{RPG} Wolfblood ~02~ - Speeltopics

Een klein groepje tieners heeft een groot geheim, niemand mag hier achter komen want als dat gebeurd kunnen er erge dingen gebeuren.
Ze moeten zo onopvallend mogelijk blijven voor hun medestudenten.
Wat hun geheim is vraag je? Ze zijn wolven, die bij volle maan zichzelf niet kunnen beheersen. Ze veranderen in hun werkelijke vorm en moeten er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden. Van de alfa krijgen ze allerlei opdrachten. Sommige zijn gevaarlijk, sommige beangstigend.

Voor deze groep tienerwolven is ook een groot gevaar. De Hunters. Zij zijn tieners die undercover zijn om de tienerwolven te vangen en te onderzoeken.
Ze voeren pijnlijke proeven uit om erachter te komen hoe het mogelijk is dat zij bij volle maan in wolven kunnen veranderen. En of ze er iets tegen kunnen doen. De Hunters zetten alles op alles om de tienerwolven tegen te houden, voordat ze uitzaaien en een groter gevaar voor de mens worden dan ze al zijn.

---

De tienerWolven [Max 7]
Jongens [VOL!]
- Cooper Henderson - RellyKelinde
- Andrew Justin Cole - quin98
- Alfa Memphis Grimmaud - Gancanagh
Meiden [VOL!]
- Aurora Elizabeth Morningrose - Shooter
- Katherine Audrey Swann - Gipsy
- Scarlet Morningstar - LoveDrunkx
- Ayla Hope Savage - Lyris

De Hunters [Max 12]
Jongens
- Riley Andreas Cromwell - Gipsy
- Aiden Blaine Preston - Assassin
- Levi Isaac Dales - IsaacLahey
- Damen Joey Dodger - Fluttershyx
- Xander Dodge Outcast - Dodge
Meiden
- Marcy Jarvis - Morrowind
- Aowynn Rune Savan - Lyris
- Jill Angel Scars - AgentP
- Candy Shary McCartney - LeFuck

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals; Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, waarnemingen etc.
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen tienerwolven en Hunters ontstaan, maar niet alleen maar die koppels.
~Reserveringen blijven twee dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Lol hebben, dat is de grootste regel hier!
~De tienerwolven kunnen veranderen in wolven wanneer ze willen, maar als het volle maan is zijn ze blijvend wolf tot de eerste zonnestralen de aarde verlichten.
~Houd rekening met andere, wacht tot vrijwel meer dan de helft gereageerd heeft voordat jij reageert. Het is zo voor mensen die minder vaak online zijn makkelijk om er weer in te geraken.

[ bericht aangepast op 27 nov 2012 - 19:33 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Cooper

Wanneer ik iets over mijn kop voel schrik ik wakker maar al snel zak ik weer weg.
Als ik een tijdje later wakker schrik merk ik dat ik mijn vacht kwijt ben. Ik kom overeind en voel al mijn botten kraken. Ook de druk op mijn borst is heel wat minder geworden. Wat is dat toch? De meeste hier genezen sneller als ze in hun werkelijke form zijn. Maar bij mij lijkt het wel of mijn verwondingen en kneuzingen dan juíst toenemen.
Ik krab even achter mijn oor en sta dan op. Meteen wordt ik duizelig en leun ik tegen de muur aan. Na even diep adem te hebben gehaald ga ik goed staan en kijk ik rond. Ik zie Memphis bij Aurore staan en ik loop er heen.
"Memphis, is alles oké?" vraag ik en kijk mijn neef aan/ Hij staat hier dus het gaat goed met hem. Maar ik vraag me af of hij verwondingen heeft. Mijn blik gaat naar alles wat hij in de handen heeft. Ik pak wat dingen over zonder op zijn toestemming te wachten.
Memphis moet echt rustiger doen, vooral in zijn werkelijke form. Ik kijk mijn neef aan en een klein glimlachje gaat om mijn lippen, hij heeft het overleefd en daar gaat het om.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Katherine Audrey Swann

Ik bewoog me wat opzij zodat Memphis bij Aurora kon en voelde langzamerhand hoe ik mijn menselijke gedaante aannam.
Om eerlijk te zijn, had het een ontspannend gevoel en was ik opgelucht dat ik er weer normaal uitzag.
De wond op mijn borstkas was inmiddels alweer vanzelf dicht, maar voelde toch nog ongemakkelijk aan.
Wanneer mijn blik op de andere wonde viel, voelde ik mijn maag even omdraaien.
Zonder een woord te zeggen, trok ik mijn gescheurde blouse uit en bond het stevig om mijn middel heen zodat het bloeden zou stoppen.
Ik prees mezelf gelukkig dat ik een redelijk rekbaar topje onder de blouse aanhad die er, op de bloedvlekken na, nog redelijk intact uitzag.
"Kan ik helpen?" Vroeg ik op gedempte toon aan Memphis en leunde met mijn rug tegen de muur die erg koel aanvoelde.
De koelte voelde goed op mijn verhitte huid, waardoor ik even met mijn hoofd ook tegen de muur aanleunde.
Snel bond ik mijn rosse haren in een wilde knot met de rekker die al die tijd rond mijn pols had gezeten en voelde me al een stuk netter.
Het leek er haast wel op dat ik in geen jaren een deftig bad had gezien.
Mijn broek was zodanig gescheurd, dat het leek alsof ik was aangevallen door een wilde hond, waardoor ik even een spottende grijns op mijn lippen kreeg.
Wat zag ik er uit.



Riley Andreas Cromwell

Ik deed wat Marcy me vroeg en wandelde rechtdoor om haar vervolgens zacht neer te zetten in één van de zetels.
Vervolgens draaide ik me om en ging naar de kast waar de verbanddoos inzat om deze er vervolgens uit te halen.
Zonder aarzelen trok ik mijn T-shirt uit, hield het onder de koude kraan en probeerde het wat uit te wringen.
Met de verbanddoos en de natte T-shirt in de hand, wandelde ik weer naar de zetel en klikte de slotjes van de doos open om te kijken wat er allemaal inzat.
"Ik denk dat je knie er het ergst aan toe is," Zei ik kalmpjes en keek naar al het bloed dat ter hoogte van haar knie zat. "Mag ik?"
Zonder op antwoord te wachten stroopte ik haar broekspijp wat op zodat haar knie goed zichtbaar werd.
Haar knie was redelijk gezwollen en ik meende de tandafdrukken van de wolf nog steeds te kunnen zien.
Zorgvuldig probeerde ik het bloed af haar knie te deppen met de T-shirt zodat ik beter kon kijken wat ik deed en fronste even wanneer ik klaar was.
"Dit gaat even prikken." Ik opende het flesje met ontsmettingsmiddel en kapte wat over het gapende gat in haar knie terwijl ik mijn ogen strak op haar gezicht gericht hield om haar reactie te kunnen peilen.
Wanneer ik hiermee klaar was, haalde ik een steriel verband uit de doos en begon voorzichtig haar knie in te pakken zodat eventuele bacteriën niet in de wonde zouden kruipen.
Ook trok ik het verband wat strakker, zodat het ook als steunverband kon dienen zodat ze, als het nodig was, wel kon wandelen.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Had Memphis niet de gordijnen en deur dicht gedaan zodat de rest nog even in hun wolvengedaantes bleven? ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Dysis schreef:
[Had Memphis niet de gordijnen en deur dicht gedaan zodat de rest nog even in hun wolvengedaantes bleven? ]

[Ja, maar Cooper had het licht gezien Nee, hij is gewoon terug gekomen haha]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Ayla

‘Wat? Ik zie er toch fantastisch uit? hoor ik Memphis zeggen. Ik snoof lichtjes en legde mijn kop op mijn poten neer. ‘Oh ja, geweldig. Vooral met het mes en die pijl in je lijf, ze sieren je enorm,’ mompel ik en zucht vervolgens een keer diep als ik naar Ro kijk. ‘Het geeft wel coole littekens,’ murmelt ze half slapend en ik zou er even om glimlachen als dat had gekund.
Ik doezel wat in als ik opschrik van Memphis, die in zijn menselijke vorm binnen komt en vervolgens de deuren en gordijnen dicht trekt. Vragen waarom hij dat deed was niet nodig, hij wilde nog niet dat we meteen terug veranderde. Ik legde mijn kop weer neer toen hij naar boven verdween en enkele secondes later doezelde ik weer even in.
Echt diep in slaap kwam ik niet, om de een of andere reden lukte het me gewoon weg niet. Gapende richtte ik me weer op toen Memphis weer terug in de kelder verscheen. Dit keer gewapend met een teil en nog wat andere spullen. ‘Mag ik er even tussen, dames?’ vroeg hij zacht, waarop ik voorzichtig maar direct opstond om hem er bij te laten. Stilletjes bleef ik op een afstandje zitten, kijkend naar zijn handelingen terwijl mijn lichaam na een tijdje toch terug veranderde. Behalve dat mijn kleren vol met scheuren zaten had ik nergens last van.

[ Oke dan, haha >< ]

[ bericht aangepast op 30 okt 2012 - 21:03 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Marcy Jarvis

Riley trok zijn shirt uit en stopte het onder de kraan. Niet veel later kwam hij naar me toe met zijn shirt en de verbanddoos in zijn handen.
"Ik denk dat je knie er het ergst aan toe is," zei hij kalmpjes. "Mag ik?"
Nog voor ik kon knikken stroopte hij mijn broek omhoog. Mijn knie zag er dikker uit dan ooit en ik vroeg me af hoe ik mijn broek straks moest uitkrijgen. Dat zou waarschijnlijk knippen worden.
Ik keek toe hoe hij rustig de wond verzorgde. "Dit gaat even prikken," zei hij en kapte het ontsmettingsmiddel over mijn knie. Mijn gezicht vertrok en ik had zin om te schreeuwen, maar in plaats daarvan kwam er enkel een stroom van lucht uit mijn neus omdat ik mijn kaken zo fel op elkaar klemde.
Ik keek geconcenteerd toe terwijl hij een het verband om mijn knie bond.
Ik rekte me voorzichtig uit naar de doos. Mijn grootmoeder had altijd een of ander zalfje in die doos zitten dat ze smeerde als ze spierpijn hand. Ik wist niet of het echt voor de spieren was, maar het werkte tenminste pijnstillend. Misschien kon het dienen voor zijn rug. Ik greep de witte tube beet, die helemaal onderaan in de doos lag en keek Riley aan.
"Ik heb zalf voor je rug, ik weet niet of het gaat helpen," zei ik, "maar baat het niet dan schaadt het niet."
Ik deed teken dat hij voor me moest gaan zitten zodat ik het over zijn rug kon uitsmeren.

[ bericht aangepast op 31 okt 2012 - 14:57 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Aurora Elizabeth Morningrose

Dromen, een fantastische manier om iets te beleven zonder het daadwerkelijk mee te maken. Deze droom was anders dan alle anderen, er werden pijnlijke steken aangebracht aan mijn hoofd en heup, terwijl ik er niets - maar dan ook helemaal niets - aan kon doen.
Op het moment dat ik langzaam met mijn ogen knipper merk ik dat er iemand over me heen gebogen staan en handeling uitvoert bij mijn heup, mijn hoofd is zojuist al aan de beurt geweest. 'Memphis,' wil ik uitbrengen om hem proberen te stoppen, als ik erachter kom dat ik nog steeds in mijn wolvengedaante ben, waardoor er alleen een zacht gepiep uit mijn keel omhoog komt zetten.
Wanneer Katherine moeizaam tegen de muur gaat zitten bewegen de gordijnen lichtjes, werpen een simpele zonnestraal naar binnen, maken het dat ik langzaam maar zeker terug verander in mijn eigen mensengedaante. Mijn bilk schiet kort naar beneden, een gehavend shortje, uitgescheurd op de plek van de wond op mijn heup en een half gescheurd hemdje.
De brandende pijn in mijn heup en hoofd zorgen ervoor dat ik zachtjes kreun. 'Geweldig, nieuwe kleren kapot,' mompel ik zacht terwijl ik mijn hand naar mijn hoofd breng, om hem vervolgens halverwege weer terug naar beneden te brengen om de zwarte plekken voor mijn ogen te voorkomen.
'Iedereen oke?' mompel ik slaperig, terwijl mijn ogen vragend naar die van Memphis glijden.

---

•

[Kan iemand me bijpraten? Ik ben nl op kamp geweest en heb een half topic gemist]

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

|| De wolven zijn bijna allemaal weer terug veranderd naar hun mensenvorm, een aantal zijn zwaar gewond, de rest niet of nauwelijks. De Hunters lopen verspreid door het bos, sommige zijn naar huis teruggekeerd om de wonden te verzorgen. (:
Hopelijk was je kamp leuk ! ||

---

•

Shooter schreef:
|| De wolven zijn bijna allemaal weer terug veranderd naar hun mensenvorm, een aantal zijn zwaar gewond, de rest niet of nauwelijks. De Hunters lopen verspreid door het bos, sommige zijn naar huis teruggekeerd om de wonden te verzorgen. (:
Hopelijk was je kamp leuk ! ||

[Bedankt, en ja het was heel leuk! zelfs de straftraining ^^. Maar wel met alle spierpijn van dien! ]

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

[Ook de hunters zijn naar huis En er is een nieuwe regel toegevoegd wat betreft het reageren. Wat overigens erg goed gaat ^^ ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Levi Isaac Dales.

Ik klem mijn handen om het stuur van mijn auto. Mijn heiligdom, een bugatti veyron ss. Nog van mijn vader gekregen. Ik duwde mijn gaspedaal nog wat dieper en keek geconcentreerd op de weg om berekenend die bocht in full speed te nemen. Ik weet het was gevaarlijk en dan nog. Ik was zelf ook gevaarlijk. Een moordmachine. Mijn auto is een snelheidsduivel en ik ben een moordmachine. Maar gelukkig niet voorgeprogrammeerd. Ik trap op de rem om wat trager te gaan en manouvreer me door de straten. Ik rijd de oprit van mijn huis op, man wat was ik blij dat ik achttien ben. Ik kan nu gemakkelijk mijn wapenarsenaal uitstallen. Bij mijn pleegouders moest ik het altijd verstoppen. Ik grabbel in mijn rugzak en haal de sleutel eruit. Ik kan goed zien, want de eerste zonnestralen verlichten mijn deur. Ik draai het slot om en zet het alarm af. Ik gooi mijn rugzak ergens mijn huis in en strompel langs de trap naar boven. Eenmaal de bovenste trap bereikt trapte ik mijn schoenen uit en stamp ze naar beneden. Om vervolgens met alle kleren die ik nog aan heb, in een vaste slaap te vallen.

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Dysis schreef:
[Ook de hunters zijn naar huis En er is een nieuwe regel toegevoegd wat betreft het reageren. Wat overigens erg goed gaat ^^ ]

[mijn personage is ook naar huis. En die was er al ingevoegd toen ik vertrok ^^ Maar nog maar net]

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

IsaacLahey schreef:
(...)[mijn personage is ook naar huis. En die was er al ingevoegd toen ik vertrok ^^ Maar nog maar net]

[Oh, oke. Ik wist niet zeker of je dat al had meegekregen ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Scarlet Morningstar

Toen ik gedaan had met hechten nam ik nog een slok van de cognac en zette het terug waar ik het gehaald had. In de plaats nam ik een fles Jack Daniels. Ik pakte de overgebleven draad en smeed die weg in een vuilbak. De naald ontsmette ik en legde ik terug op zijn plek. Ik nam een flinke teug van de Jack Daniels. Het liet een heerlijk gevoel achter.
Een glimlach speelde rond mijn lippen terwijl ik mijn zakken afzocht naar mijn gsm. Paniek stond in mijn ogen toen ik die niet vond. Ik had hem toch niet in het bos achtergelaten? Ik begon aan mijn haren te trekken van frustratie terwijl ik probeerde te bedenken waar het lag.
Nee, hij lag in mijn auto thuis. Misschien was het beter dat ik hem niet had. Dan kan ik niet in de neiging komen om iemand te bellen. Het was niet dat ik hun ongerust wou maken ofzo maar voor hun eigen veiligheid. Als ze mij pakken en ze zien naar wie ik allemaal gebeld had zouden ze hun ook proberen te pakken. Maar dan als mens omdat ze weten wie de wolven waren.Alleen die gedachte maakt me al zot.
Ik ging niet naar school voor een paar dagen had ik besloten. Ik ging iets anders doen. Ik ga proberen andere hunters die van plan zijn hier te komen ergens anders heen te lokken. Een stad ver van hier. Ik zal door meerdere roedels hun territorium crossen maar dat was het waard ook al kan dat mijn dood zijn. We hadden hier al genoeg hunters en ik had alles nodig om mijn gedachte te verzetten zodat ik niet dacht aan Riley of aan vroeger. En daar is een kick van levensgevaarlijk goed voor.
Ik dronk de fles whisky leeg, stopte het zakje voor gerolde joints in mijn leren jas en deed die daarna aan voor ik naar buiten ging. Ik wist dat ik dronken was maar dat maakte het alleen maar leuker voor mij. Wie had nu ooit een wolf gezien die gedronken had?
Ik kijk naar de zon en dacht sarcastische; Ik hoop voor hun dat ze vandaag geen school hebben.
Ik begon te lopen naar de andere kant van de richting die ik was gekomen.
Het spijt me Memphis als je ongerust bent maar dit is het misschien waard ; dacht ik naar mijn eigen toe voor ik veranderde. Het was niet dat hij me nog kon horen aangezien ik mijn frequentie gezet had naar eenzame wolf, geen roedelwolf meer zodat niemand me kon horen. Maar twee dingen hoopte ik. Het eerste was dat ik het zolang mogelijk vol hield. Het tweede was dat niemand in brak in mijn loft want als ze dat misschien deden kwamen ze dingen tegen die niet voor hun ogen bestemd waren. Zoals de foto van mij en Riley van vroeger of het bloed dat ik niet uit mijn zetel heb gekregen sinds de laatste keer dat ik me gesneden had. Of dingen van mijn verleden. Die trauma's gunde ik hun niet om te zien of te lezen in mijn dagboek van vroeger bijvoorbeeld.

[ bericht aangepast op 31 okt 2012 - 19:05 ]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..