{RPG} Nightmare of dance ~36~ - Speeltopics

Voel je de muziek door je aderen stromen? Voel je de beat, die je botten laat trillen? Zie je hoe bezwete en gebroken lichamen samenwerken om toch nog een prachtig geheel te leveren?
De groep DanceRule lijkt op het eerste zicht een gewone dansschow. Je kan er kijken naar ballet, modern, streetdance, hiphop en ballroom, allemaal uitgevoerd op topniveau, maar wat niemand weet...
De leden zijn een voor een van straat geplukt. Ze zijn wees, weggelopen of gewoon ontvoerd en zo in Zwitserland terecht gekomen. In het trainingskamp van DanceRule.
Deze RPG begint als er een nieuwe lading nieuwelingen aankomt. Ze weten niet wat ze daar doen, maar hebben 1 ding gemeen. Ze hebben wonderlijk veel danstalent.
In DanceRule kan je jezelf laten uitgroeien tot een betere danser, tot een ster! wordt aan buitenstaanders verteld, maar eigenlijk worden de dansers daar verplicht.
Ze hebben te veel en te lange lichamelijke trainingen en krijgen maar net genoeg slaap en eten. Al snel wordt hun leven een aaneenschakeling van dansen, eten en slapen, maar tussendoor krijgen ze af en toe de kans om met hun medeslachtoffers te spreken.
Zullen er relaties ontstaan? Weten ze te ontsnappen? Of blijven ze in deze hel? Waar het enige waar ze van hielden, plots veranderde in een kwelling?

Outfits!!
Jongens
Meisjes

[ bericht aangepast op 4 okt 2012 - 20:23 ]

“To live will be an awfully big adventure.”

Aireal
Weer moest ik mezelf ervan weerhouden met mijn ogen te rollen. Ik liet Marcell doen. Door zijn manier van reageren zou ik zien wat van mij ook verwacht werd. Al dacht ik dat het de vorige keer niet al te slecht is gegaan...
Ik leunde gewoon even tegen de deurpost, met een uitdrukkingsloos gezicht en wachtte af wat er zou volgen.

{eigenlijk lijken ze wel veel op elkaar
het met de ogen rollen (of net niet met de ogen rollen), het typetje geen zwakte tonen, het koppigheidsgehalte
Ja, let maar op Leslie, je kijkt naar je toekomst }

“To live will be an awfully big adventure.”

[Hahaha, ja, als je het zo zegt :')]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Marcell
Dat Leslie Ai-re-al Ariël noemt negeer ik maar. Ze is inderdaad klein en heeft lang rood haar, en haar naam lijkt ook op dat disney figuurtje, maar zo heet ze nu eenmaal niet. Is ook toeval dat ik dat weet. "Dan kan je nu stoppen met zitten en naar de slaapzaal lopen" Zeg ik emotieloos.

Stop acting normal. It gets bored.

Leslie Day
'Ach sorry, ik ben bang dat dat niet gaat lukken,' zeg ik dan quasi-bedroefd. 'Ik heb namelijk nogal last van mijn enkels. Gespen kunnen erg snijden.' en ik kijk hem strak aan. Hij weet wel over wat ik het heb. Gewoon over vanmiddag. 'Zelfde geldt voor mijn polsen en handen. Ik kan er niet op steunen.' en voordat hij daar op kan reageren. 'En nee, ik heb ook geen hulp nodig om naar de slaapzaal te komen.'

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Marcell
"Sta dan op" Zeg ik bot. Ze heeft het zichzelf allemaal aangedaan. Ik voel me echt absoluut niet schuldig. Ik geef dit antwoord gewoon omdat het het logischte is. Ze zegt aan de ene kant dat ze dénkt dat ze niet op kan staan, maar wil geen hulp. Nou, dan probeert ze toch maar op te staan.

Stop acting normal. It gets bored.

Aireal
Ok, daar ging mijn respect.
Het was er nog steeds, hoor. Ergens, maar de irritatie overschaduwde het.
Man, ik wist niet dat mensen zo irritant konden zijn. Of nou ja, dat wist ik wel. Mensen deden bijna constant irritant tegen mij.
Ik keek even verveeld naar mijn nagels.

“To live will be an awfully big adventure.”

Leslie Day
Ik zucht. 'Nope,' zeg ik dan. 'anders zak ik dadelijk door mijn benen. Geen zin in... Maar van mij mag je best wel weg gaan hoor.' en ik weer voor me uit en negeer ze gewoon. Mijn benen zijn gestrekt en mijn rug recht. Ik merk dat Bob anders doet maar ik trek me er niets van aan.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Aireal
"Kunnen we niet gewoon de deur op slot doen en weg lopen?" vroeg ik verveeld.
Ik had nog lang lopen nadenken over dat met die kast net en had verschillende theorieën. Eentje kon ik nu uittesten, in deze niet echt grote badkamer.
"Dan moet ze hier maar zitten tot morgenvroeg."

“To live will be an awfully big adventure.”

Marcell
"Keuze 1: Je zorgt zelf dat je naar de slaapzaal komt. Keuze 2: Wij zorgen dat je in de slaapzaal komt. Geloof me dat we nu nog heel aardig voor je zijn" Dat is wel waar. We zouden haar ook geen keuze kunnen geven. Op dat moment begint Aireal te praten. "Misschien een goed idee.." Mompel ik. Ik hoop dat Leslie nu snapt dat ze voor mijn keuzes moet gaan, aangezien ik wéét dat ze claustrofobisch is.

[ bericht aangepast op 3 okt 2012 - 13:59 ]

Stop acting normal. It gets bored.

Leslie Day
In eerste instantie wil ik heel koppig zijn en zeggen dat ze lekker moeten oprotten. Tot ik me besef wat dat betekent. Ik kijk ze beiden strak aan. 'goh, we komen weer met de keuze's,' zeg ik sarcastisch. En ik sta dan uit mezelf op en duw Bob gewoon aan de kant en stap de badkamer uit en op de gang laat ik mezelf gewoon weer terug tegen de muur zakken. Uit protest en omdat mijn enkels het echt niet meer aankonden.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Moet gaan, aan project werken. Baaaayyy]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Ik eigenlijk ook ]

Marcell
"Naar de slaapzaal zeiden we toch?" Zeg ik bot. Ik por een beetje met mijn voet tegen haar been. Niet hard. "Hélemaal naar de slaapzaal. Desnoods kruip je maar. Of wij helpen?"

Stop acting normal. It gets bored.

Amor8 schreef:
Julio Martinéz
Met een klein glimlachje om mijn lippen volg ik Eleadora. "Rustig. Als we haasten valt het op" Daarom hou ik haar wat in en neem de leiding over. Zoals ik ongeveer altijd al doe. De leiding nemen, op een tempo wat we allebei fijn vinden. Het is ongeveer een gewoonte gevonden. Maar het maakt me helemaal niks uit. "We doen niks verkeerd, we gaan enkel naar de slaapzaal. Dus ontspan.. We zitten hier toch. We" Herinner ik haar. Hoewel ik me zelf ook niet echt op mijn gemak voel laat ik dat natuurlijk niet merken. Ze moet op me kunnen vertrouwen.

Stop acting normal. It gets bored.

Eleadora Amora Alonso

Zachtjes knikte ze, beet even op haar onderlip en wende haar ogen even af naar de grond. "Ja...je hebt gelijk. Sorry" zei ze terwijl ze hem weer aankeek en een kus op zijn wang drukten, waarna ze met een kleine giechel haar hoofd tegen zijn schouder aanlegden. Eleadora keek om zich heen, toekijkend naar de kale en kille ruimte met de TL lichten aan het plafond. Die zorgden voor een nog leger en angstaanjagender gevoel.

The expert in anything, was once a beginner.

Julio Martinéz
"Geeft niet" Glimlach ik. Gelukkig is de weg van de ballroomzaal naar de slaapzaal enorm makkelijk en zijn we er al snel. Dat er verderop een vrouw met vuurrood haar en een bewaker staan te praten tegen dat gebroken meisje negeer ik liever. Dus ik trek Eleadora al snel de slaapzaal in en loop rechtstreeks naar mijn bed. "Ik ga wel zo slapen.. Maar kom je bij mij liggen of ga je op je eigen bed liggen?" Glimlach ik vermoeid.

Stop acting normal. It gets bored.