RPG || Project Morbid - Speeltopics

Een groep jongeren word uitgekozen voor een geheim project. Project Morbid. Ze zijn met niet veel maar ze zijn heel verschillend en afkomstig uit bijna alle werelddelen. Op het kleine eiland worden ze getraind en opgeleid zonder dat ze weten waarom, zonder te weten dat ze speciaal zijn, anders zijn. Want iedere mens heeft bepaalde Machten, ze moeten alleen maar tot uiting gebracht worden.

[ bericht aangepast op 18 maart 2012 - 19:21 ]

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Celeste
Ik had mijn slanke vingers al om het glas gewikkeld en zo ook een zacht stukje van zijn hand ontmoet, die tegen mijn hand aan borstelde toen hij mij het glas gaf. Grijnzend keek ik hem aan, nog meer toen ik zijn verbaasde blik op zijn gezicht zag.
'Heb je hier toevallig een koffiezetapparaat gezien. Of een Senseo?'
Hmm. Ik keek bedenkelijk om me heen en hield het glas bij mijn rode, volle lippen. Ik probeerde de dingen die ik had gezien voor mijn geest te halen en toen ik dacht wat gevonden te hebben, grinnikte ik speels naar hem en nam een slok van de cola - waar ik mijn ogen bij sloot, dat ik er van genoot. Mijn grote, hazelkleur-achtige ogen richtte zich weer op de jongen en keken hem doordringend aan, waarbij ik nog een slok nam van de cola en het glas toen neer zette voor hem neer.
'Dank je, jonge heer,' Grinnikte ik ietwat speels naar hem, 'en volgens mij heb ik wel een senseo gezien,' Bedenkelijk keek ik nu naar hem, alsof ik nadacht, terug bij de soort ingang hal had ik er een gezien. 'Wil je nu koffie?'

Quiet the mind, and the soul will speak.

Jess(ica) Alexis Lane.
'Goed, hoe heet je?' vraagt Val. 'Het zou namelijk veel makkelijker zijn je bij je naam te noemen dan je aan te spreken met een zelf bedachte term. Rebels lachkickmeisje lijkt me te lang.' Weer moet ik een lach onderdrukken, en kijk hem dan aan met een gezicht dat er niets aan de hand is. 'Mij maakt het niet uit hoor,' ik haal mijn schouders op en pak een stuk fruit uit mijn kommetje. Met een vies gezicht stop ik het stukje in mijn mond, en antwoord met volle mond: 'Iek heet Jessie-va.' Zeg ik met volle mond. 'Maar zeg afjebliefft Vess.' Met nog steeds dat stukje fruit in mijn mond die ik fijnkauw met mijn tanden.
Hij komt om zich heen, alsof hij ergens naar zoekt of voor uitkijkt. Misschien dat hij het echt serieus meent van de experimenten? De rillingen gaan over mijn rug als ik er alleen maar al aandenk. Ik schudt mijn hoofd om die gedachten kwijt te raken, en verman me dan weer. 'Ooit de film Killing Room gezien? Op de een of andere manier doet me deze situatie er aan denken, op het lekkere eten na,' Ik schudt mijn hoofd. 'Nee, al heb ik zelf wel van de naam gehoord.' 'Jammer dat bijna niemand het in die film overleefde, maar ze hadden op z'n minst een kop koffie bij aanvang.' Weer kijkt Val om zich heen. Waar zoekt hij toch telkens naar? Is het nog steeds vanwege die koffiezetapparaat? 'Zullen we dan samen maar naar dat koffiezetapparaat zoeken?' Stel ik voor. 'Ik heb zin in een sterke bak.'

Don't walk. Run, you sheep, run.

Val Gray.

Ook de jonge vrouw waagt zich aan het fruit. Stukje voor stukje werk ik de mandarijn naar binnen, na hem eerst uitvoerig te hebben gepeld.
'Iek heet Jessie-va,' zegt ze terwijl ze het stuk fruit naar binnen werkt. 'Maar zeg afjebliefft Vess.' Ik steek een duim op.
'Goed, Vess it is. Aangenaam.' Ze lijkt mijn gedachten te lezen - zo moeilijk zijn mijn prioriteiten op het moment ook niet te raden - en stelt voor samen het koffiezetapparaat te zoeken. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht.
'Ik lust ook wel een goeie bak koffie.' Ik kom overeind.
'En volgens mij heb ik wel een senseo gezien,' hoor ik een stem naast me zeggen. Wat verrast draai ik me om. De vrouw naast me kijkt me aan met een speelse glimlach om haar lippen. Zie ik dit nou verkeerd of probeert ze met me te.. flirten? Ik krab even aan het hoofd. Vast niet. Je hebt immers geen haviksogen nodig om te kunnen schatten dat ik aardig wat jaren jonger ben dan zij. Tenzij het haar niet kan schelen. Haar karakter is lastig te lezen. Maar ach, waar hou ik me ook mee bezig? Als dit een soortgelijk experiment is als de Killing Room, dan..
'Als je sterft groeit je haar nog enkele maanden door.' Oh. Zei ik dat hardop?
'Wil je nu koffie?' vraagt de vrouw naast me dan. Misschien heeft ze niet eens gehoord wat ik zei. Dat zou gunstig zijn.
'Uiteraard,' zeg ik met een glimlachje. 'Anders kan ik niet door naar het 'leer en train' gedeelte van deze.. eh.. instantie? Mijn geest moet scherp blijven, zeker in deze situaties. Zeg ons maar waar we heen moeten, of voel je vrij om ons te vergezellen. Alhoewel ik me afvraag of we door die deur daar kunnen, mocht de koffie zich niet hier bevinden.'

[ bericht aangepast op 29 feb 2012 - 0:08 ]

No growth of the heart is ever a waste

[Sorry dat ik dit meld, maar ik denk dat ik me afmeld voor deze RPG, eerlijk gezegd vind ik hoe jullie schrijven Pro, en ik ben echt nog op dat punt een beginner. Ik volg helemaal niet wat er allemaal staat. En als ik iets typ komt er niet meer uit dan maar 3 zinnetjes, dus hierbij meld ik me af voor de RPG.]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Jess(ica) Alexis Lane.
Hij steekt een duim om, en ik ga ervan uit dat hij nu weet wat mijn naam is. 'Goed, Vess it is. Aangenaam.' Zegt hij. Ik trek een moeilijk afvragend gezicht. 'Hoe kom je daar nou bij? Het is Jess, lieve vriendin.' Antwoordde ik verbaasd. 'Ik zei dat ik Jessica heet, maar je moet me Jess noemen.' Ging ik verder om mezelf te verbeteren.
Val komt overeind, en het meisje dat naast hem zit begint weer te praten tegen hem. Ik sluit me af voor haar, het maakt me helemaal niet uit wat ze zegt. 'Als je sterft groeit je haar nog enkele maanden door.' Zegt hij opeens. En mijn lachbui dat al best een tijd verdwenen is komt nu weer tevoorschijn. Het harde geschater, met sarcastische toon, komt mijn mond weer uit. Met mijn hand sla ik meerdere keer nu op de tafel, en mijn hoofd richt ik omhoog van het lachen. 'Waarom.. doe je..' Het geschater is nog steeds te horen. 'Zo?' Vraag ik lachend. 'Ze.. flirt met..' Proest ik uit. Het laatste woord kon ik gewoon niet meer door mijn mond krijgen.
Als ik dan eindelijk klaar ben met mijn tweede lachkick van vandaag kijk ik hem nu serieus aan. 'Gast, ik denk dat ze interesse in je heeft.' Zeg ik laconiek. Alsof de lachkick van daarnet helemaal niet gebeurd is. 'Ik wil nu koffie. Ik ga wel op zoek.' Zeg ik vastberaden, en ik sta op.

[ bericht aangepast op 29 feb 2012 - 0:28 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Pavarotti schreef:
[Sorry dat ik dit meld, maar ik denk dat ik me afmeld voor deze RPG, eerlijk gezegd vind ik hoe jullie schrijven Pro, en ik ben echt nog op dat punt een beginner. Ik volg helemaal niet wat er allemaal staat. En als ik iets typ komt er niet meer uit dan maar 3 zinnetjes, dus hierbij meld ik me af voor de RPG.]

[ bericht aangepast op 29 feb 2012 - 0:31 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Celeste
'Als je sterft groeit je haar nog enkele maanden door.' hoor ik de jongen opeens zeggen, en mijn speelse glimlach verdwijnt, waardoor deze plaats maakt voor een verwarde blik - die echter ruw gestoord wordt door het ruwe gelach (wat ik trouwens geen gelach meer noem, maar ik zal inhouden wat ik denk of wil zeggen) van het meisje naast hem.
Verbaasd draai ik me naar de jongen met de witte lokken om, 'Eh, interessant nieuwtje?' Ik haal mijn wenkbrauw vragend omhoog, als teken dat ik geen idee heb wat hij hiermee bedoelde, en kijk hem dan weer normaal aan. 'Waarvoor zei je dat?' Echter begon hij gelijk mijn vraag te beantwoorden, waardoor ik als teken van frustratie aan mijn koolzwarte haarlokken ga plukken. Deze jongen wekt mijn nieuwsgierigheid op, maar ook verwarde emoties. Hij is zeker apart, maar op een bepaalde manier is dat goed. 'Volg mij maar,' Meld ik hem mee, het andere meisje negerend, aangezien ik weet dat zij mij niet mag. Ik sta op en kijk hem afwachtend aan. 'Of wilde je misschien nog verder praten?'

Quiet the mind, and the soul will speak.

Inderdaad, you gotta start somewhere. Voel je vooral niet te min, wij doen ook maar wat ^^'. Wel jammer ;o.

Val Gray.

Ineens hoor ik Jess (dus kennelijk geen Vess) naast me schaterlachen. Zij heeft het dus kennelijk wel gehoord. Ik slaak een inwendige zucht. Ik heb een hekel aan die eigenschap van me. Zodra de gedachten me ineens te zenuwachtig woorden, ga ik dingen zoals deze zeggen. Maar waarom ik nu net de dood erbij moest halen...
'Waarom.. doe je.. zo?' vraagt ze met tussenpozen vanwege het lachen.
'Het is een eigenschap van me die ik probeer af te leren,' leg ik uit. 'Zodra ik een gedachte heb die me stresst, jaag ik hem weg door willekeurige zaken op te noemen, alleen heb ik het nu.. hardop gezegd. Ik ben niet gewend om zo veel te praten als nu.' En dit is waar. Normaal spendeer ik hele dagen achter een pc of een boek.
'Ze.. flirt met..' Mijn ogen worden groot, maar dat is nauwelijks merkbaar door de pluk haar die ervoor hangt. Ik veeg de pluk weg. Dus ik had toch gelijk? Het kan geen toeval zijn dat wij beiden dezelfde gedachte delen. Maar dan nog snap ik het niet. De situatie waar we nu in zitten zou logischerwijs niet bepaald ruimte overlaten voor dit soort zaken. Maar dat zal het probleem wel zijn met liefde en alles wat erom heen hangt: er valt niet logisch over na te denken.
'Gast, ik denk dat ze interesse in je heeft,' zegt Jess dan, die haar adem weer terug heeft.
'Wat?'
Ik weet even niet wat te doen, maar mijn ogen zoeken automatisch naar die van de vrouw naast me, om bevestiging of - beter nog - ontkenning te vinden. Gauw wend ik mijn ogen weer af. Ik wil niet dat ze me leest. Ik merk hoe er een lichte blos op mijn wangen verschijnt en kijk strak voor me uit.
'Ik wil nu koffie. Ik ga wel op zoek.' Met die woorden komt Jess overeind en verbreekt mijn gedachten over deze heel ongemakkelijke situatie.
'Wacht,' zeg ik, maar ze lijkt me niet hebben gehoord. Ik moet nodig harder gaan praten, bedenk ik me zuchtend.
'Volg mij maar. Of wilde je nog ergens over pratem?' zegt de zwartharige jonge vrouw ineens. Ik schud het hoofd, waardoor de haardos in beweging komt.
Jess zal nu al lang en breed op zoek zijn naar die automaat.
'Goed, lead the way,' zeg ik dan tegen de zwartharige vrouw. Koffie, god wat ben ik daar aan toe. Al die uren zonder enig kopje koffie door moeten brengen is niet goed voor mijn systeem.

[ bericht aangepast op 29 feb 2012 - 1:44 ]

No growth of the heart is ever a waste

Dus hij negeert Celeste nu expres, of heeft hij haar niet gehoord? :'D

Quiet the mind, and the soul will speak.

Jess(ica) Alexis Lane.
'Het is een eigenschap van me die ik probeer af te leren,' legt Val uit. 'Zodra ik een gedachte heb die me stresst, jaag ik hem weg door willekeurige zaken op te noemen, alleen heb ik het nu.. hardop gezegd. Ik ben niet gewend om zo veel te praten als nu.' Had hij eerlijk toegegeven. 'Wat?' Vroeg hij. Het leek nu alsof hij totaal anders was. Kon het soms zijn dat hij hier helemaal geen raad mee weet? Dat hij nu helemaal niet weet wat hij moet doen en dat het totaal onbekend voor hem is? Néhh, dat kan niet. Glimlach ik en schud mijn hoofd dat het gewoon niet zo kon zijn. Zijn lichte blos heb ik nog net niet kunnen zien, want ik ben al opgestaan en heb net een paar stappen gedaan totdat ik Val dan 'Wacht,' hoor zeggen. Oké. Dus het is echt zo. Het is een ongemakkelijke situatie voor hem. Ik glimlach ironisch. I knéw it. Wat ben ik blij met mijn supergoed gehoor. Als ik muziek luister heb ik altijd superhard de muziek aanstaan, en de gevolgen heb ik nog steeds niet. Gelukkig maar. Zolang dat niet gebeurd hoef ik het ook niet zachter te zetten, denk ik tevreden.
Ik draai me om, nadat ik al een paar stappen heb gezet, en zie dat Val nu strak voor zich kijkt. You've gotta be kiddin' me. Dat mens heeft interesse in hem, en hij kijkt strak voor zich uit. Is hij homo of zo? Niet dat ik daar iets tegen heb. Homo's zijn cool. Ik schudt mijn hoofd, en richt me dan weer op Val. Hmph, blijf erbij. 'Moet ik anders ook voor jou koffie pakken?' Zeg ik, terwijl ik de paar stappen weer terug ga richting Val. En buig dan voorover, met mijn handen op mijn knieën. Mijn gezicht komt vlakbij Val, en mijn ogen kijken in die van hem. Felblauwe ogen kom ik tegemoet. De kristalblauwe lucht, en diepzeeblauwe oceaan komt in mijn gedachten. Zijn ogen zijn mooi, complimenteer ik hem in mijn gedachten. Ik betrap mezelf erop dat ik aan het afdwalen ben, en knipper een paar keer met mijn ogen, tot ik weer wat controle over mijn eigen gedachten heb. Mijn nu honing bruine ogen kijken in zijn ogen. Zoekend naar enig antwoord of hij wel op meiden valt of niet. Of dat hij uberhaupt wel weet hoe hij met situaties zoals net moet omgaan.

[ bericht aangepast op 29 feb 2012 - 1:25 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Oh crap, ik heb Shallowx' vorige post gemist, I'm sorry, ik ga aanpassen :].

No growth of the heart is ever a waste

Shogun schreef:
Oh crap, ik heb Shallowx' vorige post gemist, I'm sorry, ik ga aanpassen :].

Don't walk. Run, you sheep, run.

Kay, nog eentje voor het slapengaan :].

Val Gray.

Op het moment dat ik aanstalten maak om achter de zwartharige Jane Doe aan te gaan, verschijnt Jess weer in beeld. Er speelt een glimlach om haar mond die verraadt dat ze me op de een of andere manier in verlegenheid gaat brengen. Geweldig, waar heb ik dit aan te danken? Is dit soms de psychologische test waar ik over aan het speculeren was? De Killing Room lijkt ineens een stuk minder erg. Hoe ik het voor elkaar krijg deze cynische gedachten op te roepen in deze situatie weet ik niet. Wel weet ik dat Jess' gezicht zich op nu circa tien centimeter afstand van me bevindt en haar ogen door de mijne snijden.
11 Empire State buildings zijn er nodig om de diepte van de Golf van Mexico te evenaren, als slangen met twee hoofden zijn geboren zullen ze tegen elkaar vechten om eten, de gemiddelde persoon belt twee jaar in zijn lev-
'Moet ik anders ook voor jou koffie pakken?' Haar ogen knipperen en ik ben bevroren. Wat moet ik doen? Wat wil ze van me? Waarom.. staat ze zo dichtbij? Nog steeds zijn haar ogen aan de mijne vastgeplakt. Ze zijn groot. Een warme kleur bruin. Ik slik even. Ik krijg het warm. Ze is te dichtbij en ik kan de reden niet vinden van deze actie.
'Eh..' De blos die ik zo goed weg had kunnen moffelen komt weer naar voren. Ik voel het. Uiterst ongemakkelijk. Is dit een test? Zoiets als dit had ik niet van iemand met haar karakter verwacht. But then again; ik zou ook wel erg naief zijn om aan te nemen dat ik haar karakter al ken na een korte ontmoeting.
Ik knik langzaam, bij wijze van vertraagde reactie op haar vraag.
'Eh.. ja. Dat is goed. Gewoon eh.. zwarte koffie, zonder melk. Vijf suikerklontjes als ze dat hebben.'

[ bericht aangepast op 29 feb 2012 - 2:00 ]

No growth of the heart is ever a waste

Jess(ica) Alexis Lane.
Zijn ogen verraden dat hij nu honderden gedachtes binnen laat stromen. Ik ben benieuwd wat hij op dit moment aan het denken is. Ik zie wel dat zijn hersens nu volop denkvoer hebben, maar ik wil weten wat het is. Als het echt dat soort gedachtes zijn van de opmerking die hij zojuist had tegen het meisje, lijkt het me vermakelijk hoe het daarbinnen vergaat.
Zodra ik mijn vraag heb gesteld blijven zijn ogen stil. Bevroren kijken ze voor zich uit, en ik hoor hoe hij moeilijk slikt. En hij heeft geen eens iets in zijn mond. Ja, hij heeft zijn relaxte houding nu doorgeslikt. Oh, come on. Zelfs daardoor? Het is maar een gewone vraag, jonkie. Een rozige blos komt op zijn wangen tevoorschijn. 'Eh..' Stamelt hij. 'Eh.. ja. Dat is goed. Gewoon eh.. zwarte koffie, zonder melk. Vijf suikerklontjes als ze dat hebben.' De rozige blos bevindt zich nog steeds op zijn wangen, en ik durf erom te wedden dat er nu 10 keer zo snel de gedachtes door zijn hoofd razen, dan ze al deden bij moeilijkere en ongemakkelijke situaties. 'Zeg, weet je waar ik nou zo nieuwsgierig naar ben?' Vraag ik met een mysterieuze glimlach. En ik wrijf wat door zijn haar, maar zijn haar valt snel weer in de positie hoe het zat. 'Waarom jij van die bloswangetjes heb,' plaag ik hem er deels mee. 'Wat denk je nu op dit moment? Zeg niet dat je nog nooit in zo'n soort situatie hebt gezeten.'

[ bericht aangepast op 29 feb 2012 - 2:35 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Celeste
‘Goed, lead the way,’ zei hij, en ik was al op gestaan om te lopen naar het senseo apparaat dat ik had gezien, maar toen ik merkte dat het andere meisje haar gezicht voor de jongen hing, rolde ik even met mijn ogen door mijn kassen en ging met mijn handen op mijn heupen staan. Dus zij gaat nu koffie halen voor hem voor zichzelf? Wat is haar probleem eigenlijk? Alweer rolde ik mijn hazel kleurachtige ogen en ik kon het niet laten een jaloers gevoel binnen in mij te voelen. Het was misschien niet veel, maar het was wel wat, en ik haatte dat. Ik wist namelijk dat het kwam doordat ik geen aandacht meer had, doordat iemand anders de aandacht had (van een jongen) en ik gewoon dat nodig heb, aangezien ik dat zowat mijn hele leven had. Mijn moeder… Ik snap nog steeds niet waarom zij mij dit aangedaan heeft. Mijn gezicht had een verdrietige blik gekregen en allemaal gedachtes van vroeger flitste voor mijn ogen.

Quiet the mind, and the soul will speak.