• St. William's is een internaat voor jeugd met aanleg voor speciale krachten. Op St. William's leren ze deze krachten te beheersen en te verbeteren, maar dat gebeurt onder streng toezicht van het schoolhoofd.
    Dat betekend dat er strenge regels zijn, en hoge straffen. Verder heeft iedereen vrijwel dezelfde lessen, al heb je niet of nauwelijks aanleg voor de kracht waar die les over gaat.

    (School)Regels

    Zoals iedere school heeft ook St. William's regels. Hierop wordt streng toegezien door het schoolhoofd (wanneer je je geroepen voelt schoolhoofd en/of docent te spelen, geef het aan!). Zoals al genoemd zijn er hoge straffen (maar vrees niet, het zal niet te ver gaan (: ).

    - Het gebruiken van krachten binnen de school is niet toegestaan, enkel tijdens de lessen onder toezicht van een docent.
    - Jongens en meiden slapen gescheiden.
    - Het op elkaar uitproberen van krachten is niet toegestaan.
    - Het schoolterrein kan niet verlaten worden zonder toestemming.

    Regels zijn er om overtreden te worden, dit mag dan ook gewoon. Maar let wel op dat je andere spelers in hun waarde laat en zorg wel dat je ook (wel eens) gestraft wordt.

    Wanneer je graag mee wilt spelen kun je je aanmelden in het rollentopic;
    http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=143237&page=1

    De volgende personages spelen mee;
    Anthony (chasinghoran)
    Kate (mismi)
    Roselyn (Thatlastkiss)
    Daniel (Montmarte)
    Jesper (BlueHope)
    Livia (jaimyhoi)
    Lauren (alice24)
    Paige (Rider)
    Allison (DreamWishes)
    Aria (Coockies)
    Jacob (Coockies)
    Zoey (RememberYoux)
    Cahlista Aloys Docente (Rider)
    Arjan (chasinghoran)

    [ bericht aangepast op 17 okt 2012 - 15:20 ]


    You oughta know

    Lauren

    'Ja, dat is waar. Hakken, die mocht ik nooit dragen van mijn moeder.' zeg ik en ik pluk zenuwachtig aan mijn rokje. 'Heb jij veel vrienden thuis? en ga je ze niet missen hier?' vraag ik dan.

    Daniel
    'Valt mee, ik heb wel vrienden, maar ik denk niet dat ik ze ga missen. Ze wilden vooral met me omgaan omdat ik wel eens een leraar in het ziekenhuis liet belanden. Ik denk dat mijn moeder de enige is die ik ga missen, niemand kookt zo lekker als zij.' Mijn maag begint te rommelen bij het idee aan haar heerlijke kip curry met rijst.
    'En jij?' vraag ik om me af te leiden van het idee aan mijn moeder, 'Heb jij vrienden die je gaat missen?'


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

    Lauren

    'Nee, niet echt. Ik heb nooit echt vrienden gehad. Eigenlijk vind ik het hier leuker dan thuis, ik vond het niks aan daar. Ik was altijd maar in mijn eentje' zei ik met een waterig lachje. 'Ik kan wel een keer voor je koken, dat moest ik thuis ook altijd doen. Natuurlijk word het niet zo lekker als thuis bij je moeder, maar het is te proberen'.

    (Wat heb ik gemist? ^^)


    You see things and you ask 'Why?' But I dream things that never were and I say 'Why not?'

    [volgens mij niet veel, een paar nieuwe personages, maar verder zit nog altijd iedereen aan tafels xD]

    Aria Rosalie Angels

    Lichte woedde kwam omhoog en dat was niet goed. Zeker niet goed. Ik kijk haar aan. 'Hoe weet je dat?' Ik bijt hard op mijn lip. Ik mocht mijn handen niet aanspannen, dan wist ik dat het verkeerd ging, maar het was zo moeilijk. Ik klem mijn kaken op elkaar. Ik voelde de adrealine door mijn aderen stromen, het bloed naar mijn vingertoppen gaan. Nee! Nee! Ik sprong op en kijk haar even aan. Voor ik het weet voel ik haar bloed door mijn aderen stromen. Mijn karakter vloog om alsof een duiverl in me was gekropen. Diep vanbinnen was ik bang, maar dat leek nu niet belangrijk. Wolfie zag ik ook opspringen en grommen. Ik kijk haar aan. Mijn ogen stonden waarschijnlijk kwaad en gemeen. Mijn ogen waren normaal bruin, maar ik zelf had het idee dat als ik boos kan er een gloedje rood in kwam. Dat leek zo, het kon natuurlijk niet. Toch? Ik weet het niet, maar voor ik het door had, bewoog ik haar arm en liet ik haar zichzelf slaan. Het was eigenlijk best lachwekkend, maar de Aria diep in me was bang. Deze Aria niet. Die kon niet stoppen. Eigenlijk leefde in mij een tweestrijd. Ik voel langzaam weer de rust in me terugkeren en zo keert Wolfie ook tot rust. Ik kijk haar enkele seconde aan en ren dan de eetzaal uit.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    [top :D.]
    _____________________
    Roselyn
    'Daarom ben ik wel blij dat we onze gsm mochten meenemen. Anders hebben we al helemaal geen contact met de buitenwereld meer.' zeg ik opgelucht. Ik ga met een hand door mijn haren. De mensen waar ik nu mee aan tafel zit lijken me echt leuk en ik denk wel dat ik me hier na een tijdje thuis zal kunnen voelen. Het lijkt me ook geweldig om eindelijk mijn gave in de hand te krijgen.

    [ bericht aangepast op 16 okt 2012 - 17:32 ]


    You see things and you ask 'Why?' But I dream things that never were and I say 'Why not?'

    [en Kate was bij jou aan de tafel komen zitten (bij jesper, livia en roselyn dus)]

    (Oké, dan pas ik mijn stukje wel even aan want we zijn de enige van de tafel die online zijn denk ik :p)


    You see things and you ask 'Why?' But I dream things that never were and I say 'Why not?'

    [jaimy is ook online als het goed is :p]

    Daniel
    Ongelovig staar ik haar aan.
    'Je kan koken?' vraag ik verbaast, 'Amazing! Dan mag je zeker een keer je kookkunsten op mij uitproberen!' Mijn ongeloof maakt plaats voor enthousiasme, ik ben benieuwd hoe goed ze kan koken! Ik kijk even de zaal rond, om te zien of er nog andere intressante mensen zijn.
    'Ken jij hier iemand?' vraag ik aan Lauren.


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

    Paigelyn ‘Paige’ Channary Butterfly

    Ze kijkt mij aan en vraag direct hoe ik dat weet. Ik zou willen lachen, maar ik merkte een duidelijke verandering op. Ze leek een soort oncontroleerbare woedeaanval te hebben. Ik voelde mijn hoofd wazig worden, blind van woede. Snel greep ik naar mijn haar en probeerde mij te concentreren op de vage puber gedachtes, maar dag ging niet.
    Het meisje leek uit haar vel te springen, maar ik merkte een tweestrijd in haar op. Ik probeerde mij op het rustige gedeelte in haar te concentreren, probeerde haar te kalmeren. Het leek echter onmogelijk omdat mijn lichaam ongecontroleerde bewegingen maakte. Terwijl mijn handen tegen mijn gezicht aan klapten, sloot ik mijn ogen en dwong haar weer tot rust te komen met alle kracht die ik in mij had.
    Toen mijn handen slap langs mijn lichaam vielen, opende ik mijn ogen weer. Ik voelde haar tot rust komen en ademde even diep in, wat ik beter niet had kunnen doen, want de verbazing en onwetendheid van de mensen om mij heen deed mij in elkaar krimpen. Het meisje was ondertussen al weggerend en dus zat ik alleen, in het middelpunt van de belangstelling, als een hoopje ongeluk.

    [ bericht aangepast op 16 okt 2012 - 17:34 ]


    Happy Birthday my Potter!

    (Het zou waarschijnlijk logisch zijn als de andere mensen in de eetzaal reageren op Aria's uitbarsting tegen Paigelyn)


    Happy Birthday my Potter!

    [des te beter dan ;p. Maar ik heb nu toch al mijn stukje aangepast dus tja :p]


    You see things and you ask 'Why?' But I dream things that never were and I say 'Why not?'

    Lauren

    'Nou een paar, maar ik ben hun namen al weer een beetje vergeten. Ik vergeet echt alles, ik weet niet eens de weg naar mijn kamer. Dat zie ik later wel. Ehm, zullen we naar buiten gaan? Het is hier zo druk.' antwoord ik. Ik vind Daniel echt heel aardig, we kunnen goed praten zonder dat ik me beschaamd voel. 'Misschien kan ik je wat van mijn gaven laten zien' zeg ik dan iets zachter.