{RPG} Wolfblood ~02~ - Speeltopics

Een klein groepje tieners heeft een groot geheim, niemand mag hier achter komen want als dat gebeurd kunnen er erge dingen gebeuren.
Ze moeten zo onopvallend mogelijk blijven voor hun medestudenten.
Wat hun geheim is vraag je? Ze zijn wolven, die bij volle maan zichzelf niet kunnen beheersen. Ze veranderen in hun werkelijke vorm en moeten er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden. Van de alfa krijgen ze allerlei opdrachten. Sommige zijn gevaarlijk, sommige beangstigend.

Voor deze groep tienerwolven is ook een groot gevaar. De Hunters. Zij zijn tieners die undercover zijn om de tienerwolven te vangen en te onderzoeken.
Ze voeren pijnlijke proeven uit om erachter te komen hoe het mogelijk is dat zij bij volle maan in wolven kunnen veranderen. En of ze er iets tegen kunnen doen. De Hunters zetten alles op alles om de tienerwolven tegen te houden, voordat ze uitzaaien en een groter gevaar voor de mens worden dan ze al zijn.

---

De tienerWolven [Max 7]
Jongens [VOL!]
- Cooper Henderson - RellyKelinde
- Andrew Justin Cole - quin98
- Alfa Memphis Grimmaud - Gancanagh
Meiden [VOL!]
- Aurora Elizabeth Morningrose - Shooter
- Katherine Audrey Swann - Gipsy
- Scarlet Morningstar - LoveDrunkx
- Ayla Hope Savage - Lyris

De Hunters [Max 12]
Jongens
- Riley Andreas Cromwell - Gipsy
- Aiden Blaine Preston - Assassin
- Levi Isaac Dales - IsaacLahey
- Damen Joey Dodger - Fluttershyx
- Xander Dodge Outcast - Dodge
Meiden
- Marcy Jarvis - Morrowind
- Aowynn Rune Savan - Lyris
- Jill Angel Scars - AgentP
- Candy Shary McCartney - LeFuck

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals; Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, waarnemingen etc.
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen tienerwolven en Hunters ontstaan, maar niet alleen maar die koppels.
~Reserveringen blijven twee dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Lol hebben, dat is de grootste regel hier!
~De tienerwolven kunnen veranderen in wolven wanneer ze willen, maar als het volle maan is zijn ze blijvend wolf tot de eerste zonnestralen de aarde verlichten.
~Houd rekening met andere, wacht tot vrijwel meer dan de helft gereageerd heeft voordat jij reageert. Het is zo voor mensen die minder vaak online zijn makkelijk om er weer in te geraken.

[ bericht aangepast op 27 nov 2012 - 19:33 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Ayla

‘Wat? Hoelaat is het?’ hoor ik Cooper zacht vragen terwijl ik van het bed opsta. ‘Ik heb werkelijk geen idee,’ reageer ik en draai me zijn richting in. ‘Hoe voel je je?’ vraag ik hem ietwat voorzichtig, niet wetende of hij er nu voor in de stemming was.
Ondertussen haal ik alvast het bed af in zoverre dat gaat en stop de spullen netjes terug in de kist waar ze vandaan komen. Een kleine zucht verlaat mijn lippen terwijl ik mijn blik weer even door de kelder heen liet gaan en vervolgens bleef hangen op Cooper. Zometeen naar school. Hoewel ik er ergens zin in had, had ik er aan de andere kant ook helemaal geen zin in. Normaal gesproken had ik daar geen last van en ik ging ik zonder problemen naar school toe, maar nu waren mijn gedachten nog steeds blijven hangen bij afgelopen nacht. We hadden veel gewonden gehad, zelfs Memphis was gewond geraakt. Ik schudde lichtjes mijn hoofd in de hoop mijn hoofd wat rustiger te krijgen.

[Ik reageer met Aowynn pas weer als iedereen richting school is..]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Memphis

Ik besluit nog snel een pakje kleren voor Katherine aan de badkamerdeur te leggen. Dan hoeft ze die vodden niet weer aan om zich hier dan toch te omkleden. Ik zoek iets uit dat bij elkaar past en dat volgens mij mooi zou staan bij haar rode haren. In een sprintje begeef ik me naar de badkamer, waar ik even op de deur klop.
"Katje, ik laat hier wat kleren voor je achter. Als je klaar bent kan je komen ontbijten, ik zorg wel dat de anderen wat voor je over laten."
Zonder op antwoord te wachten begeef ik me weer naar de keuken zodat ik die belofte waar kan maken. Daar tref ik Aurora aan, die zich aan het omkleden is. Ik kan het niet laten even te kijken. Er verschijnt een brede grijns op mijn gezicht als het duiveltje in me fluistert dat veel kerels zouden moorden om mij te zijn; het zeggenschap hebben over vier lekkere mokkels en ze minstens één keer in de maand in gescheurde kleren of lingerie mogen zien. Ik schrik op uit gedachten als ik Ro's stem hoor.
"Bedankt nog, voor m'n hoofd. Nu nog een reden verzinnen om op school te vertellen wat ik heb gedaan. Misschien zeg ik wel dat ik een motorongeluk heb gehad, dat klinkt wel stoer."
Ik moet luidop lachen en schud mijn hoofd. Het zou best een grappig beeld zijn, kleine Ro op een motor. Maar ze zou er zeker weten mee weg komen, wat ze mankeert aan lengte heeft ze in overschot aan karakter.
"Zeg dat je het aan de stok kreeg met Katherine en dat Coop en ik tussenbeide moesten komen, dan hebben we allemaal een excuus," grinnik ik. Ik sta even weg te dromen bij de gedachte aan een catfight tussen Foxie en Ro. Als er modder aan te pas begint te komen, dan besluit ik er maar niet verder over na te denken. Ietwat bezorgd kijk ik Aurora weer aan.
"Ben je zeker dat ik die wond in je zij niet moet-"
Ik stop met praten als ik mijn mobiel hoor rinkelen. Ik neem hem van het aanrecht waar hij lag op te laden en kijk naar het nummer. Onbekend. Toch neem ik op want ik heb een sterk voorgevoel wie dat is.
"Je kan godverdomme maar beter Scarlet zijn en een heel goed excuus hebben," brom ik tegen de persoon aan de andere kant van de lijn. Ik zucht even als mijn bezorgdheid het even overneemt. "En je kan maar beter in orde zijn of op z'n minst jezelf verzorgd hebben," voeg ik er wat zachter aan toe.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Aurora Elizabeth Morningrose
'Zeg dat je het aan de stok kreeg met Katherine en dat Coop en ik tussenbeide moesten komen, dan hebben we allemaal een excuus,' grinnikt Memphis nadat hij was uitgelachen over mijn 'motorongeluk' idee. Zijn blik wordt daarna wat waziger en voor een aantal seconden lijkt hij weg te dromen met een grote - wel bekende - grijns op zijn gezicht. Zo'n grijns die mannen altijd kregen als ze aan bepaalde dingen met meisjes dachten, concludeer ik hoofdschuddend voor mezelf, wanneer zijn mobiel begint te rinkelen en hij op een zachte, maar brommende toon opneemt.
Uit privacy richt ik mijn aandacht op de pannenkoeken op tafel, die ik eerlijk begin te verdelen over de borden, zodat iedereen later genoeg eten zal hebben en er niemand met een lege maag richting school moet vertrekken.
School, flitst er ineens door mijn hoofd. 'Kut kut kut!' roep ik hard uit, waardoor ik even mijn hand voor mijn mond sla en er een ondeugende grijns op mijn gezicht verschijnt. 'Ik moet weg Memphis, had een afspraak met meneer Stewart, voortgang van de studie en die zooi!' roep ik snel voordat ik een pannekoek mee gris en strompelend en hinkend naar de achterdeur loop.
'Ik zie je straks!' zwaai ik halfjes, terwijl er een pijnlijke grimas op mijn gezicht verschijnt, misschien was dat motorongeluk idee toch wat beter om te vertellen...
Met wat geluk aan mijn zijde red ik net de bus die voor het huis van Memphis' oma stopt en nog geen vijf minuten later loop ik moeizaam het schoolplein op. Op het moment dat ik iets langs mijn been voel loop vloek ik zachtjes en druk mezelf tegen een muur aan om het straaltje bloed uit mijn zijwond weg te vegen en mijn haren te fatsoeneren aangezien ik eruit zag alsof ik ergens met iemand in bed had wild liggen doen.

[ bericht aangepast op 15 nov 2012 - 10:19 ]

---

•

[Memphis had pannenkoeken gebakken als ontbijt, haha]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Scarlet

Ik was verbaast toen hij opnam. Wou ik horen wat hij ging zeggen?
"Je kan godverdomme maar beter Scarlet zijn en een heel goed excuus hebben," bromt hij en hij zucht. "En je kan maar beter in orde zijn of op z'n minst jezelf verzorgd hebben," voegt hij er wat zachter aan toe.
Ik krimp ineen. Ik had gelijk gehad. Hij was ongerust geweest om mij en … ik kon het niet meer aan.
Een snik verlaatte mijn mond terwijl ik heel zachtjes zeg :”Grimm, I can’t do this anymore.”
Het klonk precies alsof ik het tegen mezelf had. Zo zacht was het. De tranen bleven maar stromen over mijn gezicht en ik bleef maar zachtjes snikken. Ik had me nog nooit zo hard horen huilen zolang ik me herinnerde of wilde herinneren. Ik had veel herinneringen verdrongen gehad. Ik keek recht voor me uit, ook al was daar niks dan alleen maar een boom en hoopte maar dat Memphis ergens anders was gaan staan waar niemand me hoorde. Ik wou niet dat iemand me hoorde behalve hij.
Dit was de eerste keer dat iemand me zo hoorde. Ik heb nog nooit geweend gehad als iemand het kon horen of zien. Ook al waren het maar een paar tranen en niet zo hard als nu, niemand had het gezien gehad van mijn weten. Ik had altijd zo sterk geleken. Maar dat was ik niet. Ik deed alsof ik alles aan kan, maar dat is niet zo jammer genoeg. Ik was mijn toneeltje beginnen te geloven na al die jaren.
Er waren inderdaad dingen die me niks konden schelen, maar er waren er ook die me raakte en ik gewoon ergens opborg tot het op een dag eruit zou komen. Daarom gebruik ik ook drugs en drink ik alles waar alcohol in zit. Maar vandaag zou ik niet helemaal in elkaar storten. Dit is alleen maar een voorproef van wat me te wachten staat.
Ik had het gevoel dat ik me eindelijk kon laten gaan in alle pijn die ik had. Als ik mezelf niet was geweest had ik dat gedaan, maar nu droogde ik mijn tranen af en rechte mijn rug. Ik moest sterk blijven, zei ik tegen mezelf in gedachten.
“Grimm, het spijt me dat ik me heb uitgeschakeld. Ik wil niet dat de andere weten dat ik er niet ben.” zei ik nog steeds zacht maar er was al meer kracht in mijn stem.
Het spijt me echt oprecht. Ik hoopte maar dat hij dat besefte en later een gepaste straf geeft omdat ik weggelopen was. Als ik een straf zou krijgen tenminste.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

[Omg faal van mij xd Dan heb ik zogenaamd ook even broodjes gepakt en pannekoeken voor iedereen klaargelegd xd]

---

•

[@shooter, meet at school with Levi ?? )

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

MusicMyAlibi schreef:
[@shooter, meet at school with Levi ?? )

|| Primaaa, ik zal mijn stukje hierboven even aanpassen ! :] ||

---

•

Shooter schreef:
Aurora Elizabeth Morningrose
'Zeg dat je het aan de stok kreeg met Katherine en dat Coop en ik tussenbeide moesten komen, dan hebben we allemaal een excuus,' grinnikt Memphis nadat hij was uitgelachen over mijn 'motorongeluk' idee. Zijn blik wordt daarna wat waziger en voor een aantal seconden lijkt hij weg te dromen met een grote - wel bekende - grijns op zijn gezicht. Zo'n grijns die mannen altijd kregen als ze aan bepaalde dingen met meisjes dachten, concludeer ik hoofdschuddend voor mezelf, wanneer zijn mobiel begint te rinkelen en hij op een zachte, maar brommende toon opneemt.
Uit privacy richt ik mijn aandacht op de pannenkoeken op tafel, die ik eerlijk begin te verdelen over de borden, zodat iedereen later genoeg eten zal hebben en er niemand met een lege maag richting school moet vertrekken.
School, flitst er ineens door mijn hoofd. 'Kut kut kut!' roep ik hard uit, waardoor ik even mijn hand voor mijn mond sla en er een ondeugende grijns op mijn gezicht verschijnt. 'Ik moet weg Memphis, had een afspraak met meneer Stewart, voortgang van de studie en die zooi!' roep ik snel voordat ik een pannekoek mee gris en strompelend en hinkend naar de achterdeur loop.
'Ik zie je straks!' zwaai ik halfjes, terwijl er een pijnlijke grimas op mijn gezicht verschijnt, misschien was dat motorongeluk idee toch wat beter om te vertellen...
Met wat geluk aan mijn zijde red ik net de bus die voor het huis van Memphis' oma stopt en nog geen vijf minuten later loop ik moeizaam het schoolplein op. Op het moment dat ik iets langs mijn been voel loop vloek ik zachtjes en druk mezelf tegen een muur aan om het straaltje bloed uit mijn zijwond weg te vegen en mijn haren te fatsoeneren aangezien ik eruit zag alsof ik ergens met iemand in bed had wild liggen doen.

|| Mijn stukje even aangepast ! ||

---

•

Levi Isaac Dales

Ik trek hard op en rijd een paar auto's voorbij en neem de afrit richting stad. Bomen en struiken vliegen voorbij. Ugh, school. Ik manouvreer me door een paar straten en kom aan bij de parkeerplaats van de school. ik parkeer vlotjes op de veel te nauwe parkeerplaats en stap uit. Ik word nagekeken en aangewezen. Ja hallo, ik ben een mens aliens, ja ik heb een mooie auto. En ja hij is van mij en er staat zo nog eentje in mijn garage. Ik rol met mijn ogen en loop de starende menigte straal voorbij. Echt bijna iedereen kijkt. Ik kijk naar links en zie een meisje langs de muur staan, haar rug naar me toe gericht. Omdat ze niet staarde liep ik maar naar haar toe.
"Is alles ok?" vraag ik aan haar terwijl ik de menigte doordringend aankeek. Ze wenden nu allemaal beschaamd hun hoofd af. Eindelijk, hebben die nooit manieren geleerd ofzo? Omdat het meisje zweeg herhaalde ik mijn woorden omdat ik dacht dat ze me niet had verstaan..
"hallo, alles ok met je?"

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Aurora Elizabeth Morningrose
'Is alles oké? hoor ik een onbekende stem boven het geruis van het schoolplein vragen. Zonder te reageren ga ik verder met het afvegen van het bloed van mijn been, niet wetend dat de vraag op mij was gericht. 'Hallo, alles oké met je?' hoor ik de onbekende stem daarna opnieuw vragen, ditmaal harder en dichterbij, overduidelijk voor mij bedoeld, wie stond er anders half voorover gebogen op het schoolplein tegen een muurtje geleund.
Verward hef ik mijn hoofd en laat mijn blik rondschieten, waardoor er een pijnlijke grimas over mijn gezicht trekt door mijn gehechte hoofdwond. De pijn verdwijnt nadat ik mijn hoofd verder draai en mijn lange, blonde haren langs mijn rug voel glijden. Mijn lippen trekken samen in mijn welbekende glimlach en mijn ogen stralen opnieuw van energie door het feit dat ik me weer tussen de mensen bevind en niet ieder moment aangevallen kan worden in een donker bos.
'Het gaat prima, ik heb eh - een motorongeluk gehad,' zeg ik enthousiast. Zonder erbij na te denken had ik wel het meeste stomme excuus gegeven wat ik kon bedenken, wat ik ook nog eens vol enthousiasme had gezegd, alsof ik het leuk had gevonden.
Mijn felgroene ogen schoten even onzeker naar het gezicht van de - vaag bekende - jongen, maar flitsten weer levendig op bij het idee dat het me vrij weinig kon schelen, als die brandende pijn in mijn zij maar eens ophield en ik normaal kon lopen.
'Bedankt dat je, het vraagt. Ik bedoel, dat gebeurd hier niet heel erg vaak,' zeg ik met een grote glimlach op mijn gezicht. Ik verplaats mijn gewicht naar mijn gezonde been en haal even mijn hand door mijn haren. Het witte t-shirtje van Memphis was iets te kort waardoor ik mijn haren voelde kriebelen tegen mijn onderrug, terwijl ik de - vaag bekende - jongen onbeschaamd begon te bekijken. Het verwonderde me dat hij me nog nooit eerder was opgevallen, hij zag er behoorlijk goed uit, met die dikke, bruien haren die zijn ogen goed lieten uitkomen.
Hoofdschuddend richtte ik mezelf weer op het gesprek, hij wilde alleen vragen hoe het met me ging en ging daarna waarschijnlijk naar zijn les.

|| Sorry dat ik me niet aan de regel heb gehouden om te wachten tot er drie reacties tussen zitten, maar zit morgen van negen tot zes op school en anders kan m'n tegenspeler ook niet verder ! Vergeef mij á ||

---

•

Memphis

Aan de piepende stem die ik hoor, is te merken dat het inderdaad Scarlet is die ik aan de lijn heb. Het is sowieso al moeilijk te begrijpen wat ze zegt, maar omdat Aurora er net nogal luidruchtig besluit vandoor te gaan versta ik haar al helemaal niet.
Terwijl het even stil blijft aan de lijn, sta ik Ro verbaasd na te staren. Als ik de grimas op haar gezicht zie, steekt het een beetje dat ze me haar niet verder liet verzorgen.
“Grimm, het spijt me dat ik me heb uitgeschakeld. Ik wil niet dat de andere weten dat ik er niet ben," klinkt het plots. Het is een opluchting te horen dat Scarlet er een beetje bovenop lijkt te komen ondertussen.
Hoewel het absoluut niet grappig is, barst ik toch in lachen uit.
"Ja, want niemand heeft nu door dat je er niet bent," is mijn antwoord. "Als je nog een keer zomaar van mijn radar verdwijnt zonder waarschuwing, dan zwaait er wat Scar. Ik ging al bijna van het ergste uit. De hele groep lijdt onder zulke situaties."
Ik neem een glas uit de kast met mijn vrije hand en begeef er mee naar de diepvries waar ik opnieuw de fles wodka uit haal. Terwijl ik mijn telefoon tussen mijn oor en schouder klem, schroef ik de dop los om me vervolgens een glas uit te schenken. Ik draai de dop er weer op en stop de fles terug op zijn plek. Voor ik verder ga neem ik een paar flinke slokken.
"Waar hang je trouwens in godsnaam uit? En je hebt nog steeds niet geantwoord op mijn vraag of je in orde bent."

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Scarlet

Ik zweeg wijselijk toen hij begon te lachen. Ik wist niet wat hij kreeg, maar ik liet het zijn. Ik was in de fout niet hij. Ik hoorde geluiden aan de andere kant van de lijn precies alsof hij iets aan het drinken was.
"Waar hang je trouwens in godsnaam uit? En je hebt nog steeds niet geantwoord op mijn vraag of je in orde bent." zegt hij opeens.
Ik zuchtte en vroeg me af of ik de waarheid wel kon zeggen. Als ik zou zeggen dat ik in een andere stad mijn leven een beetje op spel ben aan het zetten kwam hij me waarschijnlijk halen. Als ik zou zeggen dat ik in de gevangenis zou zitten voor naakt lopen kwam hij me waarschijnlijk nog halen. Ik had geen keus alles wat ik zeg kan hetzelfde uitkomen. Ik besloot om toch maar de waarheid te vertellen of anders zou het vertrouwen weg zijn. Ik had al genoeg gelogen over mijn leven voordat ik bij hun terecht kwam.
"Ik ben in een stadje dat Angelaville of zo iets heet. 4 Stadjes verder van waar wij wonen. Ik ga de aandacht van Hunters naar hier trekken die naar ons willen komen. Die er al zijn krijg je er onmogelijk weg. Ik weet het, het is zelfmoord aangezien hier ook een roedel woont en hier ook een paar Hunters zitten en ik alleen ben tegen hun als er iets misloopt, maar een beetje avontuur in je leven kan geen kwaad zeker?" Zei ik en er kwam een lach uit mijn mond die niet eens op mijn lach leek. Ik lachte harde zonder gevoel en veel te sarcastisch. Precies alsof het me geen reet meer kon schelen. Wat ook zo was. Ik voegde er nog aan toe zonder dat ik het door had:" Fysiek ben ik soort van in orde na de schotwonde in mijn schouder. Mentaal ben ik een wrak."
Ik was verschoten dat ik dat had gezegd. Ik schelde mijn eigen uit in mijn hoofd. Hoe kon ik zo dom zijn om dit luidop te zeggen? Hij moet niet weten dat ik een wrak was! Ik kon mijn eigen wel op mijn kop slaan. Ik gromde tegen mijn eigen. Ik vond me nu zielig en kwetsbaar en dat haatte ik. Wat was ik toch een zielig kind, dacht ik.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Dysis schreef:
Ayla

‘Wat? Hoelaat is het?’ hoor ik Cooper zacht vragen terwijl ik van het bed opsta. ‘Ik heb werkelijk geen idee,’ reageer ik en draai me zijn richting in. ‘Hoe voel je je?’ vraag ik hem ietwat voorzichtig, niet wetende of hij er nu voor in de stemming was.
Ondertussen haal ik alvast het bed af in zoverre dat gaat en stop de spullen netjes terug in de kist waar ze vandaan komen. Een kleine zucht verlaat mijn lippen terwijl ik mijn blik weer even door de kelder heen liet gaan en vervolgens bleef hangen op Cooper. Zometeen naar school. Hoewel ik er ergens zin in had, had ik er aan de andere kant ook helemaal geen zin in. Normaal gesproken had ik daar geen last van en ik ging ik zonder problemen naar school toe, maar nu waren mijn gedachten nog steeds blijven hangen bij afgelopen nacht. We hadden veel gewonden gehad, zelfs Memphis was gewond geraakt. Ik schudde lichtjes mijn hoofd in de hoop mijn hoofd wat rustiger te krijgen.

[Ik reageer met Aowynn pas weer als iedereen richting school is..]

Cooper

"Ik heb werkelijk geen idee," zegt Ayla. "Hoe voel je je?" vraagt ze dan, ik hoor wat voorzichtigheid in haar stem. Ik vernauw mijn ogen even en kijk naar haar als haar blik door de kamer dwaalt en vervolgens weer op mij rust.
"Ik voel me goed, beter dan vannacht in ieder geval," zeg ik dan uiteindelijk. Ik wilde eerst niets zeggen maar dat kan ik niet maken. Ik sta op uit het bed en ruim de degelijke overgebleven dingen op. Dan duw ik tegen de voorkant aan om hem vervolgens terug te klappen naar bank. Nu zie je helemaal niet meer dat het een slaapbank is.
"Ayla, hoe voel jij je?" vraag ik dan oprecht bezorgd en ga voor haar staan, een klein glimlachje staat op mijn gezicht. Ik merk eigenlijk nu pas dat mijn kleren zo gescheurd zijn als wat. Een korte grom verlaat mijn mond, het is nooit leuk als je terug komt als mens en beseft dat je kleren helemaal gescheurd zijn. Ik negeer het idee en sla mijn arm om Ayla heen om haar vervolgens naar boven te lijden. Daar treffen we de rest aan aan tafel. "Ontbijt," zeg ik dan met een zucht en ga aan tafel zitten. Ayla alweer helemaal vergeten, ik doe het niet expres maar dat gaat vanzelf. Eten is mij heilig. Erg heilig. Ik graai wat pannenkoeken van de stapel die er nog is en leg die op het bord. Ik gooi er van alles op en prop de pannenkoek in mijn mond.
"Hmmwie. Hweeft dit gebwakken?" vraag ik met volle mond en kijk naar Memphis, volgens mij hij. Want dat kan hij best goed. Hij is aan de telefoon dus ik richt mijn blik weer op het eten, ik val er weer op aan. Heerlijk, arg ik wil meer!

[ bericht aangepast op 18 nov 2012 - 16:50 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Ayla

'Ik voel me goed, beter dan vannacht in ieder geval.' Met een schuine blik kijk ik hem even aan en volg vervolgens zijn bewegingen als hij de slaapbank inklapt. Het was een kort maar geruststellend antwoord. 'Dat is fijn om te horen,' reageerde ik met een glimlach en liet mijn blik een keer over hem heen glijden toen hij voor me kwam staan. 'Ayla, hoe voel jij je?' vraagt hij me dan en ik hoor de bezorgdheid in zijn stem. Mijn gezicht vertrekt eventjes terwijl ik opsta en hoor daarbij niet eens de zachte grom die hij uitbrengt. 'Ik voel me goed, niks geleden,' breng ik uit en glimlach kleintjes als hij zijn arm om me heen slaat.
Ik mankeerde inderdaad niks, het enige kapotte waren mijn kleren, maar ik was woedend vanwege het aantal gewonden. De volgende volle maan zou de onze zijn. Terwijl we de trap op naar boven lopen tel ik in gedachten af wanneer Cooper mij weer even vergeet. Precies op het juiste moment laat hij zich aan tafel zakken en ik kan een zacht gegrinnik niet onder drukken, zodra er ergens maar eten is vergeet hij alles om zich heen zowat. Mijn blik glijd even naar de klok toe en bij het zien van de tijd krijg ik plotselinge haast. 'We mogen wel opschieten als we optijd op school willen komen,'breng ik uit en glimlach ter begroeting naar Memphis als ik zie dat hij aan de telefoon is. In de keuken vind ik een stapeltje kleren en in plaats van naar de badkamer, of terug naar de kelder, te lopen begin ik me ongegeneerd in de keuken om te kleden. Het was tot nu toe nog niet voorgekomen dat mijn lingerie ook kapot was gegaan tijdens de verandering en aangezien de jongens wel wat gewend waren, kon ik dit gemakkelijk doen.
Gehuld in een nieuw straks shirtje en een broek liep ik terug naar de eettafel. 'Smakelijk,' mompel ik als ik een pannenkoek heb gepakt en neem er een flinke hap van.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'