[Inloop RPG] Sheraton Hotel Downtown ~ 1 - Speeltopics

Het Sheraton Hotel Downtown ligt in het drukke centrum van Los Angeles, een perfecte plek voor toeristen, mensen op zakenreis, op doorreis of andere interessante tripjes.

Hier kan je allerlei foto's van het hotel vinden, een hotel dat werkelijk alles lijkt te hebben. Luxe en minder luxe kamers, een zwembadcomplex met sauna's, een golfbaan en park en nog veel meer!

Belangrijk!
Je maakt een rol aan, de rol hoeft niet permanent te zijn en je kan elk moment weggaan. Deze RPG is speciaal voor mensen die weinig tijd hebben, soms geen inspiratie of voor nieuwelingen die graag even een kijkje komen nemen en het graag willen leren. Houd hier dus rekening mee!

Regels
- Iedereen mag een nieuw topic aanmaken, maar dan ben je wel verplicht om de beginpost goed bij te houden!
- 16+ en andere dingen zijn allemaal toegestaan.
- Probeer je rollen en posts zo uitgebreid mogelijk te maken, dit is een goede oefening voor alle andere RPGs.
- Leestekens en hoofdlettergebruik zijn wél verplicht!

Staff: (permanente karakters)
Katelynn (Kate) Serenity White CyberLord
Mason Fell VCL

Ingecheckt in het hotel:
Nana Reira Ito ~ Rust Isuzu
Isa Carmen Maria Jones ~ Laatste vakantie Bagoly
Anna Bailey Miller ~ Vakantie Mismi
Chloé Amelia Blessins ~ Werk CxStylinson
Fiona Winter ~ Verjaardag VCL
Amelia Cornish ~ Werk Amity
Ashley Jasmine Moore ~ WerkIsuzu
Effie Atkins ~ Gevlucht Soubi
Mary Roberts ~ Vakantie carpediemx
Aubree Aleah Rodriguez ~ Vakantie N4I5
Samuel Ray Dawson ~ Vakantie PercyWood
Finn Oliver Harries ~ Rust Bagoly
Yuri Leith Bishop ~ Rust Assassin
Andrew Ian Parker ~ Vakantie Realist
Austin Joshua Gray ~ Vakantie N4I5
Luke Alexander Skyse ~ Vakantie Realist

Uitgecheckt (inactieve karakters die mogelijk terug komen)


Als je mee wilt doen, vul je hier je rol in. Je hoeft niet op goedkeuring te wachten, je kan gelijk beginnen!

[ bericht aangepast op 9 okt 2012 - 12:40 ]

---

Your make-up is terrible

Yuri Leith Bishop

Ik houd mijn wijn in mijn hand, mijn derde glas ondertussen, en begin te ijsberen door de kamer. Er gaat van alles door mijn hoofd heen maar ik blijf maar tegen mezelf zeggen dat ik niet zo enorm moet stressen. Ik drink het laatste restje wijn op, wat nu wel aan begint te slaan en zet het glas weg. Opeens hoor ik gerammel aan de deur, waar door ik abrupt op kijk. Zou het Ashley zijn? Ik snel naar de deur toe en hoor dan ineens een stem achter de deur vandaan komen.
"Verdomme! Ga open! Of speel je onder één hoedje met duivel heks van beneden?" Ik frons even en doe dan behoedzaam de deur van mijn kamer open, bijna bang dat één of andere gothic mij aan gaat vallen. Niets is minder waar, er staat een prachtige jonge vrouw voor mij, met een iets apart uiterlijk. Toch moet ik dit feit negeren, ik mag nu geen vrouwen uitnodigen op mijn kamer want ik wacht op Ashley! Dat probeer ik me goed in te prenten. Ik tover een licht glimlachje op mijn gestreste lippen.
"Hallo? Kan ik u ergens mee helpen, jongedame?" vraag ik aan en laat toch mijn ogen over haar heen glijden. Nee, stop er gewoon mee verdomme.

---

Your make-up is terrible

Effie Atkins

De deur ging open na mijn woorden en ik sprong licht geschrokken naar achteren. Voor mij stond een kerel en mijn wenkbrauw ging iets omhoog.
'Hallo? Kan ik u ergens mee helpen, jongedame?' vroeg hij en ik zag dat zijn ogen over mij heen gingen. Verbaasd keek ik hem aan en deed precies hetzelfde als bij hem. Ik begon te lachen en zette mijn handen eventjes in mijn zij.
'Goh, als die heks van beneden dit heeft gedaan dan is ze iets minder heksig dan ik dacht,' zei ik met een lachje. 'Ik had hulp nodig met het openen van mijn kamer, maar blijkbaar is dit niet mijn kamer. Zeg, weet jij waar deze kamer zit?' vroeg ik en ik liet de nummer van mijn kamer zien.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Yuri Leith Bishop

Verbaasd kijkt de jongedame me aan en ook zij laat haar ogen over mij heen glijden. Daarna begint ze te lachen en zet ze haar handen even in haar zij. "Goh, als die heks van beneden dit heeft gedaan dan is ze iets minder heksig dan ik dacht." zegt ze met een lachje, waardoor ik op een charmante manier één mondhoek naar boven op trek, in een scheve grijns. "Ik had hulp nodig met het openen van mijn kamer, maar blijkbaar is dit niet mijn kamer. Zeg, weet jij waar deze kamer zit?" vraagt ze en ze laat het nummer van haar kamer zien.
"Ja, natuurlijk." grinnik ik zacht. "Dat is hier tegenover. Je zat gewoon aan de verkeerde kant, kan gebeuren toch?" vraag ik en haal nonchalant mijn schouders iets op. "Trouwens, moet ik dat van die heks als een compliment of een belediging opvatten? Ik heb werkelijk geen idee waar je het over had." zeg ik op een charmante toon tegen haar om haar aan de praat te houden. Gewoon omdat ik dan iets te doen heb, zo maalt mijn hoofd veel minder. Op het moment heb ik gewoon weinig bijbedoelingen, in ieder geval veel minder dan normaal.

---

Your make-up is terrible

Sorry sorry, ik had een verjaardag. 8D

Isa Carmen Maria Jones
Niet alleen ik lach, maar ook op het gezicht van Reira verschijnt een grote glimlach.
'Mooi,' glimlacht ze. 'Dan gaan we zo, nadat jij je drankje op hebt!' Dat wordt dus doordrinken, voor mijn part laat ik het drankje gewoon staan en gaan we nu, maar dat komt weer over-enthousiast over en dus neem ik gewoon rustig een slok.
Reira slaat haar benen over elkaar en zet haar elleboog op de bar. Alles wat ze doet is mooi in mijn ogen, ik zou er een moord voor doen haar te mogen zijn.
'We zijn elkaar met een reden tegen het lijf gelopen,' grinnikt ze kort. Ik grijns, neem nog een grote slok en begin dan met praten.
'Denk je dat echt, ja?' vraag ik terwijl ik ook mijn elleboog op de bar plaats en zo met mijn hand mijn hoofd ondersteun. 'Dan ben ik toch wel benieuwd welke reden. Voor mij zit er natuurlijk nu al een grote winst aan.' Ik heb haar mogen ontmoeten, dat is een win voor mij, maar ik vraag me af of er dan ook een win voor haar aan zit.
In mijn glas zitten nu nog ongeveer twee slokken cola, deze slokken verdwijnen echter snel achter elkaar en met een brede glimlach zet ik het lege glas terug op de bar.

Finn Oliver Harries
Na nog even de ketting te hebben geïnspecteerd, of hij wel écht van Jack is, stop ik hem in mijn zak. Hier zal ik thuis een mooi, veilig plekje voor vinden.
'Hij was een van mijn beste soldaten. Ik was zijn commandant en daarom heb ik de ketting ook gekregen,' legt hij rustig uit. Mijn hart springt alle kanten op en ik probeer niet naar zijn ogen te kijken, omdat ik bang ben dat ik anders zal gaan staren.
'Het spijt me echt heel erg van je broer. Hij was een goede militair en ook een van mijn beste vrienden.' Ik zucht even en kijk dan weer op.
'Een vriend van Jack is een vriend van mij.' Langzaam kom ik overeind en steek mijn hand uit.
'Ik ben Finn, Jacks tweelingbroer dus,' ik wacht tot hij zichzelf ook voorgesteld heeft en wenk dan naar de stoelen, als teken dat we daar zouden kunnen gaan zitten.
'Ik wil je heel graag iets vragen en ik hoop dat je hier eerlijk antwoord op kunt geven, want tot nu toe hebben mijn ouders en ik nooit het hele verhaal gekregen: hoe is Jack precies gestorven? Mogen we hem zien als held?' Ik ben er vrijwel zeker van dat Jack als held is gestorven en ik hoop dat het dat is en dat hij niet op een landmijn is gestapt. Niet dat ik dat dom van hem zou vinden, want die dingen zijn onvindbaar, maar dan zouden zijn lichaamsdelen alle kanten op zijn gevlogen en dat wens ik hem echt niet toe.

---

everything, in time

Ashley Jasmine Moore.
Door mijn compliment bloosde ze alleen maar harder, hoewel het mijn bedoeling was haar op haar gemak te laten voelen. Natuurlijk ging dat niet snel bij dit onderwerp, ik zou ook blozen. "Dankjewel..." zei ze zachtjes, "Dat is echt lief van je." Abrupt liep ze langzaam naar me toe en stak haar hand uit, welke beweging ik kort volgde, totdat deze door mijn donkere haren streelde en hierdoor bij mij een glimlachje was te vinden. Waarom wist ik eigenlijk niet, het had gewoon goed gevoeld. Toen ik haar armen om me heen sloeg, kwam ik verward uit mijn gedachten en hoewel ik er in eerste instantie wat van wou zeggen, sloot ik mijn mond weer omdat ik sprakeloos was. Dit door hoe ze zachtjes "Dankjewel.." fluisterde en een kleine kus op mijn wang plaatste. Als bevroren stond ik daar in haar armen, gaf me na enkele seconden over en sloeg mijn armen ook om haar lichaam heen, terwijl ik dit keer diegene was die haar rug streelde. "Geen probleem, ik meende het," fluisterde ik zacht, "Het verbaasd me nog steeds.."

Nana Reira Ito
Het meisje neemt rustig een slok van haar cola, terwijl ik me bedacht dat ik haar naam nog helemaal niet kende. Als reactie sloeg ik mezelf zacht tegen mijn voorhoofd, waarna ik afkeurend mijn hoofd schudde en haar aankeek. "Oh, soms ben ik ook erg handig bezig," zei ik haar, op een licht sarcastische toon om haar te laten weten dat ik het niet echt meende. Dat zou namelijk nogal egocentrisch over komen misschien. "Je weet wie ik ben, maar wat is jou naam?" grinnikte ik vervolgens.
Ze grijnst op mijn eerdere woorden, neemt nog een grote slok en begint dan met praten. "Denk je dat echt, ja?" vraagt ze terwijl zij ook haar elleboog op de bar plaatst en zo met haar hand haar hoofd ondersteunt. Ik knik. "Dan ben ik toch wel benieuwd welke reden. Voor mij zit er natuurlijk nu al een grote winst aan." Hierna verdwijnen de slokken cola uit haar glas, waarna ze deze vervolgens met een brede glimlach op de bar zet. "Dat merk je zo vanzelf wel," glimlach ik mysterieus, terwijl ik al opsta van de barkruk om vervolgens de barman een knipoog te geven als gedag. Hij grijnst enkel. "Kom madame, laten we gaan," zeg ik, op een charmante, lieflijke toon.

[ bericht aangepast op 7 okt 2012 - 11:29 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Andrew Ian Parker

Ik stel mezelf voor en volg hem dan. De vraag verbaast me niet de familie wilde altijd weten hoe hun geliefde gestorven waren. Ik schraap mijn keel en slik. 'We waren op onze 48ste missie samen en we hadden het nog over een jubileum als we de 50ste hadden' ik glimlach zwak bij de herinering.' Ik kijk weer naar Finn. Ze leken zo erg op elkaar. 'We moesten met onze groep een huis met gijzelingen binnen vallen. 3. Vrouwen en 5 jonge kinderen. De groep ging voor en ik en Hack zouden samen met een kleinere groep de mensen helpen. Toen we 3 kinderen hadden weten te redden rende we naar binnen voor de rest. Toen Jack het kind wilde optillen gebeurde het. ' ik zwijg even zodat mijn stem niet trilt. 'Een van de rebellen schoot hem in zijn borst. Hij riep dat we de kinderen en vrouwen eerst in veiligheid moesten brengen dua deden we dat. Toen zij veilig waren ben ik terug naar binnen gegaan voor hem. Hij mocht niet als gevangenen eidigen. Ik heb hem markt buiten gekregen maar hij overleed in het kamp door te veel bloed verlies.'

Isa Carmen Maria Jones
Ineens slaat ze haar haar hand zachtjes tegen haar voorhoofd, waarna ze zachtjes haar hoofd afkeurend schud en mij aankijkt. Gelijk vraag ik bij mezelf af of ik soms iets verkeerds heb gezegd of gedaan, misschien toch te snel mijn drankje opgedronken.
'Oh, soms ben ik ook erg handig,' zegt ze echter op een sarcastische toon, waardoor ik weet dat ik niets fout heb gedaan, maar dat zij dat ook niet echt deed.
'Je weet wie ik ben, maar maar wat is jouw naam?' Ik schiet kort in de lach, van de zenuwen ben ik ook gewoon vergeten mezelf voor te stellen. Al moet ik zeggen dat de zenuwen intussen heel veel gezakt zijn, ze is veel normaler dan ik me had voorgesteld. Ik had verwacht dat ze geen interesse in haar fans zou hebben zoals de meeste artiesten dat niet echt hebben.
'Kom madame, laten we gaan,' vervolgt ze als ik mijn drankje op de bar hebt gezet. Reira is al opgestaan en heeft afscheid genomen van de grijnzende barman. Ik glimlach kort als teken van dank en loop dan met Reira mee.
'Mijn naam is trouwens Isa, Isa Jones, om precies te zijn.' Stoppen met praten, ik wilde bijna nog zeggen "maar Isa will do", alsof ze dat zelf niet kan bedenken. Ik haal een hand door mijn lange, gekrulde zwarte haren om meer volume te creëren. Zou het heel stalkerig zijn als ik zou zeggen dat ik weet dat Reira eigenlijk Nana Reira Ito heet? Ja, ik besluit om dit toch maar voor me te houden.

Finn Oliver Harries
Andrew gaat tegenover me op de stoel zitten. Ik steun met mijn ellebogen op mijn knieën en met mijn kin in mijn handen. Terwijl hij zijn verhaal vertelt, hang ik zo'n beetje aan mijn lippen. Eindelijk krijg ik de waarheid, het volledige verhaal.
'We moesten met onze groep een huis met gijzelingen binnenvallen. Drie vrouwen en vijf jonge kinderen. De groep ging voor en ik en Jack zouden samen met een kleinere groep de mensen helpen. Toen we drie kinderen hadden weten te redden, renden we naar binnen voor de rest. Toen Jack het kind wilde optillen, gebeurde het.' Hij zwijgt en ik houd mijn adem in, wetende dat het nu komen gaat.
'Een van de rebellen schoot hem in zijn borst. Hij riep dat we de kinderen en vrouwen eest in veiligheid moesten brengen dus deden we dat. Toen zij veilig waren ben ik terug naar binnen gegaan voor hem. Hij mocht niet als gevangene eindigen. Ik heb hem naar buiten gekregen, maar hij overleed in het kamp door te veel bloed verlies.'
Ik bal mijn handen samen tot vuisten en leg mijn voorhoofd erop, zodat mijn gezicht niet meer zichtbaar is. Ik schud even mijn hoofd en bijt hard op mijn lip om niet te huilen. Niet nu Andrew erbij is.
Jack is fantastisch, hij heeft zichzelf opgeofferd voor de slachtoffers. Nu kun je zeggen dat veel mensen dat doen in het leger, maar dit is mijn tweelingbroer en mijn held. Al moet ik eerder zeggen dat ik liever niet zou hebben dat hij zich heeft opgeofferd.
Wanneer ik denk dat ik op kan kijken zonder te huilen, doe ik dat.
'Bedankt dat je hem uiteindelijk niet achter hebt gelaten en dat je bij hem bleef tot zijn dood. Dan is hij tenminste niet alleen en niet voor niets gestorven,' ik glimlach kleintjes.

---

everything, in time

Dubbel, fml! 8D

[ bericht aangepast op 7 okt 2012 - 12:27 ]

---

everything, in time

Effie Atkins

Een scheve grijns was bij hem te bespeuren. Ik moest toegeven dat, dat er niet verkeerd uit zag. Ik had veel eerder moeten vluchten!
'Ja, natuurlijk,' grinnikte hij zacht. 'Dat is hier tegenover. Je zat gewoon aan de verkeerde kant, kan gebeuren toch?' vroeg hij en hij haalde zijn schouders nonchalant op. 'Trouwens, moet ik dat van die heks als een compliment of een belediging opvatten? Ik heb werkelijk geen idee waar je het over had,' zei hij op een charmante toon waardoor ik begon te lachen. Ik knikte op zijn antwoord en draaide mijzelf om.
'Natuurlijk was dat een compliment!' zei ik lachend terwijl ik naar de deur liep wat mijn kamer bleek te wezen. Ik probeerde hem te openen en dat ging zonder moeite!
'Heksen zijn niet aardig.' Ik liep weer terug naar hem om mijn koffers op te pakken. 'Maar zij is blijkbaar een uitzondering. Als beide deuren openstaan, dan heb ik een goed uitzicht,' zei ik met een lachje. Ik draaide mijzelf om en begon weer naar mijn kamer te lopen. 'Dus vaak je deur openhouden, anders heb ik er vrij weinig aan.'

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Yuri Leith Bishop

Ze begint hier op te lachen en draait zich om, nadat ze geknikt heeft op mijn antwoord. "Natuurlijk was dat een compliment!" zegt ze lachend terwijl ze naar de deur loopt. Zonder enige moeite opent ze dit keer gewoon de deur waar ik zacht om moet grinniken. "Heksen zijn niet aardig." Ik knik als ze weer terug loopt om haar koffers op te pakken. "Maar zij is blijkbaar een uitzondering. Als beide deuren openstaan, dan heb ik een goed uitzicht." zegt ze met een lachje. Ze draait zichzelf om en begint weer naar haar kamer te lopen. "Dus vaak je deur open houden, anders heb ik er vrij weinig aan."
Ik grinnik opnieuw, loop naar haar toe en neem haar koffers over. "Hier, laat me je helpen." zeg ik en ik sleep ze verder mee voor haar, naar haar kamer toe. "Maar bedankt voor het compliment. Is het uitzicht ook goed genoeg als we gewoon een praatje maken op de gang?" vraag ik dan met een klein grijnsje aan haar. "Waar wil je je koffers eigenlijk hebben?" vraag ik vervolgens.

---

Your make-up is terrible

[Eerst zette ik er Nathan neer.. Toen wou ik Sal er neer zetten..]

Effie Atkins

Ik hoorde gegrinnik achter mij en niet veel later werden mijn koffers overgenomen. Iets wat beledigd keek ik hem aan.
'Hier, laat me je helpen,' zei hij en hij sleepte mijn koffers verder naar mijn kamer toe. 'Maar bedankt voor het compliment. Is het uitzicht ook goed genoeg als we gewoon een praatje maken op de gang?' vroeg hij dan met een klein grijnsje aan mij, waarop ik mijn schouders op haalde. 'Waar wil je je koffers eigenlijk hebben?' vroeg hij vervolgens. Ik lachte zacht, liep naar hem toe en nam mijn koffers van hem op.
'Daar waar ze horen, in mijn handen,' zei ik met een lachje en liep verder de kamer binnen waarna ik mijn koffers maar ergens neer dumpte. 'Laat ik het jou doen, dan heb jij wat tegoed van mij. Dan moet ik dat weer gaan onthouden en pff. Ik heb daar vrij weinig zin in,' zei ik met een glimlachje. Ik liep naar een raam toe waar ik even naar buiten keek. Ik zag niemand die ik kende en glimlachte. Mijn vest deed ik uit en gooide die op een bank, gevolgde door mijn muts. Met mijn handen ging ik gauw over mijn haren heen zodat het weer een beetje goed ging zitten.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

[Hahaha, oeps.]

Yuri Leith Bishop

Ze heeft haar schouders opgehaald, lacht zacht, loopt naar mij toe en neemt de koffers weer van mij over. "Daar waar ze horen, in mijn handen." zegt ze met een klein lachje, waarna ze haar kamer inloopt en haar koffers ergens neer dumpt. Ik blijf bij haar deuropening staan en leun er tegen haar. "Laat ik het jou doen, dan heb jij wat tegoed van mij. Dan moet ik dat weer gaan onthouden en pff. Ik heb daar vrij weinig zin in." zegt ze met een glimlachje. Ze loopt naar een raam toe waar ik even naar buiten kikt. Haar vest doetd ze uit en gooit die op een bank, gevolgt door haar muts. Met haar handen gaat ze gauw over haar haren heen.
"Mooie, maar vooral speciale haarkleur heb je daar. Staat je erg goed." zeg ik grinnikend tegen haar. "Trouwens, ik probeerde je gewoon te helpen hoor, daar hoef ik echt niets voor terug. Je bent al aan het reizen geweest dus mag iemand je toch best helpen?" vraag ik aan haar. Ik wil mijn hand door mijn lichte haar halen als ik me plots bedenk, ik heb het net zo goed gedaan voor Ashley.
"Trouwens, ik ben Yuri." zeg ik daarna tegen haar. Ik blijf tegen de deurpost aangeleund staan.

---

Your make-up is terrible

Effie Atkins

'Mooie, maar vooral speciale haarkleur heb je daar. Staat je erg goed,' hoorde ik hem grinnikend achter mij zeggen. Mijn wangen voelde ik kleuren. Mannen en een complimenten ook! 'Trouwens, ik probeerde je gewoon te helpen hoor, daar hoef ik echt niets voor terug. Je bent al aan het reizen geweest dus mag iemand je toch best helpen?' vroeg hij. Ik haalde mijn schouders lichtjes op, draaide mijzelf om en keek naar de vreemde jongen die tegen de deurpost aangeleund stond.
'Trouwens, ik ben Yuri,' stelde hij zich voor en bleef tegen de deurpost aan leunen. Een vriendelijk glimlachje verscheen op mijn gezicht. De vreemdeling had een naam. Niet dat ik daar verbaasd om was. Ik lachte zacht. Ik keek nog even gauw in de kamer en of ik alles had. Nou ja, de kamer sleutel.. Ik liep mijn kamer uit en sleurde Yuri vervolgens bij de deurpost vandaan. De deur sloot ik en lachte toen vriendelijk naar hem.
'Hoi Yuri,' zei ik met een glimlachje. 'Hoe denk jij hoe ik heet?' vroeg ik toen met een lachje.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Yuri Leith Bishop

Er verschijnt een vriendelijk glimlachje op haar gezicht. Daarna lacht ze zacht en kijkt ze haar kamer door. Ze loopt haar kamer uit, sleurt mij weg bij de deurost en sluit de deur. Ze lacht vriendelijk naar mij en kijk haar iets verbaasd terug aan. Een heel direct meisje, ik besluit dat ik haar wel mag. Als Ashley wegblijft weet ik wel wat ik vanavond doe.
"Hoi Yuri." zegt ze met een glimlachje. "Hoe denk jij hoe ik heet?" vraagt ze met een lachje en ik kijk haar grinnikend aan. Ik wrijf even over mijn kin heen en bekijk haar bedenkelijk. "Ik gok zomaar dat je een naam heb zoals Moon of Luna. Am I right?" vraag ik aan haar, terwijl ik haar met mijn meest charmante blik aan kijk. "Ik kan er natuurlijk ook helemaal naast zitten, dat het gewoon een doodnormale naam is. Of je geeft jezelf een bijnaam, dat kan ook niet."

---

Your make-up is terrible

Effie Atkins

Grinnikend keek Yuri mij aan. Hij wreef met zijn hand over zijn kin heen en keek mij vervolgens bedenkelijk aan.
'Ik gok zomaar dat je een nam heb zoals Moon of Luna. Am I right?' vroeg hij terwijl hij mij aankeek met een erg charmante blik, waardoor ik vergat te zeggen dat hij het mis had. 'Ik kan er natuurlijk ook helemaal naast zitten, dat het gewoon een doodnormale naam is. Of je geeft jezelf een bijnaam, dat kan ook niet.' Ik lachte weer en schudde iets met mijn hoofd.
'Ik weet het niet,' zei ik schouderophalend. 'Is Effie een doodnormale naam?' vroeg ik mij toen hard op af en keek een beetje afwezig om mij heen. Ik schudde iets met mijn hoofd. 'Ik geeft mijzelf geen bijnaam. Ik ben Effie! Waarom zou ik mijzelf een bijnaam geven?' vroeg ik toen lichtelijk nieuwsgierig en deed mijn hoofd iets schuin. Ik vroeg mij af wat voor effect het zal geven als ik hem net zo'n charmante blik ging geven. Ik lachte en besloot om het gewoon toe doen. Met een lieflijk, charmante blik keek ik hem aan terwijl ik geduldig wachtte op zijn antwoord.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you