ADAM/NISH + TRUTH OR DARE
Adam
Het voelde nogal vervreemdend. De afgelopen dagen had hij zijn best moeten doen om zijn plek weer te moeten vinden tussen de Panthers. Zelfs Nenya had hij nauwelijks gesproken. En nu was er een feestje voor hem georganiseerd en was iederen blij dat hij terug was.
Hij was echt gemist.
Hij vermoedde dat Nish er alleen was omdat hij kans zag tot een feestje – of misschien sliep hij hier tegenwoordig ook wel. Het was tenslotte een goede vriend van Onyx, dus hij was ongetwijfeld op de hoogte van Zebediah. Misschien was hij wel veiliger, hier. Hoe dan ook was hij verrast dat de jongen hem aansprak met ‘Hé, heb je even?’
De Buffalo wierp een snelle blik opzij, naar Yrla, die met zijn rug naar hen toe stond. Hij praatte met Safira, die geanimeerd tegen hem praatte. Fox had hem vanmiddag aan hem voorgesteld. Zijn vroegere beste vriendin, die uit ieders geheugen was gewist. Azumi, het draakje van Dezi. Hij kon er niet helemaal bij met zijn hoofd. Zij was daar in de kamer geweest, toen Dezi hem verkrachtte. En hoewel ze Jesters leven had gered, had ze helemaal niks gedaan om hem te helpen. Haar nu zo met Yrla zien, haalde nare herinneringen omhoog.
In een poging zich ervan los te rukken, focuste hij zich weer op Nish. ‘Ja, tuurlijk.’
Hij glimlachte vlug, al kon hij niet bedenken waar Nish hem over wilde spreken. Hij vond het sowieso lastig dat hij Nish als een soort vriend was gaan zien die hij toch wel waardeerde, terwijl dat andersom helemaal niet zo was. Maar goed, misschien kreeg hij nu wel de mogelijkheid om daar over te vertellen. ‘Ja, dat is goed. Merrin is alleen net even drinken voor ons aan het pakken, maar we kunnen wel even naar de veranda gaan?’ Daar was het in elk geval rustig en het was vast geen toeval dat Nish juist dit moment had uitgekozen, nu hij even alleen was.
‘Ja, da’s goed.’
Nish ging alvast naar de veranda terwijl Adam zijn vriendje opzocht, het drinken aannam en zei dat Nish ergens met hem over wilde praten. Hij vroeg zich had waar het over ging. Vast over zijn tijdreis. Had Onyx hem verteld hoe hijzelf in de andere tijdlijn veranderd was en was Nish daar ook nieuwsgierig door geraakt. Maar het was niet echt nieuwsgierigheid wat hij had uitgestraald.
Adam liep de gang op en sloot de voordeur achter zich, waardoor de muziek gelijk verstomde. Nish zat op een stoel in de hoek en nam Adam met een ondoorgrondelijke blik in hem op terwijl hij naar hem toe liep.
Adam probeerde zich er niet door van de wijs te laten brengen, maar erg op zijn gemak voelde hij zich niet. Hij ging schuin tegenover de jongen op een stoel zitten. ‘Waar wilde je over praten?’
‘Wat heb je tegen Yrla gezegd?’
‘Oh…’ Om de een of andere reden had hij dát niet zien aankomen. Mocht hij eerlijk zijn? Yrla had het duidelijk niet aan zijn vriend willen vertellen, dus hij zou het hem vast ook niet in dank afnemen als híj het hem wel vertelde. Aan de andere kant was hij Yrla ook niets verschuldigd.
Maar Nish ook niet.
‘Als Yrla het je niet wilde vertellen, kan ik het beter ook niet doen, denk ik.’
‘Het ging over mij. Toch?’
Niet… écht. Maar misschien wel, indirect? Áls Yrla voor iemand gevoelens ontwikkelde in deze tijdlijn – een jongen – dan was dat vast niet Merrin. Nish leek hem een stuk logischer.
‘Misschien,’ antwoordde hij ontwijkend.
‘Kom op man. Als ik hem in de toekomst weer pijn doe, hoor ik dat liever zodat ik ervoor kan zorgen dat dat níét gebeurt. In plaats van dat Yrla het gaat proberen te voorkomen.’
Het duurde een paar tellen voor Adam Nish’ angst begreep. ‘Het was niet… Ik weet net zoveel over de toekomst als jij. Ik… heeft iemand je verteld waar ik de afgelopen week was?’
Nish schudde zijn hoofd.
‘In een andere tijdlijn. Ik veranderde het verleden. En daardoor veranderde het heden en waren sommige mensen anders. Andere relaties, andere vriendschappen. En Yrla was…’ Hij aarzelde. ‘Ook anders. Ik dacht dat het hem zou helpen, als hij dat zou weten.’ Adam beet op zijn lip. Het was moeilijk om hier iets over te zeggen zonder in te gaan op dingen die hij niet zomaar met Nish wilde bespreken. Zelfs al voelde hij de drang om aan Nish te laten weten dat Yrla ook op jongens kon vallen. Misschien… kon hij het op een andere manier proberen. ‘Ik raakte met jou bevriend, in die andere tijdlijn. En… je was wel toe aan een relatie.’ Hij zweeg weer even. Hij voelde er weinig voor om Nish te vertellen dat de jongen in hém geïnteresseerd was geweest. Waarschijnlijk lachte hij hem recht uit. ‘En je had gevoelens voor Yrla.’
De net nog zo strakke blik, werd nu rusteloos. Hij keek over zijn schouder, alsof hij bang was dat Yrla het zou kunnen horen. ‘En?’
‘Jullie waren daar geen vrienden.’ Adam verschoof zijn voeten, niet goed wetend waar hij naartoe wilde. Hij had het idee dat hij knopen uit een touw aan het peuteren was dat hij helemaal niet nodig had en net zo goed kon weggooien. ‘Yrla was samen met een jongen,’ zei hij toen. ‘Dat heb ik hem verteld. Omdat ik… weet dat Dezi hem in deze tijdlijn gemanipuleerd heeft. En ik wilde dat hij dat wist. Dat hij zonder Dezi… misschien wel open zou staan voor een relatie met een jongen.’ Hij drukte zijn tanden even in zijn onderlip voordat hij daar aan toevoegde: ‘Misschien wel voor jou.’
Nish
‘..... hè?’
Een intelligenter antwoord wist Nish niet te formuleren. Wat zei Adam nou? In een of ander paralel universum viel Yrla wel op jongens? Was hij er zelfs met eentje samen geweest. En impliceerde Adam nu zelfs dat híj diegene was geweest?
‘Bedoel je… Yrla had een relatie met een jongen? Met – met mij?’
Het was helemaal niets voor hem om te hakkelen, maar de woorden kwamen er allesbehalve vloeiend uit.
‘Nou uh…’ Adam haalde een hand door zijn haar. ‘Ik wil… deze tijdlijn niet te veel beïnvloeden. Als het zo is, dan vinden jullie elkaar vast wel. Maar ik wilde gewoon… dat hij het wel wist. Misschien helpt het hem, als hij… tegen zijn gevoelens vecht.’
Een vlaag van irritatie vloog over Nish’ gezicht. Nou, lekker vaag was dit. Geen wonder dat Yrla daar geïrriteerd door raakte.
‘Nou, hier schieten we echt wat mee op,’ bromde hij.
Verontschuldigend haalde Adam zijn schouders op. ‘Merrin was ook met een ander,’ zei hij toen na een korte aarzeling. ‘En wij vonden elkaar ook terug.’ Hij glimlachte flauwtjes. ‘Dus als je hem, net als in die andere tijdlijn, leuk vind, zou ik er gewoon voor gaan.’
Ervoor gaan. Voor Yrla.
Het idee liet nog steeds rode vlaggen wapperen. Zijn vriend vertrouwde hem. Vertrouwde erop dat hij niet méér van hem verlangde dan vriendschap. Het was al erg genoeg dat hij die gevoelens niet kon stoppen, maar ernaar handelen?
En toch… Wat voor reden had Adam om hierover te liegen? Hij was nou niet bepaald type-grappenmaker. Als Yrla echt biseksueel was, dan hoefde deze verliefdheid voor de verandering niet per definitie eenzijdig te zijn. Maar dan mocht hij wel een beetje haast maken, want Safira zat ook al achter hem aan. Hij zou toch niet voor de derde keer te lang wachten en daardoor zien dat een ander iemand voor zijn neus weg kaapte?
Hij realiseerde zich dat Adam weer naar binnen was gegaan en slaakte een zucht. Als hij dit wilde doen, moest het wel zo subtiel dat hij Yrla niet afschrikte. Want als Yrla zulke gevoelens inderdaad onderdrukte, dan zou hij daar echt niet zomaar aan toegeven.
Toch was Yrla een van zijn beste vrienden. Zelfs als het een andere jongen was op wie Yrla dan verliefd zou worden – al kon hij zich niet echt voorstellen wie, behalve misschien Emil – dan wilde hij zijn vriend alsnog helpen met de leugens die Dezi in zijn hoofd had gepland. Hij wist immers als geen ander hoe hardnekkig die konden zijn.
Yrla
Yrla vluchtte de veranda op. Hoewel Safira erg gezellig was, was hij ook erg blij dat hij even aan haar ontsnapt was. Tot zijn blijde verrassing zat Nish op het bankje en met een grijns plofte de jongen naast zijn vriend heen.
”Kon je het allemaal niet meer aan?” Grapte hij.
Nish
Nish trok een mondhoek op. ‘Nee, al dat gezwijmel overal. Het was de veranda of een emmer zoeken om in te kotsen.’
Yrla
Dat kon hij begrijpen, ook al was hij zelf ook behoorlijk afgeleid geweest door Safira. Oh, hij hoopte maar niet dat hij nu ook onderdeel was van het gezwijmel. “Ik geef je groot gelijk,” zei hij met een grijns, zich toch wel een beetje schuldig voelend tegenover Nish dat hij hem alleen gelaten had.
Yrla zakte iets onderuit op de bank. Eigenlijk was dit wel een prima plek, lekker rustig. “Nou, bij een feestje horen deze, right?” Yrla duikelde uit zijn zak zijn pakje sigaretten tevoorschijn, pakte er een uit en bood ook Nish er eentje aan.
Nish
Nish stak er een sigaret tussen zijn lippen. Zijn blik schoot naar Yrla’s ogen toen die hem aanstak. Vier jaar geleden had hij dat bij hém gedaan. Had Yrla’s hart toen net zo fanatiek gebonkt als het zijne nu deed? Toen Yrla ook naar hem keek, sloeg hij vlug zijn blik neer en zag de aansteker die zijn vriend gebruikte. ‘Hé,’ zei hij verrast. ‘Die heb ik je gegeven.’ Hij had gedacht dat Yrla die allang weggetieft had.
Yrla
Yrla kuchte een beetje ongemakkelijk. “Uh, ja klopt. Fijn ding.” Yrla nam een flinke hijs van zijn sigaret. Waarom hij zich opeens zo ongemakkelijk voelde, wist hij ook niet zo goed. Hij keek Nish even vanuit zijn ooghoeken aan, maar richtte ze toen weer op het donkere terrein. “Toen hadden we wel andere feestjes als dit,” Probeerde hij met een halve grijns de aandacht ergens anders op te leggen.
Nish
Nish grinnikte. ‘Ja, ze zijn een stuk beschaafder geworden.’ In elk geval zo beschaafd dat hij zich niet kon voorstellen dat iemand een ander zou aftrekken in een openbare ruimte, bedacht hij met schaamte. Of om de hoek van een gebouw, waar iedereen er ook zomaar tegenaan kon lopen. Hij schudde de herinneringen met moeite van zich af. ‘Het had wel wat, die geheime feesten. Het voelde toch als een soort protest ofzo.’
Yrla
Yrla trok een mondhoek op. “Je zou bijna in staat zijn het opnieuw te doen, met al die regels die erbij zijn gekomen.” Yrla glimlachte wrang. Hoewel de school al een gevangenis was op zich, voelde hij zich gek genoeg nog meer opgesloten dan ooit. Het feit dat ze in de avond niet eens meer hun house uit mochten, hét moment waarop hij vaak nog zijn laatste rondje deed. Dat had hij nu naar eerder moeten verplaatsen en dat viel hem toch niet helemaal lekker.
Hij kon zich echter niet herinneren dat de straffen toen net zo zwaar wogen als die nu. Maar Nish en hij waren dan natuurlijk ook nooit betrapt. “Werd het toen ook al zo zwaar gestraft, mocht je betrapt worden?” vroeg hij toch enigszins nieuwsgierig. Yrla had er maar nauwelijks was van meegekregen. De feesten hielden vrij snel na alles wat gebeurd was ermee op en daarna begonnen de regels ook steeds meer te versoepelen.
Nish
‘Ik heb gruwelijke verhalen gehoord toen ik net op school aankwam, al weet ik niet precies wat daarvan waar was. Mensen die zelfs geëxecuteerd werden. Waar als straf experimenten op werden uitgevoerd of waarbij je als hulpmiddel werd gebruikt voor iemand anders. Een soort levende dummy.’ Zijn blik dwaalde weg, de duisternis in. Zo’n vijftig meter verderop stond een zoeklamp. ‘Maar een paar maanden later werd de school gesplitst. Toen veranderde het bestuur – en ook hun aanpak. Kris en ik zijn weleens gepakt en toen moesten we gewoon nablijven, of we kregen een week lang alleen droog brood te eten. Maar die schokbanden…’ Als hij terugdacht aan dat ellendige ding, voelde hij de stroomstoten weer door zijn nek trekken. ‘Nou ja, het levert geen permanente schade op. Maar prettig is het niet.’
Yrla
Yrla zei niets. Hij had nog nooit eerder een schok gehad, maar hij kon het zo voorstellen dat het absoluut niet prettig was. Ergens was daar nog steeds de neiging, nu misschien nog wel meer dan ooit, om de regels aan zijn laars te lappen. Hoe zwaarder de straffen werden, hoe meer hij die neiging kreeg. Ook al wist hij heus wel dat het niet goed zou aflopen voor hem.
En voor Jester. Dat was dan ook nog de enige reden dat hij hier zat en dat hij de neiging zo goed mogelijk probeerde te onderdrukken. Hij wilde zijn oude vriend geen pijn aandoen.
”Ik hoop maar dat dit tijdelijk is. Anders juich ik het straks nog haast toe dat Zebediah de school neerhaalt.” Yrla zuchtte. “Al zijn we dan waarschijnlijk geen haar beter af.”
Nish
‘Het zou mooi zijn als we hem daarvoor kunnen gebruiken en hem daarna zelf uitschakelen.’ Maar ja, als dat mislukte dan werden ze straks allemaal gehersenspoeld en dan was er zelfs geen schoolbestuur meer die daar een einde aan kon maken. ‘Trek je het nog een beetje?’ vroeg hij zacht. ‘Doen alsof je een van de bad guys bent?’
Yrla
“Tot nu toe heb ik gelukkig nog niet heel veel echt erge dingen hoeven doen.” Yrla haalde even een hand door zijn haren heen. Hij wilde er eigenlijk niet teveel over nadenken, over zijn rol. Hij moest dit gewoon doen en als hij door het mandje viel, was dat zijn eigen verdiende schuld. “Maar dat betekent niet dat ik dood ga van de zenuwen elke keer dat ik naast Zebediah sta. Ik moet zo opletten op mijn woorden.” Hij was dan ook niet heel blij dat Romeo terug was, het feit dat de jongen zijn gevoelens aan kon voelen, maakte dat hij ergens bang was dat hij door de mand viel. Misschien moest hij zijn best doen de komende tijd meer grip te krijgen op zijn gevoel, het meer te onderdrukken. Maar goed, hoe deed je dat?
Nish
‘Ja, dat kan ik me voorstellen. Ik denk niet dat ik mijn gezicht in de plooi zou kunnen houden.’ Even was het stil en Nish dacht dat het beter was om een ander onderwerp aan te snijden. Even zocht hij daar verwoed aan, maar toen dacht hij aan zijn plan voor morgen. Hij stootte Yrla zachtjes met zijn elleboog aan. ‘Ben je trouwens in voor een partijtje paintball morgen? Ik moet subtiel twee broers met elkaar opzadelen.’
Yrla
“Paintbal? Altijd,” zei hij met een grijns. Yrla liet even de gedachte door zijn hoofd glijden, maar hij had geen idee wie van de school broers van elkaar waren. Hij had niet het idee dat hij zijn broer hier op school had gezien, niemand leek in ieder geval op zijn foto. “En wie zijn degene die we even subtiel met elkaar moeten opzadelen?”
Nish
Nish grijnsde. ‘Als ik zeg dat Onyx een broertje heeft, kun je dan raden wie het is?’
Yrla
Onyx had een broertje. Wel.. Merrin was het niet, die was familie van Vienna. En Jester zou het vast ook niet zijn. Adam maybe? Ze hadden altijd al een vreemde band gehad. In de andere houses kon hij zich ook niet echt iets bedenken. Of nou ja, bij de Rhino’s bleef hij haken op Damon, die misschien toch wel iets weg had van Onyx als je er zo over na dacht en Azrael. Het zou in ieder geval niet Peter zijn, want Yrla had niet het idee dat dat nu de persoon was waar Nish graag mee zou paintballen.
”Ik blijf haken op Adam, Azrael of Damon,” zei hij bedenkelijk. “Of nou ja, het moet een van die gasten bij de Elephants zijn, maar die ken ik niet zo goed.”
Nish
De andere suggesties waren eigenlijk ook nog best legit, al had Adam vast niet voor moeilijkheden gezorgd. ‘Damon,’ zei hij toen. ‘En ze vinden het allebei nogal ongemakkelijk en zijn nou niet echt sociale wonderen. Komt natuurlijk goed uit dat ik met beide goed bevriend ben, dus met jou erbij is het gewoon een uitje met m’n drie beste maatjes en ik roep straks gewoon dat ik per se met jou in het team wil.’
Yrla
Yrla grijnsde. “Dat begrijp ik. Ik heb al flink geoefend. We hakken die twee gewoon in de pan!” Yrla’s ogen begonnen te glinsteren en hij had haast al zin om op te springen en nu die paintbalgeweren te gebruiken. Het vooruitzicht op iets van een wedstrijdje of een sport of spel liet zijn fanatisme groeien. “We kunnen wel naar de plek in het bos waar ik van de week was, dat was een mooie open plek met daarom heen genoeg bomen om achter te verstoppen.”
Nish
‘Ik vind het helemaal prima.’ Het enthousiasme in Yrla’s ogen deed iets in zijn maag kriebelen en hij had nu al zin in de volgende dag. Hij nam nog een trek van zijn sigaret en keek omhoog naar de sterren. Achter hen klonk de muziek nog, maar hij voelde niet de drang om weer naar binnen te gaan. Of om gezelschap te krijgen, dacht hij toen de deur openging. Dat was niet helemaal waar – als het Onyx en Jester waren zou hij dat niet erg vinden, maar hij had weinig zin in Vienna en Safira. De laatste had een vest aan en de capuchon over haar hoofd getrokken.
‘Zijn jullie het feestje nu al zat?’ vroeg Safira terwijl ze naar hen toe liep en zich op de rand van de veranda hees – zodat ze net zijn uitzicht verpestte.
Vienna
Vienna aarzelde. Ze had nu niet echt zin in Nish en de had gedacht dat Safira ook een hekel had aan Nish. Maar goed, als ze een hekel aan hem had, was ze misschien ook wel gaan zitten met een plan. Een beetje onwennig ging Vienna naast Safira zitten, tegenover Yrla. Ze gunde haar beste vriend even een glimlach. Tja, waarom zou ze eigenlijk niet hier gaan zitten. Yrla was toch ook haar beste vriend? Ook al hadden ze elkaar weinig gesproken de laatste tijd voor haar gevoel.
”Wie zegt dat we hier niet net zo'n groot feest kunnen bouwen?” Hoorde ze Yrla reageren. Ze had het gevoel dat er een andere opmerking op zijn lippen had gelegen, maar met een blik op Safira had hij zich ingehouden.
Waarschijnlijk iets beledigends. Vienna grinnikte. Het was toch bijzonder om te zien hoeveel invloed Safira op haar beste vriend had.
Safira
Het had haar niet lekker gezeten dat die twee jongens zo lang buiten zaten. Ze betwijfelde dat Yrla bi was, toch kon ze het idee niet loslaten dat er meer tussen deze twee speelden dan ze wilde.
Dus misschien toch. En dan was Nish wel een hele grote concurrent.
‘Goed plan. Waar zit je aan te denken?’
Yrla
Dat jullie weer naar binnen gaan en ik hier met Nish zit te chillen. De gedachte speelde door zijn hoofd en had ook al op het puntje van zijn tong gelegen. Toch hield hij zich in, na de geslaagde date wilde hij niet meteen zijn eigen kansen weer verpesten, ook al had hij nu niet echt behoefte aan Safira. Met groot feest had hij dan ook meer een grapje gemaakt, dan dat hij nu werkelijk iets wilde doen op de veranda hier.
”Aan hoe prima deze peuk me smaakt en ik er straks nog wel eentje wil,” zei hij, terwijl hij nog een hijs nam.
Safira
Safira trok haar neus op. Ze vond sigarettenrook stinken en verre van aantrekkelijk. Natuurlijk had ze al wel meegekregen dat hij soms rookte, maar in haar mensengedaante stonk het meer dan als draak. ‘Nou, dat klinkt inderdaad wel als een wild feestje,’ zei ze hoofdschuddend. ‘Nou ja, niet dat ik daar zo weg van ben.’ Ze keek Vienna even aan. ‘Kunnen we niet Truth or Dare doen, ofzo?’ Wie weet kon ze nog iets beschamends bij Nish omhooghalen, ofzo. Na alle kutstreken die hij Fox had geleverd, had hij dat wel verdiend.
Yrla
Yrla trok een wenkbrauw op. Truth or dare? Serieus? Yrla wist niet precies waar het vandaan kwam, maar het irriteerde hem verschrikkelijk dat Safira zo binnen was gedrongen in zijn gesprek met Nish en nu de overhand nam. Normaal zou hij niet terug deinzen van zulke party spelletjes, maar om een of andere reden voelde Safira nu als een indringer, iemand die hij nu op dit moment hier niet wilde hebben. Hij had wel lekker chill hier met Nish gezeten. Gewoon even lekker met zijn twee.
Yrla zei echter niets. Hij hoopte dat Nish het idee zou afkaatsen en dan kon hij het daar wel mee eens zijn.
Nish
Het was niet de eerste keer dat hij het gevoel kreeg dat Safira hem niet mocht. Het feit dat ze zo verbonden met Dezi was geweest, zorgde er ook voor dat hij op zijn hoede was. Iets vertelde hem dat hem iets vernederends te wachten stond als hij met het spelletje instemde. ‘Ben je daar niet tien jaar te oud voor?’ vroeg hij met opgetrokken wenkbrauwen. ‘Al heb je natuurlijk wat jaren gemist.’
Ze wierp hem een donkere blik toe. ‘Nee, die opmerking is lekker volwassen zeker.’
Nish grijnsde alleen terwijl hij de laatste trek van zijn sigaret nam
Vienna
“Ik doe wel mee,” zei Vienna met een glimlach, om toch nog een beetje Safira te steunen. Ze kon wel zien aan beide jongens dat ze nu niet echt trek hadden in een spelletje Truth or Dare. “En Yr ook wel,” zei ze voor de jongen kon spreken. De blonde jongen trok zijn wenkbrauwen op en keek haar met grote ogen aan.
Vienna zond hem alleen een lieflijke glimlach toe en keek naar Safira. “Wil jij beginnen dan?” Vroeg ze glimlachend, het feit negerend dat ze heus wel zag dat Yrla niet zoveel zin in dit potje had. Maar daar moest hij zichzelf maar even overheen zetten. Ze wilde hem sowieso iets meer richting Safira hebben dan naar Nish, dus hij moest maar gewoon even niet zo moeilijk doen.
Safira
Safira was blij dat Vienna haar was bijgevallen, want Nish opmerking was nogal stekelig geweest en ergens had ze toch verwacht dat Yrla hem een por met zijn elleboog zou geven. ‘Nou, geef mij maar een dare,’ zei ze tegen Vienna.
Nish
‘Ga een rondje om het terrein rennen,’ opperde Nish. Hij grinnikte kort en wisselde een blik met Yrla, die hier net zo veel zin in had als hij. Dan zijn we daar ook meteen van af.
‘Misschien dat jij de sociale regels nog steeds niet helemaal snapt, maar er is een reden dat ik Vienna aankeek toen ik dat zei,’ antwoordde Safira met een snuif.
Nish trok zijn wenkbrauwen op en hield maar voor zich dat ze regels niet echt gespecificeerd had, maar hij wilde ook weer niet als twee kleine kinderen lopen bakkelijen.
Vienna
Oei, Vienna merkte wel de spanning tussen Nish en Safira. Opeens vroeg Vienna zich af waardoor het kwam dat Safira zo'n hekel had aan Nish. Ze had het wel gemerkt dat haar vriendin hem niet mocht, maar wist eigenlijk niet eens waarom. Ze nam zich voor het later te vragen.
”Uhm…” Vienna schudde even haar hoofd. “Schrijf je naam op iemands lichaamsdeel wat je zelf mag bepalen,” maakte ze er maar van. Vienna had het idee dat ze al wist wat Safira zou kiezen, dat ze voor Yrla zou kiezen, dus dat mocht ook wel duidelijk zijn voor Nish.
Safira
Ergens leek het haar wel grappig om met permanent marker haar naam op Nish’ voorhoofd te zetten, maar ze vermoedde dat Yrla het niet zo grappig zou vinden als zij en Nish was het nou ook weer niet waard om haar glazen bij Yrla in te gooien. Vienna vertelde haar dat er een stift onderweg was als ze de deur opendeed, dus ze liet zich van de balustrade zakken en liep naar de deur, waar het object al netjes in de lucht hing te wachten tot er werd opengedaan.
Met de stift keerde ze terug. ‘Nou Yrla, laat je broek maar zakken.’ Ze stak haar tong naar hem uit. Als ze met z’n tweeën waren had ze dat misschien nog gesuggereerd, maar niet waar Nish met zijn neus bovenop stond. ‘Geintje. Ik ga voor die gespierde buik van je.’
Yrla
Yrla kuchte een beetje ongemakkelijk. Als Nish en Vienna er niet met hun neus bovenop hadden gezeten, had hij misschien nog wel een opmerking terug gehad. Dat ze dat eerst moest verdienen ofzo, voor ze haar naam erop mocht zetten. Nu wist hij zichzelf niet zo goed een houding te geven,
Ergens wilde hij weigeren, maar hij wilde zich ook niet laten kennen tegenover de rest. Dus trok hij braaf zijn shirt uit. Hij was allang blij dat ze niet op zijn hoofd schreef ofzo.
Safira
Het verraste haar dat Yrla niet even zijn shirt omhoog trok, maar hem helemaal uittrok, alsof hij een heel kunstwerk van haar wilde. Ze gebaarde dat hij moest gaan staan, liet de vingers van haar linkerhand over zijn borst glijden en begon met de andere haar naam te schrijven, net boven de rand van zijn broek.
Yrla
De punt van de stift kriebelde op zijn buik en hij moest behoorlijk zijn spieren aanspannen om niet te gaan lachen. Toch trok zijn huid af en toe onder het kriebelen de gevoel en Yrla was haast opgelucht dat het voorbij was. Het leek hem beter (en een stuk stoerder) als sommige mensen onder hen niet wisten dat hij behoorlijk slecht tegen kietelen kon.
Hij keek even naar Safira haar naam, die vlak boven de rand van zijn broek stond. Voor hem stonden de letters natuurlijk op zijn kop. “A-ri-fas… Wat een bijzondere naam,” Plaagde hij haar.
Safira
Safira wiebelde met haar wenkbrauwen. ‘Mijn sexy stagename.’ Ze gaf hem een knipoog. ‘Als je nou de juiste dare kiest, zie je daar misschien ook wat van. Dus, truth or dare?’
Yrla
“Truth,” zei hij met een halve grijns. Hij was niet van plan Safira echt te geven wat ze wilde. Of dit had een strik moment moeten zijn, dan had die dat wel gedaan. En dat zou toch jammer zijn. Yrla schudde zijn hoofd, hij dacht hier teveel over na.
Safira
Stiekem was ze daar blij om, want dit was toch meer grote mond-klein hartje. ‘Hmm.´ Het lag voor de hand om iets te vragen over zijn seksleven, maar ze wilde ook weer niet overkomen alsof ze heel oppervlakkig was. ‘Waarom heb je het voor het laatst gehuild?’
Yrla
Gehuild… Het was iets wat hij niet veel deed, maar de afgelopen weken leek het elke keer weer omhoog te kruipen. Vorige week zondag nog had hij alles laten gaan en van de week een paar keer als niemand het zag. Al was dat om andere redenen. Eigenlijk was de hele week best emotioneel geweest, maar hij had geen zin om dat op te rakelen.
”Bij de Frank en Frey film,” loog hij deels. Die film vermeed hij al jaren, maar om een of andere reden kon hij werkelijk een traantje pinken bij die belachelijke film. Maar het was het meest onschuldige antwoord wat hij kon bedenken. “Ik kan er niet tegen als ze Frey daar achterlaten.” Yrla trok zijn mondhoeken even omhoog en keek vlug naar zijn beste vriendin. “Vie? Truth or Dare?”
Nish
Nish grinnikte om dat antwoord. Vanochtend had Yrla nog tranen in zijn ogen gehad, dus hij geloofde er geen barst van dat het de laatste keer was geweest. Niet dat het uitmaakte, bij zo’n spelletje als dit, wat hen ook nog min of meer was opgedrongen. ‘Laat het Fox maar niet horen, dan bombadeert hij je als zijn nieuwe BFF en zit je vast aan een marathon zielige hondjes kijken.’
Vienna
Vienna schoot zachtjes in de lach. Het was dat ze zelf naast hem gezeten had en ze wist dat Yrla dat echt had gedaan, anders had ze het nu afgedaan als bullshit. Vienna nam echter niet de moeite hem erop te wijzen dat hij nu loog, want het was echt niet de laatste keer dat hij huilde, maar ze ging haar beste vriend echt niet voor de boeg gooien met die andere twee erbij.
”Oh, de horror!” Hoorde ze Yrla antwoorden. Vienna zag hoe Yrla naar haar wees. “Zij is anders net zo erg hoor.” Vienna keek zogenaamd verbaasd naar Yrla. “Wie ik?” Vroeg ze met een lach. “Ik weet van niets.”
Uiteindelijk ging ze voor een Truth. “Wat vind je het meest fantastisch aan mij?” Vroeg hij met een grijns. Vienna trok haar wenkbrauwen op. De grijns op zijn gezicht ontging haar niet en ergens warm de het Vienna op dat ze weer een glimp van de ‘oude’ Yrla zag. “Zeker niet je ego,” kaatste ze terug. Daarna dacht ze na over wat Yrla vroeg. “Wel, je bent zorgzaam en een goede luisteraar,” gaf ze aan hem terug. Vienna dacht dat ze Yrla even van kleur zag verschieten. Dat paste natuurlijk niet bij zijn ‘stoer’ zijn, maar het was zeker wel waar.
Vienna haar ogen gingen van de blonde jongen naar de jongen naast hem. Ze had hier eigenlijk geen zin in, maar goed. Nish was de enige die nog niet geweest was. Al kon ze hem ook prima overslaan als ze dat wilde.
Nish
‘Mij mag je gerust overslaan hoor,´ meldde Nish toen hij Vienna’s niet al te vriendelijke blik opving. ‘Zoals ik al zei, ben ik toch niet zo weg van dit spelletje.’ In elk geval niet met twee mensen die net zo lief zien dat ik wegga.
Vienna
Vienna haalde haar schouders op en draaide zich toen naar Safira. “Goed, jouw beurt dan.”
Safira
‘Dan je ook wel ophoepelen,’ vond Safira. ‘Ik heb wel een vraag voor je, overigens. Wat de fuck doe je hier eigenlijk, in het Panther-house? Waarom woon je niet gewoon bij de Buffalo’s?’
Nish
Nish haalde zijn schouders op. ‘De mensen zijn hier leuker.’
Safira
Safira snoof. ‘Tot ik kwam, sliep je anders alleen op een kamer. Mij maak je niet wijs dat er niet meer aan de hand is.’
‘Het gaat je niks aan wat ik hier doe,’ zei hij met een ijzigheid die ze eigenlijk niet van hem verwacht had. ‘Jij bent hier ook maar te gast.’
‘Ik woonde hier al bijna zes jaar.’ Ze liet zijn blik niet los, het was duidelijk dat hij iets te verbergen had. Wat als het Yrla in gevaar zou brengen? Ze wist dat hij Kris ook aan de school had uitgeleverd, misschien had hij met Yrla wel net zulke nare plannen.
‘En toch durf ik te wedden dat ze eerder jou op straat zetten dan mij.’
Yrla
Wauw, de sfeer was opeens omgeslagen. Er leek opeens een ijzige kou te hangen en Yrla vroeg zich af of Safira dat nog kon met haar gave. Een beetje ongemakkelijk keek hij van beide heen en weer. Sinds wanneer hadden die zo'n hekel aan elkaar? Was dit de hele tijd al zo geweest? Had hij iets gemist?
Safira
Safira had geen idee waar het op sloeg, maar ze had er geen zin om er verder op in te gaan
‘Nou, dan mag jij de volgende aanwijzen.’
Nish
Nish had hier nog steeds weinig zin in, maar goed. ‘Nou goed dan.’ Hij keek Yrla aan. ‘Truth or dare?’
Yrla
Yrla herinnerde zich maar al te te goed wat er gebeurd was bij zijn vorige dare die hij van Nish had gekregen. Ergens was hij bang dat er weer zo'n dare aan zat te komen. Hoewel toen met Kris en Nish best uitdagend en leuk was geweest, had hij dat nu gewoon… Liever niet. “Doe maar een Truth weer.” Hij zag Vienna een wenkbrauw optrekken. Een tweede keer truth was voor hem bijzonder, meestal ging hij voor de dares. “Wat? Ik zit lekker,” verdedigde hij zichzelf.
Nish
Een truth… Die vond hij nog best moeilijk. Wat-ie wilde weten, had hij zo onderhand wel gevraagd. Hij dacht weer aan wat Adam gezegd had, dat Yrla biseksueel was. Dat hij wel een kans maakte. Dat ging hij hem nu heus niet voor de voeten smijten, maar ergens voelde hij gewoon aan Safira de behoefte om te laten zien dat ze hem heus nog niet ‘geclaimd’ had. ‘Goh.’ Hij leunde wat naar achteren in de stoel en keek naar de sterrenhemel. ‘Nou misschien moet ik jouw voorbeeld volgen en ook maar complimentjes vissen. Dus… hoe zoen ik?’
Yrla
“Wat?” Vroeg hij totaal uit het veld geslagen. Hij had de dare vermeden, zodat hij zulke dingen niet hoefde te doen. Maar misschien had hij ook niet anders kunnen verwachten van Nish. Toch voelde het een beetje alsof Nish hem voor schut zette bij de meiden. Of hij een soort van voor de leeuwen gegooid werd. Hij had nooit, maar dan ook nooit iemand, verteld over de zoen met Nish. Nou ja, op Dezi en Vienna na dan. En zelfs voor de neus van Vienna voelde hij zich ongemakkelijk.
”I-ik…” De zoen met Nish vloog door zijn gedachten heen en zijn eerste natuurlijke reactie was dat hij er niet aan mocht denken. Hij voelde een soort gif van uit zijn nek omhoog kruipen, zijn spieren spanden zich aan en hij durfde Nish nauwelijks aan te kijken.
Zie je nou wel! Smerige verlangens. Zelf nu kan hij ze niet opzij zetten en wil hij wat van je. Schreeuw dat je het smerig vond, absoluut ranzig. Hou hem uit je buurt, voor het erger wordt.
Maar voor het eerst twijfelde Yrla aan die gedachte. De zoen met Nish gleed door zijn gedachten heen. Had hij het toen ook echt smerig gevonden? Hij.. hij wist het niet. Hij had niet echt het idee dat hun eerste kus al verkeerd was geweest. Hij was alleen zo vaag… Alles van dat werd overschaduwt door de herinnering die erna volgde. En de schreeuwende stemmen die zeiden dat hij het vies moest vinden. Hij wist alleen niet of hij dat ook echt gedaan had.
Yrla keek op naar Vienna. Hij zag aan haar blik dat ze een idee wat er door zijn hoofd ging. Hij herinnerde haar woorden en de flauwe glimlach op haar gezicht stelde hem iets gerust. “... weet het niet,” maakte hij aarzelend zijn zin af. Aan Vienna’s trekken van haar mond te zien, was dat het goede antwoord en hij voelde zich er eigenlijk best tevreden mee. Hij voelde de spanning ook gelijk uit zijn schouders zakken. Al durfde hij Nish niet aan te kijken.
Safira
Safira schoot in de lach. ‘Auch. Nou, je hebt allesbehalve een onuitwisbare indruk gemaakt.’
Het verraste haar – nee verbijsterde haar – dat Yrla en Nish blijkbaar met elkaar gezoend hadden, maar het klonk nou niet alsof ze concurrentie van hem hoefde te verwachten. Als Yrla Nish ook had gewild, waren ze vast allang een koppel geweest.
Nish
Auch, inderdaad. Hij gaf Yrla een elleboogstootje. ‘Zeg, je hoefde niet volslagen eerlijk te zijn hoor. Dat deed je bij de vorige vraag ook niet.’ Hij grijnsde – al wist hij zeker dat hij eruitzag als een boer met kiespijn. Hij had ook helemaal geen eerlijk antwoord verwacht. Gewoon, een beetje geinend. De hoop die Adams boodschap had aangewakkerd, zakte weer weg. Als Yrla hem inderdaad een beetje leuk vond, had ie echt niet zo’n lauw antwoord gegeven. Hij kwam overeind en strekte zijn rug. ‘Nou, voor de complimenten hoef ik dus ook niet te blijven. Veel plezier nog,’ zei hij met een ongemeende knipoog, waarna hij de campus binnenging.
Yrla
Yrla werd nu toch een beetje onrustig. Safira haar lachen voelde alsof hij uitgelachen werd. Was hij eindelijk een keer eerlijk, wist hij eindelijk een keer die stem te negeren en dan kreeg hij dit. Was het dan toch niet goed? Zelfs Nish reageerde heel lauw. Het voelde zelfs alsof hij Nish er een beetje mee beledigd had en hij voelde zich er verschrikkelijk onder. Toch was het Safira haar lachen dat hem het meest dwars zat. Ze lachte hem uit, vast omdat ze nu wist dat hij met een jongen gezoend had. Zie je wel, zie je wel dat…
”Safira, naar binnen. Er komt iemand aan,” hoorde hij Vienna sissen. Voor hij het wist, was Safira verdwenen en was hij alleen met Vienna. Hij hield zich groot voor degene die zou komen, maar zelfs na een paar minuten zag hij niemand. “Ik zie niemand,” zei hij tegen Vienna. Vienna glimlachte. “Nee, er is ook niemand. Maar nu is ze even weg,” zei Vienna met een grijns.
Yrla keek even met een flauwe glimlach naar zijn vriendin naast hem. “Ik ben super trots op je, weet je dat?” Yrla voelde een blos op zijn wangen stijgen en wendde zijn gezicht af van Vienna. “Zo voelt het niet.” Het voelde alsof hij iets toegegeven had, eindelijk, en toch werd hij erom uitgelachen. Misschien zat er toch wat waarheid in Dezi haar woorden. Vienna sloeg een arm om hem heen. “Zij weten niet wat je hebt doorgemaakt, of wat je hebt moeten doen om hier te komen.” Yrla voelde een rilling over zijn schouders lopen en hij probeerde Vienna haar arm af te schudden, maar die gaf niet mee. “Oh, kom op, Yr! Je ziet het zelf toch ook? Je raakte niet in paniek, ging niet opeens schelden, gaf zelfs toe dat je Nish gezoend hebt zonder dat er ook maar enige wrok bij te voelen of boos te worden. Dat is toch een overwinning?”
Yrla wees naar de plek waar Safira had gezeten. “Maar ze lachte me uit!” Vienna grinnikte. “Nee, ze lachte Nish uit. Het is niet heel goed voor je ego als iemand zegt dat die niet meer weet hoe het zoenen was.” Yrla keek iets onzeker opzij naar Vienna. “Wat ook niet heel netjes was natuurlijk,” zei ze met een kleine glimlach.
Vienna
Vienna zag wel dat Yrla nog steeds niet helemaal zeker was van zichzelf. Dus stootte ze hem nog eens aan. “Niet zo piepen. Als zij hadden geweten hoe groot dit voor je was, dan hadden ze ook gejuicht.”
Dat bezorgde een glimlach op Yrla zijn gezicht. “Ik.. Toen hij dat vroeg… De neiging was er wel, maar ik besefte denk ik gewoon dat ik herhaalde wat ik gehoord had en niet eens echt weet wat ik er zelf van vind.” Vienna glimlachte, ze vond het haast verrassend dat Yrla dit met haar deelde, ook al deed hij dat meer de laatste tijd. “Dat is alleen maar goed toch? Dan begint het eindelijk zijn grip te verliezen.” Glimlachend nestelde ze zich tegen Yrla aan. Ook hij leek nu tevreden en de aankomende paniek die ze aan had zien komen, was ver weg. Yrla was toch van een heel eind gekomen.
”Wat hebben die twee eigenlijk tegen elkaar?” Hoorde ze Yrla na een tijdje vragen. Vienna aarzelde. “Ik weet het niet… Ik heb het nog niet gevraagd.” Ze keek naar de blonde jongen naast hem. Hoewel ze hem graag met Safira zag, zag ze hem vooral graag gelukkig. “Maar ik denk wel dat jij een deel van het probleem bent.” Yrla keek Vienna met opgetrokken wenkbrauw aan. “Ah, kom op, Yr. Ze vechten beiden om je aandacht.”
Yrla
Echt? Hij keek verbaasd naar Vienna. Die lachte alleen maar terug.
Vechten om zijn aandacht? “Waarom?” Vroeg hij zich oprecht af. Vienna grinnikte. Yrla voelde hoe ze met haar vuist op zijn hoofd tikte. “Gebruik die eens daar.”
Yrla dook weg onder haar aanraking. “Hee,” zei hij zogenaamd beledigd. Hij keek terug naar Vienna, met een glimlach op zijn gezicht. En trok haar daarna in een knuffel. “Thanks Vie. Voor alles.” Hij hoorde haar een zachte graag gedaan mompelen.
Ze bleven nog even een tijdje zo in stilte met zijn twee zitten en gingen uiteindelijk weer naar binnen. Daar aarzelde de jongen. Hij zag Nish bij de anderen staan en ergens was hij geneigd om naar de jongen toe te lopen. Toch voelde hij zich ook een beetje teveel en liep maar door naar zijn kamer. Want Safira had hij ook niet echt zin in, dus liep hij door naar zijn kamer.
Nish
Nish had geen zin gehad om terug te gaan naar de anderen, maar net voordat hij de trap op had willen gaan, kwam Onyx terug van een toiletbezoek en die had hem – niet meer helemaal nuchter – teruggesleurd naar de woonkamer. Daar had Nish zich gerealiseerd dat hij Onyx nog niet gezegd dat hij van plan was om te paintballen morgen en vervolgens was de Panther alvast hardop zijn tactiek aan het uitdenken, die Jester moest goed- of afkeuren. Die had allang door dat Nish van plan was Damon en Onyx daar in een situatie te forceren, maar Onyx was niet meer zo heel scherp – of was dat als het op persoonlijke dingen aankwam misschien ook wel nooit geweest. Nish had zichzelf ook maar een glas sinaasappelsap met een flinke scheut wodka ingeschonken, hopelijk hielp dat hem ook om dat rotgevoel af te schudden.
Vienna
Vienna zag wel dat Yrla hem af taaide. Hoewel hun gesprekje echt fijn was geweest, merkte ze ook wel dat hoe de anderen op hem gereageerd hadden ook niet in de koude kleren gingen zitten.
Vienna liet haar ogen door de kamer glijden en haar ogen bleven steken op Nish. Hoewel ze echt wilde dat Yrla voor Safira zou kiezen, zag ze ook heus wel wat de jongen voor hem betekende. Ze was toch wel benieuwd wat Nish van Yrla wilde. De strijd in zijn hoofd was al moeilijk genoeg, ze wilde niet dat het voor niets nog lastiger werd.
Vienna zag Safira zo snel even niet en dus liep ze op Nish af. Die stond bij Jester en Onyx, en die kon ze niet echt hebben dat ze mee konden luisteren. Ze ging vlak achter Nish staan. “Heb je even?”
Nish
‘Liever niet,’ bromde hij. Toch zette hij een stap bij Jester en Onyx vandaan en keek haar vragend aan.
Vienna
“Ik sta hier ook liever niet, hebben we dat gemeen.” Vienna keek even op naar de jongen naast haar. Ze vond hem nog steeds een klootzak, maar ze moest haar eigen ding eruit laten. “Wat wil je van Yr?” Vroeg ze maar op de man af.
Nish
Nish trok zijn wenkbrauwen op. ‘Wat de fuck is dat voor vraag?’
Vienna
Vienna haalde haar schouders op. “Eentje waarbij ik kan inschatten wat ik wel voor Yrla kan doen en wat niet.” Vienna trok haar wenkbrauw op. “Hij is mijn beste vriend, Nish,” zei ze, terwijl ze even haar wenkbrauwen op trok. “Ik wil hem gewoon beschermen.”
Nish
‘Tegen wát?’
Vienna
Het irriteerde Vienna hoe Nish reageerde, maar ze hield zich voor dat ze dit niet tegen zichzelf deed. “Een terugval of dat hij zichzelf haat. Of in paniek raakt. Of ongelukkig is.” Vienna keek Nish strak aan, ze was niet van plan zich hierin in te geven.
Nish
‘Ik heb geen flauw idee waar je het over hebt.’ Of waarom Yrla zichzelf ook maar zou haten. Ja, hij wist wel dat hij in het verleden niet de netste jongen was geweest, maar het viel in het niet bij wat Nish anderen had geflikt en hij kon zich niet voorstellen dat Yrla dát wel kon vergeven, maar niet wat hij zelf bij een paar naamlozen had gedaan. En een terugval, met wat? Had hij een of andere verslaving gehad? Ze liep toch niet te janken om die paar sigaretten?
Vienna
“Dezi,” zei ze geïrriteerd. ”Laat dat je een belletje rinkelen? Ik kan me niet voorstellen dat hij daar niet over geopend heeft.”
Nish
‘Ja, ik weet van haar antihomocampagne,’ reageerde hij geïrriteerd. ‘En nu wat? Gaat-ie daar weer vol in mee? Hij weet wat ik ben en als ie daar nog problemen mee heeft weet-ie dat verdomd goed te verbloemen.’
Vienna
Vienna zuchtte diep.
Niet op ingaan. Ze wreef met haar vingers door haar ogen heen. “Je begrijpt me verkeerd.” Waarschijnlijk maakte ze het nu alleen maar erger. “Ik wil voorkomen dat die gedachten de overhand weer nemen.”
Vienna keek op naar Nish. “Maar laat maar. Ik dacht Yrla te helpen, maar ik zie al hoe de bui ervoor staat.”
Vienna draaide zich weg van Nish. Het was maar weer eens overduidelijk waarom Nish niet bij Yrla paste.
Nish
‘Wees dan eens wat minder vaag, mens. Als ik je verkeerd begrijp, leg dan uit wat je wel bedoelt. En schuif het niet op mijn bui af als je jezelf niet goed kan verwoorden, want het is me nog steeds niet duidelijk wat je nou wil horen.’ Hij wierp haar een geïrriteerde blik toe, hij kon geen zak met dit gezwets.
Vienna
Vienna draaide zich terug naar Nish. “Wat je van hem wil. Of dat gewoon vriendschap is of meer. En dat jij mijn uitleg niet begrijpt, kan ik niets aan doen. Hij is mijn beste vriend, ik wil hem beschermen. Dat zou genoeg moeten zijn. Je bent zelf degene die het ingewikkelder maakt.”
Nish
‘Dat weet hij allang,’ bromde Nish. ‘En jou gaat het geen reet aan.’
Goed – Yrla wist de waarheid niet. Maar het was nu wel duidelijk dat ze bang was dat Yrla weer helemaal in z’n oude anti-homo-gevoelens zou terugvallen als duidelijk werd dat Nish wél meer voor hem voelde, dus hij moest maar de schijn op zien te houden dat dat niet zo was. Er trok een spiertje in zijn kaak.
Nou, ga ervoor Safira.
Vienna
“Weet ie dat?” vroeg Vienna argwanend. Ze geloofde er geen ene reet van. Ze had de neiging om te schreeuwen dat hij het dan maar uit moest zoeken. Dat ze hem wel aan Safira koppelde. Maar ze wilde Yrla niet voor de boeg gooien, zeker aangezien hij geen idee had dat hij Nish waarschijnlijk leuk vond.
Vienna zuchtte. Oke, ze had haar antwoord, maar ze wist niet of ze er echt blij mee was. Nish was nog altijd een lul en alle rode vlaggen begonnen te wapperen als hij in de buurt was. Dit met Safira moest gewoon lukken, want ze wilde niet dat Yrla een hele identiteitscrisis doorging voor een lul die er niets mee deed.
Vienna liep hoofdschuddend bij Nish vandaan en zich tussen de anderen naar Safira. Nog vol van irritatie stapte ze op haar vriendin af. “Kunnen we die klootzak alsjeblieft binnenkort opknopen aan de hoogste boom?”
Nish
Yrla was niet met Vienna de kamer ingekomen, wat waarschijnlijk inhield dat hij naar zijn kamer was gegaan. Waarom kon hij niet zo goed inschatten. Zijn hoofd voelde nogal vol na alles wat Vienna net had gezegd en hij wist ook niet echt wat hij daarmee aan moest. Hij had eigenlijk gewoon even behoefte aan een momentje voor zichzelf, even zonder Yrla in de buurt, en dus zond hij Damon een berichtje dat hij onderweg was.
Safira
‘Nish?’ Ze had de twee wel zien praten. ‘Wat dan?’
Vienna
“Ik probeerde met hem te praten, maar in plaats van geen gewoon gesprek blaast ie alles op en draait van alles om.” Ze zei maar niet waarom ze werkelijk op hem afgestapt was, wat ze had proberen uit te vinden. Dat zou haar vriendin niet waarderen, was ze bang voor.
Safira
‘Waarom wilde je met hem praten dan? Of ging het over jullie opdracht?’
Vienna
Vienna schudde haar hoofd. “Niks, laat maar. Kom we gaan feesten. Ik ga niet mijn avond laten verpesten door die lul.” Ze trok Safira in de richting van de drankjestafel en bood Safira een wijntje aan. “Op ons,” zei ze met een glimlach.
Yrla
Yrla was normaal niet degene die vroeg het feest zou verlaten, maar voor nu vond hij het wel prima. Met iedereen beneden had hij de mogelijkheid te douchen en die pakte hij met beide handen aan.
Uiteindelijk zat hij op zijn bed, het andere nog akelig leeg. Hij vroeg zich af of hij naar beneden moest gaan en kijken of Nish daar was. Precies op dat moment ontving hij een bericht.
Hee ben ff langs damon, had niet zo’n behoefte meer aan het feestje. We zijn film kijken en denk dat ik dan blijf pitten, maar dan hoef je je niet druk te maken dat hij die niet genoemd mag worden me in een kelder heeft gestopt. 😉
Yrla typte een bericht terug, wenste Nish veel plezier, al ging het niet van harte. Het voelde nog altijd alsof hij iets verkeerds had gedaan. Alsof hij Nish beledigd had. Met pijn in zijn buik kroop hij zijn bed in, maar echt slapen lukte hem niet die nacht.
Every villain is a hero in his own mind.
ProngsPotter
