-3- This is my life now -RPG- - Speeltopics

Deze RPG is in principe een vervolg op; My school's Glee club. die dood is gelopen.

Toen kwam er iemand op het idee er nieuw leven in te blazen;
Vijf jaar later. Iedereen is opgegroeid, nog samen of uit elkaar. Heeft een super baan of juist helemaal niet. Heeft kinderen of studeert nog verder. Woont in een groot huis of in een klein huisje in een achterbuurt.

Dit speelt zich dus af na hun schooltijd en dezelfde personen.
-Natuurlijk mag je meedoen, maar doe dan wel een goed verleden met hoe het was op die school en wat die allemaal heeft meegemaakt.-

Wil je meedoen? Klik dan hier.

===================
Nieuwe mensen;
-
-
-

De al bestaande mensen;
- Levi Unknown Ninuturu
- Michael Thomas Brown Boira
- Charlotte Suavez Roane
- Mary Elizabeth Santiago Colfer
- Kyle Noah Morgan. KellyBelly
- William Irial Smelting Roane
- Arion O'Leary Roane
- Donna Banu Ganj Heimersson - Jalili Boira
- André Sean Stenvers KellyBelly
- Maya Hart AroonCat
- Dimitry Hart AroonCat
-

Jongeren/Kinderen;
-Diederik Jared Morgan - Mengelmoes
-Nathan Connor Finley - quin98
===================
Regels;
*Schrijf gelieve meer dan 5 regels.
*Ga niet aanstellen of juist niets doen.
*Speel alleen je eigen personage, niet die van andere.
*Géén perfecte personen.
*Wees beleefd -in RPg hoeft dat niet persé-
*Personen hoeven elkaar niet persé meer te kennen, het kan zijn dat ze elkaar niet meer herkennen of niet willen kennen.

[ bericht aangepast op 30 maart 2013 - 15:39 ]

[ bericht aangepast door een moderator op 31 dec 2012 - 16:10 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Gancanagh schreef:
Charlotte

“Makkelijk hè. Andere de schuld geven van jouw problemen.”
Ik lach even en geef hem een duw tegen zijn arm, waarbij in plaats van hij ikzelf bijna omver val. Ik schud zachtjes mijn hoofd als ik zie dat hij me een glas aanbiedt en moet me inhouden van lachen. Typisch Michael, je in je eigen hotelkamer iets te drinken aanbieden.
“Hoelang blijf je eigenlijk nog hier?” vraagt hij dan.
Ik haal een hand door mijn haren, die even voor mijn gezicht gevallen zijn en wuif mezelf wat koelte toe terwijl me afvraag of het aan mij ligt of dat het hier gewoon echt zo warm is geworden.
"We zouden een week blijven," geef ik eerlijk toe. "Maar gezien de situatie nu en afhankelijk van hoe de komende dagen verlopen, en hoe jij het verder ziet natuurlijk kan dat nog veranderen. Hoewel ik haar niet teveel van school wil laten missen, ookal is het maar de kleuterklas. En ik heb het tehuis en de meisjes. En oma zal ons ook wel gaan missen. Op dit moment zit ik geloof ik een beetje vast wat die beslissing betreft," vertel ik rustig.
Natuurlijk zou ik niet anders kunnen dan blijven mocht hij dat willen, het is evengoed zijn dochter. Maar er zouden wel heel wat dingen geregeld moeten worden. Ik zit me in stilte af te vragen of oma het niet fijn zou vinden eens naar Amerika te komen. Waarschijnlijk zou ze eerst mokken, maar zich dan overal naartoe laten slepen door Evangelynn.
"Ik denk dat Koekje's mening er ook een grote rol in zal spelen," denk ik dan luidop. "Ze is pas vier, maar ze weet wat ze wil. Soms verbaas ik me er over dat ze nog zo jong is, alsof er een volwassene in dat kleine lijfje zit."

Michael

"We zouden een week blijven, maar gezien de situatie nu en afhankelijk van hoe de komende dagen verlopen, en hoe jij het verder ziet natuurlijk kan dat nog veranderen. Hoewel ik haar niet teveel van school wil laten missen, ook al is het maar de kleuterklas. En ik heb het tehuis en de meisjes. En oma zal ons ook wel gaan missen. Op dit moment zit ik geloof ik een beetje vast wat die beslissing betreft."
Ik knik zachtjes en neem een slokje uit mijn glas water zodat hij leeg is.
"Ik denk dat Koekje's mening er ook een grote rol in zal spelen. Ze is pas vier, maar ze weet wat ze wil. Soms verbaas ik me er over dat ze nog zo jong is, alsof er een volwassene in dat kleine lijfje zit."
Ik grinnik zachtjes. Dat deel kan ze van niemand anders hebben dan van Charlotte. De wil en het zeker weten wat ze wil, kan ze gewoon niet van mij hebben. Zo standvastige ben ik niet, was ik nooit.
"Bijzonder kind," glimlach ik en ik werp een blik op mijn horloge. De duisternis buiten verraad eigenlijk al het tijdstip, iets wat mijn horloge bevestigd.
"Ik denk dat ik zo maar naar huis ga," zeg ik zachtjes. "Ik zal morgen zorgen dat ik vrij ben."

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Kyle

Ik kijk nog altijd via de spiegel naar Irial en ik poets mijn voortanden nu. Ik ben blij dat ik niet zoals mijn vader een slecht gebit heb, hij had met zijn 19e al een kunstgebit. Ik moet er niet aan denken, de hele tijd je tanden uit je mond halen om ze te poetsen. Jakkes!
Irial gaat naast me staan en pakt de mondwater, hij neemt er een slok van en begint zijn mond te spoelen. Ik poets nog altijd mijn tanden door, twee minuten? Nee, ik doe er meestal wel vijf minuten over omdat ik dat gevoel van gladde tanden zo heerlijk vind. Irial buigt voorover en spuugt het mondwater uit, als hij een gekke bek rekt moet ik inwendig even lachen. Hij spoelt de wasbak door en ik glimlach onder het poetsen door. Nu is het mijn beurt om voorover te buigen en ik spuug het schuin dat zich in mijn mond gevormd heeft uit recht in het putje. Dan zet ik de kraan aan en spoel mijn tandenborstel goed af. Dan vul ik het bekertje met water en neem er een slok van om de resten tandpasta weg te spoelen. Ik zet het bekertje weer weg en zet mijn tandenborstel erin.
Ik krijg een klapje op mijn kont en ik kijk naar Irial die mij glimlachend aankijkt. Daardoor komt er vanzelf ook een glimlach op mijn gezicht.
"Ik zeg niet vaak genoeg dat je geweldig bent," zegt hij zacht en ik kijk hem vertederd aan. Ik stap naar hem toe en druk een kusje op zijn lippen. Ik denk, tegen als zijn verwachtingen in zeg ik ; "Dat weet ik toch," er staat een kleine grijns op mijn gezicht en zonder verder nog iets te zeggen pak ik Irial zijn hand en trek ik hem achter me aan naar de slaapkamer, nadat ik het licht in de badkamer uit had gedaan natuurlijk. Ik ga op de rand van het bed zitten en kijk dan naar Irial.
"Dat jij zo geweldig bent," maak ik mijn zit uiteindelijk af waar ik aan begonnen was. Gewoon om Irial te plagen. Af en toe is dat gewoon leuk om te doen, en het mag. Want hij plaagt mij ook vaak genoeg.

Diederik

"Bedankt voor de popcorn," zegt Nathan droog en ik grinnik. Mijn blik volgt de hand die hij naar de mijne brengt. Ergens vertrouw ik het niet helemaal en dat gevoel word bevestigd als Nathan luid; "Dat had je gedacht!" Roept en ik een kussen tegen mijn borstkas aan krijg die vervolgens nog een aantal keer tegen mij aankomt. Ik zie een grote grijns op Nathan zijn gezicht komen en voor ik het door heb duwt hij me al achterover en komt op me zitten. Ik had niet eens de kans weg te komen!
"Hmm, dit zit veel beter," grijnst hij en houd mijn armen vast, ik kan nu echt niets doen. Hij ziet er dan wel niet zo uit, maar sterk is hij wel. Lachend gaat Nathan wat op en neer en begint me dan grijnzend te kietelen. Ik bijt op mijn lip om niet in lachen uit te barsten. Hij weet dat dit mijn zwakke plek is, ik kan er totaal niet tegen. Een keer, dat was toen ik nog kleiner was, toen heeft Kyle me een keer zo erg lopen kietelen dat ik bijna flauw viel van het lucht tekort. Kyle was zich rot geschrokken en ik ook moet ik eerlijk zeggen. Ik houd het niet meer en begin hard te lachen. Mijn longen hebben gelukkig een grote lucht inhoud, dat was wel gebleken toen ik een keer voor de grap in zo een apparaatje blies wat de hoeveelheid lucht in je longen aangeeft. De arts was echt onder de indruk van mijn hoeveelheid lucht.
"Wil Diederikje toevallig wat zeggen?" vraagt Nathan met een grijns aan me en ik kijk hem met betraande ogen aan. Wat moet ik toevallig zeggen? Wat!? Ik spartel onder Nathan en probeer hem van me af te duwen wat totaal niet lukt. Mijn gelach klinkt door het huis en ik neem een grote hap lucht. "W-wat moet ik ze-zeggen?!" roep ik en ik hap weer naar lucht. Ik heb geen flauw idee wat ik moet doen. Wat moet ik zeggen? Wat? Ineens besef ik het me. De popcorn in zijn shirt! Hij wil mijn excuses hebben! "S-sorryyyy!" Roep ik daarna uit en ik schater nog van het lachen.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Nathan

Ik zie gewoon dat Diederik eerst zijn lach probeert in te houden maar uiteindelijk schiet hij toch in de lach waardoor ik iets meer grijns. Hij probeert het elke keer weer maar toch lukt het hem niet. Zelf lach ik ook even en kijk hem aan. 'W-wat moet ik ze-zeggen?!' roept hij en eigenlijk vindt ik het nog wel grappig hem heel even te laten denken.Hij probeert me van zich af te duwen maar dat lukt hem niet, dat is ook gewoon bijna onmogelijk als je aan het lachen bent en ik ben denk ik ook wel sterker als Diederik. Al ziet dat er dus echt niet zo uit. Hij komt er vast wel zelf achter wat die moet zeggen, mijn gedachten wordt algauw bevestigd. 'S-sorryyyy!' roept hij waarna hij lacht en ik stop met kietelen. Triomfantelijk kijk ik hem aan en sta op. 'Braaf jochie' zeg ik lachend en woel door zijn haar. Ik ga weer op de bank zitten alsof der niks gebeurt is en kijk rustig naar de film. Ik haal mijn hand even door mijn haar zodat het wat beter in model zit. Op dit moment snap ik gelijk een stuk minder van de film omdat ik weer een stukje gemist heb. Naja waarschijnlijk was die toch wel weer bijna afgelopen, alweer wordt mijn vermoede bevestigt als de aftiteling in beeld komt en ik grinnik zachtjes, had ik het dus alweer goed gedacht. Ik kijk naar de zak popcorn en pak die om hem vervolgens dicht te vouwen. 'Gaan we slapen?' vraag ik Diederik. Zelf was ik eigenlijk al best moe en weet dat het niet heel lang hoeft te duren voor ik zou slapen.

Arion

Ik voel mezelf steeds dieper wegzakken terwijl Mary mijn haren aait. Het zachte kusje dat ze me schenkt, doet een brede glimlach op mijn lippen verschijnen. Een haast onhoorbaar lachje komt uit mijn mond als haar zachte haren mijn borstkas kietelen.
"Slaapwel, mijn lieve prins," klinkt het uit de verte.
Ik dwing mezelf nog heel even te vechten tegen het zand dat Klaas Vaak in mijn ogen gestrooid heeft. Ik wil niet in slaap vallen zonder haar een antwoord gegeven te hebben. Ik weet niet precies waarom ik er zo over denk, maar het is wel een sterke impuls.
"Slaapwel, Duimelijntje," mompel ik slaapdronken.
Misschien iets te hard laat ik mijn hand op haar haren neer komen en ik haal er op mijn beurt zachtjes mijn vingers door. Het duurt niet lang voor ik ook hier de kracht niet meer voor heb en ik neem er vredevol genoegen mee mijn arm gewoon om haar schouder te leggen.
Vanuit de werkelijkheid stap ik mijn droomwereld binnen. En de eerste die ik er tegen kom is Mary, gehuld in een sierlijk gewaad met een kleine bos bloemen in haar handen, haar zachte haren opgestoken in een kapsel dat haar fijne gezicht heel wat eer aan doet.

Charlotte

"Bijzonder kind." Ik trek een wenkbrauw op en grinnik even. Volgens mij was dat niet echt als een compliment bedoelt. Ze is inderdaad bijzonder, mijn Koekje, op de meest positieve manier die je je maar kan bedenken. Met haar cocktail van genen gedraagt ze zich zoeter dan ik ooit had durven dromen. Hoe vaak heb ik tijden mijn zwangerschap niet gevreesd dat ze zo koppig als Michael zou zijn -nou dat is ze ook maar niet op de verkeerde momenten. Hoe vaak ben ik niet wakker geworden met de angst dat ze zo naïef als ik zou zijn. Gelukkig is daar niks van in huis gekomen.
"Ik denk dat ik zo maar naar huis ga. Ik zal morgen zorgen dat ik vrij ben."
Ik draai me om en kijk even op de klok. Ik schrik er van, dat het al zo laat is.
"Maar je bent met mij meegekomen," besef ik luidop. "Je wilt op dit uur toch geen taxi meer nemen?" Ik haal even een hand door mijn haren en kijk hem vragend aan. Ik wil hem best de huurauto lenen maar het stond specifiek in het contract dat dat niet mocht omwille van de verzekering.
"Je kunt best in mijn bed slapen," stel ik dan voor. "Er liggen verse lakens op en ik heb er geen probleem mee om bij Koekje te slapen. Om eerlijk te zijn slapen we allebei veel beter zo."
Ik verwacht niet dat hij het aanbod zal aannemen, maar het minste dat ik kan doen is het vragen. Voor mijn part slaapt hij op de bank en ik in mijn eigen bed, maar ergens zou ik niet gerust zijn wetende dat hij nu nog de straat op moet en een taxi moet nemen. Je hoort heel wat verhalen over die taxichauffeurs en ik kan niet zeggen dat ze goed aflopen.

Irial

"Dat weet ik toch." Ik trek een wenkbrauw op en volg Kyle slaafs naar de slaapkamer als hij me daar aan mijn hand heen sleurt, omdat ik onder de indruk ben van zijn antwoord. Normaal reageert hij juist heel schattig als ik hem zo onverwachts een complimentje geef. Ik had het echt niet zien aankomen. Ik kijk toe hoe hij op de rand van het bed ga zitten en haal verstomd even adem.
"Dat jij zo geweldig bent."
Ik kom tot de conclusie dat hij me zojuist beetgenomen heeft en grinnik even. Oké, als hij het plagerig wil hebben, dan kan hij het plagerig krijgen. Ik stap op hem af en duw hem voorzichtig omver op het bed. Op handen en knieën ga ik boven hem hangen.
"Ik heb geen ondergoed aan," fluister ik in zijn oor.
Vervolgens druk ik een kusje op zijn wang en ga van hem af om aan mijn kant van het bed te gaan liggen. Ik leg me op mijn zij, met mijn rug naar hem toe en trek de lakens over me heen.
"Nou, slaap lekker he," zeg ik. Ik trek het laken tot net onder mijn neus zodat Kyle niet kan zien dat ik als een halve gare lig te grijnzen. Wanneer het op plagen aankomt kan hij echt niet van me winnen.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

/Diederik/

Nathan stopt met kietelen en staat op. Ik lach en hijg uit. "Braaf jochie," zegt hij en gaat met zijn hand door mijn haar waardoor ik weer moet lachen. Ik kijk naar Nathan die naar het beeldscharm kijkt en ik zie hem zijn hand door zijn haar halen. Dat deed hij nooit. Ach, mensen veranderen. Hij pakt de popcorn en sluit de zak.
"Gaan we slapen?" Vraagt hij dan eb ik knik naar hem. Ik sta op en pak onze lege glazen van tafel. Vervolgens loop ik naar de keuken en zet ze er op het aanrecht. Kyle gaat altijd mopperen als ik mijj troep laat slingeren. Vandaar dat ik nu een ding opruim.
"Ik ga piesen," zeg ik en ik loop naar de gang. Eigenlijk is het eeb smoes. Ik hoef niet eens echt. Ik loop naar de wc toe en blijf even staan waarnaa ik doortrek. "Ik ben boven!" Roep ik en zonder te wachten ren ik baar boven. Die smoes rbruik ik ook wel eens bij Kyle. Zo hoef ik mijn spullen niet op te ruimen. Het werkt bij hem altijd. Wel grappig.
Ik trek mijn shirt uit sls ik in Nathan zijn kamer kom. Ik loop naar mijn koffer en pak er een schone boxer uit, ik laat mijn broek zakken en verwissel mijn boxer. Al zou Nathan nu binnen stappen het maakt niet uit. We kleden ons wel vaker bij elkaar om. Ik pak een hemd uit mijn koffer en leg die op het bed neer. Vervolgens rek ik me even uit en zoek in de koffer voor kleren voor morgen. Ik trek mijn hemd altijd pas als laatst aan. Anders vind ik het niet lekker zitten. Het liefst slaap ik zonder maar als ik bij iemand slaap doe ik dat niet. Zelfs niet bih mijn vriendin.

(Kylr komt eraan)

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

/Kyle/

Ik kijk naar Irial als hij even grinnikt en op de af komt. Ik laat me makkelijk omduwen en kijk naar. Irial die boven me hangt.
"Ik heb geen ondergoed aan," fluistert hij en ik ril even. Hm... geen ondergoed. Hij drukt een kusje op mijn wang en rolt dan van me af naar zijn eigen kant. Ik kij khem met een pruilipje aan. Hij laat het niet hierbij, toch?
Hij trekt de deken over zich heen. "Nou, slaap lekker he," hoor ik hem zeggen en ik frons. Nee hij plaagt me! Ik kruip naar hem toe en ga naast hem liggen, met mijn arm om hem heen. Dan druk ik een kusje op zijn wang.
"Je meent het niet, toch?" Vraag ik zacht. "Ik kan niet zonder mijn nachtkusje," Zeg ik kinderlijk en ik blaas in Irial zijn oor. Ik trek hem op zijn rug en trek de deken weg.
"Je loopt gewoon te grijnzen!" Zeg ik en ik kijk Irial met open mond aan. Ik trek de deken weg en ga met mijn benen langs hem zitten en kijk hem aan. "Gemenerd!" Vervolgens druk ik mijn lippen op de zijne. De kus duurt niet lang want ik trek alweer terug. Dan ga ik iets naar beneden en leg mijn hoofd op zijn borstkas.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Nathan

Hij knikt op de vraag of we gaan slapen en ik loop achter hem aan naar de keuken om de popcorn weg te leggen. 'Ik ga piesen' zegt die dan en ik knik even. Hij loopt de gang op terwijl ondertussen een beetje de rest opruim. 'Ik ben boven!' hoor ik nadat ik de wc had horen doorspoelen. Shit! Nu moest ik alles alleen opruimen. Snel ruim ik alles op en loop daarna naar boven. Ik loop naar mijn kamer en tref een naakte Diederik aan wat eigenlijk wel is vaker gebeurt, we kleden ons wel vaker om als we erbij zijn en ik vindt het eigenlijk totaal niet erg. Ik bedoel het uitzicht is ook niet echt verkeerd, huh wacht wat? Ik schud gauw mijn hoofd. Wat was dit nou? Zoiets kon ik toch niet gaan denken.Ach waarschijnlijk is het gewoon niks, ik denk wel vaker dingen die eigenlijk helemaal nergens op slaan. Ondertussen staat Diederik ook alweer in zijn boxer. Ik bijt even op mijn lip en loop daarna veder de kamer in. Ik trek rustig mijn kleren uit en mijn boxer. Ik loop naar mijn kast en pak daar een boxer die ik rustig aantrek. Ik kijk even naar Diederik, hij heeft nog steeds een ontbloot bovenlijf heeft, wat mij betreft mag die zo de hele tijd lopen, wow? alweer zo'n gedachte dit slaat toch helemaal nergens op, hier moet ik mee stoppen. Ik loop naar Diederik toe en kijk hem aan. 'Dus jij liet mij gewoon alles in mijn eentje opruimen?' vraag ik waarna ik mijn handen op zijn ontblote borstkas leg en hem een zacht duwtje geef. Hierdoor beland hij wel op mijn bed en ik kijk hem grijnzend aan. Ik ga bij hem zitten en pin met een hand zijn beide handen boven zijn hoofd. 'Aawh nu lig je alweer kansloos' zeg ik lachend en kijk hem aan. 'Misschien moet je toch maar ik wat liever voor mij zijn, dan hoeft dit niet te gebeuren' zeg ik lachend en kietel hem even kort. Algauw stop ik weer en kijk hem grijnzend aan. Het was leuk zo, als hij zo lag. Hij kon niks doen, ik had zijn handen stevig vast.

Diederik

"Dus jij liet mij gewoon alles in mijn eentje opruimen?" Whoow oke ik schrok! En die toon in zijn stem heb ik nog nooit gehoord...
Hij legt zijn hand tegen mijn borstkas en geeft me een duwtje. Maar doordat ik net best schrok, val ik achterover op het bed. Nathan gaat bij me zitten en pint mijn handen boven mijn hoofd. Hij kijkt grijnzend naar me.
"Aawh nu lig je alweer kansloos," zegt hij lachend en ik kijk hem verbaasd aan. Oke dit vind ik eigenlijk niet echt fijn meer, zo liggen. Nathan heeft een rare blik in zijn ogen. "Misschien moet je toch maar wat liever voor mij zijn, dan hoeft dit niet te gebeuren." Hij kietelt me kort waardoor ik wel even moet lachen. Terwijl ik dat niet wil. Nathan kijkt me grijnzend aan.
Ik probeer mijn handen los te krijgen maar Nathan heeft ze strak vast. Laat los! Laat los! Ik beweeg weer wat met mijn handen.
"Nathan... laat los..." zeg ik dan en ik kijk hem aan. Ik heb dit eerder meegemaakt, nou ik niet. Ik heb het gezien, maar ik kan het me niet meer herinneren. Niet goed in elk geval. "Alsjeblief?" Zeg ik dan en ik beweeg mijn handen weer en probeer ze los te krijgen. Ik vind dit echt niet leuk meer.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Nathan

Hij lacht even wat als ik hem kietel maar zie iets in zijn ogen, dat die dit totaal niet wil. Kijk niemand wil graag gekietelt worden maar dit is anders, een beetje raar. Ik deed toch niks geks? We hadden wel is vaker een kietelgevecht.'Nathan... Laat los' hoor ik hem dan zeggen maar ik blijf hem alleen maar aankijken een beetje zoekend waarom diee het zo erg vindt. 'alsjeblieft?' hoor ik hem daarna zeggen en vervolgens doet die een poging los te komen. Mijn blik gaat even naar zijn borstkas waar mijn hand even onbewust over aan het strelen was. Ik bijt op mijn lip en haal hem er gauw af. Ik laat zijn handen los en kijk hem aan. ' rustig het was maar een grapje' zeg ik zuchtend en duw hem daarna weg zodat ik gewoon in mijn bed kan gaan liggen. Waarom was dit nou zo'n probleem, was het nou echt zo raar geweest wat ik deed. We hadden toch wel vaker een soort kietelgevecht. Ik zucht even en laat het er maar bij.

Irial

Ik moet mijn uiterste best doen niet luidop te gaan lachen als Kyle naast me komt liggen en me een kusje op de wang geeft.
"Je meent het niet, toch? Ik kan niet zonder mijn nachtkusje." Een ijskoude rilling loopt over mijn rug als hij in mijn oor blaast. Hij weet dat ik daar niet tegen kan. Wanneer hij van de situatie gebruik maakt om me op mijn rug te draaien, weet ik maar al te goed waarom hij me zo wilde afleiden en ik ben net te laat om mijn grijns te verbergen als hij het deken van me af rukt.
"Je loopt gewoon te grijnzen!" De blik op zijn gezicht is werkelijk te amusant voor woorden. Ik kijk hem aan terwijl hij een beetje zit te mokken.
"Gemenerd!"
Ik moet wel zeggen dat ik een beetje verrast ben als hij plots een kus op mijn lippen plant. Ik ben nog verbaasder als hij ophoudt voor ik hem kan terug kussen. Heel even ben ik hem kwijt, tot ik zijn hoofd op mijn borstkas voel. Ik leg mijn wijsvinger onder zijn kin en til deze zachtjes op zodat hij me aankijkt. Met een brede glimlach op mijn lippen staar ik hem even in de ogen.
"Ik hou van je," fluister ik.
Langzaam en teder druk ik mijn lippen op die van hem, om hem een waardevol nachtkusje te geven. Vervolgens trek ik hem wat dichter tegen me aan en ga met mijn vrije hand op zoek naar het deken om het weer over ons heen te trekken. Ik druk mijn lippen nog even tegen zijn voorhoofd aan en wens hem nog welterusten voor ik het licht uit doe en mijn ogen sluit.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Diederik

Ik voel zijn hand over mijn borstkas gaan en ik grom zacht een keer. Als hij die daar niet snel weghaalt! Net toen ik dat dacht haalde hij hem er vanaf en laat mijn handen los. "Rustig het was maar een grapje," zegt Nathan zuchtend en hij duwt me van het bed af waardoor ik op de grond beland. Lekker aardig van hem... Ik schud mijn hoofd een keer en sta dan op. Ik gris mijn hemd van het bed af en trek die aan. Vervolgens loop ik naar het matras op de grond.
"Nathan, je streelde over mijn borstkas!" zeg ik dan en ik probeer rustig te blijven. Ik weet precies hoe het voelt wanneer de streelt en wanneer het een vriendschappelijke aai is. "Of wil je zeggen dat dat ook een grapje was?" Ik draai me naar Nathan toe. Na een aantal seconde draai ik me weer terug naar het matras en ik sleep mijn koffer er vanaf. Waarom ik de koffer bij me heb is omdat ik bij Kyle en Irial in ga trekken. Dat deed ik al, maar ik had nog geen spullen. Nu wel, dus dat is fijn. Ik ga op het, matras zitten en pak mijn mobiel. Ik heb geen zin in ruzie met Nathan, en als hij dar zelf ook geen zin in heeft zou hij maar snel even antwoord geven op mijn vraag. Ik kan er niet tegen als ik geen antwoord krijg op mijn vragen. Dat heb ik echt van Vincent geërfd volgens ma. Hoe zou hij er eigenlijk nu uitzien als Vincent wel nog zou leven? Misschien echt cool. Volgens ma heb ik wel wat weg van qua uiterlijk. Ik kijk door wat foto's op mijn mobiel van Lara en mij. Die foto waar ze elkaar een kus geven vind ik toch nog altijd de leukste. Glimlachend kijk ik ernaar.

Kyle

Ik merk dat Irial verrast is. Dat merk ik aan zijn reactie. Hij legt zijn vinger onder mijn kin en tilt hem zacht omhoog zodat ik hem aan kan kijken. Hij glimlacht breed naar me en staart in mijn ogen, ik doe dat ook terug.
"Ik hou van je," fluistert hij en kust me langzaam en teder. Ik geniet ervan en zelf doe ik ook een beetje mee, omdat ik weet dat dit de laatste kus is van vandaag. Ik pruil even als de kus word afgebroken maar gelijk voel ik me ook voldaan. Ik heb echt genoten van vandaag moet ik eerlijk zeggen. Irial trekt mij wat dichter tegen zich aan en trekt de deken over ons heen, meteen voel ik de warmte toenemen wat echt lekker is. Irial drukt zijn lippen even tegen mijn voorhoofd en wenst me welterusten. Ik glimlach en nestel me lekker tegen zich. Het licht gaat uit en ik sluit mijn ogen.
"Oh, en Irial. Ik hou ook van jou." zeg ik en ik ontspan me volledig. Nu pas merk ik weer hoe moe ik ben en het duurt niet heel lang voor ik daadwerkelijk weg begin te zakken.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Nathan

'Nathan,je streelde over mijn borstkas' zegt hij en hoor gewoon dat hij kalm probeert te vlijven. Ik kruip dichter onder de dekens met het kussen over mijn hoofd, waarom moest die er nou een probleem van maken. Hij kon het toch gewoon laten en denken dat het gewoon een grapje was? 'of wil je zeggen dat dat ook een grapje was?' ' ja, dat wil ik zeggen ja want dat was het ook! Dat jii dat nou niet tegen kan' zeg ik geïrriteerd wat ik eigenlijk niet vanmezelf gewend ben, ik reageerde bijna nooit zogeïrriteerd. Meestal was het gewoon makkelijk rustig te blijven. Ik zucht zachtjes, ik wil eigenlijk helemaal geen ruzie krijgen met Diederik, en dat dan om zoeits stoms. Ik draai me voorzichtig even naar Diederik en zie hem foto's kijken van hem en Lara, kussend... Ik slik even en draai me gelijk weer terug. Waarom.vond ik dat helemaal niet leuk om te zien?
(is via mobiel dus heb geen idee hoveel regels het is, als het niet genoeg is kan je het zeggen)

Diederik

"Ja, dat wil ik zeggen ja want dat was het ook! Dat jij dat nou niet tegen kan," Nathan klinkt geïrriteerd en ik schud opnieuw mijn hoofd. Zo'n reactie ben ik niet gewend van hem. Hij zou normaal niet zo snel zo geïrriteerd reageren. Ik draai mijn hoofd in de richting van Nathan en zie hem net wegkijken.
"Ik kan wel tegen een grap-" Ik stop met praten. Ik wil echt geen ruzie met hem. Nathan en ik hadden wel vaker van die kibbel momenten maar eigenlijk nooit om dit soort dingen. Echt, Nathan doet de laatste tijd wel meer zo... anders...
Ik sla de deken open en ga eronder liggen. Mijn voeten steken onderaan het matras alweer onder de deken vandaan en ik zucht even. Leuk... Oh.. het lijk wel of ik alles ineens irritant vind. Diederik, Nathan is irritant niet de dingen om je heen!
"Laten we gaan slapen, morgen zien we wel verder oké?" zeg ik uiteindelijk en ik draai me op mijn zij, met mijn rug naar Nathan toe. Mijn oren zijn nog op hem gericht maar mijn ogen heb ik gesloten. Ik wil er gewoon even niet op verder gaan, we zijn allebei moe en chagrijnig daardoor. Morgen zal ik er wel op terug komen. Als ik eraan zou denken dan. Mijn geheugen is soms echt flut en ik herinner me vaak niet eens meer wat ik de avond ervoor heb gegeten. Ach, zolang ik belangrijke dingen niet vergeet is het goed.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Nathan

'Ik kan wel tegen een grap-' Diederik maakt zijn zin niet af en daar kan ik slecht tegen, dan wil ik weten wat die wou zeggen ook. 'Wat wilde je zeggen?' vraag ik nu toch een stuk kalmer dan net. Gelukkig kon ik mezelf weer beheersen en kalm blijven maar dit was echt raar. Ik had eigenlijk nooit echt zo gereageerd. Ik hoor een zucht van Diederiks kant, hmm wat zou het zijn? Zou het wat zijn met die foto's. Oooh wat mis ik der toch erg, ooh wat wil ik der graag weer zoenen. Bleeg! Op dit moment schik ik een beetje van mezelf, waarom denk ik zoiets? Dat klonk haast wel... jaloers. Jaloers? maar op wie? Op Diederik, dat hij een meisje had en ik niet? Nee dat kon het niet zijn want dat maakte me echt niks uit.Of zou ik misschien jaloers zijn omdat Diederik bezet is? Nee! dat kan gewoon niet. 'Laten we gaan slapen, morgen zien we wel verder oké?' Zegt hij en ik zucht lichtjes. Hij weet volgens mij best dat ik niet kan slapen met ruzie. Ik kijk even zijn kant op en zie dat hij zich zo gedraaid heeft dat hij met zijn rug naar mij toe ligt. Ik bijt op mijn lip en ga een beetje goed liggen. Dit keer mijn gezicht gewoon richting Diederik en niet die saaie muur van mij. Ik kijk een beetje voor me uit en hoop dat uiteindelijk mijn vermoeidheid zou winnen en ik in slaap val.

Dubbel

[ bericht aangepast op 5 jan 2013 - 1:02 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.