[RPG] The Middle Ages. 2 - Speeltopics

Deze RPG speelt zich af aan het koninklijk hof, meer info hierover vind je hier 'waar speelt het zich af'. De tijd waarin de RPG zich afspeelt, is zoals jullie waarschijnlijk al doorhadden, zijn de Middeleeuwen. Maar niet zoals het werkelijk was, het is namelijk een fantasie wereld.
Van mensen met toverdrankjes tot reuzachtige draken, het is allemaal toegestaan.

Elke tien jaar worden er uit de omliggende dorpen dire mensen, die in het rijke bezit zijn van een machtig mythisch wezen, uitgekozen om een training te komen volgen aan het koninklijk hof door de beste meesters die er zijn.

Het is een eeuwenoude traditie die nooit verdwenen is. De traditie ontstond in tijd van vele oorlogen. Een paar spionnen hielden de bevolking in de gaten en kozen enkel de beste van de beste. Ze moesten natuurlijk wel voldoen aan een aantal eisen, zoals dat ze in het bezit moesten zijn van een mythisch wezen en er mee om moesten kunnen gaan. Enkel de besten werden uitgekozen en mochten naar het hof komen en kregen training van de beste trainers om nog beter met hun dier om te kunnen gaan, maar ook met wapens. Ze werden ingezet in de oorlogen en strijd als aanvoerders van kleine legers of werden uitgezonden op privé missies. Ze worden opgeleid tot echte meesters en meesteressen.
In andere woorden: Het was een hele eer...

En dat is het nog altijd. De drie voorheen gewone dorpelingen komen ineens in een heel ander wereldje terecht en plots kijken er mensen naar hun op. Sommigen weten zich erg goed aan te passen, anderen krijgen heimwee en bij enkele stijgt de roem en rijkdom ze naar het hoofd. Hoe reageren de andere bewoners op het koninklijk hof hierop?

Er wonen dus verschillende mensen aan het koninklijk hof, mensen met verscheidene beroepen en rangen, probeer je ook in te leven in hun wereld, beleefdheden, tradities en dergelijke. Om dit gemakkelijker te maken heb ik zelf wat dingen op een rijtje gezet en die kan je hier lezen.

Deze RPG heeft zoals jullie merken niet echt een vaste verhaallijn die je moet volgen, jullie zijn dus vooral vrij in wat je wilt schrijven en worden niet beperkt. In andere woorden: Let your creativity flow ^^

[ bericht aangepast op 6 juli 2012 - 15:53 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

[Flounder --> Dymphna]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Alistair Aracin
Alistair beantwoordde Valenta’s knikje en tuitte zijn lippen kort toen de man zich had omgedraaid. Ze koesterden een passief, wederzijds respect voor elkaar, zonder dat één van beide de nood voelde om van de ander een kennis of zelfs een vriend te maken. Miro’s koude, lichtelijk geïrriteerde gedrag tegenover zijn uitverkorene en zijn minachting voor de staljongen, deden Alistair beseffen waarom dat net was. Geduldig wachtte hij tot het tweetal verdwenen was, waarna hij kort zuchtte, bemoedigend glimlachte naar de jongen en zich omdraaide om de andere werknemers te helpen de rust naar de stal te doen wederkeren. Verscheidene paarden draaiden immers nog steeds verwoed met hun ogen. Het probleem dat paarden hadden, was dat het kuddedieren waren. Wanneer er één in paniek vloog, volgde de rest bijna blindelings. Als ze ongeluk hadden, zou dit incident willen zeggen dat de dieren voor de rest van de week schichtig en onhandelbaar waren. Kort gleden zijn ogen naar Airleas, die nog steeds ongeïnteresseerd en roerloos in haar sectie stond te kauwen op een bundeltje hooi. De merrie had al meer meegemaakt dan een losgeslagen, jonge draak en leek de hele situatie nogal saai te vinden. Onwillekeurig moest hij lachen om haar houding, maar richtte zijn aandacht direct weer op de andere dieren.
Net toen Alistair een vosbruine merrie met zachte woordjes en vriendelijke, lange aaien over haar flanken, kalm had gekregen, denderde er nog een persoon de stal binnen. ‘ Bij Rastullah's staart, wat is dit voor een ravage?!’ Alistair had maar een glimp van de man opgevangen, maar hij herkende hem meteen. Zijn naam was Emlyn en Alistair kende hem omdat hij stalmeester was en ze dus regelmatig met elkaar in contact kwamen als Alistair in het land was. ''Pip, wat is hier bij Rastullah gebeurt? Het is ook geen moment mogelijk om even weg te zijn.” Alistair grinnikte onhoorbaar om zijn frustratie en kwam daarna met een uitgestreken gezicht van achter het muurtje vandaan. Met zijn handen op zijn rug gevouwen, ging hij achter de jongen staan, klaar om diens verklaring bij te springen mocht dat nodig zijn. Zijn woord zou de jonge knecht heel wat narigheid kunnen besparen. Hij mocht dan qua rang niets voorstellen, maar Alistair had hopen geld en bovendien stond hij hoog aangeschreven bij de Tozay familie, al leek dat Emlyn op dit moment niet veel te interesseren. Dat kon Alistair hem niet kwalijk nemen. Situaties als deze zouden een grote hap tijd en geld kosten om te herstellen en alle blaam zou hem treffen, ook al was hij niet eens aanwezig geweest.
De staljongen, die Pip scheen te heten, leek niet goed uit zijn woorden te kunnen komen en Alistair boog al naar voren om hem te hulp schieten toen hij eindelijk het verhaal – zij het met horten en stoten – naar buiten kreeg. Kort en ietwat verontschuldigend schoot Alistairs mondhoek omhoog toen er naar hem verwezen werd. ‘De jongen kwam net toe toen de draak al in de stallen gesukkeld was,’ bevestigde hij met een effen stem. ‘Hem treft geen blaam. Ik zou eerder durven spreken van een nogal ongelukkige samenloop van omstandigheden…’ Hij zweeg even. ‘Ik zou u graag helpen bij het op orde stellen van zaken, Emlyn,’ bood hij dan aan.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Dante
Een zacht dieren geschreeuw haalde me uit mijn gedachten. Dit was nu het geluid dat ik uit duizenden kon herkennen. De schreeuw kwam van Ryu. Met een glimlach keek ik even omhoog en zag zijn lichaam boven het bladerdak vliegen. Hij was me dus gevolgd toen ik met Eden het bos in was gelopen. Glimlachend schudde ik even met mijn hoofd. Wat was dat beest toch voorspelbaar. Hij had nooit iets anders gedaan dan met mij getraind, dat was de reden dat hij altijd bij me wil zijn. Toen ik weer naar Eden keek zag ik dat ze bessen had gevonden. ‘Nee ik hoef niet,’ zei ik rustig. Het maakte me niet uit dat ze niet giftig of zoiets waren, ik had gewoon geen honger. En dat ze niet giftig waren had ze niet hoeven vertellen, ik was niet van gisteren als ze dat soms dacht. Als ze dat namelijk wel waren had ze niet meer langs me gelopen, zo simpel was het. De grootste kans was dat ze bewusteloos raakte of lag te vergaan van de inwendige pijn. ‘Zijn er nog dingen die je wilt weten voordat we gaan kijken wat voor jou het beste trainingsprogramma is? Of zijn er nog dingen die ik van te voren moet weten?’ vroeg ik haar en richtte mijn gezicht weer op het pad voor me.

Eden
Ik kreun inwendig als hij zich als een trainer begint aan te dringen. Zijn Ryu trekt meer mijn aandacht dan de man zelf. Alsof het wezen me uitdaagt. Of Dante, dat is natuurlijk ook een openstaande optie. "Ik heb één klein dingetje. Probeer geen betere of 'meester' te zijn. Ik stel me jou gewoon voor als jachtmaat. Dus als jij daar ook geen probleem mee hebt kunnen we al die sessies omzetten in praktijk en dat zou mij een hoop irritatie besparen. Sterker nog; waarom beginnen we niet nu? Ik hurk kort en strek daarmee twee zelfgemaakte messen uit het leer van mijn laarzen. "Eekhoorns plagen.." Ik stop met lopen en draai me richting een boom; waar ik richt op het bladerdek waar vrijwel meteen een dode eekhoorn uitrolt. In diezelfde beweging trek ik het mes uit het beest, om het lemmet vervolgens af te vegen aan wat bladeren. "Of.." Ik kijk kort rond waarna ik de messen terugstop en een geïmproviseerde katapult uit mijn zak vis. "Vogels jagen." Ik grijns, pak een steen als munitie waarmee ik een trap tegen één van de bomen geef. Vluchtende vogels zijn leuker. In één beweging trek ik het elastiek strak om vervolgens te zien hoe ik één van de gevederde beesten uit het luchtruim schiet. "Of doelen jullie meer op speerwerpen? Want nee; die dingen raak ik niét aan." Ik glimlach schaapachtig en knoop mijn jas dicht waarna ik mijn handen opnieuw in mijn zakken stop.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Dante
Geïrriteerd kijk ik hoe Eden een paar dieren pest. Het is zeker niet mijn bedoeling om dit soort praktijk te doen. ‘Als je uit gespeeld ben moet je het even zeggen, dan beginnen we tenminste,’ zeg ik nors. ‘Het is de bedoeling dat ik je opleid tot een uitverkorene en geen bosjesmens. Dus als je het erg vind beginnen we met het regelen van een fatsoenlijk wapen. Je hebt keuze uit zwaarden, dolken of pijl en boog als standaard wapen aangezien een speer afvalt. Zelf gebruik ik graag zwaarden, maar met een pijl en boog kan ik ook redelijk overweg. Verder is het de bedoeling dat je het op kan nemen tegen mensen en niet tegen een paar kleine diertjes. Aan het eind van de training zou je in staat moeten zijn om zo’n beetje elke krijger aan te kunnen en een kans hebben om te winnen.’ Met een snelle beweging draai ik me om, om weer terug te lopen. Nog steeds is het haar eigen keuze en verantwoordelijkheid of ze me volgt en wat wil leren of liever in de bossen blijft beestjes plagen. Op zo’n moment zou ik, als ik haar was, even mijn trots aan de kant zetten en kiezen voor het geen dat goed voor me was. Dus dat betekende dat ik gewoon even alles opzij zou zetten en netjes mijn training zou volgen. Maar helaas dachten niet alle mensen er zo over en was het soms nog behoorlijk moeilijk. Het bleef haar eigen keus en daar kon ik haar niet in dwingen.

Eden
Ik rol met mijn ogen. "Nee dát is volwassen." Ik knars geïrriteerd met mijn tanden en sla mijn armen vervolgens over elkaar. "Ik bén een bosjesmens. Niets zal dat veranderen. Ik kán omgaan met pijl en boog. En als je wíl dat ik enigszins doé alsof ik dit alles geweldig is zul je me niet moeten behandelen als een kleuter die niets weet van het wild. Hoe ik moet jagen. Jagen is jagen. Ook op mensen." Ik blaas kort op mijn vingers en zie hoe Amir vervolgens tussen de struiken vandaan komt. Zonder aarzelen klim ik zijn rug op. "Als je me wilt trainen. Zul je dat op mijn terrein moeten doen. In praktijk. Geen miezerig speelterrein." Ik snuif kort, en spoor het beest onder me vervolgens aan.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

xxx

[ bericht aangepast op 10 april 2012 - 14:23 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Wanneer is het eigenlijk dat feest?

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

"Vanavond" in het verhaal.
Ik ga wel mensen PB'en, kunnen ze nog goed in het verhaal komen, mocht dat nog niet het geval zijn [:

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Jaja, dat weet ik :')
Maar wanneer in RL :')
Want ik zit een beetje vast, aangezien MirrorMan niet echt levend meer is (a)

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

PB/GB haar? (:
En gewoon zodra mensen er heen gaan, ik ga nu even rond PB'en ^^

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Done ^^

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Oke, nee. Dom :')
Ik had gewoon over haar post gelezen, al 80 keer :')

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Gebruik voortaan ctrl F :'D
Dan voorkom je zulk soort dingen [:

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

xMirrorMan schreef:
Florence. - dochter kleermaker.

Nog steeds bemoei ik me niet met het gesprek tussen Eleanor en Oliver. Oliver mag dan wel heel aardig zijn en een goede vriend, maar hij is en blijft een edele.
"Nee hè, ik had mijn vader beloofd te koken en het is al zo laat!" Zegt Eleanor een beetje geërgerd, waarna ze zich naar mij richt en even vluchtig glimlacht. "Ik kom morgen wel voor de jurk" Zegt ze, waarna ik even goedkeurend knik. "Tot vanavond" Zegt ze dan tegen ons allebei. Nadat ze de woorden had uitgesproken haast ze zich naar buiten. Ik glimlach even. De altijd drukke Eleanor, maar wel echt een geweldige meid.
Oliver zucht even, waardoor ik even naar hem kijk en volg zijn blik naar Eleanor. Een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht, waarna ik me snel weer tot Jaden richt. Een harde bonk liet me schrikken en Jaden ook, waardoor ik opzij naar Oliver keek. Net als ik mijn mond open wil doen om iets te zeggen, kijkt hij me aan. "Sorry" Zegt hij verontschuldigend.
Ik aai Jaden nog een keer, waarna ik me omdraai en hem aankijk. "Zit er iets dwars?" Vraag ik, waarna ik op een baal stro ga zitten en hem nog steeds aankijk. Wachtend op antwoord speel ik met een stukje stro.

Oliver John ~Zoon heer

Ik zag dat Florence me aankeek, en zorgvuldig ontweek ik haar blik.
"Zit er iets dwars?" Ze ging even zitten en bleef me aankijken. Ongemakkelijk leunde ik nog steeds tegen de houten beschutting, met mijn armen defensief voor mijn borst gekruist.
"N-nee, wat zou er nu moeten dwars zitten?" zei ik nonchalant. Zelf geloofde ik mijn attitude niet, je zag er zo doorheen dat het een leugen was. Ik zuchtte en ging naast haar zitten.
"Jawel dus."
Ik keek naar mijn handen en haalde diep adem.
"Maar Floor, je moet me beloven dat je dit tegen niemand zegt. En vooral niet tegen Eleanore."
Ik keek even in haar ogen, om er zeker van te zijn dat ze het voor zich zou houden.
"Mijn vader wilt dat ik met een van mijn nichten trouw, daarom dat ze ook hier zijn. Maar ik kan en wil dat niet. Niet terwijl Eleanore degene is die ganse dagen in mijn hoofd rondspookt."

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.