RPG — 200 | Sommervale - Rollentopics

Daughter – Laurel Madden – Forever 17
Little kitkat - Salem (Celeste named him)– Age ?? they guess 8 years
Little pupper - Rufty - Age 5

Father - George Madden - 67 - Gepensioneerd arbeider
Mother - Sally Everdeen - 65 - Gepensioneerde schooljuf
Twin Brother – Victor Madden – 40 - Makelaar
Sister in law - Evangelina Sanchez - 36 – Eigenares van ‘For Goodness cake’
Nephew – Cain Madden – Forever 3

De tweeling werd geboren op een koude novemberavond, als zoons van de goedhartige Sally Madden en de trotste George Madden. Hun vader was een hooggeplaatste officier van het Ameikaanse leger, een man die staat voor discipline, statuur en eerbied. Twee zoons was dan ook iets waar hij erg mee glunderde, zijn wens dat de twee groot en sterk zouden worden. In zijn voetsporen zouden treden. Maar waar de mans zelfzekerheid hem sierde, waren zijn eisen hetgeen die zijn band met zijn zonen zou verwoesten.
De tweeling groeiden op tot redelijk force jochies, Tobias de oudste van de twee een echte durver- zelfzeker haantje als zijn vader. Vincent, Vince was eerder een onzeker schuchter kind. Liever achter moeders rok schuilen als er vreemdelingen in de buurt waren of ver achter komend als de jochies aan het sprinten waren met de andere buurtkinderen van sommervale. Hun vader legde het van jongs af aan er ook dik op dat Tobias de betere tweeling was van de twee, al was die te gevoelig en Vince- Vince was een ‘fatty’ die zijn angsten moest doorstaan. De jongetjes zouden liegen als ze zouden beweren dat er veel liefde was thuis- toch niet van hun vader. Maar hun moeder Sally, zij had enorm veel liefde voor de jongens. Als haar man opgeroepen werd- was er vaak een zorg die wegviel en dan leerde Sally haar jongens hoe ze echte heertjes konden worden. Helpen afwassen, alsjeblieft zeggen, met Vince schaakte ze graag en Tobi mocht van haar zoveel ravotten als hij wilde, zijn kleine knietjes vaak groen van het gras. Maar zodra pa thuis was- was het vaak geruzie tussen de twee. Vuile woorden en de twee jochies buiten. Zonder groene knietjes- want anders zou hij er hoogstpersoonlijk voor zorgend at de jongens rode knietjes kregen door buiten op het grint te mogen zitten als straf ongehoorzaam te zijn.
De twee jongens waren opgeleerd om de trots en liefde van hun vader te verdienen- iets waar ze ooit nog tegen elkaar voor vochten, maar eens ze ouder werden eigenlijk ook niet meer wilde. Tobias kon zich zijn tienerjaren nog goed herinneren, waar hij met oude platen thuis toekwam dat zijn vader duivelsgedrocht noemde. Hij nam dan zijn vrienden mee naar huis om deze op het luids ad te splen en zelf Vince kreeg hij mee- zijn broer waar hij dankzij hun vader nooit mee durfde bonden. Als tieners, werden ze erg close. Tobias werd lid van Jacks motor clubje, kocht op zijn 15de zijn eerste motor en terroriseerde south, zijn broer rebeleerde op zijn manier. Vince was wat je kon noemen een echte ‘nerd’ brilglazen als visbokalen, astma en wat ‘kloeker’ gebouwd maar verschrikkelijk slim al poogde hij ook in de late uren weg te blijven, te joggen of zelf de auto nemend om te reizen naar verre plekken tot hun zakgeld op was.
Tobias kreeg vaak van achter zijn oren- maar heeft dit rebelse nooit echt losgelaten. South was in zijn hart, en later zou dit ook zo blijken. De rebelse jongen was een heuse flirt- niet meteen Mr.Popular, maar wist wel engi meisjes rond zijn vinger te winden. Tot jaloezie toe van Vince- die de nodige people skils gewoon niet bezat.
Iets die Vince misschien wel op Uni zou leren gezien hij ging studeren en Tobias, wel hij zou -op aandringen van vader en deels omdat hij nog niet wilde werken- naar het leger gaan. En plek waar het jonge rebelse er goed uitgedrilt werd- maar eveneens ook de plek waar Tobi zichzelf leerde kennen, zijn passies, zijn preferenties, en hier leerde de jongen ook voor het eerst zijn eigen ambities kennen. 5 jaar heeft hij in de US Army gediend, tot hij de kans kreeg om naar de special forces te gaan, hij schreef zich in in 2005 en moest een jaar wachten, een jaar dat hij dan weer vertoefde bij zijn ouders in Sommervale, even werkend als klusjes man.

Maar die zomer van 2005…

Tobias leerde in de zomer van 2005 een erg leuke meid kennen, een toeriste niet erg vel jonger dan hem. Haar krullen bonsden vrolijk op en neer en haar donkere ogen betoverden hem tijdens het dansen. Hun heen en weer geflirt en gedans stroomde al gauw uit in een korte vurige zomerfling- aan het meer van Sommervile waar de twee jonge zielen hun hitsige lusten samensmolten en er onvergetelijke herinnering werd gemaakt daar in het kleine stadje bij de eeuwig lopende rivier. Waar het startte en eindigde.
Na een kleine 9 maanden was de schone brunette al lang weer vergeten, En de jonge Tobias zette zich schrap om aan zijn opleiding special Forces te beginnen, hij has sinds zijn 17de al naar de army geweest, daar zijn opleiding gehad en de kans gehad te oefenen op het front, maar zijn offficieren zagen meer talent in hem- zijn vader die ooit zo trots op zijn zoon was, zag meer in hem. Hij had een pekje voor de special forces kunnen bemachtigen. Hij zou zijn land dienen- tot op een beruchte 7de Mei, wanneer Tobias de deur open deed en zijn zomerfling, Erika met tranende blik in haar ogen en kind in haar handen daar stond. ‘Het spijt me, het spijt me maar ik kan niet- ik kan dit niet.’ Had de vrouw gepleit. De jonge meid was zelf nog maar 18, Tobias 22. En hun dochtertje, Laurel was 5 dagen oud. De jonge Erika had na haar vakantie in Sommervale een wel erg speciaal souvenir mee- een kindje die ze niet kon laten aborteren. Maar haar ouders ook nooit zouden willen. Dus de bange meid, die toen 17 was, had de zwangerschap in alle stilte voortgebracht hopend het kindje op te geven of dat haar ouders misschien- eens ze daar was het kindje zouden accepteren. Maar dat deden ze niet.
Erika snikte hartgebroken dat ze Laurel niet wilde, maar haar kind ook niet kon zonder een laatste keus kon opgeven. Ze gaf Tobias een laatste keus. Of hij zorgde voor Laurel en Erika zou voorgoed uit hun leven verdwijnen, ze zouden geen last van haar hebben, ze zou geen geld eisen, ze wilde haar leven gewoon terug. Of ze beslisten daar en nu om Laurel op te geven aan een nieuwe familie.
Tobias kon een heel ander leven geleid hebben toen de kleine Laurel plots aan zijn deur stond. Hem de keuze biedend- of zijn leven onveranderd verder leiden, waar hij misschien net als zijn vader een grote carrière kon maken in het leger- zijn vader zou trots maken en hij in zijn eigen tempo kon verder leven door Laurel ter adoptie aanbieden. Of hij koos voor het onwetende met een kleine Laurel op zijn arm, een elerugestelde vader en moeder- een zware financiele last en een chaotisch leven met nog meer moeilijke keuzes…

Het was geen simpele beslissing, maar zijn keuze is één waar hij nooit spijt van heeft gehad. Tobias zou altijd voor zijn kleine meid kiezen, zijn Babygirl, zijn Laurel. Erika schonk de twee nog een laatste kus vaarwel- voorgoed en vertrok met de noorderzon. Waardoor Tobias- klaar in zijn legeruniform met zijn kersverde dochter naar binnen trok. De keuze viel echter niet in goede aard bij zijn vader- de man wiens trots de jongens altijd voor moesten vechten- voor wie Tobias wist dat hij altijd om pedistal gedragen werd door de man, omdat hij zijn voetsporen betrad- nu plots geen blik meer waardig leek. Zijn zoon plots een schande leek- lager dan het laagste laag. En wie- zolang hij dat kind vast had- die nota béné een donkerdere huidskleur had dan de man geliefd was- niet meer welkom was in het huis.
Dus vertrok Tobi met het enige wat hij had- zijn duffeltas en kleine babygirl naar een eigen stekje. Vince- zijn broer was intriem bij een klein makelaarskantoor en wist voor Tobias een klein stekje te vinden in Sommervale. Hoewel de broers hun liefde voor elkaar nooit in veel woorden voor elkaar konden uitten- was dit Vince zijn manier om te tonen dat hij zijn broers keuze respecteerde. En hem wilde helpen op de kleine manieren dat het kon. Het huis was niet veel- geheel niet geschikt voor een kleine stinkerd van 5 dagen, maar Tobias kon er enkel het beste van maken. De wieg kreeg hij van zijn moeder- die de situatie vreselijk vond voor Tobi maar vertederd was door de kleine Laurel- En zijn vrienden en familie hielpen hem waar nodig. Tobi vond baantjes als klusjes man in het stadje en wist met heel wat moeite, hard werk en slapeloze nachten zich echt te ontfermen als een echte vader. De special forces en het leger had hij ook achter zich gelaten- hij zou er zijn voor zijn meid- want zijn vader was er nooit echt voor hem of zijn broer geweest.
De jaren gingen vrij snel, zijn kleine stinkerd werd groter- de bos bruine krullen een heel werk om te temmen maar Tobi zou uren zitten knoeien hebben met haar lokken om zijn meidje met mooie haartjes naar school e laten gaan. En Laurel was een vrolijk sociaal bijtje- een southsider wel- waardoor ze door de vele snobs vaak op neer gekeken werd, maar die blikken deerden haar weinig. Want ze had haar paps- haar superheld altijd aan haar zijde.
Tobias had over de jaren vele baantjes, timmerman, elektricien, bewaker, professionele papa. Maar het was pas toen Laurel een kleine 8 jaar werd dat Tobias – die altijd een beetje krap bij kas zat- de kans kreeg om de oude loods op te knappen- zijn broer Vince wilde de ruimte namelijk gaan verhuren en wel als hij zijn broer een plezier kon doen met een baantje als opknapman, dan waarom niet. Tobias- die op dat moment de extra’s kon gebruiken nam het baantje aan en heeft meer dan een jaar de oude loods zitten opknappen- genoeg om zelf helemaal verlieft te worden op de oude sporthall die als Vince ermee zou doorgaan één of andere zielloze conferentiehal geworden zou zijn. Dus pleitte Tobias om de hall over te nemen, voor maandelijkse huur zodat hij er zelf iets kon beginnen, een fitnessruimte. Goed voro toeristen, en voor de inwoners van Sommervale. Een deal die zijn broer met enige aarzeling aannam- Tobi een start geven om wat te beginnen. Rond die tijd had Vince ook een werkelijke Angel aan zijn zijde staan, Evangelina die anderzijds norse zakeman altijd wist te bedaren en mensen voor het eerst het voordeel van de twijfel liet gunnen.
Dankzij hun en zijn vrienden onder leiding van Jack werd de plek na een halfjaar een werkelijke sporthall- misschien niet met de nieuwste aparaten, maar goed genoeg om de jongeren van sommervale (voornamelijk the south) een rustige hangplek te geven en Tobias zou begeleiding geven. De kleine Laurel verdoefde er ook echt uren, vaak onderstboven hangend aan de Monkeybars, waardoor hij haar altijd lachend Monkey noemde.
Na de jaren gaf Tobi de jeugd gratis lessen, en werd hij een beetje boxingcoach waar soms amateurmatches gegeven werden in goede vrede.
In die jaren werd Tobias ook oom van de kleine Cain, de zoon van Eva en Vince- vrhuisden zijn ouders naar een groter dorpje weg uit Sommervale- deels omdat hun moeder, de lieve Sally temaken kreeg met jongdementie en ze enkel in het andere dorp de hulp konden geven die ze nodig had. Laurel werd een grote meid en rijkte 10 jaar toen het noodlot neersloeg op Vince en Eva.
Hun zoontje, Cain- werd amper 3 jaar oud. Sommervale werd stil. Het was één van de grootste tragedie’s die het stadje trof. De grootste tragedie die hun familie trof. Het grootste verdriet dat Tobi toen trof. Hij had misschien niet de beste band met zijn broer- maar hij was daar voor hen. Voor de jonge Eve, die als een moeder was voor Laurel. Het is een hartzeer die in je ziel staat gebrand, een gemis die je nooit kon vullen en een litteken die een mens verandert. Hoewel het koppel zich poogde vast te houden aan al het mooie- zag Tobias hoe hard dit hartzeer hen veranderde- hoopte hij dat Laurel dit nooit zou moeten meemaken- Hij nam zijn kleine meid vaker mee naar Eva om te helpen waar nodig en haar de nodig steun te bieden gezien zijn broer dit verdriet anders verwerkte en soms vergat om zijn vrouw te helpen. Haar aan te horen.

Laurel was een graag geziene meid- nam haar vriendinnetjes vaak mee naar huis waar Tobias zijn huis openstelde voor al wie het nodig had. Ook huisdiertjes wisten de twee een forever home te bieden- behalve de wasbeer Henk- die mocht na Laurels gepleit misschien niet binnen maar Tobi liet hem maar in de vuilbak wonen- (met de nodige snackies die Laurel hem dan bracht).
Tobias was onwijs trots op zijn Monkey die al snel een ware puber werd- haar eerste baantje bij de diner wist te bemachtigen en samen met Tobi spaarde om haar naar de unief te sturen. Waar ze sport en biologie zou willen studeren. En dan blies ze haar 17de verjaardagskaarsjes uit. Erg klaar was Tobias er niet voor- maar ze zou gauw afstuderen, wachtte haar toelatingsbrieven af en hoewel ze nooit had gedacht bij de grote uniefs te geraken kreeg zijn babygirl dan toch die brief- die toelating. Na deze zomer zou ze gaan studeren op de hoge school, einden weg op kamers- ze zou een leven buiten sommervale kennen. Nee Tobi keek daar niet naar uit- maar hij was zo trots. Hij had aardig gespaard voor haar en zou haar dan ook dat envlopj geven de dag voor de vertrok. Maar vertrekken zou ze nooit.
Tobi had uren zitten zoeken, 10 tal mensen zitten bellen, 100 keren haar naam geroepen en 1000 angsten gekweekt. Eens Celeste hem vertelde dat Laurel na het werk gewoon naar huis keerde- maar ze nooit bij hem aankwam. Dan doorstaat iedere ouder de doemangsten door. Hij braht zelf Eva terug naar de stad die- na een hevige ruzie met zijn broer, voor een halfjaar weg was uit Sommervale. Tobias doorzicht ieder stukje grond van de stad maar zijn Monkey, zijn Laurel, zijn Babygirl was er niet meer.
Aangetroomd, aan de eeuwig stomende rivier van het dorp, welke het begin van haar leven was geweest- waa tTobias ontelbare mooie herinneringen had van zijn jeugd, zijn liefde, zijn dochter, bracht hem nu ook de ontrootstbare pijn. Het einde van zijn angsten, het einde van zijn wereld.
Hij dook achter haar aan en schreeuwde het uit. De stad was stil, enkel het geluid van het kabbelen van de rivier hield aan. Hier in de stroom was ook het eind.

Lovely Wife - Evangelina Sanchez - 36 – Eigenaar van ‘For Goodness cake’
Son – Cain Madden – Forever 3

Father - George Madden - 67 - Gepensioneerde Commandant uit het Leger
Mother - Sally Everdeen - 65 - Gepensioneerde schooljuf
Twin Brother – Tobias Madden – 40 - Gym owner
Niece – Laurel Madden – Forever 17

De tweeling werd geboren op een koude novemberavond, als zoons van de goedhartige Sally Madden en de trotste George Madden. Hun vader was een hooggeplaatste officier van het Ameikaanse leger, een man die staat voor discipline, statuur en eerbied. Twee zoons was dan ook iets waar hij erg mee glunderde, zijn wens dat de twee groot en sterk zouden worden. In zijn voetsporen zouden treden. Maar waar de mans zelfzekerheid hem sierde, waren zijn eisen hetgeen die zijn band met zijn zonen zou verwoesten.
De tweeling groeiden op tot redelijk force jochies, Tobias de oudste van de twee een echte durver- zelfzeker haantje als zijn vader. Vincent, Vince was eerder een onzeker schuchter kind. Liever achter moeders rok schuilen als er vreemdelingen in de buurt waren of ver achter komend als de jochies aan het sprinten waren met de andere buurtkinderen van sommervale. Hun vader legde het van jongs af aan er ook dik op dat Tobias de betere tweeling was van de twee, al was die te gevoelig en Vince- Vince was een ‘fatty’ die zijn angsten moest doorstaan. De jongetjes zouden liegen als ze zouden beweren dat er veel liefde was thuis- toch niet van hun vader. Maar hun moeder Sally, zij had enorm veel liefde voor de jongens. Als haar man opgeroepen werd- was er vaak een zorg die wegviel en dan leerde Sally haar jongens hoe ze echte heertjes konden worden. Helpen afwassen, alsjeblieft zeggen, met Vince schaakte ze graag en Tobi mocht van haar zoveel ravotten als hij wilde, zijn kleine knietjes vaak groen van het gras. Maar zodra pa thuis was- was het vaak geruzie tussen de twee. Vuile woorden en de twee jochies buiten. Zonder groene knietjes- want anders zou hij er hoogstpersoonlijk voor zorgend at de jongens rode knietjes kregen door buiten op het grint te mogen zitten als straf ongehoorzaam te zijn.
De twee jongens waren opgeleerd om de trots en liefde van hun vader te verdienen- iets waar ze ooit nog tegen elkaar voor vochten, maar eens ze ouder werden eigenlijk ook niet meer wilde. Vincent bleef toch maar in de schaduwen van zijn broer hangen, die steeds met mooie meisjes thuis kwam of met een zoveelste sportbeker. Als Vince lauriaat werd van zijn klas, of zelf oprichter werd van de Sommervale high schaakclub, dan nog werd hem geen blik gegund. Enkel toen hij zijn studies en economie en marketing behaalde en mocht studeren. Zijn ouders die In noord woonden, maar niet echt de rijksten waren uit de buurt hadden het geld er echter niet voor. Waardoor Vince zijn eerste jaar werkte als bilbiotheekaris voor de bieb van de stad, zodat hij misschien dan niet naar New York kon, maar de volgende dichtstbijzijnde unief waar ze Marketing gaven. Werken bij de bieb was heerlijk, niet dat het erg goed verdiende, maar hij had genoeg leesvoer om hem de eerste jaren met glans te laten slagen eens hij zijn studies kon volgen. Alles verliep zo vlot dat hij afstudeerde aan zijn 22ste en niet veel later via intriem in het kleine makelaarskantoor van Sommervale terecht kon. Daar hij zich toch het fijnst voelde in zijn thuisstad. Zeker eens de jongeman goed connecties wist te leggen met de charmante Richard Ellis, de burgemeester. Die zag in de jongeman een groot potentieel, waardoor Vince na een jaar zijn baantje bij het makelaar kantoor op zei en voor de grootman kwam te werken als zijn assistent. Van sociale evenementen organiseren, tot gewoon koffie halen. Vince heeft alles voor de man gedaan. Een job die hij loyaal 6 jaar uitvoerde, en later poogde te combineren met zijn eigen zelfstandige droom. Het helpen herbouwen van Sommervale. Vince gokte en scoorde, hij kocht verschillende panden op in Sommervale, van vakantiehusijes voor de grote stroom van toeristen die hij verhuurde voor een schappelijke prijs, tot een groot deel van the south en ook enkele grote huizen van North waar hij serieus wat centjes voor kreeg.
Vince was amper 28 en kocht zijn droomhuis, werd buurman van Richard en was één van de rijkste van het dorp. Hij wilde samen met Richard die tevens zijn beste vriend en confidant geworden was- Sommervale groots maken. En grootste dromen had hij- zeker toen hij tijdens één van zijn zakenreisjes stootte op de beeldige Evangelina.
Vince was een genieter van het leven- eens hij besefte wat het leven hem te bieden had zonder al zijn onzekerheden. Hij was niet meer de kleine Fatty- hij was niet meer het schuchtere jongetje die achter zijn moeder school. Hij was een waar iemand- een groots iemand.
En toch- eens Eva naar hem glimlachte- voelde hij zich heel heel erg klein. Hoe de prachtvrouw in het overvolle restaurant haar best had gedaan een plaatje te vinden voor hem en zijn zakenpartner. Hoe hun blikken van veraf elkaar volgden. Hoe ze hem- oprecht- deed glimlachen.
Vince wist dat zijn dromen enkel zouden beginnen met haar aan zijn zijde- althans dat kon hij proberen. Een andere serveerster was zo vriendelijk om het telefoonnummer van de beeldige latina aan hem te bezorgen. En eens hij de moed bijeengeraapt had was daar haar stem aan de andere kant van de lijn.
“It’s Vincent. Let me take you out tonight to thank you for the seats.”

En dat was het begin van hun verhaal.

Angelina, zijn engel- de vrouw die hem op de wolk hield als hij dreigde neer te vallen. Lina, de vrouw die hem in zichzelf deed geloven- Zijn droom die hij wel in vervulling moest laten gaan. Hij wilde met haar rennen naar alle uithoeken van de wereld, reizen van smaak tot smaak om dan samen met hun voeten in het zand te eindigen bij de oneindige oceaan. Drijven in hun jonge liefde. Voor het eerst- was Vincent niet bezig met zichzelf te overtreffen om de prezen van zijn vader te winnen, noch zichzelf uit de schaduw van zijn broer te boksen. Wan Lina was zijn licht. Een licht die enkel maar groter was toen de jonge schone twee jaar later met hem trouwde. Hij wilde haar laten baden in alles wat haar hartje beheerde, hun gouden ringen zijn eedzwering van eeuwige trouw, de geur van de rozen gemixt met het zout van hun licht bezwete lichamen tijdens hun eerste huwelijksnacht nog steeds in zijn geheugen gegrift. Zij had zijn hart- ze maakte hem mens.
Een job die ze enkele jaren moest delen met hun klein wondertje, een zoontje Cain . Vince kon je niet meer verteleln de uren dat hij tegen Angelina’s bolle buije sprak- zijn oude kinderboeken uit de stoffige zolder haalde om hem uren lang voor de lezen. Hoe hij zijn twee lichtpuntjes om handen droeg.
Het waren zijn mooiste momenten- al overwoekerde het werk zijn leven als een klimop plant die stilaan zijn tentakels in de jonge Vince zette. Zijn nieuwe zaak eiste veel tijd van de man- waardoor Vince soms mooie momenten dreigde te missen en ook zijn kameraad Richard- die dertiger ondertussen gepromoot had tot adviseur has vaker de raad nodig van zijn gewiekte brein. En hoewel Vincent kan zwijmelen over zijn droom leven, zijn droomvrouw,droomzoon en droomhuis- vergat hij hoe klimop alles langzaam kapotmaakt. Maar eens zijn wortels te ver uitschoten niet meer kon uitgeroeid worden- zonder alles met zich mee te trekken in de verdoemenis.
Beschadigd. Als een marmeren zuilrestant die je kon bezichtigen in het mooie Athene- wat zijn perfecte droom vast hield kabbelend.
Vincent was in enkele seconden, zijn licht kwijt. Overwoekerd in de schaduw van zijn werk lette de man even niet op. Dan toch dat ene belanagrijke telefoontje opnemend terwijl zijn zoontje van 3 zonder kijken de straat over stak. Het was pas toen hij het door je geest sudderende gegil van zijn vrouw hoorde dat hij omkeek.
Vince verdronk.
Waar de man het altijd al wat moeilijker had met emoties- sloot hij zichzelf op en koos ervoor zijn problemen te vermijden door zich- na het rouwen zich volledig op het werk te storen. Zijn licht, Angelina overschaduwd door de bladeren van de venijnige kruipplant die haar man tenonder hield. Geen ruimte gunnend om hem te helpen- want eerlijk. Hij wilde verdrinken.

Vincent hield altijd de schone schijn op- zelf in zijn pijn- wilde hij aantonen dat hij ondanks zijn fout nog steeds perfect kon zijn- hij moest wel. Voor Angie, voor Richard. Voor Sommervale. Zijn werk werd een giftige passie die hem meer en meer op zijn kniëen bracht. Rood vanuit het grint – hem dwingend het alles vol te houden. Niet te mogen huilen- niet zwak te zijn.
Zijn huwelijk met Angelina werd een gevecht van woorden tegen muur- smeekbedes tegen loze beloften. Ze vertrok en hij brak- zijn zonden vergrotend door zijn loyaliteit naar haar meermaals te verbreken- maar eens ze terugwas haast huilend door het grint terug naar haar te willen krabbelen. Sommervale zag hier echter nooit iets van- gezien de man met trots zijn trouwring droeg en enkel zijn vrouw kon ophelemen. Waar hij in werkelijkheid haar niet durfde toe te laten tot zijn diepste angsten- bang opnieuw gestraft te worden.
Waar hij verdronk- drok Richard hem nu helemaal in het diepe. Vincent was adviseur van een gifitge stad – zijn hand hebben in het vuile geheim die Sommervale met zich droeg. Denkend dat hij het hier niet meer kon opfucken- dit het enige was die hem levend hield.
Tot uiteindelijk door zijn hulp.
Laurel Verdronk.