Dahlia Avenue Cul de sac 40 minutes away from Washinton
ROLES THE RULES |
[ bericht aangepast op 27 jan 2023 - 20:50 ]
I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH
[RPG • 250] Dad Club• Speeltopic - Speeltopics
-
27 jan 2023 - 20:36
12 maart 2023 - 22:36
Alfie Moran-LeBlanc
20 • My comfy comfy bed • Morning? • Felicidad
Ik werd wakker door het felle zonlicht dat door de kleine opening tussen mijn gordijnen door recht in mijn gezicht scheen. Mijn hoofd begon nu al te zeuren. Ik wist niet zeker of het was omdat ik al te lang niet had gerookt, of omdat ik te veel had gedronken… Waarschijnlijk allebei. Pas toen ik me wilde omdraaien om mijn pakje sigaretten vanuit de la van mijn nachtkastje wilde pakken, merkte ik dat mijn arm om iemand heen lag.
Ik was meteen volledig wakker. Mijn arm lag om Felice heen. Haar parfum en de krullen in haar haren, waren erg karakteristiek. Zonder al te veel te bewegen probeerde ik wat meer informatie over het einde van de avond te achterhalen, gezien mijn hoofd op dit moment niet echt mee wilde werken.
Gelukkig, mijn boxers had ik nog aan. Niet dat het verschrikkelijk zou zijn, maar dat soort dingen wilde ik me toch graag herinneren. Daarnaast hoopte ik toch dat sex toch altijd samen ging met wat meer diepgang dan enkel een leuk feestje met wat (te veel) drank.
Ik probeerde terug in slaap te komen, zodat ik haar niet wakker zou maken, maar ik was te wakker en het pakje sigaretten lonkte wel heel erg. Heel traag trok ik mijn armen terug en rolde weg van haar. Eenmaal uit bed, dekte ik haar eerst nog even toe, voor ik het pakje uit mijn nachtkastje haalde, en naar het raam scharrelde. Ik schoof het een klein stukje open en stak een sigaret op. Hopelijk kon ik zo aan mijn trekken komen zonder haar wakker te maken.
Het bonken in mijn hoofd werd niet minder, maar mijn herinneringen werden wel iets minder vaag. Het was heel gezellig geweest, maar op een punt waren we zowel nuchter genoeg geweest om te weten dat we niet verder moesten gaan, als te dronken om echt nog veel voor elkaar te krijgen. Het was maar goed dat mijn ouders niet thuis waren geweest. Zachtjes waren we namelijk volgens mij niet geweest, en zeker dad was meestal niet zo gediend van minderjarig drinken.
Ik nam nog een lange trek van de sigaret en liet de rust die het me gaf over me heen rollen, terwijl ik naar de dame in mijn bed keek. Het licht wat op haar viel, zorgde ervoor dat ze een halo rond haar hoofd kreeg van waar het licht haar haren in goud veranderde. Ik blies traag de rook uit naar buiten en nam nog een laatste trek, voor ik de peuk uitdrukte tegen het raamkozijn. De peuk verdween in de strategisch geplaatste prullenbak. Ik blies de rook uit, schoof het raam weer dicht, en kroop toen toch maar weer in bed. Weglopen zou nog ongemakkelijker zijn dan dat ik me nu al voelde.Bowties were never Cooler
13 maart 2023 - 13:15
Keanu Max Allen
Het was dan wel zaterdag ochtend en de vorige avond laat geworden, Keanu was er al vroeg uit om een ronde te joggen. Hij wilde zijn conditie op peil houden en dit deed hij, naast american football, door 4 ochtenden per week te joggen. Als hij een keer een ochtend geen zin had, verschoof hij het naar de ochtend erna of de avond voor hij ging slapen. Was maar net waar hij zin in had. De muziek drong zijn oren binnen en dit hield hij ook aan als snelheid. Was een lied sneller dan jogde hij ook sneller en andersom precies hetzelfde. Hij vond het heerlijk om allen te joggen. Dan hoefde hij niet met iemand te praten, want dan kon hij zich minder concentreren.
Na een ronde van 45 minuten kwam Keanu terug thuis aan. Hij pakte de sleutels en opende de voordeur. De geur van versgebakken pannenkoeken drong zijn neus binnen en het water liep hem al in de mond. Hij waste zijn handen en griste snel een pannenkoek van en van de twee borden die er stond en begon deze op te eten, terwijl hij richting de badkamer liep. Hier aangekomen had hij de pannenkoek op en kleedde hij zich uit, waarna hij een verfrissende koude douche nam. Hij sopte zichzelf in, spoelde zich af en kwam er weer onder vandaan. Hij deed een handdoek om zijn middel en liep richting zijn kamer, waar hij een simpel wit t-shirt en een net niet skinny jeans uit de kast pakte en zich aankleedde.
Daarna liep hij weer richting de keuken, pakte het bord waar hij een pannenkoek vanaf had gehaald, pakte wat fruit uit de koelkast en nam plaats aan het aanrecht, wat leek op een barretje.
Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.
13 maart 2023 - 13:16
Julieta Valentina Rivera - Lopez
Ik gaf Shelby een aai over haar kop voordat ik de oranje frisbee oppakte, die een moment eerder op mijn schoenen werd gegooid. ‘Laatste keer, dan gaan we verder,’
Na deze woorden voegde ik daad bij het woord door dat ding nog een keer zo ver mogelijk te werpen.
Met een glimlach keek ik toe hoe de hond opschoot en zo hard als maar kon erachteraan rende. Zo ongestoord gefocust op een doel en dolgelukkig van een beetje aandacht en zoiets simpels.
Bij terugkomst klikte ik de riem weer vast om de wandeling verder voort te zetten. Gisteren was een lange, emotionele dag.
Ik had mijzelf voorgenomen om de avond gezellig te houden en niemand lastig te vallen. Vroeg het bed in de duiken, te slapen als een roos na de hoeveelheid wijn om zo door te gaan naar een nieuwe dag met nieuwe kansen. Alleen gooide Jon roet in de plan door op de stoep te staan, die had uit mijn berichten blijkbaar op kunnen maken dat het toch niet zo goed ging als dat ik mijzelf voor ogen hield na mijn uitbarsting.
Ik zei gedag tegen een voorbijganger en liet Shelby de weg wijzen tot het moment dat we weer voor de poort stonden. Ik maakte deze open en keek omhoog naar de gordijnen die overal in huis nog gesloten waren. Een goede hint om op te maken dat er nog mensen lagen te slapen.
Ik liep naar het trapje richting de achterdeur van het huis en klikte Shelby los, die perfect luisterde en voor mijn voeten ging zitten met de frisbee in de bek. Met een scheef hoofd werd ik aangekeken.
‘Laten we nog maar even hier blijven,’ zei ik en pakte dat oranje ding op wat voor mijn voeten werd geworpen met een vrolijk geblaf. ‘Deze dan een keer? Maar wel stil zijn, want anders maak je iedereen wakker,’If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer
13 maart 2023 - 14:09
Jon Lane
Half wakker liet Jon zijn hand over het bed glijden. Hij fronste een keer toen hij de aanwezigheid van Shelby miste en opende langzaam zijn ogen. Het beetje licht dat door de gordijnen de logeerkamer van huize Rivera binnen kwam was net genoeg om te zien dat Shelby inderdaad niet op het bed lag.
Toen hoorde hij ineens gedempt geblaf en de stem van Julieta van buiten komen en een glimlach sierde zijn lippen.
Hij sloeg het deken van zich af, pakte zijn mobiel van het nachtkastje en schreef een 'goedemorgen, iedereen goed geslapen?' bericht in de groeps-chat van de jongens en kwam overeind.
Hij pakte de schone set kleding, die hij mee had genomen, van het kastje en ging richting de badkamer. Hier nam hij een snelle douche en trok zijn kleding aan, waarna hij zich richting de keuken begaf en koffie pakte. Hij nam ook een kop koffie mee voor Julieta en liep richting de achterdeur, waar hij deze open schoof en in de deurpost leunde.
"Goede morgen," zei hij met een glimlach en gaf het kopje aan Julieta, waarna hij Shelby begroette met een flinke aai over haar bol. "Ik miste jou al in bed," lachte hij en kwam overeind.
"Heb je goed geslapen?" Vroeg hij vervolgens aan Julieta en nam een slok van de koffie. Het was een mooie ochtend. De geur van de ochtenddauw was heerlijk. Jon kon zo genieten van bepaalde geuren en dit was er een van, samen met vers gezette koffie natuurlijk.
[ bericht aangepast op 13 maart 2023 - 14:10 ]
Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.
13 maart 2023 - 18:24
Julieta Valentina Rivera - Lopez
Het speelkwartier met Shelby werd verstoord door een stem, herkenbaar uit duizenden, die mij ook uit mijn gedachten haalde. Het verbaasde mij niet. Het zou mij eigenlijk ook niet verbazen als het überhaupt de enige in het huis zou zijn.
’Het ziet ernaar uit dat we toch iemand wakker hebben gemaakt,’
Na die woorden draaide ik mij om met een blik wat een mix moest hebben van onschuldigheid en wat van spijt, om naar degene te kijken die tegen de deurpost leunde.
‘Goedemorgen,’ klonk het uit mijn mond als een begroeting terug terwijl ik dankbaar de koffie aanpakte. Ik nam er gelijk een slok van en keek toe hoe Shelby genoot van de nodige aandacht. Een zachte grinnik verliet mijn mond door de woorden die duidelijk gericht waren aan de woef.
‘Dat zal vast niet tegen mij zijn,’ het was meer een grap zonder er wat mee te bedoelen.
Maar toen ik het gezegd had, en tot het besef kwam dat het misschien niet de meeste handige opmerking was, schudde ik bijna onzichtbaar mijn hoofd. Wetende dat er ooit een periode geweest was, dat ik de neiging had om vaker vroeg buiten te zitten en vroeger uit de veren was dan menig ander. ‘Ik was toch wakker en dacht dat je wel wat slaap kon gebruiken. Daarbij is het helemaal geen straf om de zaterdagochtend zo te starten,’
Ik schoof een stuk dichter naar de reling als teken dat Jon plaats kon nemen op het trapje. ‘Of wil je..,’ en wees naar de openstaande deur, doelende op ontbijt.
‘Dankjewel,’ was de enige reactie op de gestelde vraag van zijn kant. ‘Voor alles,’
Ik weet niet waardoor het kwam, maar er waren van die momenten dat ik mij geen houding wist te geven en niet goed wist wat te moeten zeggen. En dit -dit was zo’n moment.
If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer
13 maart 2023 - 19:17
Casey Elijah Allen
Mijn hand tastte mijn nachtkastje af tot ik de oorzaak van het zoemende geluid had gevonden en er een klap op had gegeven. Nog vijf minuten was het idee. Bij het gevoel dat mijn oogleden weer zwaarder werden en de geluiden om mij heen zachter werden, wist ik dat het tijd was om op te staan. Of misschien was het de geur van de pannenkoeken die mijn neusgaten bereikte en zorgde dat ik wakker werd.
Ik gooide mijn benen over de rand van het bed en stond op. Pas toen mijn blik op de klok viel, had ik door dat in tempo moest gaan maken.
Onderweg naar beneden kleedde ik mij aan, wat ervoor zorgde dat ik een paar keer bijna languit lag en het gevloek duidelijk hoorbaar was.
Welke gek stemde in om een werkopdracht uit te voeren na een dag als gisteren en iets teveel drank? Oh, wacht, ik was zelf het probleem.
‘Moet rennen, geen tijd,’ verliet mijn mond toen ik in de keuken aankwam en iemand zag zitten. Ik nam nog geeneens de moeite om te kijken wie het was. Net als dat ik niet de moeite nam om mijn telefoon op te nemen, die pas drie keer was afgegaan. Het enige waar ik moeite voor nam was het pakken van een paar pannenkoeken. Ik stond even in tweestrijd en keek naar mijn rugzak. Ik kon ze daar natuurlijk niet zo inproppen.
De vierde keer dat mijn telefoon afging, nam ik pas op. ‘Wat?’ Het klonk als een soort gegrom, duidelijk geïrriteerd, met een halve pannenkoek, die ik naar binnen probeerde te werken, hangend uit mijn mond.
Het moment dat ik doorkreeg dat het een afmelding was voor vandaag, ontspande mijn houding een beetje. ‘Oké, tot later,’ waren de woorden voor ik ophing. Ik pakte het bord met het overgebleven ontbijt en liep een stuk vrolijker terug naar boven.If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer
14 maart 2023 - 23:25
' Trouble'
BEEEDHH || Akward situation in the bedroom || With Gabi & Cass
Ik lag lekker knus genesteld tegen mijn persoonlijke kacheltjes, een donzig bed waar ik uren zou kunnen blijven liggen- al had iets of iemand daar een ander idee voor. Een zachte 'pets' tegen mijn voorhoofd liet me uit het verre dromeland ontwaken, en eens ik mijn gezicht wilde verstoppen aan de andere kant werd deze begroet met een boel kietelende krullen. Wait a minute... Mijn armen die ik om de ene kachel had gekruld, liet ik even naar mijn gezicht glijden, waarbij een enorme gaap mijn lippen verliet en ik met tegenzin in mijn ogen wreef, vooralleer ik de andere kant opdraaide en daar kort mijn armen omsloeg... Hmm... Ik wrikkelde opnieuw mijn bed in, naar de andere kant waar een andere warmte me begroette. Dat klopte niet... Ik had normaal gezien een koud leeg bedje. Met een verwarde frons opende ik voorzichtig mijn donkere kijkers... Donkere lokken die mijn gezicht kriebelden. Ik herkende het silhouet van mijn ex-vriendin uit de duizenden- ik had het meerdere malen bewonderd op ochtenden als deze, hoe haar olijfbruine huid dat soort 'gloei' had, hoe geneigd ik wel niet was om mijn gezicht om haar zachte arm te wrijven als een aandachtbehoeftige puppy die niets liever wilde dan haar affectie. Een steek van hartzeer stopte mijn impulsieve gedachten, bedenkend hoezeer de dame me gekwetst had en hoelang het wel niet had geduurd vooraleer ik die gebroken scherfjes weer aan elkaar geplakt had in mijn borstkas. Wetende dat ik het laatste stukje bij haar kwijtgespeeld had. Shit- angstig draaide ik me om in de hoop mijn warrige gedachten op een rijtje te zetten- al werd ik meteen begroet door een ander bekend snoetje.
Met open mond- verbaasd hoe ik mezelf in deze situatie had geholpen keek ik naar het slapende gezichtje van Gaby. Haar witte huid was bezaaid met een dozijn sproeten en als ze sliep had ze wat rustigs over zich heen hangen. De dame had eveneens een soort charme om zich heen hangen, waardoor ik graag bij haar rondging we hadden hier en daar wel eens heen en weer geflirt- maar dat het zover zou gaan komen had ik nou ook niet gedacht... Voorzichtig duwde ik mezelf iets overeind terwijl ik mijn best deed de twee dames niet wakker te maken, wetende dat dit gewoon niet goed kon aflopen. 'sshit shit' fluisterde ik onder mijn adem door, waarna ik iets paniekerig mijn haren naar achteren schoof. We waren uiteindelijk in mijn kamer beland- mijn shirt lag ergens verderop evenals een fles Absint die op de vloer lag- de duivel. Mijn blik gleed weer naar Cass en Gabi- als ik shirtless was, waren zij da-- Hadden we met z'n 3'en... Oh god- Ik voelde één van de dames naast me woelen- als ik kon vloekte ik nu in alle talen als ze nu wakker zouden worden, het leek even vals alarm te zijn. Oké twee opties- ik kon hem smeren problemen achter me laten mijn naam veranderen en vluchten naar een andere stad of iets dergelijks... Maar eerst moest ik mijn moed samen rapen- als we gedaan hadden wat ik dacht dat we gedaan hadden- dan moest ik het toch zeker weten. Nerveus perste ik mijn lippen op elkaar- een sneak peak . Mijn tanden in mijn onderlip bijtend nam ik voorzichtig het -veel te luidruchtige deken- en schoof deze een tikkeltje naar beneden, zodat we met z'in 3tjes een stuk dekenloos waren. In mijn opluchting zag ik dat zowel Gabs als Cass hun kleren nog aanhadden en zag ik de vertroude elasiek van mijn boskershort om mijn heupen blinken. Dear lord... Zo'n avond had ik me liever bewust meegemaakt... Wait- als ik hier weg kon geraken dan zou het lijken dat de twee vriendinnen gewoon in slaap gedommeld waren- vermeed ik zo de ongemakkelijkheid van mijn Ex en crush in 1 klap. Het moment dat ik dan ook aanstalten maakte grepen beide dames me onbewust beet waardoor ik vast zat in mijn eigen liefdesdriehoek. Mijn gevoelens voor Cass die nog niet gedoofd waren en de opborrelende kriebels die ik voelde voor Gabs zorgde ervoor dat ik bevroor met een rode blos op mijn wangen en de opborrelde angst beide dames te verliezen aan de gevolgen van mijn vaders drank...[ bericht aangepast op 14 maart 2023 - 23:27 ]
I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH
15 maart 2023 - 23:55
Grayson Jacob LeBlanc- Moran
The Speed - With Sal having a bad dream
Mijn handen hadden zich angstig vastgeklampt aan het stuur terwijl ik het gas stevig ingedrutk hield. Naast me zat Sal zorgeloos met een kaart in zijn handen al hadden we geen einddoel. Mijn blauwe ogen dartiggen naar de achteruitkijk spiegel- waar ik Gabs en Alfie zag zitten op de achterbank. De brunette met haar penselen in de hand terwijl ze haar jeans aan het bekladderen was en Alfie die dromerig het raam uitstaarde. Het zicht leek als 1 uit onze leukste roadtrips en toch was mijn blik gericht om de duisternis die achter onze wagen opdoemde en de baan opvrat. Rijdend op een brug die op instortten stond en geen kant die we meer opkonden. Steeds sneller naderde de duistere wolk, een hand uitrijkend naar de wagen waarmee ik mijn familie in vieligheid probeerde te brengen de wagen die niet sneller wilde- de hand die onze wagen bijna te grazen nam- als 1 of ander hotwheels die uit de weg geschoven zou worden. En dan plots op de baan Diego- Stevig draaien naar links vlogen we van de baan en-
"Sal!" mijn tikker ging als een hevige tekeer terwijl ik mijn man zocht die veilig naast me lag- duidelijk niet in de wagen van mijn nachtmerrie of waar we gisteren in gevlucht waren. Mijn bortkas ging hevig op en neer terwijl ik mezelf probeerde te kalmeren. "Gewoon.. gewoon een nachtmerrie" kwam er licht buiten adem over mijn lippen, waarna ik mijn hoofd weer neerlegde, ditmaal tegen de borstkas van mijn man aan. Sal had dit soort ritme in zijn ademhaling die me altijd wist te kalmeren. 1..2...3... ik sloot mijn ogen kort terwijl ik mee diep adem nam en uitblies wanneer zijn borstkas omlaag ging. Mijn ene arm sloeg ik half om hem heen zodat ik zijn warmte nog dichter bij me had om me iets te bedaren. " Hebben we ... hebben we het juiste gedaan?" prevelde ik zacht tegen Salvador aan, waarna mijn hand zocht naar die van hem. Als ik me niet goed in mijn vel voelde greep ik automatisch naar de ring om mijn vinger zodat ik er mindless aan kon fidgitten en als ik echt heel diep zat, dan greep ik naar Sals vingers om daar mijn vingers over zijn huwelijksring heen te laten gaan. De ring die ik om zijn vinger mocht glijden. Een ring die ons tot het einde zou verbinden- maar wat... wat als ik niet meer naar zijn hand zou kunnen grijpen? Dat ik ons bed moest inruilen voor een lege cel en onze kids moest achterlaten met een boel vragen...
Als voorheen viel ik uit het ritme van Sals ademhaling en leek ik de verdrinken in mijn gedachtegang van angst. " Ik- ik wil niet jou ook kwijt-".I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH
17 maart 2023 - 11:03
In a field of roses, she is a wildflower
Gabrielle Leblanc
21 ✦ The day after ✦ Outfit ✦ With Beck & Cassie ✦ Beck's bed(room)
Hoe Gabrielle precies in Beck's bed is beland is zelfs voor de brunette een vaag vraagteken. De avond was gezellig geweest en met vrienden en wat drankjes om haar heen had ze van ieder moment genoten. Uiteindelijk had ze tevens ook haar flirt praktijken met Beck niet in bedwang kunnen houden, waar de rijkelijk vloeiende drank ergens net dat ene zetje in haar rug leek te zijn — de onzekerheden en twijfels verdrongen, waar ze nog altijd bang is om de dingen verkeerd in te zien. Het was haar behoefte naar iets of wat aan zekerheid, enig antwoord op die ene brandende vraag, waarop Gabrielle uiteindelijk het lef vond om in een knuffelbui met de jongen, waar ze bovenop hem is beland, een kus van hem te stelen. Een kus die Beck niet onbeantwoord liet, hoe simpel misschien ook. Het deed meer met Gabrielle dan ze op dit moment zou durven toegeven.
Nu werd Gabrielle wakker in zijn bed. Haar lichaam warm onder de dekens weggestoken, gekruld tegen dat van hem aan. Tevreden en voldaan — tot er beweging plaatsvindt. De lege plek die Beck bij het overeind komen achterlaat, veroorzaakt een minieme pruillip op het nog slapende gezicht van de brunette. Gabrielle reikt instinctief uit, grijpende naar het eerste beste stukje stof dat rond zijn lichaam hangt en in een poging hem weer terug naast haar te krijgen zodat ze nog heel even tegen hem aan kan kruipen.
Moeizaam opent Gabrielle één oog, glurend tussen een spleetje door. Wat ze echter een stukje verderop naast haar ziet, doet nog net het laatste beetje bloed uit haar gezicht trekken. Cassie. Hoe dan? Een ongemakkelijk gevoel trekt door Gabrielle's lichaam heen en flarden van de vorige avond dwarrelen door haar gedachten. De gezelligheid, de eventuele spelletjes, de drank, het plezier, de knuffels met Beck, maar ook de steelse kus. Direct sluit Gabrielle haar ogen weer en weerstaat ze de drang om ook maar enig geluidje te maken.
Hoe was ze in hemelsnaam niet alleen met Beck in bed beland, maar notabene ook nog zijn ex. Gabrielle kreunt, verbloemd deze vliegensvlug onder het mom van een onderdrukte gaap en sjort flauwtjes een keer aan Beck's shirt vooraleer ze hem weer los laat. Het zachte gebonk in haar hoofd kondigt aan dat ze mogelijk net dat ene drankje teveel heeft gedronken. Wat was er gebeurd, en hoe? Dat ze bij Beck in bed is beland misschien zo gek nog niet, maar met Cassie? Gabrielle zou willen dat ze door het bed heen kan verdwijnen en ongemak weet steeds meer de bovenhand te vinden. Ze lag in bed met haar crush en diens ex, hoe ongelukkig was dat? Gelukkig was er verder niets gebeurd, of toch zeker niet met haar in de mix.
Was ze thuis geweest dan had Gabrielle zichzelf vermoedelijk onder de dekens verstopt, haar hoofd onder het kussen verborgen om een potje te gaan liggen gillen. De situatie tussen de twee ex geliefde iets dat Gabrielle al lastig vond, maar nu met haar er tussenin al helemaal. Uiteindelijk lukt het de brunette haarzelf enigszins te herpakken en drukte ze zichzelf langzaam overeind, tot ze rechtop zit. Met een nog half slaperige uitdrukking op haar gezicht, en een paar strengen van haar haren die besluiten statisch te zijn, kijkt ze naar Beck op.
"Dát is nog eens wakker worden," murmelt Gabrielle zacht, pogend niets van haar ongemakkelijkheid door te laten schemeren. Zachtjes geeft ze Beck een duwtje met haar schouders, rekt ze haar lichaam een klein beetje uit en besluit ze nu om niet tegen de jongen aan te hangen, daar ze eigenlijk nog veel te moe is om op te staan maar de situatie het haar doet bedwingen. "Hoe?" is hetgeen haar lippen nog weet te verlaten, alvorens ze weer een keer gaapt — haar blik vluchtig van een nog slapende Cass naar Beck laat schieten.[ bericht aangepast op 17 maart 2023 - 12:42 ]
'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'
17 maart 2023 - 19:04
Salvador Moran
"Sal!" Het drong slechts vaagjes tot de —nog drie kwart slapende— architect door dat zijn naam geroepen werd, laat staan de paniek die daarmee gepaard ging. Desondanks krulden zijn mondhoeken omhoog toen hij iets warms en zachts tegen zijn borstkas aanvoelde. Zelfs in zijn diepste slaap herkende hij degene die daarvoor verantwoordelijk was. En dit, in tegenstelling tot een minuut eerder, was het voldoende om zijn ontwaken in gang te zetten.
"...het juiste gedaan?" drong de fluisterende stem van Grayson tot langzaam maar zeker tot hem door. Hij was nog niet in staar zijn ogen te openen, maar krulde automatisch zijn vingers om die van zijn echtgenoot, zodra hij ze daar tegenaan voelde.
"Ik- ik wil niet jou ook kwijt-" Dit keer hoorde hij de onrust in Gray's stem klaar en helder. Indien hij het toe zou laten was de paniek mogelijks op hem over geslagen, maar de drang om zijn man's gemoed te sussen was sterker.
"Nooit," fluisterde hij nu ook, terwijl hij zijn arm om zijn droomkerel heen legde en hem nog iets dichter tegen zich aan trok. Met slaperige blik keek hij op de donkere krullen die losjes op zijn schouder vielen, alvorens hij er zijn lippen tegen aandrukte in een teder kusje. "Ik beloofde je "tot de dood ons scheidt", niet?" de toon in zijn stem speels en luchtig, ookal was die deels geveinsd. "Mocht ik slechts één belofte moeten kiezen, die ik absoluut wil nakomen - dan is het die, Sugar," ging hij liefdevol verder. Inmiddels vleide hij zijn wang tegen Grayson's zachte haren en zuchtte content. Hij was nergens in zijn hele leven zo zeker van geweest als toen op het moment hij "Ja, ik wil," gezegd had — tot op de dag van vandaag nog steeds.
"Wat we deden was legaal absoluut verkeerd. Maar moreel gezien... Ik geloof dat we het goede gedaan hebben." Ze hadden van bij het begin af aan geweten dat het een riskante missie zou worden, en de bezwaren werden dubbel en dik afgewogen tijdens hun besprekingen. Maar altijd was die overwegende factor de ultieme doorslaggever gebleven; "Voor Diego."
Het echtpaar grapte wel eens dat hij de derde man in huwelijk was geweest. En ergens was dat ook wel zo. Van een romantische connectie was geen sprake, maar beide heren voelden wel degelijk liefde voor de man die hen aan elkaar had voorgesteld (reeds daarvoor al).
"Dussssss," besliste Salvador, hopend een eind aan de weemoed te maken. "Je zit aan me vast, meneer Moran-LeBlanc. In goede en kwade dagen. Zal ik er een goede dag van maken? Met pannenkoeken?" stelde hij voor, terwijl hij zachtjes Gray's bovenarm streelde.Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.
17 maart 2023 - 20:29
Brynn Delgado
____________________________
Kermend was Brynn wakker geworden. Haar hoofd had aangevoeld alsof ze tegen een muur was aangelopen, en vervolgens op een bevroren zak erwten in slaap was gevallen. Toch had ze geen greintje spijt gevoeld over de reden voor haar kater; de fles Mezcal die ze uiteindelijk zowat op haar eentje soldaat gemaakt had.
Daar waar ze vroeger gehoopt zou hebben dat haar ouders er niet achter zouden komen, kon ze nu niet wachten tot Emmanuel zijn flink geslonken drankkast zou aantreffen. Op excuses hoefde hij dit keer ook niet te rekenen. Elke hak die ze haar vader kon zetten was er namelijk alsnog één te weinig.
Hopend dat wat frisse lucht haar hoofd wat goed zou doen was ze reeds rond iets over zevenen een flink rondje wezen joggen. Hoewel het initieel weinig aan de hoofdpijn hielp, had het wonderen voor haar humeur gedaan. Eens haar focus gelegen had op het ritme van de zomerse muziek die door haar koptelefoon klonk, en het neerkomen van haar voeten op het asfalt, leken haar gesmolten als sneeuw voor de zon.
Ze had er danig van genoten buiten te zijn dat ze had besloten terug langs huis te keren en meteen Taquito op te pikken voor zijn ochtendwandeling. De enthousiaste [insert dog breed here] had bijna opnieuw een plasje binnenshuis gemaakt, uit pure vreugde. Brynn had hem net op tijd aan de leiband en uit de deur weten te krijgen. Tijd voor een outfit-wissel was er niet geweest.
Inmiddels had het beestje zijn behoefte kunnen doen, en wandelde hij vrolijk mee terwijl de jongedame mee neuriede en zong met de tonen van Taki Taki — een nummer dat tot nu toe nooit gefeild had haar enigszins op te beuren. Ze was net opnieuw bij het refrein toen ze de hoek om sloeg,
♫"...Y enséñame ese pasito que no sé. Un besito bien suavecito, bebé..."♫ — en daarbij begroet werd, en schrok, door een enthousiast blaffende hond.
"Diablo!" groette de studente het beestje net zo opgewekt terug. Ook Taquito leek uiterst gezet met deze toevallige ontmoeting.
Bij Brynn was het echter niet alleen de hond die de glimlach op haar lippen breder maakte, maar minstens evenzeer zijn baasje.
"Buenas Días, Jefe." Ondeugendheid sprankelde onmiskenbaar in haar donkere ogen. Ze leunde iets naar voor en drukte Santiago een kus op de wang. "Jij bent vroeg op pad," grinnikte ze.
Ze was gisteren namelijk zelf niet bepaald vroeg naar bed toe gegaan, en zelfs toen was Emmanuel nog niet thuis geraakt. Nu kon ze van het ergste uitgaan, en vermoeden dat hij opnieuw bij zijn voor haar onbekende snol had vertoefd, maar in alle eerlijkheid zou het niet de eerste keer geweest zijn dat een pokeravondje onder zijn vrienden zo uit liep — en wat haar nog restte van het kleine papa's meisje dat ze eens geweest was wilde hem graag het voordeel van die twijfel gunnen.
"Heb je wel ontbeten?" preekte ze gespeeld.Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.
18 maart 2023 - 15:40
CASSANDRA 'CASSIE' DULCE RIVERA
19 • Hot mess • Beck's bedroom with Beck & Gabi
Was bijna direct naar een feest gaan vanuit een 10 uur shift heel verstandig, waarschijnlijk niet. Maar ik sta nou ook niet bepaald bekend om verstandige keuzes, laten wij eerlijk zijn. Nadat ik veel te hard naar huis gereden was had ik mij snel gedoucht en klaargemaakt, en was ik in een kort zwarte outfit geschoten. Ook had ik een paar shots naar achter gegooid, afkomstig uit een prijzige fles vodka die ik had 'gevonden' op een van de laatste huisfeesten. Het zorgde er in elk geval voor dat ik er weer tegenaan kon. Ik had genoten van het feest, te danken aan de drank en de mensen die aanwezig waren.
Hoe het uiteindelijk afgelopen is? Geen idee, ik weet alleen dat ik heel comfortabel ben op dit moment. Ik verstrak mijn grip wat om de hittebron naast mij en met mijn ogen gesloten nestel ik mijn gezicht nog wat dichter ertegenaan. Ik voelde al een lichte hoofdpijn opkomen, maar als ik zo bleef liggen viel het mee. Gewoon blijven liggen, hoeveel het ook mag bewegen op dit moment, wat een strategie. Ondertussen werd ik wel steeds meer 'wakker' en bleef het helaas niet bij een lichte hoofdpijn, maar toch bleef ik voor nu nog even vasthouden aan mijn spontaan bedachte strategie.
"Dát is nog eens wakker worden," hoor ik dan plotseling, al lijkt het besef pas later te komen. Toch vormt er al een lichte frons op mijn gezicht. "Hoe?" Ik zucht zachtjes en draai wat, waardoor mijn gezicht voor een kort moment nóg dichter tegen de kachel gedrukt wordt. Wel weet ik mezelf te herpakken, draai ik op mijn rug en open dan eindelijk mijn ogen. Eerst kijk ik naar wat ik nog steeds vast heb in mijn armen en mijn frons wordt wat dieper als ik een arm zie. Nu is dat niet persé waar ik raar van opkijk, maar meer de combinatie van de vrouwelijke stem en de duidelijk mannelijke arm. Eindelijk kijk ik dan ook naast mij en haal mijn wenkbrauw op als ik zowel Beck als Gabi zie. Nu weet ik dat ik nog steeds vaak naar Beck keer als ik dronken ben en hij is in de buurt, maar dit is een rare situatie.
''Oké dan, ik had veel verwacht maar dit is something else.'' spreek ik uiteindelijk wat schor. ''Hebben we..?'' spreek ik maar zonder op een antwoord te wachten sla ik de dekens wat naar beneden. ''Oh thank god.'' zeg ik dan met een licht lachje als ik zie dat we onze kleding nog aan hebben. Het leek me niet dat je na zoiets nog zou aankleden, dus volgens mij waren we safe. Even sla ik mijn handen voor mijn gezicht en wrijf even in mijn ogen wanneer de hoofdpijn nu wel echt door begint te komen. Kort blik ik om me heen en mijn ogen komen al snel terecht op de lege fles absinth wat verderop. Met een zachte kreun zwaai ik met mijn hand naar de fles en sluit mijn ogen weer. ''Dat spul is duivels, ik weet niet waarom we dat blijven drinken.'' mompel ik. De situatie was ongemakkelijk, maar wellicht dat het beter werd als dat feit negeer. Het valt te proberen.
SANTIAGO "SANTI" LEONARDO MORALES
45 • The Leader • Outside with Brynn
Het moment dat ik wist dat we veilig zaten gister, kon ik niet het niet laten om te lachen. Waarschijnlijk had ik eruit gezien als een halve gare, maar ik kon even niet anders. Het was de combinatie van adrenaline, prestatie en opluchting denk ik. Voor nu lag de buit bij Manu, terwijl ik aan het kijken was naar de opties om het zo goed mogelijk te witwassen. Voor nu neigde ik naar een oude vriend uit het leger, hij kon wel helpen en hij stond nog steeds bij mij in het krijt. Het zou een deel van de buit kosten, maar het zou het waard zijn.
Veel geslapen had ik niet, hoogstens een paar uur, maar ik moest even de deur uit. Verder kijken hoe we het tweede deel van het plan gingen oplossen, frisse lucht pakken en mijn gedachten op een rijtje zitten. Maar dat is dan weer het voordeel van een hond die altijd in is voor een wandeling. Zo gezegd, zo gedaan. Al snel stond ik in een simpele shirt en jeans buiten met Diablo, om vervolgens de oude bekende route te lopen. Hij was goed getraind, dus ik liet hem vrijwel altijd los lopen zonder zorgen. Het zorgde ervoor dat ik in alle rust nog eens de opties na kon gaan. Ik keek pas op toen ik het enthousiaste geblaf hoorde van Diablo, wetende dat dit slechts het zicht van een aantal mensen kon betekenen. Diego en natuurlijk de andere mannen, enkele familieleden waar hij nog het meest gesteld leek te zijn op mijn vader, maar ook Brynn. De laatste persoon in kwestie komt al snel in mijn vizier en bijna automatisch vormt er een glimlach op mijn gezicht.
"Buenas Días, Jefe." sprak ze gevolgd door een kus op mijn wang. ''Hmh, buenos días, chiqui.." antwoord ik, de nickname voor haar volgde al veel te makkelijk op mijn woorden. "Jij bent vroeg op pad," Ik knik lichtjes, de volledige waarheid kan ik natuurlijk niet vertellen, maar mijn volgende woorden waren ook weer geen leugen. ''Ik sta nou niet bekend om mijn uitstekende nachtrust toch.'' plaag ik. Ik laat mijn blik over haar gaan en hou mijn hoofd wat schuin. Aha. "Heb je wel ontbeten?" Ik schud lachend mijn hoofd. ''Can't say I have.'' geef ik dan toe terwijl ik wat naar haar toe leun. ''Maar volgens mij geld voor jou hetzelfde, niet?'' spreek ik en laat mijn ogen kort rusten op haar gezicht. ''Je ziet er altijd mooi uit, maar ik herken een kater uit duizenden, hermosa.'' Ik geef haar een licht speels duwtje en grijns even. ''Wat heb jij uitgespookt huh?'' plaag ik haar waarna ik kort blik naar de twee honden.
''Na die woorden moeten we eigenlijk wel gaan ontbijten, dat is wel zo verantwoordelijk.'' zeg ik luchtig. Mijn blik verplaatst langzaam weer naar de dame voor me. Ooit gaat deze hele situatie waarschijnlijk terugkomen en dan wordt het echt een probleem. Maar voor nu kan ik er simpelweg nog niks aan doen. ''Het zal ook helpen met je huidige situatie,'' plaag ik haar weer en geef een licht knikje richting mijn huis. ''What do you say?''[ bericht aangepast op 18 maart 2023 - 15:42 ]
El Diablo.
19 maart 2023 - 18:08
EMMANUEL DELGADO
The truth is what I make it. I could set this world on fire and call it rain.
Veel had Emmanuel die nacht niet geslapen. Hij was laat in de nacht binnen gekomen, zo laat dat hij zich zelfs niet druk had willen maken over de plastic bekertjes die nog op de grond bezaaid lagen, en had toen vruchteloos in bed gelegen. Zijn gedachten waren telkens opnieuw gegaan naar hoe alles verlopen was. Hoe, op dat ene alarm na, alles net iets te soepel gelopen leek te hebben. Hoe het geld nu bij hem lag, hoe er slechts één camera had hoeven staan en dan zouden ze nog deze nacht het geld terug vinden.
Maar de nacht was in stilte verlopen, nergens had het geluid van sirenes geklonken. Niet dat dat Emmanuel ook maar enigszins gerust stelde. Het geld moest verdwijnen, pas dan zou hij weer rustig kunnen slapen.
Na uren vruchteloos naast zijn vrouw in bed te hebben gelegen, was hij zacht het bed uit gekomen, om Daisy niet te storen. Hij had zich met een grote kop koffie en een thermoskan gevuld met nog meer koffie terug getrokken op zijn kantoor om nog administratie weg te werken. Was het een goed plan om dat om vijf uur in de ochtend te doen? Waarschijnlijk niet. Maar het hielp hem wel om zijn gedachten af te leiden en gaf hem iets omhanden.
Toen hij, zeer zeker niet meer om vijf uur in de ochtend, naar de keuken liep, werd hij niet zoals gewoonlijk begroet door Taquito die vond dat het tijd voor het ontbijt was. De riem van Taquito hing ook niet op de standaardplek. Dat was goed, dan was er iemand van zijn kinderen die zich verantwoordelijk genoeg voor de hond voelde om hem daadwerkelijk op de zaterdagochtend uit te laten.
Pruttelend kwam het koffiezetapparaat tot leven om Emmanuel van zijn volgende kop koffie te voorzien. De kop was net klaar toen Daisy de keuken in kwam gelopen. Woordeloos voegde Emmanuel suiker en melk toe aan de koffie en schoof deze naar Daisy toe. Suiker en melk, zoals Daisy het liefste had zo in de ochtend. Voor hemzelf zette hij opnieuw het apparaat aan.
“Hoe lang geven we ze om de troep op te ruimen voor we er iets van zeggen?” vroeg hij aan zijn vrouw. Zowel de keuken als de woonkamer waren nog bezaaid met de herinneringen van de avond ervoor. Emmanuel was niet heel enthousiast geweest toen hij gehoord had van de plannen in zijn huis, maar eerlijk, met zijn vrouw een avond naar vriendinnen, hijzelf bij vrienden (of zo noemden ze hun heist toch?), had hij ook gesnapt dat dit voor Brynn en Becket de uitgelezen kans was geweest om een paar vrienden uit te nodigen. Dat het er iets meer leken te zijn geweest dan afgesproken… ja, daar zou hij later die dag nog op terug komen.
Toen zijn kop koffie ook klaar was, zette hij de laatste stappen naar zijn vrouw en gaf haar een kus op de wang. “Hoe was je spa-avond?” vroeg hij haar. Hopelijk voor haar was het een stuk meer ontspannen verlopen dan de avond van Emmanuel zelf.
The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.
20 maart 2023 - 18:02
You know my name, not my story.
Hazel Allen-Williams
39 ✦ The day after ✦ Outfit ✦ With Jasper ✦ The bedroom
Daar waar Hazel eigenlijk voor een simpel wijntje was gegaan, de vorige avond, werden dat er uiteindelijk twee of drie zelfs. Van iedereen met wie ze een drankje had kunnen doen, troffen uitgerekend zij en Daisy elkaar. Hazel had een paar seconden nodig om te schakelen, iets dat ze gedaan had onder een paar stevige slokken van haar wijn. Dat Daisy en zij meer raakvlakken bleken te hebben, los van het feit dat de dames beide op jonge leeftijd moeders zijn geworden, was een gegeven waar alleen zij van op de hoogte was. Hazel besloot er niet veel over na te denken, of stil te staan bij het feit hoe verkeerd sommige raakvlakken zouden moeten zijn.
Hazel was ergens blij geweest dat ze niemand trof bij thuiskomst, enkel en alleen zodat ze nog even een momentje voor haarzelf kon pakken — haar gedachten de vrije loop geven, alvorens ze haar bed in zou duiken. Dat Jasper er nog niet was verbaasde haar ergens niet, waar de avond met de mannen onderling vermoedelijk weer eens veel later werd dan oorspronkelijk gepland. Met haar laptop op schoot controleerde de brunette vlak voor ze ging slapen nog een paar mails van het werk, maar wanneer haar ogen te vermoeid raken en ze door net dat ene glaasje wijn teveel niet helemaal helder meer kan typen, besluit Hazel het werk voor ergens op de zaterdag te zetten.
Nu ontwaakte ze langzaam uit haar diepe slaap. In de verte klonk er geschuifel op de slaapkamer, waardoor een lichte frons tussen haar wenkbrauwen in verscheen. Zachte bewegingen aan haar kant van het bed kondigen aan dat er iemand naast haar is komen zitten. En gelijktijdig met dat de stem van Jasper liefdevol klinkt, kruipt de verse geur van koffie en ontbijt haar neusgaten binnen.
”Goedemorgen, schatje.” Een zachte kus wordt op haar haren gedrukt.
Hazel kreunt zacht, onderdrukt een gaap door haar hand over haar mond een leggen en opent eerst haar linkeroog, gevolgd door de rechter. “Hey jij, wat ben je vroeg op,” murmelt ze zacht, haar stem ietwat schor vanwege de slaap waar ze zojuist nog in te vinden was. Langzaam komt de brunette overeind, rekt ze haar lange lichaam soepel een keer uit en merkt dan het volle dienblad op. “Ontbijt op bed?” vraagt ze zacht, blikkend van het dienblad naar haar man, en weer terug. Voorzichtig buigt Hazel wat naar voren om de zo de verse geuren nog een extra in haar op te nemen, alvorens ze een kus op Jasper’s wang drukt. “Waar heb ik dat aan verdiend?” klinkt het dan, zacht plagend doch met een dankbare klank in haar stem.
En voor heel even trekt haar hart onbewust een keer samen. Hun huwelijk iets dat momenteel niet iets dat van een leien dakje ging, iets waar de brunette zelf vermoedelijk het meeste ‘last’ van had. De opstappeling klein begonnen, waar Hazel vooral voor zichzelf een punt heeft bereikt waarop ze het niet goed meer weet. Wat ze wil, met wie ze het wil. Dat ze daarvoor heeft gekozen de lakens. . . wat anders uit te delen iets waar ze tot op heden nog geen spijt van heeft. Er waren redenen en excuses genoeg, toch? Desondanks nam het niet weg dat ze van Jasper hield — hun lange jaren samen daar een perfect voorbeeld van.
”Heb je plannen vandaag? Of zijn we vrij om gewoon wat te gaan doen?” vraagt Jasper tussendoor. Onderwijl begint Hazel aan haar koffie, de eerste slok het lekkerste op de vroege morgen. Dan schudt ze lichtjes haar hoofd. “Misschien dat ik voor het werk nog wat moet doen, maar volgens mij hebben de kinderen allebei hun eigen plan al getrokken.” Met een schuine blik kijkt Hazel een keer naar de slaapkamer deur, waarachter ze hoopt wat geluiden van de jongens op te pikken — mits ze nog compleet vertrokken zijn.
”En jij? Hoe was je avond gisteren?” vraagt ze Jasper dan, oprecht en met interesse.'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'
25 maart 2023 - 18:57
Brynn Delgado
____________________________
''Can't say I have," antwoordde de ex-militair met een ondeugende glimlach. Brynn betrapte zichzelf er op die lach steeds bekoorlijker te gaan vinden, naar mate ze meer en meer tijd met Santiago spendeerde. Geheel onbewust kopieerde deze naar haar eigen gezicht, terwijl ze haar koptelefoon in haar nek liet rusten.
''Maar volgens mij geld voor jou hetzelfde, niet?'' Ze grinnikte. Hoewel ze Emmanuel niet had weten thuis komen kon haar nachtrust niet danig veel langer geweest zijn dan die van het herengezelschap. Onschuldig haalde ze haar schouders op, voor de man met zijn volgende woorden haar glimlach weer wist te doen verdwijnen.
''Je ziet er altijd mooi uit, maar ik herken een kater uit duizenden, hermosa. Wat heb jij uitgespookt huh? Na die woorden moeten we eigenlijk wel gaan ontbijten, dat is wel zo verantwoordelijk.'' De Mexicaan ratelde lustig verder en leek zich geenszins bewust van het feit dat hij Brynn quasi beledigd had met zijn ondoordachte smooth ass twatfuckery. Toch besloot de rebelse twintiger te zwijgen, en hem zijn zegje te laten doen, want ondanks haar bezwaar jegens het koosnaampje dat hij zo slordig haar richting uit geworpen had was ze wel opgezet met de richting die het gesprek leek uit te gaan. Het doel heiligt de middelen, dacht ze bij zichzelf. Ondertussen haalde ze het elastiekje uit haar haren en haalde haar hand door haar donkere krullen nadat ze deze los geschud had.
''Het zal ook helpen met je huidige situatie." Ze volgde met haar blik zijn hoofd toen hij een knikje gaf en beet op haar onderlip om het lachen wat tegen te houden. Alweer die onbeschaamde charmes. Dat een oude vos zijn streken niet verloor was blijkbaar alleen maar waarheid. ''What do you say?''
"Mijn situatie?" grijnsde ze, terwijl ze een stap dichter naar hem toe nam. Hij had het bijna laten klinken alsof ze een buitenechtelijk kind van hem verwachtte en ze naar een nonnenklooster zou gestuurd worden om in het geheim te baren — wat een mirakel zou wezen, gezien ze bijlange nog zo ver niet gegaan was met hem. "Eén voorwaarde, Jefe," spon ze poeslief verder terwijl er iets duisters in haar ogen verscheen.
"Geen ge-hermosa of andere knullige koosnaampjes meer. Mijn naam is Brynn en ik ben niet je zoveelste, naamloze verovering." Haar toon liet weinig ruimte voor tegenspraak, ookal was ze veruit de jongste van het paar. "Als ik me namelijk niet vergis, ben ik de veroveraar, no?"
Intussen liet haar maag, door middel van een luid gerammel, weten dat ze hoe dan ook wel degelijk van plan was om met hem mee te gaan, zelfs al was het maar voor dat ontbijt en niet per se voor zijn gezelschap — al moest ze toegeven daar ook van te genieten. Hij wist haar altijd aan het lachen te brengen, of hij nu probeerde of niet.
"Oké, nee, twee voorwaarden," verbeterde ze zichzelf intussen, hopend dat ze het nog geklaard zou krijgen. "Ik wil graag een mokkapot koffie, alsjeblieft? Por favor?"
Santiago was een man van vele talenten, zoals de Delgado-telg inmiddels reeds ontdekt had, en koffie zetten was daar absoluut één van. Voor elke gelegenheid leek hij wel een tool te hebben om de beste koffie op tafel te toveren; een Franse pers, chemex, espressomachine,... Brynn kon het zo gek niet bedenken of hij had het in huis.
[ bericht aangepast op 25 maart 2023 - 22:42 ]
Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.
Valkyria
