• Titanic
    "Where to? To the stars."


         
    We duiken terug in de geschiedenis en varen meer dan honderd jaar geleden mee met een van de grootste cruiseschepen allertijden, de Titanic.
    Op 10 April, 1912, opent het schip haar deuren en verwelkomen ze iedereen die een ticket heeft weten te bemachtigen — van rijk en welvarend, al daartussen, tot aan arm en in dienst gesteld op het schip — om van een lange en hopelijk prachtige reis te mogen genieten.
    De Titanic zal vertrekken vanuit Southampton, op weg met als eindbestemming New York.

    Samen schrijven we de verhalen binnen de verschillende classes, waar ieder van onze personages hun eigen rol in zal spelen.


    •• Rollen.

    — First Class.
    De meest luxueuze klasse op het schip. Enkel bestemd voor de rijken; oa ambtenaren, beroemdheden, etc. Voor hen zal er niets te komen zijn.
    — Second Class.
    De middenklasse, wie eveneens mogen genieten van de luxe delen op het schip, zij het in mindere mate als de eerste klasse.
    — Third Class.
    De laagste klasse. Hun hutten bestaande uit zes slaapplaatsen, luxe niet iets wat aan het is uitbesteed. Vele van hen werken dan ook op het schip om er zo toch een kleine glimp van mee te krijgen.


    “May I have your ticket, please?”
    •• Reservations.

          First Class.

    – Adelaide Rycroft • 25 jaar • 1.2 • Rionach.
    – Romilly Anastasia Jacqueline de Loughrey • 17 jaar • 1.4 • Nikos.
    – Elizabeth Cecilia Albrecht • 26 jaar • 1.5 • Epione.
    – V • leeftijd • Eclypse.
    – Wrenna Rosamund Talbot • 25 jaar • 1.9 • Isak.
    – Kezia Faith Enfield • 18 jaar • 1.9 • Chiacchierare.
    – Delilah Patterson • 18 jaar • 1.9 • Chocolatier.
    –
    – Maxwell Nolan Sullivan • 27 jaar • 1.3 • Isolophilia.
    – Clifford Baptiste Pelletier • 24 jaar • 1.3 • Raccoon.
    – Carleton Augustine Pelletier • 27 jaar • 1.8 • Amren.
    – Octavian Edward Smith • 26 jaar • 1.5 • Nikos.
    – Charles Richard Ismay • 24 jaar • 1.8 • Comedown.
    – Andrew Herbert James Clarington • 20 jaar • 1.9 • Everglow.


         
         
    Second Class.

    – Bethany Hope McAndrew - Salisbury • 29 jaar • 1.3 • Chiacchierare.
    – Charlotte Deborah Salisbury • 22 jaar • 1.4 • Everglow.
    – Aveline Cresswell • 23 jaar • 1.7 • Varian.
    – Evangeline Mary Dumbleton • 23 jaar • 1.5 • Nikos.
    – Jane Reinhart • 22 jaar • 1.8 • Chocolatier.
    –
    – Raymond Hughes • 32 jaar • 1.3 • Everglow.
    – Matthew Jock MacMillan • 30 jaar • 1.8 • Livgardet.
    – Lewis Sallow • 25 jaar • 1.5 • Lerwick.
    – Joseph John Dumbleton • 20 jaar • 1.8 • Raccoon.


         
         
    Third Class.

    – Irina Ross • 24 jaar • 1.2 • Reeses.
    – Leonora Mariah Booth • 23 jaar • 1.2 • Isak.
    – Amita Eshe Bhasin • 24 jaar • 1.4 • Isolophilia.
    – Saoirse Yeardley • 24 jaar • 1.5 • Rionach.
    – Diana Livesey • 21 jaar • 1.8 • Cleland.
    –
    – Joe William Adams • 21 jaar • 1.3 • Comedown.
    – Angus Finley • 24 jaar • 1.3 • Rionach
    – Gael Kavanagh • 28 jaar • 1.4 • Nikos.
    – Samuel Cináed MacMillan • 28 jaar • 1.8 • Dimitrescu.
    – Jackson Silva • 27 jaar • 1.8 • Shooter.
    – Ronan King • 27 jaar • 1.8 • Shooter.


    •• Het begin.

    De opkomst naar de Titanic toe is groots, de haven staat vol met mensen; ook zij die geen ticket hebben weten te bemachtigen zijn komen kijken — om afscheid te nemen, of om toe te kijken hoe het grote schip aan zijn eerste grote reis mag gaan beginnen.
    We starten de RPG dan ook vanaf hier. Onze personages staan op het punt om aan schip te gaan, sommige zijn al binnengekomen en op weg naar hun hutten gegaan. Houdt je ticket bij de hand, want zonder zal het verdomd lastig worden om binnen te geraken.

    De hutten.
    — First Class; Prive suites, luxe hutten, sommige zelfs met een privé promenadedek tot beschikking. Er is ruimte voor maximaal 3 passagiers.

    — Second Class; Iets simpelere, minder luxe hutten, geen mogelijkheid tot Privé suites. Er is ruimte voor maximaal 4 personen.

    — Third Class; zij slapen in kleine maar comfortabele ruimtes, meestal met 2, 4 of 6 personen in één hut. In dit RPG heb ik de verdeling zo gemaakt; alle vijf de dames van deze klassen slapen in één hut, en alle zes de heren van deze klassen slapen in één hut.


    Werken op het schip;

    — Irina • Dienstmeisje.
    — Leonora • Komt.
    — Amita • Barvrouw.
    — Saoirse • Zangeres.
    — Diana • Serveerster.

    — Joe • Kolenschepper.
    — Angus • Barman/ober.
    — Gael • Handyman.
    — Samuel • Spelleider/tafelheer bij kaart en gokspellen.
    — Jackson • Mechanic.
    — Ronan • Violist.

    [ bericht aangepast op 2 sep 2021 - 16:33 ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    MT.


    •

    MT 😊


    Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

    Mt ^^


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    MT

    MT.

    MT😌


    ars moriendi

         
          Jax moet voor de zoveelste keer bukken, naar buitenwaarts stappend via een van de tientallen stalen deuren — uitkomend op een looppad aan de buitenzijde van het schip. Ongeveer tweeëneenhalve meter boven hem schuifelen honderden voeten over de loopplank aan boord. Natuurlijk behoren de derde klassers lager dan de loopplank zelve, maar alsnog kijkt hij enigszins minachtend omhoog. Uiteindelijk schudt hij zijn hoofd, graaiend naar de lap stof hangend aan zijn rechtse achterzak. Voorheen was deze wit geweest, maar na een kortstondig allereerste bezoek aan de gigantische machinekamers was deze steeds zwarter geworden. Nogmaals tracht Jax de vegen olie en smeer van zijn handen te halen, maar zonder een duidelijk resultaat.
          Ondanks zijn misgenoegen jegens de hogere klassen, is hij nog steeds ontzettend tevreden met zijn huidige baan — verkregen door jarenlang hard werken. Het was meer dan een klein schip. Het was een waar avontuur. En het zou hem de wereld tonen, daarvan was Jax grondig verzekerd.
          Plotseling wordt zijn blik getrokken door een andere jongeman lopend op het looppad. Gezien zijn kleding en uiterlijk weet Jax voldoende om te raden dat hij tot klasse drie behoort — soort zoekt soort, zekere in de lagere rangen. Vanwege de breedte van de jongeman schat Jax in dat deze tevens een uitvoerende taak heeft gekregen op het schip. Kortstondig vraagt hij zichzelf af hoeveel personen er op het schip werkend zijn — gezien de grootte, o zo reusachtig. Jax wil het geeneens weten. Alles voor de rijke stinkers boven hem, welke niets tekort mag komen.
          'Hut al gevonden, zo te zien?' zegt hij als een begroeting, aangezien de jongeman geen bagagetas meer draagt. Mocht hij zoals Jax zijn, bestond ook zijn bagage uit een simpele tas van jute. 'Ik had een welkomstcadeau verwacht, maar wellicht dat we dat later krijgen,' grapt hij dan, zijn mondhoeken omhoog krullend in een grijns. Ondanks dat hij liever met machines werkt, kan hij soms amusant zijn rondom gezelschap. Het is gemakkelijker dat de jongeman een. . . een jongeman is. Vrouwen werken hem regelmatig op zijn zenuwen, tot grote irritatie van zichzelf.




    ☸ ☸ ☸ ☸ ☸

    Jackson Silva

    27 • 3rd Class | Mechanic • Outfit • @ Railing • & Gael


    •

    MT ;D

         
          Ronan plaats zijn sigaret tussen zijn lippen, de rook omhoog cirkelend langs zijn gezicht als lichte strelingen — waar deze wordt weggeblazen door de zeewind. Vanaf zijn uitkijkpunt ziet hij de wachtende menigte beneden hem. Opwinding stijgt vanaf hun gezichten naar boven, het schip boven hen uittorenend — een woordeloze belofte van avontuur en spanning. Hoeveel zouden ze betaald hebben? Waar zouden ze naartoe gaan? Ronan's gedachten dwalen langzaamaan af, dromen steeds sneller omhoog komend.
          Alhoewel hij niets op deze plaats thuishoort — het uitgestrekte deck van de tweede klasse — heeft niemand hem eerder tegengehouden. Ronan strijkt met zijn vrije hand over zijn dure maatpak, hetgeen tekenen van slijtage vertoon. De bemanningsleden waren te druk, controleerden alleen bij de ingangen de toegangsbewijzen. Het gaf Ronan de kans om zichzelf als een kameleon te gaan gedragen, spelend alsof hij hier exact thuis hoort. Het is een ware kunstvorm — een welke hij inmiddels perfect onder de knie heeft gekregen.
          Glimlachend draait hij zichzelf om, waardoor zijn blik wordt gevangen door een prachtig ogende jongedame — krullen wild dansend in de woeste wind. Het schip zou vol zitten met dames, stuk voor stuk nieuwe kansen voor hem. Zelfverzekerd stapt hij op de jongedame af, zijn sigaret geoefend over de reling schietend.
          'Zit mijn haar straks ook zo na een middag zeewind?' vraagt hij grappend, zijn stem lichtelijk plagend klinkend. Direct laat hij een slinkse knipoog volgen, zijn handen in de zakken van zijn grijze overjas stekend. 'Alhoewel ze je prachtig staan. Als ik zo onbeschaamd vrij mag zijn.'

    ☸ ☸ ☸ ☸ ☸

    Ronan King

    27 • 3rd Class | Violist • Outfit • @ Deck • & Jane


    •

    MT.


    Nothing is impossible in my own powerful mind.

    MT.


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    MT!


    Stenenlikker

    MT


    How far is far

    Saoirse Yeardley
    "My music will tell you more about me than I ever will."

    24 • 3rd Class • Singer • On the deck w/ Romilly
    De opkomst was veel groter dan Saoirse verwacht had. Tijdens de weg naar de haven toe had de jonge zangeres al opgemerkt dat het steeds drukker werd op de straten, de wegen moeilijker begaanbaar naarmate ze dichterbij kwam doordat meer en meer mensen zich lijken te verzamelen. Sommige waren familieleden, of vrienden en kennissen — anderen simpelweg een nieuwsgierige kijker. Saoirse had haar afscheid thuis al genomen, wetende dat als haar ouders en Eamon hier op de haven zouden staan het een stuk lastiger werd om weg te gaan. De brunette kon niet tegen de tranen in haar moeders ogen, of de smekende blik in Eamon’s gelaat opdat hij met haar mee wilde. Het liefst van al was hij Saoirse’s hutkoffer ingedoken. Haar vader was anders, hij toonde zijn emoties niet op momenten zoals deze, waarin hij zich groot en trots hield voor de rest van zijn gezin — zijn dochter desondanks in de armen sluitend, haar geur opsnuivend voor de laatste keer. Het zou weken, zij het geen maanden, kunnen duren vooraleer Saoirse weer voet op Engelse bodem zou zetten.
          Desondanks stroomt er opwinding door de aderen van de Ierse heen, ze had zo uitgekeken naar de dag van vandaag. Deze reis betekende dan ook nu al zoveel voor haar. En daarom trok Saoirse met een vastberaden uitdrukking op haar gezicht de oude hutkoffer achter haar aan, knotsend op de stenen onder hen. Zo soepel als kan poogt ze tussen de menigte door te glibberen, op weg naar de ingang van het schip. Tussendoor laat Saoirse een “Pardon,” of “Sorry,” ontvallen als ze zich ongegeneerd tussen een paar mensen door wringt, simpelweg omdat deze te in beslag genomen zijn door al wat er om hen heen gebeurd, in plaats van op andere te letten. Ergens kan ze het hen niet eens kwalijke nemen, als Saoirse geen ticket bemachtigd had, had ze hier zelf vermoedelijke ook als toeschouwer gestaan.
          Eenmaal bij de zigzaggende rij aangekomen vist de brunette haar ticket uit een veilig opgeborgen binnenzak van haar rok en glijdt haar blik al wachtend een keer rond. Een glimlach spelend rond haar lippen, alvorens ze zachtjes op de binnenkant van haar wang bijt als ze het gigantische schip in zich opneemt. De Titanic. Eindelijk is het zover, nog slechts een paar lange minuten en dan zal Saoirse, net als de vele mensen voor haar, of achter haar in de rij, aan boord gaan. Ze zou een heel leven achterlaten, niet volledig voorgoed, maar om hopelijk het begin van een nieuwe tegemoet te gaan.

    Wanneer Saoirse door de ticketcontrole heen is gekomen — het ticket met een stempel der bewijs terug op zakken — loopt ze zo snel als kan met de hutkoffer weer achter haar aan de lange loopplank op. Onderweg naar boven kan ze het niet helpen; nog één keer blikt de brunette over haar schouder heen en neemt ze de vrolijke mensenmassa waar die op de haven verspreid staat. Een zachte bries strijkt vederlicht langs haar gezicht af, blazen zachtjes een paar losgeraakte plukken haar in Saoirse’s gezicht. Ze liet niet alleen haar familie achter, maar ook een pijnlijk verlies waarvan de jonge zangeres weet dat hij nu niets anders voor haar gewild zou hebben. Zenuwachtig, doch nog altijd even opgewonden, bonst haar hart stevig in haar borstkas, waarop Saoirse zich omdraait en verder aan boord gaat.
          Saoirse gaat niet direct lager het schip in, waar de dekken voor de Derde Klassen zich bevinden, maar loopt in plaats daarvan naar het open dek en de reling toe. Stevig klemmen de vingers van haar linkerhand zich rondom de metalen stang heen en duwt Saoirse zich subtiel iets op haar tenen omhoog — haar neus in de lucht gestoken om tussen de verschillende geuren van de haven door, de verse zeelucht op te snuiven.
          Voor luttele seconden sluit Saoirse haar ogen, maar besluit dan om alsnog richting de lagere verdiepingen te gaan. Ze zal haar spullen weg moeten brengen en een bed te zien bemachtigen. Echter, wanneer de brunette zich eenmaal terug plat op haar voeten omdraait, komt er net een jonge vrouw aangelopen. Haar fijne gezichtje verraad dat ze een stuk jonger is dan Saoirse zelf is en haar kleding verwijst subtiel naar haar rijke afkomst. Saoirse schenkt de jonge blondine een oprechte glimlach, waarbij ze tactvol naar het uitzicht achter haar knikt — zich niets aantrekkend van mogelijk statusverschil. Saoirse heeft inmiddels voor genoeg welvaren mensen mogen optreden, hun wereld daardoor niet geheel onbekend meer voor de Ierse.
          ”Het is prachtig, nu al,” zegt Saoirse, waarop ze de hutkoffer terug stevig beetpakt en zich van de reling afdrukt. Als ze zometeen haar spullen weggebracht had dan wilde ze een stiekeme kijk van de rest van het schip gaan nemen — tactvol tussen de verschillende klassen door, of dat hoopte Saoirse tenminste. "Wat vind jij? Zal de rest er straks nog mooier uit gaan zien?" vraagt ze eerst nog aan de jonge vrouw, niet van plan om er zomaar weer vandoor te gaan.


    [ bericht aangepast op 19 aug 2021 - 23:50 ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Mt !


    Every scrap of you would be taken from me, watched as you signed your name Marjorie