• Topic eigenaar; ThoseWords


    regelss; goed lezen!
    - Denk goed na voor je mee doet, er zijn slechts een beperkt aantal rollen beschikbaar en ik haat snelle stoppers.
    - Ervaring met RPGen verplicht
    - Naamwijzigingen doorgeven.
    - Niet buitensluiten.
    - 16+ is toegestaan.
    - OOC: ()[]{}.
    - Minstens 3 regels.
    - Let op: een reservering blijft 24 uur staan.


    Mensen die trouw zijn aan de koning:
    Meisjes:
    - Marilyn Avellana Pendragon - 17 - Leannan
    - Lynn Marshall - 19 - PeregrinTook
    - Amelia Elizabeth Wright - 16 - DragonLove2
    - June Rose Richmond - 17 - xFreedom


    Jongens:
    - Nuallan Kaolin - 20 - Mylox
    - Leon James Smith - 20 - DragonLove2
    - Ivan Daniël Newton - 18 - xFreedom
    - Bo Cruz - 19 - ThoseWords


    Mensen uit verboden bos:
    Meisjes:
    - Maria Ciara Maunier - 18 - ThoseWords
    - Lynnette Charlene Livingston - 19 - RainbowShine
    - Amare Catherine Eastwood - 18 - IHeartMusicc
    - Kayleigh the Dutchman - 18 - PeregrinTook


    Jongens:
    - Xamen Kennedy Peyton - 19 - Leannan
    - Mylan Yrian Jeo - 17 - Mylox
    - Christopher - 18 - PeregrinTook
    - Justin Alexander Samuels - 19 -IHeartMusicc

    [ bericht aangepast op 17 juni 2012 - 1:34 ]


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    Leon James Smith

    Ik loop achter de monteur aan en hou strak in de gaten of hij het hek echt wel goed maakt. Tevreden bekijk ik het resultaat als de man eindelijk klaar is. Ik beloon hem voor zijn vakwerk en vervolg dan mijn ronde. Morgen zou ik wel de veiligste route naar het kasteel bepalen en dan was ik klaar met mijn opdracht hier. Bij mijn vorige opdrachten was ik meestal binnen één dag klaar geweest, maar dit keer moest ik op het feest blijven, dus had ik zeeën van tijd. Tevreden met de resultaten loop ik naar binnen.


    It's never gonna happen, Guys.

    Lynnette Charlene Livingston

    'Dan kan je me gelijk laten zien waar je alle spullen neer hebt gelegd en kunnen we daarna weer terug naar het kamp,' Ik keek haar even aan. 'Tuurlijk, volg me maar,' Zei ik met een glimlach. Ik keek even omhoog naar de zon. Zo kon ik zien waar we ongeveer heen moesten. Naar het zuiden. Ik begon te lopen. Helaas duurde het lopen een beetje lang. Bij de plek haalde ik een struikjes weg en klopte ven op de grond om te horen. Ik hoorde iets en haalde het zand een beetje ervan af. Een houten deur kwam tevoorschijn. Ik opende hem . 'Jij mag eerst,' Zei ik vriendelijk tegen haar.


    “You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

    [Zijn het de voetstappen van Leon die Marilyn hoorde? :') ]


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    Maria Ciara Maunier
    Goed oplettend liep ik achter haar aan. Ik moest de volgende keer namelijk nogsteeds weten waar we nu waren en hoe ik op die plek kon komen. 'Jij mag eerst' hoorde ik haar zeggen toen we eenmaal bij de plek aangekomen waren, waarop ik knikte en ik vervolgens naar binnen ging. Eenmaal daar aangekomen viel mijn mond open van verbazing. Ze hadden echt heel veel dingen van mij of mijn familie uit het kasteel gestolen en mee hierheen genomen.


    Keep your head up, keep your heart strong

    Lynnette Charlene Livingston
    Ik liep na haar naar binnen. Haar mond viel open, waarschijnlijk van verbazing. Ik pakte een fakkel en ging langs de muur. Paar seconden daar na kwam er vuur op de fakkel en meer licht in de ruimte. het waren speciale fakkels die er handig waren. 'Als ze hier zitten en goed geborgen kan de koning en zijn volgelingen niet stelen,' Vertelde ik haar en liep naar een kist toe. Ik opende een kist, die er waarschijnlijk net lag. Ik deed hem open en stopte de brief erin. 'Niets hier is van ons en dat zou het nooit worden,' Zei ik, terwijl ik rond keek.


    “You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

    Maria Ciara Maunier
    'Volgens mij is het van niemand' antwoordde ik 'Want voor zover ik weet is iedereen uit het koninklijk huis overleden. Of, als ze nog leven, denk ik niet dat ze ooit zullen vertellen wie ze werkelijk zijn' Dat was zo in mijn geval. Ik had mijn volk verlaten toen ze mij het hardste nodig hadden en dus totaal geen recht meer op de kroon of ook maar op één van de dingen die hier lagen.


    Keep your head up, keep your heart strong

    [@ Leannan.. Nee, ik denk het niet xD]

    [ bericht aangepast op 23 juni 2012 - 19:57 ]


    It's never gonna happen, Guys.

    [Kan christopher zo reageren?]


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    Marilyn Avellana Pendragon

    Toen ik merkte wie er mij kwam storen, verstrakte mijn blik even.
    Zijn nonchalante houding maakte me alleen nog geïrriteerder dan ik al was.
    Wat was hij nu weer van plan?
    "Wat moet je?" Vroeg ik achterdochtig terwijl mijn ogen over zijn gezicht gleden. "Waren we daarstraks niet duidelijk genoeg?"
    Thomas leunde tegen de deurpost en sloeg zijn armen over elkaar terwijl er een kleine grijns op zijn lippen speelde.
    "Ik kwam je tot rede brengen," Zei hij kalmer dan ik had verwacht. "Je maakte echt een grote fout."
    "Ik ben niet onder de indruk van je," Zei ik en richtte me weer op mijn bloemen. "En dat zal ik waarschijnlijk ook nooit zijn."


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    Leon James Smith

    Ik loop naar de kamer van de gastheer. Daar klop ik zachtjes op de deur en wacht rustig, totdat ik het woord 'binnen' hoor. Ik stap de kamer in en ga tegenover de gastheer zitten in zijn werkkamer. De kleine kamer is gevuld met grote boekenkasten en een klein bureau, wat vol ligt met papieren.
    "Ah, zeg het eens? Vordert het feest al goed?"
    Ik leg de man uit wat er allemaal al gebeurd is en het idee voor het feest.
    "Geweldig plan! Dat is weer eens wat anders! Natuurlijk heb je mijn toestemming."
    Tevreden loop ik de werkkamer van de gastheer weer uit. De laatste dingen van het feest moesten nog geregeld worden en dan waren we klaar. Ik stuur een paar bediendes naar beneden met de opdracht de uitnodigingen te schrijven en leg uit wat erin moet komen te staan. Net op het moment dat ik terug wil keren naar Marilyn om haar te helpen, zie ik Thomas kamer open staan. Met een grote grijns stap ik zijn kamer in. Er is niemand en langzaam ontstaat er een plannetje in mijn hoofd.


    It's never gonna happen, Guys.

    Marilyn Avellana Pendragon

    Ik was me er maar al te goed van bewust, dat Thomas als gevaarlijk kon worden beschouwd.
    "Ik kan er wel voor zorgen dat je vriend in gevaar komt." Hoorde ik, alleen was de stem veel dichter dan eerst waardoor ik automatisch opkeek.
    "Je maakt me niet bang," Zei ik, maar deed toch een stapje achteruit om wat afstand te creëren. "Hij is toch sterker als jou."
    "Misschien wel als mij, maar niet zo sterk als mijn vrienden," Grijnsde hij vals en voor ik het wist, stond hij na een paar passen weer bij me.
    "Laat me los," Siste ik nijdig nadat hij mijn polsen beet had genomen. "Ik zweer het je, ik doe je iets aan. Laat los!"
    Ik wist dat ik het zonder wapens nooit van hem kon halen, maar besloot om me toch niet zo snel gewonnen te geven.
    Woest haalde ik met mijn knie naar zijn kruis uit waardoor hij me vloekend los liet en ik de kans zag om de balzaal uit te glippen.

    [ bericht aangepast op 25 juni 2012 - 22:33 ]


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    xFreedom schreef:
    [Kan christopher zo reageren?]


    [wat was het laatste dan? en wat was het laatste voor mijn andere mensje?]

    [ bericht aangepast op 25 juni 2012 - 21:31 ]


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Leon James Smith

    Grijzend kijk ik naar het resultaat van Thomas kamer. Ik had de kussens kapot gescheurd, waardoor overal in de kamer veren lagen. De dekens lagen ergens gescheurd in een hoek, de gordijnen waren van hun roede afgehaald en de deur stond scheef in zijn scharnieren. Het leek wel alsof er een wild beest door de kamer heen was gegaan. Daarnaast had ik het behang besmeurd met een vieze drek, die ik in de badkamer had gevonden. En dat alles binnen een kwartier, ik ben goed! Zo snel ik kan, loop ik Thomas kamer uit. Er is niemand te zien op de gang, dus nonchalant loop ik naar beneden. Beneden zie ik Marilyn de balzaal uitrennen, op de voet gevolgd door Thomas. Direct zet ik een sprintje in! Oh nee Thomas! Je blijft van haar af!

    [ bericht aangepast op 26 juni 2012 - 15:50 ]


    It's never gonna happen, Guys.

    PeregrinTook schreef:
    (...)

    [wat was het laatste dan? en wat was het laatste voor mijn andere mensje?]


    June Rose Richmond.

    "Ik hoef geen goud of juwelen, of wat je dan ook maar hebt." Zegt hij kil, "Ik wil informatie. Informatie over het dorp, over de koning en over alles daar." Sist hij. Langzaam loopt hij naar me toe en houd zijn zwaard iets zachter tegen mijn keel aan. Hij pakt een plukje van mijn haar beet in zijn hand en snuift er even aan, terwijl ik hem recht in zijn ogen aankijk. "Dorpeling." Mompelt hij. "Ik wist het..." Vervolgt hij, terwijl hij me nog steeds aankijkt. "Geef antwoord en ik doe jou en je mooie paardje niks." Sist hij. "Alles gaat zijn gangetje in het dorp. Niets meer en niets minder. En dat ik een dorpeling ben, betekend niet meteen dat ik ook achter de besluiten van de koning sta." Zeg ik kalm en kijk hem nog steeds aan. Denkt hij nou echt dat ik al die informatie heb? Hij kan dan misschien wel de kleding onder mijn cape vandaan zien komen, maar rijk zijn heeft geen betekenis. Laat staan, ik wíl niet eens in zulke luxe leven. Kijk naar de andere mensen op straat die staan te bedelen. Hun hebben het geld nodig, niet ik. Maargoed, wat kun je er aan doen?


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    Marilyn Avellana Pendragon

    Ik wist niet waar ik heen aan het rennen was, maar het was verstandiger dan te blijven staan.
    Wanneer ik Leon opmerkte, vertraagde ik automatisch mijn pas, waardoor Thomas hard tegen me op botste en ik met een luide bons op de grond viel.
    Gelukkig had ik me geen pijn gedaan en kon ik snel weer recht krabbelen.
    Thomas was nog steeds razend op me en stootte een reeks vervloekingen en verwensingen mijn kant op.
    "Gelukkig dat woorden niet kwetsen," Glimlachte ik uitdagend naar hem waardoor hij alleen maar kwader werd. "Pas op, dadelijk ontplof je nog."
    Thomas haalde woest naar me uit, waardoor ik achteruit deinsde, maar ik voelde geen klap die ik wel had verwacht.


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.