The Roma Games [RPG] 01 - Speeltopics

The 99th anual Hunger Games
24 tributes, 1 real life arena
No forest, beach, sea or desert these time
But an old, classic city
which even in Panem still known as
Roma

And may the odds be ever in your favor

Okay. Dit jaar is de arena dus niet iets technisch van het Capitool. Geen nagebouwd landschap. Maar Rome, de bekende hoofdstad van Italië. Rome was vroeger al zeer bekend, maar zelfs in Panem kennen ze het nog. De enige plek die niet is vernield in de oorlogen. Eigenlijk is Panem niet het enige wat nog van de wereld over is.

Jongens
Meisjes

District 1 [Luxeproducten Capitool] :
-Noah Shaw||Ollivander
-Rosa Amore Diamond|glimmur

District 2 [Wapens en Vredesbewakers] :
-Jayy Kilian von Monroe||Sikowitz
-Diana Taylor Temple||xAmnesia||Dood

District 3 [Technologie] :
-Gregor Rose||Jandewasbeer||Dood
-|| |Bloedbad|

District 4 [Visserij] :
-Dennis Cobus Adams||2012Hangover
- Lauren Fiona Johnsen||Ruexx

District 5 [Medisch onderzoek] :
-Drew Jackson||foxfaceXXX||Dood
-Indianna Laurens||xAvis

District 6 [DNA-manipulaties en -mutaties] :
-Peather Didier Butcher||Seaver||Dood
-|| |Bloedbad|

District 7 [Hout] :
-Micheal Dumont||Nyan||Dood
-Teaghan Anderson||Seaver

District 8 [Textiel] :
-|| |Bloedbad|
-Leyla Moore||Nyan

District 9 [Industrie] :
-|| |Bloedbad|
-Ariana Louisa Green||foxfaceXXX

District 10 [Vee] :
-|| |Bloedbad|
-|| |Bloedbad|

District 11 [Landbouw] :
-Mason Jacob Springfield ||Ollivander
-Fea Diona Hendrixs||2012Hangover||Dood

District 12 [Steenkool] :
-|| |Bloedbad|
-Demitria Catherine Valentine||Bibble

Er zijn niet echt regels, maar misschien zou je je aan een paar dingetjes willen houden:
- Er komt een praattopic van de Roma Games, dus plaats daar alles wat je niet weet of niets met de Roma Games te maken heeft.
- De posts zijn minstens 5 zinnen lang [liefst niet al te lang durende gesprekken, áls het een gesprek is, mogen het 4 zinnen zijn]
- Boven de post zet je je naam, district en de plek waar je je op dat moment bevindt.
[Bijvoorbeeld: Indianna Laurens || District 5 || Colosseum, Hoorn]

Btw wij trekken (ong) iedere week een loodje waarop staat wie er doodt gaat. Zo hebben wij even veel kans om dood te gaan als de rest. Het verhaal begint op het moment dat de tributen de arena in gaan. (dus het laatste moment met de stylist en dan de arena in)

Dit is de kaart van de Arena In het midden is het Colloseum, met daarin de Hoorn des Overvloeds. Rechts van het Colossem is het Parco del Colle Oppio. Daar zijn veel bomen, goede verstopplaats en jaagplaatsen. Boven en links van het Colloseum is een spookstad, waar vroeger dus mensen woonden. Onder het Colloseum is een groot plein. De rest van wat je op de kaart ziet hoort niet bij de Arena.

Rollentopic
Praattopic
Praattopic 2
Speeltopic 2

We trekken ong. elke vrijdag 1/2 lootjes!!

Thanks!
xx xAvis en Ruexx

[ bericht aangepast op 31 jan 2013 - 18:40 ]

---

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

Micheal Dumont ||7|| Bos, Parco Del Colle Oppio
"Er zit hier niemand." zei een meisjes stem. en algauw hoorde ik geritsel vanuit 2 bomen komen ,wat vast betekende dat ze gesprongen had.
"Zien jullie haar?" vroeg Teahgan dan."Ze is in die andere boom."zeg ik dan.
Ik had een kleine glimp van haar opgevangen en ik wist dus nu dat het ,het meisje van 12 was. Ik zuchtte zachtjes,ik wilde nu ook geen babysit worden.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Teaghan Anderson || District 7 || Bos, Parco Del Colle Oppio
Ik zuchtte. Ik kon niet van de ene naar de andere boom gaan springen. Vooral niet met die wond. Ik klom weer uit de boom en liet mij het laatste stukje vallen. Ik beet even op mijn lip omdat het pijn deed en keek met een nep-glimlach op. Ik was hier nu al helemaal klaar mee. Het was Mason, het was Micheal en klaar. Ik ging niet mijn best doen voor haar. Dat beloofde ik mezelg nu.
"Kunnen we voor het donker een slaapplek vinden? Ik umh.. Laat maar." Wiojfde ik het weg. Ik kon niet toegeven dat ik bang was voor het donker, ik kon het gewoon niet. Het paste niet bij mij en ik kon het nu niet gebruiken.

---

We've lived in the shadows for far too long.

Demitria Catherine Valentine

Ik keek toe hoe het meisje uit de boom klom. ' huh? Waarom vermoord ze me nou nie? Misschien is ze wel verwond... Naja ik leef nog en zij ook nog.' dacht ik en ik legde mijn hoofd tegen de stam. "bedankt!" riep ik naar beneden en ik pakte weer een blaadje erbij om op te peuzelen.

[ bericht aangepast op 16 dec 2012 - 22:55 ]

---

~I didnt hit you....I simply high-fived your face.~

Micheal Dumont ||7|| Bos, Parco Del Colle Oppio
Teahgan zuchtte en klom wat naar beneden en bij het laatste stukje liet ze zich vallen.Ik nal haar rugzak en liep naar haar toe.
Kunnen we voor het donker een slaapplek vinden? Ik umh.. Laat maar." zei ze en wuifde het laatste weg.
Ik knikte zachtjes en haalde dan mijn rugzak van mijn schouders af en rommelde er wat in.Ik had een waterfles,een stukje brood en 2 lucifers.Niet zo veel dus.
"misschien vinden we een onderaardse gang ofzo."momple ik en hijs mijn rugzak weer op mijn schouders.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Indianna Laurens || District 5 || Bos, Parco Del Colle Oppio

Ik hoorde hoe de tributen van District 7, leek me, met het jongetje praatten die ik nog had zien staan in de arena. Ik glimlachte, tevreden dat die het bloedbad ook hadden overleefd. Opeens hoorde ik de stem van een jong meisje. 'Er zit hier niemand.'
Lekker slim om dat te zeggen. Maar het meisje mocht niet dood, ik bedoel, ze was nog zo jong! Ik schoof een stukje van de struik weg en zag door de bladeren heen dat het het meisje van 12 was. Ze leek alleen. Misschien wilde zij een bondgenootschap? Al was ze niet echt slim. Wie zei nou 'er zit hier niemand'? Ja oké, mijn zusje Charlotte dus als we verstoppertje speelden. Maar dit was geen verstoppertje! Al wilde ik dat nu wel graag. Zorgeloos verstoppertje spelen met Charlotte en onze vrienden. In plaats van levend Stratego, waar ik nooit echt van had gehouden, dacht ik sarcastisch.
Ik sloop weer achter mijn struik en wachtte tot District 7 en de jongen uit 11 zouden vertrekken.

---

:)

Mason Jacob Springfield • District 11 • Bos, Parco Del Colle Oppio
De andere jongen stelde zich voor als Micheal en Teaghan gaf de noten terug aan Mason. "Weet je, als je met een mes overwg kan heb ik er nog wel een voor je. Je lijkt mij niet het type dat mij zomaar uit het niets vermoord." zei ze en Mason knikte zwijgend. "Ik kan wel een beetje overweg," fluisterde hij en keek met grote ogen naar hun rugzakken. Ze hadden rugzakken!
Mason was best wel verbaasd door het feit dat er iemand in een boom niet ver van Mason zat. Het bleek een meisje te zijn die helemáál nog niet wilde sterven, niemand wilde nu al sterven. Mason vertrouwde de tributen van District 7 nog niet helemaal aangezien zij Districtspartners waren en moest er ooit iemand sterven zouden ze nooit elkaar doden. Teaghan vroeg,"Kunnen we voor het donker een slaapplek vinden? Ik umh.. Laat maar." en Mason knikte instemmend. Het begon al te schemeren en aangezien Teaghan en Micheal niet in bomen konden klimmen hadden ze een andere schuilplaats nodig. En de noten.
"Misschien vinden we een onderaardse gang ofzo." stelde Micheal voor en alweer knikte Mason instemmend. "Willen jullie eerst de noten zien of eerst een schuilplaats zoeken?" vroeg hij met een klein stemmetje. Mason moest toegeven dat hij bang was van hen. Ze waren allebei ouder ook al verschilde Teaghan maar 1 jaar met Mason.

---

kindness is never a burden.

Fea Diona Hendrixs || District 11 || Richting bos, Parco Del Colle Oppio
Waar was ik in godsnaam nou weer beland. Zodra ik omhoog was gekomen op het platform had ik om me heen gekeken. Het enige wat ik had gezien was geel zand op de grond en om de hoorn en andere tributen heen een grote stenen vervallen gebouw. Zo te zien kon je hogerop ook staan, op een soort van tribunes of iets dergelijks. Ook had ik dichtbij een klein rugzakje gevonden, die ik heel snel had gepakt, toen de gong klonk. Nu was ik snel weg gesneakt tussen een van de hoge poorten die zich rondom de open plek bevonden. Gelukkig kwam ik hierdoor uit op een plein, zodat niet zoals ik eerst had gedacht de hele Spelen in en op de stenen Arena zou plaatsvinden. Aan mijn linkerkant zag ik groen, wat ik aannam als bos. Vlug om me heen kijkend besloot ik daar heen te rennen. Bomen waren altijd goed. Zodra ik de eerste boom kon aanraken, klom ik er in, tot ongeveer de hoogte van de sterkste en dikste zijtakken. Zo kon ik van boom naar boom lopen en kwam ik aardig snel vooruit. Het enige nadeel was, dat ik wel geritsel maakte. Vanuit mijn ooghoek zag ik een hoopje mens onder me liggen. Ik herkende haar niet, maar het was wel duidelijk dat ze zich zo klein mogelijk probeerde te maken om zich te verstoppen. Ik volgde haar ogen en zag verderop weer 3 figuren staan. Ik klom nog wat dichter bij, tot ik in de boom achter ze zat. Plots herkende ik een van hun. Het was Mason! Mijn districtsgenoot. Shit! We hadden niet veel gesproken in de voorbereiding naar de Spelen toe, maar hij was zo jong en klein, ik had al van af begin aan een drang gehad om hem te beschermen. Natuurlijk was ik zelf ook klein en niet zo sterk, maar wel ouder.
Hij werd omringd door 2 mensen, een jongen en een meisje, ongeveer van dezelfde leeftijd. Maar ze waren met z'n tweeën en in dus veel meer voordeel dan Mason. Wat moest ik doen. Ik ging iets verzitten, waardoor de tak waar ik opzat iets kraakte. Snel probeerde ik me zo onzichtbaar mogelijk te maken.

---

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Micheal Dumont ||7|| Bos, Parco Del Colle Oppio
"Willen jullie eerst de noten zien of eerst een schuilplaats zoeken?"vroeg Mason dan zacht.Ik wilde antwoorden ,maar alweer hoorde ik geritsel,waardoor ik weer mijn boog nam en me richte richting het geluid.
Wie of wat het was,wist ik niet. Het klonk wel van wat verder.Dit wilde eingelijk ook zeggen dat we niet diep genoeg in het bos zaten.
Het meisje van daarnet hebben we laten gaan,maar deze keer ben ik niet zo aardig meer,doordat we ze hadden laten gaan hebben we vast ook sponsors verloren. Door het teveel aan bladeren kan ik de persoon niet zien,maar ik hield mijn boog nogaltijd in die richting.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Demitria Catherine Valentine|| District 12 || Bos, dunno

Ik zat langzaam weg te dompelen toen ik wat hoorde kraken. Ik keek om me heen en zag het meisje van district 11 door de bomen bewegen. Ik kwam overeind en sprong naar een andere boom en klom naar beneden zonder deze keer geluid te maken. 'ik begin te leren!!!! ' Dacht ik blij en ik liep richting de struikjes. Opeens zag ik blond haar en 2 bruine ogen. Ik stopte en keek naar het meisje. "Uhhhhhmmmm....Hoi? Ik ben Demi? En jij?" Zei ik twijfelend.

[ bericht aangepast op 17 dec 2012 - 20:36 ]

---

~I didnt hit you....I simply high-fived your face.~

Fea Diona Hendrixs || District 11 || Bos, Parco Del Colle Oppio
Ik kon ze niet zo goed en duidelijk horen praten, want ze fluisterde naar elkaar, maar het was duidelijk dat ze Mason niet aan het aanvallen waren en van plan waren om hem te vermoorden. In ieder geval nog niet. Geschrokken keek ik naar de pijl die de jongen razendsnel op me richtte, toen hij mijn geluid hoorde. Geen idee of hij mij zag, of alleen maar gewoon op het geluid richtte. Want ik zat wel achter allemaal bladeren.
Ik begon te twijfelen wat ik ging doen. Het liefst wilde ik wel een bondgenootschap met Mason, samen zouden we waarschijnlijker langer overleven dan allebei alleen. Daarbij wist ik dat hij ook in bomen kon klimmen, net zoals ik -en eigenlijk iedereen uit 11. Maar de andere tributen konden mij wel zonder genade vermoorden als ik zomaar tevoorschijn kwam. Verwoed zocht ik naar een wapen, maar nergens kon ik wat vinden, tot ik besefte dat ik nog een rugzak op mijn rug had. Snel trok ik hem van me af en opende hem, zodat ik de inhoud kon bestuderen. Het was niet veel zinnigs. Een slaapzak, een brood, een aantal crackers en een klein zakmes, met onder andere een mes en een schroevendraaier. Ik stak het mes in mijn broekzak en verborg de rest weer in de tas.
'Mason.' Ik fluisterde duidelijk hoorbaar naar mijn districtpartner, waarna ik snel opstond om me te verplaatsen, zodat de andere jongen niet zo makkelijk op me kon schieten. Ik ging naar links toe en probeerde zo min mogelijk geluid te maken, wat aardig lukte.

---

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Teaghan Anderson || District 7 || Bos, Parco Del Colle Oppio
Ik keek een beetje om mij heen en vercloekte mezelf dat ik geen pijl en boog had gepakt. Ik snof even de geur van het bos op en sloot mijn ogen. Aangezien ik haar niet kon zien moest ik vertrouwen op mijn gehoor. Ik probeerde te luisteren, te denken en te praten tegelijk, iets wat mij niet lukte en ik ook snel opgaf. Ik opende mijn ogen weer en zuchtte. "Laat ons eerst de noten zien, dan zoeken we zo snel mogelijk een slaapplaats. Nee, ik heb het niet op het donker." Zei ik en ging verder met luiseren. Je hoorde zacht gefluister en daarna een heel klein beetje geritsel. Ik draaide mij langzaam om in de richting van het geluid en keek schitig naar boven.
"Ik ben niet de enige die 'het' zonet Mason's naam hoorde fluisteren." Zei ik zacht en pakte mijn mes uit mijn tas Ik had geen zn om weer die boom in te klimmen en bleef danok met beidde benen op de grond.

---

We've lived in the shadows for far too long.

Mason Jacob Springfield • District 11 • Bos, Parco Del Colle Oppio
Micheal draaide zich om en spande zijn boog. Ook Mason had het geritsel gehoord en zag vaag een figuur van een mens door het bladerdek heen. "Wie is daar?" fluisterde Mason tegen Micheal en Teaghan. Hij was bang dat ze te veel lawaai gemaakte hadden ondertussen. Elke tribuut in de weide omgeving zou hen gehoord kunnen hebben. "Mason," fluisterde een stem en Mason was bijna zeker dat het de stem van Fea was. Hij hield zijn mes stevig vast terwijl hij naar voren liep. "Ik ben niet de enige die 'het' zonet Mason's naam hoorde fluisteren." zei Teaghan zacht en Mason gebaarde naar haar en Micheal te zwijgen. "Fea? Ben jij dat?" fluisterde Mason luid genoeg terug zodat diegene die verstopt zat het zou kunnen horen.

---

kindness is never a burden.

Rosa Amore Diamond || distict 1 || hoorn
ik kijk om me heen als ik mijn bijl terugpak. ik merk nu pas dat dit het onhandigste was wat ik kon doen. als ik achter mij kijk blijkt dat ik achtervolgd werd maar dat Lauren diegene heeft dood geschoten. ik loop naar haar toe en zeg: "bedacht dat je mijn leven hebt gered, waar is Noah?" ik kijk om me heen maar kan hem nergens vinden. "is hij gevlucht omdat hij niet bij de beroeps wil horen?" ik lijk misschien onnozel omdat ik zoveel vragen stel en omdat ik het stom vind dat je bij de beroeps weg wil, maar voor mij zijn de beroeps de enige redding omdat ik alleen een beetje met een bijl kan vechten maar voor de rest niks kan. Ik kijk naar mijn kettinkje en zie de tekens van mijn namen, ik heb altijd gedacht dat het kettinkje geluk brengt en daar ben ik nu bijna zeker van.

---

I'm dying, praying, bleeding and screaming. Am I too lost to be saved? ~ Evanescence - tourniquet

Lauren Fiona Johnsen || District 4 || Colosseum, Hoorn
'Ja, Noah is ervandoor.' antwoord ik. 'Hij heeft ons eigenlijk best wel verraden.' Ik kijk om me heen. Eigenlijk zijn wij en de rest van de beroeps de enigen die nog bij de Hoorn zijn. Is het bloedbad over? Vraag ik mezelf verbaasd af. Dat ging eigenlijk nog best makkelijk. Het enige nadeel is dat mijn arm vet zeer doet en ik er niet uit zie. Dan zie ik dat het eigenlijk al best schemerig is en dat het straks donker wordt. Misschien moeten we maar een schuilplaats zoeken. Ik schiet op uit mijn gedachten als ik kanonschoten hoor. Zachtjes tel ik mee. Het zijn er 7. Ik vraag me af wie het zijn. Volgens mij zijn ze allemaal hier tijdens het bloedbad gedood. Om de Hoorn heen liggen allemaal lichamen. Even denk ik eraan hoe het zou zijn voor de familie van de dode tributen, maar meteen daarna herinner ik mezelf dat het belangrijkste is dat ik overleef en niet dat zij overleven. Dan denk ik er weer aan dat het bijna donker is. 'Wordt het niet eens tijd dat we een schuilplaats gaan zoeken?' zeg ik. 'Het is al bijna donker.'

---

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

Micheal Dumont ||7|| Bos, Parco Del Colle Oppio
"Wie is daar?"fluisterde Mason tegen ons.Ik keek even vanuit mijn ooghoken naar hem en daarna weer terug naar de plek van het geritsel.
Vaag hoorde ik Masons naam van die plek komen."Ik ben niet de enige die 'het' zonet Mason's naam hoorde fluisteren." zei Teaghan en ik knikte even.
Mason maakte een gebaar naar ons dat we moesten zwijgen en ik knikte even zacht."Fea? Ben jij dat?" fluisterde Mason richting de bosjes.
Ik dacht even na ,Fea was dat zijn districspartner niet?

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH