook praten in plaats van slaan.” Vandaar dat zijn vriendinnetje met pennen smijt zeker. Haar ogen bleven hangen op Joakim’s hand die op Jordyn’s schouder lag, alsof hij haar tegen wilde houden. Wat schattig.
Het liefst plaatste zichzelf nu tussen de twee brulapen en Max, maar ze wist ook hoe Max daar over dacht, met zijn ideeën over dat een vriendje zijn vriendinnetje hoort te beschermen en niet andersom. Kalmpjes ging ze door haar hurken om de pen van de grond te pakken, waarna ze deze aan Jordyn overhandigde met een kleine, gemoed stellende glimlach op haar gezicht. Ze zou de Gryffindor later nog wel terugkrijgen voor het smijten van voorwerpen richting Max hoofd. “Volgens mij ben je deze kwijt geraakt. Ik kan in elk geval zien waarom je een Chaser bent voor Gryffindor.” Kots. Ze twijfelde over haar volgende woorden, gezien ze het er ergens wel mee eens was dat Max Ash geslagen had en ze wilde ook haar vriendje niet afvallen, zeker niet tegen over deze twee, maar hardop zeggen dat ze goedkeurde kon ook niet. Verdomme, Max. Mads sloeg haar arm rondom zijn middel. “Het is lief dat jullie voor Ash opkomen. Max is gewoon erg beschermend over zijn zusje. Niemand wilt dat een dierbare iets overkomt, toch?”

[ bericht aangepast op 19 sep 2021 - 18:50 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

19 sep 2021 - 20:22 Culloden is offline

Culloden 546

Aster Muir

17 • Gryffindor • Beater • in front of Muggle Studies Classroom • with Lysandra & Ashley

“When angry, count four. When very angry, swear.”

Nadat Aster had aangeboden dat ze altijd bij hem mocht aankloppen wanneer iemand haar lastigviel, verscheen er al een bredere glimlach op Lysandra's gezicht. Gelukkig. Het was toch veel leuker om haar te zien glimlachen dan haar droevig te zien. Het erge was dat die snitch het waarschijnlijk nog geweldig vermakelijk vond ook. Hij begreep echt niet dat iemand zo gemeen kon zijn tegenover zijn of haar medestudenten.
'Dank je, Aster. Die zal ik onthouden.' Hij glimlachte en knikte even. 'Al geloof ik dat ik meer te vrezen heb van mijn ouders…' Juist ja. Hij kon zich voorstellen dat die het al helemaal niet grappig zouden vinden. Tijd om daar nog op te antwoorden kreeg hij echter niet aangezien hij opeens een arm rond zijn schouders voelde landen.
'Wat een lekkere ochtend is het, niet waar? Lys, ik zweer dat als ik erachter kom wie die snitch is ik ze..' Ashley leek zich duidelijk ook kwaad te maken over de onnodige roddels. '..Nou over een wraakplan moet ik nog even nadenken, maar ik zal ze in ieder geval aangeven bij Dumbledore.' Dat was waarschijnlijk geen slecht plan.
'Thanks, Ash. We hadden het er net over, aar wij hadden ook geen idee wie het kan zijn. Diegene is wel lekker bezig, we hebben de lunchpauze nog niet eens gehaald,' antwoordde Lysandra.
'Ik vraag me echt af wie zoveel geheimen van iedereen weet,' deed Aster zijn duid in het zakje. Was er dan echt één iemand die met zoveel mensen een band had weten op te bouwen om daarna al die geheimen gewoon weer te verspreiden over de school? Het leek allemaal wel erg vreemd.
'Alles oké?' De aandacht werd opeens op hem gericht door Ashley's vraag. De jongen had het natuurlijk over zijn grote exit bij Defence Against the Dark Arts.
'Heb ik.. Iets gemist?' vroeg nu ook een verwarde Lysandra. Daarstraks had hij het onderwerp nog een beetje kunnen omzeilen, maar dat werd nu wel heel erg moeilijk. Misschien kon hij het beter gewoon vertellen, dan was hij er vanaf. Hij knikte even naar Theo die voorbij liep en het lokaal binnen wandelde vooraleer hij zich weer op het duo richtte.
'Ja, ondertussen gaat het wel weer. Jem heeft me zowat verplicht tot een Quidditch-sessie, maar alles eruit slaan heeft wel goed geholpen,' antwoordde hij op Ashley's vraag. 'Snape's mededeling over Aiofe's verdwijning raakte even een gevoelige snaar in verband met mijn vader, dus ik ben zo'n beetje het lokaal uitgestormd,' legde hij vervolgens een beetje schaapachtig uit aan Lysandra.
Het duurde enkele seconden vooraleer Aster de moed vond om het verhaal rond zijn vader af te maken. 'Mijn vader is afgelopen zomer verdwenen, dus het ligt een beetje gevoelig.' Hij probeerde een glimlach tevoorschijn te halen. 'Maar dat betekent dus dat jullie me even moeten briefen over huiswerk en dingen die ik gemist heb.'

Nothing is impossible in my own powerful mind.

19 sep 2021 - 22:35 MeIinoe is offline

MeIinoe 1432

Amira Lucretia Black

16 ✦ Slytherin Chaser ✦ Slytherin uniform + hair ✦ met Castor ✦ Hallway

〚 The kindest words my father said to me: women like you drown oceans. 〛

Sarcastisch had ze geantwoord op zijn protest tegen haar idee. Ze was geëindigd met de vraag of hij van plan was de examens van dit jaar te halen en zijn N.E.W.T’s van volgend jaar. In Merlin’s naam hoopte ze van wel.
“Ik heb liever niet dat pa en ma mij vermoorden, dus heb geen keuze. Zijn die dingen sowieso niet verplicht?” zei Cas schouderophalend. Oh dat was zeker waar. Ondanks dat hun moeder nu huisvrouw was, iets wat Amira nog steeds niet snapte en dit ook nooit zal doen, was zowel zij als hun vader echt van het gehele ‘school is belangrijk en je moet presteren’. Geen druk ofzo, totaal niet.
‘’En ik heb je liever levend, dus goede keus.’’ zei ze op het stuk over hun ouders. ‘’Voor zover ik weet is het verplicht ja.’’ Amira kon zich vaag herinneren dat ze ergens gelezen had dat het niet écht verplicht was, maar het was geen officieel boek van Hogwarts en dus zag ze het niet als iets gezien wat enige waarheid droeg.
Ze maakten een deal over de koekjes-quota die Cas bedacht had. Met een lichte glimlach had ze gezegd dat ze wel verwachte dat hij zijn best deed. Het leek niet super goed te vallen bij hem.
”Ja ja,” zuchtte hij, “als je maar niet verwacht dat ik al mijn tijd aan school ga besteden. Er bestaan veel leukere dingen in het leven, Ami. Zou dan ook minder tijd hebben om koekjes voor jou te bakken. We weten allebei dat je dat ook niet wilt.” Amira pruilde even toen hij haar op haar neus tikte.
‘’Er zijn genoeg leukere dingen in het leven, dat klopt. Ik verwacht ook niet dat je al je tijd besteed aan school.’’ zei ze, nadruk leggend op het woord ‘al’. ‘’Maar gewoon genoeg zodat je een mooie voldoende hebt.’’ Voor haar klonk het simpel genoeg, al wist ze natuurlijk niet hoe Cas hier over dacht. ‘’Ik wil heel graag koekjes hebben.’’ voegde ze er nog aan toe.

Zoya en Cas hadden weer eens ruzie gehad. Iets wat Amira niet meer verbaasde. Hij ging in ieder geval met haar praten vandaag, waarop ze zei dat hij het niet te lang moest uitstellen. ”Geen zorgen, zal ik niet doen. Anders gaat ze ’t straks op iemand anders afkatten, wil niet verantwoordelijk zijn voor onschuldige slachtoffers,” grijnsde haar broer. Ook Amira grijnsde kort. “Maar nee, komt goed. Is het slecht als ik er nog meer soesjes uit probeer te krijgen?”
‘’Hmm, een beetje wel ja.’’ zei ze en ze haalde even haar schouders op. ‘’Maar er is een grote kans dat je nog meer doosjes krijgt dit jaar. Het is nog maar de eerste dag.’’

De les die ze in de eerste instantie te lang vond duren ging sneller voorbij. Vooral de gedachte van de toekomstige koekjes was ook iets waarmee ze de les door kon komen. De aantekeningen die ze tussendoor had gemaakt, had ze eigenlijk net zo goed niet kunnen maken. In dat opzicht was de inhoud van het huiswerk wat Snape opgegeven had niet heel verkeerd. Mentaal multitasken was blijkbaar geen talent van haar. Ze kon wel haar zusjes haar mooi vlechten en tegelijkertijd haar broertje helpen met zijn toetsstof leren, maar tegelijkertijd een les goed volgen en er voor haar broer zijn? Nope. Beetje oneerlijk.
Het was alsof hel losbrak toen de les voorbij was. Max had Ashley geslagen en Cas gooide een van die fucking soesjes richting Dmitri. Ze wist dat ze die doos niet door hem terug had laten moeten trekken. Vooral toen deze Snape raakte. Perfect.
Zonder pardon werd ze door Cas meegesleurd aan haar arm het lokaal en de gang uit. Toen ze op een veilige afstand waren trok ze haar arm los en kon ze haar irritatie niet verbergen.
Haar broer deed alsof hij de onschuldigheid zelve was met hoe hij zijn armen omhoog gooide. “Hij lokte het zelf uit, met vragen wanneer ik Aiofe voor het laatst heb gezien. Hij denkt vast dat ik haar aangedaan heb of iets anders achterlijks. Ik zou haar nooit iets aan willen doen. En geloof me, hij gaat ook zeker een Bludger tegen die rotkop van hem krijgen.”
Amira kneep even in haar neusbrug alvorens ze sprak. ‘’Of hij vraagt wanneer je haar voor het laatst hebt gezien omdat hij zich zorgen maakt om zijn beste vriendin?’’ Ze haalde haar hand van haar neusbrug weg en ging even met deze door haar haar heen. ‘’Ik weet dat je haar nooit wat aan zou willen doen.’’ Of Dmitri dit ook wist was ten tweede. Amira hoopte het maar. ‘’En Dmitri heeft geen rotkop en je gaat ook geen Bludger tegen zijn hoofd aan slaan. Ik neem aan dat je snapt dat ik niet serieus was.’’ eindigde ze. Ze fronste toen Cas begon met vloeken en glimlachte verontschuldigend richting het schilderij dat geschokt keek.
“Misschien heeft hij er zelf gewoon iets mee te maken en doet hij daarom zo,” mompelde Cas. Oh god. Dat moest een grap zijn.
‘’Fucking hell Cas. Dat meen je niet?’’ vroeg ze ongelovig. ‘’Hij doet zo omdat Aiofe zijn beste vriendin is en hij zich zorgen maakt. Net zoals jij dat doet. Dus in plaats van hem te verdenken, kunnen jullie elkaar ook helpen om informatie te verkrijgen.’’ Ergens had ze het gevoel dat ze bij het laatste stuk net zo goed tegen een muur kon gaan praten, maar ze had het in ieder geval geprobeerd.
“Denk jij dat een van onze klasgenoten er iets mee te maken heeft, Ami?" Ze beet even op haar onderlip. Wie zou er in Merlin’s naam wat mee te maken kunnen hebben. Sure, niet iedereen zijn of haar familie was even heilig, maar een klasgenoot vermist laten worden was wel heel extreem.
‘’Ik weet het niet,’’ zei ze zacht. ‘’dat…dat klinkt niet logisch.’’ Er was niets wat hier logisch aan was. De gehele situatie was absurd, vooral met die Snitch er nu ook nog bij. ‘’Maar, daar gaan we achter komen, oké?’’

[ bericht aangepast op 19 sep 2021 - 22:39 ]

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

19 sep 2021 - 22:51 Novalunosis is offline

Novalunosis 525

Julian Nolan Lartius

''In a world where you can be anything be kind''

Hufflepuff — Chaser – Hufflepuff Uniform — Huflepuff Common Room – With Alina

Met een glimlach vertelde Alina hem dat ze een fijne vakantie had gehad waarna ze hem naar zijn vakantie vroeg. ''Dat is nogal een verschil met dit schooljaar dan.'' Zei hij eerst, doelend op alle chaos dat momenteel gaande was. ''Ja, ik heb echt een top vakantie gehad. Het was wel weer fijn om thuis te zijn.'' Hoewel hij Hogwarts ook wel als ‘thuis’ beschouwde, voelde de zomervakantie waarin hij terugkeerde naar Nottingham ook aan als thuiskomen. Hij was niet het type dat snel last had van heimwee, maar was toch altijd wel blij om weer bij zijn familie te zijn. Ergens was het een privilege om twee plekken te hebben die hij als ‘thuis’ beschouwde. ''Ik heb voornamelijk rondgehangen met vrienden en m'n familie, dus het was echt wel een geslaagde vakantie.'' Voegde hij er nog bevestigend aan toe. Met vrienden afspreken die geen weet hadden van de tovenaarswereld had zo zijn nadelen. Zo moest hij tegen hen liegen, maar dat was het wel waard. Tot nu toe hield de vriendschap het nog vol, ondanks dat Julian elk schooljaar weg was naar een of andere ‘kostschool’.
'Als je dat zou willen doen ben je echt een held!' Reageerde Alina enthousiast op zijn voorstel. Na de bevestiging pakte hij ook zijn spullen voor zich. ''Niet te vroeg juichen, dit is voor mij ook een nieuw onderwerp.'' Waarschuwde hij haar nog wel lachend. Nieuwsgierig boog hij zich voorover over het perkament dat ze zijn kant op had geschoven. Er stonden al aardig wat goede punten op, wat hem inspiratie gaf om nog wat nieuwe punten op te noemen die ze misschien konden gebruiken.
'Heb je trouwens dat perkament tegenover het lokaal gezien daarnet?’ Het beetje concentratie wat hij had verdween als sneeuw voor de zon bij het noemen van het perkament. Het perkament wist de nodige woede en frustratie weer naar boven te brengen. Hij kon gewoon niet begrijpen waarom iemand dit zou doen. ''Ja, wie doet nou zoiets!? Ik vind het echt te bizar voor woorden en ook nog eens triest. Er is toch beter vermaak dan geheimen van anderen onthullen '' Met een zucht liet Julian zich achterover zakken tegen de leuning aan, duidelijk gefrustreerd. ''En dan ook nog een verdwijning, het school jaar is nog geen week begonnen.'' De toon was in ieder geval gezet voor de rest van het jaar. ''Hopelijk vinden ze de dader of daders snel, voordat er een nieuw perkament komt of er nog iemand verdwijnt. Wie zou er tot zoiets in staat zijn?''

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

19 sep 2021 - 23:05 reguluswife is offline

reguluswife 37248

KYRA ALIYEVA

I put the "lit" in little

sixteen • gryffindor • prefect • chaser • with sasha • hallways

“Jij dacht dat ik dit jaar nog een keer naar een feest ga?” zei Sasha. “In your dreams, Aliyeva.”
Kyra zette een pruillipje op. “Aaawh, alsjeblieft, voor mij? Ik beloof dat ik het de moeite waard maak. Feestjes met mij zijn altijd leuk,” zei ze wijselijk. Sasha deed regelmatig aan wiet, maar zou ze ook te porren zijn voor andere dingen? Aan de ene kant dacht ze van wel. Aan de andere kant, Sas leek voornamelijk een pothead. Misschien moest ze op het een daadwerkelijk feest eens voorzichtig opperen, en niet in een klaslokaal vol met medestudenten. Het hele verhaal kwam er neer dat ze het meisje naast haar gemist had in de zomer, wellicht meer dan ze zou willen toegeven – Kyra wist nog altijd niet zeker of haar ouders haar alsnog van Hogwarts zouden plukken als het te onveilig werd en wilde voorzichtig zijn met dat soort dingen aan gaan. Sowieso was ze zelf niet bepaald datingmateriaal of iemand die mensen zouden willen voorstellen aan hun ouders.
“Ja. Het was wel goed, denk ik, om erop uit te gaan,” zei het meisje met een zachte, kwetsbare stem. “En ik heb jou ook gemist.” Sasha gluurde over haar schouder naar Illias. Kyra kon het met Illias ook wel vinden, maar dat die twee ooit een koppel waren was nog steeds een mysterie voor haar. De vraag die op haar lippen brandde was of Sas hem ook gemist had. Ze gokte dat het antwoord ‘ja’ was, aan de blik in haar ogen te zien. Sas wurmde haar hand los uit de haar. Okay, auwtch. Duidelijk.
”Hmm, zeker goed,” mompelde Kyra. “Niet alle feestjes door Zoya laten verpesten though. Zij komt toch niet op de leukste feestjes.” Ze kon zich in elk geval niet voorstellen om de Slytherin ooit op een Gryffindor feestje te zien. “Als je een keer naar een feestje van mijn huis komt, niet alles zo straks geregeld als bij Slytherin en draag wat je maar wilt. Gele pyjama’s ook toegestaan,” vervolgde ze met een kleine glimlach, al waren pyjama’s op feestjes toch net iets minder leuk om te dragen wanneer dit daadwerkelijk toegestaan was. “Hoe denk je dat Snape zou reageren als wij in pyjama naar zijn les zouden komen?” Niet blij, dat was wel duidelijk, maar ze was ook wel nieuwsgierig naar zijn reactie. Ze moest eerst maar eens wachten tot Gryffindor weer wat punten bij elkaar had gesprokkeld voordat ze dat ging flikken.

Ondanks de blik die Sas Illias zojuist geschonken had, beweerde ze voorlopig klaar te zijn met zoute snacks – aka Illias – en dat ze zelf Bertie Bott's Every Flavour Beans was. Met zulke opmerkingen maakte ze het te makkelijk voor Kyra om niks dubbelzinnigs terug te zeggen. Als dat nou een vak op Hogwarts was, in elk geval iets waar ze een Outstanding op zou krijgen, maar het mocht niet zo zijn, helaas.
”Jij bent echt vreselijk, dat weet je he?” lachte Sas.
”Oja, dat weet ik zeker,” glimlachte Kyra onschuldig. “Maar ik weet ook dat je het stiekem wel leuk vindt.” Ze gaf Sas een plagerige por en viel terug tegen de leuning van haar stoel. De rest van de les bleven ze bij het onderwerp ‘snoepjes’ hangen. Een veel interessanter onderwerp dan die zogenaamde dementors. Als Snape hun de charm zou leren waarmee je van die wezens afkwam, dat was nog interessant en nuttig, maar in plaats daarvan kregen ze droge theorie. Alsof iemand daar geïnteresseerd in was, op een paar Ravenclaws na.
De les was gelukkig al snel voorbij en er gebeurde te veel om allemaal mee te krijgen. Enigszins verbijsterd keek Kyra naar de taferelen om haar heen, maar ze besloot al snel zich gewoon te focussen op het meisje naast haar. Sas was vele malen interessanter. Nieuwsgierig naar haar mening, vroeg Kyra wat voor snoepje Sas dacht dat zij zou zijn. De Hufflepuff sloeg haar arm rondom haar schouder, wat er voor zorgde dat haar glimlach iets breder werd.
“Als jij een lolly bent, dan ben je in ieder geval een Acid Pop. Of brand jij geen gaten in tongen?” Echt te makkelijk.
”Hmm, vind je me zo’n zuurpruim?” vroeg ze quasi-gekwetst, waarbij ze haar hand even op haar borstkas legde. “Ik ben heel lief hoor, als je het verdiend tenminste. Hoe dan ook, er is maar één manier om daar echt achter te komen, niet?” merkte ze terloops op.
De gangen waren vol met andere studenten en met een verontschuldigende glimlach Kyra trok Sas iets dichter tegen haar aan om haar niet kwijt te raken in de menigte. “Oh, ik heb geen idee of ik de enige ben.” Ze fronste iets. Ze had eigenlijk gewoon de vakken gekozen die ze het makkelijkst vond en degene waarbij ze gewoon onzin kon lullen. Trelawney hield van een goede dosis drama en reken er maar op dat Kyra haar die gaf, ook zeer goed voor haar eigen vermaak en bovendien ook huiswerk dat te doen viel tijdens het roken van wiet. Perfect. “Mochten ze me wel uit de Common Room gooien, ben ik dan welkom in die van jou?”

To the stars who listen — and the dreams that are answered

19 sep 2021 - 23:48 Aynur is offline

Aynur 2380

16 years — Hufflepuff Prefect — Pureblood
Outfit + Logo House + Shoes — just outside the DADA classroom — w. Adrastos

Ik wist niet hoe Adrastos het deed maar telkens wist hij me op te vrolijken met zijn grappende opmerkingen. Tijdens het hele gesprek over het laten ‘vallen’ van de inktpotjes had ik een grote glimlach op mijn gezicht. Mijn leven voelde eigenlijk als perfect aan. Ik had een vriend die me verteld had dat hij van me hield om vervolgens zich veilig genoeg te voelen om in mijn schoot in slaap te vallen, ik had een grote groep vrienden om me heen die van me hielden en het verkoop van mijn theewinkeltje had nog nooit zulke hoge omzetcijfers gekend dat zelfs mijn ouders in de vakantie hadden aangegeven trots op me te zijn. Hoewel ze me daarna wel wezen op de fouten die ik volgens hen in mijn berekeningen had gemaakt of feedback over hoe mijn winketje nog winstgevender kon worden.
Het was Snape die deze geluksbubbel wist door te prikken met zijn snijdende opmerkingen. Gelukkig had ik Adrastos naast me anders hadden er vast en zeker tranen over mijn wangen gestroomd. Ik probeerde altijd hard mee te doen in de lessen en het beste uit mezelf te halen maar het leek nooit écht genoeg te zijn. Net zoals dat het bij mijn ouders ook nooit écht goed genoeg was.
Om mezelf weg te leiden van de vervelende gedachten die mij richting een afgrond probeerden te duwen, nam ik een voorbeeld aan Amira en Adrastos die me allebei een briefje hadden gestuurd. Met behulp van een levitatiespreuk wist Adrastos deze veilig af te leveren voor de mensen naar wie ze bedoeld waren: Shane, Amira, Theseus en Aidan. Als iets me op kon vrolijken dan waren het wel de mensen die om me gaven. Later zou ik nog wel langs Pandora gaan maar zij leek niet zo last te hebben van de huidige omstandigheden.
Sprekend over de familie Lovegood, het tweede lid ervan maakte gebruik van de verwarring die ontstond tegen het einde van de les om Ashley een stoot te verkopen. Waar ik eerst een gesprek met Adrastos aanknoopte over zijn plannen (hij gaf aan dat hij niets vast had staan waarna hij vroeg of dat wel het geval was bij mij) had ik het volgende moment iets gedaan wat ik nooit gedacht had te kunnen. Misschien dat het kwam door het vertrouwen dat Shane en mijn vrienden me hadden gegeven maar ik had stotterend en wel eruit weten te persen dat er tien punten werden afgetrokken van Slytherin.

Maximus gooide zijn handen omhoog als teken van protest en ik had moeite om niet ineen te krimpen. Het liefst had ik willen zeggen dat ik het niet meende en dat hij de tien punten weer terug mocht hebben, want het voelde absoluut niet prettig om te doen. En dat terwijl het logisch was fysiek geweld verboden was en bestraft zou moeten worden. Waarschijnlijk had Snape het te druk met het soesje dat hij naar zijn hoofd geslingerd had gekregen want anders had Maximus nog een ergere straf aan zijn broek hangen. Later zou ik wel naar hem toe gaan om de reden van mijn handelen uit te leggen en iets lekkers meenemen in de hoop dat ik het zo iets beter kon maken. Ik wilde absoluut niet dat zoiets als dit tussen onze jarenlange vriendschap zou komen te staan.
Net als Adrastos kromp ik ineen bij het horen van de bulderende stem van Snape. Ik greep in paniek naar de arm van mijn vriend en kneep hier iets harder in dan de bedoeling was. Zodra ik dit doorhad, liet ik hem los en een rode kleur verscheen op mijn gezicht. “Ow, sorry, ik. . . Ik schrok. . . en. . . ehm. . .” Ik kon nauwelijks uit mijn woorden komen en zodra ik dit doorhad liet ik mijn hoofd hangen. “Dat. . . waren volgens mij wel genoeg spannende dingen voor vandaag,” mompelde ik waarna mijn ogen weer die van Adrastos op durfde te zoeken – zeker doordat ik zijn hand op mijn schouder voelde.
“Als je nog geen plannen hebt, kunnen we misschien kijken wie we zo in The Great Hall kunnen vinden? We kunnen ook naar buiten gaan en genieten van het, nu nog, mooie weer?” stelde mijn vriend voor waarop ik langzaam knikte. Het paniekerige gevoel was echter nog niet helemaal verdwenen en dus zei ik: “Zullen we eerst weg uit het lokaal? Ik vind het hier nu niet zo prettig. . .” Ik beet nerveus op mijn lip waarna ik snel mijn tas over mijn schouder hing.
We waren nog nauwelijks het lokaal uit of onze ogen werden getrokken naar het bericht wat te vinden was op het prikbord wat vlak tegenover het klaslokaal hing. “Wat is dit nu weer? Waarom zou iemand Joakim en Lysandra zo willen lastigvallen?” Ik ging dichterbij het perkament staan en probeerde met mijn nagel aan het papier te peuteren in de hoop dat ik hem zo los kon halen, maar tevergeefs. “Ga er nou af,” mompelde ik verbeten terwijl ik nog hardhandiger een poging deed om het stomme ding eraf te krijgen.
“Weet jij niet toevallig een spreuk. . ? Om zoiets los te krijgen? Of wacht.” Ik zette mijn rugzak weer op de grond neer en haalde de mantel van mijn schouders af. Eerst deed ik een aantal pogingen zelf om het donkere stuk stof over het bord heen te hangen, al werd ik gedwongen het op te geven aangezien ik me realiseerde dat ik niet eeuwig rond het bord kon blijven hupsen. Ietwat buiten adem van de geleverde inspanning draaide ik me om in de richting van mijn vriend. “Ehm. . . help?” vroeg ik op een verlegen docht hulpeloze manier terwijl ik nog met mijn armen boven mijn hoofd stond met de bedoeling de mantel eroverheen te werpen.

[ bericht aangepast op 19 sep 2021 - 23:49 ]

I have seen my own sun darkened

21 sep 2021 - 13:37 Culloden is offline

Culloden 546

Alina Meadows

16 • Hufflepuff • Hufflepuff Common Room • Hufflepuff uniform • with Julian

"The good you do today will be forgotten tomorrow.
Do good anyway."

'Dat is nogal een verschil met dit schooljaar dan.' Als het Julian's plan was om een understatement te maken, dan slaagde hij daar geheel in. Alina zuchtte dan ook.
'Inderdaad. We zijn nog geen hele dag terug en het is al een hele chaos,' was ze het met hem eens. Ze hield er echt niet van wanneer er geroddeld werd of wanneer mensen elkaar probeerden te stangen. Jammer genoeg viel het door de snitch niet echt te omzeilen en werd ze er ongewild in meegezogen. Zeker wanneer haar vrienden de targets waren.
Gelukkig ging het onderwerp alweer terug naar de zomervakantie. Julian vertelde dat hij wel blij was om weer thuis te zijn geweest en dat hij veel met zijn vrienden had rondgehangen. 'Je moet je vrienden vast wel missen als je zo'n heel jaar van huis bent,' merkte Alina op. Zelf had ze thuis niet geweldig veel vrienden, daarvoor had ze Hogwarts namelijk.
Toen hij aanbood om samen het huiswerk voor Snape te maken, reageerde ze erg enthousiast. Alina had namelijk altijd het idee dat ze fout bezig was wanneer ze huiswerk voor hem moest maken. Alsof hij opzettelijk een slechte score uit zijn studenten wou trekken. 'Niet te vroeg juichen, dit is voor mij ook een nieuw onderwerp,' waarschuwde Julian haar lachend.
'Met z'n tweeën weten we in ieder geval al meer dan alleen,' counterde ze schouderophalend. Inmiddels had ze haar perkament met wat puntjes naar hem toegeschoven zodat hij dat al eens kon bekijken. Misschien konden ze het uiteindelijk wel gebruiken.
'Heb je trouwens dat perkament tegenover het lokaal gezien daarnet?’ vroeg Alina na een korte stilte. Waarschijnlijk niet het beste gespreksonderwerp dat ze had kunnen verzinnen. Het werd dan ook al snel duidelijk dat Julian zich er ook behoorlijk aan stoorde.
'Ja, wie doet nou zoiets!? Ik vind het echt te bizar voor woorden en ook nog eens triest. Er is toch beter vermaak dan geheimen van anderen onthullen,' bracht hij haast gefrustreerd uit waarna hij zich wat dieper in zijn zetel liet zakken. 'En dan ook nog een verdwijning, het school jaar is nog geen week begonnen.' Ze knikte instemmend.
'Ik hoop écht dat Aiofe oké is,' zei ze zachtjes. Ze mocht er niet aan denken dat ze hun huisgenootje nooit meer zouden zien. Dat zou echt vreselijk zijn.
'Hopelijk vinden ze de dader of daders snel, voordat er een nieuw perkament komt of er nog iemand verdwijnt. Wie zou er tot zoiets in staat zijn?' vroeg Julian zich luidop af.
Alina wou dat ze het antwoord op zijn vraag had, maar ze wou ook niet zomaar iemand gaan beschuldigen. Een gefrustreerde zucht ontsnapte uit haar mond. 'Geen idee. Ik vind het sowieso al een vreemd idee dat iemand zo gemeen wil en kan zijn tegenover zijn of haar medestudenten.' Waarschijnlijk was het haar naïeve kant die nu praatte, dat wist ze zelf ook wel.
'Het lijkt er wel op dat het iemand is die veel geeft om bloedstatus,' voegde ze nog aan toe, doelend op het feit hoe Lysandra daarstraks onderuit gehaald werd. Anders zou die persoon er toch niet zo'n spel van gemaakt hebben? Ze durfde in ieder geval niet hardop met de vinger richting Slytherin te wijzen.
'Denk je dat er nog meer geheimen verspreid gaan worden?' vroeg ze aan Julian. Als de snitch aan dit tempo doorging, had hij tegen kerstmis de hele school wel gehad.

[ bericht aangepast op 21 sep 2021 - 13:40 ]

Nothing is impossible in my own powerful mind.

24 sep 2021 - 15:53 Aynur is offline

Aynur 2380

▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁

▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁

Illias | DADA classroom | Outfit + Haar

— " I K B E N J O U niets verschuldigd, Illias,” zei ik kortaf toen mijn neef aangaf dat ik mijn versie van de waarheid net zo goed boven tafel kon gooien. Hoofdschuddend draaide ik me van hem weg. De toon van dit gesprek zat me absoluut niet lekker en het was niet mijn insteek geweest vijandig over te komen toen ik hem vroeg naar de relatie tussen hem en Jemima. Ik kende Jemima langer dan vandaag en wist dat ze een grondige hekel had aan alles waar onze familie voor stond. Waarom ze dan toch gekozen had voor Illia was me een raadsel. Als mijn neef dan echt tot over zijn oren verliefd was, wat ik ergens betwijfelde aangezien we uit hetzelfde hout gesneden waren, dan zou hem waarschijnlijk veel hartzeer te wachten staan. Hoewel ik mijn neef af en toe wel kon schieten, wenste ik hem dat absoluut niet toe.
Uiteindelijk was bij mij de grens bereikt en gaf ik aan dat er op deze manier niet met Illias te communiceren viel. Ik hoopte dat hij de hint oppikte maar in plaats daarvan bleef hij continu de bal terugkaatsen en ik wist niet meer wat ik moest doen om hem te laten stoppen. Echter liet zijn laatste opmerking een aantal vraagtekens opkomen: dat het al een geruime tijd zo was dat er niet meer met mij te communiceren viel. “Hoe bedoel je?” vroeg ik dan ook niet-begrijpend.
Vervolgens kon Illias het niet laten om mijn decoratiekeuze betreffende het feest van gisteravond de grond in te boren. “Van jou ben ik ook beter gewend, eigenlijk. Het was hoe dan ook een middelmatig feestje, voor jullie standaard.” Ik snoof en leunde naar achteren in mijn stoel. “Wie uitte er nou nooit kritiek op mijn keuzes, hmm. Hou alsjeblieft iemand anders voor de gek.” Ik rolde met mijn ogen en speelde verveeld met de veer in mijn hand – dankbaar dat het einde van de les bijna in zicht was.
In een poging nog iets van de sfeer te maken, liet ik mijn sarcasme voor me het werk doen. Ik uitte hierbij mijn ongenoegen over Miran zijn keuze in de liefde. “Wat is er met die twee?” vroeg Illias me nieuwsgierig. Ik keek hem even een aantal seconden aan voordat ik mijn mond opendeed. “Dmitri is gewoon niet de juiste persoon voor Miran. Zeker niet gezien de stunt die hij gisteravond uithaalde,” verzuchtte ik. “Ik wil graag dat mijn broertje gelukkig is, dus als Dmitri toch op wonderbaarlijke wijze de ware blijkt te zijn dan leg ik me daar bij neer. Alleen, misschien niet geheel van harte.”

Het idee dat Dmitri ons beide gekust zou hebben, liet de rillingen echter over mijn ruggengraat lopen.
Terwijl Snape ons huiswerk meegaf voor de volgende keer stonden Illias en ik vrijwel gelijk op om onze tassen in te pakken. Stoïcijns bleef ik mijn spullen inpakken ondanks alle sensatie die er om ons heen gebeurde. Ik registreerde dat Snape een soesje tegen zijn hoofd kreeg en ik kon meteen de dader aanwijzen: Castor. Volgende keer moest ik misschien iets harders aan hem geven, kijken of hij deze dan ook in Snape zijn richting zou gooien. De puntenaftrek die Gryffindor kreeg, kon ik namelijk enorm waarderen. Het was echter iets minder grappig toen Maximus de reden was voor een minus tien punten door ene Novalie Fitzgerald. Ik kon het dan ook niet laten om haar aan te stoten terwijl ik door het gangpad liep op weg naar de uitgang.
“Misschien iets minder stotteren in het vervolg en ik zou je bijna een applaus geven,” fluisterde ik grijnzend en ik gaf haar een schouderklopje terwijl ik mijn weg vervolgde. Meerdere leerlingen dromde om het prikbord waardoor ook ik mijn nieuwsgierigheid niet kon bedwingen. Zowel Lysandra als Joakim werden voor de leeuwen gegooid – al waren het geen wereldschokkende dingen als je het mij vroeg. De heisa eromheen vond ik dan ook verspilde moeite.
“Ik ga naar de bibliotheek, om te werken aan het essay van Snape. Je mag meekomen, maar we kunnen ook hier afscheid nemen van elkaar. Jouw keuze. Ik ga in ieder geval alvast lopen.” Waar ik eigenlijk op mijn strepen had willen staan door de manier waarop hij me aansprak, viel ik stil zodra ik zijn lippen op mijn kruin voelde. Een vreemd warm gevoel verspreidde zich over mijn borstkas. Met grote ogen keek ik naar hem op en liet ik mijn vingers verbaasd over de plek glijden waar hij me zojuist gekust had in het bijzijn van al deze mensen. “Ehm. . . eh. . . dank je wel. . ?” Vlug schudde ik mijn hoofd om weer tot mezelf te komen toen Illias de laatste afscheidswoorden in mijn richting wierp.
“Ja. . . tot zo. . . Of, niet,” wist ik nog uit te brengen en ik keek hem na terwijl mijn neef zich een weg door de gangen baande. Na een aantal seconden zo gestaan te hebben, schudde ik mijn hoofd. Misschien zou ik straks inderdaad naar de bibliotheek gaan. Voor nu zocht ik eerst mijn kamer op om op mijn gemak te kunnen verwerken wat er zojuist gebeurd was.

I have seen my own sun darkened

24 sep 2021 - 15:57 Aynur is offline

Aynur 2380

Josephine Emilia Montgomery

16 | Pureblood Ravenclaw | Outfit | with Shane outside of the DADA classroom > on her way to the library

— I K K O N H E T niet laten een opmerking te maken over de manier waarop Shane zijn vingers over het perkament liet glijden. “Gewoon niets,” protesteerde hij al vertelde de lichte blosjes op zijn wangen een geheel ander verhaal. Ik liet mijn ogen over het blonde hoofd van Novalie glijden, vlak naast de jongen die het voor elkaar kreeg om mijn hart soms een slag over te laten slaan. Het verbaasde me dat zij een geheel andere Shane naar boven kon halen dan ik gewend was en ergens beangstigde dit fenomeen me ook. Wat als mijn broer zo erg veranderde dat hij me in de steek zou laten.
Waar de les tot een einde kwam, voelde ik een groot aantal prikkels vanuit alle kanten op ons af komen. Ik kon me hier inmiddels makkelijker voor afsluiten dan Shane dit kon en dus nam ik hem aan zijn arm mee naar buiten. Hij zocht algauw een plekje bij de muur op om tegenaan te leunen. Ik deed een poging hem te helpen structuur te geven aan de rest van de komende paar uur door hem te vragen naar zijn plannen waarop Shane antwoordde nog iets met Novalie te willen doen.
Uiteindelijk kon ik het niet laten te vragen – met oprechte interesse en nieuwsgierigheid – wat mijn broek nu precies in haar zag. “Kan ik niet eens gewoon hoi gaan zeggen tegen mijn vriendin,” klonk Shane gepikeerd en defensief. Ik deinsde achteruit door de toon die hij aansloeg en kruiste mijn armen voor mijn borst. “Zo bedoelde ik het niet,” probeerde ik er nog tussen te komen met een klein stemmetje, al vroeg ik me af of Shane dit daadwerkelijk ter oren was gekomen.
“Als ik naast haar had gezeten, had ik na de les ook even op jou gewacht om je te kunnen begroeten en vragen hoe je hebt geslapen ofzo.” Ik knikte maar hield wel mijn hoofd op de grond gericht – niet goed wetend hoe ik op zijn woorden moest reageren. Vervolgens gaf Shane antwoord op mijn vraag door toe te geven dat Novalie een hartstikke lieve meid was. Nerveus beet ik op mijn lip en maakte ik met mijn nagel halve maantjes in mijn handpalm.
Het gelach en geschuifel dat ik hoorde, maakte dat ik opkeek in de richting van het prikbord waar de blonde dame in kwestie op een haast komische wijze op en neer sprong om haar mantel eroverheen te gooien. “Ah, daar is ze,” mompelde ik. “Ik ga maar eens naar de bibliotheek. Succes verder.” Ik weigerde Shane nog aan te kijken zodat hij niet het water in mijn ogen zag zitten. Het voelde kwetsbaar wanneer mijn lichaam dit soort perikelen uithaalde en maakte dat ik weg wilde vluchten uit de situatie waar ik nu inzat. Dit was dan ook de reden dat ik me van mijn broer wegdraaide om met vlugge passen in de richting van mijn bestemming te lopen.

[ bericht aangepast op 24 sep 2021 - 15:58 ]

I have seen my own sun darkened

Index RPG Actieve Topics Zoek