RPG || Project Morbid - Speeltopics

Een groep jongeren word uitgekozen voor een geheim project. Project Morbid. Ze zijn met niet veel maar ze zijn heel verschillend en afkomstig uit bijna alle werelddelen. Op het kleine eiland worden ze getraind en opgeleid zonder dat ze weten waarom, zonder te weten dat ze speciaal zijn, anders zijn. Want iedere mens heeft bepaalde Machten, ze moeten alleen maar tot uiting gebracht worden.

[ bericht aangepast op 18 maart 2012 - 19:21 ]

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Jess(ica) Alexis Lane.
Val had op mijn vraag geantwoord dat hij dat niet gevraagd had waarin ze ons zouden trainen. 'Ook al zou ik het vragen, ik weet zeker dat ze het me niet zal vertellen. Er zit niks anders op dan afwachten. Al hoop ik dat er in de slaapruimtes wel boeken te vinden zijn.' Ah, hij houdt dus van lezen. Was mijn enigste gedachte toen hij dit had vermeldt. Val zei dat hij het ook niet wist hoe dit allemaal ging. Alleen dat de enige regel is dat mannen en vrouwen apart slapen. Ik zuchtte. Fijn, dus ik moest met een of andere bitch samen een kamer delen? Dat is echt iets waar ik op zat te wachten. Ik keek op naar Val. Zou hij ooit een vriendin gehad hebben of zo verliefd op iemand geweest zijn? Een ironische glimlach kreeg ik op mijn gezicht. Waarom denk ik dit? Misschien komt het door zijn lieflijke, maar toch bijzondere uiterlijk. En dan die uitspraken. Bij sommige dingen die hij zei kwam ik er niet echt veel wijzer uit. 'Ik ook. Ik ben geen goede slaper. Jammer dat wij geen kamer mogen delen, het zou wellicht praktischer zijn. Hoewel ik ook begrijp dat je op je privacy gesteld zal zijn, zeker na een dag als deze,' zei Val. 'Dat maakt mij echt helemaal niets uit. Eerlijk gezegd deel ik liever een kamer met een jongen dan met een meisje. Dan voel ik me fijner in plaats van dat ik met een meid een kamer moet delen.' Zei ik doodkalm. Oké, hier moest hij totaal niets achter gaan zoeken, want dit is gewoon zo. Ik kon veel beter met jongens omgaan dan met meiden. Jongens zijn veel eerlijker, en meisjes draaien er meestal omheen. En al dat emotionele gedoe. Niet dat ik dit haatte, maar soms konden meisjes dit gebruiken om enorme aandacht proberen te krijgen. En dat was iets wat ik het meest haatte. Zich enorm aanstellen om aandacht van een jongen te krijgen. Dat was iets waar ik zo boos om kon worden.
'Overigens, Rose gaf aan dat er brieven zijn gestuurd naar onze ouders. Vreemd, niet waar? Onze ontvoerders lijken zowaar.. sympathiek.' Zei Val opeens. 'Oh ja, ik had je wel gehoord. Ik ben alleen doorgelopen omdat ik dacht dat je boos op me was en bovendien had ik nood aan nog een kop koffie. En het leek erop dat jij en de man die je gezelschap hield behoefte hadden aan een gesprek, dus ik liep door omdat ik jullie niet wilde storen. Hoe dan ook, mijn excuses hiervoor.' Zei hij erachter. 'Hmm, dat kunnen ze mooi doen. Maar denk niet dat ze die brief aan mijn moeder laten lezen,' zei ik zonder te vertellen wie die 'ze' waren. 'Al is het wel fijn voor jou.' Meende ik. 'Hé?' Verbaasd keek ik op. 'Waarom zou ik boos op je zijn? Jij hebt me niets aangedaan hoor, en het is erg begrijpelijk dat je terugging voor een kopje koffie.' Lachtte ik. 'Het maakt trouwens niet uit. Hij is toch weg.' Zei ik een beetje bedroefd. Mijn sigaretten pakte ik tevoorschijn, en stak er eentje op. Zou hij roken of niet? Nee, dat kan niet. Daar lijkt hij me het type niet voor. Toch stak ik mijn pakje uit naar hem. 'Jij rookt niet hé?' Vroeg ik. 'En zo wel, je mag er wel eentje. Ik heb genoeg.'
De zon was nu helemaal verdwenen, en in plaats daarvan was er een bijzondere donker blauwe hemel aangebroken. Ik keek omhoog naar de sterren die langzaam tevoorschijn kwamen, en mijn moeder kwam in gedachten. Ik ben zo benieuwd hoe het met haar gaat. Hopelijk gaat alles goed met haar, en kan ze het nog volhouden tot ik terug ben. Dan kan ik weer voor haar zorgen, en weet ik zeker dat het goedkomt. Dan heb ik zekerheid. Alleen jammer dat ik niet weet hoelang dit gaat duren..

[ bericht aangepast op 4 maart 2012 - 23:15 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Val Gray.

'Dat maakt mij echt helemaal niets uit. Eerlijk gezegd deel ik liever een kamer met een jongen dan met een meisje. Dan voel ik me fijner in plaats van dat ik met een meid een kamer moet delen.' Ik kijk op.
'Hmm.. in dat geval kunnen wij ervoor kiezen een kamer te delen. Ik besef me goed dat het tegen de regels is, maar aan de andere kant voorkom ik dat ik iemand anders wakker hou, iemand die zijn slaap waarschijnlijk harder nodig heeft dan ik.' Stiekem vraag ik me af wat de consequenties zullen zijn als we de regels overtreden, maar een stem in mijn hoofd stelt me gerust. Het is onwaarschijnlijk dat ze ons zullen vermoorden. Daarvoor hebben ze ons te hard nodig. Zwaar straffen zit er wel in, maar zo kom ik meteen te weten hoe ver ik kan gaan bij onze ontvoerders. En bovendien; als ze werkelijk al zo veel weten over onze karakters, zouden ze ook weten dat ik de laatste ben die.. nou ja eh. Dingen uit zou halen bij vrouwen. Ik merk hoe ik het weer warm begin te krijgen. Waarom vind ik zulke gedachten zo eng? Er is niks engs aan, het is menselijk. Kom op Val, pull yourself together.
Gelukkig is Jessica al verder gepraat over het feit dat ze helemaal niet boos op me is. Ik kijk op en glimlach dan kort.
'Ik ben blij dat je niet boos op me bent.' Met die woorden neem ik een slok koffie, mijn zoveelste vandaag. In dit stadium zou de cafeine inmiddels aan het springen moeten zijn, maar ik ben nog altijd zo rustig als anders. Vroeger was dit wel zo, maar nu is mijn slaapgebrek kennelijk in zo'n stadium gevorderd dat ik het nodig heb om enigszins normaal te functioneren. Ik heb het eens geprobeerd; drie dagen zonder koffie. Een keer en nooit weer. Wat een ellende was dat.
'Je krijgt nog wel de kans om met hem te praten. Immers, zitten we hier allemaal in hetzelfde schuitje,' stel ik haar gerust.
Ineens houdt ze haar pakje sigaretten naar me voor.
'Jij rookt niet hé? En zo wel, je mag er wel eentje. Ik heb genoeg.' Wat verbaasd kijk ik naar de sigaretten en pak er dan uiteindelijk eentje uit.
'Nee, nog nooit geprobeerd eigenlijk.' Wat onwennig laat ik de sigaret tussen mijn vingers bungelen. Ze pakt haar aansteker en steekt de mijne en de hare aan. Ik neem een trek van de peuk. Oh? Wat verrast kijk ik op. Ik had een flinke hoestbui verwacht. Langzaam blaas ik de rook uit.

No growth of the heart is ever a waste

Okay, ik ga proberen een lang stuk te schrijven voor Celeste en Jayden. Eindelijk. Iemand die me een samenvatting kan geven?

Quiet the mind, and the soul will speak.

Uh, Rose (een van de trainers) heeft opgedragen dat iedereen naar de slaapzalen gaat en dat de indeling voor de training voor morgen op de lijsten in de eetzaal hangt, dus basically groep blauw en groen.
Otto is naar zijn slaapkamer toe, Val en Jess zitten nu buiten een peuk te roken :'D.

No growth of the heart is ever a waste

Jess(ica) Alexis Lane.
'Hmm.. in dat geval kunnen wij ervoor kiezen een kamer te delen. Ik besef me goed dat het tegen de regels is, maar aan de andere kant voorkom ik dat ik iemand anders wakker hou, iemand die zijn slaap waarschijnlijk harder nodig heeft dan ik.' Had Val gezegd. Oké, dit zag ik niet aankomen. Maar ik was blij genoeg dat ik een kamergenoot heb die ik al kende, en die kamergenoot is een jongen. Veel mooier kon het niet worden. Hier moest hij totaal niets achter gaan zoeken, maar aangezien het Val is.. deed hij dat ook niet. Volgens mij is hij er ook helemaal niet mee bezig, en is hij er ook niet aantoe. Ik had hem al meerdere malen aandachtig bekeken, maar hij bleef een bijzondere uiterlijk hebben. Iets wat je niet zoveel tegenkomt. 'Ik vind het goed hoor, maar we moeten dan wel even overleggen naar welk deel we gaan. De jongens of de meisjes? Ik vind het best als we naar de jongens-kant gaan, want snap wel dat jij je daar beter bij voelt.'
Val had gezegd dat hij blij was dat ik niet boos op hem ben, en ik glimlachde. Oke, ik denk toch dat ik zo nog een kopje koffie ga pakken. Daar ben ik wel aan toe. Mijn schouders en rug doen pijn, al heb ik niet veel gedaan. Alleen wat heen en weer gelopen, gerookt, gegeten, en.. Nu ik eraan denk: ik moet nog even wat eten meesmokkelen naar mijn kamer. Ik kreeg een ironische glimlach op mijn gezicht, en keek naar Val. Hoe zou hij reageren als ik nog midden in de avond zou gaan eten? Zou hij me dan vervelend vinden of zou hij het vies vinden? Het is wel een geluk dat hij ook laat gaat slapen. Gelukkig maar, dan heb ik iemand met wie ik kan praten.
Ik had Val een sigaret aangeboden, en vroeg of hij rookte. 'Nee, nog nooit geprobeerd eigenlijk.' Ik wou het pakje wegtrekken, maar hij had er al eentje gepakt. 'Oh, ik wil je niet aan het roken brengen. Een keer, en dan niet meer, oke?' Vroeg ik aan hem. Ergens had ik dit wel aan moeten zien komen dat hij niet rookt, maar ik wist niet dat hij het zou pakken. Hij is soms zo onvoorspelbaar. Al heeft hij nog nooit gerookt, ik hoor geen enkele hoestbui aankomen. Nog iets onvoorspelbaars. Niets zal me meer verbazen bij hem.
'Weet je misschien hoelaat we morgen moeten opstaan?' Vroeg ik aan hem. 'Want als het echt vroeg is..' Ik dacht aan wat scheldwoorden die ik zou willen zeggen, maar hield me in. 'Dan wil ik wel graag naar onze kamer toe gaan, mijn spullen daar dumpen, en gaan douchen.' Ik nam een hijs van mijn sigaret. Vanille smaak gemengd met nicotine inhaleerde ik, en blies het toen uit. Het zwarte pakje Black Devil had ik weggestopt, en mijn sigaret bracht ik nog een keer naar mijn felrode lippen.
Oke, dan moet ik vroeg op om te gaan douchen; make-up op te doen, mijn haar, kleding. Het hele lijstje wat ik de volgende morgen moest doen om weer 'paraat' en 'klaar wakker te zijn' haalde ik door mijn hoofd. Wacht! Val ziet me dan zonder make-up.. Beangstigend keek ik naar Val. Tuurlijk, waarom ook niet? Ik had niet echt goede herinneringen aan jongens die me zonder make-up zagen.

Don't walk. Run, you sheep, run.

Val Gray.

Zwijgend kijk ik voor me uit, tot Jess me uit mijn gedachten haalt met haar stem. Ik kijk naar de peuk en zie dat er een flinke aspegel op is gekomen. Ik neem een trek en tik de as eraf.
'Ik heb gehoord dat het kamers zijn voor twee personen. Dus het enige waar we voor moeten zorgen, is een nog lege kamer vinden. Dat zou voldoende moeten zijn.' Ik neem nog een trek en spoel de rook weg met een slok koffie. Mijn moeder zou me waarschijnlijk vervloeken als ze me zo zag. Ik weet dat ze al een bezwaar tegen mijn koffieconsumptie heeft, maar het was of dat, of slaappillen. En toen was de keuze gauw gemaakt. Ook Jess geeft aan dat het laatste dat ze wil, is mij een rookverslaafde maken.
'Oh, ik wil je niet aan het roken brengen. Een keer, en dan niet meer, oke?' Ik glimlach kort en knik dan in haar richting.
'Ik wilde het al een tijdje eens proberen, maar dit blijft een eenmalig experiment. Mijn ouders zouden me afmaken.' Ik kom overeind, tik de inmiddels uitgerookte peuk weg en gooi mijn laatste teug koffie naar binnen.
'Weet je misschien hoelaat we morgen moeten opstaan?' hoor ik Jess dan vragen. Ik kijk schuin naar beneden, naar de plaats waar zij nog zit.
'Want als het echt vroeg is.. Dan wil ik wel graag naar onze kamer toe gaan, mijn spullen daar dumpen, en gaan douchen.' Ik knik en strijk een vervelende lange lok haar uit de weg. Misschien zou ik het zelf eens moeten knippen. Nee. Val, haal jezelf geen rare dingen in het hoofd. Daar komt alleen ellende van. Als kappers het niet kunnen, laat staan jijzelf.
'We moeten om acht uur paraat staan.' Ik geeuw bij de gedachte. 'Niet mijn idee,' voeg ik er met een schuin grijnsje aan toe.
'En ik begrijp dat je nog het een en ander moet doen. Mijn zus is precies eender. Dus laten we gaan.' Ik draai me al om, om te vertrekken, maar merk dan dat Jess niet in de benen komt. Ik draai me weer in haar richting en kijk vervolgens verbaasd in haar ineens angstige ogen die in de mijne priemen. Wat is er met haar aan de hand? Waar is de zelfverzekerde Jessica gebleven die er zo veel schik in had me te plagen? Heb ik iets fout gedaan, gezegd? Is het toch een slecht idee om een kamer te delen? Maar ze zei toch immers van niet? Val, stop met denken en vraag het!
'Wat? Wat is er? Zei ik wat verkeerds?'

No growth of the heart is ever a waste

Jess(ica) Alexis Lane.
'Ik heb gehoord dat het kamers zijn voor twee personen. Dus het enige waar we voor moeten zorgen, is een nog lege kamer vinden. Dat zou voldoende moeten zijn.' Ik knikte alleen maar. Hij zou wel weten dat ik het snapte. 'Ik wilde het al een tijdje eens proberen, maar dit blijft een eenmalig experiment. Mijn ouders zouden me afmaken.' Zei hij, terwijl hij zijn peuk had weggegooid, en opstond. Hij had zijn laatste beetje koffie ook opgedronken.
'We moeten om acht uur paraat staan.' Geeuwde Val.' Niet mijn idee,' grijnsde hij. Nee he, zo vroeg! Ik moet er heel wat voor doen om in slaap te vallen, maar het is moeilijker om op te staan en om me uberhaupt uit mijn bed te krijgen. Ik kreunde, alleen het idee al. Val zal dan ook meteen mijn ochtendhumeur moeten doorstaan.. en misschien ook mijn duizenden wekkers. 'En ik begrijp dat je nog het een en ander moet doen. Mijn zus is precies eender. Dus laten we gaan.' Zei hij, terwijl hij zich omdraaide en een paar stappen zette. Toen draaide hij zich om, en keek mij verbaasd aan. 'Wat? Wat is er? Zei ik wat verkeerds?'
Met nog steeds mijn beangstigende ogen op hem gericht, schudde ik schokkend mijn hoofd. 'Ehh, nee hoor..' Loog ik. Alleen al het idee dat hij me zonder make-up gaat zien. Ik ga dit echt niet vertellen. Dan lacht hij me nog uit. Ik nam een laatste hijs van mijn sigaret, en gooide 'm toen weg. 'Oke, laten we maar gaan. Straks zijn alle kamers bezet, en kunnen we niet meer bij elkaar.' Ik stond op. 'Maar eerst moeten we nog even langs de eetzaal.' Zei ik toen ik hem voorbij liep, en omkeek. 'Nou kom op, slome. Een beetje actie.' Glimlachde ik. Ik neem mijn make-up meteen mee naar de badkamer, en doe daar mijn make-up. Mijn haar maakt niet uit als het een zooitje is.

[ bericht aangepast op 5 maart 2012 - 23:40 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Val Gray.

'Ehh, nee hoor,' reageert ze op mijn vraag en staat gauw op. Nog voor ik wat heb kunnen zeggen, gaat ze over op onze kamer.
'Oke, laten we maar gaan. Straks zijn alle kamers bezet, en kunnen we niet meer bij elkaar.' Ze loopt me voorbij, waardoor ik niet meer de kans heb om haar gezichtsuitdrukking te schatten. Wat verrast kijk ik haar na. Vrouwen. Alsof ik ze ooit zal begrijpen.
'Nou kom op, slome. Een beetje actie,' grinnikt ze van over haar schouder.
'Oh. Ja. Ik kom eraan.' Met de lege koffiemok volg ik haar naar binnen. We stappen de inmiddels lege eetzaal binnen. Al gauw vind ik de lijsten waar de namen op staan. Gelukkig staat er in mijn geval gewoon 'Val'. Precies zoals ik het wil. Ik ben nooit echt trots geweest op mijn volledige naam.
'We zitten niet in dezelfde groep,' merk ik op. Ik weet nog niet of ik daar blij mee moet zijn of niet, aangezien ik geen flauw benul heb wat de training zal gaan inhouden. In het ergste geval zal het iets fysieks worden, zoals in een drilkamp. Ik wrijf langs mijn voorhoofd bij de gedachte. Alsjeblieft, geen drilkamp.
'Kom, laten we gaan. Ik ben ook wel toe aan een douche.' Ik ga Jess voor de eetzaal uit. Ik volg de borden naar de slaapzalen. De gang ziet er mooi uit, maar erg leeg en statig. Misschien is het juist de bedoeling dat het een depersonaliserend effect heeft, zodat we na verloop van tijd zelfs vergeten wie we zijn. Ik krijg de rillingen bij die gedachte.
Ik waag het er uiteindelijk op en klop aan op de deur van kamer acht. Er klinkt geen gehoor. Ik waag het erop en open zacht de deur. Ik stap binnen en knip het licht aan. Twee bedden, met een nachtkastje er tussen in. Er is een wc en zowaar zelfs een kledingkast. Ik open de kast en tref een set pyjama's aan, schone onderbroeken, shirts en sokken. In alle denkbare maten.
'Moet je dit zien, ze hebben zelfs kleding voor ons aangeschaft.' Ik haal een wit shirt tevoorschijn en hou dat voor mijn borst. Perfect. Deze kamer is kennelijk gereserveerd voor mannen, omdat er geen enkele vorm van vrouwenondergoed in te vinden is. Met het shirt in de handen loop op naar een bed, trap mijn schoenen uit en ga liggen. Ik tast het nachtkastje af en vind al gauw een tijdschrift. Ik sla het open en laat mijn been over het andere bungelen.
'Voel je vrij om de badkamer te gebruiken, ik blijf h- eh..' Ik knipper een paar keer gechoqueerd met mijn ogen als ik me besef wat voor tijdschrift ik in handen heb. Een Playboy. Ik sla het tijdschrift snel dicht en mieter het weer terug in het nachtkastje met een rode schaamteblos op mijn wangen.
Ja, dit is zeker bedoeld als mannenkamer. Ik gris gauw een National Geographic magazine uit de laden om de blos te verbergen.

[ bericht aangepast op 6 maart 2012 - 0:11 ]

No growth of the heart is ever a waste

Jess(ica) Alexis Lane.
'Oh. Ja. Ik kom eraan.' Hoor ik Val zeggen, en hij volgt me naar binnen, naar de eetzaal. Ik had mijn schoenen weer aangedaan, en mijn jacket die ik over de leuning had gehangen weer aangetrokken. De tas had ik weer over mijn schouder bungelen, en ik liep naar het lekkernij toe dat de avond, zonder koelkast, nog door kon komen. Lekkere broodjes, fruit, en snoep gooide ik in mijn tas; waar het nog enigszins bij kon. Toen liep ik naar het drinken toe. Er stonden blikjes, maar ook flessen frisdrank. Dus ik greep meteen een fles cola en Cassis. 'We zitten niet in dezelfde groep,' zegt Val als hij op een paar lijsten kijkt, die aan de muur hangen. Ik moest lachen. Ja, zoiets had ik al wel verwacht. Ik zit zeker samen met mensen in een groep, die ik totaal niet kan uitstaan! Dat is altijd zo, en ik weet niet hoe ze het flikken, maar altijd gebeurd dit. En ik kan mezelf dan ook niet tegenhouden om een flinke ruzie te starten.. Of te eindigen. Met deze gedachte, werd mijn glimlach wat groter. 'Kom, laten we gaan. Ik ben ook wel toe aan een douche.' Val liep voor mij de eetzaal uit, terwijl ik nog snel wat koekjes van de tafel pakte. Met snelle pas volgde ik hem.
We hadden de borden gevolgd, en waren dan uiteindelijk in een lege kamer aangekomen. De gang zag er erg eenzaam uit. Val had op een deur geklopt, en niemand had antwoord gegeven. 'Waarom klopte je op de deur? Ram gewoon die deur open, dan hadden we vanzelf wel gezien of er hier iemand zat.' Dit meende ik. Zo had ik het dan tenminste gedaan.
Al mijn spullen had ik op het bed gedumpt, en ik liep naar de badkamer toe. 'Moet je dit zien, ze hebben zelfs kleding voor ons aangeschaft.' Hoorde ik Val zeggen vanuit de slaapruimte. Ik liep weer terug, en keek hoe Val het shirt voor zijn borst hield. Ik grinnik. 'Dat meen je niet? Als ze maar niet denken dat standaard kleding verplicht is. Het lijkt dan net een kostschool. Geen denken aan, dat ik dezelfde kleding ga aandoen als ieder ander.' Met dat ik dit zei, liep ik naar de kleding toe en gooide het in de prullenbak. 'Of wilde jij dit wel gebruiken?' Kwam er later pas in me op. Zulke momenten had ik wel vaker. Dan kreeg ik een spontaan moment waarvan ik persé wilde dat het niet gebeurde, of juist wel. En dan nam ik de 'leiding'.
Ik keek naar Val, en zag hoe hij een tijdschrift van de nachtkast pakte. 'Voel je vrij om de badkamer te gebruiken, ik blijf h- eh..' Dan kapt hij zijn eigen zin af. Hij knippert een paar keer met zijn ogen. Ik grinnik, en vouw mijn armen in elkaar. 'Dus, je hebt wel interesse in vrouwen?' Grapte ik, en een wenkbrauw ging omhoog. Oké, dit maakt mijn dag weer goed. Ik weet ook wel dat hij nu pas erachter komt dat hij de Playboy had gepakt, maar dit is erg vermakelijk, dus dit grapje kon er wel vanaf. En zo'n erg grapje was het niet. Er gingen nog honderden anderen door mijn hoofd, die vele malen erger waren. Maar aangezien het Val was, kon ik dat niet maken om te zeggen.
Hij slaat snel het tijdschrift dicht en gooit het terug op het nachtkastje. De rode blos kwam weer terug op zijn wangen, en ik begon nu wat harder te lachen. Nee, niet zo hard wat ik eerder gedaan had op de dag. Al zou dit best kunnen; als dit nog erger zou worden. Hij grist snel een National Geographic tijdschrift uit de laden, om waarschijnlijk net alsof te doen dat dát niet gebeurd was. Hij zou zich nu vast en zeker enorm schamen! Ik wilde hier zo graag in verder gaan om een grapje te maken, maar ik moest me nu enorm inhouden. 'Ja, dit is zeker een mannenkamer.' Grinnikte ik.

[ bericht aangepast op 6 maart 2012 - 1:34 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Val Gray.

'Dat meen je niet? Als ze maar niet denken dat standaard kleding verplicht is. Het lijkt dan net een kostschool. Geen denken aan, dat ik dezelfde kleding ga aandoen als ieder ander.'
Ik kijk verrast toe hoe Jess de kleding pakt en die de prullenbak in werpt.
'Of wilde jij dit wel gebruiken?' vraagt ze dan achteraf. Ik glimlach kort.
'Nu ja, dit eiland ziet er niet uit alsof we overal nieuwe kleding kunnen halen. Bovendien lijkt me dagenlang, of hoe lang we hier ook zitten, rondlopen in dezelfde kleding erg onhygienisch. Al helemaal als het om ondergoed gaat.' Ik kom van het bed af en haal de kleding weer tevoorschijn.
'Het is dan misschien niet erg modieus, het is in elk geval schoon.' Niet dat je mij hoort klagen; mijn kleuren bestaan doorgaans uit wit en lichtblauw. Soms een keertje bruin ertussen.
Zoals verwacht, laat Jess de mogelijkheid om van de Playboy een grap te maken, niet aan zich voorbij schieten.
'Dus, je hebt wel interesse in vrouwen?' lacht ze. Ik draai me wat beschaamd om, staar naar de kast waar we net die kleding uit hadden gevist.
'Eigenlijk.. om eerlijk te zijn, heb ik geen idee waar mijn voorkeur ligt.' Alsof ik zelf niet weet dat het vreemd is voor een zestienjarige jongen. Qua lichamelijke ontwikkeling zit alles op mijn lengte na wel snor - niet dat ik die details aan Jess kwijt wil - maar geestelijk gezien lijk ik op het gebied van seksualiteit achter te lopen. Ik heb er nooit echt mee gezeten want immers, ik weet niet wat ik mis, maar vaker dan eens heb ik me wel afgevraagd of het prettig zou zijn als ik die gevoelens wel heb.
Het is niet zo dat ik naakte vrouwen niet mooi vind, maar de schoonheid die ik eraan hecht is puur esthetisch. Vrouwen hebben nu eenmaal mooie vormen. Oh, wat klinkt het ook belachelijk hoe ik erover nadenk. Ze zou me eens moeten horen denken.
Maar waarom word ik dan rood zodra ik er eentje zie, al is het maar in een tijdschrift. Zou Jess gelijk kunnen hebben? Zou ik toch op vrouwen vallen? Ik ga hulpeloos weer op bed zitten, staar glazig voor me uit. Als dat zo is.. dan.. dat moet ik het haar vertellen. Daar heeft ze recht op. Nee, Val. Wacht. Eerst moet je het zeker weten. Maar hoe kan ik iets zeker weten als ik niet weet hoe het voelt? Misschien kom ik erachter als Jess onder de douche vandaan komt. Oh nee, stop die gedachten!
Ik heb behoefte aan cafeine.
'Je had het een en ander meegenomen uit de eetzaal, niet? Kun je wat cola missen?' De woorden zijn zoals altijd rustig uitgesproken en op de een of andere manier slaag ik er goed in om mijn innerlijke paniek te verbloemen.

No growth of the heart is ever a waste

Jess(ica) Alexis Lane.
'Nu ja, dit eiland ziet er niet uit alsof we overal nieuwe kleding kunnen halen. Bovendien lijkt me dagenlang, of hoe lang we hier ook zitten, rondlopen in dezelfde kleding erg onhygienisch. Al helemaal als het om ondergoed gaat.' Zegt Val, terwijl hij de kleding weer uit de prullenbak vist. 'Het is dan misschien niet erg modieus, het is in elk geval schoon.' Ergens wist ik al wel dat hij dit zou doen, zoals ik al dacht; ik verbaas me niet meer bij hem. Het maakte me niet uit of hij het wilde hebben, als ik het maar niet aan hoefde te doen.
Bij het grapje dat ik maakte antwoordde Val: 'Eigenlijk.. om eerlijk te zijn, heb ik geen idee waar mijn voorkeur ligt.' Oké, ik had te vroeg geoordeeld dat ik me om niets meer zou verbazen. Hoe kan hij het nou niet weten? Verbaasd keek ik om, en zag dat hij ondertussen al op zijn bed zat. Glazig voor zich uit te staren. 'Wat the fuck is er met jou aan de hand? Hoezo weet je dat niet?'
'Je had het een en ander meegenomen uit de eetzaal, niet? Kun je wat cola missen?' Vroeg hij. 'Ehh, tuurlijk. Het zit in mijn tas, bij mijn kleding. Pak maar gewoon.' Zei ik, en ik liep naar een andere tas die in de badkamer lag. Hmm, oke. Wat heb ik nodig? Make-up remover, twee handdoeken, oversized t-shirt, ondergoed, en douche-spul om me te wassen; ging ik het lijstje af in mijn hoofd. Al mijn spullen die ik nodig had pakte ik eruit, en legde het op het rek. Ik had de deur dicht gedaan, en trek mijn korte broek en shirt uit. Oké, ik heb alles. Dacht ik, terwijl ik de douche open draaide. 'Kut!' Riep ik, en zonder erbij na te denken rende ik de douche uit, en haalde ik een onderbroek tevoorschijn. 'Niets aan de hand, ik was mijn onderbroek vergeten!' Riep ik, terwijl ik, in mijn ondergoed, weer de douche in rende.

Don't walk. Run, you sheep, run.

Val Gray.

Ik slaak een innerlijke zucht. Ja, zo'n reactie had ik wel verwacht.
'Ik weet het niet. Men zegt dat agressie en lust de sterkste emoties ter wereld zijn, maar ik heb nog nooit een zuivere vorm van beiden gevoeld, of ook maar van een van hen. Niet dat ik nooit boos ben geweest, maar ik ben nog nooit zo kwaad geweest dat ik diegene de meest akelige dood wens die er te krijgen is. Of lust, ik zou niet weten hoe het voelt. Men zegt dat het een prettige emotie is.' Ik vis de fles cola uit haar tas en werk een paar slokken naar binnen. Er zijn hier helaas geen bekertjes, dus we zullen het met de fles moeten doen.
Terwijl ik slokken neem van de cola, kijk ik geïntrigeerd toe hoe Jess haar arsenaal aan middeltjes tevoorschijn haalt. Ongelofelijk. Ik weet dat vrouwen veel aandacht aan hun uiterlijk besteden, maar dat er zo veel bij komt kijken verrast me volledig. Zelfs mijn zus heeft niet zo veel spul. Alhoewel.. misschien vergis ik me.
Met de berg aan apparatuur in haar handen verdwijnt ze dan in de doucheruimte. Ongelofelijk dat ze dat allemaal mee heeft weten te nemen. Ik heb werkelijk niks mee behalve een paar schoolboeken, gezien het feit dat ik net uit school kwam.
Ik sla mijn magazine weer open en lees en interessant artikel over de magnetische velden. Ik sla over naar de koude oorlog, vervolgens een special over de grachten van Venetië. Ik ben een snelle lezer.
'Kut!' Ik val bijna van mijn bed van schrik.
'Wat? Wat is er!' roep ik en spring overeind. Ineens vliegt de deur open en komt Jess de kamer in gerend. In haar lingerie. Mijn ogen worden zo groot als schoteltjes, blijven op de een of andere manier haken bij een moedervlek bij haar navel. Ik krijg het warm.
'Eh.. Jess, je..'
'Niets aan de hand, ik was mijn onderbroek vergeten!' Zonder op me te hebben gelet, grist ze met nauwkeurige precisie haar ondergoed tevoorschijn en holt weer terug de douche in. Ik merk pas na circa een halve minuut dat ik nog steeds naar de deur aan het staren ben waarachter zij verdwenen is. Is dit gewoon bij vrouwen? In hun ondergoed de kamer in rennen? In dat geval heb ik nog veel te leren, bedenk ik me als ik aan het hoofd krab. Desalniettemin staat hetgeen dat ze aan had, haar goed. Ik glimlach even bij mezelf. Niet beginnen met je analyses, Val. Ik neem weer plaats op bed en pak het tijdschrift er weer bij. Oh ja, Venetië. Daar was ik. Ik gooi een slok cola naar binnen en maak het me gemakkelijk. Na haar is het mijn beurt om te douchen.

No growth of the heart is ever a waste

HAHAHA, okay, ik ging echt stuk om de reactie van Val. Nu heb ik eigenlijk zin om hem vet te gaan plagen en kijken hoe hij doet. Maar goed, dat doe ik maar niet. Lol, hoe hij het ene moment heel beschaamd doet en daarna heel normaal reageert alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Oh dear God.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Doe maar hoor . Ik ben eraan gewend mijn karakters te laten martelen. Klop desnoods op de deur omdat je Jess hoorde schreeuwen ofzo x'D.

No growth of the heart is ever a waste

Jess(ica) Alexis Lane.
'Ik weet het niet. Men zegt dat agressie en lust de sterkste emoties ter wereld zijn, maar ik heb nog nooit een zuivere vorm van beiden gevoeld, of ook maar van een van hen. Niet dat ik nooit boos ben geweest, maar ik ben nog nooit zo kwaad geweest dat ik diegene de meest akelige dood wens die er te krijgen is. Of lust, ik zou niet weten hoe het voelt. Men zegt dat het een prettige emotie is.' Had hij gezegd, terwijl ik mijn spullen bij elkaar had gepakt. Oke, ik ga hier niet over nadenken terwijl ik aan het douchen ben, dacht ik ironisch. Ik had mijn ondergoed al uitgedaan, en stond al onder de douche met mijn muziek keihard aan. Het nummer 4am Forever van de Lostprophets speelde zich af op mijn mobiel, en ik zong mee. Na een zekere drie kwartier douchen, was ik klaar en stapte ik er onderuit. Ik droogde mezelf af, en had de handdoek om mezelf heen geslagen. Ik had mijn huidcremé ook mee genomen. Voor de spiegel wreef ik de creme goed uit op mijn gezicht, en deed toen mijn onderbroek en oversized shirt aan van Guns 'N Roses. Ik liet waarschijnlijk wel erg merken dat ik fan van ze ben, want het liedje Nightrain stond nu ook keihard op. Ik droogde mijn haren, en borstelde het toen, zodat als het gedroogd was; er niet zoveel klitten in zouden zitten.
Toen deed ik de deur van de badkamer weer open, en liep naar mijn bed toe. 'Sorry, zei je nog wat voordat ik weer de badkamer in liep?' Ik ging zitten op mijn bed. Zonder make-up nog wel. Verschrikkelijk, ik moest er niet aan denken. Ik draaide mijn hoofd ook dan van hem weg, en liet mijn haar een beetje voor mijn gezicht vallen om mijn gezicht niet te laten zien.
'Je mag nu gaan douchen, als je wilt. Maar wel snel, want daarna ga ik mijn tanden poetsen,' vermelde ik. Ik greep naar de snoep en at het op. Toen opende ik de fles Cassis, en nam er een grote slok van.
Toen herinnerde ik mezelf eraan dat ik ook nog mijn wekkers moest zetten, wilde ik nog in de ochtend gaan douchen. Ik stond op, en zocht vervolgens in mijn tassen naar de meerdere wekkers. Na een paar minuten had ik er al drie gevonden, en dat vond ik meer dan genoeg. Die zette ik toen op 7 uur, en kreunde toen al bij het idee. 7 uur! Die mensen sporen echt niet dat we zo vroeg klaar moeten staan.. Toen probeerde ik vanuit mijn ooghoeken naar Val te spieken of hij al weg was, dan hoefde ik tenminste niet uit te kijken dat hij mijn gezicht ziet.. zonder make-up.
Oké, dit klonk misschien erg aanstellerig van mij. Maar ik bedoelde het totaal niet zo. Altijd werdt er tegen mij gezegd dat als ik wat make-up op zou doen, ik dan tenminste een beétje mooi was, en dat 'make-up wonderen doet bij mij.' En dat werdt meestal gezegd door jongens in mijn leven. Uch, ik slaakte een zucht. Dit hebben ze mij zovaak verteld, dat ik het mijn regel heb gemaakt dat ik mijn gezicht zonder make-up niet kan laten zien aan jongens. Aan geen enkele jongen. Al was het mijn beste vriend. 'Ga je nu douchen?' Vroeg ik een beetje ongeduldig.

[ bericht aangepast op 6 maart 2012 - 19:36 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.