[RPG | O] Little Pink Ladies — Family Matters • Speeltopic 1 - Speeltopics

---

• LITTLE PINK LADIES •

• FAMILY MATTERS •

---

Vervolg op "Little Pink Ladies — War of Love" by Tefnut en Little Pink Ladies — Truth Or Dare Princeton Hall - Californië - 20...somewhereinthefuture: Wanneer een laatstejaarsleerlinge, op zoek naar inspiratie voor een schoolproject, bij haar grootouders op zolder aan het rondneuzen is treft ze onder dikke lagen stof een boek aan dat tientallen jaren lang verloren gewaand werd. Tot haar grote afschuw ontdekt ze op de inmiddels vergeelde pagina's de regels en resultaten van een bijzonder vrouwonvriendelijk spel aan. Het betreft een complot dat onder de jongens gesmeed werd om elk één dame uit te kiezen die ze vervolgens op zich verliefd moesten laten worden. Per bereikte trap van intimiteit konden bovendien extra punten verdiend worden. Het duurt natuurlijk niet lang voor de geruchtenmolen zijn werk doet en alle studentes uit het senior year op de hoogte gebracht zijn van dit onrecht. Veel moeite kost het de furieuze dames dan ook niet om een stevig front te vormen en met een sluw plan op de proppen te komen. Dit keer nemen zij de touwtjes in handen en keren ze de rollen om. Moeders, houd je zonen binnen want de meiden zijn uit op zoete wraak! • BEGINSITUATIE • Het is zaterdag 31 oktober en voor het eerst in de geschiedenis van Princeton Hall vindt er een mysterieus bal plaats. De meiden, die dit in geheim bekokstoofd en georganiseerd hebben, hebben het Princeton Hall Oweenball gedoopt. Ze hebben de inspiratie gehaald uit vervlogen Venetiaanse tijden en voorzagen de jongens van een masker en een cryptische uitnodiging, zonder zichzelf daarbij prijs te geven. Inmiddels is het zowat H-Hour en legt iedereen de laatste hand aan hun kostuum of staan ze op het punt van vertrekken.

---

• PERSONAGES • Familie Montana: • Dad: Cole Smith-Chamberlain (NPC) • Mom: Luciana Montana - (NPC) • Kids:       • Guillermo "Guilty" Montana-Chamberlain - 19 - Vanth - 1       • Innocenzio "Zio" Montana Smith-Chamberlain - 19 - Mirabel - 2       • Olivia Montana - 18- Frodo - 6 • Uncle: Samuel Montana - 40 - Vanth - 6 • Kids:       • Giana Montana - 18 - Paesano - 7 Op uitwisseling       • Lilith - 18 - uitwisselingsstudente - Thestral - 6 Familie Smith: • Dad: Benjamin Anderson - 43 - Mirabel - 2 • Mom: Oonah Anderson-Smith - 42 - Syaoran - 4 • Kids:       • Luna Anderson - 18 - Kaz - 1       • Mars Anderson - 17- Paesano - 7 op militair internaat geplaatst door jeugdrechter Familie Anderson: • Dad: Matthew "Matt" Anderson - 40 - KIaus - 2 • Dad: Alastair Mercier - 42 - GeminiCoven - 4 • Kids:       • Mikey Anderson - 17 - Necessity - 5 Familie Scott: • Dad: Richard "Rick" Scott - 40 - Ulfa - 2 • Kids:       • Jolene "Chickie" Scott - 18 - Syaoran - 4 Familie Leighton: • Dad: Jack Leighton - 48 - Pot - 2 • Mom: Adelaide Leighton-Sloan - 45 - Kaz - 1 • Kids:       • Theo Leighton - 18 - Ulfa - 6       • Joey Leigthon - 18? - KIaus - 6       • Emerson Leighton - 17 - Iotte - 7 Familie VanderWaal: • Partner 1: • Partner 2: • Kids:       • Kars "Blue" VanderWaal - 20- Pot - 4       • Familie Adler: • Partner 1: • Partner 2: • Kids:       • Ashton "Ash" Adler- 19 - Iotte - 7       • Casey Adler - 17 - Revali - 5 texttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttextext

---

• TOPICS • • ROLLENTOPIC • • PRAATTOPIC • • REGELS • • Iedereen krijgt de kans om mee te doen en betrokken te worden. • Ruzie in de RPG zelf is prima, OOC doe je je best het constructief te houden. • OOC in het praattopic. • Maximum 2 personages per persoon. • 16+ is toegestaan, vermeld het wel even boven je post en zorg dat het rpg hier niet om gaat draaien. • Geen perfect characters! • Bingo is een optionele bonus. Het vakje saboteren geldt ook alleen voor de bingo, en niet voor de rest van het spel.

[ bericht aangepast op 25 maart 2023 - 19:28 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

Op ieder ander moment had Jolene haarzelf mogelijk misschien wel uit kunnen lachen wanneer ze aan het ratelen slaat. Iets dat ze anders niet gauw doet, daar ze altijd wel een woordje klaar heeft liggen — of er anders juist niet zo sterk bij nadenkt met wat het is dat ze precies zeggen wil, maar het gewoon doet. Een ontspannen gesprek voeren, zonder enig ongemakkelijk gevoel of al wat er bij kan komen kijken. Nu is dat echter anders. Voor het eerst voelt Jolene zenuwen door haar lichaam heen trekken, bijt ze nog net niet op de knokkels van haar vuist als ze iets doms lijkt te zeggen en drukt ze met de palm van haar hand tegen haar voorhoofd aan in de hoop wat spanning weg te duwen.       Wat was er verandert?             Wat was er anders na die ene nacht samen? Jolene slikt, tracht zichzelf te herpakken, weet de heersende stilte in de laatste paar minuten van haar gesprek met Mikey samen uiteindelijk met een heldere stem te doorbreken — enige aarzeling desondanks hoorbaar. Ze hoeft niet veel meer te doen, hooguit wat spullen opruimen en controleren of alles in het huis verder goed is afgesloten. Haar vader was tenslotte al vertrokken, hij ging naar de pub voor een avondje met wat vrienden.       ”Goed, dan zie ik je zo,” klinkt het ondertussen aan de andere kant van de telefoon. En voor heel even houdt Jolene stil, blijft ze midden in de slaapkamer stilstaan om naar de zachte ademhaling van haar vriend te luisteren, alvorens ze alsnog naar het raam toeloopt. Moest ze nu ophangen? Ze wilde hem zoveel vragen nog; alles wat ze face to face maar niet uitgesproken leek te krijgen. Maar daar waar haar hoofd het een zegt, vormen haar lippen geheel andere woorden. En in plaats van te vragen naar of ze nog oké zijn samen, bedankt Jolene Mikey enkel voor het feit dat hij weer samen met haar naar het feest wil gaan. Net als vroeger, net als altijd — net alsof er helemaal niets tussen hen gebeurd is en hun band onveranderd is gebleven.       ”Geen dank,” reageert Mikey op haar woorden. “Het is zoals je al zei, ik hoef er niet voor om te lopen.” Een glimlach krult rond Jolene’s mond, ongedwongen en een tikkeltje somber vanwege de sfeer tussen haar en haar beste vriend. Nu zou ze het gesprek wel echt moeten afsluiten, haar duim leiden richting het rode hoorntje en de verbinding verbreken, maar het lukt Jolene niet (of toch niet meteen). Heel even neemt ze zichzelf voor om te luisteren of het Mikey gaat zijn die als eerste ophangt, waar het er ook naar uit ziet als ze enkele vage geluiden lijkt te horen. Maar, net wanneer ze de telefoon bij haar oor vandaan wil halen klinkt er een geheel andere stem. Matt. De blondine herkende hem uit duizenden.       Jolene zou op hebben gehangen als ze niet een paar delen wist te verstaan van wat het is dat Mikey’s vader aan hem vroeg — dingen die haar eigenlijk helemaal niks aan gaan. Woorden die haar nieuwsgierig maken naar het mogelijke antwoord dat gegeven kan worden. Was er een dame met wie Mikey zou gaan? En zoja, wie? Op de golf van een nieuwe vlaag zenuwen stijgt het gestage ritme van haar hart nog een tandje sneller — luid bonkend in haar borstkas, dreunend op een ongekend tempo. Druk af! schreeuwt een stemmetje haar toe. Verbreek de verbinding! tracht ze haarzelf te dwingen. Dit was haar gesprek niet. Dit ging haar niets aan. En toch. . . toch wilde ze ergens dat ene antwoord horen. Ze was een vreselijk wezen om aan de lijn te blijven hangen, een uiterst slechte vriendin.       Echter, wanneer het gesprek een geheel andere kant op lijkt te gaan, voelt Jolene hoe de warmte naar haar wangen stijgt. Hoe ze zonder in de spiegel te kijken al kan opmerken dat haar wangen gloeiend heet zijn, de schaamte dusdanig nabij dat ze zowat wel door de grond kan zakken. Een gesprek waar ze geen getuigen van hoort te zijn. Haar poging een antwoord op te vangen een dat haar vermoedelijk niets eens iets aangaat, tevens hetgeen haar genadeloos afstraft. Dit is wat je ervan krijgt, had ze maar meteen op moeten hangen.       Resoluut trekt Jolene de telefoon bij haar oor vandaan en drukt ze in een vlaag van paniek het gesprek weg. “Shit,” ontsnapt er gelijktijdig aan haar lippen terwijl ze voor een paar tellen schaamtevol naar haar telefoon kijkt. Matt die the talk met Mikey wilde gaan voeren. . . Jolene slikt opnieuw. Haar maag knijpt zich ongemakkelijk een keer samen, al helemaal bij de wetenschap dat Mikey over een paar minuten bij haar voor de deur zou staan en zij moet doen alsof ze helemaal niets gehoord heeft. Over vijftien minuten, welteverstaan — als ze het berichtje aan moest houden dat hij ergens nog naar haar verstuurd had.       ”I need some booze,” brengt Jolene uit, nog voor ze vliegensvlug een berichtje terug weet te sturen naar Mikey, pogend daarin onaangedaan over te komen. Alsof ze zojuist niet delen van een vader tot zoon gesprek heeft opgevangen. Dingen waarvan zij uit eigen ervaring al weet dat Mikey er eigenlijk helemaal geen gesprek meer voor nodig heeft. Ze hadden het tenslotte al samen gedaan . “Fuck,” mompelt de blondine zacht en terwijl ze haar telefoon wegsteekt gritst ze met haar andere hand de fles drank van het bureau af. Op weg naar beneden besluit Jolene een tussenstop bij de keuken te maken, om ergens uit een kastje een nieuwe redcup tevoorschijn te halen, welke ze vult met precies de hoeveelheid drank om voor een shotje door te gaan.       ”Lekker bezig, Jo. Goeie vriendin ben je,” mompelt ze vervolgens tegen haarzelf, nog voor ze het drankje achterover kapt in de hoop dat het haar dusdanig zal doen ontspannen dat Mikey niets van haar zenuwen mee krijgt. Tevergeefs waarschijnlijk, daar de jongen een van de weinige is die haar inmiddels kan lezen én schrijven.       To Mikey: OOF, survive! Maar neem je tijd, ik wacht op je!

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

[quote=6843170]Mirabel schreef:

INNOCENZIO BASIL MONTANA CHAMBERLAIN

---

'Kutzooi' mopperde ik nors terwijl ik het roze glittermasker de andere kant van de kamer opgooide voordat ik mokkend op mijn bed plofte om dan toe te kijken hoe het ding mooi terug mijn kant opfladderde. Armen over elkaar heen terwijl ik zwoer dat mijn zus en nicht geen feesten meer mochten organiseren die mijn Montana reputatie al helemaal aan zeik ging werken. Gemaskerd bal breng je beste kostuum boven en dan dit- een felroze dinsney ding- fancy prancy my ass. Neidig poogde ik het onding plat te branden met mijn death stare waarna ik geïrriteerd met mijn ogen rolde en naar achteren viel. "Stom feest" murmelde terwijl ik mijn handen vermoeid over mijn gezicht wreef, ze hadden dan nog de guts het ding in te pakken met een mysterieus kaartje aan. Hiervoor had ik een nieuwe tux aangeschaft- Jezus.
Met mijn gsm in aanslag had ik mijn beklag al gesteurd naar Mars- gezien Guilty natuurlijk weer weg was met Luun- de eikel. Ik rolde nogmaal met mijn ogen- kwaad dat hij me er nog zo op gehyped had. Roos masker- tsskkk. Met wat geluk had ik wel MArs waar ik even op kon steunen de andere Anderson telg zonder het overvloed aan drama en waar ik gewoon even mee kon hangen. We hadden zo ons eigen plekje, waar we oude vazen aan flarden sloegen en daar zou ik hem over enkele minuten meeten. Goed.
Ik kwam weer overeind en sloeg nog een laatste blik op mijn tux waarna ik het ding gewoon liet hangen en in mijn sweatpants het huis zou verlaten. Wetende dat ik het eind nooit zou horen van Olive verliet ik mijn kamer niet bij deur- oh nee neee - die zat veilig op slot zodat niemand foute ideeën had in MIJN bed. Ik stompte richting mijn kamerraam, die ik met wat moeite omhoog schoof en al mijn been uit liet bengelen- al hield ik even halt. Het hello kitty roze ding lag uitdagend aan mijn voeten en terwijl ik mijn lippen half kapotvrat in dillema graaide ik het vervloekte ding dan toch mee tussen de elastik van de jogging, waarna ik met twee benen mijn raam uitbengelde. Guilty en ik hadden erg conveniëntly de afvalcontainers onder onze ruiten geplaatst zodat wegsneaken minster risico had om enkels te gaan breken. Met een klein hopsje lande ik met beide voeten op het 'landingsplatform' welke al vele builen had en met nog een kleiner hopje zat ik op de grond. De landing had echter een luide 'bonk' veroorzaakt waardoor ik misschien onbewust de aandacht had getrokken van al enkele feestvierders.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Casey Adler

Na wat doelloos op mijn mobiel rond gekeken te hebben kijk ik om mij heen. Ik duw mezelf overeind van de bank af en loop een rondje door de woonkamer heen. Wát een huis. Zo groot.. hoe hebben de Montana’s überhaupt de spullen hiervoor kunnen vinden om het huis te kunnen vullen.
Een klein lachje ontsnapt mijn lippen. Waarom denk ik over dit soort dingen na? Ik schud mijn hoofd even en loop naar het dichtstbijzijnde raam toe. Ik kijk naar buiten. De voortuin was mooi versierd. Net als de binnenkant van het huis, overigens. Ik vond Halloweenfeestjes altijd wel leuk. Vroeger ging ik altijd Trick or Treating met Ash. De eerste vijf jaar van mijn leven had ik dit nooit kunnen en mogen doen, dus het was voor mij helemaal geweldig dat ik het uiteindelijk mocht doen. Ik herinner mij de eerste keer nog alsof het gisteren was. Ik liep naast Ash aan de hand en durfde niet zoveel. Toch kreeg ik snoepjes en had ik uiteindelijk een boodschappentas vol. Ik had het geweldig gevonden. Het jaar erna durfde ik wel al en nam ik zelfs een beetje het voortouw en liep ik trots voorop met mijn Scarlet Witch kostuum.
Ik zucht en pak mijn mobiel. Dan open ik mijn telefoonboek en scroll door de namen heen. Tijd om Ashton te bellen om te vragen of hij komt vanavond. Aan de ene kant had ik mijn broer er graag bij, maar aan de andere kant niet. Ik wil kunnen drinken. Ergens heb ik er moeite mee als hij op dezelfde plek is. Ik tik op zijn naam en leg mijn mobiel tegen mijn oor. Met mijn vrije hand speel ik wat met het gordijn dat bij het raam hangt. Nog voor de beltoon af ging hoorde ik een luide bonk dat van buiten leek te komen. Ik blik door het raam naar buiten, maar zag niet veel. Ging het wel goed daar buiten? Ik druk mijn gesprek weg en snel naar buiten toe. Na even om mij heen te hebben gekeken zie ik waar de bonk vandaan kwam. Ik begon te lachen.
“Probeer je nou echt te ontsnappen?” Vroeg ik en ik liep naar de dader toe. “Of probeerde je mensen een hartverzakking te geven?” Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek Zio met opgetrokken wenkbrauw aan. Ik bekeek hem van top tot teen. Hij was volgens mij niet van plan om deel te nemen aan het feest. Hij draagt een jogging en ziet er niet feestelijk uit.
“Je hebt geen zin in het feest he.” Concludeerde ik uiteindelijk en ik liet mijn handen langs mijn lichaam zakken.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

---

Mijn doel was geslaagd, ongezien had ik mijn vrouwtje doen schrikken met een geniepige knuffelaanval ,de brede grijns om mijn lippen was haast niet van mijn gezicht te slaan terwijl Oonah onder haar adem door een “Jezus Ben, ik schrik me dood, ” mompelde. Gniffelend vleide ik mijn hoofd in haar hals terwijl ik toekeek hoe ze alle weggelopen snoepjes terug in de snoepketel kieperde, om haar lippen ook een geamuseerde glimlach gekruld. Ik zag zoveel kleurrijks passeren dat mijn nieuwsgierigheid het niet kon laten te vragen wat de kindertjes bij ons konden verkrijgen waardoor Oonah even bedenkelijk humde. In haar smalle vingers probeerde ik de snoepjes te bestuderen. “Creepy yellies, Dracula Lolly’s en chocolade oogballen.” somde ze op haar blik schuins op mij richtend al had ik mijn neus al even opgetrokken. Ik had niets tegen zoeitge troep maar erg veel zin om flubberige jellies in de vorm van spinnen binnen te douwen of aan dracula te likken -ahum- had ik niet bepaald.... Ik had mijn lippen dan ook even op elkaar gepest om geen foute opmerking over de Dracula lolly's en onschuldige kindertjes te maken maar met een gedachtengang als de mijne was dat moeilijk- dus richtte ik me maar op mijn zoetig dropje wat haar hartelijk deed lachen.

“Erg smooth dit,” mompelde Oonah wat me speels met mijn wenkbrauwen deed wiebelen. “Hebben we het hier nog over de Dracula’s lolly’s?” een lach sputterde over mijn lippen waarna mijn vrouwtje zich in mijn armen omdraaide zodat ik nu het wonderlijke privilige had om in haar prachtige babmi oogjes te kijken. " "Hmmm, dat is voor jou een raadsel en voor mij een weet' plaagde ik haar met een veelbetekende ondeugende blikt. "Even proeven' prevelde ik eens mijn lippen een spoor van kusjes op haar wangen drukten voor alleer deze naar haar hals gleden- al stopte ik heel even om zeker te zijn dat de kust veilig was. WE hadden de kids al haast eens getraumatiseerd twee jaar geleden met onze 'volwassen spelletjes' geen tweede keer.
“Luna is al van huis en ik meen dat Mars nog niet zo lang geleden ook vertrokken is. Dus, ik stel voor —” begon Oonah voor onze afspraak met mijn beste maat door mijn gedachten gleed. “Oh shit — ik was het pub ding he-le-maal vergeten,” kreunde ik met als antwoord een gigantische Pruillip van Oonahs kant.
“Ik weet niet of Dickie het grappig gaat vinden als we helemaal niet komen. . .” mompelde ze zacht en ik knikte, met Dickie was een afspraak een afspraak. Echter een paar armen in mijn hals dede mijn bedenkelijke blik weer smelten en omruilen voor een glimlachje. “Maar ik denk dat niemand er van op zal staan te kijken als we wat later komen, denk je wel?” begon Oonah suptiel waardoor ik mijn wenkbrauwen kort optrok “Het was druk vandaag. We moesten de winkel wat later sluiten en uiteraard de spullen nog opruimen. Het stalletje voor het snoepgoed nog plaatsen en die kreeg ik natuurlijk niet zo gauw gevonden...” aah ik zag wat ze deed een brede grijns sierde mijn lippen terwijl ik instemmend knikte. "Hmhmmmn we kunnen toch moeilijk vertrekken zonder de snoepjes buiten te zetten hé. " sprak ik krols terwijl mijn handen onder haar billen gleden, waarbij ik getrakteerd werd door een kus op mijn lippen. “Zakken snoep die kapot zijn gegaan en de inhoud die alle kanten op schoot. We kunnen ze moeilijk laten liggen, nietwaar? Of zouden ze er niet intrappen?” Ik haalde mijn schouders op en liet mijn handen vluchtig in de snoeppot graaien waarbij ik een snoepje wat verderop gooide. "Oh jéé zijn we er nog 1 kwijt, die gaan we nooit vinden." sprak ik dramatischn waarna ik speels Oonah weer beetnam en ze met haar achterste op het aanrecht plaatste zodat ik ze perfect voor me had. Mijn hand over haar wang glijdend. " Waar moet ik beginnen zoeken? hierzo? "vroeg ik onschudlig terwijl ik mijn lippen op de hare drukte en mijn handen over haar been richting omhoog liet glrijden.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Ik was altijd in voor een feestje met vrienden. Zeker een feestje met zo'n mysterieuze uitnodiging. Ik had geen idee waar het over ging, maar mijn masker was prachtig en het was een feestje. Ik woelde wat door mijn haren om het nog net iets pluiziger te laten zitten, terwijl mijn overhemd nog volledig open hing. Ik draaide me om toen ik geklop hoorde op de deur. "Yo?" Kort erna kwam Theo binnen. "Thebro! Nog niet. Maar er is geen haast, toch?" Ik draaide me om, terwijl ik de knoopjes van mijn overhemd begon dicht te knopen. Intussen zag ik mijn broertje mijn das om zijn nek leggen. Ik had het ding eigenlijk thuis willen laten. Hij ging toch vrij snel af, en ik kon eigenlijk ook gewoon geen das knopen. Ja, pap had het ons ooit geleerd, maar ik was duidelijk beter in baseball dan in dassen knopen. Ik knoopte het laatste knoopje dicht en haalde nog een hand door mijn haren. "Die moet hier ergens liggen." Ik keek rond. Ik wist zeker dat ik het hier ergens neer had gelegd. "Wacht." Ik begon wat chaotisch rond te zoeken onder papieren, random kledingstukken, en het enkele boek wat er lag. Uiteindelijk bleek die gewoon onder mijn jasje aan te liggen. "Hier!" zei ik triomfantelijk, terwijl ik het demonstratief in de lucht hield. Daarna legde ik het masker bovenop mijn jasje en nam de das van Theo aan, om hem vervolgens over mijn hoofd te laten zakken en vast te schuiven. Ik klapte de kraag van mijn overhemd erover. Ik draaide nog even naar de spiegel, om nog wat meer aan mijn haar te plukken. "Dus, al enig idee over vanavond, Thebro?" Mijn avond zou sowieso wel los lopen. Dat deed het altijd. Gewoon wat kletsen, dansen, misschien een dame aan de haak slaan als zij dat ook zag zitten, en van daar gewoon de vibes volgen. Denkend aan het mogelijke plan klopte ik even op de binnenzak van mijn jasje, om zeker te weten dat ik mijn portemonnee bij had. Je wist maar nooit. Ik plofte neer op mijn bed, net naast mijn jasje, en begon mijn schoenen aan te trekken. Ik droeg deze sneakers niet vaak, dus ze waren nog heel erg schoon en spierwit. Al met al zag ik er prima uit, al zei ik het zelf, in mijn zwarte pak met witte sneakers. Masker erbij en ik was klaar om te gaan.

[ bericht aangepast op 8 jan 2023 - 21:26 ]

---

Bowties were never Cooler

---

---

Mikey nam een dame mee naar het feest. Hoe hij het vertelde, gaf me enigsinds een goed gevoel. Mikey was een goede jongen door en door. Ongeacht dat, moest er nog een bepaald gesprek gevoerd worden. Ik had daar echt geen zin in, maar hoe kon ik mezelf een verantwoordelijke vader noemen als ik dit gesprek niet aanging met mijn tiener. Het was super ongemakkelijk, waarschijnlijk voor hem even ongemakkelijk als voor mij, als ik me het goed herinnerde van mijn eigen jeugd. Het hoorde misschien ook wel ongemakkelijk te zijn, maar dat maakte het niet makkelijker. Ik had misschien vooraf met Ben moeten praten. Die wist wel hoe je dit moest aanpakken.
Ongeacht van mijn slechte voorbereiding, probeerde ik het toch. Ik wilde in elk geval zeker zijn dat hij wist waar de condooms lagen, dat ik hem vertrouwde, en bovenal dat ik onvoorwaardelijk van hem hield. Het had lang geduurd, en soms twijfelde ik nog altijd of hij het wel echt geloofde, maar nu leek hij toch door te hebben dat ik het altijd echt volledig meende.
Nadat ik mijn zegje had gedaan, bleef het even heel ongemakkelijk stil. Ik dronk wat thee, om mezelf een houding te geven. Ik keek naar mijn zoon, die er even ongemakkelijk uitzag als hoe ik me voelde. Ik voelde me eigenlijk wel een beetje schuldig om hem zo zijn avond te laten beginnen. Maar goed, het was voor het beste. Ik was echt nog niet klaar om opa te worden.
Mikey bleef mijn blik ontwijken, terwijl hij eindelijk wat begon te zeggen. Zijn woorden, hoe hakkelend ook, waren een last van mijn schouders. Ik ademde rustig uit en liet mijn mok een beetje zakken. Mikey bleef praten over zijn plannen, wat me niet volledig gerust stelde, maar goed. Hij was een verstandige verantwoordelijke jongen. Ik moest hem vertrouwen om met deze informatie het juiste te doen, en het idee dat hij in elk geval een condoom bij had, hielp ook mee.
Toen Mikey begon over de foto, kwam er een kleine glimlach op mijn gezicht. Ik had het zelf ook niet leuk gevonden om op de foto te gaan, of naar het feest, maar nu was ik blij met de fotos. Het waren herinneringen met mijn familie. Ik was niet de meest sentimentele persoon, maar sommige dingen waren zelfs voor mij belangrijk. "Je zal blij zijn om fotos te hebben, als je eenmaal oud bent zoals je vader."
Ik gaf Mikey een halve knuffel en duwde hem toen zachtjes richting de trap. "Je mag kiezen, Mikey. Bij de trap, bij de deur, of in de voortuin?" Intussen zette ik mijn mok neer en viste mijn mobiel uit mijn zak. "Ik kan niet geloven hoe snel je groot bent geworden." mompelde ik onder mijn adem, terwijl ik wachtte op mijn zoon om zijn keuze te maken voor de achtergrond van de fotos.
Terwijl ik wachtte, ging ik naar whatsapp en opende mijn gesprek met Ben.

To Ben: Zin om straks een biertje te gaan drinken?

We deden het niet vaak, maar na zowel The Talk als de realisatie dat Mikey echt groot aan het worden was, had ik nood aan een goed gesprek met mijn grote broer. Daarbij kon een drankje ook echt geen kwaad, als Mikey eenmaal de deur uit was naar het feest. We woonde gelukkig dichtbij genoeg dat ik namelijk niet het risico liep om hem te moeten ophalen aan het einde van de avond.

---

Bowties were never Cooler

INNOCENZIO BASIL MONTANA CHAMBERLAIN

---

Nadat ik gracieus mezelf uit het raam gekieperd hadtrok ik mijn hoodie weer recht en keek kort om me heen dat er geen toevallige passantn buiten waren, of nog erger mijn zusje. Ik gunde haar heus wel een gloriemoment maar mij met dit masker op haar 'maskerade' krijgen ging haar echt niet lukken. ECHT niet.
Tevreden van mijn vrije duik, draaide ik me op mijn hielen om waar ik oog in oog stond met de nieuwsgierige Cassie die voor enkele seconden haar best leek te doen niet in lachen uit te barsten, vooralleer ze dan toch- me vol in mijn gezicht begon uit te lachen. Natuurlijk....

Met een nog grotere bitch face dan ik van nature had keek ik toe hoe de dame bijna naar adem hapte na haar geamuseerde bui. “Probeer je nou echt te ontsnappen?” ze trippelde al naar me toe voor ik goed en wel een duikrol kon nemen de bosjes in. “Of probeerde je mensen een hartverzakking te geven?” Ik krabbelde even door mijn kortgewiekte haren en haalde mijn charmantste grijns boven vooraleer ik mijn mond eindelijk opende. " Ik stond al een heel eind te wachten op mijn prinses charming om me uit mijn kamer te redden, maar die kwam maar niet." zei ik op een zo luchtig mogelijke manier gezien ik niet bepaald zin had om het roze masker gedeelte aan Cassie uit te leggen. Wie weet zat ze wel mee in het complot, want voor zover ik kon uitmaken had ze wel een fancy masker en jurkje aan. "Dus heb ik mezelf maar bevrijd zie je?" haar blik sprak al boekdelen en met haar over elkaar geslagen armen kon ze vast mijn 'gezever' al uitmaken.
“Je hebt geen zin in het feest he.” Merkte ze op waardoor ik een diepe zucht liet en even in mijn achterzak grabbelde achter een peuk, maar alsof het universum me nog meer wilde uitdagen, viel het prinsessenmasker mooi uit mijn broekzak. "Denk je?" kwam er droog over mijn lippen, waarna ik een grote dramatische zucht liet en het rotding van de grond krabbelde. "Als Olivia me zo graag in een jurk wilt zien mag ze heus zelf haar meest rooskleurige gedrocht uithalen, maar zonder tequilla krijg je me het huis niet meer in. "snoof ik geirriteerd. Kort knauwde ik op de binnenkant van mijn wang terwijl ik koppig mijn armen over elkaar heen sloeg en hield ik mijn blik wel nauwlettend op Cassie. Wetende dat de meid soms eens verrassend uit de hoek kon komen. "Want vertel me nou niet dat alle andere kerels dit soort dingen om hebben." zei ik terwijl ik met mijn vrije hand het rose prutje in de lucht swieberde.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

(It’s Casey tho hihi)

Casey Adler

Zio grijnste nadat hij een hand over zijn hoofd haalde.
"Ik stond al een heel eind te wachten op mijn prinses charming om me uit mijn kamer te redden, maar die kwam maar niet. Dus heb ik mezelf maar bevrijd zie je?" Had hij nog gezegd voor ik heb vroeg of hij überhaupt wel zin had in het feest. Ik had zacht gegrinnikt.
Hij zuchtte diep na mijn vraag en leek iets in zijn achterzak te zoeken, waarschijnlijk sigaretten. Hier kon ik hem niet mee helpen. Ik rookte zelf niet. Nog geen enkele seconden later viel er een roze iets uit zijn zak. Ik fronste kort en toen besefte ik mij pas wat het was.
“Denk je?” Zei Zio met een dramatische zucht en hij pakte het ding van de grond. Ik perste mijn lippen op elkaar. Eender zijde vond ik het hilarisch, anderzijds iets minder. Waarom zou Lilith hem zo voor gek willen laten lopen? Ik wist niet veel van de uitwisseling studente, maar ging dit niet een beetje té ver?
“Als Olivia me zo graag in een jurk wilt zien mag ze heus zelf haar meest rooskleurige gedrocht uithalen, maar zonder tequilla krijg je me het huis niet meer in.” Ik knikte begrijpend, maar het was Olivia niet. Nu verwijt hij haar ook nog. Straks kregen ze nog ruzie door dit voorval. Echter kon ik dit natuurlijk niet vertellen, dan verraadde ik het geheim wat we met alle meiden hadden.
"Want vertel me nou niet dat alle andere kerels dit soort dingen om hebben." Hij zwaaide het roze masker ik de lucht en ik twijfelde even. De lol was er overigens wel alweer vanaf. Hij zat er echt mee. En hoewel Zio niet de makkelijkste is om mee om te gaan, konden wij het goed met elkaar vinden en heb ik meerdere malen door zijn muur heen kunnen komen. ik ga hem alleen niet veranderen, dat is aan hem zelf. Gelukkig accepteerde hij mij in zijn leven, dat was al een stap.
“Ik weet het niet,” zei ik toen en ik trok de flap van de jurk bij mijn rechter bovenbeen opzij. Ik haalde het flesje uit de houder en stak het uit naar Zio.
“Het is geen tequila, maar met vodka kom je ook een eind.” Zei ik met een glimlachje en ik griste het roze ding uit zijn hand met mijn vrije hand. Ik bekeek het en zag dat het een kindermasker was van Disney prinsessen. Ik fronste weer. Nee, dit was echt niet om te dollen. Dit was een pure wraakactie.
“Iemand moet wel een erge hekel aan je
hebben om dit te doen,” deelde ik mede na een paar seconden en ik keek Zio weer aan, waarna ik het ding omwisselde met die van mij en speels grijnsde.
“Staat mij wat beter denk?” Zei ik toen en keek Zio baldadig aan.
“Denk je echt dat het je zus is?” Vroeg ik toen voorzichtig. Ik wilde hem er vanaf praten. “Zou zij jou echt zo graag willen vernederen?” Het was Olivia niet, maar hoe kon ik dit duidelijk maken. Oh waarom deed ik hier überhaupt aan mee.. ik ben zo slecht in het bewaren van geheimen. Nou ja, als ze niet van mij zijn dan

[ bericht aangepast op 11 jan 2023 - 23:35 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Vanaf mijn plek op het balkon, kon ik het beginnende feest goed in de gaten houden. Ik had Gigi laten weten dat ik niet van plan was om gastvrouw te spelen, maar misschien moest ik die rol toch maar op me nemen. Mijn broers leken alleszins niet van plan om zich ermee bezig te houden - of überhaupt op het feest te verschijnen. Ik draaide me kort om naar Zio's slaapkamerdeur maar schudde toen mijn hoofd. Zio pushen om iets te doen dat hij niet wilde was nooit een goed idee. Op dat moment hoorde ik een luide bons. Ik fronste, keek naar Gigi en vroeg: 'Hoorde jij dat ook?' Mijn ogen gleden over de ballustrade en ik zag dat Casey ook gealarmeerd was door het geluid. Ze fronste, drukte haar telefoon uit en liep naar buiten. Ik rolde met mijn ogen, mompelde 'Laat het alsjeblieft niet Gio of Guilty zijn,' en holde de trap af. Met mijn lange jurk in de ene hand en de leuning in de andere lukte het nog net. Het getik van mijn hakken op de houten vloer klonk luid door de ruimte. Ik kreunde toen ik door de grote ramen Zio al zag staan, met Casey erlangs. 'Natuurlijk,' mompelde ik. 'Kunnen die twee nooit eens gewoon luisteren?' Nog geen twee uur geleden had ik aan Zio en Guilty gevraagd om zich mooi aan te kleden, niet té dronken te worden en naar het feestje te komen. De één was spoorloos en de ander stond in zijn joggingbroek uit een flesje te drinken. Ik stormde de tuin in, griste het flesje uit Zio's handen en keek hem woedend aan. 'Wat is dit nu weer, Zio? Waar is je pak?' Daarna keek ik naar Casey, die wel heel dicht bij mijn broer stond. Ik fronste en bekeek haar van top tot teen. Ik wist dat Casey een andere man op het oog had, maar ze was wel het typetje waar Zio voor viel. 'En wat doe jij bij hem?'

[ bericht aangepast op 10 jan 2023 - 11:36 ]

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

INNOCENZIO BASIL MONTANA CHAMBERLAIN

---

Ondanks haar gouden masker kon ik in Caseys blauwige ogen merken dat ze niet echt een antwoord kon geven, natuurlijk. Frustraties zaten er nog zeker diep ingenesteld, al kon ik met het idee van een peuk al iets meer kalmeren al kwam Casey met een beter idee. Ze dude haar blauwe gala jurk/rok iets opzij waardoor ik even mijn wenkbrauw verbaasd op haalde. Ging ze nou strippen? Ah nee- ze haalde plots een doorzichtig flesje tevoorschijn en even knipperde ik naar de dame - als dit nou tequilla was....
“Het is geen tequila, maar met vodka kom je ook een eind.” sprak ze glimlachend, waardoor een lachje onverwachts mijn lippen verliet terwijl ik wat verrast het flesje aannam en inruilde voor het rose maskertje. Even bukte ik voor de grap- 'Heb je daar serieus een hele drankbar onder verstopt??" vroeg ik verbijsterd nog half nalachend - misschien is een jurk zo slecht nog niet- stel je voor op school... Ik had ooit es een fles in mijn broek gestopt en dat trok dan net iets té veel de aandacht...
"Maar bedankt- kan ik gebruiken." grimaste ik terwijl ik het dopje van het mini vodka flesje al open draaide “Iemand moet wel een erge hekel aan je hebben om dit te doen,” merkte de brunette plots op, waardoor ik mezelf tegenhield om de vodka niet naar binnen te kiepen. Dat Liv liv een hekel tegen me zou hebben was misschien iets te ver gergrepen toch? Ik was soms niet de makkelijkste in de omgang, maar ik was wel een goede grote broer dacht ik- "Denk je?" kwam er onzekerder uit dan ik wilde- ik schraapte mijn keel al had geluk dat Casey te druk bezig leek met het rose masker aan te doen- iets wat me kort deed lachen. “Staat mij wat beter denk ik?” vroeg ze me op een speelde manier wat me kwajongens deed grijnsen. "Prachtig, alhoewel ik vind het nog wat glitter missen, misschien zo-" het flesje nog losjes in mijn hand, kwam ik wat dichter naar Casey toe waarbij ik het roze onding die al half scheef trok door zijn te spannende elastiek nog wat schever zodat het er nog labieler uitzag."Prachtig, net assepoester." lachte ik waarna ik het rose masker weer van haar aannam voordat ze geen bloedtoevoer meer zou krijgen..
“Denk je echt dat het je zus is? Zou zij jou echt zo graag willen vernederen?” vroeg ze plots een stuk stiller, waardoor ik kort naar het prinsesenmaskertje keek in mij handen. HEt leek me wel iets voor Olivia of Guilty om me kort de lachpaal te maken- al was het iets te vroeg op de avond voor kattekwaad- en was ik te nuchter om hun shit te accepteren. "Nou ik denk het n-" voor ik mijn zin nog maar kon afwerken hoorde ik al een stel hakken op sneltempo onze kant uitkomen, en voor ik wat kon doen werd het onaangeroerde flesje drank al uit mijn handen getrokken. "Héy!" kwam er luid en pissed over mijn lippen waarna ik me omdraaide naar de dader.
Daar was de duivelin. "Wat is dit nu weer, Zio? Waar is je pak?" woedend was ze, haast klinkend al moeder- Haar jurk net zo nachtblauw als die van Casey en haar masker absoluut niet rose. Ik snoof - nee dit was met opzet. " Hoezo vind je mijn jogging niet passen bij het fucking prachtige masker die je voor me uitgekozen hebt? " Als ze mijn drank kon aannemen-m ocht ze ook haar onding terug, dus een tikkeltje ruw duwde ik het masker tegen haar schouder aan. " Je was nog mijn tutu vergeten" klonk het droog maar hard over mijn lippen. "Casey wilde me opbeuren met wat drank- maar nu dat ook van het menu is heb ik al zeker geen zin meer in je kutfeest." Meende ik wat ik zei? Misschien...

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Casey Adler

Zio nam het flesje vodka maar al te graag aan.
“Heb je daar serieus een hele drankbar onder verstopt?” De opmerking in combinatie met zijn gezichtsuitdrukking liet me doen lachen.
“Maybe,” zei ik en ik trek nonchalant mijn schouders op.
"Maar bedankt- kan ik gebruiken.” Hij draaide het flesje open en ik wreef even over mijn armen.

"Denk je?" Vroeg hij vervolgens na wat ik gezegd had. Hij klonk wat onzeker en ik trok een gezicht van ‘weet ik niet zeker’.
Zio grijnsde toen ik het masker op had en vroeg of het beter stond.
"Prachtig, alhoewel ik vind het nog wat glitter missen, misschien zo-" hij stapte naar mij toe en zijn hand kwam richting mijn gezicht. Even schrok ik, maar dat hij het masker scheef op mijn gezicht zetten moest ik even lachen.
“Prachtig, net assepoester." Ik had nog kort een pose gemaakt voor hij het masker weer overnam.
“Denk je echt dat het je zus is? Zou zij jou echt zo graag willen vernederen?” Had ik gevraagd.
“Nou ik denk het n-" ik trok een wenkbrauw op toen Zio stil viel. Voor ik kon vragen wat er was, werd mijn flesje vodka uit Zio’s handen getrokken.
“Wat is dit nu weer, Zio? Waar is je pak?” Het was Olivia en ik liet even gefrustreerd mijn hoofd naar achter vallen, waarna ik mij naar haar omdraaide.
"Hoezo vind je mijn jogging niet passen bij het fucking prachtige masker die je voor me uitgekozen hebt?” Bracht Zio bot uit en hij duwde het masker hardhandig tegen zijn zus aan. “Je was nog mijn tutu vergeten. Casey wilde me opbeuren met wat drank- maar nu dat ook van het menu is heb ik al zeker geen zin meer in je kutfeest." Sprak hij daarna nog uit. Ik had hem net wat rustiger gekregen en dat komt ZIJ aanzetten. Madam ik ga op jacht naar Ashton.
Ik zag Olivia’s ogen over mij heen gaan en ik trok mijn wenkbrauwen op.
“En wat doe jij bij hem?”
Ik beet kort op mijn onderlip en rolde toen met mijn ogen.
“Ook een goeie avond,” zei ik lichtelijk sarcastisch en ik trok het flesje op mijn beurt uit haar handen. “Deze neem ik terug, dánk je.” Ik pakte rustig het dopje uit Zio zijn hand en draaide het flesje dicht.
“Allereerst ben ik hier om dezelfde reden als jij: de luide bonk, neem ik aan. Ten tweede kwam ik er achter dat het Zio was en vroeg ik of alles goed ging, want dat doe je als je denkt dat er iets gebeurd is,” ik bekeek op mijn beurt Olivia van top tot teen. En we dragen nog dezelfde kleur ook…
“En ten derde zag hij er nogal gefrustreerd uit en probeerde ik hem rustig te praten. Zoals hij al aangaf denkt hij dat jij hier achter zit. Ik was hem nét aan het vertellen dat jij zo iets toch niet zou doen?” Vroeg ik toen en ik kneep mijn ogen even tot spleetjes. Nu moest ik mijn best doen om het spel niet te verraden. “Dus ik probeerde er achter te komen wie het gedaan zou kunnen hebben. Maar als ik niet met je broer mag praten moet je het zeggen hoor.” Zei ik schouderophalend en ik haalde mijn vrije hand door mijn haar. “Zal alleen ietwat lastig gaan gezien we bevriend zijn.” Ik keek Olivia recht aan. Nu wat uitdagender. Ik ben er namelijk NIET op uit om je broer te versieren.

[ bericht aangepast op 11 jan 2023 - 23:48 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

"Hoezo vind je mijn jogging niet passen bij het fucking prachtige masker die je voor me uitgekozen hebt?" Zio duwde ruw een foeilelijk, roze masker in mijn handen. "Je was nog mijn tutu vergeten." "Waar heb je het in hemelsnaam over?" siste ik. "Heb je dit ding al eens goed bekeken? Ik heb wel wat betere smaak." Met opgetrokken neus gooide ik het masker op de grond. "Casey wilde me opbeuren met wat drank- maar nu dat ook van het menu is heb ik al zeker geen zin meer in je kutfeest." Ik draaide met mijn ogen. "Doe wat je wil, Zio. Maar als je naar binnen gaat, heb dan eerst het fatsoen om andere kleren aan te trekken." Daarna draaide ik me naar Stacey, die haar ordinaire flesje drank terug uit mijn handen nam. “Ook een goeie avond,” zei ze. “Deze neem ik terug, dánk je. Allereerst ben ik hier om dezelfde reden als jij: de luide bonk, neem ik aan. Ten tweede kwam ik er achter dat het Zio was en vroeg ik of alles goed ging, want dat doe je als je denkt dat er iets gebeurd is. En ten derde zag hij er nogal gefrustreerd uit en probeerde ik hem rustig te praten. Zoals hij al aangaf denkt hij dat jij hier achter zit. Ik was hem nét aan het vertellen dat jij zo iets toch niet zou doen?” Stacey verwees naar dat roze onding, dat nu tussen moeders tulpen lag. "Wat?" Ik keek Zio met grote ogen aan. "Zoals ik net al zei, heb ik niets te maken met dat masker." "Ik probeerde er achter te komen wie het gedaan zou kunnen hebben," ging Stacey verder, "maar als ik niet met je broer mag praten moet je het zeggen hoor. Zal alleen ietwat lastig gaan gezien we bevriend zijn.” Ik keek Casey even aan en probeerde tussen haar uitspraken door te lezen. Als ik het juist had, was zij niet van plan om Zio te versieren. Stacey was dus oké en ik had haar zonet zonder reden de grond ingeboord. Oeps. "Juist, ja," zei ik. En toen nog eens: "Juist, ja." Het was mijn nummer één missie om te achterhalen welke meid achter Zio zat, om haar dan te kunnen dwarsbomen. Ik stond helemaal achter het plannetje van de meisjes, maar mijn broer was nu eenmaal verboden terrein. "Het spijt me," zei ik dus. "Laten we naar binnen gaan. Misschien kunnen we een drankspelletje spelen en dit feestje eindelijk van de grond krijgen."

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

---

---

‘’Een rode wijn, alsjeblieft." Rick smakte kort zijn lippen terwijl hij probeerde te bedenken of hij daar ook zin in had, om al snel tot de conclusie te komen dat dat niet het geval was. "Hmm. Ik neem een..." begon hij alvast terwijl hij in gedachten de knoop nog aan het doorhakken was, "gin tonic, alsjeblieft." De bartender knikte en ging aan de slag met hun drankjes. Ondertussen haalde Richard zijn portefeuille boven en legde een briefje van tien en eentje van dertig neer, wat ruim hun drankjes kon betalen en een mooie fooi over liet. ‘’Hoe gaat het met je Rick?’’ vroeg Adelaide hem terwijl hij hiermee bezig was. "Gaat helemaal prima, dr. Sloan," grinnikte de Schot. "Ik heb voldoende werk en leuke uitdaging daarin, en Chickie maakt ook van elke dag een avontuur..." Zodra de naam van zijn dochter over zijn lippen rolde werd zijn glimlach automatisch een beetje groter. Hij voelde zich als een wandelend cliché maar het was waar dat zijn leven pas echt begonnen was toen zij er in was gekomen, en hij kon het zich niet meer voorstellen zonder haar. "Die meid lijkt teveel op mij," lachte hij vervolgens, toen hij zich bedacht niet te weten wie van de twee vanavond het nuchterst naar huis zou komen. Zoals hij het zag kon hij haar wel verbieden te drinken op feestjes, maar zelf had hij daar vroeger ook zijn laars aan gelapt en hij vond het belangrijker dat zijn kleintje eerlijk met hem kon zijn, en haar eigen fouten kon maken; wetend dat hij er zou zijn om haar op te vangen wanneer het nodig was. "Maar vertel me liever hoe het met jou gaat," sprak hij na een korte stilte. "Heb je wel een beetje rust, zo af en toe?" Rick wist niet hoe Addie het allemaal bolwerkte; een medische carrière, een huwelijk en niet één maar drie tieners in huis. Hij stak het dan ook niet onder stoelen of banken haar hier om te bewonderen, maar zich tegelijk wel eens zorgen om haar durfde te maken. Richard had namelijk nog nooit de indruk gehad dat zij zichzelf op de eerste plaats zette, en de ervaring had hem geleerd dat zich dat vroeg of laat zou wreken. Hij hoopte dan ook van harte dat hun vriendschap in haar ogen ook diep genoeg zat dat ze wist dat ze altijd bij hem aan de alarmbel mocht trekken wanneer ze dreigde kopje onder te gaan, en dat ze daarnaar zou handelen wanneer de situatie zich ooit zou voordoen — al hoopte hij van harte dat het nooit zover zou komen.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

Theo volgde Joey's blik, die de kamer rond ging maar hij werd telkens afgeleid door de gebruikelijke rommel die overal verspreid lag. Dat de broertjes verschillend waren als dag en nacht werd ook hierdoor weer duidelijk. Theo's kamer was zijn ontsnappingsplek, een oase van rust en minimalisme. Voor Joey was het net altijd al een straf geweest op zijn kamer te moeten vertoeven. "Die moet hier ergens liggen. Wacht."       Terwijl de oudste Leighton-telg aan het zoeken bleef Theo geduldig wachten. Op de uitnodiging had "vanaf ..." gestaan, dus hij voelde niet bepaald een druk om op tijd te komen. Hier!" De cellist moest lachen om de bijna kinderlijke uitdrukking op Joey's gezicht en schudde geamuseerd zijn hoofd. Hij nam het masker in zich op en vergelijk vanop afstand met degene die hij zelf gekregen had. Als hij eerlijk was vond hij die tweede leuker, al zal dat wellicht met de reden geweest zijn dat deze voor hem persoonlijk bestemd was. Dus het moest wel van iemand komen die hem op z'n minst een beetje kende, toch? "Dus, al enig idee over vanavond, Thebro?" "Nah," antwoordde de langharige Leighton schouderophalend. "Ik zie wel wat de avond brengt, 't heeft geen nut me iets in te proberen beelden want het loopt vast toch anders." Doorgaans was dit niet het soort feest waar Theo te vinden was. Hij spendeerde zijn weekends liever in een rustig cafeetje waar goede rockmuziek gespeeld werd, met de occasionele live band, dan op houseparties waar hij zowat verplicht was zijn klasgenoten zichzelf lam te zien zuipen en elkaar op te hitsen. Met die eerste kon hij nog overweg, alleen met dat laatste had hij het dan weer moeilijk gezien de drang er aan mee te doen volledig ontbrak bij hem. Hun moeder had wel eens lachend gezegd dat hij een oude ziel was, maar ergens had hij zich daar wel altijd in kunnen vinden. Hij wist heus wel hoe hij plezier moest maken, het zag er alleen anders uit dan wat bij de meeste van zijn leeftijdsgenoten in trek was. "Van wie denk je dat de maskers komen?" gaf hij dan uiteindelijk toch luidop toe aan zijn nieuwgierigheid.       Nu Joey ondertussen klaar leek om te gaan wandelde Theo alvast richting de deur en opende deze, waarop hij wachtte op zijn grote broer om er doorheen te stappen. Beneden nam hij de autosleutels van het haakje bij de deur. "Ik rijd wel," besliste hij voor broerlief de kans er toe kreeg. "Hoef jij niet op je aantal drankjes te letten," trachtte hij de deal te zoeten. Hij was zelf ook niet vies van een beetje alcohol, al gebruikte hij altijd zijn verstand. Chauffeur zijn gaf hem dan ook het perfecte excuus om de – vaak opgedrongen – drankjes te kunnen laten.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

Subtiel perst Oonah haar lippen op elkaar, de geamuseerde trek enigszins verbergend, als ze opmerkt hoe Benji zijn best doet om geen opmerking te maken over het snoep dat ze zojuist genoemd heeft. Ze kan de foute woorden niet alleen in gedachten horen, maar ook lezen in de blik die hij haar schenkt. Een zacht lachje rolt mede daarom dan ook uiteindelijk alsnog over haar lippen heen, alvorens ze haar plagende woorden laat klinken. Hadden ze het hier nu nog over de Dracula lolly’s, of geheel wat anders?       “Hmmm, dat is voor jou een vraag en voor mij een weet,” humt Benji met de veelzeggende ondeugende twinkeling in zijn ogen. “Even proeven,”prevelt hij vervolgens en daar waar Oonah voor heel even denkt dat hij misschien alsnog op de snoepjes afgaat, stelt haar man haar niet teleur als hij een kus op haar wang drukt — en nog een, gevolgd door een klein spoor naar haar hals toe. Zijn lippen strelend over haar hals, de dunne en gevoelige huid beroerend waardoor er kippenvel ontstaat. Een tevreden zucht verlaat Oonah’s lippen en terwijl ze een van haar handen via Benji’s nek in zijn haren laat glijden, tracht ze hem ervan te verzekeren dat de kust veilig is wanneer het de kinderen betreft.       Echter, wanneer Benjamin de daadwerkelijke planning van deze avond terug voor de geest weet te halen pruilt Oonah miniem. Direct begint ze een beeld te schetsen van het perfecte excuus dat ze zouden kunnen gebruiken, waardoor ze toch even kunnen genieten van elkaar en het rijk dat ze momenteel voor hen alleen hebben — én alsnog naar de pub gaan voor een date night met hun vrienden. Vooral Dickie, waarvan Oonah het niet over haar hart zou kunnen verkrijgen hem daar in zijn uppie te laten zitten ook al weten ze beide dondersgoed dat hij niet daadwerkelijk alleen zal zijn.       “Hmhmmmn we kunnen toch moeilijk vertrekken zonder de snoepjes buiten te zetten hé,’ haakt Benjamin in op Oonah’s woorden. Een ondeugende grijns siert zijn lippen als hij in de gaten krijgt welke kant het is dat de brunette op wil gaan; welk perfect plaatje ze schetst voor hun te laat komen. “Precies, dat kunnen we niet maken na al die jaren dat we al voor snoepgoed zorgen,” mompelt Oonah tegen Benji’s lippen aan terwijl hij op zijn beurt zijn handen schaamteloos onder haar billen laat glijden.       “Zakken snoep die kapot zijn gegaan en de inhoud die alle kanten op schoot. We kunnen ze moeilijk laten liggen, nietwaar? Of zouden ze er niet intrappen?”       Stilletjes schokschoudert Benjamin een keer, haalt een hand los van Oonah’s lichaam en doet een grabbel in de bak met snoep om er vervolgens eentje uit halen. Moeiteloos gooit hij het snoepje een eindje verderop, komt het met een zachte stuiterende tik verloren op de grond terecht. “Oh jéé zijn we er nog 1 kwijt, die gaan we nooit vinden,” zegt hij dan. Oonah grinnikt zacht, schudt licht een keer met haar hoofd als ze naar het snoepgoed kijkt en vervolgens weer terug naar haar man. Soms waren ze zelf nog een stel tieners, de streken uit hun eigen jeugdjaren nog lang niet verloren geraakt. Ze hadden veel doorstaan samen en nu stonden ze hier. Soepel tilt Benjamin Oonah op, plaats haar zonder problemen op de rand van het aanrecht, waarop Oonah haar benen losjes rond zijn middel wikkelt.       “Waar moet ik beginnen zoeken? Hierzo?”             Langzaam laat Benjamin zijn hand via haar been omhoog glijden, plagend en uitdagend. Een zacht gehum weerklinkt en na een nieuw kus op haar mond, teister Oonah zacht zijn onderlip met haar tanden door er zachtjes een keer in te bijten. “Of misschien hier?” prevelt ze vervolgens zoetjes. Met haar vingers trekt Oonah de touwtjes van haar shirtje los, welke met de twee punten samen precies de plooi van haar decolleté bedekt hielden. “Je weet maar nooit waar hij heen geschoten is, toch?”

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'