The Roma Games [RPG] 01 - Speeltopics

The 99th anual Hunger Games
24 tributes, 1 real life arena
No forest, beach, sea or desert these time
But an old, classic city
which even in Panem still known as
Roma

And may the odds be ever in your favor

Okay. Dit jaar is de arena dus niet iets technisch van het Capitool. Geen nagebouwd landschap. Maar Rome, de bekende hoofdstad van Italië. Rome was vroeger al zeer bekend, maar zelfs in Panem kennen ze het nog. De enige plek die niet is vernield in de oorlogen. Eigenlijk is Panem niet het enige wat nog van de wereld over is.

Jongens
Meisjes

District 1 [Luxeproducten Capitool] :
-Noah Shaw||Ollivander
-Rosa Amore Diamond|glimmur

District 2 [Wapens en Vredesbewakers] :
-Jayy Kilian von Monroe||Sikowitz
-Diana Taylor Temple||xAmnesia||Dood

District 3 [Technologie] :
-Gregor Rose||Jandewasbeer||Dood
-|| |Bloedbad|

District 4 [Visserij] :
-Dennis Cobus Adams||2012Hangover
- Lauren Fiona Johnsen||Ruexx

District 5 [Medisch onderzoek] :
-Drew Jackson||foxfaceXXX||Dood
-Indianna Laurens||xAvis

District 6 [DNA-manipulaties en -mutaties] :
-Peather Didier Butcher||Seaver||Dood
-|| |Bloedbad|

District 7 [Hout] :
-Micheal Dumont||Nyan||Dood
-Teaghan Anderson||Seaver

District 8 [Textiel] :
-|| |Bloedbad|
-Leyla Moore||Nyan

District 9 [Industrie] :
-|| |Bloedbad|
-Ariana Louisa Green||foxfaceXXX

District 10 [Vee] :
-|| |Bloedbad|
-|| |Bloedbad|

District 11 [Landbouw] :
-Mason Jacob Springfield ||Ollivander
-Fea Diona Hendrixs||2012Hangover||Dood

District 12 [Steenkool] :
-|| |Bloedbad|
-Demitria Catherine Valentine||Bibble

Er zijn niet echt regels, maar misschien zou je je aan een paar dingetjes willen houden:
- Er komt een praattopic van de Roma Games, dus plaats daar alles wat je niet weet of niets met de Roma Games te maken heeft.
- De posts zijn minstens 5 zinnen lang [liefst niet al te lang durende gesprekken, áls het een gesprek is, mogen het 4 zinnen zijn]
- Boven de post zet je je naam, district en de plek waar je je op dat moment bevindt.
[Bijvoorbeeld: Indianna Laurens || District 5 || Colosseum, Hoorn]

Btw wij trekken (ong) iedere week een loodje waarop staat wie er doodt gaat. Zo hebben wij even veel kans om dood te gaan als de rest. Het verhaal begint op het moment dat de tributen de arena in gaan. (dus het laatste moment met de stylist en dan de arena in)

Dit is de kaart van de Arena In het midden is het Colloseum, met daarin de Hoorn des Overvloeds. Rechts van het Colossem is het Parco del Colle Oppio. Daar zijn veel bomen, goede verstopplaats en jaagplaatsen. Boven en links van het Colloseum is een spookstad, waar vroeger dus mensen woonden. Onder het Colloseum is een groot plein. De rest van wat je op de kaart ziet hoort niet bij de Arena.

Rollentopic
Praattopic
Praattopic 2
Speeltopic 2

We trekken ong. elke vrijdag 1/2 lootjes!!

Thanks!
xx xAvis en Ruexx

[ bericht aangepast op 31 jan 2013 - 18:40 ]

---

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

Indianna Laurens || District 5 || Colloseum, Hoorn
'Doe wat je hart je ingeeft, Indy.' Larry, mijn lieve stylist en de enige hier in het Capitool die Indy mag zeggen, kijkt me aan. Ik kijk terug in zijn donkere ogen en knik. 'Altijd.' alleen geeft mijn hart op het moment niets in. Een traan rolt over mijn wang, als ik me bedenk dat dit mijn dood wordt.
Ik heb nog geen idee wat ik ga doen. Ga ik rennen? Ga ik een pijl en boog pakken? Zenuwachtig tik ik met mijn vingers op mijn been. Het meisje van 4, een beroeps, kan goed met pijl en boog omgaan. Ik heb het gezien bij de training. Als ze me voor is, ga ik eraan. Zal ik dat risico nemen? Ik ga waarschijnlijk toch dood, en ikzelf ben niet de persoon om anderen te vermoorden. Dus als ik nu niet dood ga, stel ik het alleen maar uit.
Oké. Zo mag ik niet denken.
Opeens glijdt de buis om me heen. 'Larry!' roep ik terwijl ik op het glas bons. 'Ik kan dit niet!' Weer rolt er een traan over mijn wang als Larry treurig naar me kijkt en zijn rode krullen uit zijn gezicht veegt. Nog één keer kijk ik in zijn donkere ogen. Dan glijd ik boven de aarde. Ik zie geen bos. Geen woestijn. Geen ijs. Ik zie een arena. Een echte arena, geen gemanipuleerde. Er wordt afgeteld. 'Tien.. negen.. acht..' ik kijk om me heen en zie nergens een pijl en boog. 'Drie.. twee.. een..'
En al mijn plannen zijn vergeten.

[ bericht aangepast op 16 dec 2012 - 16:48 ]

---

:)

[mijn topics, maar ik begin later want ga nu weg ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Noah Shaw • District 1 • Colloseum, Hoorn
Noah staarde naar de kille muren van de kamer, zijn styliste, Jenna, had nog geen woord gezegd sinds ze hier toegekomen waren, en dat vond Noah totaal niet erg. De kwee kwamen namelijk niet goed overeen. Als Noah zwart zegt, zegt zij wit. En daarbij, Noah houd niet van opvallen terwijl Jenna elke dag wel een ander dier voorstelt. Vandaag was ze net een pauw, met haar pauwenveren en de blauwe en groene zomerjurk. Ze veilde haar nagels nonchalant en leek niet eens haar best te doen Noah een hart onder de riem te steken. Toen de omroeper zei dat het tijd was om op de plaat te gaan staan stond Noah traag op en liep met een emotieloos gezicht naar de plaat.
"Nou, veel succes dan maar," mompelde Jenna verveeld. Noah knikte, maar zei niks terug. Wat moest hij zeggen tegen een persoon die hem liever dood dan levend uit de arena zag komen? Hij was vrijwel zeker dat Jenna op een andere tribuut zou stemmen. Mocht ze dat kunnen. De glazen buis schoof over Noah heen en de plaat werd omhoog geduwd. Het laatste wat hij zag van de startkamer was dat de deur hard werd dicht geslagen en Jenna verdwenen was.

Mason Jacob Springfield • District 11 • Colloseum, Hoorn
Mason vertelde vrolijk aan zijn stylist die deze keer helemaal in het geel geschilderd was wat zijn plannen waren in de arena. Eerst voedsel en water zoeken, dan een schuilplaats en misschien wapens.
"Misschien kan ik bondgenoten maken," zei Mason en de stylist knikte. Wanneer werd omgeroepen dat de tributen op hun plaat moesten gaan staan hupte Mason van zijn stoel en gaf zijn stylist nog een laatste knuffel.
"Zet 'm op, knul. Ik geloof in je," sprak die laatste met een brede glimlach. Mason knikte enthousiast, ook al wist hij dat de dood al voor zijn deur stond, en sprong op en neer op de plaat. Mason zwaaide uitbundig naar zijn stylist toen de plaat de lucht ingeduwd werd en toen hij boven de grond kwam werd hij even verblind door het felle zonlicht.

---

kindness is never a burden.

Gregor Rose II District 3 II Colloseum, Hoorn
Ik hoorde mijn stylist wel praten, maar in mijn hoofd was ik met hele andere dingen bezig.
Opeens dringt er een vraag van de stylist mijn hoofd binnen:
"Wat moet je straks doen als je in de Arena bent?"
"Rugzak pakken. Wegrennen." Antwoord ik kortaf.
Ik heb me zolang als ik in het capitool ben al geërgerd aan deze man die zich continue met mij bemoeit.
Met een grote stap beweeg ik mezelf op de plaat. Ik bestudeer het ding heel even. Het is een mooi stukje techniek.
Opeens wordt dit stukje techniek de lucht ingeduwd en wordt ik verblind door het zonlicht.

---

Why don't you put your beautiful lips upon my posterior and kiss it repeatedly.

Lauren Fiona Johnsen || District 4 || Colosseum, Hoorn
Verbaasd kijk ik om me heen. Woww dit lijkt me een echte Arena, niet gemaakt door het Capitool. Waar zou ik zijn? Ik zoek de ogen van mijn districtgenoot, maar hij staat aan de andere kant van de Hoorn. Ik kijk naar de wapens die om de Hoorn heen liggen, maar ik zie geen pijl en boog. Ik kijk beter en denk, zou er misschien een pijl en boog in de Hoorn liggen? Dan hoor ik weer die mechanische stem. Ook dit keer begint hij af te tellen. Gedachten schieten door mijn hoofd. Dit is het moment waar ik op het gewacht. Het moment dat de spelen zouden beginnen. Ik verheug me nu al op het bloedbad. Zachtjes herhaal ik mijn tactiek in mijn hoofd. Pak de pijl en boog, als er tenminste echt een pijl en boog in de Hoorn ligt, en vermoord samen met de beroeps de rest van de tributen. Nog tien seconden. Ik sta klaar om weg te rennen. En dan gaat eindelijk de gong.

---

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

Jayy Kilian von Monroe || District 2 || Colosseum, hoorn
Het zijn de kriebels van opwinding die door mijn beuk vliegen en ergens misselijk maken. Dit was het moment waar ik op had gewacht, jarenlang voor getraind heb, dit moest mijn spelen worden. "Ik hoef je vast niet te vertellen wat je als eerst moet doen?" Finn, mijn stylist, trek mijn rist goed dicht tot aan mijn nek. "Eerst ren samurai zwaart, dan een rugtas, dan Diana en dan de andere beroeps." Dreunden ik op en Finn knikten goedkeuren. "E vergeet vooral niet in leven te blijven." Hij klopten even op mijn schouder en ik stapten in de koker. Het aftellen begon vrijwel meteen en ik knikten nog even naar de jongen die er voor gezorgd had dat ik er al die tijd perfect uit had gezien, voordat de koker omhoog schoot. Ik nam niet eens de tijd om omgeving te bekijken en liet mijn ogen meteen over mijn mede tributen glijden, maar geen Diana. Ze stond vast aan de andere kant van de hoorn. En dat bracht me bij de hoorn zelf. Elk opject inspecteerden ik en ik keek bijna over het wapen dat ik wilden hebben heen. Maar daar lag hij. Vlak naast de messen waar Diana nar zou gaan grijpen.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Noah Shaw • District 1 • Colloseum, Hoorn
Noahs ogen gleden over het plein. De tributen stonden zoals elk jaar opgesteld in een cirkel. En Noahs blik ving die van Rosa, zijn Districtspartner. Hij kwam niet zo goed overeen met haar maar dat wilde niet zeggen dat hij wende dat ze zou sterven in het bloedbad. Integendeel, Noah was vrijwel zeker dat Rosa de spelen zou kunnen winnen en dan zou hun District terug eer hebben. Daar ging het om. En overleven natuurlijk. Een fris windje kwam op terwijl Noah zijn blik van Rosa losscheurde keek naar de spullen om de Hoorn des Overvloeds keek. Wapens, rugzakken en andere lagen her en der verspreid maar Noahs ogen waren gefocust op het mooie lange zwaard die in de opening van de Hoorn lag. Die is van mij, dacht Noah. Op zich waren er geen andere tributen die met zwaarden vochten, behalve Jayy dan, maar die wilde een samurai zwaard. Zo'n 2 meter verder dan het gewone zwaard lag die dan ook te glinsteren in het zonlicht. Noah grijnsde, niemand ging zijn zwaard nemen. Ze waren bijna allen uit op de pijlen en bogen. Nog 10 seconden. 9, 8, 7, 6. Noah ging klaar staan. 5, 4, 3, 2, 1. En dan ging de gong. Zo snel als Noah kon sprong hij het veld op en griste een rugzak mee. Hij had geen idee wat erin zat, maar dat deed er niet toe. Hij liep verder tot in de mond van de hoorn en trok het zwaard los. De eerste tribuut achter hem werd volgeraakt door het zwaard en viel bloedend neer.
|Iemand moest beginnen, niet? (: |

---

kindness is never a burden.

Diana Taylor Temple || District 2 || Colloseum, Hoorn.
Zo gauw als de gong sloeg rende ik naar de hoorn, puur focussend op de messen. Zodra ik er bij was, stond er een andere tribuut naast me, die blijkbaar ook uit was op het prachtige werpmessen-set. Ik grijnsde toen ik hem herkende als de jongen van 8. In een razendsnelle beweging had ik ze vast, en stak de grootste die er tussen zat door zijn lijf. Hij viel neer, en terwijl ik het mes stevig vasthield voelde ik het uit hem glijden. Ik huiverde even, zowel van afschuw als van genot. Hier was ik voor geboren. Stiekem vond ik het best jammer dat ik me nu niet meer kon aanmelden als tribuut voor de honderdste spelen. Het meisje van 10 rende naar een rugzak, de rugzak die ik wilde. Ik gooi een wat kleiner mes, wat zich vol in haar nek boort. Ik ren naar de rugzak, hijs die op mijn rug en ren terug naar de hoorn. Mijn ogen zoeken Jayy en de andere beroeps, en zo gauw ik die had gevonden rende ik naar ze toe. 'Hoe gaat het hier?' vraag ik luid boven het geklingel van alle wapens uit, en ik gooi de volgende neer. Dit ging nog leuk worden.

[Diana is lekker bloeddorstig(6)]

[ bericht aangepast op 16 dec 2012 - 11:24 ]

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Teaghan Anderson || District 7 || Colloseum, hoorn

---

> Bos, Parco Del Colle Oppio
Ik kwam langzaam boven de grond uit en zocht met mijn ogen automatisch naar Micheal. Ik wilde dit zo graag winnen, wist dat ik het niet in mijn eentje kon, maar wits niet zeker of hij er ook zo over dacht. Ik voelde mijn hart kloppen en legde mijn handen op buik terwijl ik mijn ademhaling normaal probeerde te krijgen. Rennen, rugzak, mes, rennen, ze hard als ik kon. Toen viel het mij op. Alles wat ik zag was een vervallen colloseum, verder niks. Er leek niks te zijn wat gecreëerd was door het Capitol, maar ik wist beter, niets was wat het leek. Ik keek nog één keer rond voor Micheal en toen ik hem had gevonden slikte ik en realiseerde mij dat ik nooit zijn aandacht ging krijgen vanaf hier. Ik had hem moeten vragen om dit samen te spelen toen het nog kon, iets waar het nu te laat voor was. Ik hoorde de stem steeds duidelijker, al zat dat vast tussen mijn oren. "9,8,7,6" Ik ademde diep in en ging iets door mijn knieën. "5,4,3,2,1" Het duurde even voordat ik mij realiseerde dat ik mocht rennen, maar ik had moeten nadenken, maar werd afgeleid. Onder dat ik aan het rennen was probeerde ik mij te concentreren. De jongen van acht en één van de beroeps gingen net als mij voor de messen set. Terwijl het meisje de jongen afhandelde stopte ik met rennen en besluit dat ik ook wel iets anders kan pakken dan een mes. Van haar ging ik het niet winnen. Ik rende naar de hoorn hopend dat er ook nog maar het kleinste mesje lag. Ik pakte twee messen, gewoon voor de zekerheid en voelde een scherp puntje van iets langs mijn zij gaan. Ik greep even naar mijn zij voordat ik mij realiseerde dat ik moest bukken. Het mes stak ik in diegene's been en realiseerde mij dat het het meisje van 6 was. Ze greep naar haar been en ik ging er zo snel als ik kon met de snee in mijn zij vandoor. Ik pakte nog een rugzak, het boeide mij niet echt wat erin zat. Ik rende het Colloseum uit en wat er voor mij lag was ongelofelijk mooi. Roma, het was prachtig. Ik keek om en zag iemand wat voor mij al een teken was om te rennen. Niet dat dat erg goed lukte, aangezien ik elke twee stappen er een pijnlijk gevoel door mijn hele lichaam heen trok. Ik ging dit echt niet overleven en zelfs als ik het zou overleven tot het nacht was, dan zou ik in het donker zitten, het donker. Ik was als de dood voor donker. Ik zakte langzaam door mijn knieën en kroop nog achter een muurtje. Ik ademde diep in en beet op mijn lip. Het deed pijn.

[ bericht aangepast op 16 dec 2012 - 12:42 ]

---

We've lived in the shadows for far too long.

Lauren Fiona Johnsen || District 4 || Colloseum, Hoorn
Zo snel als ik kon rende ik de Hoorn in, hopend dat er toch een pijl en boog in zouden zitten. Ik zie de andere tributen achter mij aan rennen. Ik wist dat het meisje uit 5 ook een pijl en boog zou willen, dus het enige wat ik kan doen is rennen. Gewoon ongelooflijk hard rennen. Eindelijk ben ik in de Hoorn. Er ligt een enorme voorraad aan messen, zwaarden, bijlen en yeaah een boog met pijlen. Ik gris de boog en de pijlen weg en kijk waar de rest van de beroeps zijn. Eindelijk zie ik Dennis en ik besluit hem te dekken, omdat ik zie dat er nog veel meer andere tributen aan komen rennen. Met de pijl en boog in mijn handen voel ik me geweldig. Eindelijk is het bloedbad begonnen, hier heb ik mijn hele leven voor getraind. Ik schiet een jongen neer, waarvan ik niet eens meer weet uit welk district hij komt. Ik schiet nog een pijl, maar het meisje ontwijkt hem alsof ze al jaren doet. Dan zie ik ineens een speer op me afkomen. Ik probeer te bukken, maar ben net te laat. De speer schaaft langs mijn arm. Mijn hele arm zit onder het bloed,maar ik durf er niet naar te kijken. Ik ben nogal bang voor bloed en zodra ik doorheb dat het bloed op mijn kleding druppelt, geef ik een gil. Daar gaat mijn kleding, denk ik bij mezelf. En mijn haar, helemaal onder het bloed en verward! Heel even schiet het door mij heen dat dit toch niet zo leuk is als dat ik had gedacht, maar meteen daarna richt ik me weer op het gevecht.

---

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

Jayy Kilian in Monroe
Ik stond al in de start houding. En hield mijn ogen strak op het zwaard gericht. Iedereen die ook maar in de buurt zou komen, zou ik persoonlijk afhandelen. "5.. 4.. 3.." Ik hield mijn kaken strak op elkaar en balden mijn handen tot vuisten. "2.. 1.." Zonder verder big na te denken printen ik van de plaat af. De jongen van district 1, stond al bij de hoorn, maar precies in mijn gezichtsveld van mijn wapen. Ik zag hoe hij D tribuut achter hem koelbloedig vermoorden maar dat deed me niets. "Weg." sisten ik en renden achter Noah door om mijn samurai zwaard weggrissen en de tas die er zo mooi naast lag. Ik wilden hem eigenlijk inde berg beuken, maar aangezien hij ook een beroeps was. "Diana!" Gilden ik en liet mijn ogen over de mensen glijden. Ik zag hoe het meisje van 3 op haar rug afliep met zijn mes en ik renden er toe en haalden uit. Nog geen seconde later rolden zijn hoofd weg voor mijn voeten. "Graag gedaan hoor." Grijns ik.

[ bericht aangepast op 16 dec 2012 - 19:12 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Mason Jacob Springfield • District 11 • Colosseum, Hoorn
Mason keek met grote ogen naar het bloedbad. Hier ging hij geen deel aan nemen. No way. In plaats daarvan hupte hij van de plaat af en liep zo snel als hij kon het Colosseum uit. Mason keek nu en dan eens achter hem om te kijken of hij achtervolgd werd en snelde de bossen in aan de andere kant van het Colosseum. Zijn voeten konden bijna niet sneller lopen en nu en dan struikelde hij en viel op de grond. Maar hij was snel en handig en krabbelde steeds weer op tijd recht. Toen Mason al een hele tijd aan het lopen was, hij had geen idee hoelang, besloot hij dat het tijd werd naar eten en drinken te zoeken.

Noah Shaw • District 1 • Colosseum, Hoorn
Jayy liep de hoorn in en giste het samourai zwaard weg. "Weg," siste Jayy. Noah wilde hem wel doden, maar iets in hem hield hem tegen. In plaats daarvan besloot hij dat het te warm onder zijn voeten werd en zette het op lopen. Velen liepen naar de bossen buiten het Colesseum maar Noah vond dat gen geschikte plaats, ook al was daar veel voedsel te rapen. In plaats daarvan liep hij naar de spookstad, boven het Colesseum. Hij vermoorde op zijn weg nog een aantal tributen en verstopte zich toen in één van de leegstaande gebouwen. Noah was geen lafaard, maar hij was zijn leven ook nog niet beu. Waarschijnlijk zou hij sponsors kwijtraken, moest hij die gehad hebben, door de andere Beroeps te verraden maar dat deerde hem niet.

|Iemand die een bondgenootschap wil met Mason? (: |

[ bericht aangepast op 16 dec 2012 - 12:30 ]

---

kindness is never a burden.

Micheal Dumont ||7|| Hoorn,Parco del Colle Oppio
Ik kon mijn ogen eingelijk niet geloven ,de arena was ook een echte arena.De hoorn lag wat verder op en ik zag niet direct een boog zitten.
Ik beet hard op mijn lip toen de laatste 10 seconden af gingen.Mijn ogen zochten nog even vluchtig naar Teaghan mijn districs genoot.
Ik hoopte dat we zeker het bloedbad zouden overleven.
Toen de gong afging ,wist ik uit angst eerst niet wat te doen,maar algauw herpakte ik me en rende op de hoorn af.
Al het getier en gigil negerend.Ik probeerde zoveel mogelijk de beroeps te vermijden en zocht dan in de hoorn vlug achter een pijl en boog.Vanuit mijn ooghoeken zag ik er 1 tussen de messen liigen dus vlug gritste ik een koker pijlen en de boog om er dan weer vandoor te rennen ,plots voelde ik een stekende pijn in mijn schouder, ik draaide me geschrokken om en zonder echt te richten schoot ik een pijl af."Shit!"riep ik als ik zag dat ik gemist was en rende vlug door voor iemand anders me nog ging vermoorden.
Richting een soort van bos.


Leyla Moore ||8|| spookstad
Toen de gong ging rende ik zo vlug mogelijk weg en nam ik nog vlug een rugzak mee.Ik schrok me dood toen ik mijn districs parter dood zag liggen.
Zo wilde ik niet eindigen,ik liep weer vlug weg en vertraagde pas toen ik zeker wist dat ik ver van de hoorn was.
Ik probeerde de opkomende tranen binnen de houden en ik zocht dan een schuilplekje.
Ik vond een soort van keldergat ,waar ik me dan tussen wurmde en me in het verste hoekje van de kamer verschool.
Ik keek wat er in de rugzak zat en het was een stukje brood en een klein flesje water.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Peather Didier Butcher || Ditrict 6|| Colloseum, hoorn ----> Spookstad
Ik hoorde ergens achter in mijn hoofd de stem aftellen maar letten er niet echt op. ik was teveel bezig met chiara en het feit dat ik hoe dan ook een speer moest krijgen mijn ogen zochten eerst naar Chiara. toen ik haar eindelijk gevonden had zuchtte ik opgelucht en ging ik opzoek naar de speer die ik nodig had.hij lag waarschijnlijk inde hoord. Het aftellen klonk steeds verder weg. Waarschijnlijk omdat ik mijn focus verloor en mij met andere dingen bezig hield. ik slikte even en probeerde mezelf weer wakker te schudden. Wakker van mijn gedachte, want helaas was dit echt Ik stond hier in een echte arena, niks technisch, niks echt overweldigend, gewoon iets wat ook werkelijk echt bestond. De gong was duidelijk te horen en ik begon te rennen. Heel even vergat ik dat Chiara er ook nog was en rende ik gewoon. Alles ging langs mij heen en ik concentreerde mij alleen maar op de hoorn en de speer die er in lag. Ik zag hoe Chiara in haar voet werd gestoken en ik? ik pakte mijn speer en probeerde weg te komen. Een klein mesje vloog misschien net een meter voor mijn lang en ik pakte een rugzak op. Daarna nam ik de benen weer Ik wist niet hoe ik Chiara zo achter had kunnen laten, maar ik deed het. Mijn eigen leven gin nu even voor. Als ik de eerste nacht overleefd had zou ik verder kijken. Nu was het gewoon even ze hard mogelijk rennen, alleen maar rennen.

---

We've lived in the shadows for far too long.

Ariana Louisa Green II District 9 II Colloseum, Hoorn>>Plein
Terwijl ik mijn omgeving en de personen om mij heen goed bestudeer, besef ik dat ik ook nog een speer moet pakken. Ik zie wel een speer. Als ik die pak kom ik er niet zonder verwondingen van af, en misschien zelfs niet levend, maar het was het waard. 3..2..1... En er word op de gong geslagen. Ik ben zeker niet de langzaamste, maar ook niet de snelste van iedereen. Ik kom bij de hoorn aan en gris de speer. ik zie een jongen, ik gok district 7, rennen naar een wapen. Nog voor ik het wist gooide ik met mijn speer. Ik raakte zijn schouder en rende meteen naar mijn speer om hem weer te pakken en weg te rennen, maar ik voel iets mijn zij raken. Gelukkig kan ik nog rennen en sprint zo snel ik kan uit het colloseum. Ik ben helemaal gedesoriënteerd en weet niet waar ik heen ren. Halverwege begin ik langzamer te rennen. Ik kijk achter me, er is niemand te bekennen. Nu pas kom ik erachter dat ik op een plein sta. Ik blijf even staan en kijk naar mijn wond in mijn zij.

---

imperfection is beauty