• Midden in de peel zit een klein dorpje. Het dorpje leeft van het turf steken in de peel. Ondanks dat is het dorpje heel erg arm. Het word zwaar onderdruk gezet door de burgemeester. Kinderen kunnen hun school niet afmaken want die moeten op jonge leeftijd al helpen met turfsteken of hun moeder helpen met het verzorgen van enorme gezinnen. Meisjes worden op hun 18e al uitgehuwelijkt waar hun ouders waarschijnlijk ook nog een schijntje voor krijgen Daarnaast kent het hele dorp elkaar wat de druk nog hoger maakt.. Tot de grote opstand komt..
    Deze rpg gaat over een aantal jongeren die in de peel wonen. Een aantal rijken, een aantal arme en een aantal uitgehuwelijkten. Hoe gaan zij met de druk van de armoede en het dorp en de opstand om?


    Regels goed lezen
    -16+ mag zowel sex als geweld
    -Niet buiten sluiten,
    -niemand is perfect
    -minstens 4 regels
    -ik keur de rollen goed, en ik maak de topics, tenzij ik iemand aanwijs wie dat mag doen.
    -max 2 rollen per persoon.
    -ik begin pas als ik vind dat er genoeg Jongens en meisjes zijn.
    -Als je aangegeven hebt of je bent uitgehuwelijkt (zowel jongens als meisjes) deel ik in wie met wie, zodat er niemand alleen achter blijft.
    -beschrijving van het dorp goed lezen
    -OOC met [](){}

    het dorp
    Het is een klein dorpje met in het midden een groot plein. Daar staat het dorpshuis waar de mannen die turf steken aan het eind van de week betaald krijgen. Om het plein staat een kerk waar iedereen op zondag heen moet, een schooltje, een kleine bar, een bakkerij en een slagerij en een groentenman, al maken en verbouwen de meeste armen het zelf aangezien ze geen tot weinig geld hebben. Aan de linkerkant van het plein beginnen de rijke en grote huizen tot de grote weg richting de grote dorpen, rechts de arme kleine krotjes tot aan het begin van de peel. ééns per jaar is er een kermis, die is op een groot grasveld aan de linkerkant van het plein


    meisjes
    Shylina dablues/18/arm/uitgehuwelijkt met James Eduward Katcherton Rechazame
    Eden Florence Morales/17/arm/uitgehuwelijkt met Alexander Samuel Johnson Amorphous
    Carmen Mayrose White /17/arm/uitgehuwelijkt met Nathan Drew Hope/HurtedHeart
    Destiny Fivianne Kalvorny/16/rijk/ MyMisery
    Amare Felicia Ramirez/17/arm/uitgehuwelijkt met Aiden Jayson Bright IHeartMusicc
    Doréne Veronique Adams/18/arm/uitgehuwelijkt met Damen Michel Night Aragog
    -uitgehuwelijkte dames vol, niet uitgehuwelijkte kan miss nog, ligt er aan hoeveel jongens nog komen-

    jongens
    James Eduward Katcherton/19/rijk/uitgehuwelijkt met Shylina dablues ShallNotPass
    Aiden Jayson Bright/19/rijk/uitgehuwelijkt met Amare Felicia Ramirez HurtedHeart
    Nathan Drew Hope/Arm/ Uitgehuwelijkt met Carmen Mayrose White MyMisery
    Alexander Samuel Johnson/19/rijk/uitgehuwelijkt met Eden Florence Morales IHeartMusicc
    Damen Michel Night/19/rijk/uitgehuwelijkt met Doréne Veronique Adams ShallNotPass
    Liam Oliver Sanz/18/arm Chaim

    Je kan Altijd nog inspringen

    Rollentopic
    Rollenstory.

    BEGIN:
    Uitgehuwelijkte vrouwen: Je bent de laatste voorbereidingen thuis en voor jezelf aan het treffen, straks ontmoet je voor het eerst de man aan wie je uitgehuwelijkt bent, Je hebt geen idee wie het is of hoe hij eruit ziet. Hij komt langs met zijn ouders en je moet je beste indruk achterlaten. Je bent alleen met je vader en je moeder, je oudere broers/zussen zijn aan het werk en de jongere op school, tenzij je nog jongere heb die nog niet naar school gaan.
    Uitgehuwelijkte mannen: je bent onderweg naar het huis van de vrouw aanwie je uitgehuwelijkt bent of om wiens hand je hebt gevraagd. Je weet al hoe ze eruit ziet, je weet alleen nog niet echt hoe ze is. Na een gesprek met zn alle gehad te hebben ga je met haar naar buiten over het erf ofzo lopen terwijl jullie ouders dingen met elkaar bespreken en afspreken.
    Niet uitgehuwelijkte mannen/vrouwen: Jullie gaan aan het werk, thuis als je thuis moet helpen, of turf steken, misschien huishoudster bij de rijken?

    [ bericht aangepast op 13 juni 2012 - 19:35 ]


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Nathan:

    "Ik ga op ereld reis o je het nu leuk vindt of niet. Het boeit me niet." Schreeude ik terug en haalde mijn schouders op. "Miss. White ik heb niks tegen uw dochter en ze is geweldig. Vooral om de dingen die ze net genoemd heb, maar ik wil ware liefde vinden." Ik liep voorzichtig de achterdeur uit en liep naar het schuurtje. "Carmen, ben je hier?" Vroeg ik. Mijn moeder liep ook een stukje de tuin in en was nu helemaal rood. "Jongeman, jij komt nu hieheen en belooft mij dat je met haar trouwt of je gaat eraan." Ik rol even met mijn ogen. "Wie zegt dat zij wil trouwen met mij." vrolijk ´Just the way you are´ neuriend loop ik het schuurtje in. "Waar ben je?"


    We've lived in the shadows for far too long.

    Aiden Jayson Bright
    Ik kijk Amare aan. Amare en Aiden. Aiden en Amare. Dat klonk wel leuk. Ik glimlach en ik zie onze moeders al naar buiten komen. Natuurlijk. 'Willen jullie soms wat drinken of eten. Misschien bij kaarslicht.' Drongen ze aan. Ik zuchte omhoogzat. Tuurlijk bemoei je er maar mee terwijl we ons net openen voor elkaar. Dat is echt zo slim....


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Carmen Mayrose White
    Ik kon snel verven dat was altijd al zo geweest als ik wist wat ik wou. De grijze wolken en de donkere grond met een plasje water. Tranen van het in elkaargedoken meisje. Haar haren vallen in plukjes voor haar gezicht en ieder detail is getekend voor ik het bij de rest zet. In deze schuur zaten een aantal kamertjes. De binnenkomst schilderkamer beeldhouwkamer er de naaikamer. Plots hoor ik Nathe zijn stem. 'Waar ben je?' Zegt hij. Ik sta op en open de deur naar het schilder Atelier en ga weer zitten op mijn stoel. 'Kom erin.' Mijn stem is nog steeds verstikt maar de tranen zijn in iedergeval gestopt.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Nathan:

    Ik lag naar haar. "Wow, heb jij dit geschilderd?" Vraag ik en kijk rond. "Je moet mee naar Frankrijk daar word je meteen ontdekt." Zeg ik en blijf even staan. Mijn moeder was dit keer echt boos, dit ging ze me niet snel vergeven. We hadden dit nodig, en dan vooral mijn moeder. het was hoop voor de toekomst en een lach voor het heden. "Nu heb je zeker het idee dat ik je niet goed genoeg vindt." Zeg ik zacht en kijk even haar kant op. "Anders ga je mee, mee naar Frankrijk. We zullen daar vrij zijn en met iemand kunnen trouwen waarvan we houden." Ik grinnik als ik er aan denk. Het o zo mooie Frankrijk. "Dan vind jij ook misschien de ware, want dat is wat je wil toch? Ze zullen ons, mij, misschien vinden. Maar niet geschoten is altijd mis."


    We've lived in the shadows for far too long.

    Amare Felicia Ramirez

    Ik zuchtte, en daar was mijn lieve moeder. 'Als Aiden dat zou willen. Natuurlijk.' Zeg ik gemaakt. Waarom moesten ze ons zo forceren? Het ging net zo goed tussen ons. Ik zlucht weer en krijg een waarschuwende blik mijn kant op v an mijn o zo lieve mama. Ik geef Aiden een zo zijn we er sneller vanaf blik waarna ik mijn moeder weer met een lach aan kijk. Mijn lach is zo verschrikkelijk nep. Ik sta op en trek mijn jurken weer recht. Het korset dat mijn moeder om had gedaan deed nu verschrikkelijk veel pijn. 'Amare. Wil je misschien even komen?' Vraagt mijn moeder dan. Ik zucht Ehm slik even. 'Ik kom al moeder. ' Ik loop haar richting op waarna ze me even me trekt naar achter. 'Je doet normaal. Heb je dat gehoord!?' Sist ze nu in mijn oren. Ik geef geen antwoord was me weer en klap oplevert. Ik trek me meteen los waarna ik terug naar Aiden loop. Ik schaamde me nu zo erg. Mijn wang was lichtjes rood en ik tilde. Mijn ogen stonden op het punt om uit te barsten maar ik probeerde het weer te verbergen voor Aiden.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Carmen Mayrose White
    . "Wow, heb jij dit geschilderd?" Vraagt hij terwijl hij rond kijkt. Zachtjes knik ik. "Je moet mee naar Frankrijk daar word je meteen ontdekt." Zeg hij en hij blijft even staan."Nu heb je zeker het idee dat ik je niet goed genoeg vindt." Zegt hij dan zacht en kijk even mijn kant op. 'Nee dat valt wel mee. Alleen mijn moeder denkt dat. Ze begrijpt liefde niet. Ik denk dat diegene wat ik later mijn man ga noemen van me houd en accepteerd.' Zeg ik serieus "Anders ga je mee, mee naar Frankrijk. We zullen daar vrij zijn en met iemand kunnen trouwen waarvan we houden. Dan vind jij ook misschien de ware, want dat is wat je wil toch? Ze zullen ons, mij, misschien vinden. Maar niet geschoten is altijd mis." Mijn ogen beginnen te stralen. Frankrijk. O ik hield van Frankrijk. Het land van de kunst. Mode beelden schilderijen en meer. 'Als het zou mogen duizend maal ja.' Zeg ik met een brede glimlach. Dat is pas een droom.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Alexander Samuel Johnson

    'Kickboksen.' Zeg ik dan met een glimlach. 'Wat doe jij graag dan?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Ook wil wel weten met waar voor een meisje ik zit. ' zeg ik met een klein lachje. Eden leek me echt Ehm leuk meisje om mee om te gaan. Gewoon als en vriendin. Ik heb geluk gehad dat ik met Eden ga trouwen Eden niet met een één oud ander verwend nest.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Aiden Jayden Bright
    Oké haar moeder was te erg. Nu pas viel het me op hoe strak haar korset zat. Dat ze uberhaupt een korset droeg. Vreselijk leek me dat. Veel ste strak. Toen ze terug kwam zag ik het rode stuk op haar wang wat me liet denken dat ze dus geslagen was. Ik keek mijn moeder aan die het begreep en haar moeder mee leidde. Ik zag dat ze moeilijk ademde en gelukkig had ik mijn zus hiermee is een keer geholpen anders kon ik het niet losmaken. Ik haal de knoop eruit en maak haar korset langzaam losser. Zo kon ze weer ademen. 'Gaat het wel? Ik heb gezien dat ze je geslagen heeft.' Zeg ik zacht met een vriendelijkeglimlah op mijn gezicht.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Nathan:

    Ik lach vrolijk. mijn ouders gingen mji zo haten. "Ik vertrek morgen, dat staat al zo gepland sinds ik van de ontmoeting afweet." Zeg ik eerlijk en kijk even of onze ouders er niet aankomen. "mijn tante woont daar. Zij heeft gezorgt dat verschillende mensen me naar haar toe brengen. Ik weet zeker dat je mee mag." Ik draai een rondje en hal mijn handen door mijn haar. "mijn zuse gaat ook mee, zodat ze niet in de fabriek te recht komt. Dan gaan we met zijn drieen naar Frankrijk." Ik kon mijn geluk niet meer op. Ik ging naar het land van mijn dromen. Naar de plek die mijn ouders verafschuwen, waarvan ze zeggen dat het de duivel zijn huis is. Een beetje overdreven als je het mij vraagt.


    We've lived in the shadows for far too long.

    (Ahh Aiden is echt sweet )

    Amare Felicia Ramirez

    Hij maakte het korst losser en ik kon eindelijk normaal ademen. Ik stopte de tranen het weg en keek Aiden aan. 'Het gaat nu weer beter. ' probeer ik nog met een glimlach. 'Ik schaam me echt dood dat je dat heb moeten zien. ' zeg ik dan een kleine traan ontsnapt uit mijn oog en ik veeg die snel weg. De rode plek op mijn wang brandde. Hoe graag zou ik willen dat ik weg was, hieruit.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Eden Florence Morales
    'Kickboksen,' glimlacht hij. 'Wat doe jij graag dan? Ook wil wel weten met waar voor een meisje ik zit. ' voegt hij er met een kleine lachje aan toe.
    Eerlijk gezegd heb ik niet echt een idee. Meestal als ik tijd over heb moet ik op mijn jongere broertje passen. Nouja, er is natuurlijk wel één ding, maar vaak heb ik niet de kans om dat te doen.
    'Ik eh, dans wel eens,' zeg ik met een lichte aarzeling. 'Maar ik ben er niet goed in hoor,' zeg ik snel voordat hij kan vragen of ik iets wil laten zien.

    [Weet iemand in welke tijd dit rpg zich eigenlijk afspeelt en wat ze wel en niet hebben qua elektronica?]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Carmen Mayrose White
    'Ik zal dan morgen of vanavond een koffer inpakken met spullen die ik nodig heb voor in Frankrijk. Ik begreep Nathe volkomen en ik vond het lief wat hij deed. Voor mij nog voor zijn zusje. Ik loop naar hem toe en geef hem een dankbaar kusje op zijn wang. 'Bedankt.' Zeg ik met een glimlach van hier tot Tokyo.
    [Gaan we Nathe en Carmen wel of niet verliefd op elkaar laten worden?]

    Aiden Jayson Bright
    Ze veegt haar tranen weg, maar mist er een die ik met mijn duim weghaal. 'Dat maakt niet uit. Ik heb wel ergere dingen gezien. Ik wrijf even over haar pijnlijke wang. Arme meid. Ik zou daar niet tegen kunnen hoor. Ik was allang gillend weggerend. Aangezien we toch al gedwongen getrouwd zouden worden ging ikxeven iets beloven. 'Ik beloof als we eenmaal zijn getrouwd door onze ouders ik zal zorgen dan je dat wat er net gebeurt is nooit meer hoeft te voelen.' Zeg ik vriendelijk. We hadden beide namelzijk niet echt een keuze of we wel of niet gingen trouwen.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    (Ik ga slapen liefjes. Ik reageer morgen ochtend xx )


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    (Ik heb werelijk nog geen idee.)

    Nathan:

    Ik knik even. "Het is goed hoor." Fluister ik. En schrik als mijn moeder de deur lijkt gevonden te hebben. "Dus, waarnneer is de trouwerij?" Vroeg ze opgewekt. "Natuurlijk moeten jullie eerst wat +euk doen, maar dat is zo gerelgeld." Lahcte ze. Mentaal stond ik nu te schreeuwen en te schelden, maar hield me kalm. "Dat lijkt me erg leuk." Ik zweer het, mijn moeder had een schoen naar me gegooid als we niet omringt waren door schilderijen. "Ik zou het geweldig vinden als ik de eer zou mogen hebben om een keer met u een activiteit te gaan uitoefenen." Ik sprak de woorden verward. Geen idee of het goed Nederlands was, maar mijn moeder vondt het goed genoeg en stond, zoals altijd, te glimlachen.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Carmen Mayrose White
    Ik moest bijna weer lachen door deze belachelijke kakpraat, maar ik hield me in. Nog net eigelijk. 'Dat zou ik zeer fijn vinden. Dank u.' Zeg ik net zo beleefd terug aangezien mijn moeder naast Nathe zijn moeder stond. Ik zag haar ogen geintresseerd over mijn schilderijen glijden en ik toverde een glimlach op mijn gezicht. 'Zou u mijn gehele collectie zelfgemaakte schilderijen willen zien mevrouw.' Vraag ik vriendelijk aan de moeder van Nathe. Ze kijkt tevreden en knikt. 'Graag Mayrose. Dat zou ik zeer fijn vinden.' met een vrij neppe glimlach liep ik mijn schilderijen langs met uitleg wat het was en dat soort shit. Mijn laatste schilderij dat ik liet zien was een rozentuin met een prieeltje. De moeder van Nathe haar ogen begon te twinkelen en ik haaldehet schilderij van de ezel. 'Dit is een kadi van mij voor u mevrouw.' Zeg ik vriendelijk terwijl ik het doek aan haat overhandig.


    I'm finally back, Finally after a Year break