• The City Games || 86th annual Hunger Games

    24 tributen, in gevecht op leven en dood in de arena. Maar deze is compleet veranderd. Geen bos, geen woestijn, geen kale ijsvlakte. Deze spelen bevinden zich in een stad, een doodnormale stad zo als wij die tegenwoordig kennen, met huizen, winkels, ziekenhuizen, enzovoort. De gebruikelijke wapens zitten natuurlijk verwerkt in de nieuwe arena, maar je kunt ook gebruik maken van andere dingen. Slaappillen en injecties in de ziekenhuizen. Vorken en grote keukenmessen in de keukens. Zware kandelaars in de sjofele woonkamers. Misschien vind je in die ene plantenbak wel dat grote, kolossale zwaard waar je naar op zoek was. Maar er is een motto voor de nieuwe arena, die door bijna alle mentoren wordt gebruikt.
    Maak gebruik van wat je hebt.




    Regels:
    - GEEN perfecte personages. Iedereen heeft wel een zwaktepunt, en niet iedereen is goed met wapens. Ook is niet iedereen 16 of ouder, ik zou graag ook wat jongere tributen willen.
    - Minimaal vijf regels.
    - Geen anime-plaatjes gebruiken, Er zijn genoeg mensen om te gebruiken op internet.
    - Ik leg in het eerste topic duidelijker uit wat de bedoeling is van de stad en hoe die er uit gaat zien. Dit komt ook in de (nog aan te maken) Info-story te staan.
    - +16 mag, maar bedenk wel dat een "gezellige" nacht in de arena niet kan. Zo wel, maak ik daar graag gebruik van (:
    - Maximaal 2 characters per persoon, maar je moet niet één gaan verwaarlozen.
    - Uiterlijk bekende personen mogen, ook als ze in de hungergames film mee hebben gespeeld.
    - Omdat er weer meisjes in overvloed zijn, mag je er alleen een aanmaken als je ook een jongen maakt.
    - heb je nog meer, zeg het dan.



    District 1 - luxeproducten voor het Capitool
    - Thomas Cooper || 230710
    - Emrald Ninna Fea Keaver || Overexposed

    District 2 - Wapens en vredesbewakers
    - Ayden Jonathan Witlow || Memoria
    - Harriet Rianne Bushwell || xClove

    District 3 - Technologie
    - Jackson (Jack) 'Willow' Anderson || Nyan
    - Ellayn (Ella) Silas Nuria Crampton || Xerces

    District 4 - Visserij
    - Oliver Jackson || Bloedbad
    - Julyp Maryline McCloud || Rider

    District 5 - Medisch onderzoek:
    - Andrew Justin Cole || quin98
    - Fiona Laura Skies || CatnipFire

    District 6 - DNA mutaties en manipulaties:
    - Drew Mitchell Henderson || BlueHope
    - Roxie Louisa Jones || Scatach

    District 7 - Hout:
    - Levi Thomas Clarckson || Nyan
    - Lorena Maysilee Adams || sweetteen

    District 8 - Textiel:
    - Robin McDrown || Bloedbad
    - Mackenzie Lowlands || Bloedbad

    District 9 - Graan:
    - Yerik Lartius Webb || Treelo
    - Lila Chiara Chambers || BlueHope

    District 10 - Vee:
    - Beau Lucas Mayer || AgentP DOOD
    - Julietta Zoey Mainstreet || Bloedbad

    District 11 - Landbouw:
    - Jorn Alex Stevens || AgentP
    - Briony Flora Linnea || Kwijt

    District 12 - Steenkool:
    - Damian Layar || Bloedbad
    - Alice Green || Adlington

    Happy City Games, and may the odds be ever in your favor.


    PS: ik gooi alle tribuutnamen in een bakje en trek er dan wekelijks een uit; die sterft. Ik stuur diegene een PB. Ik doe zelf ook mee, maar denk niet dat ik mijn personage nu voor ga trekken.
    Rollentopic
    Praattopic
    Doorlezen!


    Groter.

    Dit is de stad. De blauwige lijn is de rand van de arena, en de rest loopt in die hoek zeg maar. Sionsberg is het ziekenhuis, en de rest mag je wel verzinnen. Gelieve bij elke post te zeggen in welke straat je bent.

    In de arena:
    - De meeste kranen werken niet, dus je hebt geluk als je eentje hebt die wel werkt.
    - Niet iedereen heeft evenveel geluk. Dus de ene heeft een tas en een wond, de andere heeft niks (ook geen verwondingen dus).
    - De hoorn des overvloeds is bij het woordje "Dokkum". Dit is een soort plein. Net als in de normale hungergames zijn de spullen hoe dichter bij de hoorn hoe waardevoller.
    - Het begin van de RPG is als ze bijna de arena in gaan. Als gebruikelijk hebben de Beroeps (behalve als degene dat echt niet wil) een team gevormd. Ook bij andere districten kan dit gebeurd zijn. Doe dit liever niet in het speeltopic maar in elkaars gastenboek.

    [ bericht aangepast op 19 nov 2012 - 9:02 ]


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    [ik ben er, wat heb ik gemist en hoe kan ik inspringen? heb nog niet gereageerd]

    Jackson 'Willow' Anderson
    Toen ik in de straat terecht kwam liet ik m even zakken tegen de muur en keek naar mijn zij die redelijk zat te bloedenHet was wel een diepe snee en de bloeddruppels gingen me nog verraden.Ik drukte mijn hand tegen de wonde om het zo min mogelijk te laten bloeden ,maar het brande echt.Ik trok even een pijnelijk gezicht en krabbelde overijnd en kijk dan naar het gebouw waar ik tegen leunde.Een huisje,net perfect.De deur zat op slot ,dus moest ik even beuken tot hij open kraakte.Ik ging naar binnen en bekkeek het huis al lopen,er moest hier toch iets te vinden zijn.Ik ging naar boven naar een spaalkamer en zag daar een bed liggen met een deken(als dat mag?) en scherude er een reep van waarna ik het strak om mij heen bond om het bloeden te minderen.Het was niet zo goed als verband ,maar het was iets.Mijn bebloede vingers hadden afrukken achtergelaten hier,dus was het niet zo handig hier te blijven.Ik vervloekte echt diegene die ma verwond had.


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    quin98 schreef:
    [ik ben er, wat heb ik gemist en hoe kan ik inspringen? heb nog niet gereageerd]

    (op het begin ging iedereen in de buis staan en werden sommigen de moed ingesproken door hun stylist en nu is de gong afgegaan en sommigen gaan naar de hoorn anderen rennen gewoon weg.)


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    [oké dankje]

    Andrew Cole

    Ik denk even aan de woorden die mijn stylist tegen mij zei voor ik de buis in stapte. Hij had vertrouwen in me, ik kon het zei die. Maar ik wist het niet. Kon ik dit overleven? Keerde ik ooit terug naar mijn district, allemaal vragen alleen nog geen antwoord. Het enige wat ik wist dat ik er voor ging vechten. Ik hoor het aftellen en haal een paar keer diep adem. Je kan dit! spreek ik mezelf moed toe. Ik begin te rennen richting de hoorn. Ik ging voor wapens! anders ging ik het nooit redden. Ik grijp onder het rennen een rugzak mee en voel dan een mesje in mijn been. ik grom en ren op degene af. Ik gooi het op haar en grijns. Ik ren weer naar de hoorn en gris daar een paar messen mee, wat grotten maar vooral kleinen. Daarna ren ik weg de stad in, wat zou een slimme plek zijn om naartoe te gaan? Ik weet het niet. Bondgenoten had ik ook nog niet.. Die had ik ook nodig. Ik bijt op mijn lip, waar zou ik naartoe gaan. Ondertussen blijf ik gewoon doorrennen, ik zou het vanzelf wel zien. Na een tijdje zag ik iemand tegen een huis zitten.Ik denk even snel na, Levi district 7 volgens mij. Ik kijk even naar hem hij had volgens geen wapens, maar dat maakt niet uit. Ik laat mijn mes iets zakken om te laten zien dat ik hem niets wil aandoen en stap wat dichterbij. ik had bondgenoten nodig en hij leek me goed genoeg.

    [ bericht aangepast op 5 nov 2012 - 20:03 ]

    [@Tsubakie ik geeh wel die schouderwond(:]
    Ayden Jonathan Witlow
    Rustig kijk ik om mij heen, de zestig seconden tikken snel weg. Net zoals de levens van kinderen hier, wie zou als eerste sterven? Mijn blik blijft hangen op Harriet, ze kijkt de andere kant op. Natuurlijk zouden
    We samenwerken, we zijn beroeps. Ik kijk naar de hoorn des overvlieds, waarna ik een stel scherpe messen zie liggen. Wat verder op zie ik al een paar speren zijn, die zijn van mij. Naar de omgeving kijk ik niet, daar heb ik straks de tijd wel voor. Het enige wat me opvalt is een stad, een originele locatie dit keer. Ik voel het bloed door mijn aderen stromen, dit is mijn kans. Ik beweeg niet, ik wil niet voor de spelen begonnen zijn al een kruisje achter mijn naam hebben. Nog nooit heeft iemand uit District 2 als eerste het leven gegeven en dat is ook zeker niet mijn plan. Ik heb een grote eer om te houden, anders kan ik niet eens terug naar huis. Nog vijftien seconden. Ik rek mijn spieren aan en ga in een start positie staan. Ik kan behoorlijk hard rennen, ik moet als eerste bij de messen en speren zijn. De laatste vijf seconden vliegen weg en bij nul klinkt de gong.

    Ik sprint op mijn doel af en als ik naar achter kijk zie ik dat ik een van de snelste ben. Al binnen vijf seconden ben ik bij de messen maar ik ren door naar de speren. Daar aangekomen draai ik me om, net snel genoeg om iemand langs me heen te zien glippen. Zonder na te denken gooi ik een mes in het rond, maar doordat ik gedesorienteerd ben geraakt mist mijn schot doel. Wel, niet helemaal. Mijn mes raakt diegene's schouder en ik draai me om, die is er vast geweest. Als ik zie dat volgens mij het meisje uit 8 is er van door wilt gaan gooi ik mijn speer en met een klap razkt mijn speer het doelwit. Midden door het lijf, precies door het hart. Er komt een rode waas over mijn oen heen en ik laat me helemaal gaan. Ik weet niet hoeveel tegestanders ik heb vermoord, maar dag zijn weer wat tegenstanders minder.
    [Heb het begin gemist, zit ik nu goed?]


    "It takes ten times as long to put yourself back together as it does to fall apart."

    Scatach schreef:
    (Ik bied Louisa aan om als een van de eerste na het bloedbad dood te gaan.)


    Roxie Louisa Jones || district 6

    Als de knal klinkt ren ik snel weg, van de Hoorn Des Overvloeds vandaan. Ik sprint een zijstraatje in, en zie daar een vechtstok staan. Ik oak hem. Maar het gaat te makkelijk, ik heb zonder kleerscheuren een mooi wapen te pakken. Het klopt niet. Als ik zie dat het straatje doodloopt en er iemand achter me aankomt word het logischer.
    (nu klopt mijn plaatje niet meer... Maar how cares)


    (Er was toch net duidelijk gemaakt dat dat soort wapens alleen maar bij de hoorn zijn te vinden, of heel zeldzaam en moeilijk te vinden zijn, ver weg van de hoorn? Dit mag dus volgens mij niet.)


    Happy Birthday my Potter!

    Tsubaki schreef:
    {Iemand die Briony aan haar schouder een lichte wond wil geven?
    Klinkt zo fout dit...}

    Briony Flora Linnea
    Een paar lichtstralen vangen mijn oogblik. De buis komt boven de grond uit. Even ben ik van de wereld.
    Wat zal het zijn?
    Wat zal het zijn?
    Een bos? Een ijsvlakte? Een woestijn? Een weiland?
    Ik open mijn ogen.

    Wat is-
    5... 4... 3... 2... 1... Het signaal begint; we zijn begonnen.

    Zonder na te denken schiet ik op de Hoorn af. Ik pak de nachtkijker, maar struikel over een voorwerp. Ik beland pijnlijk, op mijn elleboog en mijn dij, en ik voel hoe de stoeptegel een schaafplek aanricht. Ik zie meer en meer mensen aan komen rennen, en ik merk dat het nu een kwestie is van snel wegkomen. Ik sta snel op, en begin te rennen. Vlak langs iemand. Ik zie een korte flits van hem, maar snel ren ik verder. Even kijk ik achterom, en ik kijk recht in de ogen van een andere jongen. Volgens mij District 2. Even staat de tijd stil, maar dan zie ik de sadistische blik in zijn ogen. Hij heeft messen. Ik ren zo hard weg als ik kan, als ik ineens een suizend geluid hoor. Ik wil net achterom kijken, als een stekende pijn zorgt dat ik voorover val. Met mijn rechterhand hou ik mezelf nog net van nog een pijnlijke val. Ik kijk met rillerige adem naar het voorwerp. De jongen had zijn eerste mes gegooid. Ik kijk achter me. Hij komt naar me toe gerend, met nog wat wapens. Zo snel als ik kan, grijp ik het mes -net niet bij het lemmet- en ren zo hard als ik kan. Ik schiet overal zijstraatjes in. Kort geef ik me de tijd om om me heen te kijken. Ik sta in een kruispunt.
    Jemig. Het is een stad.
    Ik haal kort en jachtig adem. Dat is niet wat ik had verwacht. Hoe groot zou het zijn? Dan valt mijn oog op een waterpijp, en mijn hele gezicht licht op. Een Waterpijp! Je kunt in plaats van waterpijp ook zeggen: Een langwerpige buis vol met mogelijkheden. Snel ren ik ernaartoe, en klim erin. Ik voel hoe ik weer in mijn element kom. In plaats van een stam, heb ik nu een waterpijp. In plaats van takken, heb ik veranda's en vensters als houvast. Binnen vijf minuten sta ik op het dak. Ik ren over de daken heen, spring van dak tot dak, en blijf dan op een schuin dak zitten. Tot hoever ik dit ga overleven, weet ik niet. Maar dit maakt mijn kans een stuk groter.


    {Afgemaakt! @Memoria, oké, ik heb hem zo gemaakt, een beetje ook aangepast aan jou stukje. Ik hoop dat je hem leuk vind ;P}

    [ bericht aangepast op 5 nov 2012 - 19:49 ]


    Tijd voor koffie.

    Rider schreef:
    (...)

    (Er was toch net duidelijk gemaakt dat dat soort wapens alleen maar bij de hoorn zijn te vinden, of heel zeldzaam en moeilijk te vinden zijn, ver weg van de hoorn? Dit mag dus volgens mij niet.)


    (hij staat ook maat iets van 50 meter weg vsn de hoorn....)


    Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

    Scatach schreef:
    (...)

    (hij staat ook maat iets van 50 meter weg vsn de hoorn....)


    {Ja, maar omdat het juist zoiets proffessioneels is, zou het eerlijker zijn als hij wat dichterbij lag}


    Tijd voor koffie.

    Levi 'Thomas' Clarckson
    Uitgeput laat ik me zakken tegen een muur.Mijn conditie was niet 1 van de beste.Ik propeerde mijn ademhaling onder controle krijgen.Ik had nu echt niets,geen wapens of rugzak.Ik hoorde schoten van de eerste doden.Een trillerige zucht verliet mijn lippen en ik hield mijn adem in als ik voetstappen deze richting hoorde opgaan.Ik keek gesrokken op en zag een jongen.Andrew uit district 5 volgens mij.Geschrokken krabbelde ik recht en kijk hem angstig aan.Hij had een wapen in zijn hand die hij liet zakken als teken dat hij me niet ging aanvallen.Ik zag ook dat zijn been bloedde."W-Wat wil je?"vroeg ik met een angstige ondertoon in mijn stem."


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Lila Chiara Chambers- 9
    Langzaam kwam ik boven de grond uit. Ik kon mijn ogen niet geloven. Het was een ewone stad, een stad... Wie had ooit gedacht dat het een gewone stad zou zijn. Ik wist alleen niet of ht iets goeds was. Ik ademde die in en uit en sloot mijn ogen. Er werd afgelteld, maar het klonk allemaal een beetje vaag. Alsof mijn gehoor was aangetast. Of ik wou het niet horen, dat kon ook nog altijd. Andere mensen begonnen te rennen. Mijn eerste gedachte was dat ik me weer eens afgesloten had, maar mijn tweede was dat ik nu heel snel moest gaan rennen. Ik was niet de snelste renner, dus dat was aliets slechts. Ik kon niemand pijn doen, wel misschien kon ik het, maar wilde het niet. Ik rende zo hard als ik kon. Ik had het gevoel dat mijn voeten de grond niet meer raakte, maar wist ook wel dat ik niet kon vliegen. Ik had allang bedacht wat ik wilde hebben. Ik had ook al bedacht dat het moeilijk ging worden om het te krijgen. Hoe dan ook: Ik ging niemand vermoorden. Ik wiegerde. Ik kon het waarschijnlijk ook niet, dus probeerde ik het ook maar niet. Ik greep naar het eerste mes wat ik zag. Ik bleef oplettend, bang dat iemand mij pijn zou doen.


    (Wie wil Lila even verwonde?)

    [ bericht aangepast op 5 nov 2012 - 20:26 ]


    We've lived in the shadows for far too long.

    Harriet Rianne Bushwell - 2
    Ineens schoot de belofte aan Julyp door me heen. Ik stopte snel de messen in mijn riem en haalde de boog van mijn rug. Ik pak een pijl, span de boog en zoek met één oog het jongetje van district 4. Hij staat wat trillerig en twijfelend nog steeds op zijn voetstuk. Ik richt nauwkeurig en schiet. Vlak voor de pijl hem in zijn hart raakt kijkt hij verbaasd. Het volgende moment valt hij neer. Ik ren er snel heen en trek de pijl uit zijn lichaam. Ik voel hoe zijn vlees mee omhoog beweegt, maar het doet me niks. Ik kijk naar de sterkere tributen. Sommigen rennen weg, en ik besluit achter één aan te rennen. Een sterke bondgenoot erbij kan nooit kwaad. En zodra hij vervelend zou worden, zou hij flink in de minderheid zijn. Ik pakte nog een mes en sprint achter de jongen aan.

    [-]

    [ bericht aangepast op 5 nov 2012 - 20:36 ]


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    Yerik Webb - 9 - De dijk

    Op mijn hoede voor huisdieren die misschien een beetje gevaarlijk konden zijn, sluip ik zo zacht mogelijk door het huis. Het zou toch eens gebeuren dat ik een gemuteerde hond wakker zou maken, die me aan stukken zou reten. De gedachte deed me huiveren en ik besloot me weer te richten op het huis.
    'Zo min mogelijk kastjes openmaken, er kunnen dingen in zitten,' mompel ik tegen mezelf. 'Alleen als je zeker weet dat je er eten aan kunt treffen.'
    Maar dat wist ik niet zeker en ik wilde liever geen wolk gifgas in mijn gezicht geblazen krijgen.
    Misschien was ik wel te voorzichtig? Wel ja, zo was ik nu eenmaal. Laten we hopen dat ik niet op een mijn trap of zo.
    Plotseling hoor ik gekraak. Ik spits mijn oren, houd mijn adem in en druk mezelf tegen de muur. Een trap, onmiskenbaar. Wie was er in dit huis? Wát was er in dit huis? Mijn gedachten -mijn hartslag ook, trouwens- gingen als een razende tekeer. Ik overwoog allerlei vluchtroutes, verstopplekken, maar besloot uiteindelijk te blijven staan. Een klein katje verscheen in de deuropening, en ik hoorde een zachte 'miauw'.
    Dierenliefhebbers zouden misschien zijn gezwicht voor deze val, maar een rationele denker als ik sprintte weg, en klom behendig naar de andere tuin, voorbereid op van alles en nog wat.


    Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

    Drew Mitchell Henderson - 6
    Focus. Rennen. Water. Pijl en boog. Dat waren de belangrijkste dingen. Die mocht ik niet vergeten. Ik zag mezelf er nog wel voor aan dat ik vergat te rennen. I haalde mijn hand langs mijn neus en kneep mijn ogen dicht zodra er zonlicht in kwam. Ik knipperde een paar keek met mijn ogen en langzaam werd mijn zicht beter. Na een tijdje kon ik zien dat dit geen bos was. Niet dat het een woestijn was. Het was een stad, een stad. Ik herhaalde het in mijn hoofd, maar kon het niet echt geloven. Ik hoorde hoe het aftellen tot een einde kwam. Ik zag hoe iedereen begn te rennen en zonder het echt te beseffen rende ik ook. Zo hard als ik kon, zonder na te denken. Ik keek schichtig om me heen. Niemand mocht dichtbij mij komen. Niemand mocht mij vanaf een afstand pijn doen. Ik zou d eeerste nacht ovenleven, dat beloofde ik mezelf. Ik deed het waarschijnlijk meer voor mijn moeder dan voor mijzelf, maar toch bleef ik rennen tot ik een pijl en boog in mijn handen had. Ik glimlachte opgelucht en draaide me om. Nu moest ik hier nog weg. Ik pakte een pijlenkoker met pijlen en bekeek hoe ik hier weg kon komen.


    (Iemand die hem even wil verwonden? Gewoon een snee in zijn been..)


    We've lived in the shadows for far too long.