{RPG} Wolfblood ~01~ - Speeltopics

Een klein groepje tieners heeft een groot geheim, niemand mag hier achter komen want als dat gebeurd kunnen er erge dingen gebeuren.
Ze moeten zo onopvallend mogelijk blijven voor hun medestudenten.
Wat hun geheim is vraag je? Ze zijn wolven, die bij volle maan zichzelf niet kunnen beheersen. Ze veranderen in hun werkelijke vorm en moeten er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden. Van de alfa krijgen ze allerlei opdrachten. Sommige zijn gevaarlijk, sommige beangstigend.

Voor deze groep tienerwolven is ook een groot gevaar. De Hunters. Zij zijn tieners die undercover zijn om de tienerwolven te vangen en te onderzoeken.
Ze voeren pijnlijke proeven uit om erachter te komen hoe het mogelijk is dat zij bij volle maan in wolven kunnen veranderen. En of ze er iets tegen kunnen doen. De Hunters zetten alles op alles om de tienerwolven tegen te houden, voordat ze uitzaaien en een groter gevaar voor de mens worden dan ze al zijn.

---

De tienerWolven [Max 7]
Jongens [VOL!]
- Cooper Henderson - DarrenCrissy
- Andrew Justin Cole - quin98
- Alfa Memphis Grimmaud - Gancanagh
Meiden [VOL!]
- Aurora Elizabeth Morningrose - Shooter
- Katherine Audrey Swann - Gipsy
- Scarlet Morningstar - LoveDrunkx
- Ayla Hope Savage - Dysis

De Hunters [Max 12]
Jongens
- Riley Andreas Cromwell - Gipsy
- Aiden Blaine Preston - Assassin
- Levi Isaac Dales - IsaacLahey
Meiden
- Marcy Jarvis - Morrowind
- Aowynn Rune Savan - Dysis
- Jill Angel Scars - AgentP

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals; Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, waarnemingen etc.
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen tienerwolven en Hunters ontstaan, maar niet alleen maar die koppels.
~Reserveringen blijven twee dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Lol hebben, dat is de grootste regel hier!
~De tienerwolven kunnen veranderen in wolven wanneer ze willen, maar als het volle maan is zijn ze blijvend wolf tot de eerste zonnestralen de aarde verlichten.
~Houd rekening met andere, wacht tot vrijwel meer dan de helft gereageerd heeft voordat jij reageert. Het is zo voor mensen die minder vaak online zijn makkelijk om er weer in te geraken.

[ bericht aangepast op 29 okt 2012 - 18:59 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Marcy Jarvis

Ik voelde me nu wel verplicht om ook het bos in te gaan. Het was mijn schuld dat de wolven hierheen zouden komen en kon me niet schelen wat Aowynn ervan vond. Ik had er tenminste voor gezorgd dat er wat leven in de brouwerij kwam.
"Ik ga mee het bos in," bracht ik uit. Aowynn wierp een korte blik op me. Ze zag er al iets minder geïrriteerd uit, maar ze kon nog steeds niet lachen met mijn bloed-actie. Ik wist in ieder geval zeker dat mijn zwaard scherp was en dat ik klaar was voor een gevecht.
Ik trok mijn capuchon van mijn hoofd en ritste mijn jas dicht, zodat ik makkelijker kon bewegen en rennen als dat nodig was. Mijn maag knorde zacht. Ik had van de hele dag niet gegeten, door de opwinding. Ik had hier zo'n zin in. Een paar lelijke hondenkoppen eraf kappen was zo veel leuker dan een nachtje televisie kijken in mijn eentje op mijn appartement. Morgen zou ik er waarschijnlijk als een zombie uitzien op mijn werk, of wie weet helemaal niet aankomen. Maar het zou het in ieder geval waard geweest zijn.

[ bericht aangepast op 24 okt 2012 - 16:01 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Scarlet Morningstar

Ik liep geruisloos achter Aurora en Andrew aan. Ik vond het best wel schattig hoe Aurora bescherming zocht bij Andrew. Als ik kon had ik zitten grinniken. Aurora was misschien één van de kleinste maar ik wist dat je niet met haar moest spotten. Ze kon best haar mannetje staan als het moest! Ik wist ook dat ze me al twee niet opmerkte. Dat kwam misschien omdat ik te geruisloos liep of omdat ik gewoon niet hard op viel. Ik was altijd wel een eenzame wolf geweest nadat mijn familie... Niet aan denken. Het maakte niet uit wat er gebeurt was. Het was verleden en er zal een tijd komen dat ik wraak zou kunnen nemen. Maar dat was niet nu.
Dus ik liep nog steeds stil achter hun aan. Ik was best wel trotst op mezelf. Ik was nog niet als een gek naar de bloed geur gestormd of beginnen huilen. Het liefst zou ik nu op een dak zitten of op een rots zodat ik naar de maan kon huilen. Maar eerst moesten we bij de stad zijn. Ik was al aan het denken aan welke buurt ik zou nemen. Meestal nam ik een buurt van de hoeren om een pooier te vermoorden maar nu had ik zin om een drugsdealer te pakken. Misschien had hij nog wel LSD of XTC pillen mee die ik kon gebruiken als het nodig was. Ik wist niet echt wat de anderen deden als ze carte blanche hadden. Pakte ze dan ook een slecht mens? Of wat deden ze dan?
Voor ik me kon tegen houden zocht ik connectie met hun en vroeg; Wat gaan jullie eigenlijk doen? Nieuwsgierigheid was altijd wel een van mijn nadelen geweest. Het bracht me meestal in problemen.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Levi Isaac Dales

Ik schrok op van het geluid van ritselend struikgewas. Ik greep onmiddelijk naar mijn pistool en richtte het op het geluid. Plots verdween er een meisje met een zwaard uit het struikgewas. Ik richtte het pistool naar beneden. Ik besloot haar te gaan schaduwen. Ik gleed geruisloos uit de boom en ik viel met een vederlichte plof op mijn uit de boom.Het meisje had het gelukkig niet gehoord. Ik nam mijn boog en spande hem aan. Ik liep een heel eind achter haar aan. Plots kreeg ik het idee. Ik haalde mijn boog op en wachtte to ze stil bleef staan. Toen ze dat uiteindelijk deed schoot ik een pijl in een van de bomen langs haar. Naarmate de jaren had ik een heel goed nachtzicht en kon ik goed mikken. De kans dat ze geraakt werd was miniem. Ik bleef haar goed in de gaten houden. Ik luisterde naar de voetstappen van het meisje. Ze kwamen dichterbij. Razendsnel gooide ik de boog over mijn schouder en begon k klimmen tot ik boven haar gezichtsveld was. Met strakgespannen spieren bleef ik me aan de boom klampen. Zo af en toe een goeie suicide run is goed voor je. Terwijl de wind weer door de bomen ging probeerde ik verder te klimmen tot ik op een brede tak zat.

[ bericht aangepast op 24 okt 2012 - 16:22 ]

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

[ Ik ga ff eten en dan reageer ik met Ayla en Aowynn ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

[Naar wie kan ik Riley sturen?]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Dysis schreef:
[ Ik ga ff eten en dan reageer ik met Ayla en Aowynn ]

[Oké, eet smakelijk! ]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Gipsy schreef:
[Naar wie kan ik Riley sturen?]

[Dat moet jij weten, waar zie je hem het beste in voor komen?]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Gipsy schreef:
[Naar wie kan ik Riley sturen?]

[Aowynns laatste post zou je op kunnen reageren, aangezien hij daarbij staat/stond]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

LoveDrunkx schreef:
(...)
[Dat moet jij weten, waar zie je hem het beste in voor komen?]

Ik wil hem waarschijnlijk gewoon het bos insturen, maar ik weet alleen niet of ik zijn pad wil laten kruisen met een Hunter of met een wolf.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Andrew Justin Cole

Als ze zo schikt van een konijn en vervolgens tegen me aan springt moet ik heel hard lachen, wat dus niet kon. Een raar geluidje komt uit mijn mond en daarna kijk ik er even vermakelijk aan. Hopelijk vatte ze het niet verkeerd op of zo, maar het was gewoon heel grappig om te zien en dat ze van een konijn schok was eigenlijk best wel raar. Scarlet loopt de hele tijd achter ons en af en toe werp ik een blik op haar, ik ging niet naast er lopen aangezien ik dan Aurora in de steek liet, die juist bescherming bij me kwam zoeken. Scarlet vraagt wat wij zo gaan doen en ik grijns. 'Mensen pakken natuurlijk' zeg ik en denk even na over wat voor mensen. Ik pakte niet iedereen, meestal waren het geen kinderen die ik pakte. 'Ik weet nog niet wat voor' zeg ik daarna en laat mijn blik de omgeving doorglijden. Een klein beetje hoopte ik wel op een hunter, dan was er tenminste nog wat spanning. Ik kijk weer voor me uit terwijl ik gewoon doorloop. Mijn rust had ik ondertussen redelijk gevonden, op sommige momenten kon ik best rustiger zijn, af en te moest ik er me best voor doen maar vaak lukte het wel. Soms ook niet, tja ik was gewoon een druk persoon.

Scarlet Morningstar

Ik begon die Andrew gast leuker te vinden toen hij antwoorde; Mensen pakken natuurlijk.
Hij wist wat ik bedoelde. Ik wist ook dat hij net als ik niet graag onschuldige mensen aanviel. Hij leek even na te denken voor hij dit er nog bij voegde: Ik weet nog niet wat voor.
Het was grappig om te weten dat ze toch hetzelfde deden als ik als we ons uit mochten leven. Natuurlijk hoopte iedereen altijd om een hunter tegen te komen en hem dan laten smeken om te stoppen met de marteling die we dan met hun uitvoerde. Ze deden juist hetzelfde bij ons, dus mochten wij het ook bij hun proberen.
Ik neem de drugs wijk. Ik wil geen onschuldige mensen aanvallen, vooral geen kinderen. antwoordde ik terwijl ik wachtte tot Aurora ook iets ging zeggen.
Ik was nieuwsgierig wat zij zou zeggen. Zou ik langs haar gaan lopen? Misschien voelde ze haar dan nog beter op haar gemak. Ik deed het gewoon en gaf haar een geruststellend duwtje met mijn snuit. Ik was niet altijd een bitch.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Gipsy schreef:
(...)
Ik wil hem waarschijnlijk gewoon het bos insturen, maar ik weet alleen niet of ik zijn pad wil laten kruisen met een Hunter of met een wolf.

(Misschien een wolf?)

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

[@IsaacLahey: je bedoelt toch Marcy met dat meisje, he?]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Cooper Henderson

Ik kijk achterom naar Andrew, Aurora en Scarlet. Ze lijken het naar hun zin te hebben. Ik kijk wat vals naar Andrew, die twee meiden lopen lekker om hem heen te darren. Tijd voor actie, we zijn toch nog niet opgesplitst dus ik kan best wel even wat doen. Ik houd mijn pas tot de drie vlakbij zijn.
"Hello, ladies. En Andrew." Zeg ik droogjes en kijk naar Scarlet en Aurora, ik negeer Andrew en ga wat bij Scarlet lopen.
Geen idee of de drie in gesprek waren, maar ik geef daar niet zoveel om.
"En, wat zijn de plannen?" vraag ik en leg mijn tanden even bloot, wat grijnzen moet voorstellen. Ik loop even tegen Scarlet aan en kijk haar aan.
"Hoe is het met Scar?" vraag ik dan alleen aan haar. De andere hoeven niet te weten wat ik aan haar vraag. Dat gaat ze niets aan.
Ik kijk naar Andrew en vernauw mijn ogen weer eens. Hij denkt dat hij die meiden heeft, maar nee mooi niet. Oké, misschien denkt hij dat niet, maar ik denk dat hij dat denkt. Klaar uit.
Ik schudt mijn kop even en kijk weer naar Scarlet. Ik voel mijn ademhaling weer even verzwaren en de druk op mijn borst neemt toe. Waarom voel ik dat nou ook in mijn werkelijke vorm? Ik stop met lopen en hang mijn kop naar beneden. Dan probeer ik op adem te komen.

[ bericht aangepast op 24 okt 2012 - 17:05 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Riley Andreas Cromwell

"Ik ga alvast alleen," Mompelde ik tegen de anderen en draaide me om, om vervolgens op mijn dooie gemakje richting het bos te lopen.
Tijdens het stappen nam ik nog wat kogels uit mijn zak en propte ze in mijn broekzak.
Het kon me niet veel schelen dat de anderen zouden zeuren, maar ik wilde nu actie ondernemen inplaats van te wachten tot iedereen er was.
Misschien was het inderdaad een dom idee, maar als je het niet probeerde dan weet je ook niet of je succes zou hebben.
Ik haalde mijn pistool uit mijn broek en ontgrendelde hem zodat ik erg snel zou kunnen schieten voor het geval dat nodig zou zijn en verdween in de schaduw van het bos.
De wolvenjacht kon van start gaan.
Zo stil mogelijk sloop ik door het donkere bos, het was bijna geruisloos, op enkele brekende takjes na dan.
Adrenaline stroomde door mijn lijf, hier had ik een hele maand op gewacht en mijn geduld werd beloond.
Ik had het gevoel dat ze zo dichtbij waren, ik wist gewoon dat ze me al konden horen of ruiken.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.