RPG || Project Morbid - Speeltopics

Een groep jongeren word uitgekozen voor een geheim project. Project Morbid. Ze zijn met niet veel maar ze zijn heel verschillend en afkomstig uit bijna alle werelddelen. Op het kleine eiland worden ze getraind en opgeleid zonder dat ze weten waarom, zonder te weten dat ze speciaal zijn, anders zijn. Want iedere mens heeft bepaalde Machten, ze moeten alleen maar tot uiting gebracht worden.

[ bericht aangepast op 18 maart 2012 - 19:21 ]

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Morgen zal ik dan een nieuw topic aanmaken, all right?

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Yesh! Maar is het erg als ik gewoon Celeste laat zoals ze is?

Quiet the mind, and the soul will speak.

Jess(ica) Alexis Lane.
Enige tijd blijft Val verstijft tegen de muur staan, tot hij na een paar seconde ook zijn armen om mij heensloeg. Hij had een paar keer gestotterd op wat ik zei. 'Op de basisschool zei een leraar tegen me: 'Ze zeggen wel eens dat iemands ogen de spiegels zijn van zijn ziel.' Dat ben ik nooit vergeten. Het duurde een paar jaar voor ik begreep wat hij bedoelde, maar hij heeft gelijk gehad. Daarom stelde ik je de vraag van 'wat zie je'? Ik probeerde het jou te laten zien.' Voorzichtig maakt hij zich los uit mijn omarming en gaat staan. Ik volgde hem met mijn ogen, en bleef gewoon op zijn bed zitten in kleermakerszit tegen de muur aan. 'De mensen die het niet zien zijn kortzichtig. Ze zijn het niet waard om slapeloze nachten om te hebben. Zo ben ik alle pesterijen doorgekomen. Ik heb medelijden met ze, omdat zij niet weten wat ik weet. Het is moeilijk om eerlijk te zijn, je eigen zwaktes te erkennen. Ze te accepteren. We staan het onszelf niet meer toe.' Hij houdt het spiegeltje voor zijn gezicht, en keek er goed in. 'Ik ben Valentin Gray. Een mens. Ik heb jarenlang mijn volledige voornaam in de doofpot gestopt, omdat ik hem haatte. Het is ook maar een naam, maar wel de naam die me ooit is gegeven van de ouders die om me geven.' Toen stopte hij het spiegeltje weg. Heet hij Valentin? Ah, das best een mooie naam hoor. Waarom zou hij die naam verbergen? 'Soms wou ik echt dat we krachten hadden,' mompelde ik zachtjes. Dan zou alles veel gemakkelijker zijn, en had ik niet zoveel moeite hoeven doen voor alles. En als het dan even kon, kon ik dat vreselijke ongeluk terugdraaien.
'Oh.. da's waar ook. Je wilde dat ik een oordeel over je uiterlijk velde, niet?' En hij krijgt een glimlach op zijn gezicht. 'Misschien ben ik niet de juiste persoon om dat aan te vragen, maar ik vind dat je een mooi lichaam hebt. En erg sprekende ogen. Naar mijn bescheiden mening is het niet nodig om dat te verdoezelen met oogschaduw. Maar hey, wie ben ik? Ik begrijp wel dat je graag wil experimenteren met make-up, als vrouw zijnde.'
Er kwam een ironische glimlach op mijn gezicht, en keek Val aan. 'Valentin Gray.' Begon ik. 'Make-up maakt me eigenlijk echt geen bal uit.' Ik stond op, en liep naar het lichtknopje. 'Ik doe het alleen op, omdat ik er dan enigszins normaal en gewoon uitzie.' Zei ik eerlijk. 'Oh, en trouwens.' Ik liep weer terug naar Val, en gaf een kusje op zijn wang. 'Dankjewel dat je eerlijk tegen me bent geweest de hele tijd. Dat waardeer ik echt,' zei ik met een glimlach. Vervolgens deed ik het licht uit, en liep naar mijn bed toe. 'Snurkze, Valentin.' Zei ik als laatst, en ik deed mijn ogen dicht.

Don't walk. Run, you sheep, run.

Val Gray.

Ik kijk verrast in haar richting.
'Soms wou ik echt dat we krachten hadden.' Huh? Hoe komt ze daar ineens bij? Ik kijk naar de jonge vrouw die in kleermakerszit op mijn bed zit.
Er verschijnt iets van een glimlachje op haar mond bij mijn woorden. Gelukkig heb ik haar dan in elk geval niet beledigd. Was het ongepast geweest om te zeggen dat ze een mooi lichaam heeft? Het is immers maar mijn mening. Ach, een goedbedoeld gemeend compliment zal vast niet in verkeerde aarde vallen.
'Valentin Gray. Make-up maakt me eigenlijk echt geen bal uit.' Ze komt overeind en loopt me voorbij, richting het knopje van de lamp. Dit was natuurlijk te verwachten. Misschien had ik mezelf er niet moeten bij halen als voorbeeld om mijn stelling duidelijk te maken. Ach.. ze bedoelt het niet kwaad, ook al zit de kans er dik in dat ik de rest van onze ontvoering Valentin genoemd zal worden.
'Oh en trouwens.' Kort vliegt een wenkbrauw de lucht in. Nu stapt ze ineens op mij af. Tot mijn verbijstering kust ze me op de wang, waardoor mijn mond een stukje open zakt en mijn ogen zo groot als golfballen worden.
dat je eerlijk tegen me bent geweest de hele tijd. Dat waardeer ik echt.'
'Eh.. geen probleem,' mompel ik. Ze doet het licht uit en kruipt onder de dekens.
'Snurkze, Valentin,' is het laatste wat ze zegt.
'Weltrusten,' zeg ik zwakjes, nog steeds uit het veld geslagen door haar laatste actie. Mijn vingers aaien mijn wang, de plaats waar Jess me net heeft gekust. Dan doe ik de sokken uit en kruip net zoals zij in mijn bed. Ik ben benieuwd wat de volgende dag ons zal brengen. Ik staar naar de hemel. Benieuwd wat het leven me zal brengen. Maar eerst.. maar eens slapen. Ik werp een blik op mijn horloge. Drie uur exact. Mooie tijd. Nu nog hopen dat ik in slaap kom voor vijven.

No growth of the heart is ever a waste

Jess(ica) Alexis Lane.
Ik kon nog net vlak voordat ik mijn bed insprong Val's gezicht zien. Zijn mond zakte een stukje open, en zijn ogen werden zo groot als golfballen. Ja, dit is zeker voor het eerst dat hij een kusje op zijn wang heeft gekregen van een meisje. Dit is al het bewijs. En als hij zegt dat hij wel wat meer gedaan heeft dan verbaasd het me echt enorm. Dan zou ik dit eigenlijk niet geloven, en hem voor leugenaar uitmaken. Maar ik denk niet dat snel liegt.
'Weltrusten,' hoor ik zwakjes Val zeggen. Ik grinnik. Hij is zeker er erg van geschrokken, dat ik dit zojuist deed. Nu praat hij niet zoveel meer hé. Ik grinnik weer. Wat als hij nou een vriendin krijgt? En hij krijgt een zoen van haar. Dan valt hij zeker knock-out neer? Ik kreeg er een beeld bij dat Val flauw valt als hij een kus op zijn mond krijgt. De lachkick die ik eerder op de dag had gekregen krijg ik nu weer. Zo erg dat ik me ronddraai in mijn bed. Als ik Val's hoofd zie maakt dit het er niet beter op, en moet ik nog harder lachen. 'Ach, Val toch.' Mompel ik. 'Dit gaat echt leuk worden zo nu jij mijn kamergenoot bent.' Zeg ik zodra mijn lachen wat mindert. Ik draai me om naar de muur toe, en doe mijn ogen dicht. Nu maar proberen te slapen, al is dat best moeilijk door die lachkick van net.
Ik draai me weer om in het bed en zoek naar mijn oordopjes en mobiel. Ik heb de wekkers, die ik gezet heb, op het nachtkastje gezet. Dan heb ik het gevonden, en prop de oortjes in mijn oren. Zachtjes zet ik de muziek op, en neurie ik mee. Zonder muziek kan ik namelijk echt niet in slaap vallen. Dat kan ik gewoon niet. Muziek is mijn leven.

[Sorry voor de nogal korte reactie terug! Ik ga de volgende extra large lang maken, hihi. Ik krijg morgen namelijk piercing, en ik heb dan goede nachtrust nodig. ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Haha, I liked your post. It made me smile ^^. Ooh ja, de monroe, toch? Of was dat een andere user? Haha, 't zal wel meevallen, mijn tragus was ook een piece of cake. Een tandartsbezoek is pijnlijker .
By the way, in deze post zal ik ook naar de ochtend toe schrijven. Als iemand dat niet wil, zeg het aub dan wijzig ik 'm :].

Val Gray.

Ik heb mijn ogen nog niet lang kunnen sluiten, of een herkenbaar gegniffel haalt me uit mijn gedachten. Ik open een oog en draai het hoofd om.
'Eh, alles in orde?' vraag ik. Het gegniffel verandert in een ware lachbui. Ik schrik door de plotselinge ommezwaai. Ik heb niks vreemds gedaan deze keer. Misschien lacht ze wel zonder aanleiding. Zou dat een ziekte kunnen zijn?
'Och Val toch,' grinnikt ze dan. Ik ben het dus wel.
'Dit gaat echt leuk worden zo nu jij mijn kamergenoot bent.'
'Eh oh.. daar ben ik blij van,' zeg ik met een glimlachje en draai me ook weer om. Op de achtergrond hoor ik haar muziek. Het brengt me enigszins tot rust. Nu hoef ik mijn eigen mp3-speler er niet bij te pakken.
Na een aantal keer woelen en draaien, alle nutteloze hersenspinsels te hebben gehad, val ik dan toch in slaap.

'Kom op, Valentijn, doe mee met straathockey! Of ben je te schijterig omdat we jou en je vriendjes weer gaan inmaken?' Ik sta tegen de muur geleund. Derek en Masha staan bij me. Ik zie hun ogen angstig van mij naar Daniel en zijn vrienden flitsen. Ik probeer rustig te blijven. Maar ik ben bang. Ik vind het niet erg om te verliezen. Maar de aframmeling die we daarna krijgen, dat is waar ik bang voor ben. Maar ik wil ook geen watje zijn.
'De naam is Val. En ik ben nergens bang voor.' Ik stap naar voren.
'Oeh.. check dat jochie eens lef hebben. Nou, kom op dan.'
Het spel verloopt traag, de bal is veel sneller dan ik, zij zijn veel sneller dan ik. We zijn al gauw verslagen.
'Ha! Net wat ik dacht! Een grote bek, maar geen skills. Ik zal je eens skills laten zien.' Ik probeer weg te rennen, maar hij is sneller. Hij grijpt me bij mijn nek, duwt me tegen de muur.
'Vanaf vandaag ben jij van mij. Je doet wat ik zeg. Zo niet..' Een wapen blinkt in het zonlicht.
'Val!' roept iemand op de achtergrond. Hij zet het wapen tegen mijn hoofd. Mijn ogen worden groot. Hij likt langs zijn lippen. Ik probeer mijn hoofd af te wenden en sluit de ogen.
'Pang.'

'Aah!' Met een schreeuw word ik wakker, kijk beduusd om me heen. Het is licht. Mijn ogen flitsen naar de wekkers van Jess. Oh. Ja. Jess. Langzaam komen de herinneringen aan afgelopen avond weer terug. Ik wrijf langs mijn hoofd en sla de dekens van me af. Vijf minuten voor de wekkers ben ik wakker. Gelukkig. Ik doe mijn broek aan, loop naar de badkamer en was mijn gezicht. Mijn hoofd is een grote ragebol. Ik haal er vluchtig een kam doorheen. Ik sluit de deur en open mijn blouse. Goed, even mezelf wassen. Ik heb me rot gezweet vannacht. In alle rust was ik met mijn washandje mijn bovenlijf.

[ bericht aangepast op 10 maart 2012 - 11:16 ]

No growth of the heart is ever a waste

Jess(ica) Alexis Lane.
Dit was de enigste uitweg waar ik van ze af kon komen, en als ik dit niet red dan.. Nou, daar wil ik het liefst niet over nadenken. Ik ga nog harder rennen dan ik al deed. Steeds dichterbij zie ik een klif aankomen. Oké, is dit het moment dat ik moet springen of niet? Snel kijk ik achter me, terwijl de wind door mijn haren blies. Al mijn exen kwamen achter me aan. Geen idee wat ze moesten, maar dat wilde ik zo laten ook. Ik had geen zin in ze, ze hebben mijn leven al genoeg verpest. Ik sloot mijn ogen en sprong. 'Aah!' Hoorde ik op dat moment toen ik sprong. Het was een van mijn exen geweest die nu bij de klif stond.
Vlak voordat ik de grond raakte ging er een keihard gepiep af. Ik kreunde en opende langzaam mijn ogen. Ik was al niet zo'n ochtendmens, en ik had meteen spijt van dat ik de wekkers gezet had. Met meerdere klappen op de wekkers gingen ze eindelijk uit. Val was zijn bed al uit, en ik wilde blijven liggen - maar ik moest opstaan. Acht uur moesten we klaar staan, en ik weet niet wat de consequentie anders zou zijn, dus ging ik wel opstaan. Nog half slapend, en al wrijfend in mijn oog kwam ik de badkamer inlopen en draaide de douche-kraan open. Waar zou Val eigenlijk zijn? Hij is zeker alvast naar die training toegegaan, of is hij gewoon even wat frisse lucht scheppen?
Net toen ik mijn shirt wilde uitdoen zag ik Val staan. Mijn ogen werden zo groot als schoteltjes, en snel trok ik mijn shirt naar beneden. Ik schaamde me kapot, en ik kon wel door de grond zakken. Gelukkig had ik mijn shirt niet helemaal naar boven getrokken, want dat zou natuurlijk al helemaal beschamend zijn. Ik gaf mijzelf de schuld dat ik nooit echt helemaal wakker ben, en dat mensen zo langs me kunnen lopen, terwijl ik ze geen eens gezien heb. Hiervoor had ik eerst koffie nodig, en een sigaret. Anders ben ik echt niet wakker, en ben ik net een wandelende zombie. Mijn ogen doen dan enorme pijn, en zijn half open. Net zoals nu, dus. Oké, wakker blijven en niet afdraven Jess.
Ik kuchtte, en keek beschamend naar de douche. 'Ehh.. wil jij eerst douchen of niet?' Vroeg ik, met nog steeds mijn gezicht van hem afgewendt. Ik bedacht me dat ik meestal de mensen de douche zowat uitschop als ik wilde douchen, en nu opeens vraag ik het. Hmph, het komt door zijn gezicht en uitstraling, en.. Gosh, zijn bovenlijf. Ik keek er naar vanuit mijn ooghoeken.

[Ah, echt waar? Wat dan? Ik schreef gewoon meteen op wat er in mijn hoofd kwam, en ik vond hem nogal gewoontjes. But I'm glad that I maked you smile, hihi. C: Uhuu, de monroe inderdaad. En nee, ik ben die user, haha. Ah oke, maar dit is wel door mijn lip heen, hihi. Maargoed, als die van jou al een piece of cake was, dan istie van mij al zeker een piece of cake. :'D]

[ bericht aangepast op 10 maart 2012 - 14:27 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Haha, Jess' lachkick x'D. Ben benieuwd hoe het zal gaan! Naar mijn ervaring valt het enorm mee, hoop dat het in jouw geval ook zo zal zijn.

Val Gray.

Ik merk hoe de zwaarte van de dag mijn hoofd doet bonken. Dit heb ik altijd, veelal op schooldagen wanneer ik vroeg mijn bed uit moet. Ik hoop dat ze ons de tijd gunnen om op z'n minst een kop koffie naar binnen te gieten, want wat heb ik daar een dringende nood aan. Ik glimlach even om mijn zelfmedelijden. Trouwens, volgens mij heb ik Jess' wekkers gehoord, dat zou moeten betekenen dat ze-
'Aah!' Ik kijk verbijsterd in Jess' ogen, die mij op haar beurt geschokt aanstaart. Haar handen hebben de zoom van haar shirt vast.
'Eh.. dat eh.. mag je wel aanhouden,' zeg ik al wijzend naar haar shirt, me niet beseffend hoe vreemd dat klonk. Gedecideerd draait ze zich om. Zo gauw als ik kan, gris ik mijn blouse van de douchecabine af en trek hem snel aan, knoop hem slordig dicht. Ik vergeet in de schok dat ik normaal altijd een t-shirt onder de blouse draag. Ik weet even niet waar ik het moet zoeken. Waarom.. klopte ze niet gewoon?
Met een schuin oog kijk ik haar richting op. Goddank dat ze zich heeft omgedraaid en nu me de rug naar me toe staat. Ik snap wel dat je als jongen zijnde je niet hoeft te schamen met een bloot bovenlijf, maar dit was toch enigszins een ongemakkelijke situatie en ik ben blij dat ze me niet uitlacht. Nu ja, waarom zou ze ook? Behalve wat huid is er niks vreemds aan me te zien, op de moedervlek op mijn schouder na dan misschien. Maar zo groot is hij ook weer niet. Ach, waar maak ik me druk om.
'Ehh.. wil jij eerst douchen of niet?' vraagt ze. Ik slaak een zucht als ik het laatste knoopje dicht heb. Goddank.
'Eh.. oh ja. Goedemorgen. Mijn excuses, ik zag je niet aankomen. Ja, ga je gang, ik ben klaar. De badkamer is vrij.' Met die woorden loop ik gauw langs haar heen, de kamer in. Als ze de deur achter zich heeft gesloten, ontdoe ik me weer van mijn blouse en doe er een t-shirt onder aan. Aarzelend kijk ik naar de blouse. Het is hier waarschijnlijk zo warm dat het nog overbodig zal zijn om het ding te dragen ook. Ik gris naar de fles cola om de eerste verlossende slokken cafeine naar binnen te gooien. Phew... dat is al een stuk beter.

[ bericht aangepast op 10 maart 2012 - 14:42 ]

No growth of the heart is ever a waste

Jess(ica) Alexis Lane.
'Eh.. dat eh.. mag je wel aanhouden,' zegt hij al wijzend naar mijn shirt. Ik hoorde het maar vaagjes op de achtergrond, dus had er niet op gereageerd. Maar toch begon ik te denken in mijn hoofd; dat klonk echt als een soort afwijzing. En ookal hebben we niet, en ken ik hem zelfs niet zo goed, maar ik vatte het toch persoonlijk op. Ik had gevraagd of hij eerst wilde douchen. 'Eh.. oh ja. Goedemorgen. Mijn excuses, ik zag je niet aankomen. Ja, ga je gang, ik ben klaar. De badkamer is vrij.' Bazelde hij verder. Hij liep snel langs me heen de kamer in. Wat, waarom doet hij zo? Ben ik dan zo besmettelijk of eng? Ik let er niet zoveel op, en trek mijn kleding uit die ik nog aan had. De deur had ik al op slot gedaan, zodra Val de slaapkamer in liep. Mijn haar is een rotzooi, met allemaal klitten. Ik haal mijn haarborstel tevoorschijn en voorzichtig haal ik de borstel er doorheen.
Ik stond onder de douche en had de shampoo al in mijn haar gedaan, tot ik er achter kwam dat ik wat vergeten was. Schoon ondergoed, kleding en handdoeken. Shit. Zo kan ik niet zomaar mijn spullen pakken. Ik was de shampoo uit mijn haar, en ga weer onder de douche vandaan, en schreeuw naar Val: 'Val! Ik ben wat vergeten te pakken.' Zeg ik eerlijk. 'Wil je het voor me pakken?' Vroeg ik aan hem. Hopend op dat hij het voor me pakt. Anders heb ik een klein probleempje, en zal ik toch mijn kleding weer aan moeten doen. Terwijl ik kletsnat ben, en dat vind ik echt vies.

[ bericht aangepast op 10 maart 2012 - 15:59 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Val Gray.

Net op het moment dat ik het laatste slokje cola naar binnen heb gegooid, hoor ik Jess vanuit de badkamer schreeuwen.
'Val! Ik ben wat vergeten te pakken.' Ik kom overeind. 'Wil je het voor me pakken?' Ik kijk wat radeloos om me heen. Wat zou ze nodig hebben..?
'Tuurlijk, wat moet je hebben?' Dan sper ik mijn ogen open. Oh, ja tuurlijk.
'Wacht, laat maar, kleding en een handdoek, niet waar? Ik heb het al.' Even aarzel ik als ik een blik op haar tas werp. Ik weet dat ze haar urgente dingen in haar tas heeft gedaan. Maar heb ik wel het recht om daar wat uit te pakken? Oke kom op Val, die tas vreet je niet op. Ik vis een onderbroek en bijpassende BH tevoorschijn. Is dit haar lingeriesmaak? Het past wel bij haar. Goede kleurkeuze. Ik denk dat het haar goed zou staan. Val, blijf bij de les, vul je gedachten niet met nutteloze gedachten. Goed, op naar de kleding. Ik werp een blik op haar bed en haal er de kleding af die ze gister droeg. Dit zou het moeten zijn. Ik pak een handdoek en loop dan op de badkamerdeur af.
Goed, wat nu? Kloppen en ogen dicht, zeg ik resoluut tegen mezelf. Heel simpel: gewoon mijn arm om de deur steken en haar aangeven wat ze wil hebben. Ik klop op de deur.
'Eh, ik denk dat ik alles heb. Doe de deur maar een stuk open, ik zal het je aangeven.'

No growth of the heart is ever a waste

Jess(ica) Alexis Lane.
'Tuurlijk, wat moet je hebben?' Vraagt hij, waarop hij vervolgens zegt dat het niet meer hoeft, en hij het al heeft. Waarschijnlijk is het in hem opgekomen dat ik gewoon wat kleding en handdoeken nodig heb. Na enkele secondes hoor ik hem op de deur kloppen. 'Eh, ik denk dat ik alles heb. Doe de deur maar een stuk open, ik zal het je aangeven.' Ik liep naar het shirt dat ik als pyama gebruikte en deed die voor mijn lichaam. Ik stond om de hoek van de muur, en deed de deur een stukje open. 'Oké, geef het maar.' Zei ik tegen hem. Hij stak zijn hand uit, en ik pakte snel de kleding en handdoeken aan. 'Thank-you.' En ik sloot de deur weer. Ik liet het shirt op de grond vallen, en de kleding en handdoeken die ik zojuist van Val had gekregen dumpte ik op het rek. Ik stapte weer onder de douche, en neuriede het nummer 'Jar of Hearts' van Christina Perri. De shampoo had ik al gedaan, en eenmaal toen ik na een halfuurtje klaar was met douchen, stapte ik onder de douche vandaan en droogde mezelf af. Toen deed ik mijn ondergoed aan, en ging ik mijn tanden poetsen. Ik denk niet dat mensen blij worden van mijn stinkadem nu. De handdoek heb ik om mijn haar gewikkelt, en ik spuug de tandpasta uit. Ik kijk naar de kleding die hij gepakt heeft, en een 'Oh,' komt er uit mijn mond. Ik loop de kamer in, en zoek andere kleding uit. 'Dankjewel dat je het wilde pakken voor me, maar ik trek dit niet aan vandaag,' vermeldde ik erbij. Ik zocht mijn tas door naar een ander setje kleding die ik vandaag aan zou doen. Ik dacht eigenlijk een een jurk of rokje, maar bedacht me toen. Nee, het is training. Dan ga je dat toch niet aandoen. Ik zal een kort broekje aandoen, maar met welk shirt erboven aan? Dan vind ik een shirt met bloemetjes erop. Die heb ik maar 1 keer aangehad sinds ik 'm heb. Dan doe ik die wel aan, besloot ik. Ik trok het broekje, en shirtje aan, en richtte me naar Val zonder op te kijken. 'Staat dit of niet?' Vroeg ik aan hem, terwijl ik een rondje maakte. Ik merkte dat mijn haar nog in een handdoek verwikkeld was, en haalde die er snel af, en borstelde mijn haren zodat het er wat beter zou uitzien. 'En?' Ik keek op naar Val. 'Ik weet niet wat ik anders moet aandoen,'

Don't walk. Run, you sheep, run.

Val Gray.

Ik glimlach kort bij Jess' geneurie. Ik denk dat ik maar haar voorbeeld ga volgen. Het is tijd voor wat muziek. Na wat gegrabbel weet ik mijn mp3-speler tevoorschijn te toveren en al gauw ben ik weer verdwaald in een tijdschrift, onder het genot van Maiden's nieuwe album. Van National Geographic kan ik nooit genoeg krijgen. Ik ben niet zo'n automens en in tegenstelling tot wat mensen vaak van me denken, ben ik ook niet zo'n gamefreak. Call of Duty vond ik maar saai omdat het op den duur zo voorspelbaar wordt wat mensen gaan doen en sindsdien heb ik online games afgezworen. Op Mario en Pacman na.
Ik merk hoe er na een tijdje een deur open gaat.
Vaag hoor ik Jess' stem op de achtergrond. Ik haal een dopje uit mijn oor en kijk op vanachter het tijdschrift.
'Huh?' Op dat moment worden mijn ogen groter bij het zien van Jess die in haar tas grabbelt. Op zich een normaal verschijnsel, op het feit na dan dat ze in haar ondergoed staat. Resoluut draai ik me om en hou mijn hand voor de ogen terwijl een roze blos weer op mijn wangen komt. Deze dingen zijn niet voor mijn ogen bestemd. Ze kent echt geen gene.
'Jess, je.. ik neem aan dat je het zelf al doorhebt, maar je staat in je ondergoed,' merk ik op. Zeer intelligent gevonden, Val, zeg ik sarcastisch tegen mezelf.
'Staat dit of niet?' vraagt ze dan. Ik aarzel even, nog steeds een beetje panisch om me om te draaien. Uiteindelijk doe ik het toch en bekijk een nu aangeklede Jess. Ze vraagt mijn mening? Is het niet beter om zoiets aan een vrouw te vragen? Nou ja.. niet dat er nu vrouwen in de buurt zijn.
Ze draait een rondje voor me.
'Ik heb geen idee of het praktisch zal zijn voor de training, aangezien we werkelijk nul informatie hebben over het hoe en wat, maar puur esthetisch gezien - en een beetje van mijn persoonlijke smaak meegenomen - vind ik het erg mooi.' Dat meen ik. Vrouwen zijn goed in zich kleden op een manier die hen uitstraling geeft. Wij mannen zijn wat dat betreft simplistischer. Niet dat ik het erg vind, daar zijn we immers man voor.
'Eh.. als ik vragen mag: toen jij werd ontvoerd, had je al die kleding al mee? Want ik heb werkelijk niks anders dan mijn schoolspullen.' Het verbaast me dat ze al deze zaken al op zak heeft.

No growth of the heart is ever a waste

Jess(ica) Alexis Lane.
'Jess, je.. ik neem aan dat je het zelf al doorhebt, maar je staat in je ondergoed,' had hij gezegd. Ik vroeg toen om zijn mening hoe de kleding stond. 'Ik heb geen idee of het praktisch zal zijn voor de training, aangezien we werkelijk nul informatie hebben over het hoe en wat, maar puur esthetisch gezien - en een beetje van mijn persoonlijke smaak meegenomen - vind ik het erg mooi.' Ik knik. Oké, dan wordt dit het. 'Ik wou eigenlijk een jurkje aandoen, maar toen bedacht ik me. Vanwege die rottraining.' Zei ik. 'Dus, ik denk dat dit wel handiger is niet?' En ik glimlachtte naar Val. 'En trouwens, ik wist dat ik in mijn ondergoed stond slimme jongen. Zo beschamend is het niet,' zeg ik, terwijl ik mijn kleding - die ik eruit had gegooid, weer in mijn tas stop. 'Of schaam jij je er wel voor?' En ik grinnikte toen ik zijn reactie had gezien zonet in de badkamer. 'Je krijgt heus niet meer te zien, het is gewoon ondergoed. En al doe ik een bikini aan, dan krijg je nog net zoveel of weinig te zien als dat ik aan heb.' Ging ik verder. 'Dus wat boeit het?' En ik haalde mijn schouders op. Toen begon ik geheimzinnig te glimlachen. 'Ik denk dat je me wel vaker zo te zien krijgt, als we kamergenoten zijn. Dit had je eerder moeten bedenken, lieve vriend.' Knipoogde ik naar hem.
Ik had mijn spullen allemaal weer terug in mijn tas gestopt, en deed de zwarte ballerinas weer aan, die ik de vorige dag aan had. 'Eh.. als ik vragen mag: toen jij werd ontvoerd, had je al die kleding al mee? Want ik heb werkelijk niks anders dan mijn schoolspullen.' Hoorde ik Val vragen. 'Dat is dan kut dat je alleen je schoolspullen mee hebt genomen. Kun je die net zo goed weggooien, denk niet dat je daar nog terugkomt. Oh, ik had de belangrijkste dingen ingepakt vanwege dat ik ging verhuizen naar iemand anders. Ik was er onderweg naartoe,' zei ik hem. Ik liep naar de badkamer toe, en haalde daar zalf vandaan voor mijn tattoo's. Dit was ik vergeten om te doen. Elke ochtend moest ik namelijk mijn tattoo's insmeren om ervoor te zorgen dat ze hun kleur niet verloren, en niet zouden verbranden. 'Sorry, Val. Ik zal het toch weer moeten doen.' Riep ik, vanuit de badkamer. Ik trok mijn shirt weer uit, en smeerde toen de zalf op mijn tattoo; zodat 't niet zou verbranden of verkleuren. 'Als je er niet tegen kan, kijk dan niet.' Grapte ik. Ik liep met mijn shirt in mijn hand de slaapkamer weer in, en ging op mijn bed zitten. Nu waren mijn enkels aan de beurt om ingesmeerd te worden. Nu nog drogen, en dan kan ik mijn shirt weer aandoen. Daar zal Val vast blij mee zijn.

Don't walk. Run, you sheep, run.

Val Gray.

Zwijgend kijk ik toe hoe Jess zich op orde maakt.
'Trouwens, ik wist dat ik in mijn ondergoed stond slimme jongen. Zo beschamend is het niet,' zegt ze terwijl ze bezig is met haar tas. Zwijgend volg ik haar bewegingen. 'Of schaam jij je er wel voor?'
'Eh, nee hoor,' mompel ik. Schamen is niet het juiste woord. Het is meer.. awkwardness. Ja. Hetzelfde gevoel als twee mensen voor je neus staan te zoenen. Dan kijk ik automatisch de andere kant op en wacht in stilte tot ze klaar zijn. Ik vind het meer vreemd dat zij er totaal geen moeite mee heeft, gezien het feit dat ze een kamer deelt met een jongen die ze pas een dag ervoor heeft leren kennen. Maar aan de andere kant weet ze dat ik geen bedreiging voor haar vorm, op welke manier dan ook. Ze vertrouwt me, concludeer ik.
'Je krijgt heus niet meer te zien, het is gewoon ondergoed. En al doe ik een bikini aan, dan krijg je nog net zoveel of weinig te zien als dat ik aan heb. Dus wat boeit het?' ratelt ze verder. Alsof ik meer zou willen zien, bedenk ik me verbaasd. Goh, Jess die hier in haar blootje rond paradeert, dat zou het feest helemaal compleet maken.
Hoe dan ook ben ik niet van plan in mijn boxer rond te gaan lopen waar ze bij is, neem ik me alvast heilig voor. Alsof het niet erg genoeg was dat ze in mijn blote bovenlijf heeft gezien. Misschien ben ik wel preuts. Ach, wat zou het ook.
'Ik denk dat je me wel vaker zo te zien krijgt, als we kamergenoten zijn. Dit had je eerder moeten bedenken, lieve vriend,' zegt ze met een knipoog. Ik zwijg. Ach, ik zal er wel aan wennen. Het is maar een lichaam.
'Je hebt gelijk, het maakt niet uit. Ik stel me aan. Doe vooral waar je je prettig in voelt,' zeg ik met een zachte glimlach. Ze legt uit dat ze op weg was vanwege een verhuizing. Heeft zij even mazzel. Dat is nu letterlijk geluk bij een ongeluk hebben.
Ineens loopt ze weer naar de badkamer.
'Sorry, Val. Ik zal het toch weer moeten doen.' Huh? Ik kijk op en zie Jessica met een potje in haar handen. Met haar handigheid trekt ze opnieuw het shirt over haar hoofd en smeert haar tattoo in. Na een tijdje besef ik me dat ik waarschijnlijk te lang aan het staren ben. Het is ook voor het eerst dat ik dit iemand zie doen.
'Als je er niet tegen kan, kijk dan niet,' grinnikt ze.
'Oh ja. Sorry.' Ik draai me van haar af als ze de kamer in komt lopen. Ik wil haar niet ongemakkelijk laten voelen, alhoewel ik het idee heb dat het meer andersom is. Ik kan me exact inbeelden wat mijn klasgenoot Eric Carter zou zeggen:
'He Val, moet je dat lijf eens zien. Daar krijg ik nu echt een enorme paal van. Wat jij?' Ik sluit de ogen en frons de wenkbrauwen. Wat een vreselijk vulgaire gast is het.
'Heb je nog een fles cola mee?' vraag ik met mijn rug naar haar toe, om mijn gedachten ergens anders op te zetten.

No growth of the heart is ever a waste

Jess(ica) Alexis Lane.
'Je hebt gelijk, het maakt niet uit. Ik stel me aan. Doe vooral waar je je prettig in voelt,' had Val gezegd vlak voordat ik de badkamer in liep. Ik had mijn tattoo's ingesmeerd met zelf, en was op mijn bed gaan zitten om te wachten tot het opgedroogd was. 'Heb je nog een fles cola mee?' Had Val gevraagd, met zijn rug richting mij. Al mijn make-up had ik op mijn bed neergelegd, en een spiegeltje stond op het nachtkastje. 'Ja, ik heb nog maar één fles. Kijk maar in mijn tas,' zei ik toen. Ik ging verder met mijn zwarte oogschaduw op mijn oogleden aan te brengen, en gebruikte toen wat oogpotlood, eyeliner, en vervolgens had ik de mascara in mijn handen. Een rode lipstift deed ik weer op mijn lippen, en toen ik klaar was met mijn make-up had ik gevoeld of de zalf opgedroogd was of niet. Nou, Val heeft geluk dacht ik. Ik zocht mijn shirt, en vond 'm. Toen deed ik 'm weer aan. 'Oké, klaar.' Zei ik meer tegen mezelf dan tegen Val. 'Nu alleen nog mijn haar.' Ik keek in de spiegel, en bedacht hoe ik mijn haar zal doen. 'Ach, ja. Natuurlijk training.' Had ik tegen mezelf gemompelt. Ik stond op, en pakte mijn haarborstel. Nogmaals haalde ik die door mijn haar, en deed er snel een vlechtje in. Ik had geen zin om dat nog te helemaal te gaan doen.
Mijn mobiel graaide ik van het nachtkastje af, en stopte de oordopjes in mijn oren om muziek te gaan luisteren. Ik scrolde naar het nummer van 'Will Smith - Boom Shake The Room'. Ik deed mijn ogen dicht, en deed alsof niemand in de kamer was behalve ik zelf. Op dit liedje ging ik altijd dansen. Net zoals nu. De meeste mensen zouden niet denken dat ik dit soort muziek ook luister, maar ik luister echt vanalles. Al is het wel dat ik in de richting van rock het meest luister, maar af en toe een nummer waar je lekker op kan dansen, zoals dat nummer dat ik nu luister, ging mijn smaak ook naar uit. De meesten zouden me allang uitgelachen hebben, omdat ik op dit soort muziek belachelijk dans, maar dat maakt me echt totaal niets uit. 'Boom! shake-shake-shake the room. Boom! shake-shake-shake the room,' zong ik zachtjes mee.

Don't walk. Run, you sheep, run.