Adam
Er zat een vervelende druk achter zijn slapen, die niet zo vreemd was na wat hij de afgelopen dagen allemaal had meegemaakt. Het gesprek had bepaalde dingen weer naar de voorgrond gehaald en hoewel het voor anderen waarschijnlijk als een soort fictief verhaal klonk, was het meer.
Het was een alternatieve werkelijkheid geweest.
En dat was ook de reden waarom hij het gevoel had dat hij met Yrla moest praten. In de andere tijdlijn had hij immers openlijk een relatie met een jongen gehad terwijl hij in deze tijdlijn zo door Dezi gemanipuleerd was dat hij moeite had met ánderen die gay waren – laat staan welke gevoelens van hemzelf hij misschien wel blokkeerde. Yrla en hij waren nou niet echt de beste vrienden, maar hij wist hoe het was om met je geaardheid te worstelen – nota bene óók door Dezi – dus misschien dat het Yrla toch hielp, om zoiets te horen.
Adam bleef voor de slaapkamer van Yrla staan. Hij hoorde gepraat en gelach aan de andere kant en realiseerde zich dat daar nog iemand moest zijn, al wist hij zo-even niet wie. Hij had geen idee wie Yrla’s vrienden waren, behalve Jester en Nish. Nish dan, misschien. Dat vond hij ook gek, om die hier terug te zien. Ze hadden ontzettend diepe gesprekken gevoerd de afgelopen week, maar Nish wist daar niets meer van. Deze Nish had dat niet eens gedáán. Die wist vast niet eens dat de anderen hem Adam noemden.
Hij haalde even diep adem en klopte toen aan.
Yrla
Yrla viel stil toen hij iemand op de deur hoorde kloppen. Hij keek even vragend naar Nish, om te zien of die iemand verwachtte. Nish haalde echter zijn schouders op en dus liep Yrla naar de deur. De persoon erachter was wel de laatste die hij verwacht had. “Adam?” vroeg hij verbaasd. Hij keek even de gang in, maar zag Merrin niet. “Merrin is hier niet, mocht je die zoeken,” vulde hij dan ook meteen in.
Adam
De laatste plek waar hij Merrin ooit hoopte te vinden, was toch wel op Yrla’s slaapkamer. Die woorden lagen zelfs op het puntje van zijn tong, zo gemoedelijk was de afgelopen week tussen Yrla en hem geweest, maar hij slikte ze in. ‘Nee uh… Ik wilde jou ergens over spreken.’ Hij keek vluchtig naar de Buffalo, die het gesprek nieuwsgierig gadesloeg. ‘Ik denk uh, dat je dat misschien prettiger vindt onder vier ogen.’
Yrla
Yrla keek even achterom naar Nish en weer terug naar Adam. Hij vroeg zich af wat de tijdreiziger tegen hem te zeggen had. Misschien ging die wel dood in de toekomst ofzo en kwam Adam hem nu waarschuwen. Dat was ergens toch een best beangstigende gedachte. “Oké…” stemde hij in. Yrla keek weer naar Nish. “Vind je het erg om even…? Yrla knikte naar de gang.
Nish
‘Alsof ik je straks niet over dit mysterie ga uithoren,’ zei Nish grinnikend, maar hij stond op om de twee jongens wat privacy te geven. Want nieuwsgierig was hij wel. Die Adam was net een week weg geweest, misschien was de toekomst wel helemaal voor hem uitgeschreven nu. Het zou toch mooi zijn als hij wist hoe dat hele gedoe met Zebediah afliep – en aangezien Yrla hun mol was, waarvan die knul vast niet wist dat Nish dat al wist – kon het toch best eens daarover gaan. Hij sloot de deur achter zich en zette bewust een paar stappen bij de deur vandaan, voor hij iets te enthousiast een poging ging doen om per ongeluk wat woorden op te vangen.
Adam
Een beetje nerveus nu hij samen met Yrla was, vlocht hij zijn vingers in elkaar. Hun aanvaringen in het begin lagen niet zó ver achter hen dat hij het makkelijk vond om de jongen aan te kijken. ‘Nou eh… Je hebt vast wel gemerkt dat ik er de afgelopen week niet was.’ Zijn blik verloor zijn focus en hij keek iets langs Yrla heen. ‘Ik deed iets waardoor het verleden veranderde, en daardoor ook het heden. Het was dus een soort alternatieve tijdlijn. En in die tijdlijn… was Dezi geen Panther. Ze heeft je toen… na dat gebeuren met… hem,’ onhandig knikte hij naar de deur, ‘niet opgevangen. En je… niet gemanipuleerd in iemand die een hekel heeft aan…’ homo’s. Zelfs híj kon het woord amper uitspreken, door wat Yrla en Dezi tegen hem hadden gezegd. Hoe moest het dan wel niet voor Yrla zijn? Al gaf hij ze misschien ook wel iets te veel eer. Afgaande op zijn nieuwe, maar nare herinneringen, had hij vóór Experium ook al met zijn geaardheid geworsteld. ‘Nou ja, aan jongens die op jongens vallen,’ mompelde hij. ‘Daar uh…’ Hij besloot het er maar meteen achteraan te gooien. ‘Daar had je zelf ook een relatie met een jongen.’
Yrla
Yrla had Adams verhaal al nauwelijks bijgehouden. De wirwar van woorden die eruit kwam, maakten nu niet een heel duidelijk verhaal. Alleen de laatste zin dreunde echt in zijn oren. Je had een relatie met een jongen. Yrla kon er niets aan doen. Hij schoot zachtjes in de lach. Dacht Adam nu echt dat dit zou werken? “Dit is een grap, neem ik aan toch?” Dan was het wel een zeer slechte.
Adam
Adam keek de jongen nu wel recht aan. ‘Na alle schaamte die ik zelf gevoeld heb, is zoiets wel het laatste waar ik grappen over zou maken.’
Yrla
Yrla keek ongelovig naar Adam. Hij begreep nog steeds maar weinig van wat de jongen zei. “Oké.” En wat dan nu? Moest hij bedanken dat hij helemaal naar hier was gekomen met deze onzin? Yrla vroeg zich af of Adam zijn hoofd gestoten had tijdens zijn laatste tijdreis, want hij leek het niet helemaal op een rijtje allemaal meer te hebben. Hij met een jongen Yrla lachte inwendig om dat idee. Belachelijk…
Adam
Het was duidelijk dat Yrla er verder weinig over wilde weten. Het misschien ook wel ontkende, voor zichzelf. ‘Ik dacht… nou ja, misschien komt er een moment waarop je het fijn vindt om te weten. Als je… wel eens gevoelens krijgt voor een jongen.’ Hij glimlachte aarzelend naar de jongen.
Yrla
Yrla zijn blik verduisterde. Spanning kroop in zijn schouders. Onbewust ging hij breder staan en rekte hij zich uit. “Ik val niet op jongens,” zei hij donker. Hij wist niet wat voor onzin Adam hem probeerde aan te praten, maar dit hoefde hij allemaal niet te accepteren. Er lag een belediging op zijn tong, een opmerking dat hij geen freak was zoals ze rest van het house. Een stem in zijn hoofd vertelde hem dat Adam de waarheid wel erg uit het oog verloren was, dat hij die flikker wel eens heel duidelijk moest maken dat hij niet zulke rare beweringen moest maken. Een spier in zijn nek trok en Yrla moest al zijn wilskracht gebruiken om de stem in zijn hoofd niet om te zetten in woorden. Hij was Dezi niet.
Yrla knikte naar de deur. Nu had hij zijn zelfcontrole nog. Adam mocht vlug opdonderen.
Adam
Adam zag Yrla’s houding veranderen. Misschien dat het hem vroeger angst had aangejaagd, maar inmiddels niet meer. Ze waren echter geen vrienden, hij zou zich hier verder dan ook niet mee bemoeien. Maar hij wist dat er in elk geval één jongen was die gevoelens voor Yrla had. In elk geval in de andere tijdlijn, maar hij kon geen reden bedenken waarom Nish ze hier niet zou hebben. En voor Yrla gold misschien wel hetzelfde.
‘Oké. Dat is ook prima, natuurlijk.’ Hij twijfelde even of hij het hierbij moest laten of een klein hintje moest geven. Uiteindelijk besloot hij dat niet te doen. Als die twee elkaar hier echt leuk vonden, dan vonden ze elkaar vast nog wel. Zeker nu ze zo close met elkaar waren. Hij zei Yrla gedag en wandelde naar zijn eigen kamer toe.
Nish
Nish ging de kamer weer binnen nadat Adam die verlaten had en plofte op zijn bed neer, terwijl hij nieuwsgierig naar Yrla keek. Die zag er niet al te vrolijk uit. ‘Oef, een doomsday-scenario voorgeschoteld gekregen?’
Yrla
“W-wat?” vroeg Yrla aan Nish die blijkbaar weer binnen was komen lopen. Hij was zo in gedachten geweest, dat hij niet begreep waar Nish het over had.
Nish
‘Je kijkt niet zo vrolijk, dus die gast heeft je net vast niet verteld dat je over een paar jaar miljonair bent en je droomvrouw hebt gevonden en ergens hier ver vandaan in een villa woont met mij en mijn toekomstige onwijs lekkere vriend naast jullie.’
Yrla
Yrla snoof. Was het maar zo’n feest. “Hij spoort niet. Ik denk dat hij een tik tegen zijn hoofd heeft gekregen met het tijdreizen ofzo.” Yrla lachte spottend. “Maar nee, ik heb niet te horen gekregen dat ik straks miljonair ben. Er was niet echt een lijn aan zijn verhaal te knopen.”
Nish
‘Hmm.’ Niet echt een reden om zo giftig te kijken. ‘Wat zei ie wel dan?’ Misschien konden ze het samen aan elkaar puzzelen, ofzo. Zoiets wat Jester en Onyx aan de lopende band deden.
Yrla
Yrla had in geen velden of wegen de behoefte de woorden te herhalen die Adam hem net vertelde. Het voelde als gif op zijn tong, die alles liet branden. Dat hij.. dat hij… Hij walgde al van zichzelf dat hij überhaupt in zijn gedachten niet eens die woorden wilde herhalen. Hij was niet zoals hen, hij viel niet op jongens. Tranen branden langs zijn ogen en Yrla merkte dat hij frisse lucht nodig had. Om zijn gevoel van Nish te verschuilen, draaide hij zijn rug naar de jongen toe.
Ergens vond hij het lullig om zo bij Nish weg te lopen, zonder uit te leggen wat er precies gezegd was. Maar wat moest hij dan zeggen? Dat zijn hekel voor homo’s nog altijd niet helemaal weggetrokken was? Dat hij volgens Adam op jongens viel. Wat natuurlijk niet waar was. Dat die strijd in zijn hoofd nog altijd niet voorbij was en dat hij nog altijd moeite had met die stem? Yrla was bang dat hij Nish zou beledigen als hij dat alles met de jongen zou delen. Nish was zijn vriend en hij kon er niets aan doen.. dat hij.. dat hij zo was. Nee, Yrla moest dit gewoon goed doen. Het laatste wat hij wilde was nog een vriend wegjagen, omdat Dezi wat woorden in zijn hoofd had gestopt.
Wat woorden? vroeg een haast spottende stem in zijn hoofd. Je weet ook heus wel dat je de walging zelf ook voelt, als je het ziet. Want dat is het toch? Walgelijk, smerig. Het hoort niet.
Yrla schudde onbewust zijn hoofd. Ja, hij vond het vies. Maar dat was niet meteen een reden dat het niet hoorde toch? We gaan toch niet echt van die smerige verlangens hebben toch? Je laat je toch niet overhalen door zo’n simpele ziel als die tijdreiziger? “Ga weg,” bromde hij zachtjes tegen de stem. Alle spieren in zijn nek leken nog harder te trekken en Yrla kantelde zijn hoofd iets in een poging te ontspannen. Onrust leek vanuit zijn tenen op te komen zetten. Yrla de freak. Het past misschien ook wel ergens bij je. Genderverrader, net als al die anderen.
Nish
Wat kon die Adam in vredesnaam tegen Yrla gezegd hebben, dat de jongen hem niet eens meer aan wilde kijken en ook nog eens bromde dat hij weg moest gaan. Had Adam de jongen voor hém gewaarschuwd? Had hij zich wéér aan Yrla vergrepen? Dat idee maakte hem kotsmisselijk. Nee, dat zou hij nooit doen. Niet na hij had gezien hoe verwoestend dat voor Yrla was geweest, niet nadat Zebediah hém had gedwongen hem te pijpen. Zelfs als hij stomdronken was, zou de herinnering daaraan nog in zijn geest branden.
‘Eh, oké.’ Nish stond op, maar bleef toen een beetje verloren staan. ‘Gewoon… even? Of wil je… helemaal je kamer weer voor jezelf?’
Yrla
Een stem brak door de ander heen. Nish, Nish was nog hier. Wat zei hij? Zijn kamer voor zichzelf? Waarom zou hij dat willen? Ergens was hij opgelucht dat Nish was opgestaan, maar hij begreep het niet. Waarom ging Nish opeens weg? “Huh?”
Op het moment dat hij opkeek naar zijn vriend had hij spijt. Hij wilde helemaal niet dat Nish hem zo zag, op deze manier. Zo kwetsbaar. Met geen mogelijkheid om uit te leggen wat er door zijn hoofd ging. Hij schaamde zich ervoor.
Nish
Nish had zijn vriend nog nooit zo gezien, het was alsof hij maar half in de kamer was. Hij zette een stap naar hem toe, zodat Yrla fysiek niet meer om hem heen kon en mentaal hopelijk ook niet. Hij ving Yrla’s blik, al was die ongefocust, bijna alsof de paniek greep op hem kreeg. ‘Yr… wat heeft die eikel tegen je gezegd?’
Yrla
Dat Nish een stap dichterbij had gezegd, liet zijn ademhaling omhoog schieten. Rustig maar. Het is Nish. Hij doet niets. Zijn eigen stem werd vrijwel direct overtroffen door de scherpe ander. Doet niets? Hij heeft je tegen je zin gebruikt. Yrla schudde zijn hoofd. Nee, nee. Dat was jaren geleden. Nish was veranderd, ze hadden erover gepraat.
Yrla blikte in Nish in de ogen. Het feit dat hij zo krachtig naar hem keek, rustig wachtte op zijn antwoord, geen poging deed hem aan te raken, liet Yrla zijn ademhaling weer zakken. Hij was veilig, er was niets aan de hand. Nish was zijn vriend, hij was gewoon Yrla. Yrla, die op meisjes viel. Die de dag ervoor een date met Safira had gehad, Safira die echt een leuke meid was. Wat Adam ook gezegd had, het was onzin. Toch wist hij niet wat hij Nish moest antwoorden op die vraag. “N-niets bijzonders. I-ik liet me er een beetje door meeslepen. H-het is al weg.” Yrla schudde zijn hoofd en zakte achterover op zijn bureau. Hij trok zijn blik los van Nish. Schaamte maakte plaats voor de onrust die hij eerder gevoeld had.
Ooit op een dag moest hij hier normaal mee kunnen omgaan toch? Dat hoopte hij althans.
Nish
Nish geloofde er geen barst van, maar het had geen zin om aan te dringen. Hij wist haast wel zeker dat het iets met hem te maken had en dus dacht hij dat hij dan maar beter gewoon aan Adam zelf kon vragen wat er in de toekomst gebeurde. ‘Oké dan.’ Hij ging weer achter de playstation zitten. ‘Verder spelen dan maar?’ Het was niet dat hij per se verder wilde, het was misschien zelfs meer een check om te zien hoe het écht met Yr ging. Hij vermoedde dat hij liever ging rennen, omdat er meer onrust in zijn lijf zat dan hij aan hem wilde toegeven.
Yrla
Yrla plofte neer naast Nish. Ergens zat er teveel onrust in zijn lichaam, wilde hij het eraf rennen. Maar hij wilde zich ook niet teveel laten kennen. Voorzichtig plofte hij weer neer naast Nish. Hij pakte de controler over van de jongen. Gamen was al niet echt zijn ding, maar het was een soort van afleiding toch? Onbewust schoof Yrla nog iets verder op, waardoor zijn zij die van Nish raakte. Gek genoeg maakte de aanraking met zijn vriend, dat hij gewoon hier met beide benen op de grond stond, dat hij rustiger werd. En voor hij het wist, was hij Adams woorden alweer vergeten.
==
FOX/VIENNA
Fox
Fox greep zo’n beetje ieder excuus aan voor een feestje, dus Adams terugkomst was daar een prachtige gelegenheid voor. Het laatste feest was al een tijd geleden en in de tussentijd waren er genoeg nare dingen gebeurd, dus iedereen kon het vast wel gebruiken om even wat stoom af te blazen. Na de lunch zocht hij dan ook meteen Vienna op – zijn party-partner in crime. ‘Hé!’ Hij sloeg een arm om haar schouders. ‘Zin om een feestje te organiseren?’
Vienna
Vienna had Adam nog niet echt gesproken, op de meeting van die ochtend na. Alles wat de jongen vertelt had, dwaalde nog een beetje na door haar hoofd, waardoor ze zelf helemaal niet aan gedacht had om een welkom-terug feestje te organiseren. Al wist ze meteen dat dat het was, toen Fox erover begon.
“Oeh! Ja. Na alles wat er gebeurd is, kunnen we allemaal wel een feestje gebruiken denk ik!” Vienna glimlachte naar Fox. “In de kast onder de trap staat nog wel een doos met oude slingers, die kunnen we vast nog gebruiken. En zo maar een tripje langs de keuken dan voor wat lekkers?”
Fox
Fox grijnsde. ‘Yep – that’s my girl.’ Ze lieten de drukte van het schoolgebouw achter zich, op weg naar de campus van de Panthers. ‘Aangezien jij net zo goed bent in feestjes organiseren als ik… wilde ik je nog wat vragen.’ Hij liet zijn arm van haar rug glijden en hield die voor zich uit, met zijn hand omhoog. ‘Kris heeft me gister ten huwelijk gevraagd. Dus Vie… zou jij – als mijn allerbeste vriendin die ik me nog compleet herinner – onze ceremoniemeester willen zijn?’
Vienna
Vienna knipperde een paar keer met haar ogen. De woorden van Fox kwamen maar nauwelijks binnen. Het duurde dan ook even voor ze echt tot haar doordrongen. “Kris heeft je wat?” vroeg ze verbaasd. Ze greep Fox hand vast en keek naar de ring die om de vinger zat. Het was een prachtig ding, met een enorme, prachtige steen erin. “Uh, maar ja. Natuurlijk. Natuurlijk wil ik dat zijn!” Het idee om ceremoniemeester te zijn voor haar vriend leek haar geweldig. En ze probeerde haar enthousiasme voor dat de kant te laten overschaduwen dat ze zich toch wel een beetje zorgen maakte. Fox was een toffe gozer en die Kris… Echt gesproken had ze hem niet, maar hij had haast een moord gepleegd bij hun in de gang! Ze had echter al van tevoren een soort van beloofd dat ze Fox zou steunen rondom Kris, dus ongeacht wat ze van hem vond, zond ze Fox een brede grijns.
Fox
Fox grijnsde breed terug. Dat werd vast fantastisch! Jester die het vrijgezellenfeest organiseerde en getuige wilde zijn, Vie als ceremoniemeester… Nu moest hij alleen Safira nog als zijn andere getuige vragen – en vragen of Fire het huwelijk wilde voltrekken. Tegen dat laatste zag hij stiekem nog wel een beetje op… maar hij wilde graag geloven dat zijn vriend dat wel voor hem over had, zelfs al had hij Kris nooit gemogen. Hij haakte zijn arm dit keer langs die van Vienna en vertelde in geuren en kleuren over het aanzoek van gisteren.
[ bericht aangepast op 18 juni 2023 - 11:34 ]
It's never gonna happen, Guys.
ProngsPotter
