[RPG] The Middle Ages. 2 - Speeltopics

Deze RPG speelt zich af aan het koninklijk hof, meer info hierover vind je hier 'waar speelt het zich af'. De tijd waarin de RPG zich afspeelt, is zoals jullie waarschijnlijk al doorhadden, zijn de Middeleeuwen. Maar niet zoals het werkelijk was, het is namelijk een fantasie wereld.
Van mensen met toverdrankjes tot reuzachtige draken, het is allemaal toegestaan.

Elke tien jaar worden er uit de omliggende dorpen dire mensen, die in het rijke bezit zijn van een machtig mythisch wezen, uitgekozen om een training te komen volgen aan het koninklijk hof door de beste meesters die er zijn.

Het is een eeuwenoude traditie die nooit verdwenen is. De traditie ontstond in tijd van vele oorlogen. Een paar spionnen hielden de bevolking in de gaten en kozen enkel de beste van de beste. Ze moesten natuurlijk wel voldoen aan een aantal eisen, zoals dat ze in het bezit moesten zijn van een mythisch wezen en er mee om moesten kunnen gaan. Enkel de besten werden uitgekozen en mochten naar het hof komen en kregen training van de beste trainers om nog beter met hun dier om te kunnen gaan, maar ook met wapens. Ze werden ingezet in de oorlogen en strijd als aanvoerders van kleine legers of werden uitgezonden op privé missies. Ze worden opgeleid tot echte meesters en meesteressen.
In andere woorden: Het was een hele eer...

En dat is het nog altijd. De drie voorheen gewone dorpelingen komen ineens in een heel ander wereldje terecht en plots kijken er mensen naar hun op. Sommigen weten zich erg goed aan te passen, anderen krijgen heimwee en bij enkele stijgt de roem en rijkdom ze naar het hoofd. Hoe reageren de andere bewoners op het koninklijk hof hierop?

Er wonen dus verschillende mensen aan het koninklijk hof, mensen met verscheidene beroepen en rangen, probeer je ook in te leven in hun wereld, beleefdheden, tradities en dergelijke. Om dit gemakkelijker te maken heb ik zelf wat dingen op een rijtje gezet en die kan je hier lezen.

Deze RPG heeft zoals jullie merken niet echt een vaste verhaallijn die je moet volgen, jullie zijn dus vooral vrij in wat je wilt schrijven en worden niet beperkt. In andere woorden: Let your creativity flow ^^

[ bericht aangepast op 6 juli 2012 - 15:53 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Florence Johnsen. - Dochter kleermaker.

Hij schud resoluut zijn hoofd. "Dat kan ik niet maken. Vooral niet tegen mijn vader. Ik ben de zoon van de heer, en zij is gewoon een dorpsmeisje." Zegt hij er snel achteraan. Ik zucht even en hef mijn hoofd, waardoor ik in de ogen van Jaden kijk en even glimlach. "Misschien is het beter als ik gewoon wacht tot het voorbij is". S
nel draai ik mijn hoofd naar hem toe en kijk hem aan. "Dát ga je niet doen. Straks vind zij jou ook leuk en dan krijgen jullie niets omdat het niet mag. Dat zou toch te zot voor woorden zijn?" Ratel ik dan. Het is wel iets wat ik meen. Ik weet dat ik niet zo mag doen tegen een edelen en dat het voor hem moeilijk is, want zijn vader zal dit echt niet goed gaan vinden. Maar hij moet toch iets doen? Hij kan zijn liefde niet voorbij laten gaan. Liefde waait niet vanzelf over. Desnoods hebben ze een geheime relatie of ga ik naar de koning en vertel het.
Oké, die laatste is misschien niet zo'n goed idee. "Wat moet ik doen? Wat als het onze vriendschap verpest?" Vraagt hij.
Ik zucht even. "Ik weet het niet, maar je kan niet wachten tot de liefde over is. Dan ben jij niet alleen ongelukkig, maar Eleanor ook. Als ze je leuk vind dan" Zeg ik en kijk dan weer naar Jaden.
Jaden heeft het gemakkelijk. Hij word verzorgd door mij en heeft geen liefdes problemen. Laat staan dat hij verliefd kan worden. Ik geloof het wel. Misschien is het raar, maar ik geloof wel dat dieren verliefd kunnen worden.

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Oliver John ~Zoon heer

"Dát ga je niet doen. Straks vind zij jou ook leuk en dan krijgen jullie niets omdat het niet mag. Dat zou toch te zot voor woorden zijn?"
Ik haalde mijn schouders op.
"Ik weet het niet, maar je kan niet wachten tot de liefde over is. Dan ben jij niet alleen ongelukkig, maar Eleanor ook. Als ze je leuk vindt, dan..."
Ik keek haar aan.
"Geloof je nu echt zelf dat ze ook iets voor mij zou voelen?"
Ik schudde mijn hoofd.
"Nee Floor. Je ziet toch zelf hoe ze doet wanneer ik bij haar ben. Zo officieel en formeel."
Ik walgde even.
"En wat moet ik dan doen? Op haar afstappen en zeggen 'He Eleanore, ik vind je al leuk sinds ik het kwijl van mijn kin kan vegen'?"

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Florence Johnsen. - Dochter kleermaker.

Hij ahalde zijn schouders even nonchalant op.
"Geloof je nu echt zelf dat ze ook iets voor mij zou voelen?" Zegt hij, waarna hij zijn hoofd even schud. "Nee Floor. Je ziet toch zelf hoe ze doet wanneer ik bij haar ben. Zo officieel en formeel." Zegt hij erachteraan. "Maar Olivers,-" Ik wil nog wat zeggen, maar word onderbroken.
"En wat moet ik dan doen? Op haar afstappen en zeggen 'He Eleanore, ik vind je al leuk sinds ik het kwijl van mijn kin kan vegen'?" Ik grinnik even bij de gedachte, maar kijk hem dan weer serieus aan. "Ze weet niet hoe ze zich bij jou moet gedragen. Dat kan je toch wel snappen? Ik bedoel, als een edelen bij je is, kan alles wat je zegt fout zijn. Alle foutjes, zelfs de kleine worden afgekeurd. Niet bij jou, maar toch is het lastig." Leg ik dan uit. Zelf vind ik het ook wel raar om 'je' tegen een edelen te zeggen, al zie ik Oliver meer als een hele goede vriend in plaats van een edelen. Ik wil hem niet als een edelen zien en volgens mij wil hij ook dat wij hem als een normaal iemand zien. Maar dat is lastig. Heel lastig.
Tuurlijk zal ik het altijd proberen en doen, maar als je zo tegen een edelen doet, dan leer je -dat heb ik tenminste- om ook zo met andere mensen om te gaan. Het liefst zou ik al die verdomde wetten willen verscheuren of wat dan ook, maar dat gaat niet. Ik ben een doornormale burger en ze zien mij heus niet staan. Ja, alleen Oliver dan.

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Oliver John ~Zoon heer

"Ze weet niet hoe ze zich bij jou moet gedragen. Dat kan je toch wel snappen? Ik bedoel, als een edelen bij je is, kan alles wat je zegt fout zijn. Alle foutjes, zelfs de kleine worden afgekeurd. Niet bij jou, maar toch is het lastig."
Ik zuchtte.
"Ze kent me al van voor ze kon lopen of praten."
Hoofdschuddend staarde ik naar de grond.
"Ik kan het haar gewoon niet zeggen."
Ik dacht weer aan wat Floor net zei. Over dat als ik niet zou opschieten, iemand anders met haar zou gaan lopen. De gedachte was ondraaglijk.
"Ik moet het haar zeggen," zei ik vastberaden.
"Maar hoe?"

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Man, ik heb echt zin in dat feest :')

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Florence Johnsen. - Dochter kleermaker.

"Ze kent me al van voor ze kom lopen of praten" Zegt hij, nadat een zucht over zijn lippen rolde. Hoofdschuddend staart hij naar de grond.
"Ik kan het haar gewoon niet zeggen" Zegt hij dan. ik snap dat het moeilijk voor hem is om het te zeggen, maar als hij wilt dat het wat word tussen hun en dat Eleanor er niet eerder met iemand anders vandoor gaat moet hij er toch echt wel wat werk van gaan maken.
"Ik moet het haar zeggen" Zegt hij dan vastberaden, waardoor ik een grote glimlach op mijn gezicht krijg. "Maar hoe?" Vraagt hij dan.
"Vanavond is dat feest in de kroeg toch? Als ik dan gewoon even het werk van haar overneem, kun jij haar mee naar buiten nemen?" Stel ik voor, terwijl mijn ogen beginnen te glinsteren.
Zal het veel veranderen als ze iets hebben? Naja, als Eleanor ook op hem is dan. Wat ik trouwens wel denk. Ik bedoel, hoe ze naar elkaar kijken. Ik vind ze zo schattig samen. Ook al hebben ze dat zelf vast niet door.

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Oliver John ~Zoon heer

"Vanavond is dat feest in de kroeg toch? Als ik dan gewoon even het werk van haar overneem, kun jij haar mee naar buiten nemen?"
Ik knikte en dacht na.
"Vanavond pas. Dat is nog veel te lang."
Ik stond recht en begon te ijsberen met mijn handen op mijn rug.
"Ik moet iets speciaals doen, voor haar. Bloemen?"
Ik keek Floor vragend aan. Hier had ik niet bepaald veel verstand van, de vrouwen lagen meestal aan mijn voeten. Maar uiteraard had ik er geen oog voor, tot grote teleurstelling van mijn vader. Maar het kon me niets meer schelen.
"Maar... Wat als ze me afwijst?"
De onzekerheid nam toe, ik kon het niet tegenhouden. Het was verschrikkelijk.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Florence Johnsen. - Dochter kleermaker.

"Vanavond pas. Dat is nog veel te lang"
Hij staat recht en begint dan te ijsberen met zijn handen op zijn rug, wat me zenuwachtig maakt.
"Ik moet iets speciaals doen, voor haar. Bloemen?" Zegt hij dan en kijkt me vragend aan. Ik richt mijn ogen op de grond, waarna ik mezelf een beeld voor ogen geef. Oliver die Eleanor meeneemt in een weide vol met bloemen. Witte bloemen gemengd met een paar rode. Prachtig.
Ik word uit mijn gedachte getrokken door Oliver die iets zegt. "Maar... Wat als ze me afwijst?" Vraagt hij dan. "Oliver, jij wilt dit en er is maar een manier om erachter te komen of zij jou ook leuk vind. En dat is om het te vragen" Zeg ik en sta dan op, waarna ik voor hem ga staan en mijn beide handen op zijn schouders leg en hem tot stilstand laat komen.
"Je maakt me zenuwachtig met dat ijsberen van je" Zeg ik en glimlach dan even liefjes. "Het komt wel goed, geloof me" Zeg ik, waarna ik mijn handen weer langzaam van zijn schouders af laat glijden.

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Oliver John ~Zoon heer

"Oliver, jij wilt dit en er is maar een manier om erachter te komen of zij jou ook leuk vind. En dat is om het te vragen. Je maakt me zenuwachtig met dat ijsberen van je."
Ik kijk haar verontschuldigend aan en blijf staan.
"Sorry."
"Het komt wel goed, geloof me."
Ik knik zachtjes.
"Maar wat moet ik doen, of zeggen? En hoe?"
Wanhopig kijk ik haar aan.
"Alsjeblief, ik wil het niet verpesten. Alles behalve dat."

[Ik ga eten ^^]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Dante
Met een klein lachje loop ik weg, veel heb ik er niet aan toe te voegen. Als ze in het bos wil trainen, had ze misschien met iets beters moeten komen dan dieren plagen. Dat is eerder kinderspel. Als ik op een open plek ben, komt Ryu naar me toe. Na een kort knikje klim ik op zijn rug en vlieg naar mijn verblijf. Ryu blijft mooi bij de deur staan terwijl ik naar binnen loop. Aan het begin heb ik gevraagd voor geen verdere hulp in mijn verblijf, op het poetsen na dan. Snel wissel ik van kleren. Op de tafel zie ik de uitnodiging liggen. De uitnodiging voor het feest in de dorpskroeg. Daar heeft mijn vader nog over verteld, dat is elk jaar als de uitverkorene er zijn. Best een aardige gelegenheid, heeft hij gezegd. Dit is misschien wel een van de enige keren dat ik vrijwillig naar een feest zou gaan, gewoon omdat het erbij hoort en het wel handig is als je wat mensen kent. Daarvan krijg ik een ideetje. Snel pak ik iets om te schrijven en ga zitten. Op een lege ruimte van het papier begin ik te schrijven.
Eden,
Vanavond in de dorpskroeg, is er een feest. Meer informatie staat op de uitnodiging.
Misschien is het een idee om ook te komen. Het is een soort traditie. Zo kan iedereen wat nieuwe mensen leren kennen en elkaar eens op een andere manier leren kennen.
Dante
Als ik mijn naam onder het bericht heb geschreven vouw ik het zo dat dit bericht aan de voorkant zit en pak een pijl uit mijn koker in de hoek. Gemakkelijk bevestig ik het blad. Ook pak ik mijn boog mee en loop met grote passen naar Ryu. Snel klim ik op zijn rug en navigeer hem in de richting die Eden op gegaan is. Als ik haar zie pak ik mijn boog van mijn rug en span hem met de pijl erop. Door een klein tikje dat ik Ryu geef, slaakt hij een van zijn kreten en ik zie dat ik Edens aandacht heb. Gemakkelijk richt ik op de boom die nu in haar gezichtsveld staat en laat de pees los. Met een grote snelheid vliegt de pijl met het berichtje in haar richting en komt, zoals gepland, in de boom bij haar terecht. Ryu vliegt weer door om even een rondje te maken. Mijn boog stop ik terug en geniet van het uitje voordat ik vanavond de drukte in ga.

---

Do it scared, but do it anyway.

Hoe heet de kroeg waarin het feest wordt gehouden?

---

Snel, red deze man van de haai! ~~~~~~~~^~~\o/~~~~~~

Diapal schreef:
Hoe heet de kroeg waarin het feest wordt gehouden?

Hmm, verzin maar wat leuks :'D



Eleanor Pantheras.
Toen ik thuiskwam trof ik mijn vader in het keukentje aan, klaar om te beginnen aan het avondeten. "Vader, het spijt me dat ik te laat ben ik-" begon ik maar werd ruw door hem onderbroken. "Je had beloofd op tijd te komen, dit is de zoveelste keer Eleanor! Ik begon me al zorgen te maken, hoe vaak moet ik je nog vertellen gewoon op tijd te komen?!"
Ik slaakte een diepe zucht, wetende dat hij gelijk had. Ik raakte snel afgeleid en de tijd leek altijd voorbij te vliegen waardoor dit niet de eerste, en waarschijnlijk ook niet de laatste, keer was dat ik te laat thuis kwam. Schuldbewust sloeg ik mijn ogen neer, het was niet mijn bedoeling geweest mijn vader ongerust te maken. Het geluid van zijn laarzen op de houten vloer verried dat hij in beweging kwam en voor ik het wist stond hij al voor mijn neus.
"Het spijt me dat ik zo tegen je tekeer ging Eleanor," begon hij en voorzichtig keek ik naar hem op, "Je bent mijn enige dochter en-" "Ik weet het vader, maakt u zich geen zorgen. Voortaan zal ik proberen op tijd te komen." Ik glimlachte bemoedigend naar hem en hij knikte kort als antwoord, ik wist dat hij het nog altijd moeilijk had met de dood van mijn moeder. Hij zei vaak tegen me hoeveel ik wel niet op haar leek en hoeveel ik hem wel niet aan haar deed denken, zelf zag ik die gelijkenissen niet zo, maar ik vond het een compliment dat mensen vonden dat ik op mijn moeder leek. Mijn moeder was geweldig, een prachtige vrouw, vriendelijk, talentvol en een geweldige kokkin.
"Zal ik dan maar beginnen aan het eten? We zullen het vanavond namelijk nogal druk krijgen," voegde ik eraan toe. Vanavond was er feest, iedereen was uitgenodigd. Elk jaar, nadat de uitverkorenen al een paar dagen hier verbleven, gaf mijn vader een feest. Het was een mooie gelegenheid om wat extra's te verdienen.
Na het avondeten hielp ik mijn vader met het klaarmaken van de kroeg. Dat hield voornamelijk het schoonmaken van alles in, maar we hingen hier en daar ook wat oude versieringen op in een poging de sfeer wat aangenamer te maken. Terwijl ik langs alle tafeltjes liep en de kaarsjes aan stak vroeg ik me af of Oliver echt zou komen, aan de ene kant zou ik teleurgesteld zijn als hij niet kwam, maar het zou ook voor een opluchting zorgen. Ik voelde me erg ongemakkelijk in de buurt van iemand met zo'n hoge rang, ik was altijd bang wat verkeerds te doen of te zeggen en het was een stuk rustiger voor me om met mensen.. Tsja, met mensen van mijn eigen volk om te gaan. Net toen ik alle kaarsjes aangestoken had kwamen de eerste klanten al binnen druppelen en ik nam mijn plaats achter de bar in, dit zou een lange avond worden.

[ bericht aangepast op 10 april 2012 - 17:36 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Emlyn

‘Toen ik met Belle naar het dorp was - om haar verloren hoefijzer en de bestelde hoofdstellen - is de draak van één van de Uitverkorenen - die van heer Valenta, heer, hij zei zelfs dat hij de schade zelf wou vergoeden- door de scheidingsdeur doorgebroken. En toen kwam ik terug en was hij wat aan het ,eh, dollen. Met de hulp van deze heer, heb ik hem buiten kunnen krijgen. En toen kwam heer Valenta en de Uitverkorene zelf. Ze zeiden dat ze naar het oefenveld gingen, heer.’ Het kwam met horten en stoten uit de strot van Pip waardoor hij de jongeman een moment bedenkelijk aan keek. Hij had de jongen al langer als stalknecht en de jongen stond absoluut niet bekend om liegen. In tegendeel zelfs, van zijn andere stalknechten had hij wel eens gehoord dat de jongen een keer samen met een paar andere stalknechten had moeten liegen tegen heer Tozay om één of andere nu onbenullige reden, daar was Pip dusdanig in mislukt dat hij uiteindelijk de hele waarheid had opgebiecht. Uiteindelijk had de jongen nog veel geluk gehad aangezien hij alleen had te horen gekregen dat hij voortaan direct de waarheid moest vertellen terwijl de andere stalknechten echt straf hadden gekregen. ‘De jongen kwam net toe toen de draak al in de stallen gesukkeld was. Hem treft geen blaam. Ik zou eerder durven spreken van een nogal ongelukkige samenloop van omstandigheden…’ Kort knikte hij, de uitleg van Alistar accepterend. Hij wist maar al te goed dat draken – helemaal als ze nog niet gewend waren in hun omgeving – vaker ontoerekeningsvatbaar waren, tot zijn ergernis. De hengst drukte nog steeds ongeduldig zijn neus tegen de geopende handpalm van Emlyn, het was wel duidelijk, hij moest eerst zorgen dat de stallen opgeruimd waren voordat hij zich kon bekommeren om een eventuele straf voor Pip. ‘Ik zou u graag helpen bij het op orde stellen van zaken, Emlyn,’ hoorde hij de stem van Alistar zette. Hij knikte. “Bedankt, Alistar.” Zijn blik liet hij nog even over de puinhoop van de stallen glijden voordat hij zich weer op Pip richtte. “Pip, ga jij samen met heer Aracin zoveel mogelijk het puin aan de kant halen. Zorg ervoor dat alles uit de stallen van de paarden is, we willen geen verwondingen. Straks, nadat ik het paard van de heer heb verzorgd zal ik me bij jullie voegen om mee te helpen.” Over het feest zei hij nog niets, eerst moesten ze zien hoe ver ze konden komen met opruimen voordat hij daar een uitspraak kon doen. De kans was nu nog steeds groot dat ze vanavond door zouden werken. Alistar niet, die was vrij om te gaan wanneer hij wou maar Pip daar in tegen moest net zolang blijven totdat hij vond dat het genoet was. Een stalknecht die net voorbij liep pakte hij in zijn kraag beet om hem de opdracht te geven alle paarden te kalmeren, dat hij daarbij de taak moest laten vallen die hij eerder deze dag had gekregen maakte Emlyn geen donder uit waardoor hij de stalknecht iets killer toesprak dan anders, hij had voor nu genoeg zorgen aan zijn hoofd. Nu wou hij vooral de stallen zo snel mogelijk weer op orde krijgen. “Pip,” hij richtte zich weer tot de jongen die zich net had omgedraaid om zijn aandacht op de puinzooi in de stal te vestigen. “Wij moeten straks nog even een woord wisselen.”

---

Stand up when it's all crashing down.

Pip Lamora – Stalknecht

“Bedankt, Alistar.” Wanneer Emlyn deze woorden uitspreekt, besef ik ineens wie de lange vreemdeling is. Heer Aracin, de beste op gebied van magische wezens! Nogal gegeneerd om mijn vergeetachtigheid besluit ik het aan alle commotie te wenden dat ik hem niet herkende. Het gevolg buiten is natuurlijk ook van hem. Emlyn geeft me de opdracht puin te beginnen ruimen en ik knik gelaten. We hebben geluk dat de draak geen vuur heeft gespuwd, ik mag er niet aan denken wat een crisis we dan hadden gehad met al dat droge stro en hooi hier. ‘Straks, nadat ik het paard van de heer heb verzorgd zal ik me bij jullie voegen om mee te helpen.’ Ik knik opnieuw en draai me om, naar de ergst afgebroken stal, die het dichtst bij de scheidingsdeur. Het houten hooirek is van de muur getrokken en versplinterd op de vloer, net als het staldeurtje. De ijzeren scharnierpennen liggen verspreid over de grond en ik besluit die eerst op de ruimen vooraleer een paard of een mens zich bezeerd. Er wordt nog een stalknecht bij gehaald en wanneer Emlyn mijn naam roept, draai ik me verbaasd om. ‘Wij moeten straks nog even een woord wisselen.’
Hij is echt kwaad en ik snap niet waar hij op doelt. Al deze rotzooi is toch niet mijn schuld? Maar ik besef dat als ik met Emlyn in discussie ga, hij me nog harder gaat aanpakken. ‘Goed, heer Emlyn.’
Met een nogal grimmig gezicht begin ik de pennen op te rapen en vervolgens de houtsplinters en kapotte planken te verzamelen.

---

Home is now behind you. The world is ahead!

Die zin wordt bij elke post groter :')

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.