[RPG] Between life and death - O4 - Speeltopics

By Lizor and Demustachana.

Het is zomervakantie, de beste tijd van het jaar. Eindelijk gaan de veertien vrienden op die langverwachte vakantie waar ze al die tijd naar uitgekeken hebben. Gelijk nadat ze hun laatste les er op hebben zitten pakken ze hun spullen die ze van te voren al ingepakt hebben en gaan ze met de auto op weg.
Halverwege horen ze een raar geluid.
Ze stoppen om te kijken wat er aan de hand is en, op het moment dat ze uitstappen, zakt de oude gammele auto in elkaar.
Wat nu? Er is geen verbinding! Ze moeten nu zien te overleven en terug naar huis zien te komen zonder mobieltjes, zonder een kaart en met een beperkte voorraad aan voedsel.
Ze staan op een weg, midden in een groot bos, met aan de ene kant immens grote bergen en aan de andere kant een zee die reikt tot aan de horizon. Omringt door natuur met giftige bloemen en bessen, wilde en gevaarlijke dieren zoals slangen, beren, vossen en wolven en extreem wisselende temperaturen. Overdag is het bloedheet en loopt de temperatuur vaak op tot 35-40 graden Celsius en ’s nachts daalt de temperatuur ernstig tot zelfs vijf graden Celsius.
De irritaties in het groepje bloeien op naarmate ze langer met elkaar vast zitten, en het gevaar loert: zullen ze het overleven en een weg terug naar huis vinden?

[ bericht aangepast op 14 nov 2012 - 20:39 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

[mijn topics]

cathy
''Mischien dat ik dat nog wel doe,'' fluistere Ian met een grijns terug.
Hij drukte kort en zachtjes zijn lippen nogmaals op de mijne, en trok daarna de slaapzak weer over ons heen.
De deken in combinatie met de lichaamswarmte van Ian zorgde ervoor dat ik het heerlijk warm had.
Ik glimlachte en merkte dat ik best moe was.
Ik ging goed liggen, nestelde me ietsjes tegen Ian aan om de warmte te behouden en zuchtte zachtjes.
''Slaap lekker,'' zei ik zacht, en sloot vervolgens mijn ogen.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[O daar ben je Perry]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Suikerboon.]

Hayden Noralie Everett
Op een gegeven moment is de droom met mijn vader verandert in een rustigere droom, ik weet niet hoe het komt maar ineens was Rory toen in mijn droom verschenen. En natuurlijk heb ik weleens dromen over hem, hij is mijn beste vriend, maar het was anders dit keer.
Híj was anders.
De volgende ochtend word ik vanzelf wakker, zoals gewoonlijk, want ik kan als ik eenmaal echt slaap heel diep slapen zonder nog iets door te hebben.
Ik knipper een paar keer met mijn ogen en heb het heel erg warm. En het duurt even totdat ik doorheb dat ik tegen de borstkas van Rory aan lig en dat zijn arm strak en vertrouwd om me heen ligt.
Vandaar dat ik het dus warm heb en niet meer door de tent heen woelde. Maar het is nu wel erg warm.
Zonder hem wakker proberend te maken, maak ik me voorzichtig los uit zijn greep. Ik wrijf dan met mijn hand over mijn gezicht waar wellicht vouwen van mijn slaapzak in mijn gezicht zitten.
O ja, een tentje, kapotte bus en stuck in de middle of nowhere.
Dan kruip ik voorzichtig uit mijn slaapzak en trek mijn topje even omlaag, die is blijkbaar weer eens omhoog gekropen in de nacht.
Ik gaap een keer en kijk dan even in mijn tas. Ik pak er mijn tandenborstel en tandpasta uit en kruip dan de tent uit.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[ bericht aangepast op 7 nov 2012 - 19:40 ]

Don't be like the rest of them, darling

Cathy
Ik hoor wat geluiden waardoor ik mijn ogen langzaam, tegen het vroege morgenlicht, opende.
Ik ben altijd al een lichte slaper geweest: ik werd wakker van de kleinste, zachtste en kortste geluiden.
Ik kwam tot de ontdekking dat Ian al wakker was, -met T-shirt aan, helaas-, terwijl hij op zijn mobiel keek.
Ik gaapte even, wreef in mijn ogen om het wazige zicht weg te krijgen en keek hem aan.
"Morgen," mompelde ik droogjes, en trok de slaapzak nog wat dichter tegen me aan.
"Hoe laat is het?" Vroeg ik hem. Mijn stem was wat zachter omdat ik net wakker was.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Camille Yare Rae Roux
Rond vier uur wordt ik wakker... met hoofdpijn. Ja Camille dan had je maar niet in een keer zoveel moeten drinken, dat is toch echt je eigen schuld. Ik zucht diep, ik heb het ijskoud en mijn hele kussen zit onder de make-up. Fijn. Ik zucht diep en bijt op mijn lip.
Ik heb honger. Ik sta op en loop op mijn tenen naar mijn tas. Snel haal ik er een rol koekjes uit en nog wat drank. Ik moet toch iets drinken en ik heb nu toch al koppijn. Ik ren weer terug naar mijn bed, het is echt ijskoud. Ik kruip onder de dekens en open de rol koekjes. Snel eet ik er een paar op en zet de rol naast mijn bed. Ik drink een slok drank en zucht diep. Ik kan maar beter gaan slapen, dan ben ik morgen tenminste nog iets waard. Of nee, eigenlijk maakt het niet uit. Ik ben toch al niks waard. Ik haal mijn hand door mijn haar neem nog een slok en zet dan de fles drank naast mijn bed. Ik ga liggen en sluit mijn ogen, niet veel later dommel ik weer in. Mijn muziek staat zachtjes aan en mijn wangen zijn zout van de tranen, maar ik denk er even niet aan. In mijn dromen is alles rustig en vredig. Veel beter dan de echte wereld.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Eleanor Bethany Hunt.

Met een zachte zucht probeerde ik me om te draaien. Ik merkte dat iets om me heen lag en dat ik op iets lag, niet zoiets als een bed, daarvoor was het te klein que breedte. Ik opende mijn ogen en knipperde een paar keer. Ik zag David liggen en begon te glimlachen. Nu wist ik het weer. Ik beet zachtjes op mijn lip en drukte een zacht kusje op zijn kaak. Hij sliep, dus hij kon er niets van zeggen. Ik beet terug zachtjes op mijn lip en legde mijn hoofd weer naar op zijn borstkas. Nog eventjes genieten van dit moment mocht vast wel. Ik keek naar de stof van de tent die zachtjes heen en weer waaide. Het eerste wat ik voelde was dat het enorm warm was. Warmer dan toen we hier waren toegekomen. Ik fronste mijn wenkbrauwen maar haalde mijn schouders op. Ik had veel zomerkleren meegedaan. Voor alles een oplossing dus. Zonder dat ik het zelf doorhad was ik rondje beginnen tekenen met mijn wijsvinger op zijn arm.

{Hoe laat is het in de Rpg? 7 uur ofzo?}

Don't be like the rest of them, darling

Blaine Anderson

Langzaam wordt ik wakker en kijk even naar Riley die nog licht te slapen. Ik denk weer even aan wat die gister heeft verteld, ik vond het eigenlijk echt niet kunnen maar ja. Hij wist waarschijnlijk wel dat ik er zo over dacht, dat ik vond dat dit niet goed was maar hij zou er toch niet mee stoppen, pas als die David had. Ik rek me uit en wrijf even door mijn ogen. Ik gooi de slaapzak van me af en pak mijn koffer. Ik zoek naar een broek en shirt en trek die daarna rustig aan. Ik trek nog een vest erover aangezien het nog niet heel warm was. Ik haal mijn hand even door mijn haar dat zat nu echt niet. Ik pak een pot gel en maak het een beetje in model. Daarna leg ik het weer weg en zoek in mijn tas naar wat te eten en te drinken. Ik vindt mijn brood wat ik eigenlijk gister op zou eten in de bus, goed genoeg. Ik pak nog een flesje ice thea, gelukkig had ik nog wat meer meegenomen dan alleen drank of cola. Ik rits de tent open en stap er rustig uit. Nog niemand was wakker volgens mij, of ze lagen allemaal nog gewoon in hun tent. Ik rits de tent weer dicht en ga rustig op een boomstronk zitten waarna ik mijn broodje begin te eten en af en toe wat slokken neem van mijn ice thea.

WillNotLearn schreef:
{Hoe laat is het in de Rpg? 7 uur ofzo?}

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

[Pindakoekje!]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Mitshy schreef:
Cathy
Ik hoor wat geluiden waardoor ik mijn ogen langzaam, tegen het vroege morgenlicht, opende.
Ik ben altijd al een lichte slaper geweest: ik werd wakker van de kleinste, zachtste en kortste geluiden.
Ik kwam tot de ontdekking dat Ian al wakker was, -met T-shirt aan, helaas-, terwijl hij op zijn mobiel keek.
Ik gaapte even, wreef in mijn ogen om het wazige zicht weg te krijgen en keek hem aan.
"Morgen," mompelde ik droogjes, en trok de slaapzak nog wat dichter tegen me aan.
"Hoe laat is het?" Vroeg ik hem. Mijn stem was wat zachter omdat ik net wakker was.

Don't be like the rest of them, darling