[RPG] Dimension Travel O3 - Speeltopics

Eindelijk zijn er wetenschappers met het idee gekomen om een tijdmachine te gaan maken. Ze hebben deze klaar, maar hebben nog proefpersonen nodig..
Zodra ze deze gevonden hadden komen ze erachter dat deze machine niet in de tijd reist, maar in verschillende dimensies..
Met een (mislukte) tijdmachine zijn er 15 jongeren belandt in een echte horror wereld. Ze zitten vast en kunnen hier never meer uitkomen.. Tenminste, als het de wetenschappers niet meer lukt om ze er weer uit te halen. Dan moeten de jongeren hun draai in deze wereld vinden.
Gelukkig hebben de wetenschappers een speciale horloge bij ze om gedaan waarmee ze contact kunnen houden. Als je deze kwijt raakt dan heb je een groot probleem..

Wezens:
• Assassin - James.
• Carmenta- Athan Romanescu

Meisjes:
• Reyna - Willow Nastya Reyes.
• Carmenta - Amberlynn Lee Jefferson.
• Assassin - Sage Evangeline Clark

Jongens:
• Porcelaneous - Jack Rush.
• Cyberlord - Damien Hunter.

Wetenschappers:
• Izusu - Xavier Hush Gray.

Regels RPG:
• Ooc binnen de haakjes: (), [], {}.
• 16 + teksten mag.
• Geen perfecte rollen. Iedereen heeft wel wat minpuntjes.
• Max. 2 Personage's p.p.
• Schrijf meer dan 1 á 2 zinnetjes. Anders valt de Rpg dood en het is echt niet zo moeilijk.
• Geen ruzie maken. Hou het gezellig! De personage's zelf mogen wel ruzie maken.
• Geen andere dingen verzinnen van de verhaallijn of ervan afwijken. Hou je er gewoon aan.
• Maak geen grote beslissingen in je eentje en je bestuurt de personage van de ander niet! Alleen die van jezelf.
• Have fun! (:

[ bericht aangepast op 12 sep 2012 - 20:32 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Dankje. ]

James - wezen

Mijn snellere tempo lokt meerdere luide, soms gesmoorde kreunen bij Xavier uit. Uiteindelijk komt hij met een luide kreun schokkerig klaar. Ik kan zijn ademhaling hier horen, hevig, ongecontroleerd. Ik blijf nog even rustig doorgaan als hij alles in mij heeft gespoten en kom dan langzaam overeind, met de sterkte, bittere smaak in mijn mond. Ik slik het door, veeg mijn mond af en grijns. Xavier kijkt mij tevreden grijnzend aan en likt over zijn lippen waardoor ik nog breder grijns.
"Dat voelde goed, je mag het wel eens vaker doen." grijnst hij groots en uitdagend, nog altijd die tevreden en goedkeurende blik in zijn ogen. Dit keer beschouw ik het niet als een uitdaging, er flitst een duistere blik door mijn ogen heen en ik plof naast hem neer met een sterk verzwaarde ademhaling en het vreemde nerveuze gevoel nog altijd in mij. Mijn handen trillen lichtjes om wat ik net gedaan heb, de eerste keer dat ik zoiets gedaan heb. Ik ga op mijn rug liggen en vouw mijn gespierde armen onder mijn hoofd voordat ik daarop antwoord. Ik moet even tot rust komen.
"Dat zal ik misschien wel doen." antwoord ik. "Maar alleen als jij mij ook vermaakt." zeg ik, om mijn duistere blik van daarnet te verhullen. Misschien heeft hij het wel helemaal niet gezien. Mijn ademhaling is nog altijd zwaarder dan normaal en ik probeer hem op peil te krijgen door mijn mond een stukje geopend te houden. Ik staar omhoog, naar de donkere lucht die het grootste gedeelte van de tijd ook zo donker zal blijven. Mijn ogen zijn er allang op ingesteld.

[ bericht aangepast op 13 sep 2012 - 23:56 ]

---

Your make-up is terrible

(No problemo. ^^.)

Xavier Hush Gray, wetenschapper.
Rustig blijft hij nog even doorgaan als ik alles in zijn mond heb gespoten en komt dan langzaam overeind. Met een wellustige, maar verbaasde blik kijk ik op, omdat hij het ook doorslikt om vervolgens zijn mond af te vegen en te grijnzen. Ik grinnik genietend en kijk toe hoe hij naast me neer ploft. Echte mannen slikken het door, vind ik, dus kan ik blij toe constateren dat we dat beide zijn en slapjanus.
Ik hoor zijn verzwaarde ademhaling naast me bijna in hetzelfde ritme als mijn ademhaling gaat. Zijn handen trillen lichtelijk en kort kijk ik erna voordat ik mijn blik weer afwend. In mijn ooghoeken zie ik nog wel hoe hij op zijn rug gaat liggen om vervolgens zijn gespierde armen onder zijn hoofd te vouwen. “Dat zal ik misschien wel doen. Maar alleen als jij mij ook vermaakt.” Zegt hij, al klinkt het iets anders, maar ik geef er geen aandacht aan en grinnik zacht, hees door de verzwaarde ademhaling. “Misschien…” antwoord ik hem, heimelijk en lichtelijk mysterieus terwijl ik mijn blik op de donkere lucht richt. James doet hetzelfde, staart omhoog.
Kort is het stil, aangezien we deze tijd kunnen gebruiken om weer enigszins op adem te komen, maar wanneer ik mijn ademhaling al half onder controle heb, besluit ik om mijn hoofd zijn richting op te kantelen en te grijnzen. Vervolgens gebeurd het heel snel en rol ik om, zodat ik eigenlijk op hem lig, maar leun dan met mijn handen aan weerszijden van zijn hoofd, eveneens voor mijn knieën bij zijn onderlichaam. “Je hebt me nodig,” meld ik hem en kijk hem verleidelijk en lichtelijk speels aan. “Net zoals ik jou.”

---

†

James - wezen

Blijkbaar heeft hij niets gemerkt. HIj heeft genietend gegrinikt en daarna grinnikt hij nog eens, maar dit keer zacht en hees, door de verzwaarde ademhaling. Het scheelt weer, ik weet hoe slecht hij er tegen kan als ik hem inwrijf dat hij mijn prooi is. Ik heb nu zin om te genieten, niet om Xavier te irriteren of kwaad te maken. Dat komt een andere keer wel weer. Als hij dit ontkent bijvoorbeeld.
"Misschien..." antwoord hij mij, heimelijk en lichtelijk mysterieus terwij hij zijn blik, net als ik, op de donkere lucht omhoog richt. Het is even stil, waar ik wel dankbaar om ben. Ik heb het hard nodig om op adem te kunnen komen. Als mijn ademhaling bijna weer onder controle is, zie ik hem bewegen vanuit mijn ooghoeken. Net als ik wil omkijken, rolt hij zich snel om, zodat hij op mij ligt, maar hij leunt met zijn handen aan weerszijden van mijn hoofd en met zijn knieën bij mijn onderlichaam. Ik kijk hem geamuseerd en verbaasd aan.
"Je hebt me nodig." meld hij mij en kijkt mij verleidelijk en lichtelijk speels aan. "Net zoals ik jou." Ik trek mijn wenkbrauw op en kijk hem geamuseerd aan. Dan vormt zich een klein, maar sarcastisch grijnsje op mijn lippen.
"Is dat zo? Fijn om te weten dat je me nodig hebt." antwoord ik. "Maar jij weet net zo goed als ik dat ik niemand nodig heb. Waarvoor zou ik jou nou nodig hebben?" waarschijnlijk een behoorlijk teleurstellend antwoord voor Xavier, maar nu is het zijn eigen schuld. Hij had beter moeten nadenken voor hij dit zei.
Ik maak een snelle beweging waardoor hij omrolt en ik boven op hem rol. Ik laat mijn onderlichaam expres tegen hem aan leunen, maar steun op mijn handen naast zijn gezicht. Mijn blik staat nu wel vermakelijk, hoewel ik niet echt vermaakt ben hiermee.

---

Your make-up is terrible

[Ik snap echt helemaal niks meer van James xd]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

(Ik vind dat Amelia, Georgianna en Catelinn vermoord mogen worden, eveneens voor de wezens die niet meer reageren. :’))

---

†

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

(Ghehehe. Dan hebben James en Athan wat te doen?)

Xavier Hush Gray, wetenschapper.
Zijn ademhaling was, net zoals die van mij, weer bijna onder controle, merk ik. Wanneer ik op hem ging liggen, mijn handen en benen weerszijden van zijn lichaam, kijkt hij me geamuseerd en verbaasd aan. Hij trekt zijn wenkbrauw op en kijkt me geamuseerd aan na mijn woorden, waar ik even grinnikend naar kijk. Hierna vormt zich een klein, maar sarcastisch grijnsje op zijn lippen, maar ik kijk terug in zijn blik.
“Is dat zo? Fijn om te weten dat je me nodig hebt.” Antwoord hij, ik laat hem uitpraten. “Maar jij weet net zo goed als ik dat ik niemand nodig heb. Waarvoor zou ik jou nou nodig hebben?” De grijns was even van mijn gezicht verdwenen, eveneens voor de verleidelijke blik in mijn ogen, maar deze kwamen vlak erna weer terug. Hoewel ik gelijk terug wilde antwoorden, ging dat niet, want abrupt maakt hij een snelle beweging waardoor hij mij omrolt en boven op mij komt te liggen.
Het verraste me, dit was dan ook de reden dat mijn ogen zich verwijden en ik hem met een halfopen mond aankeek, verbaasd en verward. Zijn onderlichaam leunt tegen mij aan, al had ik geen idee of hij dit expres deed of niet, ik zat nog met de plotselinge ommekeer van rollen in mijn gedachten. Uiteindelijk lukt het me dan toch weer een grijnsje op mijn lippen te laten, al was er in mijn ogen nog een hele lichte verbaasde blik te zien, vermengd met het verleidelijke van eerder. Zijn handen steunt hij naast mijn gezicht, zijn blik staat vermakelijk en ik vroeg me af wat hij van plan was.
Dit is voor mij de tijd om te praten, iets te zeggen, eis die rol weer op Xavier! “Ik heb jou nodig voor de machine, zodat we terug kunnen, en jij hebt mij nodig voor bloed,” verklaarde ik hem en hoewel ik me nu lichtelijk ongemakkelijk voelde, liet ik het niet merken en keek hem nog steeds aan. “Als je me wilde vermoorden, had je dat al gedaan.” Probeerde ik duidelijk erbij te zeggen met een en dezelfde blik.

---

†

[Yes! ]

James - wezen

Na mijn woorden verdwijnt de grijns van zijn gezicht en de verleidelijke blik uit zijn ogen, zoals ik al verwacht heb. Maar, tot mijn verbazing, komen ze daarna weer terug. Mijn omrolling verrast Xavier dan weer. Zijn ogen verwijden zich en hij kijkt me met een half open mond aan. Dit zorgt bij mij dat mijn vermaakte blik aanhoud. Uiteindelijk komt er dan toch een grijnsje op zijn lippen, naast zijn verbaasde blik schijnt dan ook het verleidelijke van eerder door, alsof mijn woorden hem helemaal niets doen.
"Ik heb jou nodig voor de machine, zodat we terug kunnen, en jij hebt mij nodig voor bloed." verklaart hij en ik voel de lichte teleurstelling dat dat het enige is waarvoor hij me nodig zou hebben. "Als je me wilde vermoorden, had je dat al gedaan." zegt hij met nog altijd dezelfde blik. Ik grinnik en schud even afkeurend met mijn hoofd, alsof hij alles verkeerd begrepen heeft.
"Oh lieve Xavier..." begin ik en ik til mijn ene hand een stukje op zodat ik liefkozend langs zijn gezicht kan strelen en praat ondertussen verder. "Je begrijpt er ook weinig van hé. Het gaat meestal zo; spelletje, seks en dan is het etenstijd voor mij. Nu ongeveer dus. En als ik jou niet opeet, heb je nog genoeg anderen mee gebracht die ook best lekker zullen smaken. Ik heb je bloed helemaal niet nodig, daarbij weet ik nog niet of ik jullie wel wil laten vertrekken."
Ik druk mijn vingers zacht en plagerig op zijn neus voordat ik hem weer langs zijn gezicht neerzet. In mijn blik iets naast mijn opkomende honger ook iets van medelijden te zien. Ja, ik was mijn honger bijna vergeten maar ondertussen voel ik het wel. Alleen zijn bloed is niet genoeg voor mij, ik wil meer.

---

Your make-up is terrible

Xavier Hush Gray, wetenschapper.
Zijn vermaakte blik blijft, hij vond het allemaal zeker aangenaam, maar ik kon het hem niet kwalijk nemen, als ik hem was zou ik waarschijnlijk hetzelfde doen. Ik had me zwaar in moeten houden om er geen verleidelijke opmerking bij te maken, waar hij me dan nog meer voor nodig zou hebben. Het leek alsof ik dan helemaal de fout in zou gaan, dus zei ik gemakkelijk niets meer. Ik keek enkel toe hoe hij grinnikte en vervolgens afkeurend met zijn hoofd schudde, alsof ik alles verkeerd begrepen heb. Heb ik dat? Zo ja, waar doelt hij dan precies op?
“Oh, lieve Xavier…” begint hij dan, waardoor ik frons en dit enkel erger word als hij zijn ene hand een stukje optilt om deze vervolgens liefkozend langs mijn gezicht te strelen. Meerdere rillingen voel ik hierdoor weer over mijn lichaam gaan, terwijl ik even met mijn tong over mijn lippen lik. Ondertussen praat James verder. “Je begrijpt er ook weinig van hé. Het gaat meestal zo; spelletje, seks en dan is het etenstijd voor mij. Nu ongeveer dus. En als ik jou niet opeet, heb je nog genoeg anderen mee gebracht die ook best lekker zullen smaken. Ik heb je bloed helemaal niet nodig, daarbij weet ik nog niet of ik jullie wel wil laten vertrekken.” Zijn woorden komen bij mij binnen, wat ze betekenen en waar hij op doelt, maar hierdoor krijg ik enkel een trotse grijns op mijn gezicht, welke hij zeker niet verwacht had van mij.
James drukt zijn vingers zacht en plagerig op mijn neus voordat hij deze weer langs mijn gezicht zet. In zijn blik is, naast de honger die hij abrupt had, ook iets van medelijden te zien. Waarom had hij in helsnaam medelijden? Hij was klaar met praten, wat betekend dat ik nu aan zet was, en hierdoor lachte ik enkel kort en geheimzinnig, voordat ik mijn ogen weer opende en hem razendsnel met een ruwe kracht omdraaide om weer laag op zijn middel te gaan zitten. Zijn lid drukte tegen mijn billen aan maar ik besteedde er verder geen aandacht aan, terwijl ik naar voren boog en mijn handen aan weerszijde van zijn hoofd zette.
“Oh, charmante James…” herhaalde ik de toon na in zijn stem, “Je vergeet echter één ding: wij hebben geen seks gehad, het was enkel een spel, een voorproefje.” Grijnsde ik en kwam langzaam aan dichter met mijn gezicht naar hem toe, totdat mijn lippen licht die van hem raakte. “Maar als je wilt, vermoord me dan.” benadrukte ik de laatste paar woorden grijnzend. Het klonk als een uitdaging, een uitdaging waarvan ik wist dat hij het niet zou durven. Ik vroeg me eigenlijk echter de hele tijd af of hij het wel of niet zou doen, al zou ik dit nooit aan hem laten merken.

[ bericht aangepast op 14 sep 2012 - 12:32 ]

---

†

James - wezen

Er gaan rillingen over zijn lichaam heen en hij likt met zijn tong over zijn lippen. Nu komt het onverwachtse, er verschijnt een trotse glimlach op zijn gezicht. Verbaasd kijk ik hem aan. Hij lacht enkel kort en geheimzinnig. Razendsnel en met een behoorlijk ruwe kracht draait hij ons om, hij gaat laag op mijn middel zitten en ik voel mijn lid tegen zijn billen drukken, wat een korte wrijving veroorzaakt. Hierdoor bijt ik op mijn lip als hij plotseling iets omhoog komt. Hij heeft altijd een eigen wil. Hij buigt naar voren en zet zijn handen opnieuw aan weerszijden van mijn hoofd, het is net een spelletje geworden.
"Oh, charmante James..." herhaalt hij de toon van mijn stem. "Je vergeet echter één ding: wij hebben geen seks gehad, het was enkel een spel, een voorproefje." grijnst hij en hij komt langzaam aan dichterbij met zijn gezicht, tot zijn lippen die van mij raken. Ik kan niet zeggen dat ik het onprettig vind, zo dicht bij Xavier. Het lijkt alsof hij mij nu heeft, maar ik kan nog van alles, door mijn kracht.
"Maar als je wilt, vermoord me dan." Hij benadrukt de laatste woorden grijnzend, als een uitdaging. Wilt hij echt dat ik hem vermoord. Ik trek mijn wenkbrauw een stukje omhoog. Hij daagt me opnieuw uit, maar dit is wel een stuk serieuzer. Ik vraag me af hoe hij zich hier onder houd. Hij weet ondertussen ook wel dat ik bijna elke uitdaging aanneem. Ik breng mijn hoofd iets omhoog zodat onze lippen elkaar beter raken, draai ons dan om en ga op zijn middel zitten. Mijn handen klem ik om zijn keel heen.
"Ik denk dat ik dan toch eerst wacht op wat je nog meer te bieden hebt, nu maak je me nieuwsgierig naar wat er nog meer is." grijns ik. "Tot die tijd denk ik dat ik mijn honger botvier op anderen, ik vraag me af hoe Willow zal smaken." zeg ik bedenkelijk maar toch geamuseerd. Ik buig me naar hem toe, laat mijn tong over zijn lippen likken en laat zijn keel vervolgens los. Triomfantelijk kijk ik hem aan.

---

Your make-up is terrible

Sorry dat het zo lang duurde. x_x was een film aan het kijken en moest nog eten ook.

---

Your make-up is terrible

(Maakt niet uit, ik moest dat ook nog doen haha. Ik moet even snel de bus halen, ben zo weer terug!)

Xavier Hush Gray, wetenschapper.
Verbaasd keek hij mij aan en daardoor grinnikte ik ietwat donker. Na mijn woorden trekt hij zijn wenkbrauw een stukje omhoog, ik hoor zijn hersenen bijna kraken. Stiekem vraag ik me wel degelijk af of hij het daadwerkelijk doet, mij vermoorden, maar ik laat het mij niet te veel leiden en kijk hem nog steeds uitdagend, maar meer geheimzinnig grijnzend aan. Zijn hoofd brengt hij iets omhoog zodat onze lippen elkaar beter raken, waardoor ik tintelingen krijg, draait ons dan weer om en gaat op mijn middel zitten. Zijn handen omklemmen mijn keel, en hoewel ik er toch twijfelende gedachten bij krijg, zeg ik niets, doe ik niets en kijk hem enkel aan.
“Ik denk dat ik dan toch eerst wacht op wat je nog meer te bieden hebt, nu maak je me nieuwsgierig naar wat er nog meer is.” Grijnst hij, waardoor mijn verbaasdheid plaatsmaakt voor mijn trotse grijns. Hier kom ik weer van pas. “Tot die tijd denk ik dat ik mijn honger botvier op anderen, ik vraag me af hoe Willow zal smaken.” Zegt hij bedenkelijk maar toch geamuseerd. Hij buigt zich naar me toe, laat zijn tong over mijn lippen likken en laat vervolgens mijn keel los. James vindt het blijkbaar allemaal vermakelijk, want hij kijkt me triomfantelijk aan. Toen hij echter Willow’s naam zei, keek ik hem voor een kleine seconde met een verharde blik aan.
Ik grom, dit enkel om de reden dat er een lichtelijk jaloers gevoel van mij plaatsneemt, hierdoor rol ik ons dan ook weer abrupt om. Ik kan het niet thuis brengen, maar het lijkt wel alsof ik hem alleen voor mezelf wil, voor welke reden dan ook. Dit was ook lichtjes doorgeschenen in mijn ogen, al hoopte ik dat hij dit niet kon zien, want dat zou weer een zwakte erbij betekenen. Mijn handen drukten ruw tegen zijn schouder en terwijl ik hem beslissend, lichtelijk jaloers en uitdagend aankeek, liet ik mijn billen weer tegen zijn lid aandrukken, waarna ik abrupt deze naar zijn bestemming liet gaan en erop ging zitten terwijl ik begon te bewegen. Hard beet ik op mijn lip en ik hijgde terwijl ik mijn gezicht iets dichter naar hem toe liet komen. “Denk niet aan Willow.” Sprak ik uit, fluisterend en zacht. “Ik wil… alleen…” Ik stopte, wat kwam door mijn hevige ademhaling en de jaloezie die erin doorklonk. Mijn blik wendde ik van zijn ogen af, terwijl ik nog steeds door bewoog.

---

†

James - wezen

Hij doet niets als ik zijn keel omklem, hij kijkt me enkel aan. Zijn blik laat voor mij niets los, maar ik ben dan ook niet de beste in blikken ontcijferen. Uiteindelijk maakt zijn verbaasdheid plaats voor een trotse grijns, wat ik ben kan begrijpen. Hij heeft mij, James met zijn enorme voorliefde voor het vrouwelijke lichaam, laten hunkeren naar een man en wilt daar zelfs nog meer van! Ik sta versteld van zijn kunsten, dat moet ik toegeven.
Als ik Willows naar noem, kijkt hij me voor een kleine seconde aan met een verharde blik. Ontcijferen is weer moeilijk, zou hij het erg vinden als de irritante Willow verdwijnt? Hij gromt, draait ons weer abrupt om. Weer een blik in zijn ogen, niet de hardheid van eerder, maar wat weet ik niet precies. Zijn handen duwen ruw tegen mijn schouders aan terwijl hij me beslissend, jaloers en uitdagend aankijkt. Jaloers, dat is het! Dat is de blik die hij net liet doorschemeren. Maar, waarom zou hij in godsnaam jaloers zijn? Waarop? Ik snap het niet, ik snap hem niet meer.
Ik voel zijn billen opnieuw tegen mijn lid aan, in combinatie met zijn ruwe handelingen tegen mijn schouder zorgt ervoor dat mijn lust spontaan terug keert, in een hevige golf. Xavier maakt er blijkbaar gelijk gebruik van want er gebeurt is onverwachts, tenminste in mijn ogen dan. Ik sper mijn ogen wijd open, mijn mond zakt ook een stukje open waar een spontane kreun uit komt, waardoor ik zwaar begin te ademen. Hij bijt op zijn lip en hijgt, terwijl hij zijn gezicht iets dichter naar dat van mij brengt.
"Denk niet aan Willow." spreekt hij uit, fluisterend en zacht. "Ik wil... alleen..." Hij stopt met praten, waarschijnlijk door zijn hevige ademhaling. Ik kan duidelijk de jaloezie door zijn stem heen horen. Zijn blik wend hij van mijn ogen af. Denk niet aan Willow, denkt hij dan dat ik dat nu kan? Ik kan mijn hoofd al amper bij zijn woorden houden, laat staan iets anders. Al krijg ik wel het idee dat hij nu het alleenrecht op mij wilt. Ik zou er wel om willen grinniken, maar het lukt me al amper om mijn mondhoeken om te krullen.
"Goed..." fluister ik alleen maar. Ik schud dan lichtjes met mijn hoofd en breng mijn handen naar zijn heupen, waar ik ze op leg. Mijn bekken duw ik iets omhoog en mijn grip op zijn heupen word al snel strakker. Jezus, ik wist niet eens dat dit kon, wat heb ik gemist zeg. Dit lijkt wel veel beter te zijn. Anders, maar beter. Dat is duidelijk te merken aan mijn reactie.

---

Your make-up is terrible

( Oke.. ik ben echt hélémaal kapot..

Edit; De post komt echt vanavond anders mogen jullie alvast doorgaan, ik ben er niet echt bij vandaag. )

[ bericht aangepast op 14 sep 2012 - 17:31 ]

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

[Awh, oké. Nou, als iemand dan tenminste een post maken dat ze onderweg gaan?]

---

Your make-up is terrible